०१ प्रमाण-पद्धतिः

CHAPTER. I. ON THE AUTHORITIES FOR PRAPATTI.

The author of this work quotes chiefly from the following authorities: The Vedas; Smritis especially Manu; Mahabharata of Vyasa; Vishnupurana of Parasara and Vishnudharma of Saunaka; Sri-Bhagavata and occasionally Varahapurana and largely the Sastra, that is, the Pancharatra-Agama.

(7) प्रपत्तिस् तैतिरीयाणां
वेदे तावत् (1) विधीयते ।
न्यासाख्या स-प्रयोगा ऽसौ(हि)
“वसुरण्ये"ति मन्त्रतः ॥

4. Prapatti (i, e, seeking refuge with God) is first prescribed in the Veda of the Taittiriyus† and there, in the hymn (mantra) commencing with Vusurany it is mentioned under the name of Nyaasa (i. e. delivering one’s self up to God) together with its modus operandi.

• • Taittiriyas: The followers of the Taittiriya branch of the Yajurveda known as the Black Yajurveda which takes its name atter the sage Tittiri its first teacher, or after the bird, the francoline partridge, connected with its name in a popular Puranic story.
• Mantra: Originally the Samhita portion of the Veda as distinguished from the Brahmana; hence a Vedic hymn or sacred prayer addressed to any deity. It is of three kinds :-It is called a Rik, if metrical and intended to be loudly recited; and Yajus, if in prose and muttered in a low tone; and Saman, if being metrical it is intended for chanting. From this it came to be applied to any formula of prayer to a deity; and finally to an incantation or charm.

• Nyasa. Literally pledge.’ Here it is synonymous with Prapatti meaning ‘pledging one’s self to God.’ It is recognised by the Upanishads as one of the thirty two Brahma-vidyās. (sciences teaching the knowledge of Brahman).

(7) प्रपत्तिस्तैतिरीयाणां वेदे तावत् (1) विधीयते ।
न्यासाख्या सप्रयोगाऽसौ(हि) वसुरण्येति मन्त्रतः ॥

(8) तत्रोपास्यं यथा ब्रह्म
सर्व-कारणम् उच्यते ।
प्रपत्तव्यं तथैवेति
विभुर् विश्व-सृग् इत्य् अपि।
सूर्यादीनां यथा-पूर्व-
तेजःकल्पयिता ऽपि च ।
वसुवत् रमणीयो ऽसीत्य्
एवं ब्रह्म गुणैः स्तुतम् ॥

5.-6. There it is said that the Supreme Brahman, who is the fit object of meditation, who is the cause of all, who is all-pervading and is the Creator of all, is Himself worthy to be sought after-the Brahman whose glory is sung thus- “Thou art (now) the giver of night to the sun &c., as in the previous cycle; Thou art brilliant and beautiful like precious gems.”

(8) तत्रोपास्यं यथा ब्रह्म सर्वकारणमुच्यते ।
प्रपत्तव्यं तथैवेति विभुर्विश्वसृगित्यपि।
सूर्यादीनां यथापूर्व तेजःकल्पयिताऽपिच ।
वसुवत् रमणीयोऽसीत्येवं ब्रह्म गुणैः स्तुतम् ॥

(9) जीवात्मानं हविः कृत्वा
तच्छरीरे महीयसि ॥
ब्रह्माग्नौ जुहुयाद् ओम् इत्य्
अनेन द्वय-(/आम्नाय)-रूपिणा ॥

7. Making jivatman the oblation, one shall sacrifice him in the glorious fire of the Brahman whose body he is, repeating the (mantra) Om’ which is the essence of the Vedas.

(9) जीवात्मानं हविः कृत्वा तच्छरीरे महीयसि ॥
ब्रह्माग्नौ जुहुयादोमित्यनेन द्वय (नाम्नाय) रूपिणा ॥

इति प्रपत्तेर् आम्नातः
प्रयोगः प्रणवात्मना ।
(10) तस्यैवं विदुषो यज्ञः
शरीरे तत्र कल्पितः।

8. Thus the application of Prapatti is declared in the sacred texts to assume the form of Pranav (the sacred syllable Om); where it is represented as a sacrifice in the body of those that know it accordingly.

