७ द्राविडटीका

मूलम् अत्र । अपरिष्कृता।

3 ஸ்ரீ: ஸமர்ப்பணம் ஸ்ரீ பூமிதேவீ ஸமேத ஸ்ரீநிவாஸ பரப்ரஹ்மணே நம : ஸ்ரீமதே வாத்ஸ்ய வீரராகவார்ய மஹாதேசிகாய நம : உபய வேதாந்த க்ரந்தமாலையின் வெளியீடாக இந்த “வங்கிவம் சேச்வர ஆஹ்நிக காரிகைகள்” அடியேனுடைய திருத்தகப்பனார் ஸ்ரீமான் சோகத்தூர் வங்கீபுரம் ஒப்பிலி யப்பன் ஸந்நிதி வேங்கடாச்சாரியருடைய ஷஷ்டியப்த பூர்த்தி மஹோத்ஸவத்தை (ரௌத்ரி-கார்த்திகை-ஸ்வாதி) வ்யாஜமாகக் கொண்டு அடியேன் திருத்தகப்பனாரின் ஸமாச்ரயண ஆசார்யராய் பூர்வாச்ரமத்தில் வங்கிவம்ச திலகரான ஸ்ரீமத் கோழியாலம் ஸ்வாமி பினுடைய 101-வது திருநக்ஷத்திரத்தில் வெளியிடப்படுகிறது. அடியேன் திருத் தகப்பனாருடைய ஷஷ்டியப்தபூர்த்தி மஹோத்ஸவத்தை நேரில் நடத்த அமெரிக்காவிலிருந்து வரமுடியாமல் யதா சக்தி அனுப்பிய த்ரவ்யம் இந்த க்ரந்த ப்ரகாசந கைங்கர்யத் தில் உபயோகப்படுத்தப்பட்டிருப்பதில் அடியேனுக்குப் பூர்ண ஸந்தோஷம். அடியேனுக்கு ஸமாச்ரயண ஆசார்யரும், திருத் தகப்பனாரின் க்ரந்தகாலக்ஷேப - பரந்யாஸாதி ஆசார்யரு மான ஸ்ரீஉ.வே. அபிநவதேசிக உத்தமூர் வீரராகவார்யமஹா தேசிகன் இதற்கு அடியோங்கள் ப்ரார்த்தனைக்கிணங்கி தமிழ் வ்யாக்யானம் அருளியது எல்லோருடையவும் பாக்ய மாகும். ஓலைச்சுவடியைக் கடாக்ஷித்து இதில் திருத்தங்கள் செய்யப்பட்டுள்ளன. ஸ்வாமிக்குப்போல் அடியேன் திருத் ‘தகப்பனாருக்கும் “க்ரந்தப்ரகாசனத்திற்கு செலவிடுவது தான் நம் ஸம்ப்ரதாயத்தை வளர்க்க வழி” என்றபரிபூர்ண நம்பிக்கை இருப்பதால், ஷஷ்டியப்த பூர்த்திபில் டாம்பிக செலவுகளை விட்டு இதற்கு உபயோகித்தோம். ரௌத்திரி வருஷம் கார்த்திகை-ஸ்வாதி ஸ்ரீநிவாஸ தாஸன் alias V. MOHAN, M.B.A.. (Harvard) Marketing Engineer,
HEWLETT & PACKARD Co.,
Cupertino, CALIFORNIA U.S.A.

முகவுரை இப்பதிப்பில் ஓலைச்சுவடியிலுள்ளபடி முதலில் சேர்க்கப் பட்டிருக்கும் ச்லோகம் ஸ்ரீமந் நாதமுனிகளின் மாமனாரான வங்கிப்புரத்து ஆச்சி யென்ற மஹானின் தனியனென்பர். இவருடைய ஏழாவது தலைமுறையாவார் நம் வங்கிபுரத்து நம்பிகள். இவர் பாஷ்யகாரரின் ஸாக்ஷாத் சிஷ்யரென்றும் ஸ்ரீரங்க நாராயணாசார்யரென்று திருநாம் இவருக்கு நித்ய க்ரந்தத்திற்கு எம்பெருமானாரின் மென்றும் எல்லோராலும் ஆதரிக்கப்படும் இந்த அடுத்தபடியாக நித்ய க்ரந்த மென்றும் மற்ற நித்ய க்ரந்தங்கள் இதற்குப் பின்னானவை யென்றும் ஸ்ரீ தேசிகன் அருளிய ஸச்சரித்ர ரக்ஷையின் நித்யாநுஷ்டான ஸ்த்தாபநாதிகாரத்தில் வ்யக்த மாகிறது. திருவாய்மொழி அர்த்த பஞ்சகத்தை விவரிப்ப தென்று இவருடைய யோஜனை யென்று ஈட்டிலும் இவரது உபய வேதாந்த விஜ்ஞானம் மொழியப் பெற்றது. சிற்சில விடங்களில் எம்பெருமானார் நித்ய க்ரந்தத்திற்கும் இதற்கும் வெவ்வேறு பாஞ்சராத்ர வேறுபாடு தோன்றும். அது ஸம்ஹிதா மூலமாகையால் ப்ராமாணிகமே. இவருக்கு வங்கி புரத்து ஆச்சி முதல் பரம்பரையாக ப்ராப்தம். எம்பெரு மானாரின் நித்ய க்ரந்தத்தோடு முரண்படாதவை எல்லாம் இவர் அருளியபடி கொண்டு திருவாராதனம் செய்வது மிகவும் சலாக்யமென்பர் பெரியோர். இவரது காரிகைகள் விரிவாக உதாஹரிக்கப்பட் க்ரந்தங்களில் ஆராதனம். ஆன்னிக டுள்ளன. ஜென்மத்தில் ஒருநாள் இதன்படி செய்தால்கூட எம்பெருமான் பூர்ணாநுக்ரஹம் செய்வா னென்று இந்த க்ரந்தத்திலேயேயுளது. ஸம்பாதகர் : உபய வேதாந்த க்ரந்தமாலை 5 श्रीमते रामानुजाय नमः श्री भूमिदेवीसमेत श्रीनिवास परब्रह्मणे नमः திருவிண்ணகரப்பன் திருவடிகளே சரணம் मातरं रंगराजस्य शौरिराजपुरोहितम् । गुरुं वरदराजस्य वन्दे वङ्गपुराधिपम् ॥ श्री व विशेश्वर महादेशिक विरचिताः ||அக கரிக: || ஸ்ரீ வங்கிபுரத்து நம்பிகளின் நித்யக்ரந்தம் श्रियः पति जगद्योनिं प्रणम्य पुरुषोत्तमम् । कथयामि यथाशक्ति तत्पूजा क्रममञ्जसा ॥ 1 ச்ரிய: பதிம் ஜகத்யோ நிம் ப்ரணம்ய புருஷோத்தமம்] கதயாமி யதாசக்தி தத்பூஜாக்ரமம் அஞ்ஜஸ ரி11 லக்ஷ்மீபதியாய் உலகுக்குக் காரணமான புருஷோத்த மனை = ஸ்ரீமந் நாராயணனை வணங்கி சக்திக் கேற்றவாறு முறையைச் சொல்லுகிறேன். அவனுக்குச் செய்யும் பூஜை ஒழுங்காக ब्राह्मे मुहूर्ते संप्राप्ते त्यक्त्वा निद्रां प्रसन्नधीः । हारर्हरिर्हरिरिति व्याहरेत् वैष्णवः पुमान् ॥ १ ॥ ப்ராஹ்மே முஹூர்த்தே ஸம்ப்ராப்தே தயக்த்வா நித்ராம் ப்ரஸன்னதீ: | ஹரிர் ஹரிர் ஹரிரிதி வ்யாஹரேத் வைஷ்ணவ: புமாந் || 2 | வைஷ்ணவனாயிருப்பவன் ப்ராஹ ம முஹூர்த்தமான விடியற் காலையில் உறக்கம் விட்டுத் தெளிவான மனத்துடன் ஹரி:, ஹரி:, ஹரி: என்று மூன்று தடவை (ஏழு தடவை பகவந் நாமத்தைச்) சொல்ல வேண்டும். 2 उत्थाय शयने तस्मिन् आसीनो नियतेन्द्रियः । नस्तनिर्विण्ण हृदयः व्यथं वीक्ष्य गतं वयः ॥ 8 ॥ உத்தாய சயநே தஸ்மிந் ஆஸ்நோ நியதேந்த்ரிய: | த்ரஸ்த நிர்விண்ண ஹ்ருதய: வ்யர்த்தம் வீக்ஷ்ய விழித்தெழுந்து கதம் வய:13N அப்படுக்கையில் உட்கார்ந்தவாறே இந்த்ரியங்களை யடக்கி வயது வீணாகப் போனதை கவனித்து அஞ்சி நொந்த நெஞ்சுடன், (க்ரியா 9-வது ச்லோகத்தில்.) तापत्रयेण चाssक्रान्तः तीत्रेणाssध्यात्मिकादिना । சாவிதா: || 4 || பதம் தாபத்ரயேண சஆக்ராந்த:தீவ்ரேண ஆத்யாத்மிகா தீநா| தாவஜேநாக்நிநா லீட: ப்ராம்யந் இவ வநே ம்ருக: 1 4 N உக்ரமான - ஆத்யாத்மிகம், ஆதிபௌதிகம், ஆதிதெய் விகம் என்ற மூன்று வித தாபத்தினால் ஆக்ரமிக்கப் பட்டிருப் பதால், காட்டுத் தீயினால் சூழப்பட்டுத் தப்ப வழி தெரியாமல் தத்தளிக்கும் மான் போலவும், संसार वागुरान्तस्थः लूनपक्ष इवाण्डजः । अप यन् निर्गमोपायम् आगामिष्वपि जन्मसु ॥ 5 ॥ ஸம்ஸார வாகுராந்தஸ்த்த: லூ நபக்ஷ இவாண்டஜா | அபச்யந் நிர்கமோபாயம் ஆகாமிஷ்வபி ஜந்மஸு U5H ஸம்ஸாரம் என்கிற வலையின் உள்ளே அகப்பட்டவனாய் சிறகிழந்த பக்ஷி போலவும் இனி வரும் பிறவிகளிலும் ஸம்ஸார பந்தத்திலிருந்து வெளியேற வழி காணாதவனாய், 3 अकार्यैरतिबीभत्सैः क्रियमाणैः कृतैरपि । कज्जितश्च विषण्णश्च स्मर्यमाणैः स्वकर्मभिः ॥ 6 ॥ அகார்யை: அதிபீபத்ஸை: க்ரியமாணை: க்ருதைரபி | லஜ்ஜிதஸ்ச விஷண்ணஸ்ச ஸ்மாயமாணை: ஸ்வகர்மபி: செய்யத் தகாதவையும், மிக வெருக்கத்தக்கவையுமாய் இப்போது செய்யப்படுகின்றவையும் இதற்கு முன் செய்யப் பட்டு நினைக்கப்பட்டவையுமான தன் செயல்கள் காரணமாக வெட்கப்பட்டவனும் வருந்தினவனுமாய், अविनीतमशिक्षार्हम् असद्गुण गणाकरम् । अवधार्य स्वमात्मानम् अचिद | शुभाश्रयम् ॥ 7 ॥ அவிநீதம் அசிக்ஷர்ஹம் அஸத்குணகணாகரம் | அவதார்ய ஸ்வமரத்மாநம் அசிதாதியசுபாச்ரயம் 1 தன்னை வினயமில்லாதவனாகவும், சிக்ஷைக்கு அடங்காத வனாகவும் கெட்ட குணங்களுக்குக் கொள்கலமாகவும் அசேத நம் மூலமாக வந்த அசுபங்களுக்கு இடமாகவும் முடிவு செய்து, दह्यमानेन्धनान्तस्थः विष्फुरन्निव कीटकः । अलब्धनिर्गमस्तिष्ठन् मध्ये मरणजन्मनोः ॥ 8 ॥ தஹ்யமாநேந்தநாந்தஸ்த்த: விஷ்புரந் இவ கீடக! | அலப்த நிர்கமஸ் திஷ்ட்டந் மத்யே மரண-ஜந்மநோ: [ எரிகின்ற நெருப்பின் நடுவில் கட்டையிலகப்பட்டுத் துடிக்கின்ற புழுவைப் போல் வெளியேற வழி தெரியாதவனாய் இறப்பு, பிறப்பு இவற்றின் இடையில் நிற்கின்றவனுமாய், विह्वलश्च विषण्णश्च विमृशन् स्वामिमां दशाम् । चिन्तयेत् प्रथमं चैवम् आचरन् हितमात्मनः ॥ १ ॥ விஹ்வலஸ்ச விஷண்ணஸ்ச விம்ருசந் ஸ்வாம் இமாம் தசாம் | சிந்தயேத் ப்ரதமஞ்சைவம் ஆசரந் ஹிதம் ஆத்மந:1 தனது இக் கெட்ட தசையை விசாரித்து வருந்தி நடுங்கினவனுமாய், முதலில் தனக்கு நல்லது செய்துகொள் ளும் நோக்கத்துடன் மேலே சொல்லும்விதமாகவும் சிந்தனை பண்ணவேண்டும். संसारचक्रमारोप्य बलिभिः कमरज्जुभिः । कालेनाss कृष्यमाणस्य जङ्गमस्थावरात्मनः ॥ 10 ॥ ஸம்ஸார சக்ரம் ஆரோப்ய பலிபி: கர்மரஜ்ஜுபி: [ காலேநாssக்ருஷ்யமாணஸ்ய ஜங்கமஸ் தாவராத்மந: H கொடிய காலத்தினாலே. ஸம்ஸாரமாகிற சக்கரத்தில் ஏற்றி வைத்து பலசாலிகள் மூலமாகக் கர்மங்களாகிற கயிறுகளால் இழுக்கப்படுகின்றவனாய், பிறவி கொண்டியிருக்கின்ற. ஜங்கமமாயும் ஸ்த்தாவரமாயும் अहो मे महती याता निष्फला जन्मसन्ततिः । era<if€-na-qa || 11 || அஹோ மே மஹதீ யாதா நிஷ்பலா ஜந்மஸந்ததி! | அநாராதித கோவிந்த சரணாம்போருஹத்வயா : 11 ஹா! எனக்குநீடூழி காலமாகப் பிறவித் தொடர்ச்சியானது பயனற்றதாகவே போய் விட்டது. (எவ்வாறெனில்) கோவிந்த னுடைய திருவடித் தாமரையணையை ஆராதிக்காமலும்; 5 अनाखादित सत्कर्म-ज्ञान भक्तिसुधारसा । अदृष्टानन्त-संसार सागरोत्तारण प्लवा || 12 || அநாஸ்வாதித ஸத்கர்ம ஜ்ஞாந பக்தி ஸுதாரஸா | அத்ருஷ்டாநந்த ஸம்ஸார ஸாகரோத்தாரண ப்லவா! நற்செயல், ஞானம், பக்தி இவைகளாகிற அமுகின் ரஸத் தைச் சுவைக்காமலும்; முடிவில்லாத ஸம்ஸாரமாகிற கடலைக் கடத்துவதற்கான கப்பலைக் காணாமலும்; अतिस्मृत्युदिताशेष- सदाचार-पराङ्मुखी । अनुपासित सद्वृद्धा खोकृतासत्समागमा ॥ 13 ॥ ச்ருதிஸ்ம்ருதி உதித அசே ஸதாசார பராங் முகி | அநுபாஸித ஸத்வ்ருத்தா ஸ்வீக்ருத அஸத் ஸமாகமா ! வேதங்களிலும் ஸ்ம்ருதிகளிலும் சொல்லப்பட்ட ஸதா சாரங்கள் அனைத்தையும் புறக்கணித்தும்; நல்லவர்களையும் பெரியோர்களையும் ஸேவிக்காமலும்; துஷ்டர்களோடு சேர்க் கையையே இசைந்தும்; असंपादित शुश्रूषा गुर्वावार्य पितृष्वपि । காசா(சச|)= || 14 || அஸம்பாதித சுச்ரூஷா குர்வாசார்ய பித்ருஷ்வபி | த்யக்த வர்ணாச்ரமாசாரா ப்ரஷ்டா வைதிக வர்த்மத: குரு (அத்யாபகர்கள்), ஆசார்யர்கள் தகப்பனார் போன்ற வர்களுக்குப் பணிவீடை செய்யாமலும்; வர்ணம் ஆச்ரமம் முதலியவைகளுக்கு உரிய ஆசாரத்தை விட்டும்; வைற்க மார்க்கத்தினின்றே விலகியுமாய்; 6 )| | || 15 || நிஜகர்மஜ தேவாதி தேஹாத்யஸ்தாத்ம பாவநா | ததபாவநாநுகோத்பூத ஸுகதுக்க வ்யவஸ்த்திதி: தன் வினையாலான தேவவுரு, மனிதவுரு முதலிய சரீர களையே ‘ஆத்மா’ என்று நினைத்தும் அந்த ‘தேஹமே ஆத்மா’ என்ற ப்ரமத்தை அநுஸரித்து உண்டாயிருக்கிற அந்தந்தப் பிறவிக்குத் தக்கவையான ஸுகதுக்கநிலைகளைப் பெற்றும்; अनुद्भूत स्वयाथात्म्यज्ञानजोत्तम निवृत्तिः । पशुवत् प्राकृतैरेव गुणैरधिक निर्वृता ॥ 18 ॥ அநுத்பூத ஸ்வயா தாத்ம்ய ஜ்ஞாநஜோத்தம நிர்வ்ருதி: | பசுவத் ப்ராக்ருதை: ஏவ குணை: அதிக நிர்வ்ருதா | தன் சுயநிலையின் அறிவால் பெற வேண்டும் உயர்ந்த ஸுகத்தைப் பெறாமலும்; மிருகங்கள் போல் ப்ரக்ருதியினு டைய ஸத்வம் ரஜஸ் தமஸ் என்ற குணங்கள் கலந்த பலவகை வஸ்துக்களைக் கொண்டே மிகவும் திருப்தி யடைந்தும்; न ध (क) र्मनिष्ठा नात्मज्ञा नापि भक्तियुता हरौ । नोद्युक्ता भक्तिहीनत्वात् तत्क्रियास्वचनादिषु ॥ 17 ॥ ந தர்மநிஷ்டா நாத் ஜ்ஞா நாபி பக்தியுதா ஹரௌ | நோத்யுக்தா பக்திஹீநத்வாத தத் க்ரியாஸு அர்ச்சா V 17 M கர்மயோகாநுஷ்டானத்திற்காகாமலும்: ஆத்ம ஜ்ஞானம் இராமையாலே அர்ச்சனை முதலிய பகவத் கைங்கரியங்களில் இல்லாமலும்; பகவானிடத்தில் பக்தியில்லாமலுபக்தியே ப்ரவ்ருத்தியின்றியும் (இப்படி ஜன்மஸந்ததிவர்ணறம்) 864 7 कर्मभिः पुण्य पापाख्यैः अविद्या परनामभिः | धूमैरिवार्चिराग्नेयं ज्ञानमावृत्य देहिनः ॥ 18 ॥ கர்மபி: புண்ய பாபாக்யை: அவித்யாபரநாமபி: | தூமைரிவார்ச்சி: ஆக்நேயம் ஜ்ஞாநமாவ்ருத்ய தேஹிந:|| (இனி, 21ல் சொல்லும் ப்ரக்ருதிக்கு விசேஷணங்கள்:-) ‘அவித்யா’ எனப்படும் புண்ய பாபங்களாகிற வினைகளாலே அக்னியின் ஜ்வாலையைப் புகைகளாற் போல், ஆத்மாவின் அறிவை மறைக்கிறதும்; भूषयित्वा स्वकं देहं शब्दाद्यैः स्वाश्रयैः गुणैः

• fA|: 19 || பூஷயித்வா ஸ்வகம் தேஹம் சப்தாத்யை: ஸ்வாச்ரயை: குணை: ] தர்சயித்வா ஸ்வஸௌந்தர்யம் ஆத்மநே திஷ்டமாதயா|| தன்னிடமுள்ள சப்தம், ஸ்பர்சம், ரூபம், ரஸம், மணம் என்கிற குணங்களாலே தனது (ப்ரக்ருதியினுடைய) உருவை அலங்கரித்து ஆத்மாவுக்குத் தனது அழகைக் காண்பித்து; விடாமல் தொடர்ச்சியாக நிலைத்து மேம்பட்டு நிற்கின்றதும், निरस्तातिशयालाद सुखभावैकलक्षणम् । संछाद्य स्वगुणैरेव स्वरूपं परमात्मनः ॥ 20 ॥ நீரஸ்தாதிசயாஹ்லாத ஸுகபரவைக லக்ஷணம் | ஸஞ்ச்சாத்ய ஸ்வகுணைரேவ ஸ்வரூபம் பரமாத்மந: ! உயர்வற உயர்ந்த மகிழ்ச்சி தரும் ஆனந்தமா யிருக்கையையே லக்ஷணமாக (தன்மையாக) உடைய பா மாதாவின் ஸ்வரூபத்தைத் தன் (ப்ரக்ருதியின்) குணங் களால மறைத்திருப்பதும, 8 गुणमय्या प्रकृत्याख्य भगवन्माययाऽनया । स्वसंलीनानन्त जीव कृतकर्मानुरूपतः (या) ॥ 21 ॥ குணமய்யா ப்ரக்ருத்யாக்ய பகவந் மாயயாSநயா | ஸ்வஸம்லீநாநந்த ஜீவ க்ருதகர்மாநுரூப த:(யா) || ஸத்வ ரஜஸ் தமோ குணமயமான தன்னிடத்தில் லயித் திருக்கிற எண்ணற்ற ஜீவர்களாலே செய்யப்பட்ட வினை களுக்கு தக்கபடியுமான (இந்த ப்ரக்குதி என்கிற பகவானு டையமாயையாலே). गुणत्रयाश्रयानन्त विचित्र परिणामया । अतिदुस्तरया देवप्रपत्तिरहितात्मभिः ॥ 22 ॥ குணத்ரயாச்ரயாநந்த விசித்ர பரிணாமயா | அதி துஸ்தரயா தேவ ப்ரபத்திரஹிதாத்மபி முக்குணங்களுக்கு இருப்பிடமான, எண்ணற்ற பல வகை யான மாறுதல்களை உடையதும், எம்பெருமானிடத்தில் செய்ய வேண்டிய சரணாகதி இல்லாத ஆத்மாக்களாலே கடக்கவே முடியாததுமான (இந்த ப்ரக்ரூதி என்கிற பகவானு டையமாயையாலே),(மேல்ச்லோகமுதற்பதத்தில் அந்வயம்.) प्रलोभ्यमाना सततं तथैवात्यन्तनिर्वृता । अजानती அst q(a) என் க || 28 || ப்ரலோப்யமாநா ஸததம் தயைவாத்யந்த நிர்வ்ருதா அஜா நதீ து ஸ்வஹிதம் மூகஸ்வப்நாநுகாரிணீ || எப்போதும் வஞ்சிக்கப்பட்டும், அந்த ப்ரக்ருதி என்ற மாயையாலேயே மிகவும் ஸுகப்பட்டு = அதன் மூலமான சிற்றின்பத்தையே ஸகமாக நினைக்கவாகி, தன் ஹிதம் பிறரிடம் அறியலாகாததாய் ஊமை கண்ட கனவுக்கு ஒத்தும் (உள்ளது ஜன்மஸந்ததி.)निष्पानीये निरालम्बे निश्छाये निरपाश्रये । || द्राघीयस्य शुभे मार्गे यमस्य सदनं प्रति ॥ 24 ॥ நிஷ்பாநீயே நி ாலம்பே நிச்சாயே நிரபாச்ரயே | த்ராகீயஸி அசுபே மார்க்கே யமஸ்ய ஸதநம் ப்ரதி தண்ணீர் அற்றதும் சிறிது நேரம் பிடித்து நிற்க வஸ்து இராததும் சிறிது இளைப்பாற நிழலற்றதுா, சார்ந்து கொள்ள இடமில்லா ததும், மிகவும் நீண்டதும், கெட்டதுமான யமலோக மார்க்கத்தில் गच्छतो मेऽसहायस्य वर्धयन्ती महद् भयम् । अतीताऽपि सदैवैष तिष्ठतीव पुरो मम || 25 | கச்சதோ மே அஸ ஹாயஸ்ய வர்த்தயந்தீ மஹத் பயம் | அதீதாபி ஸதைவைஷா திஷ்டதீவ புரோ மம துணையின்றியே போகின்ற எனக்கு, மிக்க அச்சத்தை வளரச் செய்கின்றதுமான இந்த ஜன்ம ஸந்ததியானது கழிந்ததாயினும் என் எதிரில் எப்போதுமே எதிரில் எப்போதுமே நிற்கின்றது போலும். गतयापीदृशं रूपं वर्तमानेऽपि जन्मनि । तथैव सुमहान् कालो गतः क्षण इवाल्पकः ॥ 26 ॥ கதயாபீத்ருசம் ரூபம் வர்த்தமாநோபி ஜந்மநி தயைவ ஸுமஹாந் கால: கத: க்ஷண இவால்பக: உருவை இப் பிறவியிலும் கீழ்க் கூறியது போன்ற அடைந்த அந்த ப்ரக்ருதியைக் கொண்டே ஆயுளின் மிகப் பெரும் பகுதி குறுகிய க்ஷணம் போல் கழிந்தது வ.2 10 बलव्धसुखसंस्पर्शो यकृता धौघनिष्कृतिः । विनैव हरिपादाचम् अहो पश्यत एव मे ॥ 27 ॥ அலப்த ஸுகஸம்ஸ்பர் சோ ஹ்யக்ருதாக்கௌக நிஷ்க்ருதி: விநைவ வரி பாதார்ச்சாம் அஹோ பச்யத ஏவ மே || ஸுக ஸம்பந்தமேயற்றும் பாபங்களின் திரளுக்கு ப்ராயச் சித்தம் செய்யாமலும் பகவானுடைய திருவடியில் ஆராதனத் தை விட்டுமேயன்றோ, நான் பார்த்துக்கொண்டேயிருக்க என் (ஆயுட் பசதி கழிந்து விட்டது.) கஷ்டம்! किं करिष्यामि पदयो, निपतिष्यामि कस्य नु । 3னர் ச(3)எச்ai கரி த ா || 28 || கிம் கரிஷ்யாமி பதயோர்’ நிபதிஷ்யாமி கஸ்யநு] துஸ்தராம் மத்தசாம் ஏதாம் கதயிஷ்யாமி கஸ்ய வா என் செய்வேன்! யாருடைய கால்களில்தான் விழு வேன்! யாருக்குத் தான் கடக்க முடியாத இந்த துரவஸ் தையை கூறுவேன். (நிர்வேதம் முற்றிற்று) इति निवद्य तदनु धृतिमालम्ब्य सात्त्विकीम् । विधूय चैनं निर्वेदं सर्वकार्यावसाद (य) कम् ॥ 29 ॥ ஸாத்விக திருதி | இனி நல்ல விஷயத்தில் தைரியம் கொள்ளல் இதி நிர்வித்ய ததநு தருதிமாலம்ப்ய ஸாத்விகீம் | விதூயச இமம் நிர்வேதம் ஸர்வ கார்யாவஸாதகம் | போனதற்கு இவ்வாறு வருத்தப்பட்டு அதன் பிறகு ஸத்வகுணத்தினால் ஏற்படுகின்ற தைர்யத்தைப் பிடி கோலாக்கி எல்லாக் காரியங்களையும் அழிக்கின்ற வருத்தத் தையும் உத 11 उद्धरिष्यन् स्वमात्मानं मज्जन्तं भवसागरे । 11 உத்தரிஷ்யந் ஸ்வமாத்மா நம் மஜ்ஜந்தம் பவ ஸாகரே | புதர் நிஸ்சிநுயாத் ஏவம் ஸ்த்திரதீ: ஸ்வார்த்தஸிக்தயே ஸம்ஸாரக் கடலில் மூழ்கின்ற “தான்” என்ற ஆத்மாவை உயர எடுக்கப் போகின்றவனாய், ஸ்த்திர புத்தியுடன், தன் கார்யம் ஸித்திப்பதற்காகப் பின்வருமாறு மீண்டும் நிச்சயம் செய்து கொள்ள வேண்டும். गतमेव गतं जन्म का नु तत्र प्रतिक्रिया । பு: கf |a || 81 || கதமேவ கதம் ஜன்ம கா நு தத்ர ப்ரதிக்ரியா | ப்ரவஹத்யேவ ஹி ஜலே ஸேது: கார்யோ விஜாநதா போன ஜன்மங்கள் போயினவையே. அவ்விஷயத்தில் பரிஹாரமாக (ஸபலமாக்குவதற்கு) செய்யக்கூடியது என்ன உள்ளது? அறிவுள்ளவனால் கட்டப்பட வேண்டும் அணை வெள்ளமாக வரும் ஜலத்திற்கே அல்லவோ! போனதற் கன்றே. इदानीं कर्तुमेतावत् शक्यं काले गते सति । मयाऽऽत्महितकामेन बिभ्यता भवसागरात् ॥ 88 ॥ இதாநீம் கர்த்தும் ஏதாவத் சக்யம் காலே கதே ஸதி | மயாssத்மஹித காமேந பிப்யதா பவஸாகராத் | ஸம்ஸாரக் கடலினின்று அஞ்சுகிறவனும், தன் க்ஷேமத் திற்கு உபாயம் விரும்புகின்றவனுமாயிருக்கிற என்னால், காலம் (வீணாக) சென்ற பிறகு இப்போது இவ்வளவு (மேலே சொல்லப் போகிறபடி) செய்ய முடியும். அதாவது- पाञ्चकालिक क्रियासं कल्पः- 12 इत ऊर्ध्वमहं तावत् यावज्जीवं श्रियः श्रियः । q கழ் 4417: சச|’ ா: || 88 || இத ஊர்த்வம் அஹம் தாவத் யாவஜ்ஜீவம் ச்ரிய: ச்ரிய: பதயோ: அர்ச்சநம் கர்த்தும் யதமாந: ஸமாஹித: | இதற்கு மேல் நான் முதற்படியாக, உயிருள்ள வை திருவுக்கும் ருவான திருமாலுடைய திருவடிகளி ஆராதனம் செய்வதற்கு முயற்சி செய்கின்றவனாய் திருந்திய மனமுடையவனாய்; अभिगच्छन् हरिं प्रातः पश्चात् द्रव्याणि चार्जयन् । अचयश्च ततो देवं ततो मन्त्रान् जपन्नपि ॥ 34 ॥ அபிகச்சந் ஹரிம் ப்ராத: பஸ்சாத் த்ரவ்யாணி சார்ஜயந் | அர்ச்சயம்ஸ்ச ததோ தேவம் ததோ மந்த்ராந் ஜபந்நபி காலையில் பகவானுக்கு அபிகமனம் (முதன் முதல் தொழு தல், செய்கின்றானாய், உபாதா ந காலத்தில் ஆராதனத்திற்கு வேண்டும் வஸ்துக்களை சேகரிக்கின்றவனாய் பிறகு (இஜ்யா காலத்தில் ) பகவானை ஆராதிக்கின்றவனுமாய் பிறகு (ஸ்வாத யாய காலத்தில்) மந்த்ரங்களை ஜபிக்கின்றவனுமாய்; ध्यायन्नपि परं देवं क लेकेषु पञ्चसु । वर्तम, नस्सदा चैवं पाश्र्चका लक वर्त्मना ॥ 85 ॥ த்யாயந் அபி பரம் தேவா, காலேஷக்தேஷ• பஞ்சஸு வர்த்தமாறஸ் ஸதா சைவம் (பஞ்சகாலிக வர்த்ம நா) தேவ தேவனை (பரமாத்மாவை) (யோக காலத்தில்) த்யானம் செய்கின்றவனுமாய்; கீழ் & பபோதுமே சொல்லப் பட்ட ஐந்து காலங்களிலும் (பாஞ்சராத்ர சொல்லப்பட்ட) பஞ்ச கால முறைக்கு இணங்கிய வழியே கிரந்தத்தில் நடக்கின்றவனாய்; ர ல் 13 स्वार्नितैः गन्धपुष्पाद्यैः शुभैः शक्त्यनुरूपतः । आराधयन् हरिं भक्त्या गमयिष्यामि वासरान् ॥ 36 ॥ ஸ்வார்ஜிதை: கந்தபுஷ்பாத்யை: சுபை: சக்த்யநுரூபத:] ஆராதயந் ஹரிம் பக்த்யா கமயிஷ்யாமி வாஸராந் சக்திக்குத் தக்கவாறு தன்னாலே சேகரிக்கப்பட்ட கந்தம் (சந்தனம்) புஷ்பம் முதலிய மங்களமான வஸ்துக்களைக் கொண்டே பக்தியுடன் பகவானைப் பூஜிக்கின்றவனாய் நாட் களைக் கழிக்கப் போகின்றேன். (ப்ரார்த்தனையும் அதற்கு மந்த்ரமும்) एतत्क्रिया (कर्म) विरोधीनि प्राचीनान्यशुभानि मे । कर्माण्यनन्तान्यच्छेद्यानि अनादीन्यशुचीनि च ॥ 37 ॥ स्वयैव कृपया देवो विनाश्याहम (स्मिन्मनोरथान् । पूरयत्विति संप्रार्थ्य मन्त्रमेतमुदीरयेत् ॥ 88 ॥ 38 ஏதத்க்ரியாவிரோ தீநி ப்ராசீநாநி அசுபாநி மே | கர்மாணி அநந்தாநி அச்சேதயாநி அநாதீநி அசுசீநி ச 1 ஸ்வயைவ க்ருபயா தேவோ விநாச்ய அஸ்மந் மநோரதாந் | பூரயத்விதி ஸம்ப்ரார்த்ய மந்த்ரமேதமுதீரயேத் |! ‘இப் பஞ்சகால ப்ரக்ரியையான ஆராதனத்திற்குத் தடை யாயிருக்கின்ற, இதற்கு முன் என்னால் செய்யப்பட்ட, இது முதலென்று சொல்ல முடியாத, எண்ணிறந்த, அழிக்க முடியாத, அசுத்திக்குக் காரணமாயும் உள்ள என் கொடிய செயல்களை, ஸர்வேச்வரன் தனது தயையினாலேயே அழித்து இங்கு என்னுடைய ஆசைகளை நிறைவேற்ற வேணும்’ என்று ப்ரார்த்தனை செய்து மேலே சொல்லும் ச்லோகமான மந்த்ரத்தை உச்சரிக்க வேண்டும். 14 மந்த்ரமாவது:- " त्वय्याराधनकामोऽयं व्रतं चरितुमिच्छति । सङ्कल्पसिध्दयै भगवन् पूरयास्य मनोरथान्” इति ॥ 39 ॥ த்வய்யாராதந காமோலயம் வ்ரதம் சரிது மிச்சதி | ஸங்கல்ப ஸித்த்யை பகவந் பூரயாஸ்ய மநோரதாந் “பகவானே! (ஷட்குண பரிபூர்ணனே! குறையற் குணக்கடலே!) இந்த அடியான் உன் விஷயத்தில் பூஜை விரும்பி ஸங்கல்பத்தைச் செய்ய விரும்புகிறான். செய்யு ஸங்கல்பம் பூர்த்தியாவதற்கு இந்த அடிமையி னுடை ஆசைகளை நிறை வேற்ற வேணும்.” भगवद्ध्यानक्रमः- इति संप्रार्थ्य तत्सिद्ध्यै संस्मरेत् प्रथमं हरिम् । भोगिभोगासनासीनं श्रिया भूम्या च संयुतम् ॥ 40 ॥ அதற்காக த்யானம்:- இதி ஸம்ப்ரார்த்ய தத்ஸித்த்யை முதலில் ஸம்ஸ்மரேத் ப்ரதமம் ஹரிம் | || போகி போகாஸநாஸீநம் சரியா பூம்யா ச ஸம்யுதம் || இவ்வாறு ப்ரார்த்தனை செய்து அ நிறைவேறுவதற்கா ஸங்கீர்த்தனத்திறகு முன்) த்யானிக்க வேண்டும் (எவ்வாறெனில் ஆ திசேஷனுடைய உடலாகிற ஆ தில் அமர்ந்திருப்பவனாகவுr, பெரிய பிராட்டியுடனும் பூ தேவியுடனும் சேர்ந்திருக்கிறவனாகவும். (இனி மூன்று ச்லோகங்கள் பகவானுக்கு விசேஷணங்கள்) चतुर्बाहुमुदारानं चक्रावायुधभूषणम् । पीते वसानं वसने चारुपद्मावतंसकम् ॥ 41 ॥ சதுர்பாஹு முதாராங்கம் சக்ராத்யாயுத பூஷணம் | பீதே வஸாநம் வஸநே சாருபத்மாவதம்ஸகம் || நான்கு புஜங்களையுடையனாகவும், கம்பீரமான ஆக்ரு யுடையனாகவும், திருவாழி முதலான ஆயுதங்களை அணியாக உடையனும், பொன் நிறமான இரண்டு வஸ்த்ரங்களை அணிந்தவனும், அழகிய தாமரைப் பூவை சிரோபூஷணமாக உடையனுமாகவும்…… ற ய ம் தி 6 15 किरीटहारकेयूर कटकादिविभूषितम् । ==aar aa || 42 || கிரீட ஹாரகேயூர கடகாதி விபூஷிதம் | சக்ரசாபதடிந்மாலா விசித்ரமிவ தோயதம் || கிரீடம் பலவித ஸரங்கள் (மாலைகள்) தோள்வளைகள் முன்கைவளைகள் முதலானவற்றால் அலங்கரிக்கப்பட்டவனும் அதனால் மணிதனுஸ்ஸாலும் (இந்திரன் வில்லாலும்) மின்னல் வரிசையாலும் பல புகர் பெற்ற மேகம் போன்றவனும்…….. सेवित सूरिभिर्नित्यैः शेषशेषाशनादिभिः । அ-பு: பரிசோ ச்ச சி:-: || 43 || परस्मिन् व्योम्नि ஸேவிதம் ஸூரிபிர் நித்யை: சேஷ சேஷாசநாதிபி: | பரஸ்மிந் வ்யோம்நி ஸசிவை: அந்யை: பாரிஷைதரபி! ஆதிசேஷன், எம்பெருமான் உண்ட மிச்சத்தை உண்கிற) விஷ்வக்ஸேநர் முதலான நித்ய ஸூரிகளாலும் மற்றும் திருவோலக்கத்தில் கலந்து கொள்ளும் தோழர்களா லும் பரமபதத்தில் ஸேவிக்கப்பட்டவனுமாகவும் (த்யானம் செய்ய வேண்டும்.) भगवन्नामजप :— एवमेव सु (नं खः) सङ्कल्प सिद्ध्युपायतया श्रितः । चिकीर्षन्नीप्सितं कर्म तन्नामान्यनुकीर्तयेत् ॥ 44 | ஏவமேவ ஸு (நம் ஸ்வ?) ஸங்கல்ப ஸித்யுபாயதயா ச்ரித: சிகீர்ஷந் ஈப்ஸிதம் கர்ம தந்நாமாந்யநு கீர்த்தயேத் பகவந்நாம ஜபம்:-இவ்வண்ணமே நல்ல தன் ஸங் கல்பத்தின் பூர்த்திக்கு உபாயமாக அவனை அடைந்தவனாய் இஷ்டமான காரியத்தைச் செய்ய விரும்புகின்றவனாய் பகவன் நாமங்களை (கீழ் வருமாறு) கூற வேணடும். 16 ரி≥ளாவு: சாசரி4: சக ப்g (iz1 ?) (FREL 45?) जपेत् द्वादशनामानि केशवादि चादरात् ॥ 45 | சதுர்பிர்வாஸுதேவாத்யை: நாம்பிஸ் ஸஹ ஸம்யுதம் (ஸம்யத:?) (நமஸா ஸ?) | ஜபேத் த்வாதசநாமாநி கேசவாதீதி சாSSதராத்! வாஸுதேவ என்பது முதலான நான்கு திருநாமங் களோடு கேசவாதிகளான பன்னிரண்டு நாமங்களையும் (ப்ரீதியுடன் ) ஜபிக்க வேண்டும். (ப்ரணவத்தையும் நம என்பதையும் சேர்த்து என்று ஆன்னிகத்திற் காண்க) दशावतारनामानि मत्स्यकूर्मादिकान्यपि । जपन् उथाय शयनाद् अर्चयिष्यन् सदा हरिम् ॥ 46 ॥ தசாவதார நாமாநி மத்ஸ்யகூர் மாதிகான்யபி | ஜபந் உத்தாய சயநாத் அர்ச்சயிஷ்யந் ஸதா ஹரிம் / மத்ஸ்யம், கூர்மம் முதலிய தசாவதார நாமங்களையுட கீர்த்தனம் செய்து கொண்டு படுக்கையிலிருந்து எழுந்திருந்து எப்போதும் பகவானை ஆராதிக்கப் போகின்றவனாய்; ततो भूधरमन्त्रेण न्यस्य वामपदं भुवि । गृहीतस्नानसंभारः विष्क्रम्य भवनात् खकात् ॥ 47 ॥ ஸ்நாநவிதி:- ததோ பூதரமந்த்’ரேண ந்யஸ்ய வாம பதம் புவி | க்ருஹீதஸ் நா நஸம்பார: நிஷ்க்ரம்ய பவநாத் ஸ்வகாத் || புறப்படும்போது வராஹமந்த்ரத்தை (ஓம் நம: க்ஷி தராய ) என்று சொல்லி பூமியில் இடது காலை வைத் (நடந்து) ஸ்நானத்திற்கு வேண்டிய சாமான்களை எடுத்து கொண்டு தன் வீட்டினின்று வெளிப்பட்டு b C தி 17 द्वित्रेषुपातप्रमिताम् अतिक्रम्य भुवं बहिः । विण्मूत्रादि विसृज्याथ कृत्वा शौच च शास्त्रतः ॥ 48 ॥ த்வித்ரேஷுபா தப்ரமி தாம் அதிக்ரம்ய புவம் பஹி: 1 விண்மூத்ராதி விஸ்ருஜ்யா த க்ருத்வா சௌசம் ச சாஸ்த்ரத: அம்பு எறிந்தால் விழும் அளவு இரண்டு மூன்றுக்கு மேலான பூமியை (தூரத்தை) கடந்துக் கிராமத்திற்கு வெளியே மல மூத்ரங்களை விட்டு ச, ஸ்த்ரப்படி சௌசத்தை யும் செய்து .. ளிளிவு:- ततस्तीर्थं समाश्रित्य शुद्धं भागवताश्रितम् । निरस्याशुचि वस्त्रादि तीरं संशोध्य वारिभिः ॥ 49 ॥ ததஸ் தீர்த்தம் ஸமாச்ரித்ய சுத்தம் பாகவதாச்ரிதம் | நிரஸ்யாசுசி வஸ்த்ராதி தீரம் ஸம்சோத்ய வாரிபி: 1 பிறகு பாகவதர்கள் (வழக்கமாக) நீராடும் பரிசுத் தமான தீர்த்தத்தை அடைந்து (அங்குள்ள) அசுத்தமான கந்தல் துணி முதலானவற்றை (கொம்பினால்) அப்புறப்படுத்தி ஜலம் இறைத்துக் கரையை அலம்பி (சுத்தமாக்கி) क्षालितांत्रिकरो मृद्भिः वारिभिश्च यथाक्रमम् । समाचम्य यथाशास्त्रं कृत्वा दन्तविशोधनम् || 50 ॥ க்ஷாளிதாங்க்ரிகரோ ம்ருத்பி: வாரிபிஸ்ச யதாக்ரமம் | ஸமாசம்ய யதாசாஸ்த்ரம் க்ருத்வா தந்த விசோ தனம் முறையே மண்களாலும், மண்களாலும், ஜலத்தாலும் கால்களையும் க கைகளையும் அலம்பி (சோதித்து) இரண்டு ஆசமனம் செய்து, சாஸ்த்ரப்படி பல் துலக்கு தலைச் செய்து… வ.2 18 [தகாளாளி:]– समाचम्य शुचौ देशे गृह्णीयात् स्नानमृत्तिकाम् । அrtafர்: ககன்: சன்வு 47: || 51 || ஸமாசம்ய சுசௌ தேசே க்ருஹ்ணியாத் ஸ்நாநம்ருத்திகாம் | அஸ்த்ராபிம்ருஷ்டை: காஷ்டாத்யை: ஸ்வமந்த்ரேணைவ வாக்யத: !! ….ஆசமனம் செய்துவிட்டு சுத்தமான இடத்தி லிருந்து அஸ்த்ர (“வீர்யாயாஸ்த்ராய பட்”) மந்த்ரத்தினால் துடைக்கப்பட்ட குச்சி முதலியவற்றைக் கொண்டு தன் மந்த்ர (அஷ்டாக்ஷர)த்தினாலே (மௌனமாக) ஸ்நானத்திற்கு யோக்யம ன மண்ணை எடுக்க வேண்டும். பிறகு வாக்கை அடக்கிக் கொண்டு- तां विभज्य द्विधा तीरे न्यस्येदर्ध (स्याऽऽद्यधं) मृदोस्तयोः । Hி: || 52 || தாம் விபஜ்ய த்விதா தீரே ந்யஸ்யேத் அர்த்த (ஸ்யாத்யர்த்தம் ம்ருதோஸ்’ தயோ: | பாகேறைகேந மஹதா தேஹம் ப்ரக்ஷால்ய ஸர்வத: / அந்த மண்ணை இரண்டாகப் பிரித்து கரையில் வைத்து, மண்களிலான்றான பெரிய பாகத்தினா பாகமான அம் தேஹத்தை முழுமையும் தேய்த்து அலம்பி…. (இது ஆன்னிகப்படி, “ந்யஸ்ய ஆத்யர்தம்” என்கிற பாடத்தில், மண்களில் முதற்பகுதியை கரையில் வைத்து, வெறொன்றால் தேஹம் தேய்த்தென்று பொருளாம்)19 ततो जलं प्रविश्य निर्निमज्योत्तीय संयतः । அ a 53|| ததோ ஜலம் ப்ரவிச்ய, த்ரி: நிமஜ்யோத்தீர்ய ஸம்யத: ஆஸீந: சோதிதே தீரே ஸமாசம்ய யதாவிதி! .பிறகு ஜலத்தில் புகுந்து மூன்று தரம் மூழ்கி எழுந்து மௌனமாக (முன்பு) சோதிக்கப்பட்ட கரையில் உட் கார்ந்து கொண்டு சாஸ்த்ரப்படி ஆசமனம் செய்து……… अन्य मृद्भागमादाय न्यस्येत् दक्षिणपाणिना । वामपाणितलस्याऽऽदौ मध्ये ऽन्ते च समन्त्रकम् ॥ அந்யம் ம்ருத்பாகமா தாய ந்யஸ்யேத் தக்ஷிணபாணிநா- வாம பாணிதலஸ்யssதௌ மத்யே அந்தே ச ஸமந்த்ரகம் 1 மற்றொன்றான மண்பாகத்தை வலக்கையால் எடுத்து இடது உள்ளங்கையினுடைய முதல், இடை விரற்புறமான கடைசி பாகம் இவற்றில் அஷ்டாக்ஷர மந்த்ரித்துக் கொண்டு வைக்க வேண்டும். तत आदिममृद्भागम् अन्तर्वारिणि निक्षिपेत् । மந்த்ரத்தால் पीठार्थमागमिष्यन्त्याः गङ्गायाः स्नातुमात्मनः ॥ 55 ॥ தத ஆதிமம்ருத்பாகம் அந்தர்வாரிணி நிக்ஷிபேத் | பீடார்த்தமாகமிஷ்யந்தியா: கங்காயா: ஸ்நாதுமாத்மந: | பிறகு முதல் மண் பாகத்தை ஜலத்தின் நடுவீல் (ஸ்நானம் செய்யுமிடத்தில்) தனக்கு ஸ்னானம் செய்வதற்கு ஆஹ்வானம் செய்வதால் வரப்போகிற கங்கைக்கு ஆஸனமாகச் சேர்க்க வேண்டும். 20 मध्यस्थेन मृदंशेन बध्नीयात् सकला दिशः । साङगुष्ठ तर्जन्याऽस्त्रेण स्नानविघ्नकरान् क्षिपेत् ॥ 16 56 மத்யஸ்த்தேந ம்ருதம்சேந பத்நீயாத் ஸகலா திச: ] ஸாங்குஷ்டதர் ஜன்யாsஸ்த்ரேண ஸ்நாந விக்நகராந் க்ஷிபேத் உள்ளங்கையின் நடுவில் உள்ள மண் பாகத்தினா (ப்ரதக்ஷிணமாக) எல்லா திக்குகளையும் (மண்ணை இறைத்து கட்ட வேண்டும். அஸ்த்ர மந்த்ரத்தால் கட்டை விரலோ சேர்த்த ஆள்காட்டி விரலொலியால் (சப்தப்படுத்தி ஸ்நானத்திற்கு விக்னங்கள் செய்கிறவர்களை (அசுரர்களை விரட்ட வேண்டும். पश्चादग्रिमभागेन खगात्नमनुलिप्य च । : || 57 || பஸ்சாத் அக்ரிமபாகேந ஸ்வகாத்ர மநுலிப்ய ச | ஸ்வமந்த்ரேணைவ பாணிப்யாம் ப்ரவிசேச்ச ஜலம் தத; பிறகு கடைசிபாகத்தினால் அஷ்டாக்ஷரம் ஜபித்து கொண்டு இரு கைகளாலும் தன் உடம்பைப் பூரி ஜலத்தி இழிய வேண்டும். பிறகு, पाणिभ्यां जलमादाय तीर्थायायप्रदित्सया । तिष्ठन् आवाहयेत् गङ्गां सर्वतीर्थसमन्विताम् ॥ 58 ॥ गङ्गाssवाहन मन्त्रः- “आवाहयामि त्वां देवि स्नानार्थम् इह सुन्दरि । एहि FAHRHACac” || 59 || பாணிப்யாம் ஜலமாதாய தீர்த்தாயார்க்க்ய ப்ரதித்ஸயா திஷ்டந் ஆவாஹயேத் கங்காம் ஸர்வதீர்த்த ஸமந்விதாம் = ல் 21 ஆவாஹயாமி த்வாம் தேவி ஸ்நாநார்த்தம் இஹ ஸுந்தரி | ஏஹி கங்கே நமஸ்துப்யம் ஸர்வதீர்த்த ஸமந்விதே ||” தீர்தத்தத்திற்கு அர்க்யம் கொடுக்கும் விருப்பதுடன் இரு கைகளாலும் ஜலத்தை எடுத்து நின்று கொண்டே புண்ய தீர்த்தங்கள் எல்லாவற்றுடன் சேர்ந்த கங்கையை ஆவாஹனம் செய்ய வேண்டும். அதற்கு மந்திரம்- “அழகான தேவஸ்த்ரீயே! இந்த தீர்த்தத்தில் ஸ்நானம் செய்வதற்காக உன்னை ஆவாஹனம் செய்கிறேன். .

