०३ उपस्थानम्

अथ प्रातस्सन्ध्योपस्थानविधिः

ततः प्राणायामवयं कृत्वा, ‘प्रातस्सन्ध्योपस्थानं करिष्ये इति सङ्कल्प्य तुरीयगायत्रीम् उपस्थाय-

ஆக ஸ்ரீஸந்நிதி ஸம்ப்ரதாயத்தைச் சேர்ந்தவர்கள் காயத்ரீ ஜபம் ஆனதும், உபஸ்தாநத்திற்கு முன்னதாக ஸ்ரீமத் அஷ்டாக்ஷர மந்த்ரஜபம் செய்ய வேண்டும்.

ப்ராதஸ்ஸ்ந்த்யோபஸ்தாநம் செய்யும் முறை

ஜபம் முடிந்த பிறகு மூன்று ப்ராணாயாமங்களைச் செய்து ‘ப்ராதஸ் ஸந்த்யோபஸ்தாநம் கரிஷ்யே’ என்று ஸங்கல்பித்துக் கொள்ள வேண்டும்.

(ஸங்கல்பம் செய்யும் போதெல்லாம் ‘ஸ்ரீபகவதாஜ்ஞயா ஸ்ரீமந் நாராயணப்ரீத்யர்த்தம்’ என்பதையும் சேர்த்துத்தான் சொல்ல வேண்டும். ஆஹ்நிகத்தில் சில இடங்களில் முழுவதும் கூறப்பட் டிருக்கும். சில இடங்களில் சுருக்கமாகக் கூறப்பட்டிருக்கும்.)

பிறகு தூரீயகாயத்ரீ மந்த்ரத்திற்கு

வேண்டும்.

உபஸ்தாநம் செய்ய

‘காயத்ரீம் துர்யகாயத்ரீம் மூலமந்த்ரமிதி க்ரமாத் ! ஜப்த்வோபஸ்தாய விதிவத்….]]’

என்கிற காச்யபஸ்ம்ருதிவசனம் துரீய காயத்ரீஜபம் செய்யவேண்டும் என்பதை வலியுறுத்துகிறது. இதை ஜபிப்பவர்கள் அதற்கு உபஸ்

[[2]]

1 ‘आदावन्ते च गायल्याः प्राणायामास्त्रयस्वयः’

इति वचनमत्र प्रमाणम् ।

अत्र प्राक्तनी टिप्पणी–

‘गायत्री तुर्यगायत्री मूलमन्त्रमिति क्रमात् । जप्त्वोपस्थाय विधिवत्

…..

PE

इति काश्यपस्मृतिवचनम् तुर्यगायल्युपस्थाने प्रमाणमिति दर्शयति ।

पूर्वम् अस्यां टिप्पण्यां २७९ तमे पुढे तुरीयगायन्यां परो रजसे’, ‘परो रजसि’ इति पाठद्वयम् अन्यतरनिर्धारकप्रमाणालाभात् अविशेषेण निर्दिष्टम् । इदानीं प्रपन्नधर्म सारसमुच्चयनिरीक्षणेन ‘परो रजसे’ इति प्रकृताह्निकनिर्दिष्टः चतुर्थ्यन्तः पाठ एवं पूर्वैः परिगृहीतः इत्यज्ञायि ।

प्रातस्सन्ध्योपस्थानविधिः

[[303]]

தாநமும் செய்ய வேண்டும். உபதேசம் பொதவர்கள் அதற்கு ஜபம் உபஸ்தாநம் எதுவும் செய்ய வேண்டாம். துரீய காயத்ரீ பற்றி முன்பு 279வது பக்கத்தில் விளக்கப்பட்டுள்ளது. அங்கு இந்தத் துரீய காயத்ரியில் ‘பரோரஜஸே’ என்றும் ‘பரோரஜஸி’ என்றும் இரண்டு வகைப்பாடங்கள் காணப்படுகின்றன என்பதை மட்டும் கூறி இவற்றுள் எதைக்கைக்கொள்ள வேண்டும் என்று நிர்ணயிக்க ப்ரமாணம் கிடைக்காதபடியால் விடப்பட்டுள்ளது.

பிறகு ப்ரபந்நதர்மஸாரஸமுச்சயம் என்ற க்ரந்தத்தை ஸேவித் ததில் ‘பரோ ரஜஸே’ என்று ஆஹ்நிகத்தில் மூலத்தில் உள்ள பாடமே யுக்தமானது என்று தெரிய வந்தது. அந்த க்ரந்தத்தில் துரீயகாயத்ரிக்கு அர்த்தம் கூறுமிடத்தில் ‘பரோ ரஜஸே’ என்பது பஞ்சமியின் பொருளில் வந்த சதுர்த்தீ (பஞ்சம்யர்த்தே சதுர்த்தீ) என்று சொல்லி ரஜோகுணம் உள்ள மூலகாரணமான ப்ரக்ருதியை விட மேம்பட்டவனும் ப்ரணவத்தின் பொருளாய் நிற்பவனுமான பரமாத்மா, ஸாவத்-க்ஷேமங்களை-என்பதே ‘பரோரஜஸே ஸாவத் ஓம்’ என்று மந்த்ரம் தரும் பொருள். இந்தப்பொருள் முற்றுப்பெற என்னை அடைவிப்பிக்க வேண்டும் என்று பொருள் தரும் ‘மா-ப்ரா- பத்’ என்ற இரண்டு பதங்களை அத்யாஹரித்து (தருவித்து)க் கொள்ள வேண்டும் என்று ப்ரபந்ந தர்மஸார ஸமுச்சயம் வ்யாக்யா நமும் செய்து காட்டுகின்றது.