इति प्रपत्तेर् आम्नातः
प्रयोगः प्रणवात्मना ।
(10) तस्यैवं विदुषो यज्ञः
शरीरे तत्र कल्पितः।

प्रपत्तिं तपसाम् एषां
न्यासाख्याम् आहुर् उत्तमाम् ।
(11) आम्नातं (2) कठ-वल्लीषु
प्रपत्तेर् वाचकं द्वयम् ॥ (13)

9. Of the various penances therein mentioned Prapatti otherwise known as Nyasa is stated as the highest. Dvaya is considered in Kathavalli as the significant mantra of Prapatti.

प्रपत्तिं तपसामेषां
न्यासाख्याम् आहुरुत्तमाम् ।
(11) आम्नातं (2) कठवल्लीषु प्रपत्तेर्वाचकं द्वयम् ॥ (13)

(12) प्रमाणं सुभगं प्राहुः (3) श्वेताश्वतर-सञ्ज्ञितम् ।
प्राह चोपनिषन् न्यासे
यथाऽनुष्ठान-दर्शिनी -

ब्रह्माणं विदधात्य् अग्रे,
यस् तस्मै दिशति श्रुतीः ।
आत्म-ज्ञान-प्रकाशं तं
मुमुक्षुः शरणं व्रजेत्॥

10. The Svetasvatara-Samhita Upanishad is cited as a [[21]] highly favourable authority. This Upanishad in speaking about the course of practice also says as follows:
11. In order to obtain the knowledge of the self, one who is desirous of salvation should take refuge with Him who at the beginning created Brahma and taught him the Srutis.

(12) प्रमाणं सुभगं प्राहुः (3) श्वेताश्वतरसञ्ज्ञितम् ।
प्राह चोपनिषत् न्यासे यथाऽनुष्ठानदर्शिनी-
ब्रह्माणं विदधात्यग्रे यस्तस्मै दिशति श्रुतीः ।
आत्मज्ञानप्रकाशं तं मुमुक्षुः शरणं व्रजेत्॥’

(13) “अपि वध्यं प्रपन्नं न
प्रयच्छन्त्य्” एवम्-आदिकाः ।
बहवः (4) श्रुतयो मानम् (5)
श्रीशास्त्रे भगवान् अपि ।
श्रीमन्-नारायणेत्य्-आदि
ब्रह्मणे द्वयम् उक्तवान् ।
(14) लक्ष्मीतन्त्रे (6) कमलया
शक्रायेयं प्रपञ्चिता ॥ (17)

12.-18. “A refugee is not forsaken even though he deserves to be killed.” Many soriptural passages like this are also authorities on the subject. And in the Sri-sastra (or the Pancharatra Āgama), the Bhagavar (Vishnu) has taught Brahma the Mantra called Dvaya,† beginning with the words Srimannarayana.’ In that same way it has been explained by Lakshmi to Indra in the Lakshmi-Tantra.

Sri-Sastra: The body of Tantric teaching known as Pancharatra-Agama sacred to the Vaishnavas. The main portion of Sri Ramanuja’s philosophy is based on this. In this work the word Sastra alone is used to indicate it: Bhagavat-Sastra is another name.

Dvaya: The sacred mantra of Prapatti. The word signifies “two-fold,’ being a combination of two mantras, the mula-mantra and another.

(13) अपि वध्यं प्रपन्नं न प्रयच्छन्त्येवमादिकाः ।
बहवः (4) श्रुतयो मानम् (5) श्रीशास्त्रे भगवानपि ।
श्रीमन्नारायणेत्यादि ब्रह्मणे द्वयमुक्तवान् ।
(14) लक्ष्मीतन्त्रे (6) कमलया शक्रायेयं प्रपञ्चिता ॥ (17)

(15) तथा सनत्कुमारस्य (7)
संहिता वक्ति सादरम् ।
पपत्तिं सर्व-फल-दां
सर्वोपायानपेक्षिणीम्-

14. So also the Sanatkumara-Sambilad mentions with respect that Irapatti yields the fruits of all desires and is independent of all other means.

(15) तथा सनत्कुमारस्य (7) संहिता वक्ति सादरम् ।
पपत्तिं सर्वफलदां सर्वोपायानपेक्षिणीम्-

" प्रपत्तेः क्वचिद् अप्य् एवं
परापेक्षा न विद्यते ।
सा हि सर्वत्र सर्वेषां
सर्व-काम-फल-प्रदा ॥

15. “Thus in no case does Prapatti stand in need of other means. It yields (of itself) the fruits of all dosires to all persons, in all places, and at all times.”

