अथ जपविधिः
[[229]]
अनन्तरं शुचिस्थलं गत्वा, व्याहृतिभिः प्रोक्ष्य, ‘शोषणादिभिः विशोध्य,
என்று இவ்விஷயத்தை ஹாரீதர் என்பவர் கூறுகிறார் என்று இந்த வசனத்தை ஸ்ம்ருதிரத்நாகரம், வைத்ய நாதீயம், ப்ரபந்நதர்மஸாரஸமுச்சயம் ஆகியவை எடுத்துக் காட்டி ஜலத்தில் ப்ரதக்ஷிணம் செய்யக் கூடாது என்று கூறுகின்றன.
ஸச்சரித்ரஸுதாநிதியும்
‘ஜலே யதா ஜபம் குர்யாத் ததா தத்ரைவ ஸம்ஸ்தித: ப்ரதக்ஷிண நமஸ்காரௌ விநா குர்யாத் உபஸ்திதிம் என்று ப்ரதக்ஷிணத்தைப் போல் நமஸ்காரத்தையும் ஜலத் தில் செய்யக் கூடாது என்று காட்டுகிறது.
இப்படியிருக்க ஸ்ரீஸந்நிதி ஆஹ்நிகத்தில் ‘ப்ரதக்ஷிண மபி தத்ரைவ குர்யாத்’ என்ற பாடம் எப்படிப் புகுந்தது? என்பது தெரியவில்லை. ப்ரமாண க்ரந்தங்கள் யாவற்றுக் கும் விருத்தமான அசுத்தபாடம் இது. ஆகவே மூலத்தில் ‘ஜலத்தில் ஸந்த்யை செய்வதாயிருந்தால் முழங்கால் அளவு
1 दक्षिणहस्ततले ’ यम्’ इति वायुबीजं साङ्गुष्ठवामानामिकाग्रेण विलिख्य, ‘यं वायवे नमः शोषयामि इति दक्षिणहस्तेन उपयोक्ष्यमाणवस्तुन उपरि प्रदर्शनं शोषणम् ।
"
एवं तत्रैव ‘रम्’ इति साङ्गुष्ठवामानामिकाग्रेण विलिख्य रम् अग्नये नमः दाहयामि’ इति तेनैव हस्तेन प्रदर्शनं दाहनम् ॥
एवं वामहस्ततले ‘साङ्गुष्ठदक्षिणानामामिकाग्रेण ‘वम्’ इति विलिख्य ‘वम् अमृताय नमः प्लावयामि’ इति वामहस्तेन प्रदर्शनं प्लावनम् ।
यम्, रम्, वम् इत्यक्षराणि क्रमेण वायु-अग्निअमृतबीजानीत्युच्यन्ते ।
[[230]]
श्रीवैष्णवसवाचार निर्णये
आसन मन्त्रस्य पृथिव्याः मेरुपृष्ठ ऋषिः
ஜலத்தில் ப்ரதக்ஷிண நமஸ்காரங்கள் இன்றி ஜபத்தை மட்டும் செய்யவும்’. ‘குர்யாச்சேத் ப்ரதக்ஷிண நமஸ்கார வர்ஜம் குர்யாத்’ என்ற பாடத்தைக் கொள்ளலாம் என்று பெரியோர் நியமிக்க இவ்வாறு எழுத நேர்ந்தது. ஸாஹஸமாயின் க்ஷமித்தருளவும்.
