०८ विहित-व्यवस्थान-पद्धतिः

CHAPTER VIII. ON THE DETERMINATION OF KARMAS FROM AMONG THE PRESCRIBED.

विहितेषु व्यवस्थानं
प्रपन्नानां प्रपञ्च्यते ।

1. The determination of the duties of a Prapanna from among those prescribed is dealt with at large-

विहितेषु व्यवस्थानं प्रपन्नानां प्रपञ्च्यते ।

शृति-स्मृत्य्-आदि-विहितम्
अनुष्ठेयं तु नैत्य(ष्ठि)कम् ॥ “श्रुति-स्मृतिर् ममैवाज्ञे“त्याह लक्ष्मीपतिर् यतः ।

2. The obligatory duties prescribed in Sruti, Smriti and other Sastras aught to be performed. For the Lord of Lakshmi says “Sruti and Smriti are my own commands.”

103, शृतिस्मृत्यादिविहितमनुष्ठेयं तु नैत्य(ष्ठि)कम् ॥
“श्रुति-स्मृतिर् ममैवाज्ञे“त्याह लक्ष्मीपतिर् यतः ।

प्रपन्नस् तु विशेषेण
+++(भगवत्-)+++शास्त्रेषु विहितान्य् अपि ॥ कुर्यात् स्रग्-बन्धनादीनि
कर्माणि श्रीपतेः सदा ।

3. A Prapanna shall also perform what is specially prescribed to him in the Punchuratra-Sustrus; that is, shall always do knitting garlands and such other works of God (Sriputi).

प्रपन्नस्तु विशेषेण शास्त्रेषु विहितान्यपि ॥ कुर्यात् स्रग्बन्धनादीनि कर्माणि श्रीपतेः सदा ।

105, यथा लक्ष्म्या स्वतन्त्रेऽपि
शक्रायोक्ता ऽनुपृच्छते ।
न्यास-विद्यक-निष्ठस्य
विहितेषु व्यवस्थितिः ।

4. Among those prescribed the determination of the duties of one practising Nyasavidya (the science of refugeseeking), as said by Lakshmi in her own Tantra to the interrogating Indra, is as follows:-

कुर्यात् स्रग्बन्धनादीनि कर्माणि श्रीपतेः सदा ।
105, यथा लक्ष्म्या स्वतन्त्रेऽपि शक्रायोक्ताऽनुपृच्छते ।
न्यासविद्यकनिष्ठस्य विहितेषु व्यवस्थितिः ।

“ उपायापाय-सन्न्यासी (त्यागी)
मध्यमां वृत्तिम् आश्रितः ॥ रक्षिष्यतीति निश्चित्य
निक्षिप्त-स्व-स्व-गोचरः ।
बुध्येत देवदेवं तं
गोप्तारं पुरुषोत्तमम् ॥ (ल. सं. 17. 82.)

5. One who has renounced expedient and detrimental actions (upayapaya) and has followed a meduim course and who resolving that God will protect him, has laid down all that one can claim as one’s, shall recognise as the Protector, that God of gods, the Supreme Being.

“ उपायापायसन्न्यासी (त्यागी) मध्यमां वृत्तिमाश्रितः ॥ रक्षिष्यतीति निश्चित्य निक्षिप्तस्व-स्वगोचरः ।
बुध्येत देवदेवं तं गोप्तारं पुरुषोत्तमम् ॥ (ल. सं. 17. 82.)

शक्रः-
उपायापाययोर् मध्ये
कीदृशी स्थितिर् अम्बिके ।
उपायापायताम् एव
क्रिया सर्वा ऽवलम्बते ॥

6. What course is it, mother! (ambike) that is midway between detrimental and expedient karmas? All actions rest solely on the quality of being expedient and detrimental upayapayala).

शक्रः-उपायापाययोर्मध्ये कीदृशी स्थितिरम्बिके ।
उपायापायतामेव क्रिया सर्वाऽवलम्बते ॥

श्रीः-
स्वीकारे व्यतिरेके या
निषेध-विधि-शास्त्रयोः ।
दृश्यते कर्मणो व्यक्तम्
उपायापाय-रूपता …॥

7. On the acceptance or the denial of prohibitory and mandatory injunctions (sastras), is clearly seen the expedient and detrimental naturedness of karmas (rites).