" प्रपत्तेः कचिदप्येवं परापेक्षा न विद्यते ।
सा हि सर्वत्र सर्वेषां सर्वकामफलप्रदा ॥

सकृद् उच्चारिता येन,
तस्य संसार-नाशिनी (तारिणी)।

राक्षसानाम् अ-विसम्भाद्
आञ्जनेयस्य बन्धने।
यथा विगलिता सद्यस्
त्व् अ-मोघा ऽप्य् +++(ब्रह्मास्त्राख्या)+++ अस्त्र-बन्धना।

तथा पुंसाम् अविसम्भात्
प्रपत्तिः प्रच्युता भवेत् ॥

16.-17. It severs one’s bondage of Sumsāra when it is uttered even once by that one.

As the tie of the missile of Brahma, even though it be unfailing, was snapped at once owing to the distrust of the Rakshasas (in its power) to bind Hanuman, so Prapatti becomes ineffectual from the faithlessness of men,

सकृदुच्चारिता येन, तस्य संसारनाशिनी (तारिणी)।
राक्षसानामविसम्भात् आञ्जनेयस्य बन्धने।
यथा विगलिता सद्यस्त्वमोघाऽप्यस्त्रबन्धना।
तथा पुंसामविसम्भात् प्रपत्तिः प्रच्युता भवेत् ॥

तस्माद् विस्रम्भ-युक्तानां
मुक्तिं दास्यति साऽचिरात् ।
(16) साधनान्तर-युक्ता वा
प्रपत्तिः स्वयम् एव का।
साधयेन् मुक्ति-कामानां
विमुक्तिं प्रणवो यथा ।

18. Therefore it will give freedom (mükti) to those that repose trust in it. Either in association with other means or by itself Prapatti accomplishes the freedom of those that are desirous of salvation in the same way as Pranava.

तस्माद् विस्रम्भयुक्तानां मुक्तिं दास्यति साऽचिरात् ।”
(16) साधनान्तरयुक्ता वा प्रपत्तिः स्वयमेव का।
साधयेन्मुक्तिकामानां विमुक्तिं प्रणवो यथा ।

(17) यथाऽऽह (8) भगवान् व्यक्तं
विष्वक्सेनाय शृण्वते-
" इतरोपाय-दौष्कर्याद्
अधिकारादि-हानितः ।
उपायम् इह वक्ष्यामि
साम्प्रतं सार्व-लौकिकम् ॥

19-20. The Bhagavan (Vishnu) has clearly said to the attentive Vishvaksena as follows:- It is difficult to practise other means; there is in consequence the danger of losing the qualifications, &c, required to practise (those means): consequently I shall now mention in this connection that means which is common to all people.

(17) यथाऽऽह (8) भगवान् व्यक्तं विष्वक्सेनाय शृण्वते-
" इतरोपायदौष्कर्यात् अधिकारादिहानितः ।
उपायमिह वक्ष्यामि साम्प्रतं सार्वलौकिकम् ॥

कालदोषान् मनुष्याणां
मनश्-चाञ्चल्य-योगतः ।
विषयेन्द्रिय-संयोगात्
निषिद्ध-करणाद् अपि ।
विहिताकरणान् नापि
जेतुं शक्यं गणाधिप ।
इन्द्रियाणीन्द्रियार्थाश् च
नृणां काल-स्व-भावतः ॥ (26)

21.-22. On account of the evil influence of time,on account of the unsteady nature of the human mind, on account of the attachment of the senses to their objects, on account of indulgence in forbidden acts, and on secount of not doing what is ordained to be done, and on account of the (adverse) nature of the time during which men live,(on account of all these causes), it is not possible to conquer, leader of hosts! the senses and the sensual objects.

कालदोषात् मनुष्याणां मनश्चाञ्चल्ययोगतः ।
विषयेन्द्रियसंयोगात् निषिद्धकरणादपि ।
विहिताकरणान्नापि जेतुं शक्यं गणाधिप ।
इन्द्रियाणीन्द्रियार्थाश्च नृणां कालस्वभावतः ॥ (26)

तस्मान् न कर्मयोगे ऽस्मिन्
अधिकारो हि विद्यते ।
विहितेषु च सर्वेषु
तद्-अभावान् महामते ॥
ज्ञान-योगे ऽप्य् अभिरतिः (धिकृतिः)
कस्यचिद् विद्यते न च ।

23. Therefore, O great sage! All persons are not qualified for Karmayoga; because such (a qualification) is found to be non-existent in the ease of all the prescribed duties.
24. There is no interest for any body even in Janayoga.

*Karmayoga: The performance of actions, worldly and religious rites so as to attain non-attachment and freedom. Some sects like the Vaikhanasas adopt it as the sole means, and consider it to be perfect in itself.

