पिळ्ळैलोगासार्यर्अरुळिच्चॆय्द
अर्त्त पञ्जगम्
संसारियाऩ सेदगऩुक्कुत् तत्वज्ञानम् पिऱन्दु उज्जीविक्कुम् पोदु, अर्त्तबञ्जग ज्ञानम् उण्डाग वेणुम्। अर्त्तबञ्जग ज्ञानमावदु – (१) स्वस्वरूब, (२) परस्वरूब, (३) पुरुषार्त्त स्वरूब, (४) उबायस्वरूब, (५) विरोदिस्वरूबङ्गळै उळ्ळबडि अऱिगै। इवऱ्ऱिल् ओरॊरुविषयन्दाऩ् – अञ्जुबडिप्पट्टिरुक्कुम्।
१। स्वस्वरूबम् ऎऩ्गिऱदु – आत्मस्वरूबत्तै; आत्मस्वरूबन् दाऩ् – नित्यर्, मुक्तर्, पत्तर्, केवलर्, मुमुक्षक्कळॆऩ्ऱु ऐन्दु। २। परस्वरूबम् ऎऩ्गिऱदु – ईश्वरस्वरूबत्तै; ईश्वरस्वरूबन् दाऩ् – परत्वम्, व्यूहम्, विबवम्, अन्दर्यामित्वम्, अर्च्चाव तारमॆऩ्ऱु ऐन्दु। ३। पुरुषार्त्त स्वरूबम् ऎऩ्गिऱदु – पुरुषऩाले अर्त्तिक्कप् पडुमदु पुरुषार्त्तम्। अन्दप् पुरुषार्त्तन्दाऩ् – तर्म, अर्त्त, काम, आत्मानुबव, पगवदनुबवमॆऩ्ऱु ऐन्दु। ४। उबायस्वरूबमॆऩ्गिऱदु – कर्म, ज्ञान, पक्ति, प्रबत्ति,
आसार्याबिमानमॆऩ्ऱु ऐन्दु।
५। विरोदि स्वरूबमॆऩ्गिऱदु – स्वरूबविरोदि, परत्वविरोदि, पुरुषार्त्तविरोदि,, उबायविरोदि, प्राप्तिविरोदियॆऩ्ऱु ऐन्दु।
१\। (१) इवऱ्ऱिल् नित्यरावार् – ऒरुनाळुम् संसारसम्बन्दमा किऱ अवत्यमिऩ्ऱिक्के निरवत्यराय्, पगवदनुबवानुगूल्यैग पोगराय्, “वाऩिळवरसु वैगुन्दक्कुट्टऩ् वासुदेवऩ्” (पॆरियाऴ् तिरु ३-६-३) ऎऩ्गिऱ श्रीवैगुण्डनादऩुक्कु “विण्णाट्टवर् मूदुवर्”
(तिरुविरुत्तम् २) ऎऩ्गिऱबडिये पट्टङ्गट्टुगैक्कु उरियराम्बडि मूप्पराऩ मन्द्रिगळाय्, ईश्वरनियोगात् स्रुष्टि स्तिदि सम्हारङ्गळैप्पण्णवुम् शक्तराय्, परव्यूहादि सर्वा वस्तैगळिलुम् तॊडर्न्दडिमै सॆय्यक्कडवराय्, “कोयिल्गॊळ् तॆय्वङ्गळाऩ” (तिरुवाय् ८-६-५) सेनैमुदलियार् तॊडक्कमाऩ अमरर्गळ्।
(२) मुक्तरावार् – प।कवत्प्रसादत्ताले प्रक्रुदि सम्बन्दत्ताल् वन्द क्लेशमलङ्गळॆल्लाम् कऴिन्दु पगवत्स्वरूबरूबगुण विबवङ्गळै अनुबवित्तु, अव्वनुबवजनिदप्रीदि उळ्ळडङ्गामै याले वायारप् पुगऴ्न्दु, (तिरुवाय् ४-१०-११) मीट्चियिऩ्ऱि वैगुन्द मानगरत्तिले कळित्तु आनन्दिक्किऱ मुऩिवर्गळ्।
