(पञ्चम शतक) श्री कल्किसिंह भगवद्विरचित व्याख्यानसहित, श्रीर्मा जयति कन्नॊ नारसिंहः परात्परः । परित्राणाय साधूनां कृतावतरणो हरिः ॥ पञ्चमशतकदल्लि प्रथमदशक. (कैयार्शक्करत्तु-) (ई दशकदल्लि कृपानिधियाद भगवन्नन अनुभवप्रकारवु वर्णिसल्पडुत्तदॆ.) (१) कैयार् शक्करत्तॆ करुमाणिक्कमे यॆन्नु पॊय्यो कैमैल्लि प्पमे पुमॆ याडि, मॆय्य पैह तिन्९ विधिवाक्किन कान्सारार्, ऐयो कण्ण पिरानयो विनिप्पोनाले 492 पञ्चम शतक. ఆఱ. प्रति कै-हस्तदॊडनॆ, आर्- सेरि प्रकाशिसुव, शक्कर-चक्रवन्नु धरिसिरुव, ऎ करुमाणिक्क मे-नन्न नीलमणिवर्णने, ऎनॆनु-ऎन्दु हेळि हेळि (नटिसुत्त), पॊय्यो-विध्याभूतवाद प्रीतियन्नु तोरिसु वन्तॆ, कैमैशो-कृत्रिमवचनगळन्नु हेळि, पु. मे पुण बाह्य विषयगळल्लि ऒन्दरमेलॆ ऒन्दन्नु आश्रयिसि, आडि-सर्वदा सञ्च रिसुत्तिद्दु, मॆय्य-पारमार्थिक प्रेमयुक्तरु हॊन्दुव सत्पल वन्ने, पङ्क्टर्न् हॊन्दिदॆनु, विधि-अपरिहारवाद निन्न कृपॆयु, वाय्नु-ई प्रकार फलिसुत्तिरुवुदन्नु, आर्-यारु, काप्पार्- तडॆदु अड्डि माडुवरु ? कण्ण-सर्वसुलभनाद श्रीकृष्ण रूपियाद, पिर्रा-नन्न स्वामियाद नीनु, इनि इन्नु मेलॆ (हीगॆ निन्न कृपॆयु नन्नल्लि फलिसिदमेलॆ), पोनाले बिट्टु, होगबल्लॆ यो ? ऐयो अय्यो!, अयो-होगुवुदक्कॆ साध्यवादरॆ होगु-नोडोण (नीनु होगलारॆयॆन्दु भाववु). ( x-md-8 ॥ )—
EQ हनोज्ञतचक्र ! नीलमणिवर्णि व मिथ्यक्तिभि- सुता त्वामहमस्मि बाह्य विषयेष्टेवात्र सक्तस्सदा । एवं कृत्रिम बुद्धिरप्यहह ! समा७ सत्यं फलं ! भाग्यं वारयितुं प्रभुः क इह? किं कृष्णासि गन्नुं प्रभुः? ॥ ता॥ (नानु कृत्रिमोक्तियिन्द निन्नल्लि प्रीतियन्नु नटिसिदरू नीनु कृपापरवशनागि सत्यवाद फलवन्ने कॊट्टु इरुत्तीयॆ. इदु विधिप्राप्तवादुदु इन्नु मेलॆ हेगॆ नन्नन्नु नीनु बिट्टु होगुवि??? ऎन्दु श्री शरारिमुनिवररु श्री कृष्ण रूपियाद भगवन्ननन्नु कुरितु हेळुत्तारॆ) “श्रीचक्रपाणियागियू, नीलमणिवर्णनागि यू इरुव नन्न स्वामिये!’-ऎन्दु कृत्रिमोक्तिगळिन्द मिध्याभूत वाद प्रीतियन्ने नानु निन्नल्लि तोरिसुत्त, बाह्य विषयगळल्ले अनव रत सक्तनागिद्दरू, निन्नल्लि सत्यवाद प्रीतियुळ्ळवरु हॊन्दुव उत्तम फलवन्ने नानु हॊन्दिदॆनु निन्न कृपॆयु अपरिहारवागि (विधिरूप वागि हीगॆ फलिसुत्तिरुवुदन्नु यारु तडॆयबल्लरु ? सर्वसुलभनाद प्रथम दशक. 493 श्रीकृष्णने ! इन्नु मेलॆ नीनु नन्नन्नु हेगॆ बिट्टु होगबल्लॆ? नोडु. (ऎन्नुत्तारॆ. पोना मामरुदिनडुवॆ र्यॆ पॊल्ला మణియ तेने यिन्न मुदॆ यॆने शिलकूत्तु चॊल्ल, तानेलॆरुमानवनॆन्नाकि योतिर्स्टा, नाने मानिल मत मुहमन्नुळ्ळनवे ఆఱ
प्र मा - महाकायगळॊडनॆ असुराविष्टवाद, मरुर्दि - यमळवृक्षगळ, नडुवॆ-मध्यदल्लि पोनाय्-होदवने !, पॊल्ला अत्युज्वलवाद, र्ऎमणिये नन्न रत्नवे !, तेने-जेनुतुप्पदन्तॆ मधुर रसमयने, इ९ अमुदे-भोग्यवाद अमृतदन्तॆ उजीवन रूपियादवने, ऎनॆने ऎन्दु ऒन्दॊन्दागि, शिलकूलु-कॆलवु नट नोक्तिरूपवाद मातुगळन्नु, शूल्ल-हेळलु, ऎम् पॆरुर्मा-नन्न स्वामियाद, अर्व-अवनु, तानेट्- तानु माडिदहागॆये यधार्ध वॆन्दु भाविसि, ऎण्णॆ-नन्न अभिमानदॊळगॆ आकियॊर्स्टा- अन्यर्भूत नागि बिट्टनु. नाने-आकाशवू, मानिलमे-महावृधिवियाद लीला विभूतियू, मुम्-मत्तु नित्य विभूतियू, मुखाम्-ऎल्लवू र्ऎ उळ्ळन-नन्नॊळगॆ सेरिरुवन्तॆ आगिवॆ. ( स-गा-र ॥ - हे ! युगार्जुनमध्यग ! प्रियमणे! मे दिव्य मध्यात्मिक ! श्रीनाथामृतरूपभागिति बहुप्रेमोक्तिभिं सुवः । मिथ्या७हं नटनैश्च हन्न ! फलभाव ना मम सैरं भाति धराद्युलोकपरममादिभिक्षाखिलैः ॥ ता!! ऎलै! यमळार्जुनवृक्षगळ नडुवॆ होगि अवुगळन्नु मुरि दवने ! अत्युज्वलवाद नन्न प्रियरत्नवे ! मधुविनन्तॆ ननगॆ मधुर तमने ! अमृतदन्तॆ ननगॆ सञ्जीवनभूतने !”-ऎन्दु नानाप्रकार गळिन्द कॆलवु नटनोक्तिगळन्नु नानु हेळलु, नन्न स्वामियाद अवनु 494 पञ्चम शतक, आ उक्तिगळन्नु यथार्धवॆन्दु भाविसि, नन्न अभिमानदॊळगॆये तानु तन्न लीलाविभूति-नित्य विभूत्यादि परिवारसहितनागि सेरिकॊण्डु ननगॆ अनुभाव्यनागिरुत्तानॆ. (३) उळ्ळन मन उळवा प्रतिमॆ, शिलमायं शॆल्लि, वळ्ळल् मणिवण्णने यॆने युयुं कळ्ळमनव तविर्न् युनै वइक्कुम्, 3 कण्णु कॊट्टु तिन्९, बॆळ्ळक्कडनायिनियु र्विकॊळ्ळने प्रति उळ्ळन-अनर्गतवादवुगळु, मल-निन्नन्नु हॊरतु मिक्क प्राकृतविषयगळागि, उळवा-नडॆयुत्तिरलु, पुमॆ खण्डादुपरि तलदल्लि बहिर्भूतनागि, वळ्ळल्-उदारनागिरुववने, मणिवण्णन नीलमणिवर्णने, ऎनॆनु-ऎन्दु ऎन्दु अनेकावृत्ति, शिलमायम्- कॆलवु कपटोक्तिगळन्नु, तॊल्लि हेळि, उन्नैयुम् - सर्वज्ञनाद निन्नन्नू, नक्कुम्-सुवन्तॆ, कळ्ळम्-कृत्रिम स्वभाववुळ्ळ, मनम्-मनस्सन्नु, तविर्न्नु त्यजिसि, उन्नै-निन्नन्नु, कण्णु कॊण्णु -साक्षात्करिसि, उर्न् - उद्बविसिदॆनु. वॆळ्ळम्-क्षीर समुद्रदल्लि, अक्किडना शयन माडिरुववने, इनि-निन्न कृषियु फलिसिदमेलॆ, उविट्टु निन्नन्नु बिट्टु, र्ऎकॊळ्व-(नश्वरवाद) यावुदन्नु नानु अङ्गीकरिसुवॆनु ? ( सगार !! - कुदेव किलेतरेषु विषयेष्टा सीन्मतिर्म हरे ! मिथ्या७हं नटनैरुदारमणिवर्णॆत्येव च त्वां स्तुर्व । सर्वज्ञस्य च व ७ भवमहो ! तां दुर्दशां सर्ज धन्य७हं तव दर्शनेन हि सुधाम्मोधीन ! नान्यदृजे ॥ ता॥ नानु क्षुद्रविषयगळल्लि सक्तचित्तनागिद्दरू निन्नन्नु विधा स्तोत्रमाडलुद्युक्तनागि-उदारस्वभावने ! मणिवर्णने !”- प्रधम दशक. 495 ऎन्दु अनेकावृत्ति कपटोक्तिगळं हेळि निन्नन्नु वञ्चिसुत्तिद्दु, क्रमेण नन्न कृतिम स्वभाववन्नु बिट्टु, निन्नन्नु साक्षात्करिसि उज्जि विसिदॆनु. क्षीरार्णवशायियाद स्वामिये ! ई प्रकार निन्न कृषियु ! फलिसिदमेलॆ नानु निन्नन्नु बिट्टु इन्नु याववस्तुवन्नु अपेक्षिसुवॆनु? (४) ऎ९कॊळ्वनुविट्टॆन्नु, वाशकङ्गळ शूल्लियु, र्वकळ्ळने मन वलित्तु कण्णनिर् करन्नु, र्निकण् नॆरुड्डिनै यॆनदावि नीक्ककिर्ल्ड्, र्ऎकण् मलिनमयुत्तॆन्नॆ * क्यूवियरुळाय कण्णने. प्र उन्नै-निन्नन्नु, विट्टु बिट्टु, ऎ-इन्नु याव वस्तुवन्नु, कॊळ्व-नानु स्वीकरिसुवॆनु ?, ऎन्नुम्-ऎम्ब, वाशकबळ्-उक्ति गळन्नु, तॊल्लिुम्-हेळियू, वल् (अनादिसिद्धवागि आतापहारवं माडि) प्रबलवाद पापवुळ्ळ, कळ्ळर्ने - कृत्रिम बुद्धियुळ्ळ नानु, मन- नन्न मनस्सन्नु, वलित्तु चॆन्नागि वशीकरिसि, कण्णनीर्-कण्णु