तस्मान्न कर्मयोगेऽस्मिन् अधिकारो हि विद्यते ।
विहितेषु च सर्वेषु तदभावान्महामते !।
ज्ञानयोगेऽप्यभिरतिः (धिकृतिः) कस्यचिद्विद्यते न च ।

तद्-अभावान् मयि प्रीतिर्
न च भक्तिश् च जायते ।
तस्मान् मत्-पाद-युगलम्
ऐकान्त्याच् छरणं व्रजेत् ।

In the absence of such (an interest) neither affection (priti)† nor higher love (bhaktı)‡ for Me arises in men. 25. Therefore, as there is no qualification to practise Karmayoga or any other yoga and as there is no other course to follow, let a man take refuge in the pair of My feet as the sole end.

• Jnèna-yoga: Contemplation as the means of acquiring spiritual knowledge which releases one from the trammels of samsúra by giving a knowledge of the true nature of one’s own ātman.

• Love towards equals is priti; and love towards superiors is bhakti. Bhakti when felt for God is lore transcendental, just as reason transcendental becomes faith.

तदभावान्मयि प्रीतिर्न च भक्तिश्च जायते ।
तस्मान्मत्पादयुगलम् ऐकान्त्याच्छरणं व्रजेत् ।

आत्मनो दुर्दशाऽऽपत्तिं
विमृश्य च गुणान् मम ।
मद्-एकोपाय-संवित्तिः
मां प्रपन्नो विमुच्यते ॥

26. Considering well the bad lot that has befallen him and (considering also) My (attractive) qualities, he who resorts to Me with the full consciousness of My being the only means is freed for ever.

आत्मनो दुर्दशापत्तिं विमृश्य च गुणान्मम ।
मदेकोपायसंवित्तिः मां प्रपन्नो विमुच्यते ॥

आनुकूल्यस्य सङ्कल्पः
प्रातिकूल्यस्य वर्जनम् ।
रक्षिष्यतीति विश्वासो
गोप्तृत्ववरणं तथा ।
आत्म-निक्षेप–कार्पण्ये
षड्-विधा शरणागतिः

27-28. Resolution to observe conformity (to His will), absence of opposition (to it), faith that He will protect, and solicitation for His protection, resignation of one’s self (to Him) (atmanikshepa) and the feeling of helplessnessthese are the six kinds of Saremagati (i. e. refuge seeking).

आनुकूल्यस्य सङ्कल्पः प्रातिकूल्यस्य वर्जनम् ।
रक्षिष्यतीति विश्वासो गोप्तृत्ववरणं तथा ।
आत्मनिक्षेपकार्पण्ये षड्विधा शरणागतिः

अनया च प्रपत्त्यैवम्
आकिञ्चन्यैक-पूर्वकम् ।
मां माधव इति ज्ञात्वा
मां गच्छेच् छरणं नरः ।
एवं हि शरणं गच्छन्
कृतकृत्यो भविष्यति ।"

29. By means of this Prapatti let a man, led by the feeling that he has no other course, seek refuge with Me, knowing Me to be Madhava (the Lord of Lakshmi). Thus resting in Me he gains the fulfilment of the object of his pursuit.

अनया च प्रपत्त्यैवमाकिञ्चन्यैकपूर्वकम् ।
मां माधव इति ज्ञात्वा मां गच्छेच्छरणं नरः ।
एवं हि शरणं गच्छन् कृतकृत्यो भविष्यति ।"

(18) रामायणे च (9) भगवान्
भारते च(10) यथोक्तवान्

“सकृदेव प्रपन्नाय
तवास्मीति च याचते।
अभयं सर्वभूतेम्यो
ददाम्य्, एतद् व्रतं मम ॥

SO. The Bhagavan (Vishnu) has thus declared in the Ramayana and in the Mahabharata :

“To.one who has sought protection with Me only once and has implored Me saying I am Thine,’ I offer protection from the fear of all beings. This is my vow.”

(18) रामायणे च (9) भगवान् भारते च(10) यथोक्तवान्
“सकृदेव प्रपन्नाय तवास्मीति च याचते।
अभयं सर्वभूतेम्यो ददाम्येतद् व्रतं मम ॥

“सर्वधर्मान् परित्यज्य
मामेकं शरणं व्रज ।
अहं त्वा सर्वपापेभ्यो
मोक्षयिष्यामि मा शुचः ॥ “(35)

31. (4 Forsaking all rites (dharmas) come to Me alone for shelter; I shall liberate thee from all sins. Do not grieve.”