(३) पत्तरावार् – पाञ्जबौदिगमाय्, अनित्यमाय्, सुगदु:क्कानुबव परिगरमाय्, आत्मविश्लेषत्तिल् तर्शन स्पर्शनयोक्यमल्लाद पडि अशुत्तास्पदमाय्, अज्ञान अन्यदाज्ञान विबरीदज्ञान जनगमाऩ स्वदेहमे आत्मावागवुम्, शप्तादि विषयानुबव जनिदमाऩ स्वदेहबोषणमे पुरुषार्त्तमागवुम्, शप्तादि, विषयानुबवत्तुक्कु उऱुप्पाग वर्णाश्रम तर्मङ्गळै अऴिय माऱियुम्, असेव्यसेवैबण्णियुम्, पूदहिंसैबण्णियुम्, परदार परत्रव्याबहारम् पण्णियुम्, संसारवर्त्तगराय्, पगवत्विमुगगराऩ सेदनर्।
(४) केवलऩावाऩ् – तऩियिडत्तिले मिगवुम् क्षुत्पिबासैग ळाले नलिवुबट्टवऩ्, पक्ष्याबक्ष्य विवेगम् पण्णमाट्टादे तऩ्ऩुडम्बैत् ताऩे जीवित्तु प्रसन्नऩामा पोले संसार तावाक्नियाले तप्तऩाऩवऩ्–संसार तु:क्कनिव्रुत्तिक्कु उऱुप्पाग शास्त्रजन्य ज्ञानत्ताले प्रक्रुत्यात्मविवेगम् पण्णि, प्रक्रुदि – तु:क्काश्रयमाय्, हेयबदार्त्तसमुदायमाय् इरुक्किऱ आगारत्तैयुम्, आत्मा – प्रक्रुदे:परऩाय्, पञ्जविम्शग ऩाय्, स्वयम्ब्रगाशऩाय्, स्वदस्सुगियाय्, नित्यऩाय्, अप्राक्रुदऩाय् इरुक्किऱ आगारत्तैयुम् अनुसन्दित्तु, मुऩ्बु ताऩ् पट्ट तु:क्कत्तिऩ् कनत्ताले इव्वल्बरसत्तिले काल् ताऴ्न्दु, “उणर्मुऴुनल”माऩ (तिरुवाय्मॊऴि १-१-२) परमात्म विवेगम् पण्णमाट्टादे, (तिरुवासिरियम्-२) अमुदवॆळ्ळत् ताऩाञ्जिऱप्पुविट्टु, अव्वात्मप्राप्तिक्कु सादनमाऩ ज्ञान योगत्तिले निष्टऩाय्, योगबलमाऩ आत्मानुबवमात्रत्तैये पुरुषार्त्तमाग अनुबवित्तु, पिऩ्बु संसार सम्बन्दमुम्, पगवत् प्राप्तियुम् अऱ्ऱु, यावदात्मबावि अशरीरियाय्क्कॊण्डु तिरिवाऩॊरुवऩ्।
(५) मोक्षत्तिले इच्चैयुडैयवर्गळुक्कु मुमुक्षुक्कळॆऩ्ऱु पेरागक्कडवदु। इदुदाऩ् – मुमुक्षुक्कळाय्, उबासगरायिरुप् पारुम्, मुमुक्षुक्कळाय्, प्रबन्नरायिरुप्पारुमाय् इरण्डुबडिप् पट्टिरुक्कुम्।
२। (१) ईश्वरविषयत्तिल् परत्वमावदु–परमबदत्तिले (अवाक्य नादर:) ऎऩ्ऱु ऎऴुन्दरुळियिरुक्किऱ (तिरुवाय् ३-५-५) आदियञ्जोदि युरुवाऩ परवासुदेवर्।