ஜபம் செய்யும் முறை
பிறகு சுத்தமான இடத்திற்குச் சென்று வ்யாஹ்ருதி களால் அதாவது ‘ஓம் பூர்ப்புவஸ்ஸுவ:’ என்ற மந்த்ரத்
शोषणादिभिः विशोधितान्येव द्रव्याणि क्रियार्हाणि भवन्ति । वदुक्तं तम्वसारे-
‘आदावेत्र जपे कुर्यात् शोषणं दाहनं प्लुतिम् ।
वाय्वग्निवरुण बजैः ध्यात्वा तम्मण्डले हरिम् ।’ इति ।
अत्र वरुणबीजमिति अमृतबीजम् उच्यते । पूर्वसिद्धान्यपि द्रव्याणि वायुबीजेन शोषयित्वा अग्निबीजेन दाहयित्वा विनाश्य, अनन्तरम् अमृतबीजेन तानि पुनरुत्पाद्य भगवदर्थं उपयोक्ष्यन्ते इति भावः ।
1 अत प्रदर्शितः मन्त्रक्रमः स्मृतिरत्नाकरादिषु नोक्तः ।
श्रीमद्गोपालदेशिका नुगृहीताह्निकेतु-जपत्रकरणे ऽनुक्तोप्ययम् आसन मन्वक्रमः इज्याप्रकरणे ‘सच्छोटेन अस्वमन्त्रेण अभिवीक्ष्य आसन मन्त्रस्य पृथिव्याः मेरुपृष्ठ ऋषिः, सुतलं छन्दः, श्रीकूर्मो देवता । आसने विनियोगः । ‘पृथ्वि त्वया । कुरु चासनम इति सामान्यतः प्राप्त मन्त्रेण पद्मस्वस्तिकासनादिषु एकम् अवलम्ब्य ’ इत्यादिना प्रदर्शितः ।
अत्र श्री उ वे उत्तमूर् स्वामिपादाः “समान्यतः प्राप्त" इत्यनेन सान्ध्यज नादावप्येतदावश्यकत्वं दर्शितम्" इति स्वकुनटिप्पण्यां आसनमन्त्रस्य सार्वत्रिकत्वं सन्दर्शयन्ति । अतः प्रकृतेऽपि तत्सिद्धिः भवति ।
प्रातस्सन्ध्यावन्दनविधिः
[[231]]
सुतलं छन्दः, श्रीकूर्मो देवता । ‘आसने विनियोगः । कमलासनाय नमः । विमलासनाय नमः ।
योगासनाय नमः ।’ इति प्रागग्रान् दर्भान्
कूर्मासनाय नमः । पद्मासनाय नमः ।
तत्र संस्तीर्य,
‘पृथ्वि ! त्वया धृता लोकाः देवि ! त्वं विष्णुना धृता । त्वं च धारय मां देवि! पवित्रं कुरु चासनम् ॥
मां च पूतं कुरु धरे नतोऽस्मि त्वां सुरेश्वरि !’ ।
தினால் ப்ரோக்ஷணம் செய்து சோஷணம், தாஹநம், ப்லாவநம் இவற்றால் அந்த இடத்தைச் சுத்தி செய்ய வேண்டும். இவற்றின் விளக்கம் Cpळां का D (119
முன்னமே பக்கத்தில்) தமிழ் உரையில் தரப்பட்டுள்ளது.
அதன் பிறகு
‘ஆஸநமந்த்ரஸ்ப ப்ருதிவ்யா மேருப்ருஷ்ட ருஷி: ஸுதலம் சந்த: ஸ்ரீகூர்மோ தேவதா । ஆஸநே விநியோக: கூர்மா GUST 15LD: I கமலாஸநாய நம: 1 விமலாஸநாய நம: 1
16715: Gur 2015 (501
என்று சொல்லி,
பூமியில் பரப்பி.
தர்ப்பங்களைக் கிழக்கு நுனியாகப்
‘ப்ருத்வி த்வயா த்ருதா லோகா:தேவி! த்வம்
விஷ்ணுநா த்ருதா
த்வஞ்ச தாரய மாம் தேவி! பவித்ரம் குரு சாஸநம் ।
गायत्रीकल्पे च जपप्रकरणे एव ततः पृथिव्याः मेरुपृष्ठ ऋषिः
आसने विनियोगः ।
सुतलं छन्दः, कूर्मो देवता ।
अनन्तासनाय
नमः । कमलासनाय नमः । विमलासनाय नमः इत्यारभ्य ‘पृथ्वि त्वया’ इति श्लोकश्व पठितः ।
‘मां च पूतम्’ इत्यर्धस्य तु आकरः अन्वेषणीयो भवति,
व्यस्या कीर्तनात् ।
प्राचीनकोशेषु विनियोगः उक्तः ।
कुत्रा -
[[232]]
தரிச ஏனி கான் அாHA Jfகா, 2ரணH (என) ஈ,
ரிக
மரஞ்ச பூதம் குரு தரே! நதோஸ்மி த்வாம்
ஸுரேச்வரி ப் என்று பூமியை ப்ரார்த்தித்து தர்ப்பாஸநத்தில் நின்று கொண்டு ப்ராணாயாமம் செய்ய வேண்டும்.