तथाहि तव एतन्मन्तव्याख्या-

अथ तुरीयस्य- ‘रजसे’ इति पञ्चम्येकवचने चतुर्थी । अनेन त्रिगुणात्मिका प्रकृतिः उच्यते । तस्याः परः - सकलकारणावस्थायाः ஏகர்: q7: 54ன்: சி-ரணqqrவு: q4-ளா । ‘मां प्रापयतु’ इति पदद्वयाध्याहारेण योजना’ इति । तथाच ‘परो रजसे सावदोम्’ इति मन्त्रस्वरूपं लभ्यते । ‘मा प्रापत्’ इति पदद्वयं वाकयार्थपूयै अध्याहाराल्लभ्यते । अन्ते प्रणवनिर्देशे नोपपत्तिः

अतः प्रपन्नधर्म सारसमुच्चयप्रदर्शितव्याख्यानरीत्या मूले ‘परो रजसे’ इति चतुर्थ्यन्त एव पाठस्समादृतः ।

पूर्वोक्तं काश्यपस्मृतिवचनं श्रीमदष्टाक्षरजपस्य गायल्युपस्थानात् पूर्व कर्तव्यत्वेऽपि प्रमाणं भवति ।

[[304]]

श्रीविष्णव सदाचारनिर्णये

‘उत्तम’ इतिमन्त्रस्य वामदेव ऋषिः, अनुष्टुप् छन्दः, गायत्री देवता । गायव्युद्वासने विनियोगः (इति ऋषिच्छन्दो-

Sat: farqer

‘उत्तमे शिखरे देवी भूम्यां पर्वतमूर्धनि ।

ब्राह्मणेभ्यो ह्यनुज्ञानं गच्छ देवि यथासुखम्’

ஆம்

मित्रस्येत्युपस्थान मन्त्रस्य, विश्वामित्र ऋषिः, भीरुङ्गायत्री त्रिष्टुप् च्छन्दांसि, मित्रो देवता ।

प्रातस्सन्ध्योपस्थाने विनियोगः (इति न्यस्य )

யாப்

(f) வரய

இதனால் ‘பரோ-ரஜஸே’ என்ற பாடமே பூர்வர்கள் உகந்த தாகும் என்பது கிடைக்கிறது. இவ்வளவிலும் கடைசியில் ப்ரணவம் சேர்க்கப்பட்டமைக்குக் காரணம் தெரியவில்லை.

இந்த வசநமே காயத்ரி உபஸ்தாநத்திற்கு முன் ஸ்ரீமத் அஷ் டாக்ஷரஜபம் செய்ய வேண்டும் என்பதற்கும் ப்ரமாணமாகிறது என் பதும் அறியத்தக்கது.

பிறகு

உத்தம இதி மந்த்ரஸ்ய வாமதேவ ருஷி:, அநுஷ்டுப்சந்த:, காயத்ரீ தேவதா 1 காயத்ர்யுத்வாஸநே விநியோக:’ என்று ருஷிச் சந்தோ தேவதைகளை ந்யாஸம் செய்து

உத்தமே சிகரே, தேவீ பூம்யாம் பர்வதமூர்த்தநி 1

ப்ராஹ்மணேப்யோஹ்யநுஜ்ஞாநம் கச்ச தேவி யதாஸ்ுகம் 11

(தை-உப-ப்ர-2 அநு-30) என்று உத்வாஸநம் செய்ய வேண்டும். பிறகு

மித்ரஸ்யேத்யு பஸ்தாநமந்த்ரஸ்ய விச்வாமித்ர ருஷி:, பீருட்காயத்ரீத்ரிஷ்டுப் சந்தாம்ஸி, மித்ரோ தேவதா 1 ப்ராதஸ்ஸந்த்யோபஸ்தாநே விநியோக:-என்று ந்யாஸம்

HER FIFE

செய்து,

FR FIE

Regs

The

प्रातस्सन्ध्योपस्थानविधिः

‘मित्रस्य चर्षणीधृतश्श्रवो देवस्य सानसिम् ।

ID SPE

सत्यं चित्रश्रवस्तमम् । मित्रो जनान् यातयति

प्रजानन् मित्रो दाधार पृथिवीमुत द्याम् । मित्रः

कृष्टीरनिमिषाऽभि चष्टे सत्याय हव्यं घृतवद्वि-

(0) 7:00

धम । प्र स मित्र मर्तो अस्तु प्रयस्वान् यस्त

आदित्य शिक्षति व्रतेन । न हन्यते न जीयते

त्वोतो नैनम हो अश्ञोत्यन्तितो न दूरात् ।

(तै-सं-का-३-प्र-४- अनु-११)