(२) व्यूहमावदु – स्रुष्टि स्तिदि सम्हार कर्त्ताक्कळाऩ सङ्गर्षण प्रत्युम्न अनिरुत्तर्गळ्।
(३) विबवमावदु – रामक्रुष्णात्यवदारङ्गळ्।
(४) अन्दर्यामित्वम् – इरण्डुबडिप्पट्टिरुक्कुम्। अदावदु –
१।”अडियेऩुळ्ळाऩ्” (तिरुवाय् ८-८-२) ऎऩ्ऱुम्, “ऎऩदावि” (तिरुवाय् २-३-४) ऎऩ्ऱुम्, (तिरुवाय् ९-५-१)। “ऎऩ्ऩुयिर्” ऎऩ्ऱुम् सॊल्लुगिऱबडिये आत्मावुक्कुळ्ळुम्,
२।”पोदिऱ्कमलवऩ्ऩॆञ्जम् पुगुन्दु” (पॆरियाऴ्—तिरु ५-२-८) ऎऩ्ऱुम्, (पॆरियाऴ्—तिरु ५-२-१०) “अरविन्दप्पावैयुम् ताऩुमगम्बडि वन्दु पुगुन्दु” ऎऩ्ऱुम्, (तिरुमालै-१६) “पुन्दियिऱ्पुगुन्दु तऩ्बालादरम् पॆरुग वैत्तवऴगऩ्” ऎऩ्ऱुम्, (तिरुमालै-३४) “उळ्ळुवारुळ्ळिऱ्ऱॆल्लाम् उडऩिरुन्दऱिदि” ऎऩ्ऱुम्, सॊल्लुगिऱबडिये लक्ष्मी सहिदऩाय्, विलक्षण विक्रह युक्तऩाय्क्कॊण्डु, ह्रुदय कमलत्तुक्कुळ्ळे सगलप्रव्रुत्ति निव्रुत्तिगळैयुम् सदावलोगनम् पण्णिक्कॊण्डुम् ऎऴुन्दरुळियिरुक्कुम् इरुप्पु।
(५) अर्च्चावदारमावदु – (मुदल् तिरुव-४४) “तमरुगन्ददॆव् वुरुवमव्वुरुवन्दाऩे तमरुगन्ददॆप्पेर् मऱ्ऱप्पेर्” ऎऩ्गिऱ पडिये तऩक्कॆऩ्ऩ ओरुरुवुम्, ओर् पॆयरुम् इऩ्ऱिक्के आश्रिदरुगन्दवडिवे वडिवागवुम्, अवर्गळिट्ट पॆयरे पॆयरागवुम्, सर्वज्ञऩायिरुक्कच्चॆय्दे अज्ञऩैप् पोलेयुम्, सर्वशक्तऩायिरुक्कच् चॆय्दे अशक्तऩैप् पोलेयुम्, अवाप्तसमस्तगामऩायिरुक्कच् चॆय्दे साबेक्षऩैप्पोलेयुम्, रक्षगऩायिरुक्कच्चॆय्दे रक्ष्यम् पोलेयुम्, स्वस्वामिबावत्तै माऱाडिक्कॊण्डु कण्णुक्कु विषयमाम्बडि सर्वसुलबऩाय्क्कॊण्डु, कोयिल्गळिलुम्, क्रुहङ्गळिलुम्, तेशगालावदियिऩ्ऱिक्के ऎऴुन्दरुळियिरुक्कुम् निलै।
३। (१) पुरुषार्त्तङ्गळिल् तर्ममावदु – प्राणि रक्षणत्तुक् कुऱुप्पागप् पण्णुम् व्रुत्ति विसेषङ्गळ्,
(२) अर्त्तमावदु – वर्णाश्रमानुरूबमाग तनदान्यङ्गळै सङ्ग्रहित्तु तेवदाविषयङ्गळिलुम्, पैत्रुगमाऩ कर्मङ्गळि लुम्, प्राणिगळ् विषयमागवुम्, उत्क्रुष्टमाऩ तेशगाल पात् रङ्गळैयऱिन्दु, तर्मबुत्त्या व्ययिक्कै।