नीरन्नु, करन्नु -(विषय वासनावृत्तियिन्द) बदलायिसि, मन- आ नन्न मनस्सन्नु, र्निकण्-निन्न मेलॆये, नॆरुद्ध वैत्तु-स्थिरवागि निल्लिसि, ऎनदु आविद्यॆ-नन्न आत्मतत्ववन्नु, नीक्ककिर्ल्ले-(संसारबद्ध दिन्द) निवृत्तवागुवन्तॆ माडुवुदिल्ल. (इदक्कॆ कारणभूतवाद) र्ऎकण्’ मलिनम्-नन्न अविद्यादि दोषवन्नु, अत्तु - छेदिसि, ऎन्नॆ- आशक्तनाद नन्नन्नु, कण्णने - (शोकाक्रान्नरादवरन्नु “माशुचः” ऎन्दु समाधानपडिसुव कृष्णने !, कूवियरुळाय्- (निन्न बळिगॆ) करॆदुकॊ ( 2-110-811 )— किं काङ्क्षेद्य विना भवनमिति च स्तोत्रं मृषा ते स्वयं कुर्व्र वक आसमस्यॆ मनसि सैण चाश्रु सवैः । नात्मानं हि निवारयामि विषयान्मद्दष्टि मालिन्यहा त्वं मामा. कृष्ण ! नान्य शरणो७व सत्यं ब्रुवे 496 पञ्चम शतक. ता॥ “निन्नन्नु बिट्टु नानु इन्नु याव वस्तुवन्नु अपेक्षिसु वॆनु ? ”-ऎम्ब उक्तिगळन्नु हेळियू, महा कृत्रिमबुद्धियुळ्ळ नानु नन्न मनस्सन्नु वशीकरिसि, कण्णु नीरन्नु सद्विषयदल्लि सुरिदु, निन्नल्ले नन्न मनस्सन्नु स्थिरवागि निल्लिसि, नन्न आजीवनवन्नु पडॆयुवुदिल्ल. इदक्कॆ कारणभूतवाद नन्न अविद्यादि दोषवन्नु नीने छेदिसि, ऎलै श्रीकृष्णने ! नन्नन्नु निन्न बळिगॆ करॆदुको, (५) कण्ण पिरान्य विष्टो करुमाणिक्क यमुद्रॆ . नयुम् नण्णकिर्ल्ले नडुवेयोरुडलिद्दु, तिण्ण मन कट्टि फलशॆम्नै र्वकयि हाल्, पुच्छयवरिन्द प्लोर वैत्ताय् पुट प्रति कर्ण्ण-कृष्णनागि (अवतरिसि), पिरानै-(मामेकं शरणं व्रज-ऎन्दु हेळि) उपकरिसिद स्वामियन्नु, विक्टोर्-नित्यसूरिगळिगॆ, करुमाणिक्क-नीलमणिवर्णनागि दर्शनीयनादवनन्नु, अमुद्दॆ अमृतस्वरूपनादवनन्नु, नण्णियुम् - समीपिसि आश्रयिसियू, नण्णर्कि~ (भोगालाभदिन्द) आश्रयिसदॆ इरुववरन्तॆये आदॆनु. (इदक्कॆ कारणवेनॆन्दरॆ- नडुवे-जीवात्म-परमात्मर मध्यॆ, ओर् उडब्बल् - ऒन्दु शरीरदल्लि इट्टु-नन्नन्नु इट्टु, पलशॆय विन्य अनेक विधवागि माडल्पट्ट करगळॆम्ब, वलयिहाल्-महा पाश गळिन्द, तिण्ण-दृढवागि, अन्न कट्टि-तप्पिसिकॊळ्ळदन्तॆ कट्टि, पुणॆ मत्यय - आरदोषवन्नु काणदन्तॆ, वरिनु सुत्तलू बन्निसि ऎन्नॆ-नन्नन्नु, पुमे-ब ह्यविषयदल्लि (संसारदल्लि), पोर वैत्ताय् मग्नवागुवन्तॆ इट्टिरुत्तीयॆ. (निनगॆ इष्टवादरॆ नन्नन्नु नीनु ई बण्णदिन्द बिडिसबहुदु ऎन्दु भाववु ) ( 3-ma-8 ॥ )— कृष्णं त्वां प्रभुमच्युतं दिवि महासरीन् सेव्यं शुभं माणिक्यं मधुरामृतं च मनसा प्राप्यापि न प्राप्पु याम् । मध्यॆ मामिह देहबन कलितं कृत्वा महापार्त पाशॆर्मा० प्रणपीडितं च परिर्त बहिर्मां धाः प्रथम दशक. 497 ता॥ कृष्ण रूपियाद स्वामियागियू, दिव्यसूरि संसेव्य नागियू, नीलमणिवर्णनागियू अमृतस्वरूपनागियू इरुव निन्नन्नु नानु आश्रयिसिदरू आश्रयिसलिल्लवॆन्दे हेळबेकागिदॆ. इदक्कॆ कारणवेनॆन्दरॆ निनगू ननगू नडुवॆ प्रतिबद्धकवागि ई नन्न शरीरवन्नु कल्पिसि इदरल्लि नन्नन्नु इट्टु, नाना करपाशगळिन्द दृढवागि कट्टि, आनरदोषवु तिळियदन्तॆ मुच्चि इट्टु, नन्नन्नु ई संसारामृुधियल्ले मग्ननागुवन्तॆ इट्टिरुत्तीयॆ. (निनगॆ कृपॆ युण्टादरॆ नन्नन्नु ई बण्णदिन्द बिडिसबहुदु. (६) पुम