०४ स्वाध्याय-काल-विधिः

–स्वाध्यायकालमुन चेयवलयुनवि. — चतुर्धकालमु सम्प्राप्तमयिनप्पुडु सकल वेद पारङ्गु लै आ वेदार्थ मुलनुव्य क्तमु गा तॆलियचेयुटकु तगिनट्लु सकल वेदार्थ मुलनु यॆरिगिनवार लैस्वयोग महिमचेसाक्षात्कृतपरापरतत्वयाधात्म्यमुनु गलवार लै युण्डुमनु पराशर पाराशर्य शुक शौनकादुलु चॆप्पिन वेदोपभृह्मण मुलगु स्मृतीतिहासपुराणादुलनु शास्त्रजन्य योगजन्य ज्ञानमुलकण्टे अतिशयिञ्चिनभगवत्प्रसाद जन्यज्ञानमुगलनम्मा त्रिवार् मॊदलगु आध्वारा दुलुसायिञ्चिन द्राविड वेदतदङ्गोपाङ्गादुलनु ऎम्बॆरुमा कृपाकटाकु. मुनु पॊन्दि आळ्वार्लु अर्चावतारमुन सायिञ्चगा नालायिरमुनु विनिपरम्पर”गा उपदेशिञ्चुचुवच्चिन श्रीमन्नाध यामुनयतिवर कूरना धुलु यॆम्बार् भट्टर् नञ्जीयर् नम्बीळ्ळ पॆरियवाच्चां बिळ्ळ वडक्कु त्तिरुवीधिपिळ्ळ पिल्ललो काचार्युलु अरिगियमणवाळनैना राचार्युलु श्रीम णवाळ महामुनुलु मॊदलगुवारु सायिञ्चिन नालायिर व्याख्यानमुलनु तत्सारमगुरहस्यग्रँधत द्व्याख्यानमुलनु श्रवण मनन जपादि अध्या समुलु चेयवलयु. तत्कालकृत्यमुनु श्रीवेदव्यासभगवानुलु सायिञ्चि युन्नारु, “इतिहासपु राणाभ्यां वेदं समुपबृंहयेत्"अनियु-दक्ष्कुलु “इतिहा स पुराणाभ्यां षष्ठंस प्तममभ्य सेत् “अनियु “भुक्तो पस्थायचादिश्यं पुराणानि सदापठेत्” इत्यादुललो जॆप्पबडियुन्नदि. जपादिकालमुललोगुर्वादुल यन्दु मौन वर्णनमुनु सर्वत्र चॆप्प बडियुन्नदि.

बोधायनः —“जपनु ध्येगुरुर्वापि वैष्णवो यस्समागतः । सं । भाषणादि पूजान्तु तस्य कृत्वानुमान्यच । अनुश्राव्य ततःकुर्या जप शेषं समाहितः । सर्वस्य प्रभवोयस्माद्विष्णु पादाश्रया नराः । तन्मू ’ लतः क्रियास्सर्वा स्पफला स्तुभवन्तिहि॥ अनि चॆप्पम्बडियुन्नदि. मौनमुतो मन्त्रार्थ चिन्तनादुलु चेयुनपुडुगलनि यममुलनु अच्चटच्चट चूचिग्रहिञ्चवलयु. शिष्य गुरु सद्ब ह्मचारि श्रेयोर्थुलु वीतरागुलु मॊदलगु वारि तो वादमु बोधयन्त परस्परमनि चॆप्पिन संवादमु तत्वनिर्ण यफलवि शेषादुलनु गलुग जेयुनवि गान इतिहास पुराणमुलवलॆ स्वाध्यायका लमन्दु प्रवर्तनीयमुलु. पूर्वयाममुलो अभीगमन कालमन्दु “ज पेद ध्यासये च्छिष्याक् धारयेच्च विचारयेत्" अनियु श्रीसात्वते॥ समाचम्य वुनयाजयात् प्रयतो भगवद्द ृहम् ॥ अनि आरम्भिञ्चि अष्टाङ्गेन नमस्कृत्य ह्युपविश्याग्रतोहरेः । आगनू ध्ययनङ्कु र्यात्त द्वाख्यानिचारणं॥ अनियु भगवत्प्रणनमुनु स्वचित्तरं जनमुनु कलुग जेयु इतिहासपुराण स्तोत्र उभय वेदान्त व्यापकमन्त्रा दुलनु श्रवण मनन प्रवचन जपादुलु वादसंवादुलुनु योगज्ञानप्रदी समुनकु नू नॆवले प्रकाशकरमैयुन्नदि.