(३) काममावदु – (A) ऐहलौगिगमायुम्, (B) पार लौगिग मायुम् त्विविदमायिरुक्कुम्।
(A) इहलोगत्तिल् काममावदु-पित्रु मात्रु रत्न तनदान्य वस्त्रान्न पान पुत्र मित्र कळत्र पशुक्रुह क्षेत्र सन्दन कुसुम ताम्बूलादि पदार्त्तङ्गळिल् शप्तादि विषयानुबवत्ताल् वन्द सुगविशेषङ्गळ्।
(B) परलोगत्तिल् काममावदु- इदिल् विलक्षणमाय्, तेजोरूबमाऩ स्वर्क्कादि लोगङ्गळिले सॆऩ्ऱु, पसि ताग शोग मोह जरा मरणादिगळ् इऩ्ऱिक्के, आर्जित्त पुण्यत्तुक् कीडाग अम्रुदबानम्बण्णि, अप्सरस्सुक्कळोडे शप्तादि विषयानुबवम् पण्णुगै।
(४) आत्मानुबवमावदु – तु:क्कनिव्रुत्ति मात्रमाऩ केवलात् मानुबव मात्रत्तैयुम् मोक्षमॆऩ्ऱु सॊल्लुवर्गळ्।
(५) (इऩि, पगवदनुबवरूबमाऩ) – (सिल श्रीगोशङ्गळिलिल्लै) परमबुरुषार्त्त लक्षण मोक्षमावदु–प्रारप्त कर्मशेषमाय् अवश्यमनुबाव्यमाऩ पुण्यबाबङ्गळ् नशित्तु। (अस्ति-जायदे – परिणमदे – विवर्त्तदे –अबक्षीयदे–विगल्यदि ऎऩ्गिऱबडिये षट्पाव विगारास्पदमाय्, ताबत्रयाश्रयमाय्, पगवत् स्वरूबत्तै मऱैप्पित्तु, विबरीद ज्ञानत्तै जनिप्पिक्कक्कडवदाय्, संसारवर्त्तगमाऩ स्तूल शरीरत्तै उबेक्षैयोडे पॊगट्टु, सुषुम्ना नाडियाले शिर:कबालत्तै पेदित्तुप् पुऱप्पट्टु, सूक्ष्म शरीरत्तोडे वाऩेऱ वऴिबॆऱ्ऱु। । (पॆरिय तिरुमडल्) मऩ्ऩुङ् गडुङ्गदिरोऩ् मण्डलत्तिऩऩ्ऩडुवुळ् अऩ्ऩदोरिल्लियिऩूडुबोय्, सूक्ष्म शरीरत्तैयुम् वासनारेणुवैयुम् विरजास्नानत्ताले कऴित्तु, सगलदाबङ्गळुमाऱुम्बडि अमानव करस्पर्शमुम् पॆऱ्ऱु, शुत्त सत्वात्मगमाय्, पञ्जोबनिषण्मयमाय्, ज्ञानानन्दजनगमाय्, पगवदनुबवैगबरिगरमाय्, (तिरुवाय् २-३-१०) ऒळिक्कॊण्ड सोदियु माय् इरुक्किऱ अप्राक्रुद विक्रहत्तैप् पॆऱ्ऱु, (तिरुवाय् १०-९-८) मुडियुडै वाऩवर् मुऱैमुऱैयॆदिर्गॊळ्ळ, निरदिशयानन्द मयमाऩ तिरुमामणि मण्डबत्तै प्राबित्तु, लक्ष्मीसहिदऩाय्, पूमिनीळानायगऩाय्, विलक्षणविक्रहयुक्तऩाय्, (तिरुवाय् ५-५-१०) कुऴुमित्तेवर् कुऴाङ्गळ् कैदॊऴच् चोदि वॆळ्ळत्तिऩुळ्ळे ऎऴुवदोरुरुवाऩ श्रीवैगुण्डनादऩै नित्यानुबवम् पण्णि, नित्यगिङ्गर स्वबावऩागै।