உன் ) பொருட்டு ப்ரணாமம் செய்கிறேன். ஸகலபுண்ய தீர்த்தங்களும், ) சேர்ந்த கங்காதேவியே வரவேண்டும்” என்றதாம். ‘தீர்த் தாயார்க்ய ப்ரதித்ஸயா" என்று ஆவாஹனத்திற்கு முன்னே எதற்குச் சொன்னாரென்னில் -எம்பெருமானார் நித்ய க்ரந்தத்திலிருப்பதால். அதன் கருத்தென்னவெனில் - கங்கை யிலே ஸ்நானம் செய்வதானால் முதலிலேயே அர்க்கயம் கொடுக்கலாம் ஆவாஹனம் வேண்டாமென்று குறிப்பதற்காக வென்க. விரிவு நித்ய கரந்தடிப்பணியில் புத்தகத்தில் பக்கம் 421.) ல் विष्णुवामपदाङ्गुष्ठनखस्नोतो निस्सृते । (ரக்ஷாக்ரந்த तद्भक्तिविघ्नरूपात्त्वं गङ्गे मां मोचयैनसः ॥ 60 || एवमुच्चार्य दत्वाऽयं गङ्गायै सुरसिन्धवे । तोपमाद य पाणिभ्यां त्रिर्मन्त्रेणाभिमन्त्रय तत् ॥ 61 || “விஷ்ணுவாம பாதாங்குஷ்ட நகஸ்ரோதோ TOO விநிஸ்ஸ்ருதே | மோசயைநஸ:# தத்பக்தி விக்ன ரூபாத் த்வம் கங்கே மரம் ஏவமுச்சார்ய தத்வார்க்யம் கங்காயை ஸுரஸிந்தவே| தோய மாதாய பாணிப்யாம் Je d தரிர் மந்த்ரேணாபிமந்த்ர்ய தத் 22 ‘விஷ்ணுவினுடைய இடது திருவடியின் கட்டை விரலி நகத்தின் காந்திப் பெருக்காகப் புறப்பட்ட கங்கையே! அவன் (விஷ்ணு) விஷயமான பக்திக்குத் தடையான பாப திலிருந்து என்னை விடுவிக்க வேண்டும்.” என்ற பொரு தான மந்த்ரத்தால் ஜலத்தை இரு கையிலெடுத்து தே நதியான கங்கையின் பொருட்டு அர்க்யமாக ஸமர்ப்பித் விட்டு இரு கைகளாலும் தீர்த்தத்தை எடுத்துக்கொண் அஷ்டாக்ஷர மந்த்ரம் மூன்று தரம் ஜபித்து त्रिः पञ्चकृत्वो वा तेन सिञ्चेत् मूर्धानमात्मनः । ततो दक्षिण ह तेन समादाय जलं शुचि ॥ 62 ॥ त्रिर्वाथ पञ्चकृत्वो वा स्वमन्त्रेणाभिमन्त्र्य तत् । पीत्वा पुनस्समाचम्य प्रोक्षयेदात्मनस्तनुम् ॥ 68 || த்ரி: பஞ்சக்ருத்வோ வா தேந ஸிஞ்சேத் மூர்த்தான ஆத்ம ததோ தக்ஷிண ஹஸ்தேந ஸமாதாய ஜலம் சுசி [1 திரிர் வா அத பஞ்ச க்ருத்வோ வா ஸ்வமந்த்ரேணாபிமந்த்ர்ய பீத்வா புனஸ் ஸமாசம்ய ப்ரோக்ஷயேத் ஆத்மநஸ் த மூன்று தரமோ, அல்லது ஐந்து தரமோ, அதே தீர் தினால் தன்னுடைய சிரஸை நனைப்பது. பிறகு கையினால் சுத்தமான தீர்த்தத்தை எடுத்துக்கொண்டு. அஷ்டாக்ஷரத்தை ஐந்து தரமோ, மூன்று ஜபித்து உட்கொண்டு மறுபடியும் ஆசமனம் தன்னுடைய சரீரத்தை ப்ரோக்ஷித்துக் கொள்வது. ம் ந நீ த் ள வ து டு தத்- நும் த்தத் வலது ரமோ செய்து 23 स्वेन मन्त्रेण तदनु निमग्नस्तज्जले चिरम् । AA q]: q4[47: || 64 || ஸ்வேந மந்த்ரேண ததநு நிமக்நஸ் தஜ்ஜலே சிரம் | நிதாயாத: ஸ்வமாத்மாநம் பாதயோ; பரமாத்மந: H அதன் பிறகு அஷ்டாக்ஷரம் சொல்லிக் கொண்டே அகே தீர்த்தத்தில் நீண்ட காலம் மூழ்கினவனாய், ஜலத்துக்குள்ளே தன் தேஹத்தை பகவானுடைய திருவடிகளின் கீழ் வைத்து, भोगिंभोगासनस्थस्य ध्यातस्याथ जगद्विभोः । भक्तिनिध्नेन मनसा स्वकं मन्त्रमनुस्मरन् ॥ 65 ॥ போகி போகாஸனஸ்த்தஸ்ய த்யா தஸ்யாத பக்திநிக்நேந மநஸா ஸ்வகம் மந்த்ரமநுஸ்மரந்! ஆதிசேஷனுடைய ஜகத்விபோ: | உடலாகிற ஆஸனத்தில் அமர்ந்திருப்பவனாக த்யானம் பண்ணப்பட்ட ஸர்வேச்வர னுக்கு பக்தியால் வசப்பட்ட மனத்தினால் தன் மந்த்ரமாகிற அஷ்டாக்ஷரத்தையே ஆவ்ருத்தி செய்துகொண்டு यावच्छक्ति निमग्नोऽथ समुन्मज्ज्य जलात् ततः । आदित्यमण्डलान्तःस्थ हरिं ध्यात्वाऽभिवीक्ष्य च ॥ 66 | யாவச்சக்தி நிமக்நோ Sத ஸமுந்மஜ்ஜ்ய ஜலாத் தத: ] ஆதித்ய மண்டலாந்தஸ்ஸ்த்தம் ஹரிம் த்யாத்வா அபிவீக்ஷ்ய சா சக்தி உள்ள வரை மூழ்கியிருந்தவனாய், பிறகு தீர்த்தத்திலிருந்து எழுந்து சூர்ய மண்டலத்தின் நடுவில் உள்ள பகவானான ஹரியை நினைத்தும், பார்த்தும்.- उत्तीर्याऽऽऽचम्प तीरस्थो वासो विपरिवायै च ।

स्नानशा टीमनिष्पीड्य विनिक्षिप्य स्वपावत ॥ 67 ॥ 24 உத்தீர்யாசம்ய தீரஸ்த்தோ வாஸோ விபரிவர்த்ய ச | ஸ்நாந சாடீம் அநிஷ்பீட்ய விநிக்ஷிப்ய ஸ்வபார்ச்வத:. கரை யேறி, கரையில் உட்கார்ந்து ஆசமனட செய்து விட்டு வஸ்த்ரத்தை மாற்றிக் கொண்டு ஸ்நானம் செய்யும் போது உடுத்த அரைத்துணியைப் ப்ரோக்ஷித் துப் பிழியாமல் தன் பக்கத்தில் வைத்து விட்டு मन्त्रस्नानम् :- आसीनः पुनरप्येवं मन्त्रस्नानं समाचरेत् । जपन् पविन मन्त्रं स्वं प्राणायामसमन्वितम् ॥ 68 ॥ [மந்த்ரஸ்னானம்]- ஆஸீந: புநரப்யேவம் மந்த்ர ஸ்நாநம் ஸமாசரேத் | ஜயந் பவிதரம் மந்த்ரம் ஸ்வம் ப்ராணாயாம ஸமந்விதம் !! …. असङ्खचेयाशुचिस्पर्शदूषितैर्वाह्यवारिभिः । स्नातस्यापि भवेदेतत् स्नानमन्यस्य किं पुनः ॥ 69 ॥ அஸங்க்யேயாசுசிஸ்பர்ச தூஷிதைர் பாஹ்ய வாரிபி; 1 ஸ்நாதஸ்யாபி பவேதேகத் ஸ் நான மந்யஸ்ய கிம் புந: | எண்ணற்ற அசுத்த வஸ்துக்களின் சேர்க்கையினால் தோஷமுள்ள தாக்கப்பட்ட வெளிதீர்த்தங்களைக் கொண்டு ஸ்நானம் செய்திருப்பவனுக்கும் இந்த மந்த்ர ஸ்நானமானது சுத்திகரமாகும். ஜலத்தில் ஸ்நானம் செய்யா தவனுக்கு கேட்க வேண்டுமோ! [EqIRERIHA]:- ध्यानस्नानं ततः कुर्यात् द्वाभ्याम् अपि परं तु यत् । खस्थितं पुण्डरीकाक्षं मन्त्रमूर्तिहरिं प्रभुम् ॥ 70 ॥ ம் 25 ध्यानस्नानं तः कुर्यात् द्वाभ्यामपि परं तु यत् । खस्थितं पुण्डरीकाक्षं मन्त्रमूर्तिं हरिं प्रभुम् ॥ 70 ॥ स्मरेत् पादाब्जजां धारां पतन्तीं स्वस्य मूर्धनि । चिन्तयेत ब्रह्मरन्ध्रेण प्रविशन्तीं खिकां तनुम् ॥ 71 || [த்யாந ஸ்நானம்] த்யாந ஸ்நானம் தத: குர்யாத் த்வாப்யாம் அபி பரந்து யத் | க்கஸ்த்திதம் புண்டரீகாக்ஷம் மந்த்ரமூர்த்திம் ஸ்மரேத் பாதாப்ஜஜாம் தாராம் பதந்தீம் ஹரிம் ப்ரபும் || ஸ்வஸ்ய மூர்த்தநி |

तया संक्षालयेत् सर्वमन्तर्बाह्य गतं मलम् । G: புன்::: || 72 || தயா ஸங்க்ஷாளயேத் ஸர்வம் அந்தர் பாஹ்யம் கதம் மலம்] தத்க்ஷணாத் விரஜா மந்த்ரை: ஜா த: ஸ்படிக ஸந்நிப: வ.4 26

धृतोर्ध्वपुण्डो देवर्षीन् पितन् संतप्य मन्त्रतः । 46: q4 4 (ஸந்த்யோபாஸனாதி விதி] த்ருதோர்த்வபுண்ட்ரோ தேவர்ஷீந் || 78 || பித்ரூந் ஸந்தர்ப்ய மந்த்ரத: | ப்ரயத: பரயா பக்த்யா ஸ்வகர்மாராத்யம் அச்யுதம் || திருமண்காப்பை தரித்தவனாய் தேவர்களையும் ரிஷிகளை யும் பித்ருக்களையும் குறித்து மந்த்ரங்களைக் கொண்டு (ஸ்நானாங்கமான) தர்ப்பணம் செய்து, (ஸ்நானத்திற்கு ஸாத்விக த்யாகம் செய்து) பரிசுத்தனாய் சிறந்த பக்தீயுடன் தன்னுடைய கர்மங்களால் ஆராதிக்கப்பட வேண்டியவனும் ஆச்ரிதர்களை விடாதவனும் सन्धातृत्वेन सर्वेषां सन्ध्येति परिकीर्तितम् । அரி 3: ||74|| ஸந்தாத்ருத்வேந ஸர்வேஷாம் ஸந்த்யேதி ஆதித்ய மண்டலாந்த: ஸ்த்தம் ப்ரணம்ய பரிகீர்த்திதம் | மனஸா ஸ்மரந் ஸர்வ அனுகூலங்களையும் ஒன்று சேர்த்தருள்வதானே ‘ஸந்த்யை’ என்று சொல்லப்பட்டவனுமான சூர்ய மண்டலத் திலிருக்கும் எம்பெருமானை நமஸ்கரித்து மனத்தாள் நினைத்துக் கொண்டு (எப்படியென்றால்) 28 ततः स्वकर्मभोक्तारम् आदित्यान्तरवस्थितम् । उपस्थाय स्वकैर्मन्त्रैः || 78 || தத: ஸ்வகர்ம போக்தாரம் ஆதித்யாந்தரவஸ்த்திதம் | உபஸ்த்தாய ஸ்வகைர் மந்த்ரை: நாராயணமதந்த்ரித: ! ஜபத்திற்குப் பிறகு நாம் செய்யும் கர்மங்களின் பலத்தை அநுபவிக்கிறவனாய் சூரிய மண்டலத்தின் நடுவில் இருக்கிற வனுமான எம்பெருமானை அதற்குரிய மந்த்ரங்களால் சோம்ப லின்றித் துதித்து (அதாவது) சூர்யோபஸ்த் தானம் செய்து- ततः आधारशक्त्यादीन् तर्पयित्वा स्वनामभिः । n: a: || 79 || தத: ஆதார சக்த்யாதீந் தர்ப்பயித்வா ஸ்வ நாமபி: | நமோநதை ப்ரணவோபேதை:, நிஷ்பீட்ய ஸ்நானசாடிகரம் || பிறகு ஆதாரசக்தியாதி தர்ப்பணமும் (தேவ, ரிஷி காண்டரிஷி, பித்ரு தர்ப்பணமும்) முதலில் ப்ரணவத்துடன் (ஓங்காரத்தோடு) கூடினதாகவும் ‘நம:’ சப்தத்தை முடிவில் உடையதாகவு மான அவரவர் பேரைக் கொண்டு தர்ப்பணம் செய்து, (அவிழ்த்து வைத்திருககும்) ஸ்நான சாடியை (மந்த்ரத்துடன் வஸ்த்ர நிஷ்பீடநம் செய்து) பிழிந்து விட்டு आवाहिताश्च गङ्गाद्याः तत्तन्मन्त्रगणं तथा । अनुज्ञाप्य समारोप्य खात्मन्येव समाहितः ॥ 80 ப ஆவாஹிதாஸ்ச கங்காத்யா: தத்தந் மந்த்ரகணம் ததா | அநுக்ஞாப்ய ஸமாரோப்ப ஸ்வாத்மந்யேவ ஸமாஹிதாா ஆவாஹனம் பண்ணப்பட்ட கங்கை முதலான நதிகளையும் அததன் மந்த்ரங்களையும் அநுமதி பெறுவித்து ஸாவதானமாக (மனஸ்ஸை செலுத்தி) தனக்குள்ளேயே சேர்த்துக் கொண்டதாக பாவித்து29 ततः कुम्भं समादाय शुचिना पूर्व वारिणा । கண4 || 1 || தத: கும்பம் ஸமா தாய சுசிநா பூர்வ வாரிணா | ஹரேராராதனார்த்தாய மௌநீ நிய தமா நஸ: || பிறகு, பகவானுடைய ஆராதனத்திற்காக சுத்தமான எடுத்துவைக்கப்பட்ட தீர்த்தத்துடன் முன்னே குடத்தை எடுத்துக் கொண்டு மனத்தை உடையவனாய், கூடிய மௌனமாய் அடக்கின पाषण्डावेक्षणादीनि वर्जयन् यत्नतः पथि । ध्यायन् नारायणं देवं यागभूमिं समाश्रयेत् ॥ 82 ॥ பாஷண்டாவேக்ஷணாதீநி வர்ஜயந் யத்நத: பதி | த்யாயந் நாராயணம் தேவம் யாகபூமிம் ஸமாச்ரயேத் மார்க்கத்தில் ப்ரயத்ந பூர்வகமாக பாஷண்டிகளின் (விஷ்ணுபாரம்யம் கொள்ளாதவர்களின்) பார்வை, பேச்சு முதலானவற்றை விட்டவனாய், தேவனான நாராயணனை த்யானம் பண்ணிக் கொண்டே ஆராதனம் செய்யுமிடம் சேர வேண்டும். अग्निपरिचर्याविधिः- ततः प्रक्षाल्य चरणौ स्वाचान्तः सुसमाहितः । ब्रह्मचारी गृहस्थो वा वानप्रस्थोऽथवा यतिः ॥ 8१ ॥ [அக்நி பரிசர்யா விதி:] தத: ப்ரக்ஷால்ய சரணௌ ஸ்வாசாந்தஸ் ஸுஸமாஹித!] ப்ரம்ஹசாரீக்ருஹஸ்தே வா வானப்ரஸ்தோஷதவா யதி:[ பிறகு கால்களை அலம்பிக் கொண்டு நன்றாக ஆசமனம் செய்து ஸாவதாநமாக, ப்ரும்மசாரியோ, க்ருஹஸ்த்தனோ வாநப்ரஸ்த் தனோ, (ஸந்நியாஸியோ இதற்கு 87வது ச்லோகத் தில் அந்வயம்) 30 स्ववर्ण-स्वाश्रमार्हेण विधिना श्रद्धयाऽन्वितः । समिदाज्यादिभिर्दव्यैः मन्त्रैरपि எf: || 84 |! || ச்ரத்தயா அந்வித ஸ்வவர்ண ஸ்வாச்ரமார்ஹேண விதிநா ஸமி தாஜ்யா தயிர் த்ரவ்யை: மந்த்ரைரபி யதோதிதை .. கூ தன்னுடைய ப்ராம்மணாதி வர்ணத்திற்கு ஆச்ரமத்திற்கும் தக்க முறைப் படி ச்ரத்தையோடு கூ சாஸ்த்ரத்தில் சொன்னபடியான ஸமித்து, நெய் முதலா த்ரவ்யங்களைக் கொண்டு மந்தரங்களைச் சொல்லி हुत्वाऽग्नीन् अग्निहोत्रादौ उक्तं कालमपि क्षिपन् । पराराधनरूपेण कृतेनैव स्वकर्कणा ॥ 85 ॥ ஹுத்வா அக்நீந் அக்நிஹோத்ராதௌ உக்தம் காலமபி க்ஷிபந் பராராதன ரூபேண க்ருதேநைவ ஸ்வகர்மணா | அக்நிஹோத்ரம் முதலானவற்றில் அக்நிகளுக் ஹோமம் செய்து பரமாத்மாவின் ஆராதனமாகவே செய்ய பட்டதான தன்னுடைய கர்மத்தினாலே, காலத்தைப் போக்குகின்றவனாய் कृते निष्कल्मषे शुद्धे स्वस्मिन् मनसि सुस्थिते । लब्धाधिकारो देवस्य ध्यानाचन जपादिषु ॥ 86 ॥ க்ருதே நிஷ்கல்மஷே சுத்தே அதற்குரி ஸ்வஸ்மிந் மனஸி ஸுஸ்த்திதே லப்தாதிகாரோ தேவஸ்ய த்யா நார்ச்சன ஜபாதிஷ|| பாபமில்லாததும், பரிசுத்தமாகச் செய்யப்பட்டதுமான தன் மனஸ்ஸு ஸ்வஸ்தமாக ( தன் வசமாக) இருக்கும் போது எம்பெருமானின் த்யானம், அர்ச்சனம், ஜபம் முதலான வற்றில் அதிகாரம் பெற்றவனாய் … | = || கும் -ட ன கு ப் ய 31 विनिष्क्रम्याग्निशालायाः गत्वा देवगृहं स्वकम् | அரிq4|| 87 || पत्त्रैः पुष्पैः फलैर्वापि पूजाकालोक्त वर्त्मना । केवलाञ्जलिना वापि विहितेन यथा तथा ॥ 88 ॥ விநிஷ்க்ரம்யாக்நிசாலாயா: கத்வா தேவ- க்ருஹம் ஸ்வகம் | அர்ச்சயித்வா பராத்மாநம் தேசகாலாத்யபேக்ஷயா பத்ரை: புஷ்பை: பலைர்வாபி பூஜாகாலோக்த வர்த்மந் | கேவலாஞ்ஜலி நா வாபி விஹிதேநயதா ததா! ……அக்நி சாலையிலிருந்து வெளிப்பட்டுத் தன் (ஸாளக் ராம) திருவாராதனவிடத்திற்குச் சென்று தேசம், காலம், தன் தசை, முன் பின் கார்யம் முதலியவற்றிற்குத் தக்கபடி பகவானை…. துளஸி முதலிய இலைகளாலும் புஷ்பங்களாலும் பழங்களாலுமோ அஞ்ஜலி மட்டும் செய்தோ எப்படியோ முறைப்படி ஆராதித்து விட்டு, उपादानविधिः- प्राप्ते चाह्नो द्वितीयांशे स्वास्त्रमन्त्रेण धर्मतः । अर्जयित्वाऽर्चनाद्रव्यम् अशेषश्च यथोदितम् ॥ 88 ॥ [உபாதான விதி:] ப்ராப்தே சாஹ்நோ த்விதீயாம்சே ஸ்வாஸ்த்ரமந்த்ரேண தர்மத: [ அர்ஜயித்வார்சனாத்ரவ்யம் அசேஷஞ்ச யதோதிதம்]] 32 பகலின் இரண்டாவதான உபாதாநகாலம் வந்த போது அஸ்த்ர மந்த்ரத்தைக் கொண்டு (தன் க்ருஹத்தில்) சாஸ்த்ரோக்தமான ஆராதனத்திற்காகச் ஸமஸ்தமான த்ரவ்யத்தை ஸம்பாதித்து… माध्यन्दिनकर्मविधिः- சொல்லப்பட்ட ततो माध्यन्दिन कर्म स्वोचितं श्रुतिचोदितम् । स्नानादि ब्रह्मयज्ञान्तं कृत्वाऽखिलमतन्द्रितः ॥ 90 ॥ [மாத்யந்தின கர்ம விதி:)- ததோ மாத்யந்தினம் கர்மஸ்வோ சிதம் ச்ருதி சோதிதம் | ஸ்நானாதி ப்ரம்ஹயஜ்ஞாந்தம் க்ருத்வா அகிலம் அதந்த்ரித: பிறகு தனக்குத் தகுந்ததாய் வேதத்தில் விதிக்கட் பட்ட மத்யான்னம் செய்ய வேண்டியதான ஸ்நானம் முதல் ப்ரம்ஹயஜ்ஞம் வரையிலான சோம்பலின்றிச் செய்து ஸமஸ்த கார்யத்தையும் इज्यारम्भः- इज्याकाले तु संप्राप्ते हृष्टो देवगृहं गतः । प्रक्षाल्य पादौ पाणी च समाचम्य स्मरन् हरिम् ॥ 91 ॥ [இஜ்யாரம்ப:]- இஜ்யாகாலே து ஸம்ப்ராப்தே ஹ்ருஷ்டோ தேவக்ருஹம் கத: ப்ரக்ஷள்ய பாதௌ பாணீ ச ஸமாசம்ய ஸ்மரந் ஹரிம் இஜ்யைக்கு வேளை வந்தவுடன் மகிழ்ச்சியுடன் அர்ச்ச க்ருஹம் சென்று கால்களை சோதித்து இரண்டு ஆசமன செய்து பகவானை நினைத்துக் கொண்டு, 33 तत्क्षेत्राधीश मभ्यर्च्य स्वमन्त्रेणाच्युतं प्रभुम् । देवपूजागृहद्वारात् स्थित्वा बहिरदूरतः ॥ 92 ॥ தத்க்ஷேத்ராதீசம் அப்யர்ச்ய ஸ்வமந்த்ரேண அச்யுதம் ப்ரபும் | தேவ பூஜாக்ருஹத்வாராத் ஸ்த்தித்வா பஹிரதூரத: !! அந்த க்ஷேத்ரத்திற்கு அதிபதியான ப்ரபுவான எம் பெருமானை அர்ச்சித்து அர்ச்சா க்ருஹத்திற்கு அருகில் வெளி வில் நின்றுகொண்டு, चण्ड - प्रचण्डप्रमुखान् द्वास्स्थान् तदधिपानपि । प्रणम्याभ्यर्च्य गन्धाद्यैः याचित्वाऽऽत्मप्रवेशनम् ॥ 98 ॥ சண்டப்ரசண்டப்ரமுகான் த்வாஸ் ஸ்த்தான் ப்ரணம்ய அப்யர்ச்ய கந்தாத்யை! தததிபாந் அபி | யாசித்வாssத்ம ப்ரவேசகம் சண்டன் ப்ரசண்டன் முதலாக த்வாரபாலகர்களை - வாசலிலிருப்பவர்களை வணங்கி சந்தனாதிகளால் அர்ச்சித்து உள்ளே தனக்கு ப்ரவேசத்திற்கு அனுமதி கேட்டு, दत्ताभ्यनुज्ञस्तैश्वापि सदयैरवलोकनैः । 942 - 289,அ: || 94 || पुष्पं देवगृहस्यान्तः प्रास्य दक्षिणपाणिना । तद्भयादपयातेषु दुष्टसत्त्वेषु तद्गृहात || 95 || தத் தாப்ய நுஜ்ஞஸ்தைச்சாபி ஸதயைரவலோகநை | ப்ரவிசந் த்வாரபார்ச்வஸ்த்த! ஸ்வரஸ்த்ர மந்த்ரா- பிமந்த்ரிதம் புஷ்பம் தேவக்ருஹஸ்யாந்த: ப்ராஸ்ய தக்ஷிண பாணிநா ததபயாத் அபயாதேஷ துஷ்டஸத்வேஷு

சா ம் .9 வ. 5 தத்க்குஹாத்: 34 அனு அவர்களுடைய கருணா கடாக்ஷங்களால் பெற்றவனாய் புகுபவனாய் வாசப்படிபக்கத்திலிருப்ப தன் மந்த்ரம் அஸ்த்ர மந்த்ரமிவைகளால் மந்த்ரிக்கப் புஷ்பங்களை அர்ச்சா க்ருஹத்தினுள் வலக்கையால் இை அதனின்று அஞ்சி துஷ்ட ப்ராணிகள் அவ்வுள்ளினின் புறப்பட,பிறகு, प्रथमं दक्षिणं पादं विन्यस्यान्तः प्रविश्य च । प्रणिनंसुः परात्मानं भक्तिनिघ्नेन चेतसा ॥ 98 ॥ ப்ரதமம் தக்ஷிணம் பாதம் விந்யஸ்யாந்த: ப்ரவிச் ப்ரணிநம்ஸு : பராத்மாநம் பக்தி நிக்னேன சேத் பக் முதலில் வலக்காலை வைத்து உட்புகுந்து வசமான மனத்துடன் ப்ரணா மம் செய்ய விரும்பினவனாய் मनोबुद्धयभिमानेन सह न्यस्य धरातले । कूर्मवच्चतुरः पादान् शिरस्तत्रैव पञ्चमम् ॥ 97 ॥ प्रदक्षिण समेतेन त्वेवंरूपेण याजकः । अष्टाङ्गेन प्रणामेन प्रणमेत् पुरुषोत्तमम् ॥ 98 ॥ மநோ புத்தி அபிமாநேந ஸஹ ந்யஸ்ய தராதலே | கூர்மவத் சதுர: பாதாந சிரஸ் தத்ரைவ பஞ்சமம் ! ப்ரதக்ஷிண ஸமேதேந த்வேவம்ரூபேண யாஜக: அஷ்டாங்கேந ப்ரணாமேந ப்ரணமேத் புருஷோத்த மனது, இதைச் செய்ய வேண்டுமென்கிற அத்யவஸ ஆஸ்த்தை இவை மூன்றுடன், நான்கு கால்களையும் பதியவைக்குமா போலே கைகால்களை பூமியில் மடக்கிவை சீரஸ்ஸையும் பூமியில் வைத்து இப்படி எட்டு அங்கடி தான ப்ரணாமத்தினாலே ஆராதிக்கிறவன் வணங்க வேண் ப்ரதக்ஷிணமும் செய்ய வேண்டும். இப்படி ப்ரமா ணவச 35 ஜ்ஞை வரா வனாய் பெற்ற றத்து று அப் ततस्माज्य तं देशं गोमयेनोपलिप्य च । साक्षतानि च पुष्पाणि प्रकीर्य च समन्ततः ॥ 99 தத: ஸம்மார்ஜ்ய தம் தேசம் கோமயேநோபலிப்ப ச | ஸாக்ஷதாநி ச புஷ்பாணி ப்ரகீர்ய ச ஸமந்தத: /] பிறகு அந்த பூமியைப் பெருக்கி, கோமயத்தினால் துடைத்து அக்ஷதை புஷ்பம் இவற்றை எங்கும் இறைத்து धूपयित्वा बहुविधैः कर्पूरागरुचन्दनैः । பச ஸா திக்கு दाभै काष्ठमयं वापि सास्त्रच्छोटा भित्रीक्षितम् (ते?)। 1=ஞ்கர் சஈ: தீவு [த: || 101 || தூபயித்வா பஹுவிதை; கர்ப்பூர அகரு சந்தநை! | புரஸ்தாத் தேவதேவஸ்ய ஸம்ஸ்தீர்யா தார்ப்பம் காஷ்ட்டமயம் வாபி SSஸ நம் ஆத்மந: | ஸாஸ்தரச் சோடாபிவீக்ஷிதம் ] தத்ரைகாக்ரம் மந: க்ருத்வா யதசித்தேந் க்ரியக்ரிய; Ii கர்ப்பூரம், அகில், சந்தனம் முதலான தூபம் போட்டு உள்ளை மணமுள்ள தாக்கி, தேவதேவனுக்கு எதிரில் தனக்கு மம் |! ஆஸனத்தை தர்ப்பத்தாலோ மரத்தாலோவானதை அமைத்து அஸ்த்ர மந்த்ரத்துடன் யம், யார்க்கப்பட்டதாக, 1 அதில், விரலோசைப்படுத்தி மனத்தை ஆராதனத்தி மை லேயே நோக்குள்ள தாக்கி வேறுசிந்தனை இந்த்ரிய வியாபாரங் த்து தளெல்லாம் விட்டு, ள்ளி னம். இதற்கு மேலே ‘ஆஸீநா’ என்பதோடு அந்வயம். 36 प्रवेश्यो भय जान्वन्तः खपाद (गुष्ठयोर्युगम् । दक्षिणोत्तरमासीनः स्वस्तिकेनाऽऽसनेन तु ॥ 102 || पद्मादिष्वासनेष्वेकमवलम्ब्येच्छयाऽथवा । அ|| 103 || इति संचिन्तयेत् पूर्वं ட்ரவேச்யோபய ஜாந்வந்த: ஸ்வபாதாங்குஷ்ட்டயோர் யுகம் | க்ஷிணாத்தரமாஸீந: ஸ்வஸ்திகேநாssஸநேந்து |I பத்மாதிஷ்வாஸநேஷ்வேகம் அவலம்ப்யேச்சயாதவ இதி ஸஞ்சிந்தயேத் பூர்வம் ஆரிராதயிர் ஹரிம இரண்டு முழங்கால்களினுள் தன் கால்கட்டைவிரல்களை நுழைத்து ஸ்வஸ்திகமென்ற ஆஸநத்தினால் அல்லது இஷ்ட படி பத்மாஸநாதிகளிலொன்றைக் கொண்டு உட்கார்ந் வனாய் திருவாரா தனத்தில் விருப்பத்துடன் மேல் சொல்லுகி படி சிந்திக்க வேண்டும். (104 -107 சிந்தநாப்ரகாரம்) स्वसंकल्पपराधीन स्वरूपस्थितिवृत्तिना । खशेषकरूपेण खदेहेनाऽऽत्मनाऽमुना || 104 | ஸ்வஸங்கல்ப்ப பராதீ ந ஸ்வரூபஸ்த்திதி வ்ருத்திநா| ஸ்வசே சதைகரூபேண ஸ்வதேஹேநாSSத்மநாSமுநா தனது (பகவானின்) ஸங்கல்ப்பத்திற்கு அதீனமான ஸ்வரூபம் இருப்பு வியாபாரமெல்லாம் உடையனாய் தனக்கு சேஷமாயிருப்பதையே லக்ஷணமாகவுடையனாய் த ன் தேஹமான இவ் ஆத்மாவினாலும், ள c. ப் ற 37 खैरेव करणैः सर्वैः बुद्धिकर्मा मकैरपि । புதன்: அனி 11 105 ஸ்வைரேவ கரணை: ஸர்வை: புத்திகர்மாத்மகைரபி | கந்தாதிபிஸ் ததா த்ரவ்யை: ஸ்வகீயைரேவ ஸம்ப்ரதி: ஜ்ஞானத்திற்கும் செயலுக்கும் ஸாதனங்களான தன் (அவ)னுடையவையான எல்லா கரணங்களாலும் தன (அவ) தேயான சந்தனாதி த்ரவ்யங்களாலும் இப்போது, सपत्नीकं ससचिव सद्वारपगणेश्वरम् । स्वयैव कृपया देवः श्रीपतिः पुरुषोत्तमः । ஸபத்நீகம் ஸஸசிவம் ஸத்வாரப கணேச்வரம் | ஸ்வயமேவ ஸ்வமாதமாநம அர்ச்சயதயபதிச்ய மாம் H ஸ்வயைவ க்ருபயா தேவ: ஸ்ரீபதி: புருஷோத்தம: | பிராட்டிகளோடும் சேஷாதிமந்த்ரிமார்களோடும் த்வார பாலகர்களோடும் கணாதிபதிகளோடும் கூடிய தன்னை தானே என்னைக்கொண்டு ஆராதித்துக்கொள்ளுகிறான் தனது தயையினால், ஸர்வேச்வரனும் புருஷோத்தமனுமான ஸ்ரீமந் நாராயணன் என்றவாறு- SAAJ || 107 || तत्प्रेरितस्तदीयश्च तद्दत्तम तशक्तितः । ப: எயின் எத: || 108 || तदत्तैरेव तद्द्रव्यैः तत्पूजां करवाण्यहम् । || 109 || 38 இத்யேவமநுஸந்தாய புநச்சைவம் அநுஸ்மரேத் || தத்ப்ரேரி தஸ் ததீயஸ்ச தத்தத்தமதிசக்தித:! தகாக்0ஸ்கதாதார: தத்ப்ரீத்யை தத்பத ச்ரித: ! தக்தத்தைரேவ தத்த்ரவ்யை: தத்பூஜாம் கரவாண்யஹம் | ஸஞ்சிந்த்யைவம் ஸ்வமாத்மா நம் தத்க்ரியா- யோக்யதாம் நயேத்! இவ்வாறு சிந்தித்து மீண்டும், அவனால் ஏவப்பட்டு அவனுக்கு சேஷனாய் ஆதேயனாய் சரீரமாய் அவன் திருவடியை யாச்ரயித்தவனாய் அவன் அளித்த அறிவையும் சக்தியையும் கொண்டு அவன் ப்ரீதிக்காக அவன் அளித்த த்ரவ்யங்களைக் கொண்டு யான் பூஜை செய்பவனாவேன் என்று அநுஸந்தித்து தன்னை பூஜாக்ரியை யோக்யனாக்கிக் கொள்ள வேணும்- செய்ய (பூதசுத்தி இனி; முதலில் ஸம்ஹரந்யாஸ விரிவு 110-124) (vagana:) (aa t Æ:):- अनेन विधिना कुर्यान्नित्यं देहात्मशोधनम् । त्रिर्वाऽथ पञ्चकृत्वो वा प्राणान् आयम्य सुस्थिरः || 110 ॥ அநேந விதிநா குர்யாத் நித்யம் தேஹாத்மசோதநம் | த்ரிர்வாத பஞ்சக்ருத்வோ வா ப்ராணாந் ஆயம்ய ஸுஸ்த்திர!H ஆராதனத்திற்கு முன் நித்யமாக தேஹத்திற்கும் ஆத்மா விற்கும் இவ்வாறு விதிப்படி சுத்தி செய்ய வேணும். மூன்று தரம் அல்லது ஐந்து தரம் ப்ராணாயாமம் (மூலம் மந்த்ரத்தாலே) செய்து நன்கு ஸ்த்திரமாயிருந்து-39 ततो दक्षिण पाण्यन्तः न्यस्य मन्त्रं धियाऽऽत्मनः । तं विदध्यात् स्वनाभ्यन्तः पाणिना प्राणसंयमः ||111 ததோ தக்ஷிண பாண்யந்த: ந்யஸ்ய மந்த்ரம் தியாகத்தை தம் விதத்யாத் ஸ்வநாப்யந்த: பாணிநா ப்ராண தன் வலது பிறகு உள்ளங்கையின் இடையில் மந்த்ரத்தை வைத்ததாக பாவித்து ப்ராணனை அடக்கிக் கொண்டு அதை அக் கையினாலே தன் நாபியினிடையில் வைப்பது. तन्मन्त्रतस्समुद्भूतैः शोषणैश्चण्डमारुतैः । || 112 ]] தந்மந்த்ரத: ஸமுத்பூதை: சோஷணைஸ்சண்டமாருதை ஸம்சோஷயேத் ஸ்வகம் தேஹம் ப்ராசீநை: அந்த கர்மபி: மந்த்ரத்தினின்று உண்டான உக்ரமான உலர்த்தும் காற்றுக்களால் தன் தேஹத்தை அகற்குரிய பண்டை வினைகளோடு உலர்த்த வேண்டும் (சோஷிக்தநாக பாவிப்பது.) अथ विन्यस्य हृदये पूर्ववत् पाणिना मनुम् । तत उद्भूत चक्राग्निज्वालया दाहयेत् तनुम् || 113 ॥ அத விந்யஸ்ய ஹ்ருதயே பூர்வவத் பாணிநா மநும் | தத உத்பூத சக்ராக்நி ஜ்வாலயா தாஹயேத் தநும| முன்போலவே வலக்கையுள் மந்தரம் வைத்து அதை ஹ்ருதயத்தில் வைத்து அதன் மூலம் உண்டான திருவாழ்த் தணல் ஜ்வாலையாலே தேஹத்தை தஹித்ததாக்குவது. 40 ततो मस्तक विन्यस्त मन्त्रोद्भूनामृतयुतेः । 3: குசன் யன்: || 114 || ததோ மஸ்கக விந்யஸ்த மந்த்ரோத்பூதாம்ருதத்யுதே: ) ரச்மிபி: ப்லாவயேத் தக்த்தம் ஸ்வகம் தேஹம் ஸுதாமயை: பிறகு தனது தலைமேல் வைக்கப்பட்ட அந்த மந்த்ரத் தினின்று கிளர்ந்த சந்த்ரனின் அமுதக்கிரணங்களாலே, முன் தஹிக்கப்பட்ட தன் தேஹத்தை அலம்பியொழிப்பது. ततः पादे उपस्ये च हृदि वक्ते शिरस्यपि । ரிவுனரிசச: || 115 || தத:பாதே உபஸ்த்தே ச ஹ்ருதி வக்த்ரே சிரஸ்யபி | பஞ்சோபநிஷதோ ந்யஸ்ய ப்ருதிவ்யாத்யதிதேவதா: பிறகு தன் காலிலும், குஹ்யதேசத்திலும், மார்பிலும் முகத்திலும், சிரஸ்ஸிலும் முறையே, ப்ருதிவீ ஜல தேஜே வாயு ஆகாசங்களான பஞ்ச பூதங்களுக்கு அதிஷ்டான தேவதைகளான பஞ்சோபநிஷந்மந்த்ரங்களென்ற பாஞ்ராதர ப்ரஸிததங்களான மந்த்ரங்களை வைத்து, ततोप्येवं क्रमेणैव खदेहे भूतपञ्चकम् । कारकारणे स्वस्मिन् व्यस्तैर्मः त्रैर्विलापयेत् ॥ 116 || ததோப்யேவம் க்ரமேணைவ ஸ்வதேஹே பூதபஞ்சகம் காரணே காரணே ஸ்வஸ்மிந் ந்யஸ்தைர் மந்த்ரைர் விலாபயேத் அதன் மேலும் தன் தேஹத்தில் அதற்குக் காரணங்களான பஞ்ச பூதங்களில் முறையே மந்த்ரம் வைத்து முறை ே அததன் காரணத்திலே அததை லயிக்கச் செய்வது. விவரம் மேலே. அத 41 पदजाश्वन्तरं भूमिः जानुकटयन्तरं जलम् । கஙைகவுனர் : व्योम नासाशिरोमध्यमेवं देहे व्यवस्थितिः । என்னுனார் 4 || 117 || | 118 || T று

ய

ன்

பதஜாந்வந்தரம் பூமி: ஜாநுகட்யந்தரம் ஜலம் |

ஹ்ருத் கட்யோரந்தரம் தேஜ: வாயுர் நாஸாஹ்ருதந்தரம் வ்யோம நாஸாசிரோமத்யம் ஏவம் தேஹே

வ்யவஸ்த்திதி: [ தஸ்மாத் ததஸ்ததஸ் தாநி ஸமுத்தாப்ய விலாபயேத்

தேஹத்தில் காலுக்கும் முழங்காலுக்கும் இடை பூமியாக வும், முழங்காலுக்கும் இடுப்புக்கும் இடை ஜலமாகவும், இடைக்கும் மார்புக்கும் இடை தேஜஸ்ஸாகவும் மார்புக்கும் மூக்குக்கும் இடை வாயுவாகவும், மூக்குக்கும் தலைக்கும் இடை ஆகாசமாகவும் கொள்ளப்பட்டிருக்கிறது. அதனால் அங்கங்கே மந்த்ரத்தை வைத்து அததை அததன் காரணத்தில் லயப்படுத்துவதாம்.

पृथिवीमप्सु तावाग्नौ तं वायौ तं च खे क्रमात् । சசவுகள் என எகர் சான் || 119 |1

महान्तं प्रकृतौ ताश्च तमस्येतत् परात्मनि ।

ப்ருத்வீம் அப்ஸு

தாஸ்சாக்நௌ தம் வாயௌ

தஞ்ச கே க்ரமாத் | தமப்யஹங்க்ருதௌ தாஞ்ச ஸவிகாராம் மஹத்யபி

மஹாந்தம் ப்ரக்ருதௌ தாஞ்ச தமஸ்யேதத் பராத்மநி | பூமியை நீரிலும், நீரை நெருப்பிலும், நெருப்பை வாயுவி லும், வாயுவை வானத்திலும், வானத்தை அஹங்காரத்திலும்,

6

இந்த்ரியாதிகளுடன்

42

கூடிய அதை மஹக்திலும்,

ப்ரக்ருதியிலும் ப்ரக்ருதியை அதன்

அை ஸூக்ஷ்மமான தம

என்கிற த்ரவ்யத்திலும் தமஸ்ஸைப் பரமாத்மாவிலும் மறைந்

தாக்குவது,

aat fa(ச)கார் செக் SECTS !! 120 || विमुक्तं मेघपटलात् दिवाकर मिवोज्ज्वलम् ।

a: புதுசாக அஜூனா: || 121 ||

अनादेरशुचे स्ततः

ततः प्रकृतिसंसर्गाव

अशुद्धं शुद्धतां नेतुं शुभाश्रयवशेन तु ।

भगवदक्षिणाङूत्रयब्ज शुभाङ्गुष्ठं प्रवेशयेत् ॥ 122 |

ததோ விரக்தம் ஆத்மா நம் விமுக்தம் ததீவ பஞ்ஜராத் விமுக்தம் மேகபடலாத் திவாகரமிவோஜ்ஜ்வலம் | தத: ப்ரக்ருதிஸம்ஸர்காத் அநாதே: அசுசேஸ் தத:1 அசுத்தம் சுத்ததாம் நேதும் சுபாச்ரய வசேந் து| பகவத் தக்ஷிணாங்க்ரியப்ஜ சுபாங்குஷ்டம் ப்ரவேசயே விரக்தனாய் அந்த ப்ராக்ருத தத்துவக் கூட்டினின்று வி பட்டு, மேக மண்டலத்தினின்று

சூர்யன்

போலிருக்கும்

விடுபட்டு ப்ரகாசமா

தன்னை

அசுத்தமான

அந்

ப்ரக்ருதி ஸம்ஸர்க்கத்தாலே அசுத்தமாயிருப்பவ சுபாச்ரயமரன பெருமாள் திருமேனி ஸம்பந்தத்தா

சுத்தமாக்குவதற்காக,

பகவானின்

வலது திருவ

தாமரையின்

ஸர்வதோஷ ஹரமான

கட்டைவிர

புகுந்தவனாக்க வேண்டும். (விரக்தமென்பது ஓலைச் சு

பாடம்.)

तत्प्रवेशात परां शुद्धिम् गतं विगतकल्मषम् ।

तत आदाय तद्वामपादाम्भोजादधो नयेत् ॥ 123 ॥

தத்ப்ரவேசாத் பராம் சுத்திம் கதம் விகத கல்மஷம் | தத ஆதாய தத் வாம பாதாம்போஜாத் அதோ நயே

43

அங்கே புகுந்து பெரும் சுத்தி பெற்று வினைகளும் விலகி யிருப்பவனை அங்குநின்று எடுத்து அவனது இடது திருவடித் தாமரையின் கீழ் சேர்க்க வேண்டும்.

A

तत एनं तदङ्गुष्ठ नवस्रोतो विनिस्सृतैः । காசா ரிேசி: அHICHரிஞ்சன்சு || 124 {|

தத ஏநம் ததங்குஷ்ட்ட நக ஸ்ரோதோ விநிஸ்ஸ்ரிதை: | திவ்யாம்ருத ஜலைர் காங்கை: ஆத்மாநம் அபிஷேசயேத்

அங்கே அவனது கட்டைவிரலின் நகவொளி வெள்ளத் தினின்று விசேஷமாகப் பெருகிய கங்காதீர்த்தமாகிற திவ்ய மான அமுத ஜலத்தாலே இந்த ஆத்மாவுக்கு அபிஷேகம் செய்துகொள்ள வேண்டும்.

तज्जलं दिव्यममृतं प्रसादात् परमात्मनः ।

த்

அ-ஜ் aaai nal agaq1

G

தி

னை

லே

டி த

லிற்

படி

|| 125 ||

தத் ஜலம் திவ்யம் அம்ருதம் ப்ரஸாதாத் பரமாத்மந: | அநகம் கந்தாம் கத்வா வபுரஸ்யோபஜாயதே !!

அந்த அபிஷேக தீர்த்தமாகிற திவ்யாம்ருதமானது எம் பெருமானின் அநுக்ரஹத்தாலே கெட்டியாய் கடினமாகிக் குற்றமற்று இவனுக்கு சரீரமாக மாறுகிறது.

