०९

सप्तमशतकदल्लि नवमदशक. (ऎक्कु मॆ) (ई दशकदल्लि-श्री शठारिमुनिवररु भगवन्ननन्नु कुरितु “ई लोकदल्लि नन्नन्नु इन्नू एतक्कॆ इट्टिरुत्तीयॆ ? ” -ऎन्दु केळलु, “निम्म रमणीयवाद ई प्रबद्धवन्नु नीवु पूर्ति माड बेकॆन्दु इट्टिरुत्तेनॆ” ऎन्दु भगवनु हेळि दिव्य कवितॆ यनु माडिसिदुदरिन्द श्री शठारिमुनिवररु अत्यन्न कृतज्ञतॆयॊडनॆ प्रत्युप काररूपवाद तम्म कर्तव्यांशवन्नु तिळियदॆ विस्मितरागुत्तारॆ.) (१) ऎक्कु मॆन्नॆ युय्यकॊट्टु पोकिय, अनैक्यनॆन्नॆ, इनाक्कि यॆन्नाल् तन्नॆ, इर्मि प्राडियवीशनै यादियाद, निन्नर्वॆ शोदिये ऎ९शॆल्लि निनो प्र॥ ऎनैक्कुम्- ऎन्दिगू आगुवन्तॆ स्वीकरिसि, पोकिय-नडॆयुव अनैक्कनु ऎन्दॆन्दिगू, ऎन्नॆ नन्नन्नु, उय्यण्णु-उद्बविसु वन्तॆ कटाक्षिसि, ऎन्नॆ नन्नन्नु, तन्नाक्कि तन्नवनागि माडिकॊण्डु, ऎन्नाल्-नन्न मूलक, तन्नॆ तन्नन्नु, र्इ तमि-रम्यवाद द्राविड पद्यगळिन्द स्तोत्रमाडिसिद, ईशनै-सर्वेश्वरनन्नु, आदि आय् निन- मूलभूतनागि निन्त, ऎ शोदियॊ - नन्न जोतिर्मयनन्नु, ऎ शॆल्लि-एनु हेळि (हेगॆ वर्णिसि), निर्ण-नन्न प्राणधारणमाडुवॆनु ? ( सगार ॥ - स्वीकृत्य मां प्रथमतो७ सकृष्ण भूम्या कृत्वा, स्वकीयमिह दिव्य कवित्व सीम्मि । स्तोतुं स्वमेव परमं प्रभुमादिभूतं ज्योतिः परं मम कथं बत! वर्णयामि ? ॥ नवम दशक. 229 ता॥ नन्नन्नु नित्यदास्यक्कागि स्वीकरिसि, ऎन्दॆन्दिगू नानु उच्च विसुवन्तॆ कटाक्षिसि, नन्नन्नु वशमाडिकॊण्डु, नन्न मूलक तन्नन्नु द्राविड पद्यगळिन्द स्तोत्र माडिसिद सर्वॆश्वरनन्नु - नन्न आदिमूर्ति याद ज्योतिर्मयनन्नु एनॆन्दु वर्णिसि नन्न प्राणधारणवं माडुवॆनु ? (२) ऎल्लि निनॆन्नु यिरिनॊनाम्, र्ऎल्लाल् र्याशन्न र्विकविर्यॆपित्तु, र्तल्लाल् र्तात कीर्तित्तमार्य, ऎं र्मुकॊल्लुव मवुरुवा मुदन

प्र र्ऎ-नन्न, र्इ उयिर् – विषयानरसक्तवाद जीवनु, इनु-इन्दु, ऒनु आय-ऒन्दु वस्तुवागि, ऎण्णॆ-नन्न, तॊल्लाल्- वचनगळिन्द, र्या-नानु, तॊन्न - रचिसिद, इ९ कवि - मधुरवाद कवित्ववु, ऎ पित्तु ऎन्दु लोकद जनरिन्द हेळिसि, र्त तॊल्लाल्- तन्न मातुगळिन्दले, र्ता-ताने, तन्नॆ तन्नन्नु, कीर्तित्त-स्तुतिसिद, ऎ९ र्मु तॊल्लम् - नन्नॊळु निन्तु सन्तॆ हेळिकॊडुव, मार्य- आश्चर चेष्टितनु, मूवुरु आम्-त्रिमूर्तियाद, मुदने कारण भूतनन्नु, ऎं शॆल्लि-एनु हेळि, र्नि-आत्मधारणवं माडुवॆनु ? ( स-गा-र ॥ - यो मामनुग्रहवशात् कवितासु सं कुर्वन्ममैव कवितेति जना यथा७७हुः । कर्ता तथा स्वयमभूत् स्वनुत् प्रस माया! त्रिमूर्तिममुमद कथं स्वमीमि ? ॥ ता॥ नन्नन्नु इन्दु ऒन्दु वस्तुवागि माडि, नन्न वचनगळिन्द नानु मधुरवाद कवित्ववं माडिदॆनॆन्दु जनगळु हेळुवन्तॆ तन्न वचनगळिन्दले ताने तन्नन्नु स्तुतिसिद उपदेशकर्तनाद माया चेष्टितनाद त्रिमूर्ति रूपनाद आदिमूर्तियन्नु नानु यावप्रकार दल्लि वर्णिसि उद्बविसुवॆनु? 14 280 सप्तम शतक. (३) आमुदनिवनन्नु र्ततेयॆ, ऎक् नमुदल’ वन्नु पुकुन्नु नल्लिकवि, तूमुदल् पत्तु र्ता तन्न चन, ऎं वायुमुदलप्प यन्नु मअप्पनो प्रति मुर्द कारणभूतनाद तानु, इर्व-इवन्नु, आम् ऎन्नु- कवित्ववन्नु माडलु शक्तनॆन्दु, र्त ते तन्नन्नु नन्न पक्कदल्लि विशदपडिसि, मुदल्-मुञ्चॆ, ऎं ना- नन्न नालिगॆयल्लि, वन्नु पुकुनु- बन्दु प्रवेशिसि, नल्-शब्दार्थ वैलक्षण्यदिन्द श्लान्यवाद, र्इ कवि- मधुरवाद कवित्ववन्नु, तूमुदल्-सत्यशुद्धि मॊदलाद, पर् - भक्तिगुण योगवुळ्ळवरिगॆ अनुभव योग्यवागुवन्तॆ, र्ता-ताने, तन्नॆ तन्नन्नु, तॊन्न-स्तुतिसुवन्तॆ माडिद, ऎं वाय्-नन्न वाग्वा पारक्कॆ, मुदल् कारणभूतनाद, अप्पनै - उपकारकनाद स्वामि यन्नु, ऎनु-ऎन्दिगॆ, मप्पनो-मरॆयुवॆनु ? (x-713-811)- सो७यं कविर्भवति मे स्तुतिकृत किलेति स्वज्ञान कृन्मम पुरा रसनां प्रविष्टः । दिव्यं कवित्व मिह भक्तजनाय कुर्व अध्यक्षं स्वविषयं ! किमु विस्मरेयम् ? ॥ तागि कवित्ववम्माडलु इवनु शक्तनॆन्दु तन्नन्नु ननगॆ व्यक्तपडिसि, मुञ्चितवागि नन्न नालिगॆयल्लि ताने बन्दु प्रवेशिसि, दिव्यवाद मधुर कवित्ववन्नु रचिसि, सात्विकराद भक्तरिगॆ अनुभाव्यवागुवन्तॆ, ताने तन्नन्नु स्तोत्र माडिद-नन्न वागृतिगॆ कारणभूतनाद-महो पकारकनन्नु नानु ऎन्दिगॆ मरॆयुवॆनु ? (४) अप्पनै यन्नु मणप्पनन्नाकिये, तप्पुद तनै कविर्ता शल्लि, ऒप्पिला विद्यॆये युय्यकॊट्टु, शिप्पमॆ शॆय्दु तिरिकिद्द शीरक. नवम दशक. 231 प्र। ऎ आकिये नन्न