कट्टिरुव नैं ता मुमुख्य याक्कॆ प्पुकतिय कै निमुख्य नालॆतडक्कोळ् शक्यवाय् अमुयलातिय कुमैक्कुव, कण्णु कॊडॊ तिर्न्द, शॆय्यतामरैक्कण्, करुमेनि यवातन्नैये, प्र पुटम्-हॊरगॆ यावुदू, अ-तिळियदन्तॆ, कट्ट कण्णु- बन्निसि, इरु - (पुण्यपापरूपवागि) ऎरडु प्रकारवाद, वल् विन्य यार्-प्रबलवाद करगळुळ्ळवरु, कुमैक्कु पीडिसुव स्थलवाद, मुख्यमुत्य-देवादि जाति क्रमविशिष्टवाद, आ-शरीरदल्लि, पुकल्- प्रवेशवन्नु, ऒगॆय-तप्पिसुवन्तॆ, निम् - दर्शनीयवाद रूप वन्नु, उड्डॆ-वडॆदिरुव, नाल् तड तोळ् - नाल्कु सुवृत्तवाद बाहुगळन्नू, शॆय्य वाय् कॆम्पागिरुव बायियन्नू, शॆय्यताम कण्-कॆम्पाद तावरॆयन्तिरुव कण्णुगळन्नू, अहम् मुयल् आp- रक्षण धरदल्लि सक्तवाद चक्रवन्नु धरिसि, अम् कै-रम्यवागिरुव हस्तवन्नू (पडॆदिरुव), करुमेनि अर्म्मा तन्नै-श्यामलवर्णसाद स्वामियन्नु, कण्णु कॊण्णु ऒर्न्द-साक्षात्करिसि धन्यनादॆनु. 498 ( सगार ॥ - पञ्चम शतक. सर्वत्रापि च मां निबद्ध हि बहिद्वादिभिः पात- साप्तं च शरीरसतिरहो ! हन्य ! व्यधात्तां दशाम् । अद्यातीत्य चतुर्भुजं मणिनिभं बिट्टाधरं त्वां हरिं पद्माक्षं शुभचक्रपाणिमतुलं दृष्टा धन्यः पुर्मा ॥ ता॥ सुत्तलू नन्नन्नु बन्निसि पुण्यपावरूप द्विविध कवश्यरिन्द पीडिसल्पडलु आस्पदवाद (देवादि जातिविशिष्टवाद) ई शरीरदल्लि प्रवेशवन्नु ननगॆ तप्पिसुवन्तॆ, श्यामळवर्णनाद निन्न दिव्य रूप वन्नू, चतुर्भुजगळन्नू, बिमाधरवन्नू, लोचनपद्मगळन्नू, रक्षणोद्युक्तवाद चक्रवन्नु धरिसिरुव हस्तवन्नू नोडि नानु धन्य नादॆनु (ननगॆ इन्नु मेलॆ शरीर समृद्धवु इल्लवॆन्दु तोरुवन्तॆ निन्न विग्रह सौद्धरवन्नु नानु अनुभविसि कृतार्धनादॆनु ऎन्दु भाववु.) (२) अम्मानातिप्पिरानवनॆडत्ता यानार्, ऎम्मा पावियक्कुम् विदिवान वाय्’ कुम्कण्णी, कैम्मा तुन्नॊतित्तायॆ कैतलैपूशलिट्टॆ, मॆय्यालायॊतिन्दनॆ रानुमॆलाने प्र॥ आट-चक्रहस्तनाद, पिर्रा महोवकारकनाद, अम्मा- स्वामियाद, अर्व-अवनु, ऎडर्त्ता ऎल्लियवनु ?, र्या-नानु, आर्- ऎष्टरवनु ? कैवा-गजेन तुन्नु-कोशवन्नु, ऒत्ताय् -नाशपडिसिदवने !, ऎन्नु-ऎन्दु, कै-हस्तवु, तलॆ-तलॆयल्लिरुवन्तॆ, पूशलिट्टॆ-उद्योषिसिये, मॆय्म्याल्-पारमार्धिकमवुळ्ळव नागि, आर्यो-आगिबिट्टॆनु. ऎम् पिर्रा-नन्न (महोपकारक) स्वामियू, ऎमेर्ला-नन्न मेलॆ आशॆयुळ्ळवनादनु. (आदुदरिन्द) ऎ-मा-पावियर्क्कुम् - ऎष्टु महावापगळन्नु माडिदवरिगू, विदि-भगवत्पारूपवाद विधियु, वायनु फलिसुव कालदल्लि, वाय् कुम् कण्णीर् - फलिसिये फलिसुवुदु, काणिरि.
अश्री श्री कल्किसिंह भगवत्स बन्धमाला श्री शरारिमुनि विरचितवाद तिरुवा यो ఎంబ सहस्रगाधात्मक - द्राविड दिव्य प्रबद्ध श्री कल्लिसिंहभगवद्विरचितवाद (१) कन्नडप्रतिपदाध (२) संस्कृतपद्यात्मक-सहस्रगाधारत्नावळ (३) कन्नडतात्पर-समेत (प्रमिडोपनिषत्सङ्गति-द्रमिडोपनिषत्तात्ररत्नावळि-सहित) प ५नॆय सञ्चिकॆ प इ म श त क (सव्याख्यान) बॆ ० ग ळू रु वॆ बि सुब्बय्य अण्ड् र्सस् यवर ऎलॆक् ट्रक् मुद्राक्षरशालॆयल्लि मुद्रिसल्पट्टितु १० सञ्चिकॆगळुळ्ळ समग्र पुबन्नद क्रय de 6-0-0 1931 ई सञ्चिकॆय बॆलॆ 12 # श्रीमते रामानुजाय नमः श्रीमते शरकोपाय नमः श्री शरारिमुनि विरचितवाद तिरुवा यो ழி (पञ्चम शतक) श्री कल्किसिंह भगवद्विरचित-व्याख्यानसहित, श्रीर्मा जयति कन्नॊ नारसिंहः परात्परः । परित्राणाय साधूनां कृतावतरणो हरिः ॥ पञ्चमशतकदल्लि प्रथमदशक. (कैयार्शक्करत्तु- (ई दशकदल्लि- कृपानिधियाद भगवन्नन अनुभवप्रकारवु वर्णिसल्पडुत्तदॆ.) (१) कैयार् शक्कर्र करुमाणिक्क यॆन्नॆन्नु पॊय्य कैमैशोल्लि प्पमे पुणमे याडि, मॆय्य पॆहॆ हूतिन्९ विधिवायक्किय काप्पारा ऐयो कण्ण पिरानायो विनिप्पोनाले 492 पञ्चम शतक. प्र कै-हस्तदॊडनॆ, आर्- सेरि प्रकाशिसुव, शक्कर- चक्रवन्नु धरिसिरुव, ऎ करुमाणिक्क मे-नन्न नीलमणिवर्णने, ऎनॆनु-ऎन्दु हेळि हेळि (नटिसुत्त), पॊय्यो-विध्याभूतवाद प्रीतियन्नु तोरिसु वन्तॆ, कैमैशो-कृत्रिमवचनगळन्नु हेळि, पुमे पु म बाह्य विषयगळल्लि ऒन्दरमेलॆ ऒन्दन्नु आश्रयिसि, आडि-सर्वदा सञ्च रिसुत्तिद्दु, मॆय्य-पारमार्धिक प्रेमयुक्तरु हॊन्दुव सल नन्ने, पॆङ्क्टर्ने-हॊन्दिदॆनु, विधि-अपरिहारवाद निन्न कृपॆयु, वायनु-ईप्रकार फलिसुत्तिरुवुदन्नु, आर्-यारु, काप्पार्- तडॆदु अड्डि माडुवरु ? कर्ण्ण-सर्वसुलभनाद श्रीकृष्ण रूपियाद, पिर्रा-नन्न स्वामियाद नीनु, इनि-इन्नु मेलॆ (हीगॆ निन्न कृपॆय नन्नल्लि फलिसिदमेलॆ), पोनाले बिट्टु होगबल्लॆ ये ? ऐयो- अय्यो!, अयो-होगुवुदक्कॆ साध्यवादरॆ होगु-नोडोण (नीनु होगलारॆयॆन्दु भाववु. ( 2-m2-8 ॥ )— हनोतचक्र ! नीलमणिर्वव मिथ्यक्तिभि सुत्वा त्वामहमस्मि बाह्य विषयेष्टेवात्र सदा । एवं कृत्रिम बुद्धिरप्यहह ! समा७ सत्यं फलं ! भाग्यं वारयितुं प्रभुः क ह? किं कृष्णासि गन्नुं प्रभुः? ॥ ता॥ (नानु कृत्रिमोक्तियिन्द निन्नल्लि प्रीतियन्नु नटिसिदरू नीनु कृपापरवशनागि सत्यवाद फलवन्ने कॊट्टु इरुत्तीयॆ. इदु विधि प्राप्तवादुदु इन्नु मेलॆ हेगॆ नन्नन्नु नीनु बिट्टु होगुवि??? ऎन्दु श्री शरारिमुनिवररु श्री कृष्ण रूपियाद भगवानन्नु कुरितु हेळुत्तारॆ) श्रीचक्रपाणियागियू, नीलमणिवर्णनागि यू इरुव नन्न स्वामिये!’ ऎन्दु कृत्रिमोक्तिगळिन्द मिध्याभूत वाद प्रीतियन्ने नानु निन्नल्लि तोरिसुत्त, बाह्यविषयगळल्ले अनव रत सक्तनागिद्दरू, निन्नल्लि सत्यवाद प्रीतियुळ्ळवरु हॊन्दुव उत्तम फलवन्ने नानु हॊन्दिदॆनु निन्न कृपॆयु अपरिहारवागि (विधिरूप वागि हीगॆ फलिसुत्तिरुवुदन्नु यारु तडॆयबल्लरु ? सर्वसुलभनाद प्रथम दशक. 493 श्रीकृष्णने ! इन्नु मेलॆ नीनु नन्नन्नु हेगॆ बिट्टु होगबल्लॆ? नोडु. (ऎन्नुत्तारॆ. पोना मामरुदिनडुवॆ र्यॆ पॊल्ला మణియ तेने यिन्न मुदॆ यॆने शिलकूत्तु चॊल्ल, तानेलॆरुमानवनॆन्नाकि योतिर्स्टा, नाने मानिल मत मुहमन्नुळ्ळनवे ఆఱ