இனி அதில் ஸ்ருஷ்டி நியாஸம் செய்ய வேண்டும்:- सुप्रिन्यासः -

तदेव भूयो विदधत् पश्चशक्तिमयं वपुः ।

सृष्टिक्रमेण विन्यस्य पश्चोपनिषदो धिया ॥ 126 ॥

த்

44

मूर्छादिचरणान्तेषु स्वकीयाङ्गेषु पञ्चसु ।

forage gai

|| 17 || ததேவ பூயோ விததத் பஞ்ச சக்திமயம் வபு: | ஸ்ருஷ்டிக்ரமேண விந்யஸ்ய பஞ்சோப நிஷதோ தியா மூர்த்தாதி சரணாந்தேஷு ஸ்வகீயாங்கேஷு பஞ்சஸு* சிந்தயேச்ச புநஸ்சைவம் சரீரோத்பத்திம் ஆத்மந! இப்படி கெட்டியானதை மீண்டும் பஞ்ச பூதங்களென் பஞ்ச சக்தி மயமாக்குவதற்காக பஞ்சோப நிஷந்மந்த்ரங்கை மனத்தாலே அதில் வைப்பது. முன்னே ஸம்ஹாரத்திற்காக காலிலிருந்து தவரையிலாக வைத்தது. உடலில் இந் பாகம் இந்த இந்த பூதமென்று முன்னமே சொல்லப்பட்டிரு பதால் தலைக்கேற்பட்ட மந்த்ரத்தை முதலில் தலையி தொடங்கி கால்வரையில் அததற்கான மந்த்ரத்தை முறைே வைப்பது. இப்படி ஆராதனத்திற்குத் தனக்கு வந்ததாக்க மேலே மொழிகின்றவாறு சிந்திக்கவேணும். இத விவரம் மேலே 132 வரையில். रजस्तमोभ्यामस्पृष्टा शुद्धसत्त्वमयी शुभा । ஏதுfaqa faq qHIS அUTES: || 128 || महान् सत्त्वमयस्तस्माद् अहङ्कारश्च सात्त्विकः । சரீர ரஜஸ்தமோப்யாமஸ்ப்ருஷ்டா சுத்த ஸத்வ மயீ சுபா | ப்ரக்ருதிர் ஜாயதே திவ்யா பரஸ்மாத் ப்ரஹ்மணஸ் தத: மஹாந் ஸதவமயஸ் தஸ்மாத் அஹங்காரஸ்ச ஸாத்வீக: இந்த ந்யாஸத்தாலே ரஜோகுண தமோகுணங்கள் சுலசாத சுத்த ஸத்துவமாய் சுபமாய் உயர்ந்ததான ப்ரக்ரு பரமாத்மாவினிடமிருந்து உண்டாகிறது. அதனின் ஸாத்துவிகமான மஹத்தும் அதனின்று ஸாத்விகமேயா அஹங்காரமும் உண்டாகிறது. ள ல் ய ம் ன் H 1 45 aara Hang எரிa: ததென்ன[ஏரி: || 129 || श्रोत्रत्वग्रसना (इरोत्सा) घ्राणैः कर्माख्यैः पञ्चभिः सह । पायूपस्थ पाणि पाद वाग्भिश्च मनसा सह ॥ || 13× || C தஸ்மாத் ஸத்வமயைர் ஜாதை: இந்த்ரியைர் ஜ்ஞாநஹேதுபி: B ச்ரோத்ர த்வக் ரஸநா க்ராணை : (ச்ரோத்ர த்வக் த்ருக் ரஸா க்ராணை:?) கர்மாக்யை: பஞ்சபி: ஸஹ | பாயூபஸ்த்த பாணி பாத வாக்பிஸ்ச மநஸா ஸஹ அதனின்று மனத்துடன் ஸத்துவமயமாக உண்டான ஜ்ஞான காரணங்களான, செவி. த்வக்கு, கண், நாக்கு. மூக்கு என்ற இந்த்ரியங்களோடும் கர்ம காரணங்களான மலேந்த்ரியம் மூத்ரேந்த்ரியம், கை, கால், வாக்கு என்ற ஐந்தோடும், (ப்ரஸித்தமான பாடத்தில் கண் விடப்பட்டிருக் கிறது. ஆகாசாதிகளின் வரிசைக்கிணங்க அது மூன்றாவ தாக்கப்படுகை பொருந்தும். த்வக் என்பதற்கு மேல் ‘த்ருக்’ என்றிருந்திருக்கும். ஒத்திருப்பதால் விடப்பட்டது. ‘ரஸா’ என்றும் நாக்குக்குப் பெயரிருப்பதால் எல்லாம் இப்போது சொன்னதாகுமென்று வேறு பாடம் குறித்தது.) स्ववाय्वग्न्यम्बु भूमीभिः महाभूतैश्च सात्त्विकैः । शब्दस्पर्श रूपरसगन्धैर्भूतगुणैरपि || 121 || க்க வாய்வக்நியம்பு பூமீபி: மஹாபூதைஸ்ச ஸாத்விகை:| சப்த ஸ்பர்ச ரூப ரஸ கந்தைர் பூத குணைரபி II வானம் வாயு அக்னி ஜலம் பூமி என்ற பூதங்களுடனும் ள் (இவ்வளவால் மூன்றும் பதினொன்றும் ஐந்துமாகப் தியத்தொன்பதே ஆயின. 24 என்ற எண் வருவதற்காச பஞ்ச முகங்களின் குணங்களை 16 விகாரங்களில் கூட்டுவதும் ஸம் ன ப்ரதாயத்திலுள்ளதால் அதற்கு இணங்க மேலே சப்தம். ஸ்பர்சம் ரூபம் ரஸம் மணம் என்ற குணங்களுடனு மென்றார் 46 एभिश्चतुर्विंशतिभिः तत्त्वैर्जातं वपुः स्वकम् । विष्णु वामपोद्भूत गङ्गया प्लावयेत् ततः ॥ 182 ॥ ஏபிஸ் சதுர்விம்சதிபி: தக்வைர் ஜாதம் வபு: ஸ்வகம்: விஷ்ணு வாம பதோத்பூத கங்கயா ப்லாவயேத் தத: இவ்வாறு இருபத்தினாலான தத்வங்களாலமைந்த தன தஹத்தை எம்பெருமானின் இடது திருவடியினின் தோன்றிய கங்கையினால் பிறகு அபிஷேகம் பெற்றதாக்கு (இங்கே ‘சதுர் விம்சத்யா’ என்று ஏகவசநமே தகும். ப வசனம் தகாது. ஆயினும் சதுஸ்ஸஹிதா விம்சதி: யேவ தத்வேஷ தை: என்று பஹுவ்ரீஹி ஸமாஸம் செய் நிர்வஹிப்பது.) मन्त्रन्यासः- ततः स्वहस्तौ मन्त्रेण त्रिरामृश्य परस्परम् । தளவு னவுகளா வாக்காக: || 13 || மந்த்ரஸ்ய கரந்யாஸ :- தத: ஸ்வஹஸ்தௌ மந்த்ரேண த்ரிராம்ருச்ய பரஸ்ப நிதாய வ்யாபகந்யாஸம் சுத்தயோர் ஹஸ் தயோர் த்வயோ பூத சுத்தியான பிறகு கரந்யாஸ - அங்கந்யாஸங்களை செய்ய வேண்டும். கரந்யாஸத்திற்காக முன்னே தன் கைக ஒவ்வொன்றால் மற்றொன்றை மந்த்ரத்தினால் மூன்று த தடவிப் பிறகு வ்யாபகந்யாஸம் செய்ய வேண்டும். அதாவ இரு கைகளிலும் மந்த்ரம் பரவியிருப்பதாக பாவிக்கை. என்னன:- वर्णन्यासं ततः कुर्यात् प्रथमं दक्षिणे करे । तर्जन्यादि कनिष्ठान्तम् अर्मेंलीमध्य पर्वसु ॥ 124 ॥ து று க. கு . .9 47 मन्त्रादींश्चतुरो वर्णान् नादान्तान् प्रणवादिकान् । अङ्गुष्ठेनैव विन्यस्य प्रणवं चान्यपर्वसु ॥ 135 ॥ வர்ணந்யாஸம் தத: குர்யாத் ப்ரதமம் தக்ஷிணே கரே1 தர்ஜந்யாதி கனிஷ்டாந்தம் அங்குளீ மத்ய பர்வஸு1 மந்தராதீம்ஸ் சதுரோ வர்ணாந் நாதாந்தாந் ப்ரணவாதிகாத்த அவகுஷ்ட்டேநைவ விந்யஸ்ய ப்ரணவம் ச அந்ய- பர்வளஸுழ மந்த்ரங்களிலுள்ள அக்ஷரங்களை வைப்பதாகிற வர்ண நியாஸத்தைச் செய்வது. முதலில் வலக்கைவிரல்களில் ஆளகாட்டிவிரல் தொடங்கி சுண்டுவிரல் வரையில் நாலூ விரல் நடுக்கணுக்களில் மந்த்ரத்தின் முதல் நாலு வர்ணங்கள் “ஓம்’ தொடங்கி ‘நா’ வரையில் கட்டை விரலால் வைப்பது அவ்வவ்வர்ணத்துடன் நாதம் - அதாவது அனுஸ்வாரம் மேலே சேர்ப்பது. முதலில் ஓங்காரத்தையும் சேர்ப்பது அத்துடன் கூடவே ஒவ் வொரு விரலின் கீழ்மேல்கணுக்களி லும் ஓங்காரத்தைமட்டும் கட்டை விரலாலேயே வைப்பது अङ्गुष्ठेनैव सव्येऽपि वर्णान् मन्त्रस्य चापरान् । suada प्रणवं च यथापूर्व पार्श्वपर्वसु योजयेत् । Filai ளச் ளை ரம் யது || 136 । அங்குஷ்ட்டநைவ ஸவ்யோபி வர்ணாந் மந்த்ரஸ்ய நாதாந்தாந் ப்ரண வோபேதாந் ந்யஸ்யேத் சாபராத் ஸர்வேஷு பர்ஸு ப்ரணவம் ச யதாபூர்வம் பார்ச்வ பர்வஸுயோஜயேத்) இடது கையிலும் இடக்கை கட்டை விரவினால் வலக்கையில் போல்ஆள்காட்டி விரல் தொடங்கி மந்த்ரத்தின பின்பாகமான ‘ரா’ தொடங்கி ‘ய’ வரையிலான நலுவர்ணல் 48 களை அநுஸ்வாரமும் ஓங்காரமும் சேர்த்து வைப்பது. அந்த விரலில் வைக்கும் போதே கீழ்மேல் கணுக்களில் ஓங்காரத்தை யும் வைக்க வேணும் - அப்போது ஓம் ஓம், ஓம், ஓம்; ஓம் ஓம், ஓம்;ஓம் மோம் ஓம், ஓம்; ஓம் நாம், ஓம் ஓம் என்று ஓம் ராம ஓம், ஓம் ; ஓம் யம ; ஓம் ஓம்; ஓம் ணாம், ஓம் ஓ ஓம் யம,ஓம், ஓம் என்றும் வைப்பதாகும். வர்ண குறிப்பு :- கரந்யாஸ- அங்கந்யாஸங்களை பதந்பாஸமா ஸுலபமாகச் செய்வது பெரும்பாலுமிருந்தாலும் ந்யாஸத்தையே முக்கிய மாக ஆன்னிகங்களில் உபதேசிப்பர் அதனால் இங்கும் இதே சொல்லப்படும். ந்யாஸத்தில் ஸ்த்திதி நயாஸமே இங்கு அறிவிக்கப்படுகிறது இந்த வர்ண இது கிருஹஸ்தர்களுக்கே யாகும். ப்ரஹ்மசாரிக்கு ஸ்ருஷ்டி ந்யாஸம்; மற்றவர்க்கு ஸம்ஹார ந்யாஸம், வலக்கை ஆ காட்டி விரலினின்று இடக்கையாள் காட்டிவிரல் வரையில் வர்ண ந்யாஸம் செய்வது ‘ஸ்ருஷ்டி ந்யாஸம’. இடக்கையாள் காட்டி விரலினின்று வலக்கையாள்காட்டிவிரல் வரையில் இந்த வர்ண ந்யாஸத்தில் இன்னுமொரு வைப்பது ஸம்ஹார ந்யாஸம். ‘பர்வந்யாஸ’ மென்னும் பாதி பாகமாயிற்று. பாதி இருக்கிறது. அதிலும் ஸித்திதி ந்யாஸமே இங்குக் காரி கையிலுள்ளது. ஸ்டுஷ்டி ந்யாஸ ஸம்ஹார ந்யாஸங்களையும் அதன் பிறகு தெரிந்துகொள்வது. இந்த 2-ம் பாதியை ‘‘அங்குள்யங்கந்பாஸ” மென்று வழங்குகினர்; விரல்மந்த்ரத்தில் ஒவ்வோர் அங்கம் குறிக்கப்பட்டிருப்பதாத ஒவ்வோர் லின். இதைச் மேலே ச்லோகங்களில் அறிக- वर्णान् न्यस्याङ्गुलीष्वेवं तास्वङ्गन्यासमाचरेत् ॥ 187 ॥ வர்ணாந் ந்யஸ்ய அங்குளீஷ்வேவம் தாஸ்வங்க. ந்யாஸம் ஆசரேத் இப்படி விரல்களின் கணுக்களில் அவற்றை நியாஸம் செய்தபிறகு முழுவிரல்களில் வர்ணங்களைச் சொல்லி மேற் கூறுகிறபடி அங்கங்களையும் வைப்பது.த b, ம் ; க T ல் ர் , 5 49 हृदयं दक्षिणाङ्गुष्ठे तर्जन्या विनिवेशयेत् । अङ्गुष्ठाग्रेण मूर्धादि तर्जन्यादिषु योजयेत् ॥ 188 ॥ ஹ்ருதயம் தக்ஷிணோங்குஷ்ட்டே தர்ஜந்யா விநிவேசயேத் | அங்கு ஷ்ட்டாக்ரேண மூர்த்தாதி தர்ஜந்யாதிஷு வலக்கையில் யோஜயேத் ஆள்காட்டி விரலைக் கொண்டு கட்டை வீரலில் ஹ்ருதயத்தையும், பிறகு கட்டைவிரல் முனையைக் கொண்டு மற்ற விரல்களில் முறையே சிரஸ் ஸு, சிகா, கவசம் அஸ் த்ரம் என்பவற்றையும் வைப்பது.

नयनं वामतजन्या तदष्ठे निवेशयेत् । अङ्गुष्ठनोदरादीनि तर्जन्यादिषु அன்ன || 189 ||

நயநம் வாமதர்ஜந்யா ததங்குஷ்ட்டே நிவேசயேத் | அங்குஷ்ட்டேந உதராதீநி தர்ஜந்யாதிஷு யோஜயேத் &

अङ्गुष्ठाभ्यां जानुपादौ न्यस्येदक्षिण सव्ययोः । अव्युच्छिन्नक्रमेणैव यथा स्वाङ्गुलिमूर्धसु ॥ 140 ॥ அங்குஷ்ட்டாப்யாம் ஜாநுபாதௌ ந்யஸ்யேத் தக்ஷிண ஸவ்யயோ: ] அவ்யுச்சிந்த க்ரமேணைவ ய தா ஸ்வாங்குளி மூர்த்தஸு; 7 அந்தந்தக 50 கை கட்டைவிரலால் அந்தந்தக் கை மு து க ம். 123 2 3 ततो देहेऽपि तदनु व्यापक न्यासमाचरेत् । 1.. शिरःप्रभृति पाणिभ्यामापादाभ्यां स्वपाश्वयोः ॥ 141 त्रिः स्पृशन् स्वेन मन्त्रेण वेष्टयन्निव वर्मणा । 1112 தோ தேஹேsபி ததநு வ்யாபக நியாஸ்ம் ஆசரேத் 4 சிர:ப்ரப்ருதி பாணிப்யாம் ஆ பாதாப்யாம் ஸ்வபார்ச் te வ்யோ: :

मन्त्रत्रर्णान् स्वदेहेऽपि न्यस्येदेवमतन्द्रितः ॥ 142 U 1 2 52 नाभ्यामोंकारमङ्गुष्ठ कनिष्ठाभ्यां निवेशयेत् । सनादं प्रणवोपेतं स्थितिन्यासचिकीर्षया ॥ 148 ॥ நாப்யாமோம்காரமங்குஷ்ட கனிஷ்டாப்யாம் நிவேசயேத் ஸநாதம் ப்ரணவோபேதம் ஸ்த்திதிந்யாஸ சிகீர்ஷ்யா !

1. நாபியில் ஓங்காரம் - கட்டை விரலும் சுண்டு விரலும் சேர்த்து
2. குஹ்ய ஸ் தலத்தில் ‘நம’-மற்ற விரல்களால் முழங்கால்களில்-‘மோம்’-மற்ற விரல்களாலேயே
3. பாதங்களில் பின் புறத்தினின்று}‘நாம்’-எல்லா விரல்களாலும்
4. சிரஸ்ஸில் -‘ராம்’- நடு விரலால்

கண்களிரண்டில்-‘யம்’-3-வது 4-வது விரல்களால் 7, முகத்தின் நடுவில் மூக்கின் எதிரில்-‘ணாம்’-2-வதும் 5.வதும் சேர்த்து. 8 ஹ்ருதயத்தில் —‘யம்’-ஆள்காட்டியும் கட் ை விரலும் சேர்த்து. இது (144, 147) 5 ச்லோகப் பொருள். சலோகம் 144-ல் ‘ஸாங்குஷ்ட்டாபிஸ்ச திஸ்ருபி:’- என்கிற பாடம் அசுத்தம். எந்த-மூன்று விரல்களென்பதும் விளங்கவில்லை. ஓலையிலுள்ள ‘சதஸ்ருபி:’ என்கிற பாடமே தகும். ஆனாலும் ‘ஸாங்குஷ்ட்டாபி:’-என்றால் மேல் சொல் லும் ந்யாஸம் போலாகும். அதனால் ஆன்னிகத்திலுள்ளபடி ‘வ்யங்குஷ்ட்டாபி:’ என்றே பாடம் தகும். ஆக 144-147 சலோகங்கள் உரைக்கப் பெற்றன. அவையாவன.- . 53 द्वितीयं च तृतीयं चाप्युपस्थे जानुनोरपि । साङ्गुष्ठाभिश्च तिसृभिः (व्यंगुष्ठाभिश्चतसृभिः) அரே புÜ91744 || 144 த்விதீயஞ்ச திருதீயஞ்சாபி உபஸ்த்தே ஜாநுநோரன்| ஸாங்குஷ்ட்டாபி: (வ்யங்குஷ்டாபி:) ச திஸ்ருபி: (சதஸ்ரூபி:) அங்குளீபிர் யதாக்ரமம், ஐ न्यस्येच्चतुर्थं सर्वाभिः पादयोः पृष्ठतः पुमान् । கசரின் சq(6) sekiq || 145 | ந்யஸ்யேச் சதுர்த்தம் ஸர்வாபி: பாதயோ: ப்ருஷ்ட்டது: புமாத் பஞ்சமம் மத்யயா மூர்த்நி ந்யஸ்ய, ஷஷ்டம் த்ருசோரபி मध्ययैव सतजन्या युगपत् संनिवेशयेत् । (7) பி/684கள அசத்து: || 146 || மத்யயைவ ஸதர்ஜந்யா யுகபத் ஸந்நிவேசயேத் | ஸாங்குஷ்ட்டயாsநாமிகயா ஸப்தமம் முகமத்யத: घ्राणस्य पुरतो न्यस्य, ( 8 ) हृदये चान्त्यमक्षरम् । சாரஜன்-ன் || 147 || க்ராணஸ்ய புரதோ ந்யஸ்ய (8) ஹ்ருதயே சாந்தயம் அக்ஷரம் | ஸாங்குஷ்ட்ட தர்ஜந்யக்ரேண ந்யஸ்யேத் ஏவம் யதா க்ரமம் $4 ‘EST

अङ्गन्यासं ततः कुर्याद् अङ्गमन्त्रान् यथाक्रमम् । ரிசள ஈ,4)சதா ஈனர்|| 148 || அங்க ந்யாஸம் கத: குரீயாத் அங்க மந்த்ராந் யதாக்ரம ஹ்ருதி மூர்த்தி சிகாயாம்ச கண்ட கட்யோஸ்ச மத்யமே 984135 எ1:7 இgரை || 149 || சரீரே அம்ஸத்வயே சாபி நேத்ரயோ: உதரே ததா | ப்ருஷ்ட்ட.பாஹு.ஊரு-ஜநு-அங்கரி யுகலேஷ- யதே சித (தி) தாத் 3

கீழ் 151 பிறகு ம் 55 अङ्गमन्त्राः मन्त्रवर्णाः नादान्ताः प्रणवादिकाः எககரிக்கவுல்னெ:q3g: || 15 || ज [:9 அங்கமந்த்ரா: மந்த்ரவர்ணா: நாதாந்தா: ப்ரணவாதிகா:] ஜ்ஞாநைச்வர்ய சக்தி பல வீர்ய தேஜ:பதைர் யுதா! चतुर्थ्यन्तैस्तथा स्वाङ्गैः हृदयाद्यैः समन्विताः । तेजसे इति संयुक्ताः षट्खङ्गेषूरआदिषु || 153 || சதுர்த்தியந்தை: ததா ஸ்வாங்கை: ஹ்ருதயாத்யை: தேஜஸே இதி ஸம்யுக்தா: ஷூட்ஸு அங்கேஷ य इत्यनेन बीजेन युताः पृष्ठादि पञ्चसु । ஸமந்விதா: | உரஆதிஷு संक्षेपतोऽङ्गन्यासोऽयम् सविस्तारोपि कीर्त्यते ॥ 154 || ய இத்யநேந பீஜேந யுதா: ப்ருஷ்டாதி பஞ்சஸு | ஸங்க்ஷேபதோஷங்கந்யஸோயம் ஸவிஸ்தாரோபி கீர்த்யதே

• विस्तृतभ्यासः) ओंकारात् परतो युञ्ज्यात् नादान्तान् प्रणवादिकान् । ज्ञानाय हृदयायेति नमश्चैव यथाक्रमम् ॥ 155 || ன்று ரை தாக ஓங்காராத் பரதோ யுஞ்ஜ்யாத் நாதாந்தாந் ப்ரணவாதிகாந்| ஜ்ஞாநாய ஹ்ருதயாயேதி நமஸ்சைவ ய தாக்ரமம் | டை ओं லை [PA qaigar || 156 || மந்த்ரமேநம் ஹ்ருதி ந்யஸ்ய (யேத்) தர்ஜந்யாங்குஷ்ட்ட யுக்தயா] TL (ஓம்) நம் ஐச்வர்யாய சிரஸே ஸ்வாஹேதி பதஸம்யுதம் லும் 59 ள் சய்

अनङ्गुष्ठाङ्गुलीभिस्तु न्यश्येत् मस्तकमध्यतः । शक्त्यै शिखायै वौषडित्येतमों कारसंयुतम् ॥ 157 ॥ அதங்குஷ்ட்டாங்குளீபிஸ்து ந்யஸ்யேத் மஸ்தக மத்யத சக்த்யை சிகாயை வௌஷடித்யேதம் ஓங்கார मुष्टिनष्ठनालेन न्यसेत् मध्ये शिखं मनुम् । ஸம்யுதம் = नाङ्कारेण समायोज्य बलाय कवचाय हुम् || 158 ॥ 8 58 முஷ்டி நாரங்குஷ்ட்ட நாளே ந நயஸ்யேத் மத்யேசிகம் மநும் நாங்காரேண ஸமாயோஜ்ய பலாய கவசாய ஹும்!! तेन कण्ठादि कटयान्तं पाणिभ्यां वर्मयेत्तनुम् । ளா தேந கண்டாதி கட்யந்தம் பாணிப்யாம் || 159 || வர்மயேத் தநும் வீர்யாயாஸ்த்ராய பட் இதி ராங்காரேணாநுபத்ய து || शब्दयेद सयोस्तेन तर्जन्याङ्गुष्ठयुक्तया । அஞ்சா || 160 || சப்தயேத் அம்ஸயோஸ் தேந தர்ஜந்யாங்குஷ்ட்ட யுக்தயா தைத்ய தாறவ ரக்ஷாம்ஸி பீஷயந் அஸ்த்ரதேஜஸா | ये समायोज्य तेजसे नेत्राभ्यां वौषडित्यदः । निदध्यात् युगपन्मध्यातर्जनीभ्यां दृशोर्द्वयोः ॥ 161 | யம் ஸமாயோஜ்ய தேஜஸே நேத்ராப்யாம் நிதத்யாத் யுகபத் த்யமா தர்ஜநீப்யாம் तेजसे उदरायेति पदाभ्यां नमसापि च । வௌஷடித்யத: த்ருசோர் த்வயோ णां समायोज्य तन्नाभ्यामलीभिर्निवेशयेत् ॥ 162 ॥ தேஜஸே உதராயேதி பதாப்யாம் நமஸாபிச | ணாம் ஸமாயோஜ்ய தந் நாப்யாம் அங்குளீபிர் நிவேசயேத்-1 59 पृष्टबाहूरुजान्वङ् घ्रियुगलेषु यथाक्रमम् । ஈசன் சாசரிசி: || 163 | यंकारेण च संयोज्य तत्र तत्र निवेशयेत् । ப்ருஷ்ட்டபாஹு ஊரு ஜாந்வங்க்ரி யுகளேஷ யதாக்ரமம் | தேஜஸே இதி ஸம்யுக்தை: நமோந்தைச்ச ஸ்வநாமபி:|| யங்காரேண ச ஸம்யோஜ்ய தத்ர தத்ர நிவேசயேத் | இதன் பிறகு 150, 151 காரிகைகளிற் கூறியதைச் செய்வது. அதரவது- साङ्गुष्ठ वर्जन्यग्रेण सास्त्रच्छोटेन सर्वशः । बद्ध्वा दिशश्च पूर्वाद्याः वहयाद्या विदिशतथा || 150 ॥ ஸாங்குஷ்ட்ட தர்ஜந்யக்ரேண ஸாஸ்த்ரச்ச்சோடேந் ஸர்வச:] விதிசஸ்ததா பத்த்வா திசஸ்ச பூர்வாத்யா: வஹ்ந்யாத்யா तेनैव भ्रामयन्नस्तं कुर्यात् प्राकारमात्मनः । || 151 || தேநைவ ப்ராமயந் அஸ்த்ரம் குர்யாத் ப்ராகாரமாத்மந: | கவசேந ச மந்த்ரேண குர்யாத் தேஹாவகுண்டநம் | அஸ்த்ர மந்த்ரம் கூறி கட்டைவிரல் சேர்ந்த ஆள்காட்டி நுனியால் சப்தத்தை யுண்டாக்கி நேர்திக்குகளையும் மூலை திக்குகளையும் கட்டி மந்த்ரத்தைச் சுற்றி ப்ராகாரம் அமைத்து “ஓம் பலாய கவஈரய ஹும்” என்று தன் தேஹத்தைப் போர்ப்பது. 60 (இதன் மேல் ஆராதனம். அது ஹ்ருத்யாகம் பா யாகம் என இருவிதமாகும். இப்போது ஹிருத்யாகம் செ தாம். பத்நீ பரிஜனங்களோடு பகவானை த்யானம் செய 361,362,363 காரிகைளில் கூறும் விதத்தில் தன் மன தினால் ஸர்வப்ரகாரங்களாலும் விசேஷமாகக் காலாநுகு மாக ஆராதிப்பதாம். பாஹ்யயாகம் இவ்வளவு விஸ்தத மாகச் செய்ய ஸாமக்ரி இல்லை.) अस्मिन् वाडवसरे कुर्याद् आहूते वाऽऽसने हरौ || 164 || हृद्यागं क्लृप्त संभारः स्वच्छन्देन यथाविधि । இந்த ஹிருத்யாகத்தை இப்போது தொடக்கத்திலு செய்யலாம். அல்லது ஸம்பாரங்களைச் சேர்த்து விட் பெருமாளை ப்ரார்த்தித்து மந்த்ராஸன ததில் வீற்றிருக் செய்த பிறகு (227 வது காரிகை வரையிற் கூறும் கார்யங் ஆன பிறகு) மேலே சொல்லுகிறபடி செய்யலாம். அங் இதன் விரிவு - adiல் எழுத புகாரி || 165 || ததஸ்தோயம் ஸமுத்பூர்ய மஹத்யா ஸிச்ய பாஜநே | मूलमन्त्रेण संशोध्य दग्ध्वाऽऽलाव्यामृताम्भसा । स्थापयेत् दक्षिणे पार्श्वे सिक्त्वा सुरभिमुद्रया || 166 || மூலமந்த்ரேண ஸம்சேரஷ்ய தக்த்வா ஆப்லாவ்யாம்ருதாம்பஸா ஸ்த்தாபயேத் தக்ஷிணே பார்ச்வே ஸிக்த்வா ஸுரபிமுத்ரயா யை ய்வ ய்து னத் நார லும் டு கச் கள கே 1 61 பிறகு பெரிய பாத்ரத்தில் தீர்த்தர் பூர்த்தியாகச் சேர்த்து மூல மந்த்ரத் தாலே சோஷண - தாஹ நங்களையும் அம்ருத தீர்த்தத்தை மனத்தால் பாவித்து ப்லாவனத்தையும் செய்து ஸுரபிமுத்ரையை அதில் காமதேனு தன் மடியினின்று பால் சேர்க்கிறாப போலே காண்பித்து வலப்புறத்தில் வைப்பது. ततस्संभारम खिलं पूजार्थमुपकल्पितम् । शोषणादिभिरालोक्य नीत्वाऽऽराधनयोग्यताम् ॥ 167 ॥ தத: ஸம்பாரம் அகிலம் பூஜார்த்தம் உபகல்ப்பிதம் | சோஷணாதிபிராலோக்ய நாத்வாராதநயோக்யதாம் || स्थापयित्वाग्रतः सर्वं सवतः संस्मरन् हरिम् । யோகா எ3[C_143: || 168 || ஸ்த்தாபயித்வாSக்ரத: ஸர்வம் ஸர்வத: ஸம் ஸ்மரந் ஹரீம் | ஹஸ்த ப்ரக்ஷளர்த்தஞ்ச ஜலம் ஸம்ஸ்த்தாப்ய வாமதா பிறகு பூஜைக்காக ஏற்படுத்திய ஸ போரத்தையெல்லாம் சோஷண -தாஹந-ப்லாவனம் செய்து ஆராதன யோக்யதை பெறுவித்துக் கண்) தக்கபடி வைத்து தீர்த்த ரூபி பகவானை நினைத்துக் கொண்டு, கை யலம்ப ஜலத்தை இடது புற வைத்து प्रोक्षणार्थ्यार्यमुचितं पात्रं प्रक्षाल्य वारिणा । शुचिनाssपूर्य तोयेन निर्मलेन सुगन्धिना ॥ 169 ப ப்ரோக்ஷணார்க்த்யார்த்தம் உசிதம் பாத்ரம் ப்ரக்ஷாள்ய வாரி ] சுசிநாssபூ’ய தோயேந நிர்மலேந ஸுகந்திநா 62 ப்ரோக்ஷணத்திற்கும் அர்க்யத்திற்குமாகத் தக்க பாத் மொன்றை ஜலத்தால் அலம்பி சாஸ்த்ரோக்த சுத்தி பெற் தும் அழுக்கற்றதும் நல்ல பரிமளமுள்ளதுமான தீர்த்தத்தா நிறைத்து, तत्तीर्थरूपिणं तत्र ध्यात्वैवं मनसा हरिम् । अभ्यर्च्य गन्धपुष्पाद्यैः सप्तकृत्वोऽभिमन्त्रय तम् ॥ 170 ॥ தத்தீர்த்தரூபிணம் தத்ர த்யாத்வைவம் மநஸா ஹரிம் அப்யர்ச்ய கந்தபுஷ்பாத்யை: ஸப்தக்ருத்வோsபிமந்த்ரிய தம் அத் தீர்த்தரூபியான பகவானை அதில் மனத்தினா பாவித்து கந்தம் புஷ்பம் முதலானவற்றால் அர்ச்சித்து ஏ (அர்க்ய பதத்ை தரம் மந்த்ரததை அதில் ஜூபித்து ஜபித்து புல்லிங்கமாகக் கொண்டு ‘தம்’ என்றது.) पुनश्च तस्मिन् अपरं पुष्पमेकं समन्त्रकम् । दत्वा तदेव च ततः समुद्धृत्य बहिर्हरेत् ॥ புநஸ்ச தஸ்மிந்அபரர் புஷ்பம் ஏகம் ஸமந்தரகம் | தத்வா ததேவ ச தத: ஸமுத்ருத்ய பஹிர் ஹரேத் ! மீண்டும் அதில் மந்த்ரத்துடன் ஒரு பூவைச் சேர். எடுத்து வெளியில் எறிவது. ओमध्ये कल्पयिष्यामि इत्युक्त्वा चाध्ये प्रकल्प्य तु । எனவு விபு அரசன் அரி சசி|| 172 || ஓம் அர்க்யம் கல்பயிஷ்யாமி இத்யு க்த்வா சார்க்யம் ப்ரகல்ப்ய தஜ்ஜலேநைவ ஸம்பாரம் ஆத்மாதம் அவநிஞ்ச தாட் ற 293 ழு 63 அர்க்யம் கலப்பிப்பதாகச் சொல்லி அர்க்யம் அமைத்து அந்த ஜலத்தினால் ஸம்பாரங்களையும் தன்னையும் அந்த யாக பூமியையும் संप्रोक्ष्य स्वेन मन्त्रेण योगपीठस्य पार्श्वतः । तमव्ययमवस्थाप्य रक्षां कृत्वाऽस्त्रतेजसा ॥ 173 ॥ ஸம்ப்ரோக்ஷ்ய ஸ்வேந மந்த்ரேண யோகபீடஸ்ய பார்ச்வத தமப்யர்க்யம் அவஸ்த்தாப்ய ரக்ஷாம் க்ருத்வா அஸ்த்ர தேஜஸா 1 தன் மந்த்ரத்தால் ப்ரோக்ஷித்து பீடத்தின் பக்கத்தில் வைத்து அஸ்த்ரமந்த்ரக்தால் ரக்ஷை செய்து- ततश्चत्वारि पात्राणि सौवर्णादीनि शक्तितः । aqua : || 174 ததஸ் சத்வாரி பாத்ராணி ஸௌவர்ணாதீ நி சக்தித: | ப்ரக்ஷாள்யாஸ்த்ரேண விதிவத் ஸ்தாபயேத் புரதோ ஹரே பிறகு (அதுபோல்) பொன், வெள்ளரி அல்லது தாம்ரன் த்து தாலான நான்கு பாத்ரங்களை அஸ்த்ர மந்த்ரம் சொல்வி அலம்பி விதிப்படி எம்பெருமானுக்கு எதிரில் வைப்பது. து मृष्टोपलिते भूभागे संस्कृते शोत्रणादिभिः । அனி[ssனன் ன் சரி: || 175 ||| il சோஷணதின்) ம்ருஷ்டோபலிப்தே பூபாகே ஸம்ஸ்க்ருதே ஆஸ்தீர்யாஸ்தரணம் தௌதம் தஸ்யோபரி ஸமாஹி 64 மெழுகித் துடைக்கப் பெற்ற சோஷண தாஹந ப்லாவநா களும் செய்யப் பெற்ற பூமியில் சுத்தமான பாத் ாஸனத்தை பரப்பி அதன் மேல் கவனத்துடன்- [qaffs urari fan:]- अथोमध्ये कल्पयामीत्युक्त्वा वायुपदे न्यसेत् । தகள் || 17 || அதோம் அர்க்யம் கல்பயாமீத்யுக்த்வா வாயுபதே கலசம் தத்வத் ஐசாந்யம் ந்யஸ்யேத் ஆசமநார்த்தகம்

स्नानार्थमग्रिभागे तु पाद्यार्थ नैऋते तथा ।

तानि तोयैः समुत्पूर्व

are : சரா ஜூவுரி

VIA:

|| 177 || ஸ்நாநார்த்தம் அக்திபாகே து பாத்யார்த்தம் நைர்ரிதே ததா தாநி தோயை: ஸமுத்பூர்ய சுசிபிஸ்ச ஸு கந்திபி: U

गन्धपुष्पाक्षतकुशान् अर्थे पाद्ये समन्त्रकम् । श्यामाकं विष्णुपर्णी च दूचाचमनाम्भसि ॥ 178 ॥ கந்தபுஷ்ப அக்ஷதகுசரந் அர்க்யே பாத்யே ஸமந்த்ர ச்யாமாகம் விஷ்ணுபர்ணீம்ச தூர்வாம்ச ஆசமநாம்ப ங் 2.2. ல் 65 அந்தந்தத் தீர்த்தத்திற்குப் பரிமளம்- மந்த்ர பூர்வகமாக -அர்க்ய தீர்த்த பாத்ய தீர்த்தங்களில் கந்தம், புஷ்பம், அக்ஷதை,தர்ப்பம் என்பவற்றை, ஆசமன தீர்த்தத்தில் - ச்யாமாகம் விஷ்ணுபர்ணீ தூர்வா என்பவற்றை एला लवङ्ग तक्कोल लामज्जकुसुमान्यपि । सिद्धार्थकादीन् स्नानीये पृथक् पृथक् अनुक्रमात् ॥ 179 ॥ ஏலா லவங்க தக்கோல லாமஜ்ஜூகுஸுமாந்யபி | ஸித்தார்த்தகாதீந் ஸ்நா நீயே ப்ருதக் ப்ருதக் அநுக்ரமாத் ஏலம், லவங்கம், தக்கோலம்-லாமஜ்ஜப்பூ, ஸித்தர்த்தம் என்பவற்றை ஸ்நான தீர்த்தத்திலும்- முறையே. स्वमन्त्रेण विनिक्षिप्य तदलामे हरिप्रियाम् । கசிப்பு fAfq raர் தூர் எĀ: 94 || 180 || ஸ்வமந்த்ரேண விநிக்ஷிப்ய, ததலாபே ஹரிப்ரியாம் | துளஸீமேவ நிக்ஷிப்ய ரக்ஷாம் க்ருதவா தத: பரம் ; மூலமந்த்ரத்தாலே சேர்த்து, இவை கிடைக்காவிடில் லும் எம்பெருமானுக்கு ப்ரியமான துளசியையே எல்லாவற்றிலும் பது சேர்த்து அஸ்த்ர மந்த்ரத்தாலே ரக்ஷை செய்து- பிறகு, வே கம் யோகபீடகல்ப்பநம் आधारशक्त्यादि योगपीठ परिकल्पनम् ] आसनं कल्पयेदवम् आधारादि यथाक्रमम् । 9 eeனரிக் ஏகக் கடி தள் पृथिवीं चोपर्युपरि न्यस्य मन्त्रैः प्रणम्य च । || 181 || 56 ஆஸநம் கல்ப்பயேதேவம் ஆதாராதி யதாக்ரமம் | ஆதாரசக்திம் ப்ரக்ருதிம் கூர்மம் சேஷம் தராதரம் ப்ருதிவீஞ்சோபர்யுபரி நயஸ்ய மந்த்ரை: ப்ரணம்ய ச ஆகாரசக்கி தொடங்கி ஆஸநகல்ப்பநம் செய்ய ஆத சக்தி, மூலப்ரக்ருதி, கூர்மம், பூமியை தரிக்கும் ஆதிசேஷ பூமி என்பவற்றை மேன்மேல், ஆதார சக்த்யை நம! என்ற போன்ற மந்த்ரங்களால் வைத்து நமஸ்கரித்து, तत्र क्षीराणव श्वेतद्वीपं விசு = || 182 !! परमव्योम वैकुण्ठं वैष्णवं धाम शाश्वतम् । एतेष्वन्यतमं देशं ध्यात्वा देवगृहं स्वकम् ॥ 188 ॥ தத்ர க்ஷரார்ணவம் சவேதத்வீபம் ஸ்ரீரங்கமேவ ச பரமவ்யோம வைகுண்டம் வைஷ்ணவம் தாம சாச்வத ஏதேஷ்வந்யதமம் தேசம் த்யாத்வா தேவக்ருஹம் ஸ்வகம் அதில் திருப்பாற்கடல், ச்வேதத்வீபம், ஸ்ரீரங்கம். பர வ்யோமமாகிற வைகுண்டமென்கிற சாச்வத ஸ்ரீவைஷ்ணவ திருப்பதி என்பவற்றில் ஒன்றாகத் தன் தேவனின் கோயி& த்யானித்து- तेनतेन च मन्त्रेण स्मृत्वाऽभ्यर्च्य प्रणम्य च । तत्त्रानन्तात्मकं दिव्यम् आस्तीर्याssस्तरणं शुभम् ॥ 184 ॥ தேந்தேந சமந்த்ரேண ஸ்ம்ருத்வாsப்யர் சீய ப்ரணம்ய ச தத்ராநந்தாத்மகம் திவ்யம் ஆஸ்தீர்ய ஆஸ்தரணம் சுபம் அந்தந்த ஸ்த்தாந மந்தரத்தாலே நினைத்து அர்ச்சித்து வணங்கி- அதில் அநந்தனென்ற ஆதிசேஷனேயான திவ்யமாய் சுபமான கம்பளம் போன்றதை விரித்து ன் ற் اف

67

तन वहन्यादिकोणेषु योगपीठस्य पादकान् ।

धर्म ज्ञानं च वैराग्यम् ऐश्वर्यं च यथाक्रमम् ॥ 185 ॥

தத்ர வஹ்ந்யாதிகோணேஷு யோகபீடஸ்ய பாதகாந்| தர்மம் ஜ்ஞானம் ச வைராக்யம் ஐச்வர்யம் சயதாக்ரமம் |

அதில் ஆக்நேபாதி மூலைகளில் யோகபீடத்தின் பாதங் களாக தர்ம-ஜ்ஞான-வைராக்ய.ஐச்வர்யங்களாகிற தேவதை களை முறையே -

विन्यस्य मन्त्रैस्तदनु दिक्षु पूर्वादिषु क्रमात् ।

ऋगादीन् चतुरो वेदान् हयत्रक्लान् खमौलिभिः ॥ 188 ॥

दधतो योगपीठम् तम् उत् क्षिप्तः स्वभुजैरपि ।

कृतादींश्च युगांस्तद्वत् वृषक्क्तान् अवस्थितान् ॥ 187 ॥

LO

த்

விந்யஸ்ய மந்த்ரைஸ் ததநு திக்ஷு

பூர்வாதிஷ

க்ரமாத்1

ரிகாதீந் சதுரோ வேதாந் ஹயவக்த்ராந் ஸ்வமௌளிபி: 1

தததோ யோகபீடம் தம் உத்க்ஷிப்தை: ஸ்வ-

க்ருதா தீம்ஸ்ச யுகாந் தத்வத் வ்ருஷவக்த்ராந்

புஜைரபி |

அவஸ்த்திதாந்

மந்த்ரங்களால் இருக்கச் செய்து, பிறகு கிழக்கு முதலான திக்குகளில் நான்கு வேதங்களை குதிரை முகங்களாகித் தம் சீரஸ்ஸால் யோகபீடத்தைத் தரிப்பவர்களாகவும், க்ருதம் முதலான யுகங்களை ரிஷப முகங்களாகி உயர நீட்டிய தம் -ஜங்களாலே தரிக்கின்றனவாகவும் இருக்கச் செய்து

68

ततो गात्राणि पीठस्य प्रागादिषु निवेशयेत् । அச|–க: || 188 ||

.

ததோ காத்ராணி பீடஸ்ய ப்ராகாதிஷு நிவேசயேத் | அதர்ம-அஜ்ஞாந-அவைராக்ய-

பிறகு அப்

அநைச்வர்யாஹ்வாந தேவதா: !!

பீடத்தின்

காத்ரங்களாக அதர்மம்

அஜ்ஞானம், அவைராக்யம் அநைச்வர்யமென்ற தேவதை

களை முறையே கிழக்கு முதலான திக்குகளில் நிறுத்துவது.