“पारुष्य मनृतम्बैन पैशुन्यञ्चैव सर्वशः । अबद्ध प्रलापश्च वाङ्मयं स्याच्चतुर्विधम् ॥ इत्यादुललो चॆप्पियुण्डॆडु वरुषवाक्य अन्न. तवाक्य वाचिक पापकृत्यमुलनु वजिञ्चिशमाद्युपयुक्त शब्दपरिशीलनमु चेयडमे स्वाध्यायसारमु- सायङ्कालमन्दु सन्ध्योपासनमु सायं हॆूनुमु यथा शक्तिचेसि भगवदभिग मनमु हविर्नि वेदनमु भोजनमु भोजन कालमन्दु प्राणा ग्नि हॆूत्र मन्त्र जपमुनकु पिम्मट स्वाध्याय योगमुलु चेयुटक्रममु. इच्चट प्रमाणमुलु “उसन्द्य भगवानभागन्तव्यं नानि वेद्यह रेकिञ्चि त्समळ्नीयात्तु पावनं ” अनि चॆप्पियुन्नदि. कृष्णमन्त्रकल्पे - “ज पेन्नसन्ध्या कालेषु प्रदो षे ष्वशु भेषुच” ॥ अनिचॆप्पबडियुन्नदि. बोधायनेन—" अष्टाक्षर जपॊ यस्य नित्या नैमित्तिकोपिवा काम्यो वापि भवेत्तस्य नित्यदेवार्चना स्मृता " अनि अष्टाक्षर जपमु नित्य नैमित्तिक काम्यमुलनिमूडुविधमुलु अं दुन तिरुवाराधन कालमुलो चेयडमुनु नित्यमनि चॆप्पबडियुन्नदि- प्रवृत्तिविषयमैननु निवृत्ति विषयमैननु भगवदाज्ञनु सर्वदा अनुवर्तिञ्चवलेनु II बोधायनीय्ये । पुराणसार मुच्चये. “आस्थानस्थ स्सदा सेव्यो विमानस्थस्तु कालतः । स्वगृहे सर्वदा सेव्यो मध्यरात्रंविना प्रभुः ॥ अनियुन्नदि. आस्थानमन्दु पॆरुमाळ्ळु वेञ्चेसियुण्डुनवुडु सदा सेव्युलु विमानस्थुलुगा वेञ्चेसि युण्डिन यॆड

ल नियत कालमुलयन्दे सेविञ्चवलॆनु स्वगृहमन्दु मध्यरात्रि विना सर्वदा सेविञ्चवच्चुनु.

नारायणमुनिभिः _“ःपुनःप्रणम्य देवेशम हॆन्ना भागेतुरीय जे द्विषडष्ट षडर्णादि मन्त्रेषु स्वनुसंहितं विशेषेण जपेन्मन्त्र मष्टो त्तरसहस्रकम् ॥ अष्टोत्तरशतंवापि यधाशक्तिदशापरम् ॥ गुर्वादींश्च नमस्कृत्य बीजशक्त्यादिकन्तथा । मन्त्रनाधम्प्रणम्येशं प्रह्वस्सपरिवा रकं I तत्राघाक्ष्यादिभिरभ्यर्च्य रक्षां कृत्वास्त्र नायकैः । पुनःपुनः प्रणम्याथ हॆूमाद्यंसं विधायच । अकृताकृतकृ त्यो भवेन्नरः II अनियन्नदि . 1 वङ्गिपुरन्नम्बिगारु ॥ प्राप्त मह्न श्चतुरांशम् । स्वाध्या यार्थमुदीरितम् । विज्ञाप्य विष्णवेत सैलद्धानुज्ञासतोपिच॥ बाह्यार्था दखिलाच्चेत स्समाहृत्येन्द्रियैस्सह । जपन्न ष्टाक्षरं मन्त्रम्प्राणा याम पुरस्सरं प्रयतः परया भक्त्या पूर्वमेव समाहितः । क राङ्गुळि शरी रेषु न्यासान् कृत्वा यथोदि तान् ॥ गुरुमन्त्रमृषिञ्चं दो देवताश्च यधाक्रमम् । शक्तिं बीजञ्च शिरसा प्रणमे देवमादितः ॥ इदङ्गुरुभ्यः पू र्वेभ्यः क्रियते शिरसानमः । मन्त्रज्ञान प्रदातृभ्यः सद्गुरुभ्योपि साम्प्रतम् ॥ नमस्ते मन्त्रराजाय नमस्ते ष्टाक्षरात्मने नमस्ते चेतना धार परब्रह्माभिथायिने ॥ स्थित्वान्त हृदये सर्वानात्म “नस्सच रायुते । ऋषयेष्टाक्षर स्यान्तया मिणेहरयेनमः ॥ अष्टा क्षरमहामन्त्रवण= सङ्ख्याभिधायिनीम् । छन्दश्च देवीं गायत्रींशिरसाप्र