श्रीः-
स्वीकारे व्यतिरेके या निषेधविधिशास्त्रयोः ।
दृश्यते कर्मणो व्यक्तमुपायापायरूपता ॥

… त्रिविधां पश्य देवेश!
कर्मणो गहनां गतिम् ।
निषेध-विधि-शास्त्रेभ्यस्
तां (त्रि) विधां च निबोध मे ॥

8. Know, O king of the Devas! the mysterious course of karmas to be threefold. And learn from me the same classification (as it arises) from the prohibitory and mandatory injunctions.

त्रिविधां पश्य देवेश! कर्मणो गहनां गतिम् ।
निषेधविधिशास्त्रेभ्यः तां (त्रि) विधां च निबोध मे ॥

अन्-अर्थ-साधनं किञ्चित्
किञ्चिच् चाप्य् अर्थ-साधनम् ।
अन्-अर्थ-परिहाराय
किञ्चित् कर्मोपदिश्यते ॥

9. Some are the means of producing evil (detrimental and some the means of accomplishing an object (expedient), while some other karmas are taught for the remedying of evil (expiatory).

अनर्थसाधनं किञ्चित् किञ्चिच्चाप्यर्थसाधनम् ।
अनर्थपरिहाराय किञ्चित् कर्मोपदिश्यते ॥

त्रैराश्यं कर्मणाम् एवं
विज्ञेयं शास्त्रचक्षुषा ।
उपायोपाय-सञ्ज्ञौ तु
पूर्व-राशी परित्यजेत् ॥

10. The classification of karma into three groups should thus be known by those that have the sastraic eyes. The first two groups designated the detrimental and the expedient (apayopaya), shall one relinquish.

त्रैराश्यं कर्मणामेवं विज्ञेयं शास्त्रचक्षुषा ।
उपायोपायसञ्ज्ञौ तु पूर्वराशी परित्यजेत् ॥

तृतीयो द्विविधो राशिः
अन्-अर्थ–परिहारकः ।
प्रायश्चित्तात्मकः कश्चित्
उत्पन्नानर्थ-नाशनः ॥
तमंशं नैव कुर्वीत
मनीषी पूर्व-राशिवत् ।

11, The third group which is for the remedying of evil is of two kinds. Some are of the expiatory nature and destroy the evil that has already arisen (prayaschittalmaka). This portion, like the previous groups, a wise man shall not practice.

तृतीयो द्विविधो राशिः अनर्थपरिहारकः ।
प्रायश्चित्तात्मकः कश्चित् उत्पन्नानर्थनाशनः ॥ तमंशं नैव कुर्वीत मनीषी पूर्वराशिवत् ।

क्रियमाणं न कस्मैचिद्
यद् अर्थाय प्रकल्पते ।
अ-क्रियावद् अन्-अर्थाय
तत् तु कर्म समाचरेत् ।

12. (Other karmas) which in being done do not happen towards any benefit whatever but in not being done (happen) towards evil-such karmas one shall surely practise.

क्रियमाणं न कस्मैचित् यत् अर्थाय प्रकल्पते ।
अक्रियावत् अनर्थाय तत्तु कर्म समाचरेत् ।

एषा सा वैदिकी निष्ठा
ह्य् उपायापाय-मध्यमा ।
अस्यां स्थितो जगन्नाथं
प्रपद्येत जनार्दनम् । (ल. तं. 17.91

13. This is that Vedic course of conduct which is midway between the detrimental and expedient ones. Remaining in this shall one reach Janardana, the Lord of the universe, (jagannatha). [[299]]

एषा सा वैदिकी निष्ठा ह्युपायापायमध्यमा ।
अस्यां स्थितो जगन्नाथं प्रपद्येत जनार्दनम् । (ल. तं. 17.91

एतद् उक्तं भवत्य् अत्र
हिंसा-स्तेयादिकं च यत् ॥
अन्-अर्थ-साधकं कर्म,
काम्यं त्व् अर्थस्य साधकम् ।
चित्रादिकं तथा कर्म
साङ्ख्य-योगादिकं तथा ॥

14-16. This is what has been taught here: such groups of actions as injuriousness, theft, &c., are the detrimental karmas which are the means of producing evil; the kamyakarmas or the karmas performed with a view to some particular worldly object and future fruition, are those that are the means of accomplishing some object (expedient), such as, building temple and other worldly acts, as also Sankhya* yoga↑ and other means (for securing future fruition).