प्रणम्याभ्यर्च्य तन्मन्त्रैः ततस्सत्त्वं रजस्तमः ।

तन्मध्ये फलकाः कुर्यात् புவாசான||

|| 189 || ப்ரணம்யாப்யர்ச்ய தந்மந்த்ரை: தத: ஸத்வம் ரஜஸ் தம:[ தந்மத்யே பலகா: குர்யாத் மந்த்ரை: ஸ்வை:

एवं सदात्मकं पीठम् अनन्तात्मकमुज्ज्वलम् । सर्वकार्योन्मुख स्मृत्वा तन्मन्त्रेणाभिपूज्य च ॥ 190 ॥ ஏவம் ஸதாத்மகம் பீடம் அநந்தாத்மகம் உஜ்ஜ்வலம் | ஸர்வகார்யோந்முகம் ஸ்ம்ருத்வா தந்மந்த்ரேணா இப்படியாய் ஸத் என்னப்படும் பிபூஜ்ய ச ஆதிசேஷனா பீடத்தைத் தன் : கார்யமெல்லாவற்றிலும் நோக்குள்ள தா நினைத்து, அதன் மந்த்ரத்தினால் அர்ச்சித்து69 तस्योपरि महापद्मं सहस्त्रदलसंवृतम् । கரின் ஏபத்சகர்கள்||191 || तन्मन्त्रेणैव विन्यस्य समभ्यर्च्य प्रणम्य च । ம் தஸ்யோபரி மஹாபத்மம் ஸஹஸ்ரதள ஸம்வ்ரு தம் | உத்யத் பாஸ்கர பிம்பாபம் சுபகேஸர கர்ணிகம் || தந்மந்த்ரேணைவ விந்யஸ்ய ஸமப்யர்ச்ய ப்ரணம்ய ச 1 அந்த அநந்தன் மேல் ஆயிரம் இதழ்கள் சூழ்ந்ததும் உதய சூர்ய பிம்பம் போல் செந்நிறமாய் ப்ரகாசிப்பதும், அழகான பூந்தாதுக்களையும் நடுவில் மேடை போன்ற அணிகையையுமுடையதுமான துமான பெருந் தாமரைப்பூவை அதன் மந்த்ரத்தினால் வைத்து அர்ச்சித்து வணங்கி, எng புusக் எது : கச®AUSSH || 192 || कर्णकायां रवेर्बिम्बं स्वमन्त्रेणैव योजयेत् । தளேஷு மண்டலம் வந்ஹே: கேஸரேஷ்விந்து மண்டலம் கர்ணிகாயாம் ரவேர் பிம்பம் ஸ்வமந்த்ரேணைவ யோஜயேத் | அக்னிமண்டலத்தையும் பூந்தாதுக்களில் த்ர மண்டலத்தையும், நடுவிடத்தில் சூர்ய மண்டலத்தை இதழ்களில் மூலமந்த்ரத்தால சேர்ப்பது நவசக்தி த்யானம்- சேனா || 19 || विमलोत्कर्षिणी ज्ञानाक्रियायोगाः पृथक् पृथक् । प्रभ्वीं च सत्याम् ईशानां ध्यात्वा मन्त्रैर्याक्रमम् ॥ 194 ॥ 70 தளேஷ்வஷ்டஸு தஸ்யாத பூர்வாத்யேஷுதாக்ரமம் விமலோத்கர்ஷிணீ ஜ்ஞா நா க்ரியா: யோகா: ப்ரப்வீம் ச ஸத்யாம் ஈசாநாம் த்யாத்வா ப்ருதக் ப்ருதக் மந்த்ரைர் யதாக்ரமம் கிழக்கினின்று அதன் எட்டு தளங்களில் க்ரமமா விமலா - உத்கர்ஷிணீ-ஜ்ஞாநா-க்ரியா-யோகா-ப்ரப்வீ-ஸத்ய ஈசாநா என்ற சாமரம் போடும் சக்திகளை த்யானம் செய்து- स्मरेदेवं स्वमन्त्रेण कर्णिकायामनुग्रहाम् । எனிசிசோ: புரி || 19 || அனுக்ரஹாம் ஸ்மரேதேவம் ஸ்வமந்த்ரேண கர்ணிகாயாம் சக்தீர் நவைதா: பரிதோ வீக்ஷமாணா! ஹரேர் முகம் இப்படியே பூவின் இடையில் அநுக்ரஹையென்பவள யுமாக ஒன்பது சக்திகளை எம்பெருமானின் திருமுகம் பார்த்த வண்ணமிருப்பவர்களாக நினைப்பது- करेणैकेन दधतीः चामराणि खलङ्कृताः । ராஜச || 196 || கரேணைகேந தததீ: சாமராணி ஸ்வலங்க்ருதா:| அந்யேந ச நமஸ்யந்தீ: ஸ்வசிரோநிஹிதேந சா ஒரு கையில் சாமரங்களை தரித்து வீசுகின்றவர்களாகவும், நன்கு அலங்காரங்கள் பெற்றவர்களாகவும் மற்றெரு கையைத் தம் சிரஸ்ஸில அஞ்ஜலியிற் போல் வைத்து நமஸ்காரம் செய்கிறவர்களாகவும், 71 चिन्तयित्वैवमेताश्च गन्धाद्यैरभिपूज्य च । योगपीठमिदं सर्वं जगत्प्रकृति निर्मितम् ॥ 197 ॥ आधारशक्तयाद्यखिलं देवतामयमद्भुतम् । qu[q[*qவி>=q]q: ஜூன் 78: பு4 || 198 || சிந்தயித்வைவம் ஏதாஸ்ச கந்தாத்யைரபிபூஜ்ய ச | யோகபீடம் இதம் ஸர்வம் ஜகத்ப்ரக்ருதி நிர்மிதம் | ஆதார சக்த்யாதி அகிலம் தேவதாமயம் அத்புதம் | ப்ரணம்யாப்யர்ச்ய கந்தாத்யை: ஸ்வமந்த்ரேண தத: பரம் || சிந்தித்து இவர்களை கந்தம் முதலானவற்றால் அர்ச்சித்து, உலகின் மூலகாரணமாக அமைக்கப் பெற்ற இந்த ஆதார -5தி முதலானவற்றைத் தம் மந்த்ரத்தால் அர்ச்சித்து’ அதன் அரகு- अनन्तासन ध्यानम् ] - तत्पद्मकर्णिकामध्ये कुण्डलीकृत विग्रहम् । கன்சன்-HA44 || 199 || 9 தத்பத்மகர்ணிகாமத்யே குண்டலீக்ருத விக்ரஹம் | ரஜதாத்ரிப்ரதீகாசம் ஸஹஸ்ரேந்துஸமப்ரபம்| அந்தத் தாமரைப் பூவின் இடையில் கர்ணிகையின் நடுவே உடலை வட்டமாக்கி வெள்ளி மலை போல் விளங்கி ஆயிரம் சந்த்ரனுக்கொத்த ஒளியுடையரும், कुन्दमालाङ्कमुन्निद्रपद्मपत्त्रारुणेक्षणम् । शैत्य सौगन्ध्य सौन्दर्य मार्दवादिगुणाकरम् || 200 ॥ 72 குந்தமாலாங்கம் உந்தித்ர பத்ம பத்ராருணேக்ஷ சைத்ய-ஸௌகந்த்ய ஸௌந்தர்ய மார்தவாதி , குன குருக்கத்திமாலை தரித்தவரும், மலர்ந்த தரம தளம் போன்று சிவந்த கண்களையுடையரும், குளிர்ச்சி அழகு மென்மை (வெண்மை) என்ற குணங்கள் வரும் (ஸௌரப்ய ஸௌகந்த்ய என்ற பாடம் அ. மேலேயுள்ளது ஓலைச்சுவடி பாடம்) फणामणि सहस्त्रांशु निचयेन विसर्पता । रञ्जितं चन्दनेनेव रक्तेनातिसुगन्धिना || 201 || பணாமணி ஸஹஸ்ராம்சு நிசயேந விஸர்ப்பதா | ரஞ்ஜிதம் சந்தநேநெவ ரக்தேகாதி ஸுகந்திநா படங்களின் ரத்னங்களின் ஆயிரக்கணக்கான ங்களின்மண்டலம் சிவந்து பரிமளமுமுள்ள தாகப் பரவி சந்தனப்பூச்சுற்றவர் போன்றவரும்-(அல்லது சந்த ஒளி மண்டலமும் பரவப் பெற்றவருமென்னலாம்) नारायणाङ्ग सौगन्ध्य वर्धित स्वाङ्ग सौरभम् । fa f ெசa: || 202 || நாராயணாங்க ஸௌகந்த்ய வர்த்தித ஸ்வாங்க பணா ஸஹஸ்ரம் வியதி விதா நமிவ ஸர்வத: || ஸௌர நாராயணனின் திருமேனியின் மணத்தினால் வள தம் மேனிமணமுடைய(ரும்) ஆயிரம் படங்களையும் மேல பாக வானத்தில் முழுமையும் वितत्यासीनमानन्द निर्भरोद्भ्रान्तलोचनम् । अचिन्त्यानन्त विज्ञानबलैकनिलयं विभुम् || 208 ॥ ணம் | கரம் || 73 விதத்யாssஸீநம் ஆநந்த கீர்ப்பரோத்ப்ராந்த லோசநம்| அசிந்த்ய அநந்த-விஜ்ஞான பலைக நிலயம் விபும் | பரப்பி வீற்றிருந்து ஆனந்தம் நிறைந்து பக்தியால் ரையின் மலர்ந்த கண்களையுடையரும் சித்தனைக்குட்படாத அளவற்ற மணம் ஜ்ஞானம் பலமென்கிற இரு உள்ளது ஸங்கர்ஷணன் போன்ற வரும். சுத்தம். கிரண யதால் குணங்களுக்கும் இடமாய் राजाधि जिं नागानामनन्तं कान्तविग्रहम् । ध्यात्वा प्रणम्य चाभ्यर्च्य गन्धपुष्पादिभिः शुभैः || 204 || ராஜாதிராஜம் நாகாநாம் அனந்தம் காந்த விக்ரஹம் | த்யாத்வா ப்ரணம்ய சாப்யர்ச்ய கந்தபுஷ்பாதிபி: சுபை:[] நாக ராஜாதிராஜருமாய் அழகியவுருவுடன் ற அனந்த னென்ற பேர் பெற்ற ஆதிசேஷனை த்யானித்து வணங்கி சுபமான கந்தம் புஷ்பம் முதலானவற்றால் அர்ச்சித்து- GOT LOL #cafearerai யம் | முற்ற ார்ப் sag] ततः प्रागुत्तरे देशे योगपीठस्य पार्श्वतः । 1 க: || 20 | தக: ப்ராகுத்தரே தேசே யோகபீடஸ்ய பார்ச்வது: ] ந்யஸ்யேத் ரத்நமயம் பீடம் ரு சிரம் சேஷபோஜிந: | அதற்கு வடகிழக்கில் யோகபீடத்தின் அருகில் எம்பெரு மனின் உண்கலத்தில் மிகுந்ததை உண்கிற விஷ்வக்ஸே ருக்கு ரத்னமயமாய அழகான பீடம் அமைப்பது- 10 पश्चिमायामपि दिशि पीठं शेषाय निक्षिपेत् । पुरतो वैनतेयस्य निदध्यात् पीठमासनम् ॥ 206 | 72 குந்தமாலாங்கம் உந்நித்ர பத்ம பத்ராருணேக்ஷணட சைத்ய-ஸௌகந்த்ய ஸெளந்தர்ய மார்தவாதி குணாக குருக்கத்திமாலை தரித்தவரும், மலர்ந்த தாம தளம் போன்று சிவந்த கண்களையுடையரும், குளிர்ச்சி அழகு மென்மை (வெண்மை) என்ற குணங்கள் உ வரும் (ஸௌரப்ய ஸௌகந்த்ய என்ற பாடம் அசு மேலேயுள்ளது ஓலைச்சுவடி பாடம்) फणामणि सहस्रांशु निचयेन विसर्पता । த்ரி|| 201|| பணாமணி ஸஹஸ்ராம்சு நிசயேந விஸர்ப்பதா | ரஞ்ஜிதம் சந்தநேநெவ ரக்தேகாதி ஸுகந்திநா! படங்களின் ரத்னங்களின் ஆயிரக்கணக்கான ங்களின் மண்டலம் சிவந்து பரிமளமுமுள்ள தாகப் பரவி சந்தனப்பூச்சுற்றவர் போன்றவரும் -(அல்லது சந்த ஒளி மண்டலமும் பரவப் பெற்றவருமென்னலாம்) नारायणाङ्ग सौगन्ध्य वर्धित स्वाङ्ग सौरभम् । फणा सहस्रं वियति वितानभित्र सर्वतः ॥ 202 ॥ நாராயணாங்க ஸௌகந்த்ய வர்த்தித ஸ்வாங்க உபாங் பணா ஸஹஸ்ரம் வியதி விதா நமிவ ஸர்வத: !! ஸெ நாராயணனின் திருமேனியின் மணத்தினால் வ தம் மேனிமணமுடைய(ரும்) ஆயிரம் படங்களையும் பாக வானத்தில் முழுமையும்– वितत्यासीनमानन्द निर्भरोद्भ्रान्तलोचनम् । अचिन्त्यानन्त विज्ञानबलैकनिलयं विभुम् || 208 ॥ اف கரம் || ரயின் 73 விதத்யாssஸீநம் ஆநந்த கீர்ப்பரோத்ப்ராந்த லோசநம் அசிந்த்ய அநந்த-விஜ்ஞான பலைக நிலயம் வி | பரப்பி வீற்றிருந்து ஆனந்தம் நிறைந்து பக்தியால் ர்ந்த கண்களையுடையரும் சித் தனைக்குட்படாத அளவற்ற குணங்களுக்கும் இடமாய் மணம் ஜ்ஞானம் பலமென்கிற இரு ள்ளது த்தம், SO கிரண யதால் ஸங்கர்ஷணன் போன் ற வரும். राजाधिराजं नागानामनन्तं कान्तविग्रहम् । ध्यात्वा प्रणम्य चाभ्यर्च्य गन्धपुष्पादिभिः शुभैः ॥ 204 || ராஜாதிராஜம் நாகாநாம் அனந்தம் காந்த விக்ரஹம் | த்யாத்வா ப்ரணம்ய சாப்யர்ச்ய கந்தபுஷ்பாதிபி: சுபை:]] நாக ராஜாதிராஜருமாய் அழகியவுருவுடன் அனந்த னன்ற பேர் பெற்ற ஆதிசேஷனை த்யானித்து வணங்கி சுபமான கந்தம் புஷ்பம் முதலானவற்றால் அர்ச்சித்து- தனமும் (னர் கா] ரபம் ளமுற் மேலார் ततः प्रागुत्तरे देशे योगपीठस्य पार्श्वतः । न्यस्येद् रत्नमयं पीठं रुचिरं शेषभोजिनः || 205 || தக: ப்ராகுக்தரே தேசே யோகபீடஸ்ய பார்ச்வது ] ந்யஸ்யேத்ரத்நமயம் பீடம் ரு சிரம் சேஷபோஜிந: அதற்கு வடகிழக்கில் யோகபீடத்தின் அருகில் எம்பெரு னின் உண்கலத்தில் மிகுந்ததை உண்கிற விஷ்வக்ஸே ருக்கு ரத்னமயமாய் அழகான பீடம் அமைப்பது- 10 पश्चिमायामपि दिशि पीठं शेषाय निक्षिपेत् । पुरतो वैनतेयस्य निदध्यात् पीठमासनम् ॥ 206 || 74 பஸ்சிமாயாம் அபி திசி பீடம் சேஷஸ்ய நிக்ஷிபேத் புரதோ வைந்தேயஸ்ய நிதத்யாத் பீடம் ஆஸநம் || மேற்கில் சேஷனுக்குப் பீடம் அமைப்பது; எதிரில் . மானுக்கு ஆஸநபீடம் வைப்பது. पुरतः पार्श्वतः पश्चादपि पद्मानि सर्वतः । अन्येषां परिवाराणाम् आसनानि प्रकल्प्य च | 207 ॥ புரத: பார்ச்வத: பஸ்சாத் அபி பத்மா நி ஸர்வத: 1 அந்யேஷாம் பரிவாராணாம் ஆஸநாநி ப்ரகல்ப்ய சா முன்னும் பின்னும் பக்கத்திலும் மற்ற பரிவாரங்களுக் பத்மாஸனங்களை வைத்து. पश्चिमोत्तर दिग्भागे योगपीठसमीपतः । आसीनान् मनसा ध्यात्वा खगुरून् तद्गुरूनपि ॥ 208 பஸ்சிமோத்தர திக் பாதே யோகபீட ஸமீபத: ஆஸீநாந்மநஸா தீயாத்வா ஸ்வகுரூந் தத்குரூந் அபி யோகபீடத்திற்கு வடமேற்கில் அருகில் தன் ஆசார் குருபரம்பரையும் வீற்றிருப்பதாக த்யானம் செய்து- उपसृत्योपस (सृत्यै) तान् अभिवाद्य प्रसाद्य च । यथायथं स्वमन्त्राभ्यां प्रणम्याभ्यर्च्य सादरम् | 209 || तेभ्यो विज्ञापयेदेवं प्रयतः खचिकीर्षितम् । உபஸ்ருத்ய உபஸ்ருத்ய ஏதாந் அபிவாத்ய ப்ரஸாத்ய யதாயதம் ஸ்வமந்த்ராப்யாம் ப்ரணம்ய அபயர்ச்ய ஸாதர தேப்யோ விஜ்ஞாபயேத் ஏவம் ப்ரயத: ஸ்வசிகீர்ஷித அவர்களை அடக்கத்துடன் மிக நெருங்கி வணங்கி அ ரஹிப்பவராக்கி அவர்களுக்கு உரிய மந்த்ரங்களால் ஆ கருத் குப் வரும் ச ம்| னுக் 75 துடன் வழிபட்டு அர்ச்சித்துப் பரிசுத்தனாய் தான் செய்ய திரும்பியிருப்பதை விண்ணப்பம் செய்வது- டிரவு என்றே ஒலையில் பாடம், (எŽI47:) , “ராளி னை|| 210 || युग्मदुपजनित शक्तिमतिरहं हरिमचयामि गतभीः प्रसीदत । " ப்ரார்த்தனைக்கான மந்த்ரம்- குரவஸ் ததீயகுரவோ திசந்து மம ஸாத்வநுக்ரஹம்1 யுஷ்மதுபஜநித சக்திமதிரஹம் ஹரிம் அர்ச்சயாமி கதபீ! ப்ரஸீதத ஆசர்யர்களும் ஆசார்யருக்கு ஆசார்யருமானவர்களே! அடியேனுக்கு நன்கு தேவரீர்களால் அனுக்ரஹம் செய்தருள வேணும். பெறுவிக்கப்பட்டு சக்தியும் புத்தியும் நீர்பயனாய் எம்பெருமானை அர்ச்சிப்பேன். அருளவேணும். इति विज्ञाप्य तैश्वाथ दत्तानुज्ञो गतव्यथः ॥ 211 || இதி விஜ்ஞாப்ய தைஸ்சாத தத்தாநுஜ்ஞ: கதவ்யத: இப்படி விண்ணப்பம் செய்து, பிறகு அனுமதிக்கப் பெற்று வருத்தமற்று- [वागभूमौ भगवदावाहनम् ] பகவானின் ஆவாஹனம்- यागभूमिं संप्रकीर्य साक्षतैः कुसुमोत्करैः । என் ரரஜகன் :|| 212|| अधिवास्य शुभै धूपैः भूयो भूयश्च सर्वतः । அவர்களால் யாகபூ ரீம் ஸம்ப்ரகீர்ய ஸாக்ஷதை: குஸுமோத்கரை: ] ததோ குக்குலு கர்ப்பூர சந்தநாகரு ஜந்மபி: அதிவாஸ்ய சுபைர் தூபை: பூயோ பூயஸ்ச ஸர்வத: | அக்ஷதையுடன் இறைத்த புஷ்பத் திரள்களாலே ரத்நாதன பூமியை அழகாக்கிப் பிறகு குக்குளு கர்ப்பூரம் 76 சந்தனம் அகில் இவற்றின் சுபமான தூபங்களாலே எங்கு மேன் மேல் மணமுள்ள தாக்கி, ततोऽमिमुखयन् देवम अवतीर्णं खके गृहे ॥ 218 || ததோSபிமுகயந் தேவம் அவதீர்ணம் ஸ்வகே க்ருஹே பிறகுத் தன் இல்லத்தில் அவதரித்திருக்கும் தேவனை தனக்கு எதிர்முகனாக்கிக் கொண்டு- ● सहिष्णुमपराधानाम् अनन्तासह्यरूपिणाम् । व्योम्नश्च तस्मात् बैकुण्ठाद् अवतीर्यात्मनोऽग्रतः ॥ 214 || आसीनमादिपुरुषं श्रिया भूम्या च संयुतम् । शेषशेषाशनाद्यैश्च सूरिभिः सचिवैरपि || 21 || स्वयैव कृपया सम्यक् स्वदृष्टिपथमागतम् । प्रणम्य दण्डवत् भूम्याम् अष्टाङ्गं हृष्टमानसः || 216 ॥ ஸஹிஷ்ணும் அபராதாநாம்’ அநந்தாஸஹ்யரூபிணாம் | வ்யோம் நஸ்ச தஸ்மாத் வைகுண்டாத் அவதீரியாத்மநோsக்ரத:1 ஆஸீநம் ஆதிபுருஷம் சரியா பூம்யா ச ஸம்யு தம் | சேஷசேஷசநாத்யைஸ்ச ஸூபி ஸசிவைரபி ! ஸ்வயைவ க்ருபயா ஸாயக ஸ்வத்ருஷ்டி பதம் ஆ ப்ரணம்ய தண்டவத் பூம்யாம் அஷ்டாங்கம் ஹ்ருஷ்டமா நஸ:! அளவர்ற ஆகதர் அஸஹ்யாபசாரங்களையும் பொறுக்கின்ற னாகி, சுத்தஸத்துவமான வைகுண்டமென்ற பரமாகாசத் தினின்றுமிறங்கி தன் முன்னே வீற்றிருப்பவனும், சரீதேவி பூதேவி ஆதிசேஷன் விஷ்வக்ஸேனர் முதலானார், அந்தரங்க ராய் ப்ரபஞ்சாபிமானிகளாய் மந்த்ரிகளானவர்கள் மற்றும்ம் 77 ஸூரிகள் என்பவரோடு கூடியிருப்பவனும் அவனது தயை யினாலேயே நன்கு தன் கண்ணுக்குக் கோசரமானவனுமான ஆதிபுருஷனை ஸாஷ்டாங்கமாகப் புவியில் தெண்டனிட்டு மகிழ்ந்த மனத்துடன், मूर्ध्नि आधायाञ्जलिं तिष्टन् सस्नेहादरसाध्वसम् । आवाहनर्मित प्रोक्तं याचेदात्मावलोकनम् || 217 || மூர்த்நி ஆதாய அஞ்ஜலிம் திஷ்ட்டந் ஸஸ்நேஹ ஆவாஹநம் இதி ப்ரோக்தம் யாசேத் ஆதர-ஸாத்வஸம் | ஆத்மாவலோகநம் 1 சிரஸ்ஸில் அஞ்ஜலியை வைத்துக்கொண்டு நின்ற வண்ணமாய் அன்பு சாத்தை அச்சமெல்லாம் சேர ஆவாஹனமென்று சொல்லப்படுமதை யாசிக்க வேண்டும். அதாவது தன்னை ஆரா தனம் பூர்த்தியாம் வரையில் அவன் கடாக்ஷித்துக் கொண்டிருக்கையாம். निवेदयेच्च भूयोपि प्रणम्याऽऽत्ममनोरथम् । நிவேதயேச்ச பூயோSபி ப்ரணம்ய ஆத்ம மநோரதம்- மீண்டும் தெண்டனிட்டுத் தன் ஆசையை விண்ணப் பிப்பது - [எவ்வாறெனில்] தனககு சzaqsi அதி: ஐச: (qfqa:) || 218 || संभृताश्चैव संभाराः कल्पितान्यासनानि च । स्नानाद्यर्थानि देवेश तवेच्छा वर्तते यदि || 219 ॥ अवलोकन दानेन तत् संव सफलं कुरु । இஜ்யாகால: த்ருதீயோடியம் அஹ்?நாம்ச: ஸமுபஸ்த்தித: (ஸமுபாகத:) 1 78 ஸம்ப்ருதாஸ்சைவ ஸம்பாரா: கல்ப்பிதாரி ஆஸ்நாநி ச ஸ்நாநாத்யர்த்தா நி தேவேச தவேச்சா வர்த்ததே யதி அவலோகநதாநேந தத் ஸர்வம் ஸபலம் குரு | அபிகமன-உபாதானங்களுக்குப் பிறகாம் மூன்றாவதி திருவாராதான காலம் நெருங்கியது. சாமான்கள் சேர்க்க பெற்றன. ஸ்நானம் முதலானவற்றிற்கான ஆஸனங்க அமைக்கப்பெற்றன. தேவதேவரே! தேவருக்குத் திருவுள்ள மிருந்தால் அதையெல்லாம் கடாக்ஷித்துப் பயன் பெற்றதாக்க வேணும். என் சக அதி கார்: சரிங்4: 45 || 220 || मदनुग्रहाय कृपया त्वनागन्तुं त्वमर्हसि (वत्र चागन्तुमईसि ) । ததர்த்தம்ஸஹ தேவீப்யாம் ஸாநுகை: ஸசிவை:ஸ்ஹ|! மதநுக்ரஹாய க்ருபயா த்வத்ர சாகந்துமர்ஹR ! (ஹ்த்ராகந்தும் த்வமர்ஹஸி, அதற்காகச்ரீதேவி பூதேவிகளோடும், கூடவரும் மந்த்ரி களோடும் கூடி, என்னை அனுக்ரஹிப்பதற்காக க்ருபை செய்து இங்கே எழுந்தருள வேணும், (4ம் பாதம் பாடம்,த்வத், சாகந்துமர்ஹஸி என்றவாறு ஓலைச்சுவடியில், அச்சுவடியில் இதன் மேலுள்ள காரிகையொன்றும் காண்கிறது. அதாவது- यावद् आश्वासनं मन्त्रासनान्तं पूज्यसे मया ॥ 221 ॥ तावत् सांनिध्यमत्रैव कुरुष्व पुरुषोत्तम । யாவத் ஆத்யாஸநம் மந்த்ராஸ நாந்தம் பூஜ்யஸே மயா | தாவத் ஸாந்நித்யம் அத்ரைவ குருஷ்வ புருஷோத்தம1 புருஷோத்தமனே! முதலாஸனம் தொடங்கி மீண்டும் மந்த்ராஸனம் வரையில் நான் பூஜை செய்யும் வரையில் இங்கே ஸந்நிதானம் அருளவேணும் என்றவாறு. 1 ல் ப் ள 79 इति विज्ञापितायाथ ददते चावलोकनम् || 222 ॥ पादुका ये प्रदायाग्रे प्रणम्य च पुनः पुनः । இதி விஜ்ஞாபிதாயாத தததே சாவலோகநம் || பாதுகாக்கர்யே ப்ரதாயாக்ரே ட்ரணம்ய ச புந: புந: | இவ்வாறு விண்ணப்பிக்கப் பெற்றுக் கடாக்ஷமும் செய் தருளுமவனுக்குச் சிறந்த பாதுகைகளை அர்ப்பணம் செய்து மேன்மேல் வணங்கி யச[சாஞ் புசவுக: मूयधाय च तं देवं प्रथमासनमानयेत् । || 223 || ஹரிவாஹநமாத்மாநம் மந்யமா ந: ககாதிபம் || மூர்த்தி ஆதாய ச தம் தேவம் ப்ரதமாஸநம் ஆநயேத் | தன்னை எம்பெருமானுக்கு வாஹனமான கருத்மானாக நினைத்துத் தன் தலையில் அவரை எழுந்தருளச் செய்து முதல் ஆஸனத்திற்கு எழுந்தருளப்பண்ண வேணும். आगताय निवेद्याथ पूर्वकल्पितमासनम् ॥ 224 ॥ अध्याम्स्वैनमिहाऽऽरखेति याचित्वाऽभिप्रणम्य च । ஆகதாய நிவேத்யாத பூர்வகல்ப்பி தம் ஆஸனம் || அத்யாஸ்வ ஏநம் இஹாஸ்ஸ்வேதி யாசித்வாSபிப்ரணம்ய ச எழுந்தருளிய பி, ரனுக்கு முன் அமைத்த ஆஸனத்தைக் காண்பித்து அதில் அமர்ந்து வீற்றிருக்க ப்ரார்த்தித்து நன்கு வணங்கி- அகவுச்சி: சா || 22 || स्वागतं विनिवेद्याथ सान्निध्यं प्रार्थ सादरम् । 80 ஆஸீநாய ஸுஸம்ஹ்ருஷ்ட: ஸபத்நீகாய வேதஸே ஸ்வாகதம் விநிவேத்யா த ஸாந்நித்யம் ப்ரார்த்ய ஸாதரம்| பிராட்டியுடன் வீற்றிருக்கும் காரண மூர்த்திக்கு ஸ்வாக தத்தை விஜ்ஞாபித்து, ஆகரத்துடன் ஸந்நிதானத்தை வேண்டி-

aatugaளக் கசqன் 89A5= || 226 || सादरं विष्णवे तस्मै खमात्मानं निवेदयेत् । தத: ஸபுத்ர பார்யாகம் ஸாந்வயம் ஸபரிக்ரஹ| ஸாதரம் விஷ்ணவே தஸ்மை ஸ்வம் ஆத்மாநம் நிவேதயேத் மக்கள் மனைவி மற்றும் உற்றார் பரிஜாம் எல்லோருடன் கூடிய|தன்னை ஆஸ்த்தையுடன் விஷணு விடம் அர்ப்பணம் செய்வது. आसीने पुरुषे तस्मिन् शेषादिषु च सर्वतः ॥ 227 | आसनेषु यथाभागम् आसीनेषु हरेर्दृशा । ஆஸ்நே புருஷே தஸ்மிந் சேஷாதிஷு ச ஸர்வத: ஆஸநேஷ யதாபாகம் ஆஸீநேஷ ஹரேர்த்ருசா | எம்பெருமான் அவ்வாஸனத்தில் வீற்றிருக்க அவன் கடாக்ஷம் பெற்று ஆதிசேஷாதிகளும் தங்கள் ஆஸனங்களில் எங்கும் வீற்றிருக்க- சa: தாநாள் கரிய: || 228 || हृयागं कर्तुमुद्युक्तः कुर्यादेवमतन्द्रितः । தத: க்ருதா ப்யநுஜ்ஞாநோ ஹரிணா ஸூரிபிஸ் ச தை: 1 ஹ்ருத்யாகம் கர்த்தும் உத்யுக்த: குர்யாத் ஏவம் அதந்த்ரித: | பிறகு எம்பெருமானாலும் நித்ய ஸூரிகளாலும் அனுமதிக் கப் பெற்று ஹ்ருத்யாகம் செய்ய முயன்று சோம்பலை விட்டு இவ்வாறு செய்ய வேண்டும். 81 கான்பிக் என எரி: || 229 | तु कुर्यादाधारशक्त्यादि नागराजान्त मुज्ज्वलम् । அாசின் என பிக பு: : ध्यायेन्नारायणं देवं तस्य पीठस्य चोपरि । [ भगवद्रूपध्वानम् ] || 230 | ஹ்ருத்புண்டரீகமத்யே து யோகபீடம் யதா பஹி: குர்யாத் ஆதாரசக்த்யாதி நாகராஜாந்தம் உஜ்ஜ்வலம் | ஆஸீநம் தஸ்ய பீடஸ்ய பார்ச்வத: ப்ருஷ்ட்டத ஸ்வயம் த்யாயேத் நாராயணம் தேவம் தஸ்ய பீடஸ்ய சோபரி | வெளியிற்போல் தன் ஹ்ருதய புண்டரீகத்தின் இடையில் யோக பீடத்தை ஆதாரசக்தி தொடங்கி நாகராஜன் வரை விலாக வைத்து அந்தப் பீடத்தின் பக்கங்களிலும் பின்னும் அவரவர் தாமே வீற்றிருப்பதாக த்யானித்து|அந்தப் பீடத்தின் மேல் ஸ்ரீமந் நாராயணனை த்யானம் செய்ய வேண்டும். भोगि भोगासनासीनं श्रिया भूम्या च संयुतम् ॥ 281 चामोरूपरि विन्यस्त दक्षिणाङ्घ्रि सरोरुहम् । போகி போகாஸநாஸீநம் ச்ரியா பூம்யா ச ஸம்யுதம் R வாமோரூபரி விந்பஸ்த தக்ஷிணாங்க்ரி ஸரோருஹம் | ஆதிசேஷனின் உடலின் மேல் ச்ரீதேவிபூதேவிகளுடன் வீற்றிருப்பவனாய் இடது தொடையின் மேல் வலது திருவடித் தாமரையை வைத்திருப்பவனாய், [‘ஸவ்யம் பாதம்’ என்கிற லோகத்திற் சொன்ன ரீதி வேறு) 1) प्रसार्याधाय वामाङ्घ्रि पादपीठाम्बुजान्तरे ॥ 22 ॥ प्रसार्य दक्षिण बाहुम् व्यस्य दक्षिणजानुनि । 82 ப்ரஸார்ய ஆதாய வாமாங்க்ரிம் பாத பீடாம் புஜந் ப்ரஸார்ய தக்ஷிணம் பாஹும் ந்யஸ்ய தக்ஷிண ஜாறு இடது காலை நீட்டி பா தபீடத்தாமரையின் மேல் வை வலது புஜத்தை நீட்டி வலது முழங்காலின் மேல் வைத் नागभोगोपरिन्यस्त वाम बाहुव्यपाश्रयम् ॥ 233 || நாகபோகோபரி ந்யஸ்த வாம பாஹுவ்யபாச்ரயம் 11 ஆதிசேஷனின் உடலின்மேல் இடது புஜத்தை வை ஊன்றியிருப்பவனாய். अपरेणापि करयोः युगलेनोर्ध्ववर्तिना । 3*llS கHSP7(tr) Jar g || 234 || प्रसारित कराम्भोज धृतलीलासरोरुहम् । அபரேணாபி கரயோர் யுகளே ந ஊர்த்வ வர்த்திநா | உந்நாள் கமலாபேந (போக) த்ருத சங்க்க ஸுதர்சந ப்ரஸாரிதகராம் போஜ த்ருத லீலாஸரோருஹம் |

दिव्यमाल्याम्बरधरं दिव्यगन्धानुलेपनम् । ப்ரணதாவேக்ஷணாயேத் அவநம்ரமிவாக்ரத: ;} திவ்யமால்யாம்பரதரம் திவ்யகந்தாநுலேபநம்| ரே 83 நமஸ்காரம் செய்கிறவர்களைக் கடாக்ஷிப்பதற்காகச் சிறிது முன்னே வணங்கினவன் போன்றவனும் அப்ராக்ருதங்களான த்துமாலை, ஆடைகளணிந்தவனும் அப்ராக்ருதச் சந்தனப்பூச்சு து உற்றவனும், த் ர गाम्भीर्यैौदार्य चातुर्य माधुर्यादि गुणान्वितम् ॥ 286 ॥ காம்பீர்ய ஔதார்ய சாதுர்ய மாதுர்யாதி குணாந்விதம் || செருக்கு, வள்ளன்மை, ஸாமர்த்தியம், இனிமை முதலான குணங்கள் கொண்டவனும். स्मेरारविन्दवदनं चार्वायत नतभ्रुवम् । முகக் குரின்கணக|| 237|| ஸ்மேராரவிந்தவதநம் சார்வாயத நதப்ருவம் | ஸுகபோலம் ஸுவிஸ்தீர்ண லலாட தட சோபி தம் || மலர்ந்த தாமரை போன்ற முகமும் அழகாக நீண்டு வளைந்த புருவங்களும் நேர்த்தியான தாடைகளும் நன்ககன்ற நெற்றியும் விளங்கப் பெற்றவனும், तुङ्गघोणान्त विलसत्सुस्मिताधर विद्रुमम् । विलम्बिकर्णपाशान्त स्फुरन्मकरकुण्डलम् ॥ 288 ॥ . துந்தகோணாந்த விலஸத்ஸு ஸ்மிதாதர வித்ருமம் | விலம்பிகர்ண பாசாந்த ஸ்ப்புரந்மகரகுண்டலம் | உயர்ந்த மூக்கின் முனையில் ஒளி பரப்பும் புன்சிரிப்புப் பொலிந்த திருப்பவளமும், சிறந்தசெவியீன் நுனியில் தொங்கி இலங்கும் மகர குண்டலமும் சிறப்பைச் சொல்லும்.)

(பாசசப்தம் செவிக்குச்

आपीना निन्द्य मधुर विलसत्कम्बु कन्धरम् ।

तुङ्गकान्तांस पर्यन्त विलम्ब्यानील कुन्तलम् ॥ 239 ॥

84

ஆபீந அநிந்த்ய-மதுர-விலஸத்கம்பு கந்தரம் | துங்ககாந்தாம்ஸ பர்யந்த விலம்ப்யா நீல குந்தளம் If

பருத்து ச்லாக்யமாய் மதுரமாய் விளங்கும் சங்கு போன்ற திருக்கழுத்தும், உயர்ந்து போக்யமான தோள்கள் வை தொங்கும் கருங்குஞ்சிகளும்-

बाहुभिः परिघाकारैः सर्वभूषण भूषितैः ।

शोभितं

tfa

(!)TfFA F«4 || 240 || பாஹுபி: பரிகாகாரை : ஸர்வ பூஷணபூஷிதை: | சோபிதம் ரத்நகசிதை: (?) ஸாகரைரிவ மந்தரம் | உழல் தடி போன்றனவும் எல்லா பூஷணங்கள் அணி தவையுமான புஜங்களாலே, ரத்னங்களின் ஒளிபொலிந் கடல்கள் (நாகவுடல்கள்?) சூழ்ந்த மந்தரம் போன்றவனும் श्रीवत्स कौस्तुभभृता विपुलेन निजोरसा । बिभ्रत वैजयन्तीं स्वां स्रजं साक्षादिव श्रियम् ॥ 241 ॥ ஸ்ரீவத்ஸ கௌஸ்துப ப்ருதா விபுலேந நிஜோரஸா | பிப்ரதம் வைஜயந்தீம் ஸ்வாம் ஸ்ரஜம் ஸாக்ஷாதிவ ச்ரியம் ஸ்ரீவத்ஸமென்ற மறுவையும் கௌத்துவ மணியை ஸாக்ஷாத்தாக அணிந்த பரந்த தன் திருமார்பினாலே பிராட்டியைப்போல் தனக்கேயான வநமாலியைத் தரிக்கின வனும் तनुवृत्त निमग्नांग (स) (श) नाभिमुद्रोपशोभितम् । त्रिवली वलितोद्भासि तनुमध्योदर श्रियम् ॥ 242 ॥ தநுவருத்தநிமக்நாங்க(ம்ஸ) நாபி முத்ரோப சோபிதா த்ரிவளீவலிதோத்பாஸி தநுமத்யோதர சரியம் ! பும் கப் த 85 व्यालम्ब पीतवसनं (नः) चार्वश्चित पदाम्बुजम् । வ்யாலம்பி பீதவஸநம் (ந?) சார்வஞ்சிதபதாம்புஜம் | நன்றாகத் தொங்கும் பீதாம்பரமும் (த்தால்) அழகாக அமைந்த திருவடித்தாமரை உடையனும்-(வஸநசாரு என்று ஒரே பதமாயிருத்தல் தகும்.) fndia சுகான்: சன்: || 248 |!- भूषितं भूषणैश्चान्यैः स्वरत्नैरिव सागरम् । கிரீடஹாரகேயூர கடகாத்யை: ஸ்வபூஷணை: || பூஷிதம் பூஷணைச் சாந்யை: ஸ்வரத்நைரிவ ஸாகரம் | கிரீடம் ஹாரங்கள் தோள்வளைகள் காப்பென்ற கை வளைகள் மற்றும் பல அணிகளான தனக்கே தகுமான பூஷணங் களால், தனது ரத்னங்களால் திகழும் கடல் போல் விளங்கு கின்றவனும். शङ्ख शक्र गदा खङ्ग शाङ्गाद्यायुध सञ्चयैः ॥ 244 ॥ वृतं वह्निभिरुद्भूतैः और्वैरिव महार्णवम् । சங்க்க சக்ர கதா கட்க சார்ங்காதி ஆயுத ஸஞ்சயை: வ்ருதம் வந்ஹிபி: உத்பூதை: ஒளர்வைரிவ மஹார்ணவம் I சங்கு சக்ரம், கதை, வாள், வில் முதலான படைகளின் திரள்கள் பொலியப் பெற்று, மேலெழுந்த படபாக்னிகள் பல கொண்ட பெருங்கடல் போல் ப்ரகாசிக்கின்றவனுமாக த்யானம் செய்ய வேண்டும்- 86 யா: அரச || 245 || ईश्वरीं सर्वभूतानां जननीं सर्वदेहिनाम् । ஏவமேவ ஸ்வமந்த்ரேண த்யாயேத் தக்ஷிண த: ச்ரியம் || ஈச்வரீம் ஸர்வபூதாநாம் ஜநநீம் ஸர்வதேஹி நாம் | இப்படியே பெருமானுக்கு வலப்பக்கத்தில் பெரிய பிராட்டியை அவளுக்கு உரிய மந்த்ரத்தாலே கீழ்க் கூறுமாறு த்யானிப்பது - ஸகல ப்ராணிகளையும் நியமிக்கின்றவளாய் எல்லோருக்கும் அன்னையாய், चारुस्मितां चारुदतीं चारुनेत्रां नत वम् ॥ 246 ॥ सुकपोलां सुकर्णा तन्यस्त मौक्तिक कुण्डलाम् । சாருஸ்மிதாம் சாருததீம் சாருநேத்ராம் நதப்ருவம் ஸுகபோலாம் ஸுகர்ணாந்த ந்யஸ்தமௌக்திக குண்டலாம் | அழகான புன் சிரிப்பும் அழகிய பற்களும் அழகிய திருக் கண்களும் வளைந்த புருவங்களும் நேர்த்தியான கன்னங்களும் நல்ல செவிகளின் முனைகளில் அணியப் பெற்ற முத்துத் தோடுகளும் - सुकेशीं चारु बिम्बोष्ठीम् रक्ततुङ्गनखस्तनीम् ॥ 247 ॥ अलकैरपि (ति)नीलाभैः अलङ्कृत मुखाम्बुजाम् । ஸுகேசீம் சாருபிம்போஷ்ட்டீம் ரக்த துங்க நகஸ்தநீம் அலகைரபி (தி) நீலாபை: அலங்க்ருத முகாம்புஜாம் | லக்ஷணங்கள் பொருந்திய கூந்தலும் அழகான திருப் பவளங்களும், சிவந்த நகங்களும் உயர்ந்த ஸ்தனங்களும் கரிய முன் தலைமயிர்களால் அணியுற்ற திருமுகத் தாமரையும்-87 लसत्कनक शङ्खाभ पीन सुन्दर कन्धराम् ॥ 248 ॥ निष्ककण्ठीं स्तनालेबि मुक्ताहार विराजिताम् । லஸத்கநக சங்காப பீந ஸுந்தர கந்தராம் || நிஷ்ககண்ட்டீம் ஸ்தநாலம்பி முக்தாஹார விராஜிதாம் | ஆணிப்பொன்னாலான சங்கு போன்றதாய் பருத்தும் அழகாயுமுள்ள கழுத்தும், கழுத்துக்கு அலங்காரமும்,ஸ்தனங் களினின்று தொங்கிய அலங்காரமான முத்து மாலைகளும், नीलकुन्तल मध्यस्थ माणिक्य मकुटोज्ज्वलाम् ॥ 249 ॥ शुक्लमाल्याम्बरधरां तप्त हाटक वर्णिनीम् । நீலகுந்தல மத்யஸ்த்த மாணிக்ய மகுடோஜ்ஜ்வலாம்! சுக்ல மால்யாம்பர தராம் தப்தஹாடக வர்ணிநீம் | கரிய கூந்தலிடையிலே விளங்கும் மாணிக்கங்களாலான கிரீடமும், வெண்பட்டும் வெளுத்த பூமாலையும் காயச்சின பொன்னின் நிறமும்- அரவு சிகப்பர்: ரர்: சஜாரிகன்: 11250 || अनन्य सुलभैस्तैस्तैः अनुरूपानवद्याङ्गीं हरेर्नित्य सहायिनीम् । அநந்ய ஸுலபை: தைஸ்தை: குணை: ஸ்வா பாவிகைர் நிஜை: அநுரூபாநவத்யாங்கீம் ஹரேர் நித்ய ஸஹாயிநீம | வேறொருவர் பெறமாட்டாத தாமாகத் தனக்கேயான காருண்யாநுக்ரஹாதி குணங்களும் கூடி எம்பெருமானுக்கு ஒற்று, ஒரு குறையுமிராத திருமேனியும் உடையளாய் அவ னுக்கு எப்போதும் ஸஹாயமாயுமிருக்கிற. एतामेवमनुस्मृत्य स्वमन्त्रेण प्रणम्य च ॥ 251 ॥ ஏதாம் ஏவமநுஸ்ம்ருத்ய ஸ்வமந்த்ரேண ப்ரணம்ய ச 88 இப்பெரிய பிராட்டியை இவ்வாறு த்யானம் செய்து भूदेवीध्यानम्- ச்ரீமந்த்ரத்தால் வணங்கி चिन्तयेत् सव्यतश्चापि भुवं भगवतः प्रियाम् । சரன் : ஜூ4: 5[சரி हरे रिवास्याः ध्येयानि भूषणान्यम्बराणि च । || 252 சிந்தயேத் ஸவ்ய தச்சாபி புவம் பகவத; ப்ரியாம் | ஸ்வமந்த்ரேண குணைஸ் தைஸ்தை: சுபை: ச்யாமாயிடை சரியம் ஹரேரிவாஸ்யா: த்யேயாநி பூஷணாந்யம்பராணிச 1 இடது பக்கத்தில், பகவானுக்கு ப்ரியையாய் அந்தந்து சுபமான குணங்களால் கருநிறம் கொள்ளத் தோன்றிய லக்ஷ்மீயோ என்னப்பெற்ற பூதேவியை பூதேவிமந்த தாலே த்யானிப்பது. பிரானுக்குப் போலே பொருந்திய ஆடையாபரணங்களையும் இவளுக்கு த்யானிப்பது. नीलादेवीध्यानम्- स्थितां पुरस्तात् देवस्य संस्मरेदपरां प्रियाम् ॥ 258 ॥ स्त्रमन्त्रेणानवद्याङ्गीं नीलकुञ्चितकुन्तलाम् । बालामबालेन्दुमुखीम् नीलेति प्रवदन्ति याम् || 254 | ஸ்த்திதாம் புரஸ்தாத் தேவஸ்ய ஸம்ஸ்மரேத் அபராம் ப்ரியாம் ஸ்வமந்த்ரேணாநவத்யாங்கீம் நீலகுஞ்சித குந்தலாம் பாலாம் அபாலேந்து முகீம் நீளேதி ப்ரவதந்தி யாம் 1 எம்பெருமானுக்கு எதிரில் இருப்பவளாய் குறையற்ற அங்கஸௌஷ்டவமுடையளாய் கறுத்துச் சுருண்ட கூந்தல் களையுடையளாய் பூர்ண சந்த்ரமுகி யாய சிறு வயதிலுமுள்ள நீளையென்னப் பெற்ற மற்றொரு தேவியாரையும் அவளுக்கான மந்த்ரத்தால் த்யானிப்பது. शहिनीध्यानम् ] 89 पादसंवाहिनीश्चान्याः शुभाः श्रिय इवापराः । பாதஸம் வா ஹி நீஸ்சாந்யா: சுபா: ச்ரிய இவாபரா: | சரீதேவிக்கு ஒப்பாய் பெருமாள் திருவடி பிடிக்கின் ற ான மற்ற ஸ்த்ரீகளையும் असङ्ख्या दिव्यवपुषो दिव्याभरण भूषिताः ॥ 254 ॥ पुण्यभाजन ताम्बूलकरण्ड मुकुरादिभिः । விஜபுகன்: ஈவு கfaga: || 255 || यात्वैवमेताः स्वैर्मन्त्रैः पुरस्तात् प्रमुखे हरेः । அங்க்யா: திவ்ய வபுஷோ திவ்யாபரண பூஷிதா: i பாஜந தாம்பூல கரண்ட முகுராதிபி:| ரிசர்யோப கரணை: ஸ்வஸ்வகர்மோசிதைர் யுதா: வமேதா: ஸ்வைர் மந்த்ரை: புரஸ்தாத் ப்ரமுகே ஹரே: ! மேனியுடன் திவ்ய பூஷணங்களால் பூணப்பெற்ற ணற்றஸ்திரீகளையும் பூக்குடலைதாம்பூலப்பெட்டிகண்ணாடி போன்ற அவரவர்க்குரிய கைங்கரியக் கருவிகளை க்கொண்டு எம் பெருமானுக்கு முன்னே எதிரில் வர்களாக த்யானித்து. இனி திவ்ய பூஷண நித்யஸூரிகளின் த்யானம், கரசிகள் 3|4 || 256 || संपूर्ण सर्वावयवसुन्दरम् । 90 சதுர்புஜம் சதுர்வக்த்ரம் ஸுவேஷம் சாருலோசநம் ஸர்வாவயவ ஸம்பூர்ணம் ஸர்வாவயவ ஸுந்தரம் நான்கு புஜங்களும் நான்கு முகங்களும் அழகிய வேஷி மும் அழகான கண்களும் ஸர்வ அவயவங்களிலும் பூர்த்தியு அழகுமுள்ளவராய். சசல்: 257 || दधतं देवदेवस्य किरीटं सर्वतोमुखम् । ஹஸ்த த்வயே ந சோர்த்த்வேந் மௌளிநா ஸ்வேந சேரச்சகை: தததம் தேவதேவஸ்ப கிரீடம் ஸர்வதோமுகம் | தலையாலும் எல்லாப் பக்கமும் முன்பக்கம் போலிருக்கிற எம்பெருமானின் உயரத் தூக்கிய இருகைகளாலும் தம் கிரீடத்தை தரித்துக் கொண்டு करद्वयेन चान्येन कृताञ्जलिपुटं हृदि ॥ 258 ॥ ध्यात्वा किरीटाधिपति समन्तं दिव्यविग्रहम् । கரத்வயேந சாந்யேந க்ருதாஞ்ஜலிபுடம் ஹ்ருதி த்யாத்வா கிரீடாதிபதிம் ஸமந்த்ரம் திவ்ய விக்ரஹம் | மற்ற விரண்டு கைகளால் மார்பில் அஞ்ஜலி செய்து கொண்டிருக்கும் திவ்யமேனியரான கிரீடாதிபதியை மந்த்ரத் துடன் தயானித்து, आपीडात्मानमप्येत्रं चिन्तयेत् पुरतो हरेः ॥ 259 ॥ बिभ्रतं स्वेन मन्त्रेण देवापीड स्वमौलिना । ஆபீடாத்மாநம் அப்யேவம் சிந்தயேத் புரதோ ஹரே: 1 பிப்ரதம் ஸ்வேந மந்த்ரேண தேவாபீடம் ஸ்வமௌளிநா ம் 91 கிரீடமாலை யென்கிற தேவாபரணத்தைத் தன் தலையால் ஏந்திக் கொண்டு முன்னே நிற்கும் நித்ய ஸூரியையும் மந்த்ரத்தால் த்யானிப்பது. पार्श्वयोरुभयोर्ध्यायेत् कुण्डले मकरात्मके ॥ 260 ॥ स्वमन्त्रेण स्वमौलिस्थ देव श्रवण भूषणे । பார்ச்வயோ: உபயோர் த்யாயேத் குண்டலே மகராத்மகே ஸ்வமந்த்ரேண ஸ்வமௌளிஸ்த்ந தேவச்ரவண பூஷணே | எம்பெருமானின் திருச்செவியணிகளான மகர குண்டலங் கண்த் தங்கள் சிரஸால் ஏந்திக் கொண்டு பக்கங்களில் நிற்கும் ரிகளை அவர்மந்த்ரத்தால் த்யானிப்பது. சார் எரா: || 261 || वैजयन्तीं मृदुतनुं श्रियं मूर्तिमतीमिव । यां वदन्ति पुराणज्ञाः भूतमालां मनीषिणः ॥ 262 11 आधार भूतां भूतानां तां स्व मंत्रेण संस्मरेत् । வ பஞ்சவர்ணா மபி புரோ வநமாலாம் கதாப்ருத: வைஜயந்தீம் ம்ருது தநும் ச்ரியம் மூர்த்திமதீம் இவ | யாம் வதந்தி புராண ஜ்ஞா: பூதமாலாம் மநீஷிண:/ ஆதாரபூதாம் பூதாநாம் தாம் ஸ்வமந்த்ரேண சிந்தயேத் எம்பெருமானுக்கு எதிரில் ஐந்து நிறம் கொண்டதாய் மென்மை பொருந்தி பிராட்டியே இவ்வடிவு கொண்டா ளென்னவாய் பஞ்சபூதங்களுக்கு அபிமானியாகி விஷ்ணு ரணதிகளிலே பூதமாலை யென்று புகழப் பெற்ற வனமாலை மையும் அவனெதிரில் அதன் மந்த்ரத்தால் த்யானிப்பது, 92 तुलसीमपि तत्पार्श्वे सर्वसौगन्ध्य निर्भराम् ॥ 263 11 श्यामां कमल पत्राक्षीम् गोविन्द चरणप्रियाम् । प्रियां श्रियमिवानन्याम् हरेर्नित्य विभूषणाम् || 264 ॥ प्रणम्यात्मीय मन्त्रेण ध्यायेत् प्रमुखतो हरेः । துளஸீமபி தத்பார்ச்வே ஸர்வ ஸௌகந்த்ய நிர்ப்பர ச்யாமரம் கமலபத்ராக்ஷம் கோவிந்த சரண ப்ரியாம் ப்ரியாம் ச்ரியமிவா நந்யாம் ஹரேர் நித்யவிபூஷணம் ப்ரணம்யாத்மீய மந்த்ரேண த்யாயேத்ப்ரமுகதோஹ வனமாலையின் பக்கத்தில் நன் மணமெல்லாம் நிை பெற்ற பசுமை நிறமான, செந்தாமரைக்கண்ணியாய் கே தனின் திருவடியையே ப்ரியமாகக் கொண்ட ச்ரீதேவி போலே பிரானை விட்டுப் பிரியாத நித்ய பூஷண துளசியை அதன் மந்த்ரத்தால் எதிரில் த்யானிப்பது; श्रीवत्सं पुरतो विष्णोः हेमप्रभमनुस्मरेत् । 16 ஸ்ரீவத்ஸம் புரதோ விஷ்ணோர் ஹேமப்ரப மநுஸ்மரே ஸ்ரீ விஷ்ணுவின் எதிரில் பொன்நிறமான ஸ்ரீவத்ஸ மறுவுக்கான ஸூரியையும் த்யானிப்பது. அaக் ரி34714 || 266 || कौस्तुभं पुरतो विष्णोः मंन्त्रेण स्वेन संस्मरेत । A பாஸ்வரம் திவ்யவபுஷம் ஆஸ்பதஞ்ச அகிலாத்ம நா கௌஸ்துபம் புரதோ விஷணோர் மந்த்ரேண ஸ் ஸம்ஸ்மரே ப்ரகாசமாய் ஸர்வ ஜீவாத்மாக்களுக்கும் அதிஷ்ட தேவதையான திவ்யதிருமேனியுடைய கௌத்துவமணி எதிரில் அதன் மந்த்ரத்தால் தியானிப்பது. ம்! | ரே I: றயப் விந் யைப்