४। (१) उबायङ्गळिल् कर्म योगमावदु – यज्ञ, तान, तबो, त्यान, सन्द्यावन्दन, पञ्जमहायज्ञगक्कडवदाऩ पगवत्विषयानु पवङ्गळॆल्लाम् प्राप्यगोडिगडिदङ्गळागैयाले स्वरूबानु रूबमायिरुक्कुम्।
इदुदाऩ् (A) आर्त्तरूब प्रबत्तियॆऩ्ऱुम्, (B) त्रुप्तरूब प्रबत्ति यॆऩ्ऱुम् इरण्डुबडिप्पट्टिरुक्कुम्।
(A) आर्त्तरूबप्रबत्तियावदु – निर्हेदुगबगवत् कडाक्षमडि याग शास्त्राप्यासत्तालुम्, सदासार्योबदेशत्तालुम् यदा ज्ञानम् पिऱन्दवाऱे, पगवदनुबवत्तुक्कु विबरीदमाऩ तेह सम्बन्दमुम्, तेशसम्बन्दमुम्, तेशिगरुडैय सहवासमुम् तुस्सहमाय्, पगवदनुबवत्तुक्कु एगान्दमाम्बडि विलक्षणमाऩ तेहत्तैयुम्, तेशत्तैयुम्, तेशिगरैयुम् प्राबिक्कैयिल् त्वरै विञ्जि, (तिरुवाय् ३-३।९) “ऒयुमूप्पुप् पिऱप्पिऱप्पुप्पिणि वीयुमाऱु सॆय्वाऩ् तिरुवेङ्गडत्तायऩा”कैयाले, (तिरुवाय् ६-१०-१०।) “तिरुवेङ्गडत्ताऩे! पुगलॊऩ्ऱिल्ला अडियेऩ्” , (तिरुवाय् ३-३-६) “वेङ्गडत्तुऱैवार्क्कु नम:” ऎऩ्ऱु पूर्णप्रबत्तिबण्णि, (तिरुवाय् ६-९-९) “पल नी काट्टिप्पडुप्पायो” (तिरुवाय् ६-९-८) “इऩ्ऩङ् गॆडुप्पायो” (पॆरियाऴ् तिरु ५-३-७) “इक्करैयेऱियिळैत्तिरुन्देऩ्” (पॆरिय तिरु ११-८-६) ”अडैयवरुळाय्” (तिरुवाय् १०-१०-२) ”तिरुवाणै निऩ्ऩाणै कण्डाय्” (तिरुवाय् १०-१०-१) “इऩि नाऩ् पोग लॊट्टेऩ्” ऎऩ्ऱु तडुत्तुम्, वळैत्तुम् पॆऱुगै।
(B) त्रुप्तरूब प्रबत्तियावदु – शरीरान्दर प्राप्तियिलुम् स्वर्क्क, नरगानुबवङ्गळिलुम् विरक्तियुम् पीदियुम् पिऱन्दु, अदिऩु टैय निव्रुत्तिक्कुम्, पगवत्प्राप्तिक्कुम् उऱुप्पाग सदासार्योब तेश क्रमत्ताले उबाय स्वीगारम् पण्णि। विबरीदप्रव्रुत्ति निव्रुत्तराय्, वेदविहिदमाऩ वर्णाश्रमानुष्टागमुम्, पगवत् पागवद कैङ्गर्यमुम्, मानस वासिग कायिगङ्गळाले यदाबलम् अनुष्टित्तु, ईश्वरऩ् – शेषियाय्, नियन्दावाय्, स्वामियाय्, शरीरियाय्, व्याबगऩाय्, तारगऩाय्, रक्षगऩाय्, पोक्तावाय्, सर्वज्ञऩाय्, सर्वशक्तियाय्, सर्व