प्र मा - महाकायगळॊडनॆ असुराविष्टवाद, मरुर्दि - यमळवृक्षगळ, नडुवॆ-मध्यदल्लि पोनाय्-होदवने !, पॊल्ला अत्युज्वलवाद, र्ऎमणिये नन्न रत्नवे !, तेने-जेनुतुप्पदन्तॆ मधुर रसमयने, इ९ अमुदे-भोग्यवाद अमृतदन्तॆ उजीवन रूपियादवने, ऎनॆने ऎन्दु ऒन्दॊन्दागि, शिलकूलु-कॆलवु नट नोक्तिरूपवाद मातुगळन्नु, शूल्ल-हेळलु, ऎम् पॆरुर्मा-नन्न स्वामियाद, अर्व-अवनु, तानेट्- तानु माडिदहागॆये यधार्ध वॆन्दु भाविसि, ऎण्णॆ-नन्न अभिमानदॊळगॆ आकियॊर्स्टा- अन्यर्भूत नागि बिट्टनु. नाने-आकाशवू, मानिलमे-महावृधिवियाद लीला विभूतियू, मुम्-मत्तु नित्य विभूतियू, मुखाम्-ऎल्लवू र्ऎ उळ्ळन-नन्नॊळगॆ सेरिरुवन्तॆ आगिवॆ. ( स-गा-र ॥ - हे ! युगार्जुनमध्यग ! प्रियमणे! मे दिव्य मध्यात्मिक ! श्रीनाथामृतरूपभागिति बहुप्रेमोक्तिभिं सुवः । मिथ्या७हं नटनैश्च हन्न ! फलभाव ना मम सैरं भाति धराद्युलोकपरममादिभिक्षाखिलैः । ता!! ऎलै! यमळार्जुनवृक्षगळ नडुवॆ होगि अवुगळन्नु मुरि दवने ! अत्युज्वलवाद नन्न प्रियरत्नवे ! मधुविनन्तॆ ननगॆ मधुर तमने ! अमृतदन्तॆ ननगॆ सञ्जीवनभूतने !’-ऎन्दु नानाप्रकार गळिन्द कॆलवु नटनोक्तिगळन्नु नानु हेळलु, नन्न स्वामियाद अवनु 494 पम शतक, आ उक्तिगळन्नु यथार्धवॆन्दु भाविसि, नन्न अभिमानदॊळगॆये तानु तन्न लीलाविभूति-नित्य विभूत्यादि परिवारसहितनागि सेरिकॊण्डु ननगॆ अनुभाव्यवागिरुत्तानॆ. (३) उळ्ळन महळवा प्पमॆ, शिल मायं शॆल्लि, वळ्ळल् मणिवण्णने यॆने युयुं कळ्ळमन तविर् అఱ युनै कणु कॊट्टु तिर्न्द, विर्चैकॊळ्ळने बॆळ्ळक्कडनायिनियु प्रति उळ्ळन-अन्तर्गतवादवुगळु, मखु-निन्नन्नु हॊरतु मिक्क प्राकृतविषयगळागि, उळवा नडॆयुत्तिरलु, पुट-खण्डादुवरि तलदल्लि बहिर्भूतनागि, वळ्ळल्-उदारनागिरुववने, मणिवण्णने नीलमणिवर्णने, ऎनॆनु-ऎन्दु ऎन्दु अने कावृत्ति, शिलमाय- कॆलवु कपटोक्तिगळन्नु, शॆल्लि हेळि, उन्नैयुम् - सर्वज्ञन नाद नक्कुम्-वसुवन्तॆ, कळ्ळम्-कृत्रिम स्वभाववुळ्ळ, मनम्-मनस्सन्नु, तविर्नु-जिसि, उन्नि निन्नन्नु, कण्णु कॊट्टु -साक्षात्करिसि, उर्न् - उद्बविसिदॆनु. वॆळ्ळम्-क्षीर समुद्रदल्लि, अक्किडना शयन माडिरुववने, इनि-निन्न कृषियु फलिसिदमेलॆ, उन्नैविट्टु निन्नन्नु बिट्टु, र्ऎकॊ्र-(नश्वरवाद) यावुदन्नु नानु अङ्गीकरिसुवॆनु ? निन्नन्नू (x-ñ-811)- ― कदेव किलेतरेषु विषयेष्टा सीन्मतिर्म हरे ! मिथ्या७हं नटनैरुदारमणिवर्णॆत्येव च त्वां सुर्व । सर्वज्ञस्य च वको७भवमहो ! तां दुर्दशां सर्ज धन्य७हं तव दर्शनेन हि सुधाम्रधीन! नान्यदृजे ॥ ता॥ नानु क्षुद्रविषयगळल्लि सक्तचित्तनागिद्दरू निन्नन्नु मिधा स्तोत्रमाडलुद्युक्तनागि-उदारस्वभावनॆ ! मणिवर्णने !”- प्रधम दशक. 495 ऎन्दु अनेकावृत्ति कपटोक्तिगळं हेळि निन्नन्नु वञ्चिसुत्तिद्दु, क्रमेण नन्न कृत्रिम स्वभाववन्नु बिट्टु, निन्नन्नु साक्षात्करिसि उज्ज विसिदॆनु. क्षीरार्णवशायियाद स्वामिये ! ईप्रकार निन्न कृषियु फलिसिदमेलॆ नानु निन्नन्नु बिट्टु इन्नु याववस्तुवन्नु अपेक्षिसुवॆनु? (४) ऎ९कॊळ्वनविट्टॆन्नुम्, वाशकङ्गळ शूल्लियु, र्वकळ्ळने मन, वलित्तु कण्णनिर् करन्नु, र्निकण् नॆरुङ्ग वै यॆनदावि नीक्ककिल्ल, र्ऎकण् मलिनमयुत्तॆ 8 क्यूवियरुळाय् कण्णने. प्रगि उ-निन्नन्नु, बिट्टु बिट्टु, ऎ-इन्नु याव वस्तुवन्नु, कॊर्ळ्व-नानु स्वीकरिसुवॆनु ?, ऎन्नुम् - ऎम्ब, वाशकबळ्-उक्ति गळन्नु, शॆल्लियुम् हेळियू, वल् (अनादिसिद्धवागि आत्मापहारवं माडि) प्रबलवाद पापवुळ्ळ, कळ्ळर्ने - कृत्रिमबुद्धियुळ्ळ नानु, मन नन्न