மான
ம்
வேந
த்
ான
யை
93
हार चोदरबन्धं च काचीं पीते च वाससी ॥ 267 ॥।
नपुरादीनि चान्यानि भूषणान्यखिलानि च ।
ஹாரஞ்சே தரபந்தஞ்ச காஞ்சீம் பீதே ச வாஸஸீ ; நூபுர தீ நி சாந்யாநி பூஷணாந்யகிலாநி ச
ஹாரங்கள் கச்சுப்பட்டை அரைநாண் இரு பீதாம்பரங் கள் காலணி முதலான மற்றும் எல்லா ஆபரணங்களையும்
அரன் Aaieia qr4:
सुरूपाणि सुगन्धीनि सुकुमाराकृतीनि च । 4147 கலின் அபு சிரர்:
தத்தத் அங்க ஸமுத்தாநி தேஜாம்ஸீவ பராத்மந:
ஸ்வைரேவ தார்யமாணாதி ரூபைர் பஹுவிதை: சுபை:]]
பரமாத்மாவின் அந்தந்த அங்கங்களின் ஜோதிகளே இவைகளென்னும் படியாகி நல்ல நிறமும் மணமும் மேன்மை யான வடிவும் பெற்று
தம் குணங்களால் பெருமானுக்கும் கண்ணையும் மனத் தையும் கவர்கின்றனவாய் அதற்கான ஸூரிகளாலே தக்க வருவு கொண்டு தரிக்கப்பட்டு முள்ளவற்றை
எனஞர் தினன னான் அனாகசச
ம்
யதாரூபம் யதாஸ்த்தானம் யதாவர்ணம் யதாக்ரமம்
94
அததற்கான உருவம் இடம் நிறம் நினைத்து முறை பிரானுக்கு நாற்புறத்திலும் அததன் மந்த்ரத்தால் பக்தியா வணங்கி த்யானிப்பது.
देवस्य दक्षिणे पार्श्वे हेतिराजं सुदर्शनम् ॥ 271 ॥
चल स्वरूपमत्युग्रं मनस्तत्त्वाधिदैवतम् ।
द्विभुजं त्रिदशारिघ्नं ज्वलज्ज्वलन सन्निभम् ॥ 272 ॥
रक्तमाल्याम्बरधरं भीम सुन्दर विग्रहम् ।
।
दधतं भगवच्चक्रं नित्यं वै स्वेन मौलिना ॥ 273 ॥
ध्यात्वा स्वकीयमन्त्रेण शिरसाऽभिप्रणम्य च ।
தேவஸ்ய தக்ஷிணே பார்ச்வே ஹேதிராஜம் ஸுதர்சநம் சலஸ்வரூபம் அத்யுக்ரம் மநஸ் தத்வாதிதைவதம் த்விபுஜம் த்ரிதசாரிக்நம் ஜ்வலஜ் ஜ்வலந ஸந்நிபம் ரக்தமால்யாம்பரதரம் பீம ஸுந்தர விக்ரஹம் 1 தததம் பகவச் சக்ரம் நித்யம் வை ஸ்வேந மௌளிநா
எம்பெருமானின் வலப்புறத்தில், ஆயுதராஜனான திரு வாழியாழ்வானை-ப்ரயோக சக்ரமாய்
சுழன்று கொண்டே யிருப்பதாய் வெகு உக்ரமாய் மனமென்கிற அசேத ந வஸ்து வுக்கு அபிமானிதேவதையாய், இருபுஜங்கள் உடையதாய் தேவர்களின் பகைவர்களை யழிப்பதாய், ஜ்வாலைகளையெல்லாம் வீசும் நெருப்புப் போன்றதாய் செந்நிறமான பூமாலை ஆடை இவற்றை அணிந்ததாய் பயங்கரமாகியே அழகாயுமுள்ள மேனியுடையதுமான பகவச்சக்ரத்தைத் தன் தலையால் தரிக் கின்ற நித்யஸூரியை அதற்கான மந்த்ரத்தினால் த்யானித்துத் தலையால் வணங்கி,
யே
எல்
95
[कध्यानम् ]
असिरत्नं च तत्रैव नन्दकं नन्दकं हरेः ॥ 274
महाप्रमाणं विपुल ज्ञानतत्त्वाधिदैवतम् ।
a
बिभ्रतं मौलिना खङ्गं मन्त्रेण स्वेन संस्मरेत् ।
அஸிரத்நஞ்ச தத்னரவ நந்தகம் நந்தகம் ஹ்ரே: ! மஹாப்ரமாணம் விபுலம் ஜ்ஞானதத்வாதிதைவதம் ! திவ்யேந ஸ்வேந வபுஷா ஸர்வாவயவ சோபிநா
ஸ்வேந ஸம்ஸ்மரேத்
அவ் வலப்புறத்திலேயே ஹரிக்கு ஆனந்தம் விளைக் இன்றதாய் நந்தகமென்ற பெயர் பெற்றதும் மிகவும் நீண்டு அகன்றதாய் ஜ்ஞானமென்னும் தத்துவத்திற்கு அபிமானி மான கத்தியை ஸர்வ அவயவங்களிலும் அழகுற்ற திவ்ய ன உடலுடன் தலையால் தரிக்கின்ற ஸூரியை மந்த்ரத்தி
நினைத்து,
fraz என்ன
असिरत्न महाकोश मन्त्रेणोद्भूत विग्रहम् ।
அவித்யாssதாரமப்யத்ர சிந்தயேத் வர்ம பூர்வவத்
அஜ்ஞானதத்துவத்திற்கு
தேவதையாய் பேருருவம்
கொண்ட அந்த நந்தகத்தின் உறையையும் அவ் வலப்புறத்தி
நிலயே அதற்கான மந்த்ரத்தால் சிந்திப்பது.
un arun at ச
ga
लीलापभ्रं स्त्रमन्त्रेण ध्यायेत् पुरुषविग्रहम् ।
96
சைத்ய-ஸௌரப்ய ஸௌந்தர்ய மார்தவ-ஔஜ்ஜ்s
ஸம்யு
லீலாபத்மம் ஸ்வமந்த்ரேண த்யாயேத் புருஷவிக்ர
அங்கே குளிர்ச்சி, மணம், அழகு, மென்மை, ஒளி இ றுடன் கூடி புருஷாகாரத்துடன் இருக்கும் லீலார்த்தம் பத்மமென்ற ஆயுதத்தையும் தியானிப்பது
[74]
[47: q[என் = ஜுன் 434
வாமத: பாஞ்ச ஜன்யம் ச சங்க்க ராஜம் மநோஹரம் சரத் சசதராகாரம் ப்ருஹத்குக்ஷி ஸமந்விதம்
இனி இடது பக்கத்தில்-பாஞ்சஜன்யமென்கிற-ச கால சந்திரனைப் போன்றதும் பெரு வயிறு கொண்டதும்
ह्रस्वदेहं महाराव खण्डिताशेषदानवम् ॥ 279 ॥
ஹ்ருஸ்வதேஹம் மஹாராவ கண்டிதா சேஷதாநவம் சிறியவுருவுடன் பேரரவத்தினால் அசுரர்கள் அனைவ யும் அழிக்கின்றதுமான
फुलपद्म सहक्षाक्ष पाणि पादाननोज्वलम् ।
दधतं शिरसा शङ्खमहंकाराधिदैवतम् ॥ 280
புல்லபத்ம ஸத்ருக்ஷரக்ஷ பாணி பாத ஆநநோஜ்ஜ்வல தததம் சிரஸா சங்கம் அஹங்கார அதிதைவதம்
சங்கத்தைத் தன் சிரஸ்ஸினால் தரிக்கின்ற, தாமஸாஹ கார தத்துவத்திற்கு அபிமானியாய் மலர்ந்த
தாமரைக் ஒப்பான கண்கள் கைகள் கால்கள் முகம் என்ற அவயவ களால் ஒளியுற்ற ஆழ்வானை
PERFFOR TRISல்ய
நம்
ம்
இவற்
மான
ரத்
ரை
97
चिनयित्वा स्वमन्त्रेण शिरसाऽभिप्रणम्य च ।
சிந்தயித்வா ஸ்வமந்த்ரேண சிரஸாSபிப்ரணம்ய ச
तन कौमोदकीं चापि दिव्यरूपसमन्विताम् ॥ 881 ॥
दधतं शिरसा स्वेन गदां भगवतः प्रियाम् । आधारभूतां मुनयो बुद्धितत्त्वस्य यां विदुः ॥ 232
தத: கௌமோதகீஞ்சாபி திவ்ய ரூபஸமந்விதாம்
ஹேமபூஷிதாம்
பிறகு இடது பக்கத்திலேயே, திவ்யமான உருவுடன் பொற்கவசம் பூண்ட, எம்பெருமானுக்கு ப்ரியமான, புத்தி யென்றும் மஹத்தென்றும் சொல்லப்படும் தத்துவத்திற்கு அபிமானியாக முனிகள் அறிந்த கதையென்னும்படையை சீரஸில் தரிக்கும் ஸூரியை த்யானிக்க.
ध्यायेत् ततः स्वमन्त्रेण शाङ्गमायतविग्रहम् ॥ 288 ॥
अहंकारस्येन्द्रियादेरधिदैव तमाश्रयम् ।
கு
எ:
दधद्भिर्मोलिभिः स्वैः स्वैः स्वस्वं रूपं विभूतिजम्
தன் ஸ்தர் (ii) ச
13
96
சைத்ய - ஸௌரப்ய ஸௌந்தர்ய மார்தவ -ஔஜ்ஜ்வல் ஸம்யுதம் லீலாபத்மம் ஸ்வமந்த்ரேண த்யாயேத் புருஷவிக்ரஹம்
அங்கே குளிர்ச்சி, மணம், அழகு, மென்மை, ஒளி இவ றுடன் கூடி புருஷாகாரத்துடன் இருக்கும் லீலார்த்தமா பத்மமென்ற ஆயுதத்தையும் த்யானிப்பது
கச: புதன் என
A34
शरच्छशधराकारम् बृहत्कुक्षिसमन्वितम् ।
வாமத: பாஞ்ச ஜன்யம் ச சங்க்க ராஜம் மநோஹரம் ! சரத் சசதராகாரம் ப்ருஹத்குக்ஷி ஸமந்விதம்
இனி இடது பக்கத்தில்-பாஞ்சஜன்யமென்கிற -சர கால சந்திரனைப் போன்றதும் பெரு வயிறு கொண்டதும்
हस्वदेहं महाराव खण्डिताशेषदानवम् ॥ 279 ॥
ஹ்ருஸ்வதேஹம் மஹாராவ கண்டிதா சேஷதாநவம்
சிறியவுருவுடன் பேரரவத்தினால் அசுரர்கள் அனைவ
யும் அழிக்கின்றதுமான
फुलपद्म सहक्षाक्ष पाणि पादाननोज्वलम् ।
கரிச4
புல்லபத்ம ஸத்ருக்ஷக்ஷ பாணி பாத ஆநநோ ஜ்ஜ்வல தததம் சிரஸா சங்கம் அஹங்கார அதிதைவதம்
சங்கத்தைத் தன் சிரஸ்ஸினால் தரிக்கின்ற, தாமஸாஹ கார தத்துவத்திற்கு அபிமானியாய் மலர்ந்த தாமரைக் ஒப்பான கண்கள் கைகள் கால்கள் முகம் என்ற அவயவ களால் ஒளியுற்ற ஆழ்வானை.
கு
97
चिःनयित्वा स्वपन्त्रेण शिरसाऽभिप्रणम्य च ।
சிந்தயித்வா ஸ்வமந்த்ரேண சிரஸாSபிப்ரணம்ய ச 1 சங்கராஜனை மந்த்ரத்தால் த்யானம் செய்து சிரஸால்
வணங்கி.
तन कौमोदकीं चापि दिव्यरूपसमन्विताम् ॥ 881 ॥
दधतं शिरसा स्वेन गदां भगवतः प्रियाम् । आधारभूतां मुनयो बुद्धितत्त्वस्य यां विदुः ॥ 232
தத: கௌமோதகீஞ்சாபி திவ்ய ரூபஸமந்விதாம்
ஹேமபூஷிதாம் !
பிறகு இடது பக்கத்திலேயே, திவ்யமான உருவுடன் பொற்கவசம் பூண்ட, எம்பெருமானுக்கு ப்ரியமான, புத்தி யென்றும் மஹத்தென்றும் சொல்லப்படும் தத்துவத்திற்கு அபிமானியாக முனிகள் அறிந்த கதையென்னும்படையை இல் தரிக்கும் ஸூரியை த்யானிக்க.
ध्याये । ततः स्वमन्त्रेण शाङ्गमायतविग्रहम् ॥ 288 ॥
1
अहंकारस्येन्द्रियादेरधिदैव तमाश्रयम् ।
4: களியும்:
दधद्भिर्मोलिभिः स्वैः स्वैः स्वस्वं रूपं विभूतिजम्
தன் சிதர் (igi)
13
285
98
स्वाकृतिभ्यां च तूणीभ्यां प्रियाभ्यामिव संयुतम् । त्रिनतं पुरुषाकारं दधत् स्वशिरसा धनुः ॥ 286 ॥ हैमपट्टैर्बहुविधैः सुरत्नैः सर्वतो वृतम् ।
த்யாயேத் தத: ஸ்வமந்த்ரேண சார்ங்கம்
ஆயதவிக்ர
அஹங்காரஸ்ய இந்த்ரியாதே: அதிதைவதம் ஆச்ர சரை : ஸர்வேந்த்ரியாதாரை: ஸர்வை:
புருஷவிக்ரை
ததத்பி: மௌளிபி: ஸ்வை: ஸ்வை: ஸ்வம்ஸ்வம்
விபூதி
ஸுவ்ருத்தம் ஸம்வ்ருதம் (ஸம்யுதம்) மௌர்வ்ய
ஸக்யேவ ப்ரியயா ஸ்
ஸ்வாக்ருதிப்யாஞ்ச தூணீப்யாம் ப்ரியாப்யாமிவ
ஸம்ய
த்ரிநதம் புருஷாகாரம் ததத் ஸ்வசிரஸா தநு:
ஸர்வதோ வ்ரு
பிறகு
ஸாத்விகாஹங்காரத்திற்கு ஆதார அபிமானி தேவதையும், இந்திரியங்களுக்கு ஆதாரங்ச புருஷாகாரங்களாய் தந்தம் சிரஸ்ஸால் தந்தம் விபூதி அம்புகளை தரிக்கின்ற
अन्यान्यसङख्यान्यच्छेवान्यमवानि महान्त्यपि ॥ 287 ॥ दिव्यपूरुषरूपाणि परितः सर्वतो हरे
स्वशिरो विवृतानन्त स्वविभूतिवष्य
ஹம்
யம்:
99
स्वस्वरूपावसक्तानि स्वाङ्ग प्रत्यङ्गवद्विभोः ।
a
ஹ:
ரூபம்
ஜம்
யா
தம்
தம்
அந்யாநி அஸங்க்யாநி அச்சேத்யாநி அமோகாநி
மஹாந்த்யபி
ஸ்வசிரோ வித்ருதாநந்தஸ்வ விபூதிவபூம்ஷ்யபி
ஏதாநி ஆயுதஜாலா நி ஸ்வஸ்வமந்த்ரை:
விபேர்:

யதோதிதம் மற்றும் எண்ணற்றவையும் பிளக்கப்படாதவையும் பலன் தவறாமலளிப்பவையுமான பெரிய ஆயுதங்கள் திவ்யமான புருஷங்கள் வடிவம் கொண்டு பெருமானுக்கு நாற்புறமு மெங்கும் சூழ்ந்து தங்கள் தலையில் தாங்கள் எந்தெந்த ஆயுதத்திற்கு ஸூரிகளோ அந்தந்த ஆயுதத்தைக் கொண்டு மான தம்மேலிருந்து கொண்டே பெருமானுக்கு அங்க ப்ரத்யங்கம் ளாய் போலும் நெருங்கி விளங்க இருக்குமவற்றை அததன் மந்த் யான ரங்களைக் கொண்டு த்யானிப்பதாம். யைப் இனி சேனை முதலியாரின் த்யானம் மாய், ஏண்டு ற்றும் ங்கள் ரியை अविदूरेऽथ देवस्य प्रागुदीच्यां वरासने । आसीनं नीलमेघाभं शङ्खचक्रगदाधरम् ॥ 290 ॥ அவிதூரோத தேவஸ்ய ப்ராகுதீச்யாம் வராஸநே | ஆஸீனம் நீலமேகாபம் சங்க்க சக்ர கதாதரம் I R பிறகு பகவானுக்குச் சிறிது தூரத்திலே வடகிழக்கில் சிறந்த ஆஸனத்தில் வீற்றிருக்கும் நீலமேக நிறமாய் சங்க சக்ரகதாதரராய் 100 पीतकौशेयवसनं चारुपद्मलेक्षणम् । ऊर्ध्वलक्षित वर्जन्या साज्ञया ससुरासुरान् ॥ 291 ॥ शासतं सकलान् लोकान् ध्यायेत् सेनापति हरेः । பீத கௌசேயவஸநம் சாரு பத்ம தளேக்ஷணம் | ஊர்த்வலக்ஷித தர்ஜந்யா ஸாஜ்ஞயா ஸ்ஸுராஸுர சாஸதம் ஸகலாந்லோகாந் த்யாயேத் ஸேநாபதிம் ஹரே பீதாம்பரதாரியாய், அழகிய தாமரை இதழ் போ கண்களையுடையராய். ஆணை காட்ட உயர நீட்டிய காட்டி விரலால் தேவாஸுஈர்கள் அடங்க எல்லா ப்ர களையும் ஆஜ்ஞையிடுகின்றவருமான பகவத் ஸேநாபதிய விஷ்வக்ஸேநரை த்யானிப்பது. तत्पार्श्वे तत्प्रियां देवीं ध्यायेत् सूत्रवतीमपि ॥ 292 ॥ कालप्रकृति पूर्वांश्च चतुरस्तच्चमूपतीन् । गजानन जयत्सेन हरित्रक्लान् अनुक्रमात् ॥ 293 ॥ தத்பார்ச்வே தத்ப்ரியாம் தேவீம் த்யாயேத் C ஸூத்ரவதீமட் காலப்ரக்ருதிபூர்வாம்ஸ்ச சதுர : தச் சமூபதீந் கஜாநந ஜயத்ஸேந ஹரிவக்த்ராந் அநுக்ரமாத் | வியான அவர்பக்கத்தில் அவர்மனைவியான ஸூத்ரவதியென்ன தேவியையும் த்யானிப்பது. அவரது பதிகளான காலப்ரக்ருதி, கஜாநநர், ஹரிமுகர் என்கிற நால்வரையும்

சேனைகளுக்கு प्रणम्य भक्त्या मन्त्रैः स्वैस्ततः पश्चिमतो हरेः । नागराजमनन्तं च हलमुद्गर धारिणम् ॥ 294 ॥ ஜயத்ஸே T: ன்ற ஆள் ஜை ன ன ம் குப் 101 ப்ரணம்ய பக்த்யா மந்த்ரை: ஸ்வை : தத: நாகராஜம் அநந்தஞ்ச ஹலமுத்கரதாரிணம்.|| பச்சிம தோ ஹரே:) பிறகு அவர்களின் மந்த்ரங்களால் வணங்கிய யகவானுக்கு மேற்கில் அனந்தனென்கிற நாகராஜரை- கலப்பை, உலக்கை இரண்டையும் தரிப்பவராய் चतुर्भुजं सरोजाक्ष शशिकोटिसमप्रभम् । फणा सहस्र मौल्याढ्यं नील वाससमुज्ज्वलम् ॥ 295 ॥ சதுர்புஜம் ஸரோஜாக்ஷம் சசிகோடி ஸமப்ரபம் | பணாஸஹஸ்ர மௌள்யாட்யம் நீலவாஸஸம் உஜ்ஜவலம் நான்கு புஜங்களும் செந்தாமரைக் கண்களும், கோடி சந்திரன்களுக்கொப்பான ஒளியும் ஆயிரம் படங்கள் கொண்ட தலைகளும், நீலநிறமான ஆடையும் மிக்க தேசும். हरि संस्पर्श जानन्दमन्दोद्भ्रान्त विलोचनम् । उरोपविष्टं वारुण्या कान्त्या चैवानवद्यया ॥ 298 ॥ ஹரி ஸம்ஸ்பர்ச ஜாநந்த மந்தோத்ப்ராந்த விலோசநம் உபோபவிஷ்டம் வாருண்யா காந்த்யா சைவ அநவத்யயா எம்பெருமானின் திருமேனி ஸ்பர்சத்தாலான ஆனந்தத் தால் சிறிது பரந்து மிரண்ட கண்களுமாய், குற்றமற்ற காந்தி வாருணி என்ற இரு மனைவிமாரோடு கூடி வீற்றிருப் பவரை वृतं स्वानुचरैर्नित्यैः अन्यैश्च भुजगेश्वरैः । वरकाञ्चनपीठस्थं ध्यायेत् तन्मन्त्रपूर्वकम् ॥ 297 | ப் 102 வ்ருதம் ஸ்வாநுசரைர்’ நித்யை: அந்யைச்ச புஜகேச்வரை வரகாஞ்சநபீடஸ்த்தம் த்யாயேத் தந்மந்த்ர பூர்வக நித்யரான தம் பரிஜநங்களான வேறு பாம்பதை களோடு சூழ உயர்ந்த ‘ஆஸனத்தில் வீற்றிருப்பவரை மந்த்ரம் கொண்டு த்யானிப்பது. }! पुरतश्च सुखासीनं वैनतेयं वरासने । னி க ச க ரி || 298| புரதஸ்ச ஸுகாஸீநம் வைநதேயம் வராஸநே | ஸுகீர்த்யா ருத்ரயா சைவ ஸார்த்தம் ஹ்ருதி எம்பெருமானுக்கு க்ருதாஞ்ஜலி எதிரில் சிறந்த > ஆஸனத் ஸுகமாய் வீற்றிருக்கும் கெருத்மானை, ஸுகீர்த்தி, ரு , என்ற மனைவிகளிருவரோடு கூடியவரை, மார்பில் அஜ் செய்து கொண்டிருப்பவரை शितश्यामलतुण्डायं वृत्तभीम विलोचनम् । देवालोकन हषोत्थ स्मितभिन्नोष्ठसंपुटम् ॥ 299 ॥ சித ச்யாமள துண்டாக்ரம் வ்ருத்த பீம விலோசா தேவாலோக நஹர்ஷோத்த ஸ்மித பிந்நோஷ்ட்ட ஸம்புட கூர்மையாய் கறுப்பான மூக்கின் முனையும், ம மாய் பயங்கரமான கண்களும் உடையவ எம்பெருமானை தர்சனம் செய்வதாலான மகிழ்ச்சிய கிளர்ந்து புன்சிரிப்பால் ‘பிரிந்து விளங்கும் திருப்ப களையுடையவரை J:1 ம் யர் அவர் ம்-1 தில் த்ரை கும் 1 ம்1 ண்டல ரை: பாலே வழங் 103 लसत्कर्णान्त विन्यस्त नागकुण्डलमण्डनम् । परिनिक्षिप्त सुमुख कृतकर्णावलम्बकम् ॥ 300 ॥ லஸத்கர்ணாந்த விந்யஸ்த நாக குண்டல மண்டலம்| பரிநிக்ஷிப்தஸுமுக க்ருதகர்ணாவலம்பகம்| पक्षाभ्यां पञ्चवर्णाभ्यां युतं हैममित्राचलम् तन्मन्त्रेण प्रणम्याथ प्रिय मित्र परात्मनः । I பக்ஷாப்யாம் பஞ்சவர்ணாப்யாம் யுதம் ஹைம் மிவாசலம் அந்யைச்சாநுசரை: ஸார்த்தம் த்யாயேத் பத்ர ரதேச்வரம் 1 தந்மந்த்ரேண ப்ரணம்யாத ப்ரியம் மித்ரம் பராத்மந: | பஞ்சவர்ணங்களான இரு சிறகுகளுடன் கூடிய பொன் லை போன்றவரை, பரமாத்மப்ரிய மித்ரரை மற்றுமுள்ள தம் அடிமைகளோடு பக்ஷி ராஜராக விளங்குமவரை த்யானம் செய்வது. देवस्य पुरतः पार्श्वे पादुके हेमभूषिते दिव्यपुरुषरूपेण ध्यात्वा तन्मन्त्रपूर्वकम् । ண தான் சக || 303 || தேவஸ்ய புரத: ‘பார்ச்வே பாதுகே ஹேமபூஷிதே | திவ்ய பூருஷரூபேண த்யாத்வா தந்மந்த்ரபூர்வகம்-1 அசரண்யாகில ஜகச் சரண்யே சரணம் வ்ரஜேத் | 104 எம்பெருமானுக்குஎதிரில் பொற்கவசம் பூண்ட பாது களையும் திவ்ய நித்யஸூரியாக த்யானித்து; கதியற்ற ஜன களுக்கெல்லாம் காக்கத் தகுதியுடைய அவற்றை மந்த பூர்வமாகத் த்யானித்துச் சரணம் புகுவது. ततश्चण्डप्रचण्डौ द्वौ पूर्वद्वारस्य पार्श्वतः । கசன் ஈன் || 804 || ததஸ் சண்ட ப்ரசண்டெள த்வௌ பூர்வ த்வார பார்ச்வத: சங்க சக்ர கதாஹஸ் தௌஸம்ஜ்ஞாமுத்ரௌ மஹா பலௌ பூஷிதௌ பூஷணை: ஸர்வை:கிரீடாத்யைர் மஹாதறை L பிறகு கிழக்கு வாசலின் காவலர்களாய் இருபக்க களிலிருக்கும் சண்டன், ப்ரசண்டன் என்பவரைய சங்கம் சக்ரம் கதையென்னும் ஆயுதங்களையும் ஒரு கைய ஸம்ஜ்ஞைக்கான முத்ரையையும் உடையவர்களாய் விலைமதிப்பான கிரீடம் முதலான எல்லாப் பூஷண களாலும் பூஷிக்கப்பட்டவரை (இந்த அடை மொழிக மற்ற த்வாரபாலகருக்குமாம்.) दक्षिण द्वार पार्श्वस्यौ तथा भद्र सुभद्रकौ ॥ 205 ॥ தக்ஷிணத்வார பார்ச்வஸ்த்தௌ ததா பத்ர ஸுபத்ரகௌ தெற்கு வாசலின் பக்கத்திலிருக்கும் பத்ர ஸுபத் களையும், जयश्च विजयश्चैव पश्चिमद्वारपार्श्वयोः । ஜயஞ்ச விஜயஞ்சைவ பச்சிம த்வார பார்ச்வயோ: | மேற்கு வாசற் புறங்களில் ஜயவிஜயர்களையும்,த்ர க லய 5:1 கங் 105 धातारं च विधातारम् उत्तरद्वारपाश्वयोः || 306 || தாதாரஞ்ச விதாதாரம் உத்தரத்வார பார்ச்வயோ: | வடக்கு வாசற்புறங்களில் தாதா, விதாதா तेषाम् अधिपतींश्चैव तत्पतींस्तत्पतीनपि । என்பவர்களையும் தேஷாமதிபதீம்ஸ்சைவ தத்பதீந் தத்பதீந் அபி | அந்த எட்டு த்வார பாலகர்களுக்கு மேலதிகாரிகளையும் அவர்களின் பதிகளையும் அவர்களின் பதிகளையும் (இதனின்று தவார பாலகர்களை ஸமயாநுஸாரம் ஏற்படுத்தப் பல அதிகாரிகள் உண்டென்று தெரிகிறது.) A g = || 807 || ப்ரஸாத்ய ச தத்தந்மந்த்ரை: ஸம்ப்ரணம்ய ஸம்பூஜ்யாபி- அவரவர்க்கு உரிய மந்த்ரங்களைக் கொண்டு வணங்கி வழிபட்டு அருள் பெற்று. (வெளியிலேயுள்ள கணாதிபதிகளின் த்யானம்) பும். மிக ள் [[वर्गणाधीशध्यानम् ] ர் ततो बहिर्गणाधीशान् अष्टावष्टसु दिक्ष्वपि । ததோ பஹிர்கணாதீசாந் அஷ்டௌ அஷ்டஸு திக்ஷ்வபி ] பிறகு வெளியில் கணாதிபதிகளாய் எட்டு திக்குகளி ருக்கும் எட்டு ஸூரிகளான कुमुदं कुमुदाक्षं च पुण्डरीकं च वामनम् ॥ 308 ॥ शङ्कुकर्णं सर्वनेनं सुमुखं सुप्रतिष्ठितम् । 14 106 குமுதம் குமுதாக்ஷஞ்ச புண்டரீகஞ்ச வாமநம் | சங்குகர்ணம் ஸர்வநேத்ரம் ஸுமுகம் ஸுப்ரதிஷ்டிதம் குமுதன் குமுதாக்ஷன் புண்டரீகன் வாமனன் சங்கு கர்ணன் ஸர்வநேத்ரன் ஸுமுகன் ஸுப்ரதிஷ்ட்டிதல் என்பவர்களை सवाहनपरीवारान् सायुधान् सपरिच्छदान् ॥ 309 ॥ सर्वांश्चतुभुजान् एतान् शङ्खचक्रगदाधरान् । भूषितान् भूषणैर्दिव्यैः ध्यायेन्मन्त्रैः पृथक् पृथक् ॥ १० ஸவாஹநபரீவாராந் ஸாயுதாந் ஸபரிச்சதாந் ஸர்வாம்ஸ் சதுர்புஜாந் ஏதாந் சங்கசக்ரகதாதராந் பூஷிதாந் பூஷணைர் திவ்யைர் த்யாயேந் மந்த்னர: ப்ருதக் ப்ருதக் வாஹநங்கள் பரிஜனங்கள் படைகள் மற்ற சாமா கள் எல்லாவற்றுடன் நான்கு புஜங்களும் சங்கம் சக்ர கதைகளும் திவ்ய பூஷணங்களும் கொண்டவராகத் தனி தனியே த்யானிப்பது. नित्यज्ञान क्रियैश्वर्यान् परं साम्यमुपागतान् । सर्वान् पारिषदान् ध्यायेत् मन्त्रैः स्वैः परितो हरेः | 811 நித்யஜ்ஞாநக்ரியை ச்வர்யாந் பரம் ஸாம்யம் ஸர்வாந் பாரிஷதாந் த்யாயேத் மந்த்ரை: ஜ்ஞானம், செயல் உபாகதாந் ஸ்வை: பரிதோ ஹரே: ஐச்வர்யமெல்லாம் நித்யமா பெருமானோடு ஸாம்யத்தைப் புஷ்கலமாகப் பெற்று விளங் மவரான பரிஷத்திற்குச் சேர்ந்தவர்களெல்லோரையும் நா புறமும் மந்த்ரபூர்வகமாக த்யானிப்பது. ய் கு 107 एवं ध्यात्वा च तं देवं मानसैरतिमानुषैः । Hiரித்து ளன்: பு:|| 812 || शुद्धैः । वरपूपाद्यैः शुभैराभ्यवहारिकैः । उपचारैश्चतुष्षष्टि सङ्ख्यै रावाहनादिभिः ॥ 818 ॥ ஏவம் த்யாத்வா ச தம் தேவம் மாநஸை: அதிமா நுஷை: | ஒளபசாரிகை: [ ஸாம்ஸ்பர்சிகைஸ்ச கந்தாத்யை: சத்ராத்யை: சுத்தைர் ஹவிரபூபாத்யை: சுபைராப்யவஹாரிகை: | உபசாரைஸ் சதுஷ்ஷஷ்டி ஸங்க்யை: ஆவாஹநாதிபி: H இப்படி எம்பெருமானை த்யானித்து மாநஸங்களான உசாரங்களாலே - அவையாவன:

ஸாம்ஸ்பர்சிகங்களெ னப்படும் கந்த புஷ்பாதிகள், ஒளபசாரிகங்களென்ற குடை சாமரம் முதலானவை, ஆப்யவஹாரிகங்களென்ற சுத்தமா ம் சுபமாயும் உள்ள அன்னம் பக்ஷ்யம் முதலானவை, லாந்த்ருஷ்டிகங்களான எனப்படும் தீபாதிகள்.) இந்த; ஆவாஹனம்முதலான 64 உபசாரங்களாலே अभ्यर्च्य देवं हृदये द्रव्यैः भावमयैः शुभैः । पत्नी - परिजनोपेतं प्रणम्याभिप्रसाद्य च ॥ 814 || அப்யர்ச்ய தேவம் ஹ்ருதயே த்ரவ்யைர் பாவமயை: பத்நீபரிஜநோபேதம் ப்ரணம்யாபிப்ரஸாத்ய ச சுபை: ] சிந்தநாமயமான சிறந்த த்ரவ்யங்களால் ஹ்ருதயத் திலே பத்நீ பரிவாரங்களோடு ஆராதித்து வணங்கி அருள் ளியச் செய்து 108 निवेद्य च बहिर्यागम् एवं भक्त्या समाहितः । निष्क्रम्य तस्मात् हृदयादासीनः पुरतो 37: 11 315 || நிவேத்ய ச பஹிர்யாகம் ஏவம் பக்த்யா ஸமாஹித நிஷ்க்ரம்ய தஸ்மாத் ஹ்ருதயாத் ஆஸீந: புரதோ ஹரே பக்தியுடன் ஸாவதானமாய் வெளியில் பூஜை செய் போவதை விண்ணப்பம் செய்து அந்த ஹ்ருதயத்தினி வெளி வந்து எம்பெருமானுக்கு எதிரில் வீற்றிருப்பவனா कृताञ्जलिपुटस्तस्मै निवेद्यात्मचिकीर्षितम् । अनुज्ञानश्च तेनापि देवीभ्यां सचिवैरपि ॥ 316 || க்ருதாஞ்ஜலிபுடஸ் தஸ்மை நிவேத்யாssத்ம- சிகீர்ஷித அநுஜ்ஞாதஸ்ச தேநாபி தேவீப்யாம் ஸசிவைரபி || அஞ்ஜலியுடன் வெளியில் எம்பெருமானிடம் த செய்ய விரும்பியதை விஜ்ஞாபித்து அவனாலும் தேவி களாலும் மற்ற ஸூரிகளாலும் அனுமதிக்கப்பட்டு ततश्चण्डप्रचण्डादीन् सगणान् सर्वदिक्ष्वपि । अभ्यर्च्य அவுன் ரgqன்: || 17 || ததஸ்சண்ட ப்ரசண்டாதீந் ஸகணாந் ஸர்வதிக்ஷ்வ அப்யர்ச்ய கந்த புஷ்பாத்யை: ஸாதரம் த்வார பாலகா பிறகு எல்லா திக்குகளிலும் சண்டப்ரசண்டாதி க பதிகளையும் த்வாரபாலகர்களையும் வணங்கி கந்த புஷ்ட களால் அர்ச்சித்து 5: 109 आरमेत बहिर्याग एवं भोगक्रमं स्मरेत् । ஆரபேத பஹிர்யாகம் ஏவம் போகக்ரமம் ஸ்மரேத் | வெளியில் பூஜைக்குத் தொடங்க வேணும். ன்று கி ம் பி प्रदर्शनं प्रदानं च क्षामणं प्रीणनं तथा ॥ 18 ॥ आदौ मध्येऽवसाने च प्रतिभोगं समाचरेत् । ப்ரதர்சநம் ப்ரதாநஞ்ச க்ஷாமணம் ப்ரீணம் ததா || ஆதௌ மத்யோவஸாநே சப்ரதிபோகம் ஸமாசரேத் | பகவானுக்கு எதெதை ஸமர்ப்பிக்கிறாமோ, அதெல்லாம் போகமெனப்படும். அவையாவன:-ஆஸநம், அர்க்யம், யாத்யம் முதலானவைகள். ஒவ்வொன்றையும் கீழ்க்கூறும் முறையை அனுஸரித்துச் செய்ய வேணும். அதாவது முதலில் காண்பிப்பதும், இடையில் ஸமர்ப்பிப்பதும், முடிவில் க்ஷமிக் தீப் பிரார்த்தனையும் ப்ரீதிப் பெறப் பிரார்த்தனையுமாகும். இப்படி ஒவ்வொரு போகமுமாம். மேலே இதன் விளக்கம் அன்ன எÜபு| || 319 || प्राप्तं प्राप्तं क्रमात् भोगं दर्शयेदासनादिकम् । அவலோகய தேவேதம் இத்யாவேத்ய ஸ்வஸம்ஜ்ஞயா ப்ராப்தம் ப்ராப்தம் க்ரமாத் போகம் தர்சயேத் ஆஸநாதிகம் ஆஸநாதிகளை ஆஸநம் அர்க்கயம் என்றவாறு அததன் பெயரைக் கூறி தேவனே இதைக் கடாக்ஷி என்று காண்பிப்பதும் 110 प्रदर्शितमिमं भोगं गृह्णीष्व भगवन्निति ॥ 320 ब्रुवन् प्रणम्य प्रयतः प्रदद्यात् परमात्मने । ப்ரதர்சிதம் இமம் போகம் க்ருஹ்ணீஷ்வ பகவந்நிதி ப்ருவந் ப்ரணம்ய ப்ரயத: ப்ரதத்யாத் பரமாத்மநே காண்பித்த இந்த போகத்தைப் பெற்றுக் கொள் வேணுமென்று கூறி வணங்கி அடக்கத்துடன் ஸமர்பிப்பது अथापराधान् अखिलान् दत्तभोगानुबन्धिनः ॥ 321 ॥ क्षमस्व देवदेवेति क्षामयेत् प्रणमन् पुनः । அதாபராதாந் அகிலாந் தத்த போகா நுபந்த்திந; | க்ஷமஸ்வ தேவதேவேதி க்ஷாமயேத் ப்ரணமந் புந:I பிறகு ஸமர்பித்த போகத்தைப் பற்றி நேர்ந்த அபராதங்களை யெல்லாம் தேவதேவனே பொறுக்கவேணு மென்று வணங்கி வேண்டுவதும் देवपादौ स्वहस्ताभ्यां गृहीत्वा शिरसा नमन् ॥ 322 प्रीणयेत् दत्तभोगेन प्रीयतां भगवानिति । தேவபாதெள ஸ்வ ஹஸ்தாப்யாம் க்ருஹீத்வா சிரஸா நமந் | ப்ரீணயேத் தத்த போகேந ப்ரீயதாம் பகவான் இதி அத்துடன் பெருமானின் திருவடிகளைத் தன் கைகளால் பிடித்துக்கொண்டு : இந்த போகத்தாலே பகவான் ப்ரீதி பெறவேணுமென்பதுமாம். fa 111 || 323 || 1 11 YT ம் போகதாநவிதாவேவம் ஸாவதாந: ஸதாஸ்மரேத் | போகம் ஸமர்பிக்கும்போது எப்போதும் கவனத்துடன் இந் நான்கின் முறையை நினைக்க வேண்டும். ஆக இதன் சுருக்கமாவது: அர்க்கயத்தை உத்தரணியில் 9 கொண்டு (1) அர்க்கயம் அவலோகய, (2) ப்ரதிக்ருண் எடுத்துக் ஹீஷ்வ .ஓம் நமோ நாராயணாய, (3) க்ஷமஸ்வ என்று கூறி, (4) ப்ரீயதாம் வாஸுதேவ: என்று கூறிக் கொண்டே அர்க் யத்தை ப்ரதிரஹபாத்ரந்தில் சேர்த்து விடுவது; இதுபோல், ஒவ்வொன்றையும் செய்ய வேண்டும். ப்ரதிக்ருண்ஹீஷ்வ என்று கூறினவுடன் மூலமந்த்ரத்தை விடாமற் வேண்டும். இதே எதற்கும் பொதுவான மந்த்ரம். பாத்யம் ஆசமநீயம் என்றாற் கூற போல் வெவ்வேறு சொல்லைத் தக்கவாறு சேர்த்துச்சொல்ல வேண்டும். மீண்டும் இதன் விவரம்:- पूर्वं सङ्कल्पितादर्थ्याद द्वितीया चषकादिना । || आदाय साक्षतं तोयं पाणिभ्यां नासिकासमम् ॥ 324 ॥ ऊर्ध्वमुत्क्षिप्य सभयः तिष्टन् अवनताननः । गृह्णीष्व भगवन् पूजां मत्प्रयुक्तामिति नुवन् ॥ 325 ॥ न्यस्येत् दक्षिणतः किंचित् जलं देवस्य मूर्धनि । என் த|| 6 || பூர்வம் ஸங்கல்பிதாத் அர்க்யாத் த்விதீயாச் சஷகாதிநா | ஆதாய ஸாக்ஷதம் தோயம் பாணிப்யாம் நாஸிகாஸமம் 112 ஊர்த்த்வம் உத்க்ஷிப்ய ஸபய: திஷ்ட்டந் அவநதாநந: | க்ருஹீஷ்வ பகவந் பூஜாம் மத்ப்ரயுக்தாமிதி ப்ருவந் || ந்யஸ்யேத்தக்ஷிணத: கிஞ்சித்ஜலம் தேவஸ்யமூர்த்தநி சேஷம் தச்சரணௌ ஸ்ம்ருத்வா க்ஷிபேத் அர்க்யம் ப்ரதிக்ரஹே அர்க்யபாத்ரம் இரண்டு. ஒன்றில் ப்ரோக்ஷண தீர்த்தம் மற்றொன்றில் அர்க்ய தீர்த்தம். இந்த இரண்டாவது பாத் ரத்தினின்று சிறிய பாத்திரத்திலோ உத்தரணியிலோ ஜலத்தை அக்ஷதை சேர்த்து இரு கைகளாலும் மூக்குக்கு நேராக உயரத் தூக்கி அச்சத்துடன் அச்சத்துடன் நின்று நின்று குனிந்த முகத்துடன், ‘பகவானே நான் செய்யும் பூஜையைக் கொள்ள வேணும்’ என்று சொல்லிக் கொண்டே தேவனின் சிரஸில் வலப்புறத்தில் சிறிது தீர்த்தம் சேர்த்து விட்டு மிகுந்ததை அர்க்கய ப்ரதிக்ரக பாத்திரத்தில் அவன் திருவடிகளை நினைத்துக் கொண்டே சேர்ப்பது. [அர்க்ய, பாத்ய ஆசம நீயஸ்நா நீயங்களுக்குத் தனித்தனியாக ப்ரதிக்ரக பாத்ரம் வைக்கும் ஸம்ப்ரதாயம் இங்கே கொள்ளப்படும். ஒரே ப்ரதிக்ரக பாத்ரமென்ற பக்ஷமும் உண்டு.] यौगपद्येन भोगानाम् अर्ध्यमर्पणमिष्यते । யௌகபத்யேந போகாநாம் அர்கியம் அர்ப்பணம் இஷ்யதே | போகங்களுக்குள் பூஜையைக் கொள்ள வேணுமென்று தீர்த்தம் ஸமர்ப்பிப்பதே அர்க்கியம் ஸமர்ப்பிப்பதுமாம். தனித்தனியன்றி தந்த்ரமாக அனுஷ்ட்டிக்கப்படும். तच्चागतस्य देवस्य श्रमायासोपशान्तये ॥ 327 ॥ தச்சாSS கதஸ்ய தேவஸ்ய ச்ரம ஆயாஸோப சாந்தயே 1 அர்க்யம் அரப்பிப்பது எம்பெருமானுக்கு எழுந்தருளிய ச்ரம கார்யத்தினாலான களைப்புத் தீர்வதற்கே. அது அத் தீர்த்தத்தினாலேயே ஸித்திக்குமே. 113 இனி பாத்ய ஸமர்ப்பண விவரம் :- सर्वरत्नविचित्रञ्च मं पाद्यप्रतिग्रहम् aa சgஷ் கணி: ரி ஜாம் F44 || 328 || याचेन शिरसा देवं स्पृशन् तच्चरणाम्बुजम् । ஸர்வ ரத்ந விசித்ரஞ்ச ஹைமம் பாத்ய ப்ரதிக்ரஹம் | தத்வா ஸபுஷ்பம் கரயோ: ப்ரஸார்ய யுகளம் ஸ்வகம் I யாசேத சிரஸா தேவம் ஸ்ப்ருசந் தச்சரணாம்புஜம் | ரத்னங்கள் இழைத்துப் பொன்னாலான பாத்ய ப்ரதிக் ரஹ பாத்ரத்தை எம்பெருமான் திருவடிவைப்புக்கு அனு உலமாக எதிரில் வைத்து, தன் கைகள் இரண்டையும் புஷ்பத்துடன் நீட்டி அவன் திருவடிகளைத் தொட்டுக் கொண்டு தலைகுனிந்து பின் வருமாறு ப்ரார்த்திக்க வேணும். அத எ4 பி8-(nit) aeg: || 329 || தஜ்: 9 4: மு: : | 44 || 30 || असत्यस्यातिनीचस्य भक्तिहीनस्य दुर्मतेः । HA[fqqqதனர் (fat) || 331 || निधेहि चरणद्वन्द्वं त्वामस्मि शरणं गतः । அக்ருத்ரிம ப்ரேமரஸமதுரை: (நிர்ப்பரை): ஸ்வகராம்புஜை: சுத்தை: ஸ்வபாவஸுபகை: ஸுகஸ்பர்சை: ஸுகந்திபி: ஸம்வாஹ்யமாநம் அநிசம் சேஷசேஷாசநாதிபி: I அஸத்யஸ்யாதிநீசஸ்ய பக்திqநஸ்ய துர்மதே:1 மமாபி கரயோரத்யஸ்வயைவ க்ருபயா விபோ(ஹரே) | நிதேஹி சரணத்வந்த்வம் த்வாம் அஸ்மி 15 சரணம் கத: 1 114 ‘கபடமற்ற ப்ரீதிப் பெருக்கினால் இனியனவாய் சுத்த மாய் இயற்கையில் அழகாய் மென்மையாய் நன்மணமும் நிறைந்த தம் திருக்கைத் தாமரைகளால் எப்போதும் சேஷ விஷ்வக்ஸேநாதிகளால் வருடப்பெறும் இரு திருவடிகளையும் பொய்யும் நீசத் தன்மையும் பக்தியின்மையும் துர்புத்தியுமே யான எனது கைகளிலும் உனது க்ருபையினாலே வைத்தருள வேணும். உன்னைச் சரணம் புகுந்துளேன்’. அவுரி சரி qER I: 3×2 || पूर्वसङ्कल्पितात्पाद्याद् उद्धृतैर्जलजादिना । स्वयमेव शुभैस्तोयैः पाणिभ्यामवने जयेत् ॥ 888 ॥ அப்யர்த்திதேந தேவை தத்தம் தத் தக்ஷிணம் பதம் | பூர்வ ஸங்கல்ப்பிதாத் பாத்யாத் உத்ருதை: ஜலஜாதிநா ஸ்வயமேவ சுபைஸ் தோயை; பாணிப்யாம் அவநேஜயேத் | இப்படி ப்ரார்த்திக்கப் பெற்று அவனாலேயே அளிக்கப் பட்ட அவன் வலது திருவடியை முன்னமே ஏற்படுத்திய பாத்ய பாத்ரத்தினின்று சங்கு முதலானவற்றால் எடுத்த தீர்த்தத்தினாலே தானே சோதிக்க வேணும். ततः प्लोतेन संमृज्य चन्दनेनोपलिप्य च । दत्त पुष्पचयं पादं नाग भोगे निवेशयेत् ॥ 834 ॥ தத: ப்லோதேந ஸம்ருஜ்ய சந்தநேநோபலிப்ய ச \ தத்த புஷ்பசயம் பாதம் நாகபோகே நிவேசயேத் I பிறகு துடைப்பதற்கான வஸ்த்ரத்தால் துடைத்துச் சந்தனம் பூசி, புஷ்பங்களை ஸமர்ப்பித்து அந்தத் திருவடியை ஆதிசேஷனின் உடல் மேல் அமர்த்துவது-115 एवं सव्यं च चरणम् अवनिज्यावमृज्य च । अनु लिम्प्याचयित्वा च यथापूर्व निवेशयेत् ॥ 885 | ஏவம் ஸவ்யஞ்ச சரணம் அவநிஜ்ய அவம்ருஜ்ய ச | அநுலிப்ய அர்ச்சயித்வா ச யதாபூர்வம் நிவேசயேத் போல் இவ்வாறே இடது திருவடியையும் சோதித்துத் துடைத்துப் பூசி அர்ச்சித்து முன்திருவடியைப் நாகணையில் அமர்த்துவதாம். ततः पुरस्तात् देवस्य हेमरत्न विचित्रितम् । नित्रायाऽऽच मनोच्छ प्रतिग्रहमनुत्तमम् ॥ 886 ॥ தத: புரஸ்தாத் தேவஸ்ய ஹேம ரத்ந விசித்ரிதம் | நிதாயாssசமநோச்சிஷ்ட ப்ரதிக்ரஹம் அநுத்தமம் | அதன் பிறகு எம்பெருமானின் எதிரில் பொன் ரத்னங் களால் விசித்ரமாகச் செய்யப்பட்ட, ஆசமந தீர்த்த]சேஷம் பெறும் ப்ரதிக்ரஹபாத்ரத்தை வைத்து- व्रत आचमनार्थं च हस्ते देवस्य दक्षिणे । पूर्वसङ्गतिं तोयं दद्यात् भक्त्या यथा पुरा । 887 || தத: ஆசமநார்த்தஞ்ச ஹஸ்தே தேவஸ்ய தக்ஷிணே | பூர்வ ஸங்கல்பிதம் தோயம் தத்யாத் பக்த்யா யதா புரா பிறகு ஆசமனத்திற்காக முன்னமே ஏற்படுத்தப்பட்ட தீர்த்தத்தைச் சிறிது எடுத்து பகவானின் வலது திருக்கையில் முன்போல் பக்தியுடன் சேர்ப்பது. ப்ரதிக்ரக பாத்ரத்தில் விழும்படி சேர்க்க வேணும். 116 ततो दहिन मधु न्यस्य सर्पिर्वा मध्वलाभतः । nala || 8|| प्रदश्य पुरतस्तस्य प्रदद्यात् दक्षिणे करे । மதுபர்க்கம் ததோ தத்நி மது ந்யஸ்ய ஸர்ப்பிர்வா மத்வலாபத: மதுபர்க்கம் ப்ரகல்ப்ய த்ரி: மதுபர்க்க இதி ப்ருவந் || ப்ரதர்ச்ய புரதஸ்தஸ்ய ப்ரதத்யாத் தக்ஷிணே கரே | விசே [இந்த முதல் மந்த்ராஸனத்தில் அர்க்யபாத்ய ஆசம நீயங்களுக்குப் பிறகுச் சில விசேஷோபசாரங்கள் உண்டு அவையாவன.] தயிரில் தேனைச் சேர்த்து, தேன் இல்லையாகில் நெய்யை யாவது சேர்த்து மதுபர்க்கத்தைச் செய்து, அயம் மதுபர்கோ மதுபர்கோ மதுபர்க்க:’ என்று மூன்றுதரம் சொல்லி எம்பெருமானுக்குக் காண்பித்து வலக்கையில் சேர்க்க வேண்டும். மூன்று தரம் கொடுப்பதென்ன லுமாம் aa: qfa வினா ஈ हस्तस्य क्षालनायाथ प्रदद्यादुष्णवार्यपि । || 339 |! தத: பீதவதி ப்ரீத்யா மதுபர்க்கம் பராத்மநி || ஸ்தஸ்ய க்ஷாள நாயாத ப்ரதத்யாத் உஷ்ணவார்யபி மதுபர்க்கத்தைப் பிரான் ப்ரீதியினாலே அருந்திய பிறகு திருக்கை சோதிப்பதற்கு உஷ்ண தீர்த்தம் சேர்க்க வேண்டும். दत्वा चाचमनीयाम्भः सुगन्धि शुचि निर्मलम् ॥ 340 ॥ हस्तस्य मार्जनायाथ प्लोत धौतं सुधूपितम् । सालंकारां च गां दद्यात् सवःसां तरुणीं शुभान ॥ 341 ॥ THE 17 ‘தத்வா ச ஆசமநீயாம்ப: ஸுகந்தி சுசி நிர்மலம் | ஹஸ்தஸ்ய மார்ஜநாயாத ப்லோதம் தௌதம் ஸுதூபிதம் ஸாலங்காராஞ்ச காம் தத்யாத் ஸவத்ஸாம் தருணீம் சுபாம் | தெளிவாய் சுத்தமாய் மணம் பெற்ற தீர்த்தத்தை ஆசமனத்திற்காகவும், திருக்கை துடைப்பதற்காக தூப மேற்றிய சுத்தமான ப்லோத வஸ்த்ரத்தையும் ஸமர்ப் பித்துப் பிறகு அலங்காரங்கள் அணிந்து கன்றுடன் கூடிய சுபமான இளம் பசுவையும் அர்ப்பணம் செய்வது. பிறகு கந்த புஷ்ப தூப தீபங்களை அடைவாக ஸமர்ப் பித்தல் ततश्चन्दनकर्पूर कुङ्कुमागरुभिः कृतम् । क्षोदं हिमजलैः सिक्तम् दर्शयित्वा निवेद्य च तेन देवपुः सर्वमनुलिपेत् खपाणिना । 11 342 11 ததஸ் சந்தநகர்ப்பூர குங்குமாகருபி: க்ருதம் | க்ஷோதம் ஹிமஜலை: ஸிக்தம் தர்சயித்வா நிவேத்ய ச | தேந தேவவபுஸ் ஸர்வம் அநுலிம்பேத் ஸ்வபாணிநா