‘மித்ரஸ்ய சர்ஷணீ த்ருத: ச்ரவோ தேவஸ்ய ஸாநஸிம் 1 ஸத்யம் சித்ரச்ரவஸ்தமம் 1 மித்ரோ ஜநாந் யாதயதி ப்ர ஜாநந் மித்ரோ தாதார ப்ருதிவீமுத த்யாம் 1 மித்ர: க்ருஷ் டீரநிமிஷாபி சஷ்டே ஸத்யாய் ஹவ்யம் க்ருதவத் விதேம 1 ப்ர ஸ மி்த்ர மர்த்தோ அஸ்து ப்ரஸ்வாந் யஸ்த ஆதித்ய

[[305]]

சிக்ஷதி வ்ரதேந்1 ந ஹந்யதே ந ஜீயதே த்வோதோ நைநம

[[39]]

prorsus r1 (05-0b-sr-3,

ir-4, 11)

[[306]]

इत्युदितं सूर्यम् उपस्थाय,

1‘ஜயன்சா: சரியா: ।டான் ஈஈ: 1

सरस्वत्यै नमः । सर्वाभ्यो देवताभ्यो नमो नमः ।’

इति प्राच्यादिक्रमेण अञ्जलिं बद्ध्वा

என்று உதித்த ஸூர்யனை நோக்கி உபஸ்தானம் செய்து, பிறகு

(1) ஓம் ஸந்த்யாயை நம: (2) ஓம் ஸாவித்ர்யை நம: (3) ஓம் காயத்ர்யை நம:

(4) ஓம் ஸரஸ்வத்யை நம:

(5) ஓம் ஸர்வாப்யோ தேவதாப்யோ நமோ நம:’

என்று முறையே கிழக்கு முதலான திக்குகள் தோறும் அஞ்ஜலி செய்து ‘காமோசகார்ஷீ(த்) நமந்யுரகார்ஷீத்’ என்று சொல்லி அபி வாதநம் செய்ய வேண்டும். இங்கு ப்ரணாமம் கூறப்படவில்லை.

இதை ஸந்த்யாதி பஞ்சக நமஸ்காரம் என்று ஸ்ரீபாஞ்சராத்ர ரக்ஷை குறிப்பிடுகிறது.

ஸந்த்யை - ஸாவித்ரீ-காயத்ரீ ஸரஸ்வதீ என்ற தேவதைகள் நால்

தேவதைகள் வர். மற்றையஸர்வ தேவதைகளின் ஸமூஹம் ஒன்று. ஆக ஸந்த்யா திகள் ஐந்து ஆகின்றன. இவையனைத்தையும் பகவதாத்மகங்களாக அதாவது எம்பெருமானை ஆத்மாவாகக் கொண்டனவாக எண்ணி வணங்க வேண்டும் என்று ஸ்ரீபாஞ்சராத்ராக்ஷை கூறுகிறது.

ஸந்த்யை முதலானவற்றின் பெயர்களைச் சொல்லி வணங்கும் போது அந்தந்தப் பெயர்களுக்கு முதலில் ப்ரணவமும் கடைசியில் சதுர்த்தி - நமஸ்ஸுக்களும் இருக்க வேண்டும்.

..

सप्रदक्षिणं

1 सोऽयं सन्ध्यादिपञ्चकन मस्कारः सन्ध्यादीनां भगवदात्मकत्वानु- ச கர்வு: s48– ‘. भगवदात्मक सन्ध्यादिपञ्चकनमस्कारं कृत्वा’ इत्यादिना । ‘ततस्तस्मै नमस्कृत्य चतुस्सन्ध्यादिदेवताः । प्रदक्षिणनमस्कारैः सन्ध्याद्याः पञ्च देवताः ॥’

इति पितामहोऽप्याहेति स्मृतिरत्नाकरे ।

सन्ध्याद्याश्चतस्रो देवताः, इतरसर्वदेवतासमूह एकः इति

सन्ध्यादिपञ्चकसिद्धिः ।

सन्ध्यादिनामसु सर्वत्रादौ प्रणवः प्रयोक्तव्यः इति प्राह भरद्वाजः-प्रतिसन्ध्योपस्थानविधिः

[[307]]

‘ஸ்வஸ்வநாம சதுர்த்யந்தம் ப்ரணவாதி நமோசந்தகம் 1’ என்று பரத்வாஜர் கூறுவதாக ஸ்ம்ருதிரத்நாகரம் காட்டுகிறது. ஸச்சரித்ரஸுதாநிதியும் இவ்வாறே கூறுகின்றது. இந்த ப்ரமாணங் களைக் கொண்டு இங்கு ப்ரணவத்தை முதலில் சேர்த்தே ஸந்த்யாதி நாமாக்கள் குறிக்கப்பட்டுள்ளன. ஆனால் அச்சான ஸ்ரீஸந்நிதி ஆஹ்நிககோசம் ஒன்றிலும் ப்ரணவம் சேர்க்கப்படவேயில்லை. ஸ்ரீமத் கோபால தேசிகன் அருளிய ஆஹ்நிகத்தில் ‘ஓம் ஸந்த் யாயை நம:’ என்று முதல் பெயரில் மட்டும் முதலில் ப்ரணவம் சேர்த்தே அச்சிடப்பட்டுள்ளது. மற்றையவற்றில் இல்லை.