मनस्सन्नु, वलित्तु चॆन्नागि वशीकरिसि, कण्णनीर्-कण्णु नीरन्नु, करन्नु -(विषय वासनावृत्तियिन्द) बदलायिसि, मन- आ नन्न मनस्सन्नु, र्निकण्-निन्न मेलॆये, नॆरुब्ब वैत्तु-स्थिरवागि निल्लिसि, ऎनदु आविय्य-नन्न आत्मतत्ववन्नु, नीक्कर्कि (संसारबद्ध दिन्द) निवृत्तवागुवन्तॆ माडुवुदिल्ल. (इदक्कॆ कारणभूतवाद ऎङ्कण् मलिनम्-नन्न अविद्यादि दोषवन्नु, अत्तु - छेदिसि, ऎन्नॆ - अशक्तनाद नन्नन्नु, कण्णने - (शोकाक्रान्तरादवरन्नु “माशुचः” ऎन्दु समाधानपडिसुव) कृष्णने !, कूवियरुळाय्- (निन्न बळिगॆ) करॆदुकॊ ( स-गार ॥
किं काङ्क्षे७द्य विना भवनमिति च स्तोत्रं मृषा ते स्वयं कुर्व्र वक आसमस्यॆ मनसि सैण चाश्रु स्तवैः । नात्मानं हि निवारयामि विषयान्मदृष्टि मालिन्य हा त्वं मामा.य कृष्ण ! नान्यशरणो७व सत्यं ब्रुवे 496 पञ्चम शतक. ता॥ “निन्नन्नु बिट्टु नानु इन्नु याव वस्तुवन्नु अपेक्षिसु वॆनु ?”-ऎम्ब उक्तिगळन्नु हेळियू, महा कृत्रिमबुद्धियुळ्ळ नानु नन्न मनस्सन्नु वशीकरिसि, कण्णु नीरन्नु सद्विषयदल्लि सुरिदु, निन्नल्ले नन्न मनस्सन्नु स्थिरवागि निल्लिसि, नन्न आजीवनवन्नु पडॆयुवुदिल्ल. इदक्कॆ कारणभूतवाद नन्न आविद्यादि दोषवन्नु नीने छेदिसि, ऎलै श्रीकृष्णने ! नन्नन्नु निन्न बळिगॆ करॆदुको, (५) कण्णपिरान्य विष्ण करुमाणिकतॆ यमुद्रॆ. नयुम् नकिर्ल्ले नडुवेयोरुडलिद्दु, तिण्ण मुन्न कट्टि फलशॆविनै र्वकॆयि हाल्, पुण्यवरिन्द प्पोर वैत्ताय पुट प्र कर्ण्ण-कृष्णनागि (अवतरिसि), पिरानै-(मामेकं शरणं व्रज-ऎन्दु हेळि) उपकरिसिद स्वामियन्नु, विक्टोर्-नित्य सूरिगळिगॆ, करुमाणिक्क-नीलमणिवर्णनागि दर्शनीयनादवनन्नु, अमुद्दॆ, अमृतस्वरूपनादवनन्नु, नण्णियुम् - सविापिसि आश्रयिसियू, नण्णर्कि~ (भोगालाभदिन्द) आश्रयिसदॆ इरुववरन्तॆये आदॆनु. (इदक्कॆ कारणवेनॆन्दरॆ- नडुवे-जीवात्म-परमात्मर मध्यॆ, ओर् उडमैल् - - ऒन्दु शरीरदल्लि इट्टु नन्नन्नु इट्टु, पलशॆय विन्य- अनेक विधवागि माडल्पट्ट करगळॆम्ब, वलयिहाल्-महा पाश गळिन्द, तिण्ण-दृढवागि, अन्न कट्टि-तप्पिसिकॊळ्ळदन्तॆ कट्टि, पुणॆ मय - आनरदोषवन्नु काणदन्तॆ वरिनु- सुत्तलू बन्निसि ऎन्नॆ-नन्नन्नु, पुमे-ब ह्यविषयदल्लि (संसारदल्ले), पोर वैत्ताय् मग्नवागुवन्तॆ इट्टिरुत्तीयॆ. (निनगॆ इष्टवादरॆ नन्नन्नु नीनु ई बण्णदिन्द बिडिसबहुदु ऎन्दु भाववु ) ( 2-ma-8 ॥ )—
कृष्णं त्वां प्रभुमच्युतं दिवि महासरीन सेव्यं शुभं माणिक्यं मधुरातं च मनसा प्रात्यापि न प्राश्च याम् । मध्यॆ मामिह देहबन्ध कलितं कृत्वा महापात पाशॆर्मा० प्रणपीडितं च परिर्त बहिर्मां धाः । प्रथम दशक. 497 ता॥ कृष्ण रूपियाद स्वामियागियू, दिव्यसूरि संसेव्य नागियू, नीलमणिवर्णनागियू अमृतस्वरूपनागियू इरुव निन्नन्नु नानु आश्रयिसिदरू आश्रयिसलिल्लवॆन्दे हेळबेकागिदॆ. इदक्कॆ कारणवेनॆन्दरॆ निनगू ननगू नडुवॆ प्रतिबद्धकवागि ई नन्न शरीरवन्नु कल्पिसि इदरल्लि नन्नन्नु इट्टु, नाना करपाशगळिन्द दृढवागि कट्टि, आनरदोषवु तिळियदन्तॆ मुच्चि इट्टु, नन्नन्नु ई संसारामृुधियल्ले मग्ननागुवन्तॆ इट्टिरुत्तीयॆ. (निनगॆ कृपॆ युण्टादरॆ नन्नन्नु