पक्कदल्ले इद्दु, तप्पुदल् इनि-तप्पदे तन्य-तन्नन्नु, र्ता-ताने, कविशॆल्लि- कवित्वदिन्द स्तुतिसि, ऒप्पु इला समानरिल्लदन्तॆ, तीवियो-महापापवुळ्ळ नन्नन्नु, उय्यकॊट्टु- उद्बविसुवन्तॆ स्वीकरिसि, तॆप्पमे शॆयदु - सरियागिये परिशुद्धनागि माडि, तिरिकिन-सञ्चरिसुव, शीघ्र कण्णु - शीलवन्नु नोडि, अप्पनै- इन्तह उपकारकनन्नु, ऎनु मर्व-ऎन्दिगॆ मरॆयुवॆनु ? (x-ni-8 ॥ )—- पार्श्व मम स्थित इमां कवितां च कुर्व स्वस्य स्तुतिं य इह मापि पाशील । उर्व गुणयुतं कुरुते पराता तं नायकं मम कथा बत! विश्वरेयम ? ॥ ता॥ नन्न पक्कदल्ले इद्दु ऒन्दु तप्प इल्लदन्तॆ दिव्यकवितॆयिन्द तन्नन्नु ताने स्तुतिसि, महापापियाद नन्नन्नू उजीविसुवन्तॆ स्वीकरिसि परिशुद्धनागुवन्तॆ सरिमाडि सञ्चरिसुव स्वभाववुळ्ळ महोप कारकनाद स्वामियन्नु नानु ऎन्दिगॆ मरॆयुवॆनु ? (५) शीर्‌कण्णु कॊट्टु तिरुन्नु नर्ल्लिकवि, नेर्‌पड र्याशॆल्लु नीरॆयिलामैयिल्, ए‌विलानॆन्नॆ, ताळ्मॆ यॆन्नाल् तन्नॆ ति पार् परर्विकवि पाडुम् परमरे, प्र॥ शी‌ कण्णु तन्न गुणगळन्नु परिशीलिसि, कॊणु-अनुसन्मान माडि, तिरुनु-श्लाघवागि परिष्कृतवाद नल्-शब्दार्थ वैलक्षण वुळ्ळ, इ९ कवि-मधुरवाद कवित्ववन्नु, नेर पड – सिद्धवागुवन्तॆ, र्या कॊल्लुम्-नानु हेळुवुदक्कॆ तक्क, नीरॆ - ज्ञानशकादि स्वभाववु, इलामैयिल् इल्लदॆ इरुवुदरिन्द, एर्‌वु इला-समान विल्लद, ऎन्नॆ-नन्नन्नु, र्त आक्कि तनगॆ तक्कन्तॆ गुणपूर्णनागि माडि, ऎन्नाल् - नन्न मूलक, तन्नॆ तन्नन्नु, पार्-जगत्तॆल्ला, परव श्लाघिसुवन्तह, र्इकवि पाडुम्-मधुरवाद कवित्वदिन्द स्तुतिसुवनु, (आदुदरिन्द) परमरे-(अवनु) सर्वोत्कृष्टने आगिद्दानॆ. 232 (x-na-8 11)- स सप्तम शतक. सद्गुणगर्णा मधुरं च काव्यं कर्तुं न शक्तिरिह मे७ तथा७पि गृर्च्छ । मामेव दिव्यकवितां स्वयमेव कुर्वन मारतस्त्र विषयां परमः प्रभुर्म । ता॥ श्लाम्यवाद मधुरकवितॆयिन्द अवनन्नु अवन गुणगळिगॆ तक्कन्तॆ स्तुतिसलु ननगॆ शक्तियु इल्लदॆ इरुवुदरिन्द, नन्नन्नु तनगॆ तक्कन्तॆ परिष्करिसि नन्न मूलक तन्नन्नु ताने (जगत्तॆल्ला श्लाघिसुवन्तॆ) मधुरकवितॆयिन्द अवनु स्तुतिसुवनु. इन्तह स्वभाववुळ्ळ अवने परमोत्कृष्टनु. (६) इ९कविपाडु परमकविकळाल्, र्तकविर्ता तन्नॆ प्पाडुवियादि नगुवन्नु डनाक्कि याल्’ तन्नॆ, र्वकविपाडुर्मॆ वैकुन्दनादने, प्र॥ र्इकविपाडुम् - मधुरवाद कवित्ववन्नु माडि हाडुव, परमकविकळाल्-श्लाघोराद कविगळमूलक, र्त कवि तनगॆ तक्क कवित्व वन्नु माडिसि, र्ता तन्नै-ताने तन्नन्नु, पाडुवियादु - हाडिसि कॊळ्ळदॆ, इनु-इन्दु, नन्नु वन्नु-ऒळ्ळॆ स्नेहपरनागि बन्दु, ऎन्नुड नाक्कि-आ कवित्ववन्नु नन्नल्लि उण्टुमाडि, ऎण्णॆ- नन्न, वैकुन्दनार्द वैकुनाथनाद सर्वॆश्वरनु, ऎन्नाल्-नन्न मूलक, तन्नॆ-अन्तह महामहिमॆयुळ्ळ तन्नन्नु, र्वकविपाडु-श्लाम्यवाद कवित्वदिन्द स्तुतिसुवनु. ( स-गार ॥ - स्वस्य स्तुतिं न किल कारयति स्वन्नु श्रीमानयं मधुरदिव्य कवीन्द्रमूलात । अद्यागतोत्र, कृपया मयि सन्निधाना दैकुराट् किल मया स्वनुतिं तनोति ॥ नवम दशक. 299 ता॥ मधुरवाद कवित्ववन्नु माडुव परमोत्कृष्टराद कविगळ मूलक तन्नन्नु हाडिसिकॊळ्ळदॆ ईग नन्नॊडनॆ स्नेहपरनागि बन्दु आ दिव्य कवितॆयन्नु नन्नल्लि उण्टुमाडि, साक्षा दै कुण्णनाथनाद आ सर्वॆश्वरनु तन्न महिमॆगॆ तक्कन्तॆ, नन्न मूलक (शाम्यवाद नन्न कवित्वदिन्द) तन्नन्नु ताने स्तुतिसुवनु. (७) वैकुन्दनादर्नॆ वल्‌विनै वायस्थ अ, चॆ‌कुर्न्द तन्नॆ यॆन्ना यॆन्नाल् तन्नॆ, वैकुन्दनाक पुक वणिजीवि, शॆकुन् E तन्नॆ यॆन्नाळ् शितार्वनो, प्रति वैकुन्न नार्द - श्री वैकुनाथनु, ऎ९ वल्विनै - नन्न प्रबलवाद पापवन्नु, माय्सन्नु अच्चॆय् - नाशहॊन्दुवन्तॆ माडुव, कुन्न तन्नॆ-स्वभाववुळ्ळ तन्नन्नु, ऎण्णॆ आक्कि नन्न विषयदल्लि प्रतिपाद्यनागि, ऎन्नाल्- नन्न मूलक, तन्नॆ - अन्नह परात्परनाद तन्नन्नु, वैकु नाक-तन्न सर्वॆश्वरत्वक्कॆ भङ्गवुण्टागदन्तॆ, पुक स्तोत्र माडुवहागॆ, वण् - उदारवाद, तीव्रकवि – मधुरकवित्व वन्नु, शॆट् - माडिसुवन्तह, कुर्न्- उपकारकनाद, तन्नॆ तन्नन्नु, शिन्दित्तु - चिन्निसि ध्यानमाडि, ऎन्नाळ् – यावाग, आर्वनो - तृप्ति हॊ०दुवॆनु ? (A-na-811)- वैकुनाथ इह मे प्रबलाघहना 3