அந்தந்த வேளைகளில் ஸந்த்யையை த்யானம் செய்யும் போது காலைவேளையில் ‘காயத்ரீ’ மத்யாஹ்நத்தில் ‘ஸாவித்ரீ’ ஸாயங் காலத்தில் ‘ஸரஸ்வதீ’ என்ற முறையையும், உபஸ்தாநத்தின் Pq wings Gauji Guri (1) jur, (2) or, (3) aru, (4) or sival Tip ympowuji Quiwritin பின்பற்றி வருகிறார்கள்.

‘एतास्सन्ध्यादयः प्रोक्ताः चतस्रो देवताः क्रमात् ।

स्वस्वनाम चतुर्थ्यन्तं प्रणवादि नमोऽन्तकम् ॥

-ॐ सर्वाभ्यो देवताभ्यश्चेत्येतत् प्रणवसम्पुटम् ।

उक्त्वा नमो नम इति प्रणमेत् सर्वदेवताः ॥’

-38

इति स्मृतिरत्नाकरः ।

सच्चरितसुधानिधिरपि–

‘ततस्तु सन्ध्यां सावित्रीं गायत्रीं च सरस्वतीम् । प्रणवाद्यैश्वतुर्थ्यन्तेः नमोऽन्तैः स्वस्वनामभिः ॥ प्रणमेदथ सर्वाभ्यो देवताभ्यस्ततः परम् । आद्यन्तोङ्कारसंयुक्तं द्विरुक्त्वा च नमो नमः ॥’

इति प्रणवादित्वं सन्ध्यादिनाम्नां प्रकटयति ।

तथाच ‘ओम् सन्ध्यायै नमः, ओम् सावित्यै नमः’

क्रमेण नमस्कारः कार्यः इति सिद्धयति ।

इत्यादि-

परन्तु मुद्रितकोशेषु सन्ध्यादिनाम्नामादौ प्रणवः न दृश्यते । श्रीमद् गोपाल देशिकाह्निके तु ‘ओम् सन्ध्यायै नमः’ इति प्रथमस्यैव नाम्नः आदी प्रणवः प्रयुक्तः, नेतरेषां नाम्नाम् ।

[[308]]

श्रीवैष्णव सदाचार निर्णये

‘உபஸ்தாய நமஸ்க்ருத்வா தஸ்மை தம் அபிவாதயேத்] ததஸ்து ஸந்த்யாம்-ஸாவித்ரீம்-காயத்ரீஞ்ச ஸரஸ்வதீம் 11 ப்ரணவாத்யைச் சதுர்த்யந்தை: நமோsந்தை: ஸ்வஸ்வ நாமபி:]’ என்று ஸச்சரித்ரஸுதாநிதி கூறுகிறது. எல்லா ஸம்ப்ரதாயத்தி லும் சிஷ்டர்கள் இவ்வாறே அநுஷ்டித்து வருகிறார்கள். ஸ்ரீஸந்நிதி ஆஹ்நிகம், ஸ்ரீமத் கோபால தேசிகன் ஆஹ்நிகம் மற்றும் யாவற் றிலும் இப்படியே உள்ளது.

இவ்விரண்டு க்ரமங்களிலும் சற்று மாறுதல் உள்ளது ஸ்பஷ் டம். இந்த இரண்டு க்ரமங்களையும் ஒன்றுபடுத்த த்யாநத்தில் உள்ள முறையையே நமஸ்காரத்திலும் பின்பற்றலாமே என்று சிலர் நினைக்கின்றனர். அநாதி காலமாக இப்படியே இரண்டிலும் சிறிது மாறுபட்ட முறையுடனேயே பெரியோர்கள் அநுஷ்டித்து வருவதால் இதில் எவ்வித மாற்றமும் செய்வது ஏற்றதன்று என பெரியோர்கள் கூறுகிறார்கள்.

par க்ரந்தாக்ஷரத்தில் அச்சான வைத்ய நாதீய புஸ்தகத்தில் இந்தப் பரத்வாஜ வசநம்

“ஸந்த்யா புரஸ்தாத் ஸாவித்ரீ காயத்ரீ ச ஸரஸ்வதீ 1’ என்று ஸாவித்ரியை இரண்டாவதாகவும் காயத்ரியை மூன்றாவதா கவும் கூறுவதாகக் காட்டப்பட்டுள்ளது.