तो लक्ष्मीं भुवं चापि परिवारांश्च सर्वशः ॥ 348 ॥ अङ्गरागैर्बहुविधैः अनुलिपेत् सुगन्धिभिः ।

118

ததோ லக்ஷ்மீம் புவம்சாபி பரிவாராம்ச்ச ஸர்வச: ! அங்கராகைர் பஹுவிதை: அநுலிம்பேத் ஸுகந்திபி: 1

பிறகு ச்ரீதேவி பூதேவிகளுக்கும் பரிவாரங்களுக்கும்

பலவித பரிமளமுள்ள முழுமையும் ஸமர்ப்பிப்பது.

பூச்சுக்களை

aa: gfள பான்சசனன்: || 344 || गन्धवन्त्यनवद्यानि विविधानि बहूनि च ।

ான

तुलसी - पद्म- कल्हार चम्पकादीनि सादरम् ।

|| 3 45 |}

தத:புஷ்பாணி தேவஸ்ய தத்வா பாணி ஸரோஜயோ: கந்தவந்தி அநவத்யாநி விவிதாநி பஹூநி சா ஸ்வோத்பாதிதாநி ஸ்வக்ஷேத்ராத் உத்பந்நாநி

ஸ்வபாணிநா |

துளஸீ பத்ம கல்ார ஹசம்பகாதீநி ஸாதரம் ||

பிறகு பெருமானின் திருக்கைத் தாமரைகளில் பரிமளம் நிறைந்து குறையற்ற வெகுவகையான தன்னால்

உண்டு

பண்ணப் பெற்றுத் தன்நிலத்தில் உண்டான திருத்துழாய், தாமரை, செங்கழுநீர், செண்பகம் முதலான புஷ்பங்களை பக்தியுடன் ஸமர்ப்பித்து.

दामभिर्विविधैश्वित्र घ्राणनेत्रमनोहरैः ॥ 346 ||

தூள்: சா: லூர்:

q:கரிqd::

அபுராqபு: அ3: BAKQE4: || 347 ||

अयातयामैः

अनिषिद्वेरविच्छिन्नैः अपर्युषित पूतिभिः । ।

ga-ரிக்- சி்

6:

|| 438 ||

119

தாமபிர் விவிதை சித்ரை: க்ராணநேத்ர மநோஹரை: | சுத்தை : ஸுகந்தை: ஸுபகை: ஸுகஸ்பர்சை :

ஸுகல்ப்பிதை: 1 அயா தயாமை: அம்லாநை: அகதாமோதவைபவை: | அநிஷித்தை: அவிச்சிந்நை: அபர்யுஷித-பூதிH: I துளஸீ மல்லிகா ஜாதி சம்பகாதி விநிர்மிதை: |

கண், மூக்கு, மனம் மூன்றையும் கவருமவையாய், பரிசுத்தமாய், பரிமளம் அழகு மிக்க மென்மை பொருந்திய வையாய் நன்றாகத் தொடுக்கப் பெற்று, பழையவை யென்னப்படாமல், வாடாமல் வாசனை விசேஷமாகக்

கொண்டவையாய், சாஸ்த்திர நிஷித்த மாகாதவையாய் சின்னம் பின்னமாகாமல், காலம் கடந்தவை, தூர்கந்தம் பெற்றவை யென்னலாகாமே, விசித்திரமாக அமைக்கப் பெற்ற துளஸி மல்லிகை முல்லை செண்பகம் முதலான பற்பல மாலைகளைக் கொண்டு

मौलिमावेष्टय देवस्य दत्वा चोत्तंसकस्रजम् ।

கவு| பு: ஏ4: || 349 || மௌளிம் ஆவேஷ்ட்ய தேவஸ்ய தத்வா ச உத்தம்ஸக ஸ்ரஜம் | கண்ட்டமாலா பஹுவிதா தத்வா பாதஸ்ரஜ: சுபா: , எம்பெருமானின் குடுமியைச் சுற்றி, சிரஸ்ஸில் மாலை வைத்துத் திருக்கழுத்தில் பல மாலைகளைத் தொங்க விட்டுத் திருவடிகளிலும் சுபங்களான மாலைகளைச் சேர்த்து, मुक्तपुष्पचयं चापि बहुरूपं समन्ततः । அரதி அனோர் qa: 350 || उपर्यपि च देवस्य प्रकीय कुसुमोत्करम् । 1 120 முக்த புஷ்பசயஞ்சாபி பஹுரூபம் ஸமந்தத: ஸம்ப்ரகீர்ய ஸ்வஹஸ்தாப்யாம் பாதயோ: பார்ச்வதஸ் ததா உபர்யபி ச தேவஸ்ய ப்ரகீர்ய குஸுமோத்கரம் + விடுதி புஷ்பங்களை விசேஷமாகக் கைகளில் கொண்டு நாற்புறமும் திருவடிகளின் பக்கங்களிலும் இறைத்துப் பெருமான்மேலும் நிரம்பப் புஷ்பங்களைச் சேர்த்து देव्योश्च परिवाराणां दत्वा पुष्पाणि देववत् ॥ 35। ॥ आदर्श दर्शयित्वाऽग्रे प्रणमेत् दण्डवत् क्षितौ । ॐ தேவ்யோஸ்ச பரிவாராணாம் தத்வா புஷ்பாணி தேவவத் ஆதர்சம் தர்சயித்வாக்ரே ப்ரணமேத் தண்டவத் க்ஷிதௌ धूपं सौगन्ध आदाय देवाय विनिवेदयेत् । ததோ குக்குளு.கர்ப்பூர சந்தநாகருபி: க்ருதம் | தூபம் ஸௌகந்தம் ஆதாய தேவாய விநிவேதயேத் ! பிறகு குக்குளு, கர்ப்பூரம், சந்தனம் அகில் இவற்ற லான, நறுமணமுள்ள தூபத்தை எடுத்து எம்பெருமானுக்கு ஸமர்பிப்பது. 121 देव्यादि परिवारेभ्यो दत्वा धूपं च पूर्ववत् ॥ 358 ॥ தேவ்யாதி பரிவாரேப்யோ தத்வா தூபஞ்ச பூர்வவத்! தேவீமுதலான பரிவாரங்களுக்கும் முன்போல் தூபம் ஸமர்ப்பித்து, तनः कपूर चूर्णाढ्य घृतार्द्र नववर्तिजात् । ज्वलतो रुचिरात् दीपाद् उत्थितात् चतुरङ्गुलम् ॥ 854 | सुगन्धि दृष्टिसुखदम् औष्ण्येन परिवर्जितम् । आलोकमात्रमादाय स्वेन दक्षिणपाणिना । 855 सदेवीकाय देवाय स्वमन्त्रेण निवेदयेत् । தத: கர்ப்பூர சூர்ணாட்ய க்ருதார்த்ர நவவர்த்திஜாத் ; ஜ்வலதோ ருசிராத் தீபாத் உத்திதாத் சதுரங்குளம் 1 ஸுகந்தி த்ருஷ்டி ஸுக தம் ஔஷ்ணயேந பரிவர்ஜிதம் | ஆலோகமாத்ரமாதாய ஸ்வேந தக்ஷிணயாணி நா 1 ஸதேவீகாய தேவாய ஸ்வமந்த்ரேண நிவேதயேத் | பிறகு கர்பூரப்பொடி கலந்த நெய்யில் நனைத்த வத்தி யினின்று உண்டாக்கி நாலுவிரல் நீளம் ஜ்வலிக்கும் அழகிய தீபத்தினின்று பரிமளமுள்ளதும், கண்ணுக்கு ஸுகமளிப்ப தும், சூடில்லாததுமான வெளிச்சத்தை மட்டும் தன் வலக் கையினாலெடுத்து அதன் மந்த்ரத்தாலே தேவிகளோடு கூடிய தேவனுக்கு ஸமர்ப்பிப்பது. घण्टानादसनाधौ द्वौ धूपदीपौ निवेदयेत् ॥ 356 H तन्नादसंयुतावेतौ दुष्टसत्त्वनिबईणी । 16 122 भगवत्प्रीति जनकौ शृण्वतां पापनाशनी ॥ 8-7 ॥ तत आचमनं दत्वा पूर्वसङ्कहिपतै जलैः । கண்டநாத ஸநாதௌ த்வெள தூபதீபௌ தந்நாத ஸம்யுதாவேதௌ துஷ்ட ஸத்வ நிவேதயேத்1 நிபர்ஹணௌ 1 பகவத்ப்ரீதி ஜனகௌ ச்ருண்வதாம் பாப நாசநௌ | தத ஆசமநம் தத்வா பூர்வஸங்கல்ப்பிதைர் ஜூலை: ஸமர்ப் தூப தீபங்களை கண்டையின் நாதத்துடன் பிப்பது. அந்த நாதத்தோடு சேர்ந்து இத் தூப தீபங்கள் துஷ்டப் பிராணிகளை அழித்து பகவானை அழித்து பகவானை உவப்பித்துக் கேட்பவருக்கும் பாபங்களைப் போக்கும். பிறகு முன் பரி கல்பனம் செய்த தீர்த்தத்தைக் கொண்டு ஆசமனம் ஸமர்ப்பித்து. ஏகாதச ரிச்ச|| 358 || प्रभूतं क्रमुकं दद्यात् श्वेत ताम्बूल संमितम् । ஙU |! 859 || சுபை: கர்பூர ஜைஸ் தைலை: ஸுக்தம் குஸும ப்ரபூதம் க்ரமுகம் தத்யாத் ச்வேத தாம்பூல வாஸிதம் ஸம்மிதம் தேவாய தேவீயுக்தாய ஸாநுயாத்ராய ஸாதரம் | சுபமான கர்பூர தைலத்தில் நனைத்து பூமணமேறிய நல்ல பாக்குத் தூளை இளம் வெற்றிலையோடு சேர்த்து தேவி 123 களுடனும் பரிவாரங்களுடன் கூடிய தேவனுக்கு ஆதரத் துடன் அர்ப்பணம் செய்வது. இதுவரையில் முதல்மந்த்ராஸனத்திற் முறை யாயிற்று. இனி ஸ்நாநாஸனம்- ततः प्रणम्य स्थित्वा च मूयधायाञ्जलिं स्थितः । செய்யும் தத: ப்ரணம்ய ஸ்த்தித்வா ச மூர்த்நி ஆதாயாஞ்ஜலிம் ஸ்த்தித: 1 ஸ்நாநாஸநம் ஸஸம்பாரம் ஏவம் ஸம்ஸ்மாரயேத் ஹரிம் • பிறகு வணங்கி நின்று சிரஸ்ஸில் அஞ்ஜலியை வைத்துக் கொண்டு சாமான்களோடு சேர்ந்த ஸ்நாநாஸனத்தை எம்பெருமானிடம் விண்ணப்பம் செய்வதாம். स्नान कालस्त्वयं प्राप्तः तवेच्छा वर्तते यदि । ceன் குலச் கஞ்சி || 86 | | a ஸ்நாநகாலஸ் த்வயம் ப்ராப்த: தவேச்சா வர்த்ததே அப்யஞ்சயித்வா தேவேச ஸுஸ்நாநம் யதி கர்த்துமர்ஹஸி n தேவனே! ஸ்நாநத்திற்கான ஸமயம் நெருங்கியது. திரு வுள்ள முண்டாகில் எண்ணெயும் தேய்த்துக் கொண்டு சிறந்த ஸ்நாநம் செய் தருள்வீர். யாகப் பிரித்தால் ‘அஞ்ஜயித்வா’ யும் அஞ்ஜனம் செய்வதாவது கொள்வதே.) (ufa என்றதைத் தனி என்பது ஸாது; முழுமை எண்ணெய் பூசிக் 124 स्फुटीकृतं मया देव शुभं (इदं) स्नानपरे स्वाथि । सपादपीठमपर (ठं परम) मिदं சசசச் AET || 862 || ஸ்ப்பூடீக்ருதம் மயா தேவ சுபம் (இதம்) ஸ்நாநபரே த்வயி ஸபாதபீடம் அபரம் (பரமம்) இதம் ஸ்நாநாஸநம் மஹத் தேவா! நீராட்டத்தில் நோக்குள்ள உமக்காகப் பாங் கான வேறு பெரிய ஆஸனம் அடியேனால் நன்றாக சித்தப் படுத்தப்பட்டுள்ளது. (சுபம் என்றும் அபரம் என்றும் ஓலைப் பாடம் உளது சுத்தம்). आसादयाशु स्नानार्थ मदनुग्रहकाम्यया । அஸாதயாசு ஸ்நாநார்த்தம் மதநுக்ரஹகாம்யயா என்னை அனுக்ரஹிக்க விரும்பி நீராட்டத்திற்கு விரை வில் வீற்றிருந்தருள வேணும். a: || 368 || आदाय पादुके तस्मै स्नाना सनमथाऽऽनयेत् । இதி விஞ்ஞாப்ய தம் தேவம் தேந சாப்யநு மோதித: ஆதாய பாதுகே தஸ்மை ஸ்நாநாஸநமதாssநயேத் இப்படி எம்பெருமானுக்கு விஜ்ஞாபித்து அவரால் உவக்கப்பட்டுப் பாதுகைகளைக் கொண்டு அவரை ஸ்நாநத் திற்கு எழுந்தருளப்பண்ணுவது. இரவு சவுன் qy< || 364 || पूर्व भुक्तानि माल्यानि वस्त्राण्याभरणानि च । அடிபு: Fate 865 ||125 தத்ராs$ஸீநாய தேவாய த்த்வாதீர்க்யம் பூர்வவந்முதா பூர்வபுக்தாநி மால்யாநி வஸ்த்ராண்யாபரணாநி ச அபநீய தத: ஸ்நாந சாடீம் தத்வா யதோசிதம் முன் சாத்தியிருந்த மாலைகளையும் வஸ்த்ரங்களையும் அணிகளையும் களைந்து, தகுந்த படியான ஸ்நாந வஸ்த்ரமும் ஸமர்ப்பித்து, पत्नीभ्यामपि चैवैतत् कृत्वा सबै पृथक पृथक् । க் க சரிஜாச || 866 || பத்நீப்யாம் அபி சைவைதத் க்ருத்வா ஸர்வம் ப்ருதக் க் பாத்யம் ஆசமனம் தத்வா பாத பீடஞ்ச ஸுஸ்த்திரம் ! ச்ரீதேவி பூதேவிகளுக்கும் ஸ்நாநசாடீ முதலானவற் றைத் தனித்தனியே ஸமர்ப்பித்து, பாத்யமும், ஆசமனமும், திருவடி தாங்கும் ஸ்திரமான பீடமும் ஸமர்ப்பிப்பதாம். दन्त काष्ठ द्वयं दत्वा दन्त पङ्क्त्योर्द्वयोरपि । जिह्वानिर्देइन पटं दधाम् स्वर्णादिनिर्मितम् || 387 | தந்த காஷ்ட்டத்வயம் தத்வா தந்த பங்க்த்யோர் த்வயோரபி | ஜிஹ்வா நிர்லேகநபடம் தத்யாத் ஸ்வர்ணதி- நிர்மிதம்1 பல் வரிசை இரண்டுக்காக இரண்டு பற்குச்சிகளையும், நாக்கு வழிக்கப் பாங்காகப் பொன்னால் மெல்லிய வஸ்த்ரத்தையும் ஸமர்ப்பிப்பதாம். आस्यशोधनतोयं च मुखप्रक्षालनं तथा । செய்யப்பட்ட சன வவுசசரிவுவு: அாணி Gரரின் ச4 | 868 126 ஆஸ்ய சோதந தோயஞ்ச முக ப்ரக்ஷாளநம் ததா |

हस्त प्रक्षालनं तोयं दत्वा मात्रां प्रदश्य च । ரிரிவு: திஷே கரிஷai வரிந: || 89 || प्रहष्ट परिचर्याख्यां सर्व भोग प्रपूरणीम् । क्रमुकं च सताम्बूलं यथापूर्व निवेद्य च ॥ 870 || ஹஸ்த ப்ரக்ஷளநம் தோயம் தத்வா மாத்ராம். ப்ர தர்ச்ய ச ஸுகந்திபி: ஸுரூபைஸ்ச கல்பிதாம் சாலி- ப்ரஹ்ருஷ்ட பரி சர்யாக்யாம் ஸர்வ போக தண்டுலை: ப்ரபூரணீம் i க்ரமுகஞ்ச ஸதாம்பூலம் யதாபூர்வம் நிவேத்ய ச

अभ्यङ्गं गन्धतैलेन सुगन्ध्युद्वर्तनं शुभम् ।

बहु मिचामराचैश्च वीजनं गात्रमर्दनम् ॥ 371 ॥

127

அப்யங்கம் கந்ததைலேந ஸுகந்த்யுத்வர்த்தநம் சுபம் | பஹுபிஸ் சாமராத்யைஸ்ச வீஜநம் காத்ர மர்த்தநம்

மணமுள்ள எண்ணெயால் தேய்ப்பதும், தேய்த்தலம் வாசனையுள்ள பொடியும், சாமரம் முதலானவற்றால் வீசு வதும் திருமேனியை அழுத்திப் பிடித்துத் தேய்ப்பதும்,

तैल शोधन चूर्णानि गन्धामल वारि च । केशप्रक्षालनं तोयं सुगन्धि च सुनिमलम् || 372 ॥

தைல சோதந் சூர்ணாநி கந்தாமலக வாரி ச [ கேசப்ரக்ஷள நம் தோயம் ஸுகந்தி ச ஸுநிர்மலம்

எண்ணெயை ப்போக்கும் பொடிகளையும் மணமுள்ள நெல்லி நீரும், தலைமயிர் சோதிக்க மணமும் தெளிவுமுள்ள தீர்த்தமும்,

लोध्रकल्के (की) य पिण्याकं कचोरं करकं तथा ।

प्रियङ्गुसंयुत

तोयं निर्मलं i|| 78 |

सिद्धार्थकजलं चैव सुगन्धि सलिलं नवम् ।

सर्वोषधि जलं सर्व रत्नवारि सुगन्धि च ॥ 874॥

शुद्धतोयं च दत्वैषामन्तरे चान्तरे जलम् ।

லோத்ர கல்கே(கீ)ய பிண்யாகம் கசோரம் கரகம்

ததா] ப்ரியங்கு ஸம்யுதம் தோயம் நிர்மலம் தகராம்பு ச ஸித்தார்த்தக ஜலஞ்சைவ ஸுகந்தி ஸலிலம் நவம் ஸர்வௌஷதி ஜலம் ஸர்வ ரத்நவாரி ஸுகந்தி ச 1 சுத்த தோயஞ்ச தத்வைஷா மந்தரே சாந்தரே ஜலம் | லோத்ரப்பொடி முதலான 12 விதமான தீர்த்தங்களை இடையிடை சுத்த தீர்த்தத்துடன் ஸமர்ப்பித்து,

128

दत्वा देवस्य शिरसि केशान् संवेष्टय वाससा || 875 ॥

தத்வா தேவஸ்ய சிரஸி கேசாந் ஸம்வேஷ்ட்ய

வாஸ்ஸா

பிறகு சிரஸ்ஸில் தலைமயிர்களை வஸ்த்ரம் சுற்றிக் கட்டி

ततः शुद्धैः माषपिष्टे! चूर्णैश्च विविधश्शुभैः ।

புளிவு பேசு:

|| 376 11

தத: சுத்தை : மாஷ பிஷ்டை!: சூர்ணைஸ்ச விவிதை

சுபை:

தேஹம் ஸம்சோத்ய தேவஸ்ய ஜலை: ப்ரக்ஷாள்ய

நிர்மலை;

பிறகு சுத்தமான உளுத்தமாவு முதலான சூர்ண± களால் திருமேனியைத் தேய்த்து த் தெளிவான தீர்த்தத் தினால் அலம்பி,

स्नानशाटी विसृज्यान्यद्वस्त्रं दद्यात् सुधूपितम् |

प्रदद्यात् शुद्रतोयं तु स्नानासन विशुद्धये ॥ 377 ||

ஸ்நாந்சாடீம் விஸ்ருஜ்யாந்யத் வஸ்த்ரம் தத்யாத்

ஸுதூபிதம் ப்ரதத்யாத் சுத்த தோயம் து ஸ்நாநாஸநவீசுத்தயே!

ஸ்நாந காலத்தில் அணிந்த ஆடைகளைக் களைந்து நன்கு தூபமேற்றப்பட்ட வேறு வஸ்த்ரம் சாத்திவிட்டு ஸ்நாநான நத்தைச் சுத்தி செய்ய நல்ல தீர்த்தமிட வேணும்.

अभिषेकोपचारः

शोधिते च ततस्तोयैः स्वास्तृते धौतवाससा ।

आसीने च ततस्तस्नि आसने परमात्मनि ॥ 378 ॥

129

சோதிதே ச ததஸ்தோயை: ஸ்வாஸ்த்ருதே

தௌதவாஸஸா

ஆஸநே ச ததஸ்தஸ்மிந் ஆஸீநே பரமாத்மநி

பிறகு

சுத்த ஜலத்தினால் சோதிக்கப்பட்டு சுத்த

வஸ்த்ரமும் பரப்பப் பெற்ற அவ் வாஸனத்தில் வீற்றிருக்க,

उपवीतोत्तरीये च जलं चाचमनीयकम् ।

गन्धं पुष्पं च धूपं च दीपं चाचमनं तथा ॥ 379

पवित्र च शुभं कौश करयोरुभयोरपि ।

உபவீதோத்தரீயே ச ஜலஞ்சாசமநீயகம் |

கந்தம் புஷ்பஞ்ச தூபசஞ்ச தீபஞ்சாசமநம் ததா பவித்ரஞ்ச சுபம் கௌசம் கரயோருபயோரபி |

D

பூணூல், உத்திரீயம், ஆசமந தீர்த்தம், சந்தனம், ஷ்பம், தூபம், தீபம் ஆசமனம் இருகைகளிலும் தர்ப்ப பவித்ரங்கள் ஸமர்ப்பித்து,

सशङ्ख तूय निर्घोषं सर्ग्यजुस्सामनिस्वनम् ॥ 880 ||

सनृत्तगोतं वाद्यं च सर्वमङ्गल संयुतम् ।

HE Aக 34

|| 881

जलै स्सुगन्धिभिः शुद्धैः देवमूर्त्यभिषेचनम् ।

कृत्वा प्रणम्य देवेशं पृष्ट्वा सुस्नान मादरात् ॥ 382 ॥ ஸசங்க்க தூர்ய நிர்க்கோஷம் ஸர்க் யஜுஸ் ஸாம

நிஸ்வநம் !

ஸந்ருத்த கீத வாத்யஞ்ச ஸர்வ மங்கள ஸம்யுதம் | ஸஹஸ்ர ரந்த்ர ஸம்யுக்த ஹேம பத்ம

விநிஸ்ருதை: 1

17

130

ஜூலை: ஸுகந்திபி: சுத்தை: தேவமூர்த்ரி அபிஷேச

நம்

க்ருத்வா ப்ரணம்ய தேவேசம் ப்ருஷ்ட்வா ஸுஸ்நாதன

ஆதராத்

சங்க தூர்ய முழக்கத்துடனும் ருக்வேத யஜு

யஜுர்வேது ஸாமவேத கோஷத்துடனும் ந்ருத்த கீத வாத்யங்களும் னும் மங்களங்களெல்லாம் சேர நன்மணம் நிரம்பிய சுத்த மான தீர்த்தங்களை ஆயிரம் ரந்த்ரமுள்ள பொற்றாமரைச் சல்லடை மூலம் எம்பெருமானின் சிரஸ்ஸில் சேர்த்து அ ஷேசனம் செய்து வணங்கி விருப்பத்துடன் நன்கு நீராட் டம் கண்டருளிற்றா என்று கேட்பதாம்.

ततो नीराजनं कुर्यादेवं भक्तिसमन्वितः ।

ததோ நீராஜநம் குர்யாதேவம் பக்தி ஸமந்வித : |

பிறகு பக்தியுடன் கீழ்க்கூறுமாறு

ஆரத்தி செய்ய

வேணும்.(‘குர்யாத் ஏவம்’ என்று பிரிக்க. இது ஓலை பாடம். ‘க்ருத்வா’ என்ற பாடம் அசுத்தம்.]

அத்த:ை காக: ஏஏ || 388 ||

किंचित् किंचित् समादाय तत्तत्स्नानावसानतः । gil(fஈ)8: எŠ: ஏர் கன் சேரிரிசிசச | 884 ||

லோத்ராதி த்ரவ்யவாரிப்ய: த்வாதசப்ய: ப்ருதக்

ப்ருதக்

கிஞ்சித் கிஞ்சித் ஸமாதாய தத்தத்ஸ்நாநாவஸாந்த: ஸுஸஞ்சி (ஜா)தை: ஜலை: பூர்ணம் கலசம் ஹேம

நிர்மிதம்

131

முன்பு 374வது ச்லோகத்திற் சொன்ன லோத்ரம் முத -ன 12 வஸ்துக்கள் கலந்த தீர்த்தங்களால் தனித்தனியே நாநம் செய்வித்தபோது சிறிது சிறிதாக அந்தந்த தீர்த் பெற்று நிறைந்த பொற்கலசத்தை-

சேர்க்கப்

ஸஞ்சிதை: என்றது ஓலைப்பாடம்)

सदूर्वाश्वत्थपत्रैश्च शुभैरपिहिताननम् ।

उपर्यारूढ सौवर्ण चतुर्दिग्दीप पात्रकम् ॥ 885 |

भ्रामयित्वोपरि हरेः त्रिः समन्त्र प्रदक्षिणम् ।

ஸதூர்வாச்வத்த பத்ரைஸ்ச சுபை; அபிஹிதாநநம் | உபர்யாரூட ஸௌவர்ண சதுர்திக்தீப பாத்ரகம் | ப்ராமயித்வோபரி ஹரே: த்ரி ஸமந்த்ரம் ப்ரதக்ஷிணம்!

அருகம்புல்

வஸ்துக்களால் அரசவிலைகள் என்ற சுப மறைக்கப்பட்ட முகத்தின் மேல் பொன்னாலான நான்கு இக்குக்களிலும் தீபம் ஏற்றிய பாத்ரம் வைத்து எம்பெரு மனுக்கு எதிரில் மேல் வரையில் ப்ரதக்ஷிணமாக மூன்று தரம் சுற்றி

zqaq: புதர் reaaaaaaz || 886 || बहिर्निर्यातयेद् एष नीराजनविधिक्रमः ।

உபதீபை: பரிவ்ருதம் சங்க்க தூரியோபநாதிதம் பஹிர் நிர்யாதயேத் ஏஷ நீராஜந விதிக்ரம: |

பல சிறு தீபங்கள் சூழ்ந்திருக்க சங்க தூர்ய வாத்ய கோஷங்களுடன் சுற்றி வெளியில் சேர்ப்பது.

ஆரத்தி முறை.

இது இங்கு

132

சககளளக: || 337

दत्वाऽऽचमनमव्यग्रः केशान् संमृज्य वाससा ॥ 888 |

தத: பத்ம ஸமாகார கலசீநாள நி:ஸ்ருதை.1

சுத்தை : ஸுகந்திபி ; தோயை: தேவம் பூயோSபிஷிச்ய

ச1

வாஸஸா !!

தத்வாSSசமநம் அவ்யக்ர: கேசாந் ஸம்ம்ருஜ்ய

பிறகு தாமரை போன்ற கலசத்தின் நாளத்தினின்று பெருகும் சுத்த நறுமணமான தீர்த்தங்களால் எம்பெரு

மானை மீண்டும் நீராட்டி ஆசமனம் செய்வித்து துரையாகக்

கேசங்களை வஸ்த்ரத்தால் துடைத்து.

देहवारिहरं चापि फ्लोतं दत्वा सुधूपितम् ।

தேஹவாரிஹரஞ்சாபி ப்லோதம் தத்வா ஸு தூபிதம்

திருமேனிஜலத்தை நீக்கும் ப்லோதவஸ்த்ரத்தையும்

நன்கு தூபமேற்றி ஸமர்ப்பித்து.

स्नानशा टीमपावृत्य क्षौमम दत्वा सुधूपितम् ॥ 389 ॥

ஸ்நாந சாடீம் அபா(தா)வ்ருத்ய க்ஷெளமம் தத்வா

ஸுதூபிதம்

ஸ்நாநசாடியை யவிழ்த்து நன்கு தூபமேற்றிய பட்டு வஸ்த்ரம் ஸமர்ப்பித்து. (‘அபாவ்ருத்ய’ என்ற ஓலைப்பாடம் சுத்தம்)

केशाधार शुभ क्षौमम् आस्तीयसद्वयोपरि।

केशान् प्रकीर्याधिवास्य धूपैः, संस्कृत्य कंकतैः ॥ ४90 ॥

133

கேசாதாரம் சுபம் க்ஷெளமம் ஆஸ்தீர்ய அம்ஸத்வயோ

கேசாந் ப்ரகீர்யாதிவாஸ்ய தூபை:, ஸம்ஸ்க்ருத்ய

பரி 1

கங்கதை:

தலைமயிர்முடியைச் சுற்றி பட்டை இருதோள்களின் மேலும் பரப்பி, மயிரைப் பிரித்து தூபமணமேற்றி சீப்பால் சிக்கெடுத்து

बद्ध्वालङ्कृत्य रुचिरैः दामभिश्च सुगन्धिभिः ।

பத்த்வா அலங்க்ருத்ய ருசிரை: தாமபிஸ்ச

ஸுகந்திபி:

மணமுள்ள அழகிய கயிறுகள் கொண்டு முடியைச் கட்டி அலங்கரித்து (இப்படி ஸ்நாநாஸந கார்யம் பூர்த்தியான வுடன்)

அகதச ன சனி சன = || 891 |i

दत्वा तु पादुकाद्वन्द्वं तत्र देवं समानयेत् ।

அலங்காராஸநஞ்சாஸ்ய தர்சயித்வா ப்ரஸாத்ய ச )

தத்வா து பாதுகாத்வந்த்வம் தத்ர தேவம் ஸமா-

அலங்காராஸனத்தைக்

நயேத் =

காண்பித்து அருள் புரிய

வேண்டி பாதுகைகளை ஸமர்ப்பித்து அங்கு எழுந்தருளச்

செய்வதாம்.

(ஆன்னிகத்திலுள்ள

‘ஸம்பந்நம்

தேவ என்கி

ச்லோகம் இதிலில்லை).

134

तत्राये पाद्यः चमन गन्धसंमर्दनानि च ॥ 892 | दत्त्वा तु तालवृन्ताद्यैः वीजयित्वा सचामरैः ।

தத்ரார்க்ய பாத்யாசமந கந்த ஸம்மர்தநாநி ச தத்வா து தாளவ்ருந்தாத்யை: வீஜயித்வா

ஸசாமரை:

அங்கே அர்க்யம் பாத்யம் ஆசமநீயம் ஸமர்ப்பித்து வாசனைப் பொடி தேய்த்து விசிறி சாமரம் முதலானவற்றை வீசி யுபசரித்து

செ

ண || 393 ||

उपवीतोत्तरीये च दत्वाऽस्याचमनं ततः ।

தூபிதம் பீதவஸநம் பூஷணாந்யகிலாநி ச உபவீதோத்தரீயேச தத்வாரஸ்யாசமனம் தத:1

தூபமேற்றிய பீதாம்பரத்தையும் எல்லா பூஷணங்களை யும் பூணூலையும் உத்தரீயத்தையும் ஸமர்ப்பித்து ஆசமனம் செய்வித்து

गन्धं बहुविधं रम्यं पुष्पाणि सुरभीणि च ॥ 394 ॥

स्रजश्च विविधा रम्याः सुगन्धि सुखदं दृशोः ।

अञ्जनं दर्पण धौतं धूपं चाघ्राणसौख्यदम् ॥ 395 ॥ दीपमाचमन चापि यथा पूर्व निवेदयेत् ।

கந்தம் பஹுவிதம் ரம்யம் புஷ்பாணி ஸுரபீE ச | ஸ்ரஜஸ்ச விவிதா: ரம்யா: ஸுகந்தி ஸுகதம் த்ருசோ: அஞ்ஜநம் தர்ப்பணம் தௌதம் தூபஞ்ச ஆக்ராண

ஸௌக்யதம் & தீபமாசமநஞ்சாபி யதாபூர்வம் நிவேதயேத் |

இனிய பல வாஸநாத்ரவ்யங்களையும் மணமுள்ள புஷ்பங்களையும் பல அழகிய மாலைகளையும், கண்களுக்கு ஸு135

மளிக்கும் மையையும்

சுத்தமான

கண்ணாடியையும்

மூக்குக்கு அநுகூலமான தூபத்தையும், தீபத்தையும் பிறகு முன்போல் ஆசமநீயத்தையும் ஸமர்பிப்பதாம்.

दर्शयित्वा ततोऽस्त्राणि चक्रादीनि पृथक् पृथक् ॥ ९५8 ॥ स्तोत्रैः श्रुतिसुखैः स्तुत्वा दत्वा पादुकयोर्युगम । சாபுரிா: த் TAGSHPA || 397 ||

தர்சயித்வா ததோஸ்த்ராணி சக்ராதீநி ப்ருதக்

ஸ்தோத்ரை: ச்ருதிஸுகை: ஸ்துத்வா தத்வா

ப்ருதக்

பாதுகயோர் யுகம்

ஸ்த்தாபயித்வா$க்ர தஸ்சோச்சை: த்வஜம்

கருட லக்ஷணம்

சக்ரம் முதலான ஆயுதங்களை எம்பெருமானுக்குக் காண்பித்து செவிக்கினிய ஸ்தோத்ரங்களால் துதித்து இருபாதுகைகளையும் ஸமர்ப்பித்து, கெருடனை முனையில் கொண்ட த்வஜத்தையும் நிறுத்தி

छत्र पार्वण चन्द्राभं मुक्तादामविराजितम् ।

CHEOS

& ச கெகபுனி || 398

ச்சத்ரம் பார்வண சந்த்ராபம் முக்தாதாம விராஜிதம் |

ஹைமதண்டே ச விமலே சாமரே சாருரூபிணீ

முத்துமாலைகள் விளங்கவான பர்வ தின பூர்ண சந்த்ரன்’

போன்ற குடையையும், ஸ்வர்ணத்தினாலான

யுடைய அழகியவுருவுள்ள இரு சாமரங்களையும்

प्रदश्य रथ-मतिङ्ग-तुरगाश्च सलक्षणान् ।

பிடிகளை

|| 899 ||

கள்,

136

ப்ரதர்ச்ய ரத மாதங்க துரகாம்ஸ்ச ஸ்வக்ஷணாந்| சயநாஸநயாநாநி சங்க்காம்ஸ்ச அமந்தநிஸ்வநாந்

காண்பித்து, லக்ஷணங்கள் பொருந்திய தேர்கள், யானை குசிரைகள், சயநங்கள், ஆஸனங்கள். வாஹனங்கள்.

உரத்த ஓசையுள்ள சங் 9 ங்கள் என்பவற்றையும்

मेरीश्च पटुनिध्वानाः संकांस्य मधुरस्वजाः ।

मद्दलानि च रम्याणि गम्भीर निनदाभ्यपि ॥ 400 ॥

பேரீஸ்ச படுநித்வாநா; ஸகாம்ஸ்ய மதுரஸ்வநா : | மத்தளாநி சரம்யாணி கம்பீர நிநதாந்யபி ||

உரத்த +த்தமுள்ள பேரீவாத்யங்களையும் இனிய ஓசை யையுடைய காம்ஸ்ய வாத்யங்களையும் கம்பீரமான த்வனி யுள்ள இனிய மத்தளங்களையும்

हमीच काहलोर्दिव्याः सुस्वनाः श्रोत्रतर्पणीः ।

श्र

ன்

|| 401 ||

ஹ்ைமீஸ்ச காஹளீர் திவ்யா: ஸுஸ்வநா: ச்ரோத்ர

தர்ப்பணீ: |

கீதாநி ச்ருதிஹாரீணி ந்ருத்தம் நேத்ர மநோஹரம்

செவிக்கினிய சிறந்த த்வனியுடைய பொற்காஹௗங் களையும், காதைக் கொள்ளை கொள்ளும் பாட்டுக்களையும் கண்ணையும் மனத்தையும் கவர்கின்ற நாட்யத்தையும்

ढक्कादि विविध वाद्यं शुभताल समन्वितम् ।

प्रदर्श्य देवदेवस्य प्रीणनाय पृथक पृथक् ॥ 402 ॥

டக்காதி விவிதம் வாத்யம் சுபதாள ஸமந்விதம் | ப்ரதர்ச்ய தேவதேவஸ்ய ப்ரீணநாய ப்ருதக் ப்ருதக்

தாளம் நன்குப் பெற்ற டக்கை முதலிய பல வாத்யத் தையும் எம்பெருமானின் உவப்புக்காகத் தனித்தனியே ஸமர்ப்பித்து

137

वित्तमात्रां सुवर्णाढ्यां दत्वा भोगप्रपूरणीम् ।

வித்தமாத்ராம் ஸுவர்ணாட்யாம் தத்வா போக

ப்ரபூரணீம் |

போகங்களின் பூர்த்திக்காகப் பொன் நிறைந்த தனமாத் ரையையும் ஸமர்ப்பித்து (ஸ்நாநாஸனத்திலே தண்டுலமாத் ரையை யருளினார். இங்கே தன மாத்ரையை, போஜ்யா ஸனத்தில் கோமாத்ரையைக் கூறுவர்.)

[[पुष्पार्चनोपचारः]

मूलमन्त्रेण तदनु तद्वर्णैश्च पृथक पृथक् ॥ 403 ॥

पञ्चभिश्चौपनिषदैः वाराहा चैस्तथा परैः ।

3-ஐ தினசிசசன்: எச

|| 404 ||

அர்ச்சனை :

மூலமந்த்ரேண ததநு தத்வர்ணைஸ்ச ப்ருதக் ப்ருதக் பஞ்சபிஸ்ச ஒளபநிஷதை: வாராஹாத்யை:

அந்யைச்ச வைஷ்ணவைர் மந்த்ரை: ப்ராப்தைர்

திருவஷ்டாக்ஷரத்தினாலும்

ததா பரை:

குரு ஸகாசத:

அதன் அக்ஷரங்களாலும்

பஞ்சோபநிஷந் மந்த்ரங்களாலும் வராஹப் பெருமாள்

மந்த்ரம் முதலானவற்றாலும் இப்படி ஆசார்யமூலம் பெற்ற மற்ற விஷ்ணு மந்த்ரங்களாலும்

पौरुषेणापि सूक्तेन प्रत्यचं परमात्मने ।

दत्वा शुभानि पुष्पाणि प्रणम्य च पुनः पुनः ॥ 405 ॥

பௌருஷேணாபி ஸூக்தேந ப்ரத்ய்ருசம் பரமாத்மநே ] தத்வா சுபாநி புஷ்பாணி ப்ரணம்ய ச புந: புந:

18

138

புருஷஸூக்த ருக்குக்களாலும் பெருமானுக்குப் புஷ்பார்ச்சனை செய்து மீண்டும் மீண்டும் ப்ரணாமம் செய்து,

स्नानाद्येतदशेषेण देव्योरप्येवमाचरेत् ।

अन्येषां परिवाराणां कुर्याद् गन्धादिकं क्रमात् ॥ 406 ॥

ஸ்நாநாதி ஏதத் அசேஷேண தேவ்யோரப்யேவம்

ஆசரே த் |

அந்யேஷாம் பரிவாராணாம் குர்யாத் கந்தாதிகம்

க்ரமாத் ||

இவ்வாறே தேவிகளுக்கும் ஸ்நாநம் முதலானவற்றை நடத்த வேண்டும். மற்ற பரிவாரங்களுக்கு கந்த புஷ்ப தூப தீபாதிகள் ஸமர்ப்பிப்பது. அது போதும்.

ततः प्रदक्षिगं कृत्वा प्रणम्याष्टसु दिक्ष्वपि ।

स्तुत्वा जपित्वा स्वं मन्त्रं ध्यात्वा देवं यथोदितम् ॥ 407 ॥

தத: ப்ரதக்ஷிணம் க்ருத்வா ப்ரணம்யாஷ்டஸு

திக்ஷ்வபி!