Sankhya: The system of philosophy attributed to the sage Kapila. This philosophy is so called because it enumerates, in order, twenty five tattvas or verities, beginning with prakriti or pradhana, the primordial matter; and its chief object is to effect the final emancipation of the twenty fifth tattva, the Purusha or soul, from the bonds of worldly existencethe three miseries of lifeby obtaining a correct knowledge of the twenty-four other tattvas and by properly discriminating the purusha from prakriti and its products.
It regards the whole universe as a development of this innate principle called prakriti, while the purusha is altogether passive and simply a looker on, untainted, unaffected, pure and perfect. It agrees with the Vedanta in being synthetical and differs from the analytical Nyaya or Vaiseshika, but its great point of divergence from the Vedanta is that it maintains two principles which the Vedanta disapproves and that it does not admit God as the creator and controller of the universe which the Vedanta affirms.

• Yoga: The system of practical philosophy attributed to Pantanjali who appeared to have given it first a systematised form, which is only another form of the sankhya philosophy though practically reckoned as a separate system and differs from it in admitting a twenty fifth principle, God. The chief aim of this philosophy is to teach the means by which the individual soul jiva may be completely united with the supreme spirit by isolation from matter and thus secure absolution; and abstract meditation is laid down as the chief means of securing this end. The word yoga from the universality of the science came to be applied to any practical science or method for realising an ideal; thence to a portion or even a member of it. In this sense is affixed to several other words, where it indicates the method of leading to the ideal indicated on.

एतदुक्तं भवत्यत्र हिंसास्तेयादिकं च यत् ॥
अनर्थसाधकं कर्म काम्यं त्वर्थस्य साधकम् ।
चित्रादिकं त (य) था कर्म साङ्ख्ययोगादिकं तथा ॥

प्रायश्चित्तं तथा द्वेधा
कृत-पाप-प्रणाशनम् ।
चान्द्रायणादिकं त्व् एकम्,
अन्यत् सन्ध्यार्चनादिकम् ॥ १६ ॥

Similarly the expiatory karma (Prayaschitta) is of two kinds; one is chāndrāyana and such other penances destructive of sins already committed, the other, sandhya (the morning, noon and evening prayers), worship and such other (obligatory karmas).

प्रायश्चित्तं तथा द्वेधा कृतपापप्रणाशनम् ।
चान्द्रायणादिकं त्वेकम् अन्यत् सन्ध्यार्चनादिकम् ॥ १६ ॥

तत्र हिंसाद्य् अपायं च
काम्यं चित्रादिकं तथा ।
उपायं कर्म साङ्ख्यादि
प्रायश्चित्तादिकं तथा ।
चान्द्रायणादिकं कर्म
न कुर्याच् च कदाचन ।

17-18. Of these, injury and other detrimental karmas (apaya), building temple and other kamyakarmas (performed for some particular object and with a view to future fruition, Sankhya and other expedient karmas (upaya) and also Chandrayana and other expiatory karmas (prāyaschitta)– all these, one shall not, at any time practice.

तत्र हिंसाद्यपायं च काम्यं चित्रादिकं तथा ।
उपायं कर्म साङ्ख्यादि प्रायश्चित्तादिकं तथा ।
चान्द्रायणादिकं कर्म न कुर्याच्च कदाचन ।

भाव्य्-अन्-अर्थस्य यत् कर्म
परिहारेण (हाराय) कीर्तितम् ॥
सन्ध्यार्चा–पञ्च-यज्ञादि
तन् मुमुक्षुभिरादृतम् ।

19-20. Those karmas (rites) which are mentioned as remedying future evil, such as sandhya (the morning, noon and evening prayers), archana (worship) panchayagua* (the five sacrifices) and such others as are honoured by those that are desirous of freedom (mumukshus),

• Panchayagna: The five devotional acts or worships which every house holder, especially the twice-born, has to perform every day. They are Bhutayagna, Manushya-yajna, Pitriyajna, Devayajna, and Brahma-yajna which are collectively called the five great sacrifices.'

भाव्यनर्थस्य यत् कर्म परिहारेण (हाराय) कीर्तितम् ॥
सन्ध्यार्चापञ्चयज्ञादि तन्मुमुक्षुभिरादृतम् ।

नैमित्तिकं चाग्रयणं
सीमन्तोन्नयनादिकम् ॥
अग्न्य्-आधानादिकं कार्यम्
अधिकारे सति द्विजैः ।

and the occasional one’s such as, the oblation consisting of first fruits at the end of the rainy season (āgrāvana), the parting of the hair (Simantonnayana) &c., and also such others as consecrating the fire (agnyadhana),-all these, aught to be done by the twice-born (dojas) if they have a right to them.