ஸ்ரீஸந்நிதி ஆஹ்நிகத்தில் இங்குக் கூறப்பட்டுள்ள இந்த ஆஸநமந்த்ரக்ரமம் ஸ்ரீகோபால தேசிகன் ஆஹ்நிகத் தில் மேலே இஜ்யாப்ரகரணத்தில் கூறப்பட்டுள்ளது.
இது எவ்லாவிடத்திற்கும் பொதுவானது என்றும்
அங்கேயே குறிக்கப்பட்டுள்ளது. ஆகவே அதன்படியும் இங்கே இந்த மந்த்ரங்கள் உண்டு. ஸ்ரீ.உ.வே. உத்தமூர் ஸ்வாமி அவ்விடத்தில் எழுதிய டிப்பணியும் இதை வலி யுறுத்தும்.
காயத்ரீ கல்பத்திலும் இந்த ஆஸநமந்த்ரக்ரமம் கூறப் பட்டுள்ளது.
ஆனாலும் மூன்றாவது பாதியான, ‘மாஞ்ச பூதம் குரு தரே! நதோஸ்மி த்வாம் ஸுரேச்வரி’! என்ப தற்கு ஆகரம் தேடி அறிய வேண்டியுள்ளது.
1’ पूर्वा सन्ध्यां जपेत् तिष्ठन् सावित्री मार्कदर्शनात् । पश्चिमां तु समासीनः सम्यगृक्षविभावनात् ॥’ इति मनुः ।
किं च स्मृत्यन्तरे विशेषः-
‘तथा मध्यमसन्ध्यायाम् आसीनः प्राङ्मुखो जपेत् । स्थितो जपेत् सदा कालम् आदित्याभिमुखो द्विजः ॥
जपे पुनः आदित्याभिमुखश्चेत् सदा कालं - प्रातः मध्याह्ने अन्तरा च सर्वस्मिन् काले स्थित एव गायत्री जपेत् इत्यर्थः’ इति प्रपन्नधर्म सारसमुच्चय सन्दर्शितरीत्या प्रातः तिष्ठन्तेव प्राणायामादि
தளிக
2 प्राङ्मुद्रित कोशेषु सर्वेष्वपि ‘प्राणायमत्रयं कृत्वा इत्येव पाठो दृश्यते ।
अस्मदाचार्यचरणास्तु स्वकाले प्रकाशितकोश शोधनिकायां ’ प्राणायामं कृत्वा’ इत्येव पाठः शुद्धः इति प्रदर्शयन्ति ।
प्रातस्सन्ध्यावन्दनविधिः
[[233]]
காலை வேளையில் ஸந்த்யையை நின்று கொண்டும் மாலைவேளையில் ஸந்த்யையை உட்கார்ந்து கொண்டும் உபாஸிக்க வேண்டும் என்று மனுவும்,
இவ்வாறே மத்யாஹ்நஸந்த்யையும் நின்று கொண்டே உபாஸிக்க வேண்டும் என்று ஸ்ம்ருத்யந்தரமும் கூறுவதாக ப்ரபந்நதர்மஸாரஸமுச்சயம் காட்டுகிறது.
ஸூர்யனை நோக்கியிருக்கும் காலங்கள் எல்லாவற்றி லும் அதாவது காலை, பகல், இவற்றின் நடுவில் உள்ள காலம் எப்பொழுதும் நின்று கொண்டேதான் ப்ராணா யாமம், ஜபம் முதலியன செய்ய வேண்டும் என்றபடி.
கிழக்கு அல்லது வடக்கு நோக்கி நின்று கொண்டு ஒரு ப்ராணாயாமம் செய்ய வேண்டும்.