ஸ்துத்வா ஜபித்வா ஸ்வம் மந்த்ரம் த்யாத்வா தேவம்

யதோதிதம் ||

பிறகு ப்ரதக்ஷிணம் செய்து எட்டு திக்கிலும் ப்ரணாமம் செய்து, துதித்து, மூலமந்த்ரத்தை சக்த்யநுஸாரம் ஜபித்து பகவானைத் த்யானிப்பதாம்; (அலங்காராஸநம் ஆயிற்று)

भोजनासनमावेद्य तद्यानाय प्रणम्य च ।

போஜநாஸநம் ஆவேத்ய தத்யாநாய ப்ரணம்ய ச பாதுகாக்ர்யே ப்ரதாயாத போஜநாஸநம் ஆநயேத்

139

போஜனத்திற்கான ஆ ஸநத்தை விண்ணப்பித்து அங் கெழுந்தருள்வதற்காக வணங்கிப் பாதுகைகளை பித்து அவ்வாஸநத்திற்கு வருவிப்பது

तत्रासीनाय दत्वाध्यं पाद्यमाचमनं ततः ।

मधुपर्कं मधुयुतं दधि दद्यात् घृताप्लुतम् ॥ 09 ॥

ஸமர்ப்

தத்ராssஸீநாய தத்வார்க்யம் பாத்யம் ஆசமனம்

தத: 1

மதுபர்க்கம் மதுயுதம் ததி தத்யாத் க்ருதாப்லுதம் II

அங்கு வீற்றிருக்குமவனுக்கு அர்க்ய பாத்ய ஆசமநீயங் களை ஸமர்ப்பித்த பிறகு தேனும் நெய்யும் நன்கு சேர்ந்த தயிரான மதுபர்க்கத்தை ஸமர்ப்பிக்கவேணும்.

तत आचमनं दत्वा हस्तप्रक्षालनं तथा ।

सालंकारां च गां दद्यात् गोमात्रार्थं परात्मने ॥ 410 ॥

தத ஆசமநம் தத்வா ஹஸ்தப்ரக்ஷாளநம் ததா | ஸாலங்காராஞ்ச காம் தத்யாத் கோமாத்ரார்த்தம்

பராத்மநே ||

பிறகு

பிறகு திருக்கைக்குத் தீர்த்தமும் சேர்த்த ஆசமனம் செய்விப்பது; கோமாத்ரை ஸமர்பிப்பதற்காக எம்பெருமானுக்கு நன்கு அலங்கரித்த கோவை தானம் செய்வதாம்.

[मभ्यवहारिकोपचारः ]

ततः प्रसन्नः प्रयतः प्रभूतं षडसान्वितम् । ராகுக் க: அஞ4 || 411 |

தத: ப்ரஸந்ந: ப்ரயத: ப்ரபூதம் ஷட்ரஸாந்விதம் | ப் பூதக்ருத ஸம்யுக்தம் பலை: ஸ்வாதுபிராவ்ருதம்

140

பிறகு தெளிவுடன் பரிசுத்தனாய் பூரணமாய் ஆறுவகை ரஸமுள்ளதாய், நெய் நிறைந்ததாய் இனிய பழங்களைச் சுற்றிலுமுள்ளதாய்

प्रभूताज्याक्त मधुर विविधव्यञ्जनान्वितम् । எனாக்கன் எழுபு: எப்பு சகச || 412 ||

ப்ரபூதாஜ்யாக்த மதுர விவித வ்யஞ்ஜநாந்விதம் | பஹுபதம்சம் பஹுபி: சூர்ணைரபி ஸுஸம்ஸ்க்ருதம் | நெய் நிறைந்து மதுரமாய் பலவிதமான விசேஷ கரி யமுதுகளுடனும் பல ஊர்காய்களுடனும் பல பொடிவகை களுடனும் கூடியதாய்

मूलमन्त्राभिमृष्टं च संस्कृतं शोषणादिभिः ।

f கெள ஜூரிg || 413 ||

மூலமந்த்ராபிம்ருஷ்டஞ்ச ஸம்ஸ்க்ருதம்

சோஷணாதிபி: | திவ்யாம்ருத பயஸ்விந்யா ஸிக்த்வா ஸுரபி முத்ரயா |}

மூலமந்த்ரத்தினால் ஜபித்து சோஷண தாஹந ப்லாவநங் கள் செய்யப் பெற்று திவ்யமான அமுதாகிற பாலைப்பெருக் கும் ஸுரபி முத்ரையைக் காட்டி அமுது பெருகிய தாக்கப் பட்டதுமான

हविर्निधाय पुरतः देवस्यात्यन्तमुत्सुकः ।

विज्ञापयेच्च समयः (यं) तिष्ठन् சரிசி ன் த: || 414 ||

ஹவிர் நிதாய புரதோ தேவஸ்யாத்யந்தம் உத்ஸுக: ] விஞ்ஞாபயேச்ச ஸபயம்(ய:) திஷ்ட்டந் மூர்த்நி

க்ருதாஞ்சலி: B

ஹவிஸ்ஸை எம்பெருமானின் எதிரில் வைத்து மிக்க ஆவலுடன் அஞ்சி நின்று அஞ்சலியை சிரஸ்ஸில் வைத்துக்

141

கொண்டு விஞ்ஞாபிக்க வேணும்-

असत्य मुशुचि नीचमपराधैक भाजनम् ।

ina

मामनादृत्य दुर्बुद्धिं स्वयैव कृपया विभो ।

415 ||

அஸத்யம் அகசிம் நீசம் அபராதைக பாஜநம் | அல்ப்ப- சக்திம் அசை தந்யம் அநர்ஹம் த்வத்க்ரியாஸ்வபி !!

மாம் அநாத்ருத்ய துர்புத்திம்ஸ்வயைவக்ருபயா விபோ ப்ரபோ ! மெய் யில்லாதவனும் சுத்தியற்றவனும் நீசனும் அபராதங்களுக்கே இடமானவனும் ஸ்வல்ப சக்தி யுடையனும் அறிவற்றவனும் உமது ஆராதனங்களிலே யோக்யதையற் றவனும் துர்புத்தியுமான

அநாதரித்து உமது கிருபையினாலே

अतिप्रभूतमत्यन्त भक्तिस्नेहोपपादितम् ॥ 416 ||

शुद्धं सर्वगुणोपेतं सर्वदोषविवर्जितम् ।

கனஜர் ர்: || 417 ||

त्वमेवेदं हविः कृत्वा स्वीकुरुष्व सुरेश्वर । त्वमेवेद

er

என்னை

அதிப்ரபூதம் அத்யந்த பக்தி ஸ்நேஹோபபாதிதம் || சுத்தம் ஸர்வகுணோபேதம் ஸர்வதோஷ விவர்ஜி தம் | ஸ்வாநுரூபம் விசேஷண ஸ்வதேவ்யா:ஸத்ருசம் குணை: த்வமேவேதம் ஹவி: க்ருத்வா ஸ்வீகுருஷ்வ

TDEST ஸுரேச்வர |

தேவதேவ! தேவரீரே இந்த ஹவிஸ்ஸை வெகு விசேஷ மாகவும் பரத்வ ஸௌலப்யங்கள்கொண்ட தேவரீரிடமுள்ள பக்திஸ்நேஹங்களாலே சேகரிக்கப்பட்டதாகவும் சுத்தமாய் குணங்களெல்லாம் சேர்ந்து தோஷம் சிறிதுமிராததுமாய் முக்கியமாக தேவருக்குகந்ததாய் தேவருடையதேவியாரின் குணங்களுக்கு இணங்கியதுமாகக் கொண்டருள வேணும்.

140

பிறகு தெளிவுடன் பரிசுத்தனாய் பூரணமாய் ஆறுவகை ரஸமுள்ளதாய், நெய் நிறைந்ததாய் இனிய பழங்களைச் சுற்றிலுமுள்ள தாய்

प्रभूताज्याक्त मधुर विविधव्यञ्जनान्वितम् ।

அநாகன் எழும்பு: என் சன்ச || 412 ||

ப்ரபூதாஜ்யாக்த மதுர விவித வ்யஞ்ஜநாந்விதம் | பஹூபதம்சம் பஹுபி: சூர்ணைரபி ஸுஸம்ஸ்க்ருதம் நெய் நிறைந்து மதுரமாய் பலவிதமான விசேஷ கரி யமுதுகளுடனும் பல ஊர்காய்களுடனும் பல பொடிவகை களுடனும் கூடியதாய்

मूलमन्त्राभिमृष्टं च संस्कृतं शोषणादिभिः ।

f ைகெ

மூலமந்த்ராபிம்ருஷ்டஞ்ச ஸம்ஸ்க்ருதம்

|| 418}}

சோஷணாதிபி: [

திவ்யாம்ருத பயஸ்விந்யா ஸிக்த்வா ஸுரபி முத்ரயா

மூலமந்த்ரத்தினால் ஜபித்து சோஷண தாஹந ப்லாவநங்கு கள் செய்யப் பெற்று திவ்யமான அமுதாகிற பாலைப்பெருக் கும் ஸுரபி முத்ரையைக் காட்டி அமுது பெருகியதாக்கப் பட்டதுமான

हविर्निधाय पुरतः देवस्यात्यन्तमुत्सुकः ।

A1qன்ன ச44: (4) AB சரிசி த: || 414 ||

ஹவிர் நிதாய புரதோ தேவஸ்யாத்யந்தம் உத்ஸுக: ] விஞ்ஞாபயேச்ச ஸபயம்(ய:) திஷ்ட்டந் மூர்த்நி

க்ருதாஞ்சலி: 1

ஹவிஸ்ஸை எம்பெருமானின் எதிரில் வைத்து மிக்க ஆவலுடன் அஞ்சி நின்று அஞ்சலியை சிரஸ்ஸில் வைத்துச்

141

கொண்டு விஞ்ஞாபிக்க வேணும்-

असत्यमुशुचि नीचमपराधैक भाजनम् ।

अल्पशक्ति मचैतन्यमनर्हं त्वतक्रियाखपि ॥ 415 |

मामनादृत्य दुर्बुद्धिं स्वयैव कृपया विभो ।

அஸத்யம் அகசிம் நீசம் அபராதைக பாஜநம் | அல்ப்ப- சக்திம் அசை தந்யம் அநர்ஹம் த்வத்க்ரியாஸ்வபி || மாம் அநாத்ருத்ய துர்புத்திம்ஸ்வயைவக்ருபயா விபோ ப்ரபோ! மெய் யில்லாதவனும் சுத்தியற்றவனும் நீசனும் அபராதங்களுக்கே இடமானவனும் ஸ்வல்ப சக்தி யுடையனும் அறிவற்றவனும் உமது ஆராதனங்களிலே யோக்யதையற்றவனும் துர்புத்தியுமான அநாதரித்து உமது கிருபையினாலே

अतिप्रभूतमत्यन्त भक्तिस्नेहोपपादितम् ॥ 416 ||

शुद्धं सर्वगुणोपेतं सर्वदोषविवर्जितम् ।

स्वानुरूपं विशेषेण स्वदेव्यास्सदृशं ர்: || 417 || त्वमेवेदं हविः कृत्वा स्वीकुरुष्व सुरेश्वर ।

என்னை

அதிப்ரபூதம் அத்யந்த பக்தி ஸ்நேஹோபபாதிதம் || சுத்தம் ஸர்வகுணோபேதம் ஸர்வதோஷ விவர்ஜிதம் | ஸ்வாநுரூபம் விசேஷண ஸ்வதேவ்யா: ஸத்ருசம் குணை: த்வமேவேதம் ஹவி: க்ருத்வா ஸ்வீகுருஷ்வ

TDES ஸுரேச்வர |

தேவதேவ! தேவரீரே இந்த ஹவிஸ்ஸை வெகு விசேஷ மாகவும் பரத்வ ஸௌலப்யங்கள்கொண்ட தேவரீரிடமுள்ள பக்திஸ்நேஹங்களாலே சேகரிக்கப்பட்டதாகவும் சுத்தமாய் குணங்களெல்லாம் சேர்ந்து தோஷம் சிறிதுமிராததுமாய் முக்கியமாக தேவருக்குகந்ததாய் தேவருடையதேவியாரின் குணங்களுக்கு இணங்கியதுமாகக் கொண்டருள வேணும்.

142

ஜினன gā: || 418 ||

धान्यमात्रां दर्शयित्वा कारिणे संप्रदाय च ।

இதி ஸம்ப்ரார்த்ய தம் தேவம் ஆஸீநஸ் தஸ்ய சாக்ரத: தாந்யமாத்ராம் தர்சயித்வா காரிணே ஸம்ப்ரதாய ச 1

|| 419 || जलं गृहीत्वा देवस्य प्रदद्याद्वक्षिणे करे ।

பரிவேஷோ (பரிஷேகோ?) பஸ்தரண க்ரியாயை

ப்ரோக்ஷணார்க்யத: I

ஜலம் க்ருஹீத்வா தேவஸ்ய ப்ரதத்யாத் தக்ஷிணே கரே! ப்ரோக்ஷணத்திற்கான அர்க்யபாத்ரத்தினின்று தீர்த்தம் எடுத்து எம்பெருமானின் வலது திருக்கையிலே பரிஷேசனம் அம்ருதோபஸ்தரணம் இவற்றிற்காகச் சேர்ப்பதாம்.

அqIqq<å சÅகவு:

स्वयं वा भोजयेत् देवं प्रयतः परया मुदा ।

|| 420 ||

R அரசான||| 421 ||

அதாssதாய ரஸம் ஸர்வம் ஹவிஷ: ஸ்வேந பாணிநா 1 ஸ்வயம் வா போஜயேத் தேவம் ப்ரயத: பரயா முதா1 தத்யாத் வா தக்ஷிணே ஹஸ்தே தேவஸ்ய க்ராஸ-

முத்ரயா 1

ஹவிஸ்ஸின் ஸாரமெல்லாம் கையினாலெடுத்துத்தானே முது செய்விப்பதுமாம். க்ராஸ முத்ரையினாலே எம்பெரு மானின் வலக்கையில் ரஸத்தைச் சேர்ப்பதுமாம்.143

(க்ராஸ முத்ரையாவது ‘பஞ்சாங்குளீநாம்’ அச்ரம் து ஸம்யோஜ்ய கமலாஸந’ என்று பாத்மத்தில் ஐந்து வில் களின் முனையை ஒன்றாகச் செய்வதென்னப்பட்டது.) दद्यादपि पृथक् पाने दधिसिक्तं हविः पुनः ।

தத்யாதபி ப்ருதக் பாத்ரே ததிஸிக்தம் ஹவி: புந: | தனிப் பாத்ரத்தில் தயிர்கலந்த ஹவிஸ்ஸை மீண்டும் ஸமர்ப்பிக்க வேணும்.

ள்களில் சிவு எரிசி: ஏகன் || 422 || देवीभ्यां च हविः शुद्धं पायसादि यथोदितम् ।

அனுர் புஜ (vi) fFaaga 423 ||

ததோ புக்தவதி ப்ரீத்யா தத் ஹவி: புருஷோத்தமே II தேவீப்யாஞ்ச ஹவி: சுத்தம் பாயஸாதி யதோதிதம் | ப்ரபூதம் ஸுபஹு ஸ்வாது க்ருதம் பக்த்யா (பக்ஷ்யம்)

நிவேதயேத்

தேவிமார்களுக்கும் சுத்தமான ஹவிஸ்ஸு பாயஸம் முதலான மிக்க போக்யமானவற்றை ஸமர்ப்பிப்பது. (பக்த்யா என்றே ஓலைப் பாடம் ப்ரகாசிகையிலுமுள்ளது. பக்ஷ்யவிஷயம் புநர்மந்த்ராஸநத்தில்.)

भुक्तवत्योस्तयोश्चापि पत्योर्देवस्य चोभयोः ।

அவள்|| 424||

புக்தவத்யோஸ்தயோஸ்சாபி பத்ந்யோ: தேவஸ்ய

சோபயோ: |

அநுபாநம் பஹுவிதம் விநிவேத்ய யதோசிதம்

தேவிகள் இருவரும் அமுது செய்த பிறகு மூவருக்கும் வீதம் விதமான இளநீர் பானகம் போன்ற அநுபாநங்களை ஸமர்ப்பிப்பதாம்.

144

प्रोक्षणार्थ्यात् गृहीत्वाम्भः सर्वेभ्यस्तु पृथक् पृथक् ।

u

|| 425 ||

ப்ரோக்ஷணார்க்யாத் க்ருஹீத்வாம்ப்ப: ஸர்வேப்யஸ்து

ப்ருதக் ப்ருதக் | கரேஷு தர்ப்பணார்த்தாய ப்ரதத்யாத் சஷகாதிநா || ப்ரோக்ஷணத்திற்கான பாத்திரத்தினின்று தீர்த்தம் எடுத்து எல்லோருக்கும் திருப்தியாவதற்கான தீர்த்தத்தை திருக்கையில் பாத்ரத்தினால் ஸமர்ப்பிப்பதாம்.

अथ कोष्णं शुचि जलं दत्वा कर विशोधनम् ।

HAISE HE C

= || 426 ||

मुखप्रक्षालनं चाम्भः सहकर्पूरचन्दनम् ।

दत्वा चाचमनीयानि जलान्यपि निवेदयेत् ॥ 427 ॥

அத கோஷ்ணம் சுசி ஜலம் தத்வா கரவிசோதநம்! ஸமாஷசூர்ணம் ஸர்வேப்யோ தத்வா கண்டூஷவாரி ச[I முகப்ரக்ஷாளநஞ்சாம்ப்ப: ஸஹகர்ப்பூர சந்தநம் | தத்வா சாSSசமநீயாநி ஜலாந்யபி நிவே தயேத்||

பிறகு திருக்கைகளை சோதிக்கும் ஜலத்தை சுத்தமாய் அதிக உஷ்ணமிராததை உளுத்தம்மாவுடன் எல்லோருக்கும் கொடுத்து, முகம் கொப்பளிக்கவும் சேர்த்துச் சந்தனம் கர்ப்பூரம் சேர்ந்த தீர்த்தத்தை முகம் துடைக்க ஸமர்ப் பித்து ஆசமன தீர்த்தமும் சேர்ப்பதாம்.

हस्तस्य मार्जनायैव प्लोतान्यपि निवेद्य च ।

முசவ களின் கழ்

|| 428 ||

कराननाधिवासार्थं ताम्बूलं चापि पूर्ववत् ।

ஹஸ்தஸ்ய மார்ஜநாயைவ ப்லோதாந்யபி நிவேத்ய ச புநஸ்ச சந்தநஷோதம் கர்ப்பூரஞ்ச நிவேதயேத்!! கராநநாதி வாஸார்த்தம் தாம்பூலஞ்சாபி பூர்வவத் திருக்கை துடைக்க ப்லோதவஸ்த்ரங்களைக் கொடுத்து மீண்டும் சந்தன கர்ப்பூரங்களையும் திருக்கை திருமுகங்கள் வாஸிப்பதற்காக ஸமர்ப்பித்து முன்போல் தாம்பூலமும் ஸமர்ப்பிப்பதாம்.

145

तिलमात्रां प्रदायाथ कारिणे संप्रदाय च ॥ 429 ॥

ततो निवेद्य प्रणतः प्रथमासनमादरात् ।

प्रदाय पादुकायुग्मं शनकैः

|| 480 |

देव देव्यौ च संहृष्टः कृतार्थेनान्तरात्मना ।

திலமாத்ராம் ப்ரதாயாத காரிணே ஸம்ப்ரதாய ச ததோ நிவேத்ய ப்ரணத: ப்ரதமாஸந மாதராத்] ப்ர தாய பாதுகாயுக்மம் சநகை: சநகைர் நயேத் தேவம் தேவ் யௌ ச ஸம்ஹ்ருஷ்ட: க்ருதார்த்தே ந

அந்தராத்மநா |

rag

|| 431 ||

दत्वा पूर्ववदर्द्धाद्यमुपचाराष्टकं क्रमात् ।

என் || 432 ||

தத்ராssஸீநாய தேவாய ஸபத்நீகாய ஸாதரம்[ தத்வா பூர்வவத் அர்க்யாத்யம் உபசாராஷ்டகம்

க்ரமாத்

தீபாசமந பர்யந்தம் பரஸ்மை மந்த்ர மூர்த்தயே 1

19

146

.

अपूपान् विविधान् स्वादून् शालिपिष्टोपपादितान् ।

शुभैः स्वादुवृनैः पक्वान् प्रभून गुड संयुतान् ॥ 498 11

அபூபாந் விவிதாந் ஸ்வாதூந் சாலிபிஷ்டோபபாதிதா சுபை: ஸ்வாதுக்ருதை: பக்வாந் ப்ரபூதகுட

ஸம்யுதாந்

அரிசிமாவினாலாக்கப்பெற்ற சுபமாய் இனிப்புள்ள நெ

யில் பக்குவமான வெல்லம்மிக்க இனிய பலவகை பக்ஷ்ய களையும்.

पृथुकान् गुडसंमिश्रान् सजीरकमरीचकान्

कदली पनसाम्राणां सुपक्वानि फलान्यपि ॥ 484 ॥

ப்ருதுகாந் குட ஸம்மிச்ராந் ஸஜீரகமரீசகாந் | கதளீபநஸாம்ராணாம் ஸுபக்வாநி பலாந்யபி

வெல்லல் கலந்த மிளகு ஜீரகம் சேர்ந்த அவில்களையும் பக்குவமான மாம்பழம் பலாப்பழம் வாழைப்பழங்களையும்

ततस्सनालिकेराणि शुचिखादुरसानि च । சரி சச:

சரி 485 ||

தத: ஸநாளிகேராணி சுசிஸ்வாது ரஸாநி ச தத்வாsநுபாநாநி தத: தர்ப்பண-ஆசமநே அபி II

பிறகு இளநீர் பானகமென்ற இனிய அநுபானங்களையும் திருப்தியையறிவிக்கும் பெருமானுக்குத் திருக்கையில் தீர்த்தத்தையும் ஆசமனத்தையும் ஸமர்ப்பிப்பது.

सकर्पूरं सताम्बूलं क्रमुकं पुष्पवासितम् ।

नृत्तं गीतं च वाद्यञ्च नेत्रश्रुतिमनोहरम् ॥ 4:6 ॥

க்கு கள்

ந்

= ||

ய்

ங்

147

ஸகர்ப்பூரம் ஸதாம்பூலம் க்ரமுகம் புஷ்பவாஸிதம் i ந்ருத்தம் கீதஞ்ச வாத்யஞ்ச நேத்ரச்ருதி மநோஹரம் |

பச்சை கர்ப்பூரம் ஜாதிப்பூ முதலான வாஸநாத்ரவ்யம் சேர்ந்த பாக்குத்தூள் வெற்றிலை ஸமர்ப்பித்து கண் செவி மனங்களைக் கவரும் நாட்யம் பாட்டு வாத்யங்களை நடத்தி, [qftarzgar]

दर्शयित्वा च देवीभ्यामुपहारादि पूर्ववत् ।

विनिवेद्य सताम्बूलं स्तुत्वा स्तोत्रैः प्रणम्य च ॥ 487

தர்சயித்வா ச தேவீப்யாம் உபஹாராதி பூர்வவத்) விநிவேத்ய ஸதாம்பூலம் ஸ்துத்வா ஸ்தோத்ரை:

தேவிமார்களுக்கும்

ப்ரணம்ய சா

உபஹாராதிகளைத்

தாம்பூலம்

வரையிலாக ஸமர்ப்பித்துத் துதித்து வணங்கி

गरुत्मच्छेष शेषश प्रमुखेभ्योपि सादरम् ।

:: த

சஞ்சசா || 488 ||

கருத்மத் சேஷ சேஷாச ப்ரமுகேப்யோபி ஸாதரம் 1 ஸர்வேப்ய: பரிவாரேப்ய: க்ருத்வா ஏதத் ஸர்வம்

அஞ்ஜஸா

கருடன் ஆதிசேஷன் விஷ்வக்ஸேநர் முதலான எல்லா பரிவாரங்களுக்கும் இவையெல்லாம் நேராகச் செய்து

स्वगुरूंस्तद् गुरूंश्चापि गन्धाद्यैरभिपूज्य च ।

44 || 489 ||

ஸ்வகுரூந் தத்குரூம்ஸ்சாபி கந்தாத்யை: அபிபூஜ்ய ச 1 நிவேத்ய சயதாபூர்வம் சக்திதோ ஹரிபூஜநம் |

தன் குரு அவர்குருக்கள் அனைவர்க்கும் கந்தாதி உப சாரங்கள் செய்து பகவத்பூஜை நடந்தபடியை விஜ்ஞாபித்து

148

अनुमोदित एवं तैः सस्मितं सदयात्मभिः ।

அநுமோதித ஏவம் தை: ஸஸ்மிதம் ஸதயாத்மபி: |

தயாமூர்த்திகளான அவர்களால்

ஆமோதிக்கப் பெற்றவனாய்

)

புன்சிரிப்புடன்

ag: || 440 ||

अभ्यनुज्ञाप्य देवेशं तेन चाप्यनुमोदितः ।

ததோ விசேஷ பூஜாயை விஷ்வக்ஸேநஸ்ய ஸம்யத: 1 அப்யநுஜ்ஞாப்ய தேவேசம் தேந சாப்யநுமோதித: [

க்

பிறகு விஷ்வக்ஸேநருக்கு விசேஷ பூஜை செய்வதற்கு ஸித்தனாய் எம்பெருமானை அனுமதிக்கச் செய்து அவனால் அனுமோதிக்கப்பட்டு; (புநர்மந்த்ராஸநத்திலேயே விஷ்வ ஸேநாராதனாதிகள் இங்குக் கூறப் பெற்றன. ஆன்னிகத்தில் பர்யங்காஸனத்தில், இது பொதுவாக ஆலயங்களிலும் களைவதால் அது க்ருஹத்திலுமென்னலாம். அவற்றைக் கொண்டு விஷ்வக்ஸேநாராதனம்

மாகும்.)

இது பொதுவால்லாம்..

பூர்ண

|| 441 11 தத: ப்ரதிநிவேத்யாத நைவேத்யம் அபிவீக்ஷ்ய ச1 மீண்டும் பெருமானுக்கு ஸமர்ப்பிக்கப்பட்டதா என் பதை கவனித்து நைவேத்யங்களை நன்குக் கண்டு, भगवद्धस्त सस्पर्श लब्धसौगन्ध्य निर्भरम् । भगवद्बीक्षणावाप्त शुद्ध्याधिक्यविभूषितम् || 442 ॥ सर्वशुद्धिकरं सर्व भोक्तृ पाप विनाशनम् । चतुर्धा संविभज्येतत् षोढा वा खेन पाणिना ॥ 448 149 பகவத் ஹஸ்தஸம்ஸ்பர்ச லப்த்த ஸௌகந்த்ய நிர்ப்பரம் | பகவத் வீக்ஷணாவாப்த சுத்தியாதிக்ய விபூஷிதம்|| ஸர்வசுத்திகரம் ஸர்வபோக்த்ரு பாபவிநாசநம் | சதுர்த்தா ஸம்விபஜ்யைதத் ஷோடா வா ஸ்வேந பாணிநா பகவானின் திருக்கையின் ஸ்பர்சத்தினால் கிடைத்த பரிமளம் நிறைந்ததும், அவனது சடாக்ஷத்தினால் பெற்ற சுத்தி விசேஷத்தினால் விளங்குவதும் எல்லோருக்கும் சுத்தி யளிப்பதும் உண்பவனுக்குப் பாபமெல்லாம் போக்குவது மான அந்த (நிவேதனம் செய்யப்பெற்ற) அன்னத்தை தன் கையினால் நாலாக அல்லது ஆறாகப் பிரிப்பது. (விஷ்வக் சேனருக்காகத் தனியாகப் பிரிப்பது முக்கியம். மற்ற பிரிவு யார்யாருக்கு மேலே செலவென்பதை கவனித்துத் தக்கபடி செய்து கொள்வது.) ருக்க विष्वक्सेनाचनार्थाय न्यस्यैकं भागमप्रतः । uiefAalaanan jaeaf || 444 || प्रयच्छेत् पानभूतेभ्यो वैष्णवेभ्यो विभज्य तत् । आत्मार्थं शिरसा स्वेन स्वीकुर्याच्च स्वयं च तत् ॥ 445 ॥ விஷ்வக்ஸேநார்ச்சநார்த்தாய ந்யஸ்யைகம் பாகம் அக்ரத: | ப்ராங் நிவேதிதமேதத்து நைவேத்ய மவிசேஷிதம் I ப்ரயச்சேத் பாத்ரபூதேப்ய: வைஷ்ணவேப்யோ விபஜ்ய தத் | ஆத்மார்த்தம் சிரஸா ஸ்வேந ஸ்வீகுர்யாச்ச ஸ்வயஞ்ச தத்! விஷ்வக்ஸேனரின் ஆராதனத்திற்காக ஒரு பாகத்தை முன்னே பிரித்து வைத்துவிட்டு, முன்னமே நிவேதனம் செய்யப்பட்டு மிகுந்த மற்ற பாகத்தில் ஸத்பாத்ரமான வைஷ்ணவர்களுக்கு ஒரு பாகம் ஸமர்ப்பிப்பது. தனக்காக 150 ஒரு பாகத்தைத் தலையால் மதித்துப் பெறுவது. (இது பிறகு உபயோகிப்பதற்காக. தீக்ஷிதரென்றும் ஆசார்யரென்றும் சொல்லப்படும். ஆரா தகர்களும் தானும் தவிர வேறு அங்கு இருப்பவர் போன்ற வைஷ்ணவர்களை இங்கே சொன்னதாம். பிறகுத்தன்னோடு அதிதிகளாயிருப்பவர் பின்னே பூர்ணமாக ஆராதிக்கப்படு வார்கள். தவிர காரிகளுக்காகவும் பாகம் உண்டு. காரி களாவார் சமைக்கின்றவர்கள்போன்றவர். ஆலயத்தில் இது விசேஷம். கிருஹத்திலும் சில விடங்களில் உண்டு.) [rara :] नैव देयमपात्त्रेभ्यः कदाचिदिह किंचन । प्रायश्चित्ती भवेत् दाता त्वपात्रे प्रतिपादनात् ॥ 448 ॥ . நைவ தேயம் அபாத்ரேப்ய: கதாசித் இஹ கிஞ்சந | ப்ராயச்சித்தீ பவேத் தாதா த்வபாத்ரே ப்ரதிபாதநாத் ஸத்பாத்ரமாகாதார்க்குச் சிறிதும் கொடுக்கலாகாது. கொடுத்தால் ப்ராயச்சித்தம் செய்து கொள்ள வேண்டும். भगवन्मन्त्रदृक् पूतमपात्रेभ्यो ददाति यः । सिद्धपि याति पातित्यम् आरुरुक्षुस्तु किं पुनः ॥ 447 ॥ பக்வந்மந்த்ரத்ருக்பூதம் அபாத்ரேப்யோ ததாதி ய: | ஸித்தோsபி யாதி பாதித்யம் ஆருருக்ஷக்ஷி ஸ்து கிம்புந: எம்பெருமானுக்கான மந்த்ரத்தினாலும் அவன் கடாக்ஷத்தாலும் சுத்தமானதை அபாத்ரங்களில் செலவு செய்கிறவன் ஸித்தி பெற்றவனாயினும் பதிதனாவான். கீழ் நிலையிலிருப்பவன் கெடுவது கேட்க வேணுமோ. दाता प्रतिग्रहीता च नरकं व्रजतो ध्वम् । தாதா ப்ரதிக்ருஹீதா ச நரகம் வ்ரஜதோ த்ருவம் | 151 கொடுப்பவன் பெறுகிறவன் இருவரும் நரகம் பெறுவது நிச்சயம். (பகவான் அமுது செய்ததைப் பொதுவாகவே அபாத்ரத்தில் அளிப்பது தகாது. விஷ்வக்ஸேநருக்காகப் பிரித்தது வேறு யாருக்கும் ஆகாது. அதையும் சொல்வார்.) 7:ஏணக் | 448 || भुक्तोच्झितैश्च देवेन गन्धपुष्पाम्बरादिभिः । अर्चयेत् सपरीवारं स्वमन्त्रेण चमूपतिम् ॥ 459 ॥ மேலே தத: ப்ராபண பாகேந விபக்தேநாத்மநா புரா | புக்தோஜ்ஜிதைஸ்ச தேவேந கந்தபுஷ்பாம்பராதிபி: | அர்ச்சயேத் ஸபரீவாரம் ஸ்வமந்த்ரேண சமூபதிம் | முன்னே நிவேதனம் செய்து பிரித்து வைத்த பாகம் எம்பெருமான் ஸ்வீகரித்து விட்ட கந்தம் புஷ்பம் வஸ்த்ரம் முதலானவற்றுடன் பரிவாரத்துடன் கூடிய விஷ்வக்ஸேநரின் ஆராதனத்திற்காகும். அதனால் ஆராதிப்பது. तेन भुक्तोच्झितं सर्वं भक्त स्रक्चन्दनादिकम् । देवभुक्तो िझतं चापि पवित्र पापनाशनम् ॥ 450 ॥ தேந புக் தோஜ்ஜிதம் ஸர்வம் பக்தஸ்ரக்சந்தநாதிகம் | தேவபுத்தோஜ்ஜிதஞ்சாபி பவித்ரம் பாபநாசநம்

न कस्मैचित् प्रयच्छेत् तद् अपानाय विशेषतः । अपात्रे ददतं मूढं तद्भूतानि शपन्ति हि ॥ 451 ॥ 150

नैव देयमपात्त्रेभ्यः कदाचिदिह किंचन । प्रायश्चित्ती भवेत् दाता त्वपात्रे प्रतिपादनात् ॥ 446 || நவ தேயம் அபாத்ரேப்ய: கதாசித் இஹ கிஞ்சந | ராயச்சித்தீ பவேத் தாதா த்வபாத்ரே

भगवन्मन्त्रदृक् पूतमपात्त्रेभ्यो ददाति यः । सिद्धोपि याति पातित्यम् आरुरुक्षुस्तु किं पुनः ॥ 447 ॥ வந்மந்த்ரத்ருக்பூதம் அபாத்ரேப்யோ ததாதி ய: | த்தோsபி யாதி பாதித்யம் ஆருருக்ஷஸ்து கிம்புந: பெருமானுக்கான மந்த்ரத்தினாலும் அவன் த்தாலும் சுத்தமானதை அபாத்ரங்களில் செலவு றவன் ஸித்தி பெற்றவனாயினும் பதிதனாவான். கீழ் ருப்பவன் கெடுவது கேட்க வேணுமோ. दाता प्रतिग्रहीता च नरकं व्रजतो ध्रुवम् । தா ப்ரதிக்ருஹீதா ச நரகம் வ்ரஜதோ த்ருவம் | நிச்சய அபா பிரித் சொல் த்த புக் அர் முன் எம்பெரு முதலான ஆராதை ते दे தேந தேவ விஷ்எ (அதாவது யும் எம்ெ மானது. न क अपात151 கொடுட்பவன் பெறுகிறவன் இருவரும் நரகம் பெறுவது ம். (பகவான் அமுது செய்ததைப் பொதுவாகவே த்ரத்தில் அளிப்பது தகாது. தது வேறு யாருக்கும் ஆகாது. அதையும் விஷ்வக்ஸேநருக்காகப் வார்.) :|| 448 || भुक्तोच्झितैश्च देवेन गन्धपुष्पाम्बरादिभिः । अर्चयेत् सपरीवारं स्वमन्त्रेण चमूपतिम् ॥ 459 ॥ மேலே 5: ப்ராபண பாகேந விபக்தேநாத்மநா புரா தோஜ்ஜிதைஸ்ச தேவேந கந்தபுஷ்பாம்பராதிH: 1 ச்சயேத் ஸபரீவாரம் ஸ்வமந்த்ரேண சமூபதிம் I || னே நிவேதனம் செய்து பிரித்து வைத்த பாகம் மான் ஸ்வீகரித்து விட்ட கந்தம் புஷ்பம் வஸ்த்ரம் வற்றுடன் பரிவாரத்துடன் கூடிய விஷ்வக்ஸேநரின் த்திற்காகும். அதனால் ஆராதிப்பது. न भुतोच्झितं सर्वं भक्तस्रक्चन्दनादिकम् । भुक्तोति चापि पवित्रं पापनाशनम् ॥ 450 ॥ புக் தோஜ்ஜிதம் ஸர்வம் பக்தஸ்ரக்சந்தநாதிகம் | யுக்தோஜ்ஜிதஞ்சாபி பவித்ரம் பாபநாசம் க்ஸேநர்பெற்றது போக மிகுந்த பக்தம்-

• அன்னம்) மற்றும் மாலை சந்தனம் முதலானவை பருமான் புசித்து மிகுந்தது மெல்லாம் பரிசுத்த பாபங்களையெல்லாம் போக்குவது. स्मैचित् प्रयच्छेत् तद् अपात्राय विशेषतः । சகf 451 150 ஒரு பாகத்தைத் தலையால் மதித்துப் பெறுவது. (இது பிறகு உபயோகிப்பதற்காக. தீக்ஷிதரென்றும் ஆசார்யரென்றும் சொல்லப்படும். ஆரா தகர்களும் தானும் தவிர வேறு அங்கு இருப்பவர் போன்ற வைஷ்ணவர்களை இங்கே சொன்னதாம். பிறகுத்தன்னோடு அதிதிகளாயிருப்பவர் பின்னே பூர்ணமாக ஆராதிக்கப்படு வார்கள். தவிர காரிகளுக்காகவும் பாகம் உண்டு. காரி சமைக்கின்றவர்கள்போன்றவர். ஆலயத்தில் இது விசேஷம். கிருஹத்திலும் சில விடங்களில் உண்டு.) [qra na:] களாவார் नैव देयमपात्त्रेभ्यः कदाचिदिह किंचन । प्रायश्चित्ती भवेत् दाता त्वपात्रे प्रतिपादनात् ॥ 448 ॥ நைவ தேயம் அபாத்ரேப்ய: கதாசித் இஹ கிஞ்சந | ப்ராயச்சித்தீ பவேத் தாதா த்வபாத்ரே ப்ரதிபாதநாத் ஸத்பாத்ரமாகாதார்க்குச் சிறிதும் கொடுக்கலாகாது. கொடுத்தால் ப்ராயச்சித்தம் செய்து கொள்ள வேண்டும். भगवन्मन्त्रदृक् पूतमपात्रेभ्यो ददाति यः । सिद्धपि याति पातित्यम् आरुरुक्षुस्तु किं पुनः ॥ 447 ॥ பக்வந்மந்த்ரத்ருக்பூதம் அபாத்ரேப்யோ ததாதி ய: | ஸித்தோsபி யாதி பாதித்யம் ஆருருக்ஷஸ்து கிம்புந: 18 எம்பெருமானுக்கான மந்த்ரத்தினாலும் அவன் கடாக்ஷத்தாலும் சுத்தமானதை அபாத்ரங்களில் செலவு செய்கிறவன் ஸித்தி பெற்றவனாயினும் பதிதனாவான். கீழ் நிலையிலிருப்பவன் கெடுவது கேட்க வேணுமோ. दाता प्रतिग्रहीता च नरकं व्रजतो ध्रुवम् । படம்: தாதா ப்ரதிக்ருஹீதா ச நரகம் வ்ரஜதோ த்ருவம் | 151 கொடுப்பவன் பெறுகிறவன் இருவரும் நரகம் பெறுவது நிச்சயம். (பகவான் அமுது செய்ததைப் பொதுவாகவே அபாத்ரத்தில் அளிப்பது தகாது. விஷ்வக்ஸேநருக்காகப் பிரித்தது வேறு யாருக்கும் ஆகாது. அதையும் சொல்வார்.) ततः प्रापण भागेन विभक्तेनात्मना पुरा || 448 ॥ भुक्तोच्झितैश्च देवेन गन्धपुष्पाम्बरादिभिः । अर्चयेत् सपरीवारं स्वमन्त्रेण चमूपतिम् ॥ 459 ॥ மேலே தத : ப்ராபண பாகேந விபக்தேநாத்மநா புரா 1 புக்தோஜ்ஜிதைஸ்ச தேவேந கந்தபுஷ்பாம்பராதிபி: | அர்ச்சயேத் ஸபரீவாரம் ஸ்வமந்த்ரேண சமூபதிம் | முன்னே நிவேதனம் செய்து பிரித்து வைத்த பாகம் எம்பெருமான் ஸ்வீகரித்து விட்ட (கந்தம் புஷ்பம் வஸ்த்ரம் முதலானவற்றுடன் பரிவாரத்துடன் கூடிய விஷ்வக்ஸேநரின் ஆராதனத்திற்காகும். அதனால் ஆராதிப்பது. तेन भुक्तोच्झितं सर्वं भक्तस्रक्चन्दनादिकम् । देवभुक्तो िझतं चापि पवित्र पापनाशनम् ॥ 450 ॥ தேந புக் தோஜ்ஜிதம் ஸர்வம் பக்தஸ்ரக்சந்தநாதிகம் | தேவபுத்தோஜ்ஜிதஞ்சாபி பவித்ரம் பாபநாசநம் N விஷ்வக்ஸேநர்பெற்றது போக மிகுந்த பக்தம் - (அதாவது அன்னம்) மற்றும் மாலை சந்தனம் முதலானவை யும் எம்பெருமான் புசித்து மிகுந்தது மெல்லாம் பரிசுத்த பாபங்களையெல்லாம் போக்குவது. மானது. न कस्मैचित् प्रयच्छेत् तद् अपानाय विशेषतः । अपात्रे ददतं मूढं तद्भूतानि शपन्ति हि ॥ 451 ॥ 152 ந கஸ்மைசித் ப்ரயச்சேத் தத் அபாத்ராய விசேஷத: | அபாத்ரே தததம் மூடம் தத்பூதாநி சபந்தி ஹி|| ஆகையால் அதை விஷ்வக்ஸேந பரிவாரத்திற் சேராத யாருக்கும் கொடுப்பது தகாது. அபாத்ரதானம் செய்பவனை அவனது பரிவாரங்கள் சபிப்பார்கள். तनस्तद्भून तृप्त्यर्थं विशुद्वेग्भसि निक्षिपेत् । ஆ ங் : || 452 || தத: தத்பூத த்ருப்த்யர்த்தம் விசுத்தோம்ப்பஸி நிக்ஷிபேத் | தத்கணாநுசரோ பூத்வா புஞ்ஜீத ஸ்வயமப்பத: ஆகையால் விஷ்வக்ஸே நபரிவாரங்களின் திருப்திக்காக அதையெல்லாம் பரிசுத்தமான ஜலத்தில் சேர்க்க வேண்டும். (அல்லது அவன் பரிவாரங்களிலொருவனாகத் தன்னையும் சிஷ்ய னென்று சேர்த்துக் கொண்டு தானே கொள்வதாம்/. तदाश्रितानां भूतानां पातालतलवासिनाम् । स्वेन भुक्तोझिं सर्वं दत्तं तेन महात्मना || 458 ॥ || ததாச்ரிதாநாம் பூதாநாம் பாதாளதல வாஸிநாம் | ஸ்வேந புக்தோஜ்ஜிதம் ஸர்வம் தத்தம் தேந மஹாத்மநா

एवमभ्यज्य सेनान्यं सपत्नीकं समन्त्रिणम् ।

[qsraara]

qqg:gā: || 454 |

ஏவம் அப்யர்ச்ய ஸேநேசம் ஸபத்நீகம் ஸமந்த்ரிணம் | தேவ பார்ச்வம் உபாகம்ய ப்ரணம்ய ச புந:புந:

153

இப்படி ஸூத்ரவதீயென்ற பத்நியோடும் மந்த்ரிமார் களோடும் சேர்ந்த விஷ்வக்ஸேநரை ஆராதித்துவிட்டு எம்பெருமான் பக்கல் வந்து மீண்டும் மீண்டும் நமஸ்கரித்து

प्राप्तमहश्चतुर्थांश खाध्यायार्थमुदीरितम् ।

विज्ञाप्य विष्णवे तमै लब्धानुज्ञस्ततोपि च ॥ 455 ||

बाहयार्थादखिलाच्चेतः समाहृत्येन्द्रियैरसह ।

ப்ராப்தம் அந்ஹ: சதுர்த்தாம்சம் ஸ்வாத்யாயார்த்தம்

உதீரிதம் |

விஜ்ஞாப்ய விஷ்ணவே தஸ்மை

லப்தாநுஜ்ஞஸ்ததோsபி ச

இந்த்ரியைஸ் ஸஹ |

பாஹ்யார்த்தாத் அகிலாத் சேத: ஸமாஹ்ருத்ய

ஸ்வாத்யாயத்திற்கான, தினத்தின் நான்காம் பாகம் நெருங்கியதை விஷ்ணுவினிடம் விஜ்ஞாபித்து அவரால் அநுமதிக்கப் பெற்று, இந்த்ரியங்களையும் வெளியிலிருந்து மனத்தையும் அடக்கி

[अष्टाक्षर जपः ]

797 அடார் ஈசன் எE|| 456 || प्रयतः परया भक्त्या पूर्वमेव समाहितः ।

कराङ्गुलि शरीरेषु न्यासान् कृत्वा यथों दतान् ॥ 457 ॥

ப்ராணாயாம்

ஜ பந் அஷ்டாக்ஷரம் மந்த்ரம் ப்ராணாயாம புரஸ்ஸரம் | ப்ரயத: பரயா பக்த்யா பூர்வமேவ ஸமாஹித: | கராங்குளி சரீரேஷுந்யாஸாந் க்ருத்வா யதோதிதாந் |

|

ப்ராணாயாமம் செய்து திருவஷ்டாக்ஷரத்தை ஜபிக் கின்றவனாய் சுத்தனாய் மிக்க பக்தியுடன் ஜபத்திற்கு முன்னே கவனத்துடன் அதற்கான கரந்யாஸ அங்குளிந்யாஸ அங்க ந்யாஸங்களை முன் சொன்னவற்றைச் செய்து.

20

154

गुरून् मन्त्रमृषिं छन्दो देवताञ्च यथाक्रमम् ।

எரிக்க

च

ஏஞ்சோக: || 458 ||

குரூந் மந்த்ரம் ருஷிம் ச்சந்தோ தேவதாஞ்ச

யதாக்ரமம் | சக்திம் பீஜஞ்ச சிரஸா ப்ரணமேத் ஏவம் ஆத்ருத:

इदंगुरुभ्यः पूर्वेभ्यः क्रियते शिरसा नमः ।

मन्त्रज्ञान प्रदातृभ्यः तद्गुरुभ्योपि सांप्रतम् ॥ 459 ॥ இதங் குருப்ய: பூர்வேப்ய: க்ரியதே சிரஸா நம: | மந்த்ரஜ்ஞான ப்ரதாத்ருப்ய: தத்குருப்யோபி

ஸாம்ப்ரதம் |

இம்மந்த்ரத்தையளித்த முன் ஆசார்யர்களுக்கும் மந்த்ரார்த்த ஜ்ஞானத்தை அளித்தவருக்கும் அவர்களின் ஆசார்ய பரம்பரையிலுள்ளவர்களுக்கும் நன்றாக நமஸ்காரம் செய்யப்படுகிறது. மந்த்ரார்த்தம் உபதேசித்தவரைவிட மந்த்ரோபதேசம் செய்தவர் ‘பூர்வேப்ய:’ என்றார்.

முன்பட்டவராகையால்

नमस्ते मन्त्रराजाय नमस्तेऽष्टाक्षरात्मने ।

|| 460 ||

நமஸ்தே மந்த்ரராஜாய நமஸ்தே அஷ்டாக்ஷராத்மநே! நமஸ்தே சேதநாதார பரட்ரஹ்மாபி தாயிநே

சிறந்த மந்த்ரமான உனக்கு நமஸ்காரம். எட்டக்ஷர மான உனக்கு நமஸ்காரம். சேதநர்களுக்கெல்லாம் ஆதார மான பரப்ரஹ்மத்தைச் சொல்லும் உனக்கு நமஸ்காரம்.

155

स्थित्वाऽतर्हृदये सर्वान् आत्मनः संनियच्छते ।

ன் 59 74: 1, 461 ||

(“ऋषये ऽष्टाक्षरस्यास्य aqaf”) (q184)

ஸ்த்தித்வாsந்தர்ஹ்ருதயே ஸர்வாந் ஆத்மந:

ஸந்நியச்சதே | ரிஷயேஷ்டாக்ஷ்ரஸ்யாந்தர்யாமிணே ஹரயே நம:

(ஸ்ய பதர்யாச்ரமவாஸிநே)

ஹ்ருதயத்தினுள் நின்று ஆத்மாக்களெல்லோரையும் நியமிக்கின்றவனாய் அந்தர்யாமியான திருவஷ்டாக்ஷர ரிஷி யான விஷ்ணுவுக்கு நமஸ்காரம். (பதரிகாச்ரமவாஸியான என்று பாடாந்தரத்தில் பொருள். அப்போது நமச்சப்தம் இல்லை. சேர்க்க வேணும்.)