एवं सन्ध्यादिदेवतासु चतसृषु क्रमविवादोऽपि दृश्यते । सर्व- கா, ச-சரிவு - னளி - ச-

स्वतीति क्रमः आदृतः ।

‘उपस्थाय नमस्कृत्वा तस्मै तमभिवादयेत् ।

ततस्तु सन्ध्यां सावित्रीं गायत्री च सरस्वतीम्’ ॥

इति सच्चरितसुधानिधिरपीममेव क्रमं दर्शयत्युपस्थाने ।

सन्ध्याध्याने तु, प्रातः गायत्री, मध्यन्दिने तु सावित्री, सायं सरस्वतीति क्रमः वर्तते । ततश्च ध्यानक्रमः - उपस्थाने सन्ध्यादिनमस्कारक्रमश्चेत्युभौ विभिन्नो भवतः ।

एवं स्थिते पूर्वोक्तक्रमविपर्ययेण सन्ध्यादिक्रमप्रतिपादकं भरद्वाजस्य वचनं किञ्चिदुदाहरति स्मृतिरत्नाकरः उपस्थाने नमस्कारप्रकरणे-

‘सन्ध्या पुरस्ताद् गायत्री सावित्री च सरस्वती ।

[[15715]]

प्रातस्सन्ध्योपस्थानविधिः

ஸ்ம்ருதிரத்நாகரத்தில் இதே பரத்வாஜ வசநம் । ##

“ஸந்த்யா புரஸ்தாத் காயத்ரீ ஸாவித்ரீ ச ஸரஸ்வதீ 11’

[[309]]

என்று காயத்ரியை இரண்டாவதாகவும் ஸாவித்ரியை மூன்றவதாக வும் கூறுவதாகக் காட்டப்பட்டுள்ளது. இப்படி ஒரே வசநம் இரண்டு க்ரந்தங்களில் மாறுபட்ட முறையைக் கூறுவதாகக் காண்கிறோம்.

இதனால் ஸந்த்யை ஸாவித்ரீ காயத்ரீ ஸரஸ்வதீ என்று வைத்ய நாதீயம் காட்டும் முறை சரியா? அல்லது ஸந்த்யை-காயத்ரீ- ஸாவித்ரீ-ஸரஸ்வதீ என்று ஸ்ம்ருதிரத்நாகரம் காட்டும் முறை சரியா? உபஸ்தாநத்தில் இவற்றுள் எந்த முறையைக் கொள்வது? என்ற ஸந்தேஹம் வரும்.

வைத்யநாதீயத்தில் இந்தப்பரத்வாஜ வசநத்தின் பொருளை விவரிக்கும் தமிழ் உரையில் ‘பரத்வாஜர்-உபஸ்தாநம் செய்த பிறகு ஸந்த்யை முதலிய நாலு தேவதைகளை நமஸ்கரிக்க வேண்டும். முதலில் ஸந்த்யை, பிறகு ஸாவித்ரீ-காயத்ரீ-ஸரஸ்வதீ இவர்கள் முறையே நாலு தேவதைகள்’ என்று கூறப்பட்டுள்ளது. இதைக்

अनयैवानुपूर्व्या श्लोकोऽयम् आह्निकार्य प्रकाशिकायामप्यनूदितः ।

अयं च क्रमः ध्यानक्रमानुसारी यदि नमस्कारेऽप्याद्रियेत, तदा क्रमयोरनयोरुभयोरेकरूपता स्यात् । नैवं शिष्टानुष्ठानं दृश्यते । तस्मादविगीत सर्व शिष्टानुष्ठानेन विभिन्नयोरनयोः क्रमयोः एकैकः ध्याने - नमस्कारे च आश्रयणीयो भवतीति प्राज्ञाः ।

ग्रन्थाक्षरैः मुद्रिते द्राविडानुवादसहिते वैद्यनाथीयकोशे अत्र मूलव्याख्यानयोः परस्परविरोधः अस्ति । तथाहि पूर्व प्रदर्शितमेव भरद्वाजवचनं वैद्यनाथीये ग्रन्थाक्षरमयकोशे-

‘सन्ध्या पुरस्तात् सावित्री गायत्री च सरस्वती’ ।

इति मुद्रितं दृश्यते । अन १. सन्ध्या २. सावित्री

३. गायत्री ४. सरस्वती इति क्रमश्चावगम्यते । स च सच्चरित्रसुधानिधिप्रोक्तः । स्मृतिरत्नाकरे च १. सन्ध्या, २. गायत्री ३ सावित्री ४. सरस्वतीति च क्रमः । अनयोरुभयोः क्रमयोः प्रथमनिर्दिष्टक्रम एव उपस्थाने भवति ।

JEER

[[310]]

श्रीवैष्णव सदाचार निर्णये

‘कामोऽकार्षीन्मन्युरकार्षीत्’ इति च अञ्जल बद्ध्वा,

கவனித்தால் ‘ஸந்த்யா புரஸ்தாத் ஸாவித்ரீ’ என்று கவனக்குறை வினால் தவறாக அச்சிடப்பட்டுள்ளது என்பது புலனாகிறது. ஸ்ம்ருதி ரத்நாகரம், ஆஹ்நிகார்த்தப்ரகாசிகை ஆகியவற்றில் ‘ஸந்த்யா புரஸ்தாத் காயத்ரீ’ என்ற பாடத்துடனேயே பரத்வாஜ வசநம் குறிக்கப்பட்டுள்ளது.

ஆக சிஷ்டர்களின் அனுஷ்டானப்படி ஸந்த்யை-ஸாவித்ரீ- காயத்ரீ - ஸரஸ்வதீ என்ற முறையையே உபஸ்தாந ஸமயத்தில் கைக்கொள்ள வேண்டும்.