सम्बूर्णऩाय्, अवाप्त समस्तगामऩाय् इरुक्किऱ आगारत्तैयुम्, ( ताऩ् – अवऩुक्कु शेषमाय्, नियाम्यमाय्, स्वम्माय्, शरीरमाय्, व्याप्यमाय्, तार्यमाय्, रक्ष्यमाय्, पोक्यमाय्, अज्ञऩाय्, अशक्तऩाय्, अबूर्णऩाय्, साबेक्षऩाय् इरुक्किऱ आगारत्तैयुम्, अनुसन्दित्तुक्कॊण्डु ) (तिरुवाय् ५-८-८) “कळैवाय् तुऩ्बङ् गळैयादॊऴि वाय्गळैगण् मऱ्ऱिलेऩ्” ऎऩ्ऱु उबायत्तिल् सर्वबरङ्गळैयुम् अवऩ् पक्कलिले पॊगट्टु, निर्बरऩायिरुक्कै।
(५) आसार्याबिमानमावदु – इवै ऒऩ्ऱुक्कुम् शक्तऩऩ्ऱिक्के यिरुप्पाऩॊरुवऩैक् कुऱित्तु, इवऩुडैय इऴवैयुम्,इवऩैप् पॆऱ्ऱाल् ईश्वरऩुक्कुण्डाऩ प्रीदियैयुम् अनुसन्दित्तु, स्तनन्दयप्रजैक्कु व्यादियुण्डाऩाल् अदु तऩ् कुऱैयाग निऩैत्तु ऒळषद, सेवैबण्णुम् मादावैप्पोले इवऩुक् कागत् ताऩ् उबायानुष्टानम् पण्णि रक्षिक्कवल्ल परमदयाळु वाऩ महाबागवदऩ् अबिमानत्तिले ऒदुङ्गि, (नाच् तिरु १०-१०) “वल्ल परिसु वरुविप्परेल् अदु काण्डुम्” ऎऩ्ऱु सॊल्लुगिऱ पडिये सगलप्रव्रुत्ति निव्रुत्तिगळैयुम् अवऩिट्ट वऴक्काक् कुगै। ऎम्बॆरुमाऩ् तऩित्तु नित्यसित्तप् प्राप्यऩागा निऱ्कच् चॆय्दे सगलदेवदान्दर्यामियाय्क् कॊण्डु प्राप्यऩागिऱाप् पोले, इव्वासार्याबिमानमुम् तऩिये उबायमागा निऱ्कच् चॆय्देयुम्, ऎल्ला उबायङ्गळुक्कुम् सहगारियुमाय् स्वदन्द्र मुमाय् इरुक्कुम्।
५। (१) विरोदि, वर्क्कत्तिल् स्वरूबविरोदियावदु तेहात्माबि मानमुम्, अन्यशेषत्वमुम्, स्वस्वादन्दर्यमुम्।
(२) परत्वविरोदियावदु – तेवदान्दर परत्वप्रदिबत्तियुम्, समत्वप्रदिबत्तियुम्, क्षुत्रदेवदा विषयत्तिल् शक्तियोग प्रदि पत्तियुम्, अवदारविषयत्तिल् मानुष प्रदिबत्तियुम्, अर्च्चावदार विषयत्तिल् अशक्तियोग प्रदिबत्तियुम्।
(३) पुरुषार्त्त विरोदियावदु – पुरुषार्त्तान्दरङ्गळिल् इच्चैयुम्, ताऩुगन्द पगवत्कैङ्गर्यङ्गळिल् इच्चैयुम्