मारतर नुतिमेव हि कर्तुकामः । दिव्यां कवित्व सरणिं मयि सन्नधाति- वं विचित्र सुगुणन्नु कदा७ तृप्तः ? ॥ ता॥ श्रीवैकुनाथनु नन्न प्रबलवाद पापवन्नु नाशपडिसु वन्तह स्वभाववुळ्ळ तन्नन्ने नानु स्तोत्रमाडुवन्तॆ, नन्न मूलक तन्न अपारवाद महिमॆगॆ भङ्गवुण्टागदन्तॆ तन्नन्नु ताने उदार वाद मधुर कवित्वदिन्द स्तोत्र माडि महोपकारकनागिरुत्तानॆ. इन्तह महास्वामियन्नु ध्यानमाडि चिन्निसि चिन्निसि नानु ऎ०दिगॆ तृप्तिहॊन्दुवनु ? (ऎन्दिगू तृप्तिये उण्टागलारदॆन्दु भाववु.)234 सप्तम शतक. (८) आर्वनो वातिय यॆर्रा पुर्क, पार्‌विण्णीर मुखम् कलन्नु परुकिलु, ए‌विलावन्नॆ तन्न यॆन्नाल्’ तन्नॆ शी‌प र्एकवि तन्न तित्तु प्र एर्‌वु इला - तक्क ज्ञानशक्तादिगळिल्लद, ऎन्नै - नन्नन्नु, तन्नाक्कि - तन्न विषयदल्लि ज्ञानादि पूर्णनागुवन्तॆ माडि, ऎन्नाल् नन्न मूलक, तन्नॆ-पूर्णनाद तन्नन्नु, शीघ्र पै - शीलादिगुण सम्पत्तियुण्टागुवन्तॆ, र्इ कवि तॊन्न - मधुरवाद कवित्ववन्नु रचि सिद, तित्तु - प्रकारक्कॆ तक्कन्तॆ अगॆ अम चक्रधारणदिन्द रम्यवाद हस्तवन्नु तोरिसिद, ऎम् पिर्रा - नन्न स्वामियाद भग वन, पुक-कल्याणगुणगळन्नु, पार् - अवतारस्वलवाद भूमि यल्ल, विण् - परमपददल्लू नीर्-व्यूहलवाद क्षीरसमुद्र दल्ल, मुखम् - वासमाडुव चेतनरॆल्लरॊन्दिगू, कलन्नु परुकि लुम् - कूडि अनुभविसिदरू, आर्वनॆ-(नानु) तृप्ति हॊन्दुवॆनो ? (x-na-811)- अं च वां कविवरं रचन्नुडारां दिव्यां कृतिं स्वविषयां प्रकटीकरोति । यश्चक्रभन्मम विभुः किल । तस्य कीर्ति० सॊं प्रभुर्न हि भवे यमनन्नलोकैः ॥ ता॥ अज्ञनाद नन्नन्नू कूड ज्ञानविशिष्टनागुवन्तॆ माडि, तन्नन्नु नन्न मूलक मधुरवाद कवित्वदिन्द स्तुतिसिद चक्रपाणियाद महा स्वामिय कल्याणगुणगळन्नु, नानु ई भूलोकदल्लू परमपददल्लू क्षीराब्बियल्लि वासमाडुव सकल चेतनरॊडनॆ कूडियादरू अनु भविसि तृप्ति हॊन्दुवॆनो? (तृप्तिये उण्टागलारदॆन्दु तात्पर) तुप्पुरवा तिरुमार्लि ती‌ इप्पदिर् कालम् परुकिलुमार्वनो, मप्पिलावॆ, तन्न यॆन्नाल् तन्नॆ उप्पलर्वि कवि तॊन्नवुदविक्के (९) तित्तु