अष्टाक्षरमहामन्त्रत्रर्ण सङ्ख्याभिधायिनीम् ।

छन्दश्व देवीं गायत्रीं शिरसा प्रणमाम्यहम् ॥ 462

அஷ்டாக்ஷர மஹாமந்த்ர வர்ணஸங்க்யாபிதாயிநீம்| சந்தச்ச தேவீம் காயத்ரீம் சிரஸா ப்ரணமாம்யஹம்!

திருவஷ்டாக்ஷரமந்த்ரத்தின் அக்ஷர

எண்ணிக்கையை

யறிவிக்கும் காயத்ரி யென்ற சந்தோதேவியைத் தலையால் ‘நான் வணங்குகிறேன்.

मन्त्रशक्तिः स्थिता यस्मिन् आश्रितेष्टार्थदायिनी ।

पद नारायणायेति शक्तिं तां प्रणमाम्यहम् ॥ 463 ॥

மந்த்ரசக்தி: ஸ்த்திதா யஸ்மிந்

ஆச்ரிதேஷ்டார்த்ததாயிநீ பதம் நாராயணேதி சக்திம் தாம் ப்ரணதோஸ்ம்யஹம்

ஆச்ரயித்தவர்கள் வேண்டும் பலனை யளிக்கின்ற மந்த்ர சக்தி என்கிற அம்சம் எச்சொல்லிலுளதோ, அதுநாராயணாய

156

என்னும் பதமாகும். அங்குள்ள சக்தியை நான் வணங்கு கிறேன்.

मकारादुत्थितं बीजं वासुदेवाभिधायिनः ।

तद्बीजमस्य प्रभवं प्रणवं प्रणतोस्म्यहम् ॥ 464 ||

அகாராத் உத்திதம் பீஜம் வாஸுதேவாபி தாயிந: | தத்பீஜம் அஸ்ய ப்ரபவம் பரணவம்

ப்ரணதோஸ்ம்யஹம் |

ஆதியான வாஸுதேவனைச் சொல்லும் அகாரத் தினின்று பீஜாக்ஷரம் வருவதாகும். அநுஸ்வாரம் பெற்ற அகாரமாம் பீஜாக்ஷரத்தையுடையதாய் அஷ்டாக்ஷரத்தின் ஆதியிலுள்ள ப்ரணவத்தை வணங்கினவனாகிறேன்.

ச

मन्त्रस्य देवतां चापि परमात्मानमव्ययम् ।

a farcel F M 465 ||

மந்த்ரஸ்ய தேவ தாஞ்சாபி பரமாத்மாநம் அவ்யயம் | நாராயணம் ப்ரம் ப்ரஹ்ம நதோஸ்மி சிரஸா ஹரிம் |

இம் மந்த்ரத்திற்கு தேவதையான

நாராயணனான

தலையால்

பரப்ரஹ்மம் ஹரி என்ற பரமாத்மாவையும்

வணங்குகிறேன்.

प्रणम्य चैवं गुर्वादीन् गन्धाद्यैरभिपूज्य च ।

அரியின் புளிசாக

|| 466 |!

ப்ரணம்ய சைவம் குர்வாதீந் கந்தாத்யை ரபிபூஜ்ய ச | அநிசம் பகவத்பிம்பம் ஆபீடாத் அவலோகயந் ||

இவ்வாறு ஆசார்யாதிகளை வணங்கி கந்த புஷ்பாதி களாலே பூஜித்து அர்ச்சா மூர்த்தியைப் பாத பீடத்தினின்று நன்கு தர்சனம் செய்துகொண்டு

जपेदष्टाक्षरं मन्त्रं तदर्थमनुचिन्तयन् ।

அதிாசள ள தன : || 467 ||

2157

ஜபேத் அஷ்டாக்ஷரம் மந்த்ரம் ததர்த்தம் அநுசிந்தயத் அஷ்டோத்தரம் ஸஹஸ்ரம் வா சதம் வா தச

வோத்ஸுக: }

அஷ்டாக்ஷரமந்த்ரத்தை அதன் பொருளைத் தொடர்ந்து செய்துகொண்டே ஆயிரத்தெட்டு நூற்றெட்டு

சிந்தனை

அல்லது பத்து தரம் ஜபிக்க வேண்டும்.

जपा ते मनसा ध्यात्वा यथोक्ताकृतिमच्युतम् ।

புடினிக் சாவல் சல| 468 |

ஜபாந்தே மநஸா த்யாத்வா யதோக்தாக்ருதிம்

அச்யுதம் |

ஸபத்நீகம் ஸாநுயாத்ரம் ஸத்வாரப கணேச்வரம் |

ஜபம் முடிந்ததும் கீழ்க்கூறிய ஆகாரத்துடன் எம்பெரு மானை தேவிகள் சேஷ சேஷாசநாதிகள் த்வாரபாலகர்கள் கணாதிபதிகள் இவர்களோடு தியானம் செய்து

कृत्वैवं मनसा योग सुचिर हृष्टमानसः ।

उत्थाय च ततो योगात् दण्डवत् प्रणिपत्य च ॥ 469 ॥

க்ருத்வைவம் மநஸா யோகம் ஸுசிரம்

ஹ்ருஷ்டமாநஸ: | உத்தாய ச ததோ யோகாத் தண்டவத் ப்ரணிபத்ய ச1

நெடு நாழிகை இப்படி த்யானமாம் யோகம் செய்து மனம் மகிழ்ந்து யோகத்தினின்று எழுந்து தெண்டனிட்டு स्तुत्वा च • बहूभिः स्तोत्रैः कृत्वा चापि प्रदक्षिणम् ।

स्थित्वाऽग्रे देवदेवस्य कृत्वा मूर्ध्नि स्वमञ्जलिम् ॥ 470 ॥

ஸ்துத்வா ச பஹுபி: ஸ்தோத்ரை: க்ருத்வா சாபி

ப்ரதக்ஷிணம்

ஸ்தித்வாக்ரே தேவதேவஸ்ய க்ருத்வா மூர்த்த்நி

ஸ்வம் அஞ்சலிம் |

158

வெகு ஸ்தோத்ரங்களைக் கொண்டு துதி செய்து வலம் வந்து தேவதேவனுக்கு எதிரில் நின்று சிரஸில் அஞ்ஜலியை வைத்துக் கொண்டு.

जितं त इति मन्त्रेण तं देवं शरणं व्रजेत् ।

ஜிதம் தே இதி மந்த்ரேண தம் தேவம் சரணம் வ்ரஜேத். ஜிதம் தே என்கிற ச்லோகமான மந்த்ரத்தைச் சொல்லி அத் தேவனை சரணம் புகுவதாம்.

निर्भयस्सर्वभूतेभ्यः भवेत् निवृतमानसः ।

தத: ஸ்வஸ்மை ப்ரபந்நாய தத்தே தேநாபயே ஸதி || நிர்பயஸ் ஸர்வ பூதேப்ய: பவேந் நிர்வ்ருத மாநஸ: | சரணாகதனான தனக்கு எம்பெருமான் அபயப்ரதானம் செய்ய அதன்மேல் ஸர்வ பூதங்களினின்றும் அச்சமற்று ஆனந்தமுற்ற மனமுடையனாவதாம்.

க

பூ

अर्ध्य दत्वा यथापूर्वं स्वमात्मानं निवेद्य च ।

|| 4 ||

A: 11 478 H

கர்மண்யவஸிதே தஸ்மிந் துர்லபே துஷ்கரேபி ச | அர்க்யம் தத்வா யதாபூர்வம் ஸ்வமாத்மாநம் நிவேத்ய

ச1

ஸ்வநிவேதித(தந) மந்த்ரேண தாஸ -சிஷ்யாத்மஜந்மந: கிடைக்கக்கூடாத

सादरः खेन शिरसा भक्तिनिध्नः परात्मने ।

निदध्यात् खं च कर्तृत्वं तस्मिन्नेव परात्मनि ॥ 474 || ஸாதர: ஸ்வேந சிரஸா பக்திநிக்ந: பரமாத்மநே நிதத்யாத் ஸ்வம் ச கர்த்ருத்வம் தஸ்மிந் ஏவ

அன்புடையனாய்

பராத்மநி.

क्षामयेच्चापराधान् स्वान् ज्ञानाज्ञानोपपादितान् ।

असङख्यान् अविषहद्यांश्च क्रियमाणान् अहर्निशम् ॥ 475 |

குற்றங்களை க்ஷமிக்க ப்ரார்த்தனை-

க்ஷாமயேச்சாபராதாந் ஸ்வாந் ஜ்ஞாநாஜ்ஞாநோப

பாதிதாந்

அஸங்க்யாந் அவிஷஹ்யாம்ச்ச க்ரியமாணாந்

அஹர்நிசம்

அறிந்தும்

அறியாமலுமாய்ப் பகலிலும் இரவி

லும்

செய்யப்பட்ட பொறுக்கவாகாத எண்ணற்ற தன் அபராதங்

களைப் பொறுத்தருள ப்ரார்த்திக்க வேண்டும்.

अज्ञानतोऽप्यशक्त्या वा आलस्यात् दुष्टभावतः । தாணாள் தான அரசரின் ச இ || 476 ||

அஜ்ஞாந்தோப்யசக்த்யா வா ஆலஸ்யாத் துஷ்ட

பாவத:

க்ருதாபராதம் க்ருபயா க்ஷந்தும் அர்ஹஸி மாம்

விபோ

அறியாமையாலும் அசக்தியாலும், சோம்பலாலும்,

மநோதோஷத்தாலும் அபராதங்களைச்

செய்த என்னை

க்ருபையினால் பொறுத்தருள்வீராக.

158

வெகு ஸ்தோத்ரங்களைக் கொண்டு துதி செய்து வலம் வந்து தேவதேவனுக்கு எதிரில் நின்று சிரஸில் அஞ்ஜலியை வைத்துக் கொண்டு.

जितं त इति मन्त्रेण तं देवं शरणं व्रजेत् ।

ஜிதம் தே இதி மந்த்ரேண தம் தேவம் சரணம் வ்ரஜேத்.

ஜிதம் தே என்கிற ச்லோகமான மந்த்ரத்தைச் சொல்லி

அத் தேவனை சரண ம் புகுவதாம்.

निर्भयस्सर्वभूतेभ्यः भवेत् निवृतमानसः ।

471 ||

தத: ஸ்வஸ்மை ப்ரபந்நாய தத்தே தேநாபயே ஸதி || நிர்பயஸ் ஸர்வ பூதேப்ய: பவேந் நிர்வ்ருத மாநஸ: | சரணாகதனான தனக்கு எம்பெருமான் அபயப்ரதானம் செய்ய அதன்மேல் ஸர்வ பூதங்களினின்றும் அச்சமற்று ஆனந்தமுற்ற மனமுடையனாவதாம்.

कर्मण्यवसिते तस्मिन् दुर्लमे दुष्करेऽपि च ॥ 472 ॥ अर्ध्य दत्वा यथापूर्वं स्वमात्मानं निवेद्य च ।

கர்மண்யவஸிதே தஸ்மிந் துர்லபே துஷ்கரேபி ச | அர்க்யம் தத்வா யதாபூர்வம் ஸ்வமாத்மாநம் நிவேத்ய

ச1

ஸ்வநிவேதித( தந) மந்த்ரேண தாஸ -சிஷ்யாத்மஜந்மந: கிடைக்கக்கூடாத அந்தத் திருவாராதனகார்யம் செய்ய முடியாதது செய்து முடிந்த பிறகு, அர்க்கயம் ஸமர் பிந்து முன்போல் தன்னை ஸமர்ப்பிக்கவான மந்த்ரத்தாலே (மூல மந்த்ரத்தாலே) தன்னயும் தனது அடிமைகள் சிஷ்யர் புத்ரர் எல்லோரையும் ஸ மர்ப்பித்துவிட்டு (நிவேதித என்ற விடத்தில் நிவேதந எனவிருக்கும்.)

159

सादरः खेन शिरसा भक्तिनिघ्नः परात्मने । निदध्यात् स्वं च कर्तृत्वं तस्मिन्नेव परात्मनि ॥ 474 ||

ஸாதர: ஸ்வேந சிரஸா பக்திநிக்ந: பரமாத்மநே ’ நிதத்யாத் ஸ்வம் ச கர்த்ருத்வம் தஸ்மிந் ஏவ

அன்புடையனாய்

பராத்மநி.

எம்பெருமானுக்கு பக்திபரவசனாய் அவனிடத்திலேயே தனது ஆராதன கர்த்தாவாம் தன்மை யைத் தலை வணங்கிச் சேர்க்கவேண்டும். (இது ஸாத்விக த்யாகம்.)

क्षामयेच्चापराधान् खान् ज्ञानाज्ञानोपपादितान् ।

असङख्यान् अविषहद्यांश्च क्रियमाणान् अहर्निशम् ॥ 475 |

குற்றங்களை க்ஷமிக்க ப்ரார்த்தனை-

க்ஷாமயேச்சாபராதாந் ஸ்வாந் ஜ்ஞாநாஜ்ஞாநோப

பாதி தாந் |

அஸங்க்யாந் அவிஷஹ்யாம்ச்ச க்ரியமாணாந்

அஹர்நிசம்!

அறிந்தும்

அறியாமலுமாய்ப் பகலிலும் இரவிலும்

செய்யப்பட்ட பொறுக்கவாகாத எண்ணற்ற தன் அபராதங்

களைப் பொறுத்தருள ப்ரார்த்திக்க வேண்டும்.

अज्ञानतोऽप्यशक्त्या वा आलस्यात् दुष्टभावतः । தாணன் தான அரசரின் சன் || 476 ||

அஜ்ஞாந்தோப்யசக்த்யா வா ஆலஸ்யாத் துஷ்ட

பாவத: 1

க்ருதாபராதம் க்ருபயா க்ஷந்தும் அர்ஹஸி மாம்

விபோ

அறியாமையாலும் அசக்தியாலும், சோம்பலாலும், மநோதோஷத்தாலும் அபராதங்களைச் செய்த என்னை க்ருபையினால் பொறுத்தருள்வீராக,

160

अज्ञानादथवा ज्ञानादशुभं यत् कृतं मया ।

उ

क्षन्तव्यं तदशेषेण दास्येन च गृहाण माम् ॥ 477 ॥

அஜ்ஞாநாத் அதவா ஜ்ஞாநாத் அசுபம் யத் க்ருதம்

மயா

க்ஷந்தவ்யம் தத் அசேஷேண தாஸேந ச க்ருஹாண

மாம்

அறியாமலும் அறிந்தும் தாஸனான என்னால் செய்யப் பட்ட குற்றங்களைப் பொறுத்து என்னை ஸ்வீகரிக்கவேணும்.

उपचारापदेशेन कृतान् अहरहर्मया ।

படும்

अपचारान् इमान् सर्वान् क्षमस्व पुरुषोत्तम ॥ 478 ||

உபசாராபதேசேந க்ருதாந் அஹரஹர் மயா | அபசாராந் இமாந் ஸர்வாந் க்ஷமஸ்வ புருஷோத்தம | உபசாரமென்று பேரிட்டு ப்ரதிதினம் என்னால் செய்யப்

இவ் அபசாரங்களையெல்லாம்

புருஷோத்தமனே

பொறுத்தருள்.

शिरसा प्रार्थितेनैवं प्रसन्नेन परात्मना ।

क्षान्त सर्वापचारेण

அசைளின்கண்ளி || 479 ||

वात्सल्यौदार्य सौशील्या धनन्तगुणशालिना । அ480 ||

சிரஸா ப்ராக்த்திதேந ஏவம் ப்ரஸந்நேந பராத்மநா ] க்ஷாந்த ஸர்வாபசாரேண கருணாம்ருதவர்ஷிணா வாத்ஸல்ய ஔதார்யஸௌசீல்யாத்யநந்த குணசாலிநா அசரண்ய சரண்யே ந க்ருபயா பரயா ஸ்வயா 1

இவ்வாறு தலை வணங்கி ப்ரார்த்திக்கப்பட்டு ப்ரஸ ன்ன னாய் ஸர்வ அ பசாரங்களையும் பொறுத்து கருணாம்ருதத்தை யும் வர்ஷிக்கின்றவனும் வாத்ஸலபம் ஔதார்யம் ஸௌசீல் யம் முதலான முடிவற்ற குணங்கள் விளங்க இருப்பவனும் கதியற்றவருக்கு ரக்ஷண ஸ்வபாவனுமான பரமாத்மாவினால் தன் பேரருளால்-

161

सुस्मिताऽऽलोक मधुरमाहूयाद्भुतया गिरा ।

|| 481 ||

ஸுஸ்மிதா ssலோகமதுரம் ஆஹூயாத்புதயா கிரா | தத்தம் தத்பதயோர் யுக்மம் ஸ்வயமேவ ஸ்வமூர்த்தநி புன்சிரிப்புற்ற கடாக்ஷத்துடன் இனிதாக ஆச்சர்யமான திருவாக்கினால் அழைக்கப் பெற்று அவன் தன்னால் அளிக்கப் பெற்ற அவன் திருவடியிணையைத் தானே தன் சிரஸ்ஸில்-

वह स्तच्चरणस्पर्श निहताशेषकमषः ।

அரிவு ரிவு என gA: q4ர் தினி || 482 ;| समुत्थाय ततस्तस्मै भूयो भूयः प्रणम्य च ।

स्मारयित्वा स्वकं धाम तद्यानाय प्रणम्य च ॥ 483 ॥

வஹம்ஸ் தச்சரணஸ்பர்ச நிஹதாசேஷ கல்மஷ: | ஆஸித்வா ஸுசிரம் தஸ்ய புரத: பரயா முதா !! ஸமுத்தாய ததஸ்தஸ்மை பூயோபூய: ப்ரணம்ய ச 1 ஸ்மாரயித்வா ஸ்வகம் தாம தத்யாநாய ப்ரணம்ய ச வஹிப்பவனாய்-அத்திருவடியின் ஸ்பர்சத்தினால் பாப மெல்லாம் போகப் பெற்று அவனெதிரில் மிக்க மகிழ்ச்சி யுடன் நீண்ட நாழிகை உட்கார்ந்திருந்து பிறகு எழுந்திருந்து மேன்மேல் அவனை வணங்கி அவனெழுந்தருளவேண்டும் கோவிலாழ்வாரை நினைப்பூட்டி அங்கு எழுந்தருள்வதற்காக வும் வணங்கி

பர்யங்காஸநோபசாரம்—

दत्वाऽथ पादुकायुग्मं तत्र देवं समानयेत् 1

aqத் சஷன் சaRq-OUT4|| 484 ||

கதீவ Sத பாதுகாயுக்மம் தத்ர தேவம் ஸமாநயேத் | ஸபத்நீகம் ஸாநுயாத்ரம் ஸத்வாரபகணாதிபம் ||

பாதுகைகள் இரண்டையும் ஸமர்ப்பித்து அவ்விடத் திற்குப் பெருமானை பத்நீ பரிஜந த்வாரபாலக கணாதிபதி களுடன் எழுந்தருளச் செய்ய வேணும்.

21

162

ततस्तदर्हविन्यास सोपधानं स्वलंकृतम् ।

அசசச|| 485 ||

आसीनयोस्तदा देव्योः देवपार्श्वे यथातथम् । அஜிg அவுரகான் சோ: || 486 ||

ததஸ்ததர்ஹவிந்யாஸம் ஸோபதாநம் ஸ்வலங்க்ருதம்| அநந்த போக சயநம் அதிரூடே பராத்மநி ஆஸீநயோஸ்ததாதேவ்யோ:தேவபார்ச்வேயதாததம்) ஆஸீநேஷு யதாபாகம் ஸேநாந்யாதிஷு ஸர்வத:”

பிறகு சயனத்திற்குத் தக்க அமைப்புடன் தலையணை முதலானவற்றுடன் கூட நன்கு அலங்கரிக்கப்பெற்ற சேஷப் பள்ளியில் எம்பெருமான் ஏறிய பிறகு அவன் பக்கல் தக்க வாறு தேவிகள் எழுந்தருள, சேனை முதலியார் முதலானோ ரும் முழுமையும் தக்க இடங்களில் வீற்றிருந்த போது

अथार्ध्यपाद्याचमन ताम्बूलादि यथोचितम् । aq Hania Gae a || 487 ||

அதார்க்ய பாத்யாசமந தாம்பூலாதி யதோசிதம் | தேவாய தேவீயுக்தாய ஸாநுகாய நிவேத்ய சா

பிறகுத் தக்கபடி தேவிகளோடும் பரிஜனங்களோடும் கூடிய தேவனுக்கு அர்க்யம் பாத்யம் ஆசமநீயம் தாம்பூலம் முதலானவற்றை ஸமர்ப்பித்து

प्रणम्य दण्डवत् भूमौ भूयो भूयः पुरो हरेः ।

अनुयागादिकं चाथ चिकीर्षन् आह्निकं विधिम् ॥ 488 ॥

ப்ரணம்ய தண்டவத் பூமௌ பூயோ பூய: புரோ ஹரே அநுயாகாதிகம் சாத சிகீர்ஷந் ஆன்ஹிகம் விதிம் |

163

எம்பெருமானின் முன்னே மீண்டும் மீண்டும் தண்ட ப்ரணாமம் செய்துஅனுயாகமென்னும் போஜனம் முதலான மேலான்னிக கார்யங்களைச் செய்ய விரும்புகிறவனாய்

दत्तानुज्ञः परेणापि गमनायात्मनो बहिः ।

ng|| 489 ||

தத்தாநுஜ்ஞ: பரேணாபி கமநாயாssத்மநோ பஹி: | நிர்கந்துகாமோ நிக்ஷிப்ய தேவம் தௌவாரிகாதிஷு1

தன் கோயிலை விட்டு வெளிப்புறம் செல்ல எம்பெரு மானால் அநுமதி செய்யப்பெற்று தேவனை த்வாரபாலகர்கள் முதலானோரிடம்ஒப்புவித்துவெளியிற்செல்லவிரும்பினவனாய்

सभयस्सानुतापश्च चण्डादिद्वारपालकान् । कुमुदादीन् गणेशांश्च चक्रादीन्यायुधान्यपि ॥ 490 ॥ गरुडं च विशेषेण शेषं शेषाशनं तथा ।

ஏனவுத்

|| 491 ||

ஸபயஸ் ஸாநுதாபஸ்ச சண்டாதீந் த்வாரபாலகாந் | குமுதாதீந் கணேசாம்ஸ்ச சக்ராதீநி ஆயுதாந்யபி I கருடஞ்ச விசேஷேண சேஷம் சேஷாசநம் ததா| ப்ரணம்ய தாரயேத் தேவம் ஸஸ்நேஹாதர ஸாத்வஸம்

நஹாதர,

அச்சத்துடனும் அநுதாபத்துடனும் சண்டாதித்வார பாலகர்களையும் குமுதாதிகணாதிபதிகளையும் சக்ராதி ஆயுதங் களையும் முக்யமாக கெருடனையும் ஆதிசேஷனையும் விஷ்வக் ஸேநரையும் ப்ரணாமம்

செய்து நேசமும் ஆஸ்த்தையும்

அச்சமும் சேர எம்பெருமானைப் பற்றிக்கொண்டு

निक्षिपन् जीवितमिव न्यस्यन्निव महानिधिम् ।

निधित्सन्निव चक्षुः स्वन् अर्पयन्निव க952|| 492

|

164

நிக்ஷிபந் ஜீவி தமிவ நபஸ்யந்நிவ மஹா நிதிம் | நிதித்ஸந்நிவ சக்ஷ: ஸ்வம் அர்ப்ப ந்திவ கல்ப்பகம்!

உயிரையே வைப்பவன்போலும் பெரிய புதையலை வைக்கிறவன் போலும், தன் கண்ணையே எடுத்து வைக்க விரும்பினவன் போலும், கல்ப்பக விருக்ஷத்தை ஒப்புவிக்கிற வன் போலுமாகி ப்ரார்த்திக்க முன்வந்து)

सर्वे भवन्तः सगणाः सन्नद्धाः सर्वदिक्ष्वपि ।

सावधानाश्च तिष्ठन्तु निक्षिपामि भवत्स्वहम् || 498 ॥ मम नाथं मम गुरुं पितरं मातरं च मे ।

हरिं श्रियं भुवं चापि तान् पालयत सर्वतः ॥ 494 ॥

ஸர்வே பவந்த: ஸகணா: ஸந்நத்தா: ஸர்வதிக்ஷ்வபி | ஸாவதாநாஸ்ச திஷ்டந்து நிக்ஷிபாமி பவத்ஸு அஹம்|| மம நாதம் மம குரும் பிதரம் மாதரஞ்ச மே |

ஹரிம் ச்ரியம் புவஞ்சாபி தாந் பாலயத ஸர்வத:1

கூடி

நீங்கள் எல்லோரும் உங்கள் குழாங்களுடன் எல்லா திக்குகளிலும் படைமுதலான கருவிகளுடன் கவனத் துடன் நிற்க வேண்டுகிறேன். உங்களிடத்தில் யான் எனது நாதனும் எனது குருவும் எனது தந்தையும் தாயுமான ஹரியையும் ஸ்ரீதேவி பூதேவிகளையும் ஒப்புவிக்கிறேன். அவர் களை முழுமையும் பாதுகாக்க வேணும்.

यथानिक्षिप्तरूपं मे सन्दर्शयत सर्वदा ।

भवतश्शरणं लब्ध्वा व्रजामि गतसाध्वसः ॥ 495 ॥

யதாநிக்ஷிப்தரூபம் மே ஸந்தர்சயத ஸர்வதா | பவத: சரணம் லப்த்வா வ்ர ஜாமி கதஸாத்வஸ்: ll

எப்போதும் நான் வைத்த வகையில் எனக்குக் காண் பிக்க வேணும். உங்களை சரணமாகப் பெற்று பயமின்றி செல்லுகிறேன் என்றவாறு.

165

इति विज्ञाप्य तान् पश्चात प्रार्थयेत हरिं गिरा ।

கனகாஜர் காச || 496 ||

ब्रह्मादि स्थावरान्तश्च परिपासि विभर्षि च ।

க|| 497 ||

केन त्वं पाल्य से देव केन वा त्वं विहिंग्यसे ।

இதி விஜ்ஞாப்ய தாந் பச்சாத் ப்ரார்த்தயேத

ஹரிம் கிரா |

நநு தேவ: த்வமேவைக: ஸஸ்தாவரசரம் ஜகத் !! ப்ரஹ்மாதி ஸ்தாவராந்தஞ்ச பரிபாஸி பிபர்ஷி ச | ஸம்ஹரிஷ்யஸி சாப்யந்தே ரூபை: ஸ்வை: ஸ்வை:

யதேப்ஸிதை: 1

கேந த்வம் பால்யஸே தேவ கேந வா த்வம் FE

விஹிம்ஸ்யஸே | {

இவ்வாறு விஜ்ஞாபித்து விட்டு, பிறகு எம்பெருமானை கீழ்க்கூறுமாறு ப்ரார்த்திக்க வேணும்-வாரீர் பெருமானே! நீ யொருவனே ஸ்தாவரமும் ஜங்கமுமான பிரமன் முதலாய் செடிவரையிலான உலகைக் காப்பதும் பரிப்பதும். முடிவில் தக்கவாறு விரும்பப்பட்ட ரூபங்களுடன் அழிக்கப்போகிறீர். தேவனே யார் உன்னைக் காக்க வேண்டும். யார் உன்னை ஹிம்ஸிக்கலாகும்.

ே || 498 A

मां च मामकमप्येतत् सर्वं गृहमशेषतः । पालयित्वा स्वसंकल्पमात्रेण मधुसूदन || 499 | त्वां मया त्वयि निक्षिप्तं विश्वस्तेनार्थिकल्पक |

166

அத: த்வமேவ த்வாம் தேவ்யௌ சண்டாதீந்

பாலகாநபி மாஞ்ச மாமகமப்யேதத் ஸர்வம் க்ருஹம் அசேஷத: | பாலயித்வா ஸ்வஸங்கல்ப்ப மாத்ரேண மதுஸூதந் த்வாம் மயா த்வயி நிக்ஷிப்தம் விச்வஸ்தேநார்த்திகல்பக ஆகதாய யதாகாலம் ஸர்வம் மே தாதுமர்ஹஸி |

ஆகையால் நீயே உன்ளையும் தேவிகளையும் சண்டாதி களான பாலகர்களையும், மதுஸூதனனே!, என்னையும் என்னுடைய தான க்ருஹம் முதலாக எல்லாவற்றையும் உன் ஸங்கல்ப்ப மாத்திரத்தாலே காத்து, நம்பிக்கையுடன் என்னால் உன்னிடம் வைக்கப்பட்ட உன்னை முழுமையும் உரிய காலத்தில் வருமெனக்குத் தந்தருள வேணும்.

इति विज्ञाप्य पुरतः दण्डवत् प्रणिपत्य च ।

होमं पितृक्रियां पश्चाद् अनुयागदिक च यत् ॥ 501 || सर्वमावेद्य तेनैव नियुकस्त चित्रकार्षया ।

இதி விஜ்ஞாப்ய புரத: தண்டவத் ப்ர்ணிபத்ய ச ஹோமம் பித்ருக்ரியாம் பச்சாத் அநுயாகாதிகஞ்ச யத் ஸர்வம் ஆவேத்ய தேநைவ நியுக்த: தச்சிகீர்ஷயா |

இவ்வாறு விண்ணப்பம் செய்து தண்டப்ரணாமமும் செய்து ஹோமம் பித்ருக்களுக்கான சடங்கு மற்றும் தான் புசிப்பது முதலானவற்றையும் விஜ்ஞாபித்து அவற்றைச் செய்ய அவனால் நியமிக்கப்பட்டவனாய்-

அயயக

கன

|| 502 ||

मूर्ध्नि न्यस्ताज्जलिपुटः विनिष्क्रम्य शनैः शनैः । बध्वा कवाटयुगलं रक्षां कृत्वा प्रणम्य च ॥ 503 ||

होमाद्यमनुयागान्तं वैध कर्म समाचरेत् ।167

வீக்ஷமாணஸ்தமேவைநம் சக்ஷஷா ஸ்தப்தபக்ஷ்மணா மூர்த்நி ந்யஸ்தாஞ்ஜலிபுட: விநிஷ்க்ரம்ய சநை: சநை: பத்வா கவாடயுகளம் ரக்ஷாம் க்ருத்வா ப்ரணம்ய ச 1 ஹோமாத்யம் அநுயாகாந்தம் வைதம் கர்ம

ஸ்மாசரேத் |

இரப்பை கொட்டாத கண்ணினால் அந்த எம்பெரு மானையே பார்த்துக் கொண்டு தலையில் அஞ்ஜலி செய்த வண்ணம் மிக மெதுவாக வெளியேறி இரு கதவுகளையும் இணைத்து ரக்ஷை செய்து வணங்கிவிட்டு ஹோமம் தொடக்க மாக அனுயாகம் முடிவான சாஸ்த்ரீய கர்மாவை யனுஷ்டிப் பதாம்.- (திருவாராதனம் முற்றிற்று )

(पाञ्चकालिक धर्म माहात्म्यम्)

एवमेकदिनं वाथ द्विदिन विदिनं तु वा ॥ 504 ॥ मास संवत्सरं बापि यावज्जीवितमेव वा ।

वर्तेत

aa அவு பு4 தினவு: ஜூரிஸ் முனச || 505 ||

ஏவம் ஏகதிநம் வாத த்விதிநம் த்ரிதிநம் து வா மாஸம் ஸம்வத்ஸரம் வாபி யாவஜ்ஜீவிதமேவ வா | வர்த்தேத பக்த்யா பரயா வைஷ்ணவ : ஸுசிரம் சுபம்|

ஆதியிலிருந்து இது வரையிற் கூறியவாறு ஸ்ரீவைஷ்ண வன் ஒரு நாளோ, இருநாளோ. மூன்று நாளோ மாஸமோ வருஷமோ முழு ஆயுள் வரையிலான தீர்க்க காலமோ சுப மாக மிக்க பக்தியுடன் திருவாராதனம் செய்பவனாக வேண்டும்.

प्रारब्वे मध्यतो विग्नैः विच्छिन्नेप्यत्र कर्मणि । नानर्थो न च नैष्फल्यं न कृतांशस्य संक्षयः ॥ 508 ॥

168

ப்ராரப்தே மத்யதோ விக்நை: விச்சிந்நோப்யத்ர

கர்மணி |

நா நர்த்தோ ந ச நைஷ்ப்பல்யம் ந க்ருதாம்சஸ்ய

ஸங்க்ஷய: il

பல

திருவாராதனம் தொடங்கப் பெற்று இடையில் இடையூறுகளால் மேல் நடவாமற்போனாலும், இடையில் விட்டதற்காக நேரும் கேடொன்றுமில்லை. செய்தது வீணா காது. செய்த பாகம் என்றும் அழிவு பெறாது.

प्रारब्धेष्वसमाप्तेषु विच्छिनेष्वन्यकर्मसु ।

|| 50 ||

ப்ராரப்தேஷு அஸமாப்தேஷு விச்சிந்நேஷு

அந்யகர்மஸு | பவத்யேவைதத் அகிலம் வைதிகேஷு இதரேஷ்வபி |

வேறு கார்யங்கள் வைதிகங்களோ வேறோ எல்லாம் பகவதாராதனமாகாமல் தொடங்கப்பட்டு விடப்பட்டால் கீழ் கூறியபடி குறைகள் எல்லாம் உண்டு. இதற்கில்லை.

कृतः स्वल्पांशकोऽप्यस्य स्थित्वा सुचिरमक्षयः ।

त्रायते च स्वकर्तारं स्वशक्त्या भवभीतितः ॥ 508 ॥

க்ருத: ஸ்வல்ப்பாம்சகோப்யஸ்ய ஸ்த்தித்வா

ஸுசிரம் அக்ஷய: |

த்ராயதே ச ஸ்வகர்த்தாரம் ஸ்வசக்த்யா பலபீதித:

செய்யப்பட்ட ஸ்வல்ப்ப பாகமும் வெகு காலம்

அழியாமல் நின்று அனுஷ்டித்தவனை ஸம்ஸார

தினின்று தன் சக்தியினாலே காப்பதுமாம்.

श्रद्धावान् अधिकार्यस्मिन् युक्ते कर्मणि वैष्णवे ।

71qē: துதைனாரேசு: க: || 509 ||

பயத்

169

ச்ரத்தாவாந் அதிகார்யஸ்மிந் யுக்தே கர்மணி

வைஷ்ணவே] நாபர: குலவ்ருத்தாதி குண: கர்த்துர் விசேஷத: !

ஸ்ரீவிஷ்ணுவிஷயமாய்

ப்ராப்தமான இவ்வாராத

கார்யத்தில் ச்ரத்தையுள்ளவன் எவனும் அதிகாரியாவான். செய்பவனுக்குக் குலம், ஒழுக்கம் முதலானவற்றில் ஏதேனும் விசேஷப்படியாக வேண்டுவதில்லை.

अधिकार निर्णयः ।

येन केनचिदेषित्रा (देवात्र) भाव्यमस्मिंस्तु कर्मणि ।

தன் கன் கன்(தர்)

அணி || 510 ||

யேநகேநாசித் ஏவாத்ர (ஏஷித்ரா) பாவ்யம்

அஸ்மிம்ஸ்து கர்மணி |

தஸ்மிந் ஸுதுர்லபே லப்த்தே க்ரியை (க்ருபை)

5வாநந்தரக்ரியா 1

ள-கவி 9-அக[வு:

அ</6[f4: qp atq: :|| 511 ||

TOP FRIFFIS

ஜ்ஞாநகர்ம தபோயோகயுக்தாநப்யதிகாரிண: | ச்ரத்தாஹாநி: பரோ தோஷ : ச்யாவயேத் அதிகாரத:

22

170

ஜ்ஞானம் அனுஷ்டானம் தவம் யோகம் இவையுள்ள அதிகாரிகளையும், ச்ரத்தையின்மையென்னும்தோஷமானது அதிகாரத்தினின்று கீழே தள்ளும்.

स्वोक्तासूपनिषत्स्वेवम् उक्तवान् उत्तमः पुमान् ।

श्रद्धाऽश्रद्धे समुद्दिश्य तस्मात् श्रद्धा परो गुणः ॥ 512 ॥

ஸ்வோக்தாஸுஉபநிஷத்ஸ்வேவம் உக்தவாந் உத்தம்

ச்ரத்தாsச்ரத்தே ஸமுத்திச்ய தஸ்மாத் ச்ரத்தா

புமாந் |

பரோ குண : ||

புருஷோத்தமன் தான் சொன்ன உபநிஷத்தான கீதை யில் ச்ரத்தை அச்ரத்தை யென்பவற்றைப் பிரித்து இவ்வாறு அருளியதால் ச்ரத்தையே சிறந்த குணம்.

नेह काल क्रिया कर्तृ द्रव्य देशादिसंश्रिता ।

एषितारं तदिच्छां वा विहायास्ति नियन्त्रणा ॥ 518 ॥

நேஹ கால க்ரியா கர்த்ரு த்ரவ்ய தேசாதி ஸம்ச்ரிதா | ஏஷிதாரம் ததிச்சாம் வா விஹாயாஸ்தி நியந்த்ரணா

இங்கே செய்கிறவன் அவனுக்குள்ள விருப்பம் என்ற இரண்டு வேண்டும்; வேறு இன்ன காலம். இன்ன கார்யம் இன்ன கர்த்தா, இன்ன த்ரவ்யம் இன்ன சேதம் என்றாற் போன்ற வ்யவஸ்த்தை யில்லை.

निषेधाविषयीभावाद् ऋते नैवापरो गुणः ।

|| 14 || நிஷோதாவிஷயீபாவாத் ரிதே நைவாபரோ குண: | ப்ரீதிஹேது: பரேசஸ்ய ஸ்வார்ச்சநாங்கேஷு வஸ்துஷு பெருமானான 171 अत एवार्चनाङ्गानि द्रव्याणि गणयन् स्वयम् । प्राह पत्त्रादिमात्राणि जातिवर्णादिभिर्विना ॥ 515 ॥ அத ஏவார்ச்சநாங்காநி த்ரவ்யாணி கண்யந் ஸ்வயம் | ப்ராஹ பத்ராதிமாத்ராணி ஜாதிவர்ணாதிபிர் விநா अहो हरिं वन्नेव मुक्तिमेष्यत्यहो अहो । அக அது தளG || 516 | அஹோ ஹரிம் ப்ருவந்நேவம் முக்திம் ஏஷ்யத்யஹோ அஹோ அஹோ ஸுலபதா க்ருபா சைவம் அஹோ அஹோ அஹோ ஆச்சர்யம். இப்படி எம்பெருமானைப் பேசுகின்றவனும் மோக்ஷம் பெறுவான். ஆச்சர்யமான ஸௌலப்யம்; ஆச்சர்யமாம் அவன் க்ருபை. (இங்கே என்ற விடத்தில் HH எனவிருக்கலாம்.) 172 अस्त्येव निर्मलं तोयमयत्नसुलभं भुवि । दृश्यते च शुभा दूर्वा सुलभा सर्वदिवपि ॥ 517 ॥ அஸ்த்யேவ நிர்மலம் தோயம் அயத்நஸுலபம் புவி | த்ருச்யதே ச சுபா தூர்வா ஸுலபா ஸர்வதிக்ஷ்வபி !! புவியில் ப்ரயத்னமின்றியே நிர்மலமான ஜலம் கிடைப் பதாம். எல்லா திக்குக்களிலும் சுபமான அருகம்புல் காணக் கிடக்கிறது. இவ்வாறு காண்க. अस्ति जिह्वा हरिं स्तोतुमात्मीयैवाऽऽस्यमध्यगा । स्त्रकरावपि कर्मण्यौ ध्यातुमरस्येव मानसम् ॥ 518 ॥ अतो न हानिर्मन्त्राणां यागविघ्नकरी हरेः । அஸ்தி ஜிஹ்வா ஹரிம் ஸ்தோதும் ஆத்மீயைவாssஸ்ய மத்யகா | ஸ்வகராவபி கர்மண்யௌ த்யாதும் அஸ்த்யேவ மாநஸம் सामग्रयेषा हि संपूर्णा वक्त्रद्येकैकमेव तु ॥ 519 ॥ ஸாமக்ர்யேஷா ஹி ஸம்பூர்ணா வக்த்ராதி ஏகைகம் ஏவது 173

अज्ञानादथवा ज्ञानाद् अपराधेषु सत्स्वपि । காசினியின்ன்பிர்க்க த || 52016

அஜ்ஞாநாத் அதவா ஜ்ஞாநாத் அபராதேஷு

ஸத்ஸ்வபி

கேவலம்

ப்ராயச்சித்தம் க்ஷமஸ்வேதி ப்ரார்ந்தநைகைவ

அறிவின்றியோ அறிந்தோ குற்றங்கள் பலவிருப்பினும்

பொறுத்தருளவேணுமென்ற

ப்ராயச்சித்தமாகும்.

ப்ரார்த்தனை

யொன்றே

सत्यसङ्कल्पसंयुक्ते सर्वज्ञे सर्वशक्तिके 1

नित्य निर्दोष निस्सीम महाविभबयोगिनि || 521 ||

ஸத்யஸங்கல்ப்ப ஸம்யுக்தே ஸர்வஜ்ஞே ஸர்வ சக்திகே நித்ய நிர்தோஷ-நிஸ்ஸீம மஹாவிபிவ யோகிநி 1

தடையற்றுப் பயனளிக்கும் ஸங்கல்ப்பமேயுடையனாய் ஸர்வஜ்ஞனாய் ஸர்வ சக்தியாய், என்றும் தோஷத்திற்கு இடமாகாமல் எல்லையற்ற பேரைச்வர்யமுமுடையவனாய்,

स्वाधीन विविधाशेष चिदचिद्वस्तुशेषिणि ।

निर्मलानन्त विज्ञान निधाबुदधिशायिनि 522 ||

ஸ்வாதீந த்ரிவித அசேஷ சிதசித்வஸ்து சேஷிE நிர்மலாநந்த விஜ்ஞாநநிதள உததிசாயிநி|

174

தனக்கேய தீனமான முவ்வகை சேத நாசேதனங்களுச் சேஷியாய், அழுக்கற்ற அளவற்ற விஜ்ஞானம் பெறுவி கும் நிதியாய், கடலிற் பள்ளி கொண்டவனாய்,

स्वसंकल्प कृताशेष जगत् सृष्टि व्यस्थितौ ।

ஸ்வஸங்கல்ப்ப க்ருதாசேஷ ஜகத்ஸ்ருஷ்டி

லயஸ்த்திதௌ-

தனது ஸங்கல்ப்ப மாத்ரத்தினால் ஸமஸ்த வுலகின் ஸ்ருஷ்டி ஸ்த்தி ப்ரளயங்களைச் செய்கின்றவனுமான பகவானிடத்தில்

अर्चनादिष्वनत्वात् न कश्चिन्नापराध्यति ॥ 528 ॥

அர்ச்சநாதிஷு அநர்ஹத்வாத் ந கச்சிந்நாபராத்யதி அர்ச்சநாதிகள் செய்ய யோக்யதையிராமையால் ஒரு வனும் அபராதம் செய்யாதவனாகான்.

अतोऽनंगीकृताशेष कर्तृदोष विमर्शया ।

தHfspரின் சரிகச (எரிகqz) 524

அதோSநங்கீருதா சேஷ கர்த்ருதோஷ விமர்சயா | க்ருபயைவாஸ்ய தேவஸ்ய ஸர்வோsப்யர்ஹதி

ஆகையால்

(ஸத்க்ரியாம்) தத்க்ரியாம்

கர்த்தாவினிடம் தோஷத்தைப் பற்றிய

விமர்சத்தையே இசையாத அத் தேவனின் க்ருபையினாலே

எல்லோரும் அவனது ஆராதனம் செய்ய யோக்யரா வர். (தக்க்ரியாம் என்று ஓலையில் பாடம்)

इत्यानुपूर्वी रचिता परस्य ब्रह्मणो हरेः ।

आराधनविधे सम्यक वैष्णवानां मनः प्रिया ॥ 525 ॥

கு

க்

ரு

175

இத்யாநுபூர்வீ ரசிதா பரஸ்ய ப்ரஹ்மணோ ஹரே: | ஆராதநவிதே: ஸம்யக் வைஷ்ணவாநாம் மந:ப்ரிய இப்படி பரப்ரஹ்மமாகிற பகவானின் அர்ச்சநாவிதி யின் முறையானது நன்றாக வைஷ்ணவர்களின் மனத்துக்கு ப்ரியமாக வரையப் பெற்றது.

पठतां शृण्वतां चैनां विभूर्ति श्रद्धयाऽऽत्मना ।

श्रोतुमिच्छावतां चापि श्रुत्वा चाप्यनसूयताम् || 526 ||

भगवच्चरणाम्भोज परिचर्येक विग्रहा

எங்ளர் அணள் : அன புரிகஏரி || 527 ||

वर्धतां

படதாம் ச்ருண்வதாஞ்சைநாம் விபூதிம்

ச்ரத்தயாssத்மநா |

ச்ரோது மிச்சாவதாஞ்சாபி ச்ருத்வா சாப்யநஸூ பகவச்சரணாம்போஜ பரிசர்யைக விக்ரஹா | வர்த்ததாம் வைஷ்ணவீ லக்ஷ்மீ: அக்ஷயா

பக்திவ்ருத்திதா 1 இந்த வைபவத்தை ச்ரத்தையுடன் தாமாகப் படிப்ப வர்க்கும் கேட்பவர்க்கும் கேட்க விருப்பமுள்ளவர்க்கும் கேட்ட பிறகுப் பொறாமையில்லாதார்க்கும் பகவானின் திருவடித்தாமரைகளில் கைங்கர்யமே உருவான வைஷ்ணவ ஸம்பத்து பக்தியை மேன்மேல் வளர்ப்பதாய் அழிவற்ற தாய் வளம் பெறுக. अष्टोत्तरैरनुपमैः श्लोकानां पञ्चभिः शतैः । syakiggz far qH[H7: || 528 || इति श्रीवविशेश्वरविर चिताः आह्निक कारिकाः समाप्ताः அஷ்டோத்தரை: அநுபமை: ச்லோகாநாம் பஞ்சபி: சதை: | உபசாராநுபூர்வீயம் ரசிதா பரமாத்மந: 176 பரமாத்விற்காம் உபசார முறைநெறி ஒப்பற் ஐந்நூற்றெட்டு ச்லோகங்களால் செய்யப் பெற்றது. உத்தமூர் ஸ்ரீ வாத்ஸ்ய வீரராகவாசார்யரின் மொழிபெயர்ப்பு முற்றும்.

1. ஒப்பிலியப்பன்ஸந்நிதி தேசாபிஜநஸ்ய வங்கிவம்ச்யஸ்ய, ஸ்ரீவேங்கடார்ய நாம்ந: ப்ரார்த்தநயைவம் ப்ரியஸ்ய சிஷ்யஸ்ய.
2. ஸ்ரீரங்கலக்ஷ்மணமுநிஸ்ரீபதபக்தஸ்ய ஷஷ்டி பூர்த்யப்தே, ஸ்ரீ வீரராகவார்யோ த்ராமிட்யா தநுத காரிகாவிவ்ருதிம். சுபமஸ்து *ஸ்ரீ.உ.வே. திருச்சேறை ஸ்ரீ வேதாந்ததேசிகன் ஸன்னிதி நிர்வாஹகரான ராமஸ்வாமி பாட்ராசார் ஸ்வாமி அளித்த ஓலை ஸ்ரீகோசங்களிலொன்றில் இந்த நித்யகாரிகைகளும் இருந்தது கண்டு அவ்வோலைப்படி பல விடங்களில் சுத்தமான பாடம் இப் பதிப்பில் கொள்ளப்பட்டிருக் கிறதும் ஒரு விசேஷமாகும். அந்த ஸ்வாமி ஸன்னிதிக்கு மிக்க நன்றி. DINAKAR CANNAN பக்கம் 1176 வரை பத்மாலயா பிரிண்டர்ஸ் 6, H. D. ராஜா தெரு, தேனாம்பேட்டை, சென்னை-) அச்சிடப்பட்டது.