नैमित्तिकं चाग्रयणं सीमन्तोन्नयनादिकम् ॥ अग्न्याधानादिकं कार्यमधिकारे सति द्विजैः ।

निषिद्ध-काम्योपायाख्य-
कर्माण्य् अन्यानि नाचरेत् ॥ २० ॥

But those Karmas that are known as the forbidden (nishiddha), those done for some gain (Kamya) and those that are the means for securing some future fruition (upaya), these others one shall not perform.

निषिद्धकाम्योपायाख्यकर्माण्यन्यानि नाचरेत् ॥ २० ॥

प्रायश्चित्तं प्रपन्नस्य
विशेषेण यद् उच्यते ।
लक्ष्मी-तन्त्रे कमलया
निमित्ते तु तद् आचरेत् ॥ २१ ॥+++(5)+++

[[301]] 21. Should an occasion arise, one shall perform that prayaschitta (expiatory rite) which is specially prescribed to a Prapanna by Lakshmi in Lakshmitantra.

प्रायश्चित्तं प्रपन्नस्य विशेषेण यदुच्यते ।
लक्ष्मीतन्त्रे कमलया निमित्ते तु तदाचरेत् ॥ २१ ॥

“ श्रीः–
सकृदेव हि शास्त्रार्थः
कृतोऽयं तारयेन् नरम् । (ल.तं. 17.92
उपायापाय-संयोगे
निष्ठया हीयते ऽनया ॥

22. This (special) teaching of the PancharatraSastras being observed only once, shall surely enable a man to cross Samsara. In case of his being attached to the expedient and detrimental Karmas (upayapaya) he loses in faith or fixity.

“ श्रीः–सकृदेव हि शास्त्रार्थः कृतोऽयं तारयेन्नरम् । (ल.तं. 17.92
उपायापायसंयोगे निष्ठया हीयतेऽनया ॥

अपाय-सम्प्लवे सद्यः
प्रायश्-चित्तं समाचरेत् ।
प्रायश्-चित्तिर् इयं साऽत्र
यत् पुनश् शरणं व्रजेत् ॥
उपायानाम् उपायत्व-
स्वीकारे ऽप्य् एतद् एव हि ।"+++(5)+++

23. When there is an overflow of evil then alone shall one perform an expiatory rite (prayaschitta). This prayaschitta is that special one that he shall again seek refuge with God.’ Even in the case of accepting the expediency of beneficial rites, the same is the remedy,

अपाय-सम्प्लवे सद्यः प्रायश्चित्तं समाचरेत् ।
प्रायश्चित्तिरियं साऽत्र यत् पुनश्शरणं व्रजेत् ॥ उपायानामुपायत्वस्वीकारेऽप्येतदेव हि ।”

“प्रायश्-चित्त-प्रसङ्गे तु
सर्व-पाप-समुद्भवे ।
माम् एकां देव-देवस्य
महिषीं शरणं व्रजेत्”। (ल. तं 17-102)

24. When an occasion for prayaschitta arises, whatever may be the sin that gave rise to it, one shall seek refuge with me alone, the Consort of the God of gods.

“प्रायश्चित्तप्रसङ्गे तु सर्वपापसमुद्भवे ।
मामेकां देवदेवस्य महिषीं शरणं व्रजेत्”। (ल. तं 17-102)

तस्मात् प्रमादात् बुद्ध्या वा
यत् प्रपन्नस्य दुष्कृतम् ।
तत् सर्वं शमयत्य् आशु
शरणागतिर् एव सा ।

25. Therefore whatever may be the sin of a Prapanna brought on either by negligence or by intention-all these, this Saranagati (refuge-seeking) aloue removes at once.