नवम दशक. 235 प्रति मप्प इला - (नन्न विषयदल्लि) विस्मृतियिल्लद, ऎन्नॆ- नन्नन्नु, र्त आक्कि तन्न विषयदल्लि सन्नत स्मरणवुळ्ळवनागि माडि, ऎन्नाल् - नन्न मूलक, तन्नॆ तन्नन्नु, उफल-सदा स्तुतिसलु असङ्ख्यातवाद, र्इ कविरॊन्न - मधुरवाद कवित्ववन्नु रचिसिद उदविक्कु - उपकारक्कॆ, तिन्त्तुक्कु – आया कार प्रकारगळिगॆ, एय्- तक्कन्तह, तुप्पुरवु आम् शक्तियुळ्ळ, तिरुमालिगॆ - श्रियःपतिय, शीर् - औदार सौशील्य सौलभ्यादि गुणगळन्नु, इप्पु ऎदिर् काल-भूतभविष्यत्कालगळल्लू, परुकिलुम् अनुभविसिदरू, अर्व नॆ-तृप्ति हॊन्दुवॆनो ? ( स-गा-र )- मां चापि दिव्यमतिमेव विधान साक्षात् यो मन्मखान्मधुरसतिकृत् स्वनु- 1 तं सर्वशक्त पि माधवमुत्तमं किं स्तुता त्रिकालसमयेषु भवामि तृप्तः ? । ता॥ नन्न न्नू कूड तन्नल्लि सन्नत स्मरणवुळ्ळवनागिमाडि, नन्न मूलक तन्नन्नु असङ्ख्यातवाद मधुरकवित्वरूपवाद गन्यगळिन्द स्तुतिसिद अवन महोपकारक्कॆ तक्कन्तॆ, अन्नह महाशक्तियुळ्ळ श्रीयःपतियाद भगवन औदार सौशील्य सौलभ्यादि गुणगळन्नु नानु त्रिकालगळल्लि अनुभविसिदरू तृप्ति हॊन्दुवॆनो ? (आगलू ननगॆ तृप्तियुण्टागलारदॆन्दु भाववु. (१०) उदवि य्या इन्नु यिरॆन्न वुकॆ कण्णिल्, आदुवुम माव तन्नदन्नाल् तन्नॆ प्रदविय र्विकविपाडिय वप्पनुक्कु, ऎदुवुमॊन्मनि शॆ‍वदिच्चु मज्, प्र! उदवि (अवनु माडिद उपकारक्कॆ, कैमाड-प्रत्युपका रवु, ऎन् उयिर् ऎन्न -नन्न आत्मा ऎन्दु, (इदन्नु) उ ऎण्णिल्- चॆन्नागि परिशीलिसि नोडिदरॆ, अण्णु- आ प्रत्युपकारावस्थॆयल्लि, अदु वुम्- आ आत्मवस्तुवू, मुख मत्तु, अर्व तन्नदु-अवनदे आदुद 236 सप्तम शतक. रिन्द, ऎन्नाल्-नन्न मूलक, तन्नॆ तन्नन्नु, पदविय कोमलवाद, र्इकवि- मधुर कवित्ववन्नु, पाडिय हाडिद, अप्पनुक्कु, उपकारक निगॆ, इद्दु म् अष्टे ई लीलाविभूतियल्लि आ नित्यविभूतियल्ल, शॆयवदु- कर्तव्यांशवु, ऎदुवु - यावुदू, ऒनुम्-ऒन्दु प्रत्युपकारवू, इ-इल्ल. ( स-गा- र ॥ - आत्मानमेव कृतविन्न किमर्पयामि वं विचिन्न स च भाति तदीर एव । इत्येव वेद्य ! कवितां ललितां विधातु- सस्यहार कणिकात्र न चापरत्र ఆ ता ॥ अवनु माडिद उपकारक्कॆ नन्न आत्मार्पणवे प्रत्युपकार बॆन्दु चॆन्नागि निरूपिसिनोडिदरॆ, आ आत्मवस्तुवू अवनदे आदुदरिन्द नन्न मूलक कोमल मधुर कवित्ववन्नु माडिसि हाडिद महोप कारकनिगॆ ई विभूतियल्लू आ निभूतियल्लि कर्तव्यवाद प्रत्युप कारवु यावुदू इल्ल. (अन्तह महोपकारवन्नु माडिरुत्तानॆन्दु भाववु.) (११) इष्टु मट्टु म् तिरुमा यि कण्णु, अण्णने वण्‌कुरुकर्’ चडकोर्प, इब्बने सॊन्न वोरायिरॆत्तिप्पत्तुम्, ऎस्सॆने शॆल्लि नुर्मिब’ पयक्कु मे प्रश्नॆ इद्दु म्-ई विभूतियल्लि आश्रयणदशॆयल्ल, अण्णु म्-आ विभूतियल्लि कैरदशॆयल्ल, तिरुमाल् - श्रीयःपतित्ववुळ्ळवनन्नु, अनि- हॊरतु, इन्नै-बेरॆ यारू इल्लवॆम्बुदन्नु, कण्णु-स्मरिसि, अज्जने-आ प्रकारदल्लि कै र पररागिरुव, वण्- उदारराद, कुरु कूर् शडकोर्स-कुरुकापुरिय शठारिमुनिवररु, इब्बने- ई प्रकार दल्लि, तॊन्न-रचिसिद (अवन प्रेरणॆयिन्द वाचिक कैर रूपवागि रचिसिद), ओरायिरत्तु ऒन्दुसाविर पद्यगळॊळु, इप्पत्तु-ई हत्तु पद्यगळु, ऎण्णने-याव प्रकारदल्लि, शॆल्लिनुम्-हेळिदाग्यू, इन्नम्- महाननवन्नु, पयक्कु मे उण्टुमाडुवुवु. न (-12-011)- नवम दशक अताक्यमत्र परमन्नु विनेरेशं नान्य इत्ययमहो ! शठजिनुन । च सहस्रमाचितं दशकं तदेतत् सर्तितं वितनुते परमं प्रमोदम् ॥ 237 ता॥ ई विभूतियल्लि आश्रयणवेळॆयल्ल, आ विभूतियल्लि कैर समयदल्लि-श्रियःपतियाद अवनन्नु हॊरतु बेरॆ यारू सेव्यरिल्ल वॆम्बुदन्नु तिळिदु आ प्रकार कैरनिरतरागिरुव उदारराद कुरुका पुरिय श्री शठारिमुनिवररु वाचिक कैररूपवागि अवन प्रेरणॆ यिन्द रचिसिद सहस्र पद्यमालॆयॊळु ई दशकवु याव रीतियल्लि पठन माडिदाग्यू निरतिशयाननवन्नु उण्टुमाडुवुदु. (1-ev-to 11)- पृष्टः फलं स्ववसतेरिह दुश्‌काया- सैन प्रबस्थरचनां फलमाह कौरिः । अन्यषु सतृपि तदा स्वमपेक्षमाण- मप्रत्युपकियममुं नवमे जगौ सः ॥ (aj-e-a-811)— स्वामित्वाश्चरभावादपि च करुण या दत्तवाग्नम्मणत्वा- दुजीवापादकत्वादघटघटनाशक्तिवै कुयोगात् । शुद्ध स्वानत्व-चक्रायुध जलधिसुतावल्लभात् पितृत्वात् सै स्तोत्रविष्णु रप्रत्युपकृतिविषये र्स्वा युनत्य गायत् (ई नवमदशकद सारांश) ई ऒम्बत्तनॆय दशकदल्लि-श्री शठारिमुनिवररु भगवन्ननिन्द प्रेरितरागि, वाचिक कैररूपवागि ई दिव्य कवितारूपवाद प्रबद्ध वन्नु अवने तन्न स्तोत्रक्कागि इवरमूलक माडिसिद महोप कारवन्नु स्मरिसि स्मरिसि, प्रत्युपकारवन्नु तिळियदॆ विस्मितरागि, तमगॆ कर्तव्यांशवे उभय विभूतियल्लू इल्लवॆन्दु निर्णयिसि इरुत्तारॆ. 15