(४) उबाय विरोदियावदु – उबायान्दर वैलक्षण्य प्रदि पत्तियुम्, उबायलागवमुम्, उबेयगॆळरवमुम्, विरोदि पाहुळ्यमुम्।
(५) प्राप्तिविरोदियावदु – प्रारप्त शरीरसम्बन्दमुम्, अनुदाबशून्यमाय् कुरुवाय् स्तिरमाय् इरुन्दुळ्ळ पगवदबसार पागवदाबसार असह्याबसारङ्गळुम्। इवै ऎल्लावऱ्ऱुक्कुम् विरोदियॆऩ्ऱु पेरागक् कडवदु। अन्नदोषम् – ज्ञान विरोदि, यागक्कडवदु। सहवासदोषम् – पोगविरोदियागक्कडवदु। अबिमानम् – स्वरूबविरोदियागक् कडवदु।
इप्पडि अर्त्तबञ्जग ज्ञानम् पिऱन्दु मुमुक्षवाय् संसारत् तिले वर्त्तिक्किऱ सेदनऩुक्कु मोक्षसित्तियळवुम् संसारम् मेलिडादबडि कालक्षेबम् पण्णुम् क्रमम् – वर्णाश्रमानुरूब मागवुम्, वैष्णवत्वानुरूबमागवुम्, अशनाच्चादनङ्गळै सम्बादित्तु “यदन्न: पुरुषो पवदि तदन्नास्तस्य तेवदा:“ ऎऩ्गिऱबडिये सगलबदार्त्तङ्गळैयुम् पगवत्विषयत्तिले निवेदित्तु (यदाबलम् पागवदगिञ्जित्कारमुम्बण्णि, तेहदारण मात्रत्तै प्रसाद प्रदिबत्तियोडे जीविक्कैयुम्, वरुन्दियुम् तत्वज्ञानम् पिऱप्पित्त आसार्यऩ् सन्निदियिले–किञ्जित्कारत् तोडे अवऩुक्कु अबिमदमाग वर्त्तिक्कैयुम्,) ईश्वरऩ् सन्निदि, यिले – तऩ्ऩुडैय नीसत्वत्तै अनुसन्दिक्कैयुम्, आसार्यऩ् सन्निदियिल् तऩ्ऩुडैय अज्ञदैयै अनुसन्दिक्कैयुम्, श्रीवैष्णव सन्निदियिल् – तऩ्ऩुडैय पारदन्दर्य अनुसन्दिक् कैयुम्, संसारिगळ् मुऩ्ऩिल् – तऩ्ऩुडैय व्याव्रुत्तियै अनुसन्दिक्कैयुम्, प्राप्यत्तिल् – त्वरैयुम्, प्राबगत्तिल्- अत्यव सायमुम्, विरोदियिल्-पयमुम्, तेहत्तिल्- अरुसियुम्, आर्त्तियुम्, स्वरूबत्तिल् उणर्त्तियुम्, स्वरक्षणत्तिल् – अशक्तियुम्, उत्, तेश्यविषयक्तिल् – कॆळरवमुम्, उबगारविषयत्तिल् क्रुदज्ञ तैयुम्, उत्तारगप्रदिबत्तियुम्, अनुवर्त्तिक्कैयुम् वेणुम्
ऎसन्दि क्कैयुम्, पारदन्द्र्य इप्पडि ज्ञानानुष्टानङ्गळोडे कूडिवर्त्तिक्कुमवऩ् – ईश्वर ऩुक्कुप् पिराट्टिमारिलुम्, नित्यमुक्तरिलुम् अत्यन्दाबिमद विषय मागक्कडवऩ्।
पिळ्ळैलोगासार्यर् तिरुवडिगळे शरणम्।
जीयर् तिरुवडिगळे शरणम्।
अर्त्तबञ्जगम् मुऱ्ऱिऱ्ऱु।