तस्मात् प्रमादात् बुद्ध्या वा यत् प्रपन्नस्य दुष्कृतम् ।
तत् सर्वं शमयत्याशु शरणागतिरेव सा ।

शक्तौ प्रतिपदोक्तं स्यात्
अ-शक्तौ शरणागतिः ।
“अन्-अन्य-साध्ये स्वाभीष्टे”
इति न्यासस्य लक्षणात् ।

शक्तौ प्रतिपदोक्तं स्यात् अशक्तौ शरणागतिः ।
“अनन्यसाध्ये स्वाभीष्टे” इति न्यासस्य लक्षणात् ।

… अन्यथा ऽतिप्रसङ्गः स्यात्
अ-वैष्णव-गृहाशने ।
शरणागत-हन्तुः स्यात्
प्रपत्त्यैव परिग्रहः ॥

अन्यथाऽतिप्रसङ्गः स्यात् अवैष्णवगृहाशने ।
शरणागतहन्तुः स्यात् प्रपत्त्यैव परिग्रहः ॥

ज्ञात्वा ऽप्य् अपाये पातित्यं
यः करोति विमूढधीः ।
+++(दण्ड-)+++भोग एव हि तत्र स्यात्
निष्कृतिर् नानयाऽपि हि ।

26. That fool who, even knowing the loss of position in detrimental rites (apaya) (willfully) performs them,-to him there shall be only the enjoyment of those karmas and no atonement even by this (saranagati).

ज्ञात्वाऽप्यपाये पातित्यं यः करोति विमूढधीः ।
भोग एव हि तत्र स्यात् निष्कृतिर्नानयाऽपि हि ।

प्रपन्न इति गर्वेण
न कुर्यात् पुरु दुष्कृतम् ॥ २९ ॥ ज्ञात्वा ऽप्य् अपाय-कर्माणि
कुर्वन् मूढः पतत्य् अधः ।

27. From the pride that one is a l’rapanna one shall not commit excess of sins. The fool, even while being conscious of performing detrimental karmas, falls down.

प्रपन्न इति गर्वेण न कुर्यात् पुरु दुष्कृतम् ॥ २९ ॥
ज्ञात्वाऽप्यपायकर्माणि कुर्वन् मूढः पतत्यधः ।

ज्ञानिनो न च कुर्वन्ति ;
यद्य् अज्ञानात् प्रमादतः ।
तच् च ज्ञानाग्निना सर्वं
दहन्ति विमलाशयाः । +++(5)+++

28. The wise do not at all commit (such deeds) 1f through ignorance or mistake, they do any, getting a lucid state of mind they burn them all with the fire of knowledge.

ज्ञानिनो न च कुर्वन्ति ; यद्यज्ञानात् प्रमादतः ।
तच्च ज्ञानाग्निना सर्वं दहन्ति विमलाशयाः ।

अत्राह कृष्णो भगवान्
अर्जुनाय तु शृण्वते -
“यथैधांसि समिद्धो ऽग्निः
भस्मसात् कुरुते ऽर्जुन ।
ज्ञानाग्निः सर्व-कर्माणि
भस्मसात् कुरुते तथा " ॥ ३२ ॥+++(5)+++

29-30. In this connection Bhagavan Krishna says to the attentive Arjuna :- “As a fire well-kindled reduces the fuel to ashes so, to ashes, the fire of knowledge reduces all actions ?”

अत्राह कृष्णो भगवान् अर्जुनाय तु शृण्वते.
" यथैधांसि समिद्धोऽग्निः भस्मसात् कुरुतेऽर्जुन ।
ज्ञानाग्निः सर्वकर्माणि भस्मसात् कुरुते तथा " ॥ ३२ ॥

भगवज्-ज्ञान-विस्रम्भ-
विशुद्ध-मनसां सताम् ।
शास्त्रोक्तं भगवज्-ज्ञानं
प्रायश्चित्तं कृतैनसाम् ॥ ३३ ॥+++(5)+++

31. To the sages whose minds are purified by the trust in the knowledge of God, the knowledge of God mentioned in the Sastras, is the atonemen.t for all the sins. committed by them.

भगवज्ज्ञानविस्रम्भविशुद्धमनसां सताम् ।
शास्त्रोक्तं भगवज्ज्ञानं प्रायश्चित्तं कृतैनसाम् ॥ ३३ ॥

“ यस्य यावांश् च विश्वासः
तस्य सिद्धिश् च तावती ।
(नारदी. अ. ब्र. वि. 1-14)
नैतावान् इति विश्वास-
प्रभावः परिमीयते” ॥ ३४ ॥+++(5)+++

32. Only as much accomplishment there is to a person as the degree of faith in him. The efficacy of faith cannot be measured as ’thus much'.