பழைய புஸ்தகங்களில் மூன்று ப்ராணாயாமம் (ப்ரா ணாபாமத்ரயம்) செய்ய வேண்டும் என்று உள்ளது. அவற்
एवम् तत्सतीर्थ्यानां धर्मशास्त्रवित्तमानां श्री-उ-वे श्रीमत् पुतङ्गोट्टगं स्वामिचरणानामाशयोऽव्यय मे वेति, तत्सकाशादधिगताह्निकार्थाः आस्तिकाः कतिचन कालक्षेपसमये उपयुक्तकोशे ‘प्राणायामवयम्’ इति विद्यमानपाठे ‘वयम्’ इति पदं मध्या प्रच्छाद्य ‘प्राणायामम्’ इति एकप्राणायामपरं पाठमेव प्राकाशयन् । तदिदं शोधनम् अद्यापि तेषां कोशे परिदृश्यते ।
अव अवश्यम् अवधेयास्सन्त्यन्येऽपि बहवो विषयाः । प्राचीनकोशेषु आसनस्थित्यनन्तरं प्राणायामत्रयं जपसङ्कल्पः प्रणवसप्तव्याहृतिगायत्री - तच्छिरसां ऋषिच्छन्दोदेवता विन्यासः, एतेषां जपे विनियोगः, करादिन्यासः, ततः तत्तद्ध्यानश्लोकानुसन्धानं, ततश्च दशवारं दीर्घ गायत्री जपः इत्येवं क्रमः आदृतः ।
एषु च कोशेषु न्यास-ध्यानाद्यनन्तरं प्राणायामाः त्रयः कर्तव्यत्वेन न कीर्तिताः । परन्तु दशवारं दीर्घगायत्रीजपः एव कर्तव्यत्वेन उक्तः इति जपे एव प्रणवादीनां विनियोगः प्रोक्तः । अयमेकः अनु-
ष्ठान प्रकारः ।
[[30]]
[[234]]
श्रीवैष्णव सदाचार निर्णये
றில் ந்யாஸம் த்யானம் இவற்றுக்குப் பிறகு மூன்று ப்ராணா யாமங்கள் சொல்லப்படவில்லையாகையால் முதலிலேயே மூன்று ப்ராணா பாமங்கள் சொல்லப்பட்டுள்ளன.
ஸ்ரீமத் இஞ்சிமேட்டு அழகிய சிங்கர் திருத்தி வெளி யிட்ட புஸ்தகத்தின் படியும் உபதேசத்தின் படியும் மேலே மூன்று ப்ராணாயாமங்கள் செய்யப்பட வேண்டியிருப்பதால் இப்பொழுது ஆரம்பத்தில் ஒரு ப்ராணாபாமம் மட்டும் போதும் என்பதேயாகும். மிக்க ப்ரஸித்தராய் தர்ம சாஸ்த்ர வல்லுநராய் எழுந்தருளியிருந்த ஸ்ரீமத் புத்தங் கோட்டகம் ஸ்வாமி திருவுள்ளமும் இதுவே என்பது அந்த ஸ்வாமியிடம் காலக்ஷேபம் செய்த சிஷ்யர்கள் செய்துள்ள திருத்தத்தினால் அறியலாகிறது.
प्रपन्नधर्म सारसमुच्चये - अत्रानुष्ठानप्रकारस्तु इत्यारभ्य प्रणवव्याहृतिभिः जपदेशं प्रोक्ष्य, शोषणादिभिः विशोध्य, प्रागुदङ्मुखस्तिष्ठत्, ‘प्रणवस्य ऋषि ब्रह्मा’ इत्यादिना न्यासं प्रतिपाद्य, ध्यान चोक्त्वा ‘प्राणायामे विनियोगः’ इति प्रणवादीनां प्राणायामे विनियोगम् विनिर्दिश्य ‘उक्तप्रकारेण प्राणायामत्रयं कृत्वा, कुम्भकोक्त प्रकारेण दशवारं जपित्वा’ इति प्राणायामत्रयस्य, दीर्घ गायत्री जपस्य च कर्तव्यता उक्ता ।
अस्मिश्च ग्रन्थेआदो आसनस्थितिसमनन्तरं प्रोणायामस्य कर्तव्यत्वं नोक्तम्, प्रणवादीनां ऋष्यादिविन्यास एव कर्तव्यत्वेनोक्तः । श्रीमद्गोपालदेशिकानुगृहीताहिकगतिरपि एवमेव दृश्यते ।
सच्चरित्रसुधानिधौ
‘प्रणवस्य ऋषिर्ब्रह्मा गायत्रीच्छन्द उच्यते । परमात्मा देवता स्याद्विनियोगोऽसुसंयमे ॥
इति प्राणायामे प्रणवादीनां विनियोगम् उक्त्वा
’ प्रणवस्य व्याहृतीनां गायत्र्याश्शिरसस्तथा । न्यास-ध्याने च कृत्वैवं प्राणानायम्य च विधा ॥
[[123]]