णमाव्यहम् ॥ मन्तश्च देवतां चापि परमात्मानमव्ययम् । नारा यणं परं ब्रह्म ! नतो स्मै शिरसाहरिं॥ मन्त्रशक्ति तायस्मिन्ना श्रितॆष्टार्थदायिनी । पदं नारायणायेति। शक्तिन्ताम्प्रणतोस्म्यहं॥ अकारादुस्थितम्बीजम् । वासुदेवाभिधायिनः । तद्बीजमस्य प्रभवम् । प्रण वम्प्रणतोस्म्यहम् ॥ प्रणम्य चैवङ्गुर्वारीन् ! गन्धाद्यैर वीपूज्यच । अनि शम्भगवद्गिं बमापीठादवलोक येत् ॥ जपेदष्टाकरं मस्त्रन्तदग्ध ननु चिन्तयन् । अष्टोत्तर सहस्रंवा ! शतं वादश वोत्सुकः॥जपान्ते मनसाध्यात्वा । यज्ञोक्ताकृति मच्युतम् । सपत्नीकं सानुयात्रंस द्वा रपगणेश्वरम् ॥ कृत्त्वेवम्मनसायोगम् । सुचिरंहृष्टमानसः । उत्थाय चततोयोगा द्दण्डवत्प्रणि पत्यच॥ स्तुत्वाच बहुभिःस्तोत्रेः । कृत्वा चापिप्रदक्षिणम् । स्थित्वा देव देवस्य । कृत्वामूर्ध्निस्वमञ्जलिन्ततस्त स्थित्वाīदेव स्मैप्रसन्नाय । दत्तॆ तॆ नाभ येसति । निभ९यस्सर्वभू तेभ्यो ! भ वॆनि र्वतमानसः II कर्मण्यवसि तेतस्मै९ । दुर्ल भेदुष्क रेपि यधापूर्वस्वं चात्मानं निवेद्यच ॥स्वनि वेदनमं त्रेण । दासशिष्यात्म जात्मनः । स्वोदकं स्वेन शिरसाभ क्तिनिष्ठः परात्मने निदध्यात्स्वञ्चक र्तृत्वं तस्मै न्नॆन परात्मनि । मयॆच्चा पराधाक् स्वाक् ज्ञानाज्ञा नोपपादि तान् । असह्यान विषह्याश्च क्रियमाणान हनिकाशम् । अज्ञान तो प्यशक्त्यावा ! प्यालस्या दुष्टभावतः । कृता पराधं कृपया । क्षन्तु मह९ सिमांविभो,1 अज्ञानादध वाज्ञा नादशुभं यतृ्क तम्मयान्त `व्यं तद शेषेणदा स्यॆनच गृहाणमां॥उपचारापदे श्रेन।कृतानहरह र्मया अपचारानिनून् सर्वान् क्षमस्व पुरुषो त्तमः शिर साप्रार्थि तेनै व