என்று சொல்லி

பிறகு “காமோSகார்ஷீந்மந்யுரகார்ஷீத்” அஞ்ஜலி செய்ய வேண்டும். ‘காமோகார்ஷீந்-மந்யுரகார்ஷீத்’ என் பதே மந்த்ரஸ்வரூபம், ‘நமோ நம:’ என்பதைச் சேர்க்க வேண்டாம் என்றும் பூர்வர்களின் திருவுள்ளம்.

ஸ்ரீஸந்நிதி ஆஹ்நிகம் ஸ்ரீமத் கோபால தேசிகன் ஆஹ்நிகம் இரண்டிலும் ‘காமோகார்ஷீந்மந்யுரகார்ஷீத்’ என்றே குறிக்கப்பட் டுள்ளது.

बहुप्रमाणपारदृश्वभिः आह्निकार्थप्रकाशिका कृद्भिरपि स्मृतिरत्नाकरदर्शितानुपूर्यैव भरद्वाजवचनम् उदाहृतम् ।

वैद्यनाथीयेऽपि अत्रैव द्राविडानुवादे-

fir

‘பரத்வாஜர்’ - உபஸ்தாநம் செய்தபிறகு ஸந்த்யை முதலிய நாலு தேவதைகளை நமஸ்கரிக்க வேண்டும். ஸந்த்யை முதலில், பிறகு காயத்ரீ, ஸாவித்ரீ, ஸரஸ்வதீ இவர்கள் முறையே நாலு தேவதை

கள். கரி செனககளின்: 1 அதர்வு ரிசு- रत्नाकरादिदर्शितपाठानुसारी। अतो वैद्यनाथीयकोशे मूले लेखकप्रकाशकादिप्रमादादन्यथा पाठः प्राप्तः इति प्रामाणिकाः ।

“காசர்காரி=டி=பூகாரிக” 7 - சன்

ரா:’ தனச: கரிச ரா: 1

‘कामोऽकार्षीन्मन्युर कार्षीदिति च अञ्जलिं बद्ध्वा ।’ इति

प्रकृताह्निके-

प्रातस्सन्ध्योपस्थान विधिः

[[311]]

1 अभिवादनं कुर्यात् । ततः

‘காமோகார்ஷீந்மந்யுரகார்ஷீதித்யேதத் பூர்வமந்த்ரவத் 1’

என்று பரத்வாஜவசநமும் இப்படியேதான் இந்த மந்த்ரத்தைக் காட்டுகிறது.

பிறகு ப்ராசீ(கிழக்கு)முதலான திக்குகளையும் பகவானை ஆத்மா வாகக்கொண்டனவாக நினைத்து நமஸ்கரிக்க வேண்டும். இங்கும் முதலில் ப்ரணவத்தைச் சேர்த்தே சொல்லவேண்டும் என்பதையும், நமஸ்கரிக்க வேண்டிய திக்குகள் மொத்தம் ஏழு என்பதையும்

‘कामोऽकार्षीन्मन्बुरकार्षीत्’ इति चोक्त्वा इति श्रीमद्गोपालदेशिकाह्निके च दर्शनात्; ‘नमो नमः’ इति अनिर्देशाच्च तद्वर्जमेव मन्त्रस्वरूपम् इति मन्तव्यम् ।

‘कामोऽकार्षीन्मन्युरकार्षीदित्येतत् पूर्वमन्त्रवत्’

इति भरद्वाजवचनमपि प्रमाणमत्र ।

1 ’ प्राच्यादिक्रमेण अञ्जलि बद्ध्वा, कामोऽकार्षीन्मन्युर कार्षीदिति’ च अञ्जति बद्ध्वा अभिवादनं कुर्यात्’ इति मूले अभिवादनमात्रमेवोक्तम् । दिङ्नमस्कारानन्तरं तु प्रणाम पूर्व कमभिवादनं प्रोक्तम् ।

अयं च क्रमः प्रपन्नधर्मं सारसमुच्चये प्रदर्शितः - ’ सन्ध्याद्याः नमस्कृत्य प्रदक्षिणं प्रक्रम्य, अभिवाद्य, पुनः प्राच्यादिदिशो नमस्कृत्य, प्रदक्षिणं च प्रक्रम्य, ध्येयस्सदेति रविमध्ये भगवन्तं ध्यात्वा शङ्खचक्रेति प्रार्थ्यं दण्डवत् प्रणम्य, ‘तद्विष्णो’ रित्यात्मानं भगवति समर्प्य, पुनरप्यभिवदेत्’ इति ।

[[312]]

श्रीवैष्णव सदाचार निर्णये

1 ’ प्राच्य दिशे नमः ।

प्रतीच्यै दिशे नमः

दक्षिणायै ( णस्यै) दिशे नमः । उदीच्यै दिशे नमः ।’

इति प्राच्यादिदिङ्नमस्कारं कृत्वा-

2” ऊर्ध्वाय ( ये ) नमः । अधराय (यै) नमः । अन्तरिक्षाय (ये) नमः ।’

‘ध्येयस्सदा सवितृमण्डलमध्यवर्ती

Jmd u

नारायणस्सरसिजासनसन्निविष्टः ।

‘ப்ராசீ திக் தக்ஷிணா திக் சப்ரதீசீ திக் ததோத்தரா 1 soagra ஊர்த்வாதராந்தரிக்ஷம் ச திசஸ் ஸப்த ப்ரகீர்த்திதா:1

ஆஸாம் ஸந்த்யாதிவந் மந்த்ராந் உக்த்வா க்ருத்வா

ஸுதாநிதி க

என்று ஸச்சரித்ர ஸுதாநிதி கூறுகிறது.