“ यस्य यावांश्च विश्वासः तस्य सिद्धिश्च तावती ।
(नारदी. अ. ब्र. वि. 1-14)
नैतावानिति विश्वासप्रभावः परिमीयते” ॥ ३४ ॥

वेदोदितं सदाचारम्
आद्रियेत सदा सुधीः ।
लक्ष्मीतन्त्रे यथोक्तं तु
वैदिकाचार-लङ्घने-

[[302]]

33. An intelligent man shall always obey the approved customs mentioned in the Vedas. With reference to the transgression of the Vedic course of conduct what is said in the Pancharatra-sastras is as follows:-

वेदोदितं सदाचारमाद्रियेत सदा सुधीः ।
लक्ष्मीतन्त्रे यथोक्तं तु वैदिकाचारलङ्घने-

“अविप्लवाय धर्माणां
पालनाय कुलस्य च । (ल. तं. 17-94)
सङ्ग्रहाय च लोकस्य
मर्यादा-स्थापनाय च ॥

34-35. “For the non-lapse of dharmas, for the preservation of the race, for the protection of the people, for the establishment of the moral-laws (or fixity of usages),

" अविप्लवाय धर्माणां पालनाय कुलस्य च । (ल. तं. 17-94)
सङ्ग्रहाय च लोकस्य मर्यादास्थापनाय च ॥

प्रियाय मम विष्णोश् च
देव-देवस्य शार्ङ्गिणः ।
मनीषी वैदिकाचारं
मनसाऽपि न लङ्घयेत् ॥+++(5)+++

for the pleasure of myself and Vishnu, the God of gods and the Wielder of the bow saranga, an intelligent man shall not transgress the Vedic usage even mentally.

प्रियाय मम विष्णोश्च देवदेवस्य शार्ङ्गिणः ।
मनीषी वैदिकाचारं मनसाऽपि न लङ्घयेत् ॥

यथा हि वल्लभो राज्ञो
नदीं राज्ञा प्रवर्तिताम् ।
लोकोपयोगिनीं रम्यां
बहु-सस्य-विवर्धिनीम् ॥

36-37. “As the favourite of a king destroying a channel inaugurated by the king, even though he be indifferent towards it-a channel which is of public use, which is beautiful and which sustains the growth of many plants-

यथा हि वल्लभो राज्ञो नदीं राज्ञा प्रवर्तिताम् ।
लोकोपयोगिनीं रम्यां बहुसस्यविवर्धिनीम् ॥

लङ्घयन् शूलम् आरोहेद्
अनपेक्षोऽपि तां प्रति ।
एवं विलङ्घयन् मर्त्यो
मर्यादां वेद-निर्मिताम् ॥
प्रियोऽपि न प्रियोऽसौ मे
मद्-आज्ञा-व्यतिवर्तनात् ।

shall be impaled on a pike, so a person having violated the usage established by the Vedas, even though he be dear to Me ceases to be my beloved on account of the transgression of My command.

लङ्घयन् शूलमारोहेदनपेक्षोऽपि तां प्रति ।
एवं विलङ्घयन् मर्त्यो मर्यादां वेदनिर्मिताम् ॥
प्रियोऽपि न प्रियोऽसौ मे मदाज्ञाव्यतिवर्तनात् ।

उपायत्व-ग्रहं तत्र
वर्जयेन् मनसा सुधीः " ॥ ४० ॥

38-39. With reference to these karmas, a wise man shall give up the idea of perceiving in them the means to an end.

उपायत्वग्रहं तत्र वर्जयेन्मनसा सुधीः " ॥ ४० ॥
स्ववर्णाश्रमयुक्तं तु देशकालानुरूपतः ।
विशेषविहितं यच्च तत् कुर्याच्छ्रीपतेः प्रियम् ॥ ११ ॥

स्ववर्णाश्रमयुक्तं तु
देश-कालानुरूपतः ।
विशेष-विहितं यच् च
तत् कुर्याच् छ्रीपतेः प्रियम् ॥ ११ ॥

But remaining in his own caste and order of life, suitably to place and time he shall perform only those karmas agreeable to God that have been specially prescribed to him,

स्ववर्णाश्रमयुक्तं तु देशकालानुरूपतः ।
विशेषविहितं यच्च तत् कुर्याच्छ्रीपतेः प्रियम् ॥ ११ ॥