मुखपद्यगाथे

`மதுரகவி ஆழ்வார் அருளிச்செய்த
கண்ணி நுண் சிறுத்தாம்பு
॥ श्री-मधुरकवि-दिव्यसूरिविरचितः ग्रन्थिमल्-लघु-गुण-प्रबन्धः ॥
[ बालकवि विल्लूर् नडादूर् सुन्दरराजकृत संस्कृतविवर्तन-युतः ] ॥
मुखपद्यगाथे ॥
अविदितविषयान्तरश्शठारेर् उपनिषदामुपगानमात्र भोगः । अपि च गुणवशात्तदेकशेषी मधुरकविहृदये ममाविरस्तु ॥
வேறொன்றும் நானறியேன் வேதம் தமிழ் செய்த மாறன் சடகோபன் வண்குருகூர் -ஏறு, எங்கள் வாழ்வாமென்றேத்தும் மதுரகவியார் எம்மை ஆள்வார் அவரே அரண்.
" जानामि नान्यत् किल किश्वनाहं वेदं घटोद्भूतगिरि प्रदाता । मारश्शठारिः कुरुकावृषो नः जीवातुरित्यादि नुतीविधाय ।
आस्ते कवियों मधुरः प्रशास्ता मान्यः सुरक्षा च स एव नोऽस्ति ॥ २ ॥
கண்ணி நுண் சிறுத்தாம்பு
கண்ணி நுண் சிறுத்தாம்பினால், கட்டுண்ணப்
பண்ணிய பெருமாயன், என்னப்பனில்,
நண்ணித் தென்குருகூர்நம்பி என்றக்கால்
அண்ணிக்கும் அமுதூறும் என் நாவுக்கே.
“लघीयसा ग्रन्थिमता गुणेन”
लघिष्ठसग्रन्थिगुणेन मायिनः प्रभोर्ममम प्रापितबन्धनादपि । जपेन नाम्ना कुरुका गुरोरितः मदीयजिह्वा मधुमत्तरा भवेत् ॥ १ ॥
2. நாவினால் நவிற்று இன்பமெய்தினேன்
மேவினேன் அவன் பொன்னடி மெய்ம்மையே
इदं परिशोधकैर् अस्माभिः कृतं विवर्तनम् ।

[[7]]
தேவு மற்றறியேன் குருகூர் நம்பி பாவின் இன்னிசை பாடித்திரிவனே.
अवापमानन्दमुदीर्य जिह्वया शुभं तदीयं च पदं यदार्थतः ।
त वेद्मि दैवं कुरुकेशतः परं चरामि गायन् मधुरा हि तत्कृतीः ॥ २ ॥
திரிதந்தாகிலும் தேவபிரானுடைக்
கரிய கோலத்திரு உருக்காண்பன் நான் பெரிய வண் குருகூர் நகர் நம்பிக்கு ஆள் உரியனாய் அடியேன் பெற்ற நன்மையே.
तथा चरन् रूपमवेक्षितुं क्षमे सितेतरं देवपतेः श्रिया युतम् । उदारवृत्तेः कुरुकाप्रभोरहं समासदं श्रेय इदं सुसेवया ॥ ३ ॥
நன்மையால் மிக்க நான் மறையாளர்கள்
புன்மையாகக் கருதுவர் ஆதலின்
அன்னையாய் அத்தனாய் என்னை ஆண்டிடும் தன்மையான் சடகோபன் என் நம்பியே.
समुन्नताः श्रेयसि वेदवित्तमा विनिन्दितं विद्युरिमं जनं यतः । पितेव मातेव च रक्षकस्ततः स नायकः श्रीशठकोप एव मे ॥ ४ ॥
நம்பினேன் பிறர் நன் பொருள் தன்னையும் நம்பினேன்மடவாரையும் முன் எலாம் செம்பொன் மாடத்திருக் குருகூர் நம்பிக்கு
அன்பனாய் அடியேன் சதிர்த்தேன் இன்றே.
परस्स्व विश्वासपरः पुराभवं विलासिनीर् व्यश्वसमेवमेव च ।
सहेमसौधां कुरुकामधिष्ठितं प्रभुं समाश्रित्य जयामि साम्प्रतम् ॥ ५ ॥
இன்று தொட்டும் எழுமையும் எம்பிரான்
நின்று தன் புகழ் ஏத்த அருளினான்
குன்ற மாடத்திருக் குருக்கூர் நம்பி
என்றும் என்னை இகழ்விலன் காண்மினே.
इतः परं सप्तसु जन्मसु स्वकं यशस्स गातुं कृतवाननुग्रहम् ।
बृहद्गृहश्रीकुरुकापुरीप्रभुर् उपेक्षिता मां न कदापि पश्यत ॥ ६ ॥
7.
8.
9.
10.
11.
[[8]]
கண்டு கொண்டென்னைக் காரிமாறப்பிரான் பண்டை வல்வினை பற்றி அருளினான் எண்டிசையும் அறிய இயம்புகேன் ஒண்டமிழ்ச் சடகோபன் அருளையே.
स कारिजो मामवलोक्य पार्श्वतः ममार्ज सर्वं मम पापसञ्चयम् । प्रबोधयन्नष्टदिशोऽपि कीर्तये शठद्विषो द्राविडगायिनो दयाम् ॥ ७ ॥
அருள் கொண்டாடும் அடியவர் இன்புற
அருளினான் அவ்வருமறையின் பொருள்
அருள் கொண்டாயிரம் இன் தமிழ் பாடினான் அருள் கண்டீர் இவ்வுலகினில் மிக்கதே.
‘दयां श्रियः पत्युरवाप्य नन्दतां ददौ मुदे यो निगमार्थसंविदम् । सहस्रगाथा द्रमिडीयभाषया प्रणेतुरिन्धे करुणा शठद्विषः ॥ ८ ॥
மிக்க வேதியர் வேதத்தின் உட்பொருள்
நிற்கப்பாடி என் நெஞ்சுள் நிறுத்தினான்; தக்கசீர்ச் சடகோபன் என் நம்பிக்கு ஆட் புக்க காதல் அடிமைப் பயனன்றே.
द्विजातिगीतश्रुतिसारसम्पदं न्यधत्त सङ्गीय स मानसे मम । यशस्विनो दास्यरुचिश्शठद्विषः परं फलं किङ्करजीवितस्य नः ॥ ९ ॥
பயனன்றாகிலும் பாங்கலராகிலும்
செயல் நன்றாகத் திருத்திப் பணி கொள்வான்
குயில் நின்றார் பொழில் சூழ் குருகூர்நம்பி
முயல்கின்றேன் உன்தன் மொய்கழற்கன்பையே
अपक्वबुद्धेरपि निष्फलस्य च क्रियास्समीकृत्य मुदानुगृहृतः ।
पिकाढयगुल्मे कुरुकापुरे स्थित! प्रभो ! परं स्वत्पदयोः प्रियं यते ॥ १० ॥
அன்பன் தன்னை அடைந்தவர்கட்கெல்லாம்
அன்பன், தென்குருகூர் நகர் நம்பிக்கு
அன்பனாய் மதுரகவி சொன்ன சொல்
நம்புவார் பதி வைகுந்தம் காண்மினே.
प्रियं श्रियः कान्तमुपेयुषां सतां प्रियस्य दासः कुरुकाशठद्विषः । कविर्यदूचे मधुरः प्रियोऽत्र तत् परं पदं विश्वसतां पदं ध्रुवम् ॥ ११ ॥