இதன்படி

Login ll’

guru $ : 15mu) = pm: E ஓம் ப்ரதீச்யை திசே நம: 1 ஓம் உதீச்யை திசே நம: 1

என்று கிழக்கு, தெற்கு, மேற்கு வடக்கு என்ற முறையில் ப்ரதக்ஷிண மாக அந்தந்த திக்குகளை நோக்கி அஞ்ஜலியினால் நமஸ்கரித்து

*gi variour (m) : girru (@up

ரிக்ஷாய (யை) நம:’ என்று சொல்லிய பிறகு

‘த்யேயஸ்ஸதா ஸவித்ருமண்டலமத்யவர்த்தீ

1 दिन मस्कारेऽपि तत्तद्दिनाम्नामादी प्रणवः प्रयोक्तव्यः इति वदति सच्चरितसुधानिधिः-

‘प्राची दिक् दक्षिणा दिक् च प्रतीची दिक् तथोत्तरा । ऊर्ध्वाधरान्तरिक्षं च दिशस्सप्त प्रकीर्तिताः ॥

आसां सन्ध्यादिवन्मन्त्रान् उक्त्वा कृत्वा प्रदक्षिणम् ।’ इति ।

अत्र ‘सन्ध्यादिवन्मन्त्रान्’ इत्यनेन प्रणवादित्वं सिद्धयति ।

अत्र सप्तानामेव दिशां नमस्कार्यत्वं निर्दिशति सच्चरित सुधा-

निधिः ।

2पुंल्लिङ्गनिर्देश एव सर्व कोशेषु दृश्यते ।

प्रातरसन्ध्योपस्थानविधिः

केयूरवान् मकरकुण्डलवान् किरीटी

हारी हिरण्मयवपुः धृतशङ्खचक्रः ॥ शङ्खचक्रगदापाणे! द्वारकानिलयाच्युत ! । गोविन्द ! पुण्डरीकाक्ष! रक्ष मां शरणागतम् ॥ नमो ब्रह्मण्यदेवाय गोब्राह्मणहिताय च । जगद्धिताय कृष्णाय गोविन्दाय नमो नमः ॥’

கேயூரவாந் மகரகுண்டலவாந் கிரீடீ

ஹாரீ ஹிரண்மயவபு: த்ருத சங்கசக்ர: 1]

என்றபடி த்யானம் செய்து

*&&&&&TrG!

Townsuja!1

கோவிந்த! புண்டரீகாக்ஷ! ரக்ஷ மாம் சரணாகதம் ]] நமோ ப்ரஹ்மண்யதேவாய கோப்ராஹ்மணஹிதாய ச 1 ஜகத்திதாய க்ருஷ்ணாய கோவிந்தாய நமோநம: 11’

[[313]]

अत एव प्रकृताहिके प्राच्यादिचतस्रो दिशः, ऊर्ध्व-अधरअन्तरिक्षाख्याः तिस्रो दिशश्चेत्याहत्य सप्तैव दिशो नमस्कार्यत्वेनोक्ताः । नतु भूमि - विष्णू अपि ।

श्रीमद्गोपालदेशिकाह्निके तु ‘दिगादिनमस्कारं कृत्वा’ इति सामान्यत एवोक्तम् ।

श्रीपाञ्च रात रक्षायामपि ‘पूर्वपूर्वोपदेशपारम्पर्यम् अस्ति चेत् तत्रापि भगवदात्मकत्वध्यानपूर्वं प्रणमेत्’ इत्यनुगृहीतम् । कास्ताः दिशः ? कति ? इत्यादि न प्रोक्तम् ।

अल वन्दनीयासु दिक्षु परमैकान्तिनां परमात्मात्मकत्वभावनमुक्तम् । ‘पूर्वपूर्वोपदेशपारम्पर्यम् अस्तिचेत्’ इति श्रीसूक्त्या ऋषिवचनादपि स्वस्वपूर्वोपदेशस्य प्राबल्यं प्रकटयन्ति श्रीमन्निगमान्तगुरवः । आह्निकार्थप्रकाशिकायान्तु भूम्यै नमः, विष्णवे नमः इति नमस्कारद्वयम् अधिकं शिष्टाचारसिद्धम्’ इति प्रोक्तम् ।

पूर्व मुद्रितप्रकृताकि कोशे कस्मिंश्चित् एतदनुसारेण ‘भूम्यै नमः विष्णवे नमः’ इत्यपि निर्दिष्टम् अस्ति । अतश्च यथोपदेशम् अनुतिष्ठेत् ।

[[40]]

[[314]]

इति प्रणम्य, अभिवादयेत् ।

என்று ப்ரார்த்தித்து ப்ரணாமம் செய்த பிறகு அபிவாதநம் செய்ய Gour Gi

‘பகவத் ஸந்நிதியில் ஜபம் செய்யும் போது உபஸ்தாநகாலத் தில் ப்ரதக்ஷிண நமஸ்காரங்களைச் செய்யக் கூடாது’ என்று ஸ்ம்ருத் யர்த்தஸாரம் கூறுவதாக ஸ்ம்ருதிரத்நாகரம்-வைத்யநாதீயம் முத லியன கூறுகின்றன.