“सर्वधर्मान् परित्यज्य मामेकं शरणं व्रज ।
अहं त्वा सर्वपापेभ्यो मोक्षषिष्यामि मा शुचः ॥ “(35)

(19) वरदानात् वसिष्ठस्य
देवता-पारमार्थ्यवित्।
पराशरः (11) प्रणिजगौ
पुराणे वैष्णवे तथा -

32. Parasara, who came to know of the truth regarding the Deity through the boon of Vasishtha, has also said in the Vishnupurāna thus.

(19) वरदानात् वसिष्ठस्य देवतापारमार्थ्यवित्।
पराशरः (11) प्रणिजगौ पुराणे वैष्णवे तथा -

" तावद् आर्तिस् तथा वाञ्छा
तावन् मोहस् तथाऽसुखम् ।
यावन् न याति शरणं त्वाम्
अ-शेषाघ-नाशनम् ॥”

33. “So long as a man does not take refuge with Thee, the Destroyer of all sins, so long does he find afflic tion and desire, delusion and misery.”.

" तावदार्तिस्तथा वाञ्छा तावन्मोहः तथाऽसुखम् ।
यावन्न याति शरणं त्वामशेषाघनाशनम् ॥”

“कमल-नयन वासुदेव विष्णो
धरणि-धराच्युत शङ्ख-चक्र-पाणे ।”
भव शरणम् इतीरयन्ति
ये वै त्यज +++(यम-)+++भट! दूरतरेण तान् अपापान् ॥

34. Lo, mirmidon! (bhata) keep further away from those sinless beings who say “O Lotus-eyed Vasudeva, Vishnu (the Pervader of the universe), the supporter of the earth, the unchangeable One, the bearer of the conch and the disc, Do Thou be our refuge!”

कमलनयन वासुदेव विष्णो धरणिधराच्युत शङ्खचक्रपाणे ।
भव शरणमितीरयन्ति ये वै त्यज भट दूरतरेण तान् अपापान् ॥

(20) मनुर् अप्य् आह (12) भगवान्
गूढं सन्यास-वैभवम् ।
“अर्चा नारायणस्ये"ति
ब्रुवन् वर्णाश्रम क्रियाः-

35. While stating the duties of caste and of the orders of life the sage Mann has also referred to the glory of Sannyasa (self-surrender) under the heading “The worship of Nārāyaṇa.”

(20) मनुरप्याह (12) भगवान् गूढं सन्यासवैभवम् ।
अर्चा नारायणस्येति ब्रुवन् वर्णाश्रम क्रियाः-

" यमो वैवस्वतो राजा
यस् तवैष हृदि स्थितः ।
तेन चेद् अ-विवादस् ते
मा गङ्गां मा कुरून् गमः।” (40)+++(5)+++

36. “If thou hast no dispute with that Being who lives in thine own heart, who is the Yama, the controller of the senses from within, who dwells in the Vivasvan, the sun, who is the Raja, the Ruler, go not to the Ganges; go not to Kurukshetra.”

" यमो वैवस्वतो राजा यस्तवैष हृदि स्थितः ।
तेन चेदविवादस्ते मा गङ्गां मा कुरून् गमः।” (40)

(21) दक्षिणाशा-पतेर् अत्र
न मुख्या हृदय-स्थितिः ।
अन्तः प्रविष्टः शास्ता यो
जनानाम् यमयत्य् अपि ।
आत्मानम् अन्तरस् तस्य
मृत्युमृत्योर् हृदि स्थितिः ।

37-38. ‘Dwelling in the heart’ does not prominently pertain to Yama, the lord of the Southern quarter, but to Him, the Ruler of all beings Who having entered inside, controlls them all, who is hidden even in the soul (atman), and is death even unto the God of death;

(21) दक्षिणाशापतेरत्र न मुख्या हृदयस्थितिः ।
अन्तः प्रविष्टः शास्ता यो जनानाम् यमयत्यपि ।
आत्मानमन्तरः तस्य मृत्युमृत्योः हृदि स्थितिः ।

तेन सर्वाधिराजेन
विवस्वद्-बिम्ब-वर्तिना।
अविवादस् तु तस्यैव
पादयोर् आत्मनो ऽर्पणम् । ।

Hence “ho abides in the heart”; and to have “no dispute with Him” who is the Supreme Ruler of all and lives in the disc of the Sun, is to offer one’s self to His feet.