प्रसस्नेनपरात्मना !न्त सर्वापचा रेण करुणामृतवर्षिणा॥ वात्सल्यौ चार्यसौशील्याद्यन नगुणराशिना । अशरणशरण्येनकृपया परया स्वया ! परयास्वया सस्मितालोकमधुर ।माहूयाद्भुतयागि रादत्तन्नपदयोयु शाग्मं स्वयमेव स्वमूध९नि ॥ वहं सच्चरणस्पश निहता शेषकल्मषः । आसि त्वासुचिरन्तस्य । वुरतःपरयामुदा समुत्थाय तत स्त स्मै । छू योछूयः प्रणव्यच । स्मारयित्वा स्वकं थामत द्ध्यानाय प्रणम्य च ॥ द श्वाथ पाचुकायुग्मम् । तत्र देवं समानयेत् सपत्नीकंसानु यात्रं 1 . सद्वार पग णेश्वरम् । तत सदहण विन्यासम् । सूपथानं स्वलङ्कृतं ! अनन्तभोगशयन । मधिरूढपरात्मनि ॥ आसीनयोस्तदा जेव्यो ! र्देवपाश्वे=यधातथं! आपीनेनु यथाभागं सेना न्यादिषु सर्वतः ॥ अथाघ्य= पाद्याचमन ताम्बूलादि यथोचितं! देवाय देवीयुक्ताय सानु गायनि वेद्यच॥ प्रणम्यदण्णव द्भूम्याम् । भूयो भूयः पुरोह रेः । अनुयागादिकञ्चाथ चिकीषणन्नाह्निकंविधिम् ॥ दत्तानुज्ञःप रेणापि । गमनायात्मनोबहिः। निर्लनुकामोनिक्षिप्य! “देवं दौवारिकादिषु ॥ सभयस्सानु तापश्च । चड्डादी द्वार पाल काक् ! कुमु दादी९ Xणेशांश्च । चक्रादी न्यायु थानिच ॥ गरुडञ्चनि शेषेण शेषं शे पाशनन्तथा ! प्रणम्यस्मारयेदेवम् । सस्नेहादर साध्वसः ॥ निक्षि जीवितमिवन्यस्यन्निवमहानिधिम् । निधित्सन्निवचतुस्स्व 1 मर्पयन्निवक ल्पकम् ॥ सर्वेभवन्तस्सगणा स्सन्नद्धं सर्वदित्वपि । सावधानाश्चतिष्ठनु । निक्षी पामिभवत्स्वहं !! मम नाधन्नुमगुरुं पितरम्मातरञ्चमे ! हरिं पन्

श्रियम्भुवञ्चापि ।. तान् पालयत सर्वतः । यथानिकि परूपम्मे। सं दर्शयत सर्वदा ! भवतश्शरणं लब्ध्वा । प्रजामित साध्वसः । इतिविज्ञा प्यतान् पश्चात् । प्राथ= येत हरिङ्गिरा । ननु देवत्वमेवै क स्सस्थावर चरञ्जगत् । ब्रह्मादिस्थावरान्तञ्च । परिपासिबिभर्षिच । संहरिष्यसिचा प्य रूपै स्स्वैस्स्पैर्य थेप्सितैः ! केनत्वम्पाल्य सेव ॥ केनवात्वं विहन्य से! अत स्त्वमेव त्वां देव्यौचन्ल्लो दीक् पाल कासपी । माञ्चनूमक मुप्येतत्सर्वग्रह नु शेषतः । पालयित्वास्वसङ्कल्प । मात्रेणमधु सूदन । त्वाम्मयात्वयिनिक्षिप्तम् । विश्वसैनार्थि कल्पक । आगताय य थाकालं ! सर्वम्मेदातु मर्हसि । इतिविज्ञाप्य पुरतोदण्ण्णवत्प्र णिप त्यच ! हॆूमम्पितृक्रियां पश्चादनुयागादिकञ्चयत् । सर्वमावे द्यतेनैव । नियु क्त स्तच्चिकीर्ण या । वीक्षमाण स्तमे वैनञ्चकुषान्नि द्ध पक्ष्मणा । मूर्नि९ न्यस्ताञ्जलिपुटो विनिष्क- म्यशनै श्शनैः। बद्ध्वाकनाट युगळं रक्षाङ्कृत्वा प्रणम्यच ! हॆूमाद्यमनुया गान्तं! वैधु कर्म समाच रेत् - अनिसायिञ्चियुन्नारु.

स्वाध्याय योगमुलनु सङ्ग्रहिञ्चि उपदेशिञ्चिनवाटिलो तत्तद्दे शकालावस्था भेदमुल चेयथाक्रममुगा अनुष्टिञ्चडमन्दु अश क्तुलै युण्डि नयॆडल यज्ञोचितमुगा कालान्तरमुलयन्दु चॆप्पिन प्रकारंसङ्ग्रहिं चवच्चुन नॆवानि रहस्याम्नायादुलयन्दु विस्तारमुगा चॆप्पियुन्नवि.