பிறகு ஆசமனம் செய்து ப்ராதஸ்ஸந்த்யாவந்தனத்திற்கு ஸாத் விகத்யாகம் செய்துவிட்டு ஜபம் செய்த ஸ்தலத்தை ப்ரோக்ஷிக்க Galat GuD.

‘அப்ரோக்ஷிதே ஜபஸ்தாநே அர்த்த (எ)ம் பவதி தத்பலம்’ ஜபஸ்தாநத்தை ப்ரோக்ஷிக்காவிடில் ஜபத்தின் முழுப் பலன் கிடைக் காது. பாதி பலன்தான் கிடைக்கும் என்கிறது தர்மசாஸ்த்ரம். ஆகவே ஜபஸ்தாநத்தை அவச்யம் ப்ரோக்ஷிக்க வேண்டும்.

1 देवतासन्निधौ उपस्थानकाले प्रदक्षिणनमस्कारो न कार्यों । तदाह स्मृत्यर्थसारः

‘देवालयसमीपे तु तमेवाभिमुखश्चरेत् ।

जपस्थानान्न निर्गच्छेत् देवतासन्निधौ क्वचित् । प्रदक्षिणनमस्कारान् न कुर्याद्देवतालये ॥’

इति स्मृतिरत्नाकर - वैद्यनाथीयादयः प्रतिपादयन्ति ।

जपेऽवसिते उपस्थानादिषु चानुष्ठितेषु सात्त्विकत्यागानन्तरं जपस्थानम् अद्भिः प्रोक्षणीयम् । अन्यथा-

‘अप्रोक्षिते जपस्थाने त्वधं भवति तत्फलम्’

इति वचनेन जपफलं न पूर्णं सिद्धयेत् । अर्धमेव सिद्धयेत् ।

‘शुकं गच्छति तत्फलम्’ इति पाठान्तरम्’ । अपूर्ण चक्षुषः शुक्रस्य प्रसादेन अर्धमेव फलं भवतीति समचितं हि । अतः अवश्यं जपस्थानं प्रोक्षणीयम् ।

प्रातरसन्ध्योपस्थान बिधिः

[[315]]

‘अष्टाक्षर महामन्त्रम्’ इत्यादि नारदीयवचनानुसारेण अष्टाक्षर-द्वय-चरमश्लोकद्वादशाक्षर - षडक्षराद्युपदिष्टमन्त्रान् यथाशक्ति जपित्वा, (‘आधारशक्त्यादितर्पणं कुर्यात्) ।

மீண்டும் இரண்டு தடவைகள் ஆசமனம் செய்துவிட்டு அஷ்டா 364ib-♚onwi-Fi - च्यामा - galagamarth,

ஸ்ரீந்ருஸிம்ஹாநுஷ்டுப், ஸ்ரீஹயக்ரீவ மந்த்ரம், ஸ்ரீஸுதர்சன - கருட மந்த்ரங்கள் இப்படிப் பெரியோர்களிடத்தில் உபதேசத்தின் மூலம் பெற்ற மந்த்ரங்களை ஜபிக்கவும்.

1’ अष्टोत्तरशतं मूलमन्त्रम् आवर्त्य, परिक्रम्य नमस्कृत्य, ‘आधारशक्त्यादि पृथिव्यन्तं तर्पयित्वा श्रीवैकुण्ठादि पार्षदान्तं तर्पयित्वा देवान् ऋषीत् पितॄन् - भगवतात्मकान् ध्यात्वा, सन्तर्प्य, शुचौ देशे वस्त्रं संपीडय, आचम्य’ इत्यादिनित्यग्रन्थस्थश्री सूक्तिरेव अस्मिन् तर्पणे, एतदन्तर कर्तव्यकार्यक्रमे च पर्याप्तं प्रमाणम् ।

यद्यपी आधारशक्त्यादयः भगवता भाष्यकारेण नित्यग्रन्थे इज्याप्रकरणे प्रपञ्चिताः, अथापि तच्छिष्यंः वङ्गिवंशेश्वरैः

‘तत आधारशक्त्यादीन् तर्पयित्वा स्वनामभिः । नमोऽन्तैः प्रणवोपेतैः, निपीड्य स्नानशाटिकाम् ॥

इति स्वकारिकासु प्रातस्सन्ध्यानन्तरमेव प्रपञ्चिताः इति तथाऽनुष्ठा-

नम उपपद्यते ।