तेन सर्वाधिराजेन विवस्वद्बिम्बवर्तिना।
अविवादस्तु तस्यैव पादयोरात्मनोऽर्पणम् । ।

" योऽन्यथा सन्तम् आत्मानम्
अन्यथा प्रतिपद्यते।
किं तेन न कृतं पापं
चोरेणात्मापहारिणा।

“Whoever apprehends the soul differently from what it really is, what sin is not committed by that thief who has robbed the soul (atman)”

" योऽन्यथा सन्तमात्मानमन्यथा प्रतिपद्यते।
किं तेन न कृतं पापं चोरेणात्मापहारिणा।

तस्मात् सर्व-नियन्तारं
सर्वेषां च हृदि स्थितम् ।
भगवन्तं प्रपन्ना ये
तीर्थादिस् तैर् विशुद्ध्यति । +++(5)+++

40 Therefore, even the tirthas (holy objects) &c., are made pure by those who have taken refugo with the Lord who is the Ruler of all and abides in the heart of all.

तस्मात् सर्वनियन्तारं सर्वेषां च हृदि स्थितम् ।
भगवन्तं प्रपन्ना ये तीर्थादिस्तैर्विशुद्ध्यति ।

(22) अर्थोऽयं बहुशः प्रोक्तः
शौनकाद्यैर् महर्षिभिः
तावद् गच्छेत् तु तीर्थानि
सरितश् च सरांसि च ।
यावन् नाभूच् च भूपाल !
विष्णु-भक्ति-परं मनः " +++(5)+++

41. This idea has been expressed in diverse ways by Saunaka and other great sages:— “So long as thy mind, O King! does not become devoted to the love of Vishnu (Vishnu-bhakti) so long go thou to the tirthas (holy places), tanks and rivers.”

(22) अर्थोऽयं बहुशः प्रोक्तः शौनकाद्यैर्महर्षिभिः
तावद्गच्छेत्तु तीर्थानि सरितश्च सरांसि च ।
यावन्नाभूच्च भूपाल ! विष्णुभक्तिपरं मनः "

" भवद्-विधा भागवतास्
तीर्थभूताः स्वयं प्रभो!
तीर्थी-कुर्वन्ति तीर्थानि
स्वान्तः-स्थेन गदाभृता " +++(5)+++ (भागवते)

42. “O mighty ruler! devotees like thee, who have themselves become sacred, sanctify the tirthas through the Mace-bearer (God) residing within them.”

" भवद्विधा भागवताः तीर्थभूताः स्वयं प्रभो!
तीर्थीकुर्वन्ति तीर्थानि स्वान्तःस्थेन गदाभृता “(भागवते)

प्रमाणम् इयद् एवालं
प्रपत्तेः, व्यास-शौनकौ।
प्रोक्तवन्तौ यथा (13) श्रीमद्-
विष्णु-धर्मे (14) च भारते

43. This much of authority for Prapatti is enough. Saunaka and Vyāsa have (respectively) declared thus in the Vishnudharma and the Bhārata:-

प्रमाणमियदेवालं प्रपत्तेः व्यासशौनकौ।
प्रोक्तवन्तौ यथा (13) श्रीमद्विष्णुधर्मे (14) च भारते

" वृथैव भवतो याता
भूयसी जन्म-सन्ततिः ।
तस्याम् अन्यतमं जन्म
सञ्चिन्त्य शरणं व्रज ।”

44. “Thou hast uselessly passed through a succession of many births. Considering well any one of them, resort to refuge-seeking.”

" वृथैव भवतो याता भूयसी जन्मसन्ततिः ।
तस्यामन्यतमं जन्म सञ्चिन्त्य शरणं व्रज ।”

“अथ पातक-भीतस् त्वं
सर्वभावेन भारत !
विमुक्तान्य-समारम्भो
नारायणपरो भव ।” (वि.ध. 66-72)

45. “O Bharata! thou who art afraid of sins, resigning every other undertaking, become, with all thy heart, devoted to Narayana.”

“अथ पातकभीतस्त्वं सर्वभावेन भारत !
विमुक्तान्यसमारम्भो नारायणपरो भव ।” (वि.ध. 66-72)

इति श्री गुरुवरवात्स्यवरदार्यविरचिते प्रपन्नपारिजाते
प्रमाणपद्धतिः प्रथमा ॥ श्लोकसङ्ख्या. 50.

इति श्री गुरुवरवात्स्यवरदार्यविरचिते प्रपन्नपारिजाते
प्रमाणपद्धतिः प्रथमा ॥ श्लोकसङ्ख्या. 50.