ई बण्णदिन्द बिडिसबहुदु. (६) पुम कट्टिरुव नैं ता मुमुख्य याक्कॆ प्पुकतिय कै निमुख्य नालॆतडक्कोळ् शक्यवाय् अमुयलातिय कुमैक्कुव, कण्णु कॊडॊ तिर्न्द, शॆय्यतामरैक्कण्, करुमेनि यवातन्नैये, प्र पुटम्-हॊरगॆ यावुदू, अ-तिळियदन्तॆ, कट्ट कण्णु- बन्निसि, इरु - (पुण्यपापरूपवागि) ऎरडु प्रकारवाद, वल् विन्य यार्-प्रबलवाद करगळुळ्ळवरु, कुमैक्कु पीडिसुव स्थलवाद, मुख्यमुत्य-देवादि जाति क्रमविशिष्टवाद, आ-शरीरदल्लि, पुकल्- प्रवेशवन्नु, ऒगॆय-तप्पिसुवन्तॆ, निम् - दर्शनीयवाद रूप वन्नु, उड्डॆ-वडॆदिरुव, नाल् तड तोळ् - नाल्कु सुवृत्तवाद बाहुगळन्नू, शॆय्य वाय् कॆम्पागिरुव बायियन्नू, शॆय्यताम कण्-कॆम्पाद तावरॆयन्तिरुव कण्णुगळन्नू, अहम् मुयल् आp- रक्षण धरदल्लि सक्तवाद चक्रवन्नु धरिसि, अम् कै-रम्यवागिरुव हस्तवन्नू (पडॆदिरुव), करुमेनि अर्म्मा तन्नै-श्यामलवर्णसाद स्वामियन्नु, कण्णु कॊण्णु ऒर्न्द-साक्षात्करिसि धन्यनादॆनु. 498 ( -π-8 ॥ )— पञ्चम शतक. က် सर्वत्रापि च मां निबद्ध हि बर्हिनादिभिः पात- साप्तं च शरीरसतिरहो ! नन्न ! व्यधात्तां दशाम् । अद्यातीत्य चतुर्भुजं मणिनिभं बिट्टाधरं त्वां हरिं पद्माक्षं शुभचक्रपाणिमतुलं दृष्टा’ धन्यः पुर्मा ॥ ता॥ सुत्तलू नन्नन्नु बन्निसि पुण्यपावरूप द्विविध कवश्यरिन्द पीडिसल्पडलु आस्पदवाद (देवादि जातिविशिष्टवाद ई शरीरदल्लि प्रवेशवन्नु ननगॆ तप्पिसुवन्तॆ, श्यामळवर्णनाद निन्न दिव्य रूप वन्नू, चतुर्भुजगळन्नू, बिमाधरवन्नू, लोचनपद्मगळन्नू, रक्षणोद्युक्तवाद चक्रवन्नु धरिसिरुव हस्तवन्नू नोडि नानु धन नादॆनु (ननगॆ इन्नु मेलॆ शरीर समृद्धवु इल्लवॆन्दु तोरुवन्तॆ निन्न विग्रह सौन्दरवन्नु नानु अनुभविसि कृतार्धनादॆनु ऎन्दु भाववु) (२) अम्मानातिप्पिरानवनॆडत्ता यानार्, ऎम्मा पावियक्कु विदिवाग्रिक्किन वायकुम्क, कैम्मा तुन्नॊतित्तायन्नु तलैपूशलिट्टॆ, मॆयालायॊतिन्दनॆ रानुमॆलाने प्रति आb-चक्रहस्तनाद, पिर्रा महोवकारकनाद, अर्मा- स्वामियाद, अर्व अवनु, ऎडर्त्ता ऎल्लियवनु ?, र्या-नानु, आर्-ऎष्टरवनु? कॆम्मा-गजेन तुन्नु-कोशवन्नु, ऒत्ताय् -नाशपडिसिदवने !, ऎनु-ऎन्दु, कै-हस्तवु, तलॆ तलॆयल्लिरुवन्तॆ, पूशलिट्टॆ-उद्योषिसिये, मॆट्म्याल्-पारमार्धिकप्रेमवुळ्ळव नागि, आर्यो-आगिबिट्टॆनु. ऎम् पिर्रा-नन्न (महोपकारक) स्वामियू, ऎमेर्ला नन्न मेलॆ आशॆयुळ्ळवनादनु. (आदुदरिन्द) ऎ-मा-पावियक्कुम् - ऎष्टु महावापगळन्नु माडिदवरिगू, विदि-भगवतृपारूपवाद विधियु, वायनु फलिसुव कालदल्लि, वाय् कुम् कण्णीर्- फलिसिये फलिसुवुदु, काणिरि, ―( सगार ॥ - प्रधम दशक, 499 चक्री स प्रभुरिरापतिरहो ! सरीननाथः कैवा ? क्याहं ? हस्ति महार्तिनाशनकरेवं किलोद्योषर्य । तद्भक्तिं परमां गतो७ सुदृढां सत्यां स नाथ् मयि प्रीतास्ति! विधेरनुग्रहबलात् स्यात्सद तिक्षाघनाम् ॥ ता॥ चक्रहस्तनाद स्वामियु ऎष्टु महत्तमनादवनु " नानु ऎष्टु निकृष्टनादवनु? (नम्मिब्बरिगू ऎष्टु तारतम्यविदॆ ?) “गजॆ न्यून केशनाशकनॆ !’’-ऎन्दु उद्योषिसि मॊरॆयिट्टु (वृधा नटन दिन्दलू कूड) नानु अवनल्लि सत्यवाद प्रीतियुळ्ळवनादॆनु नन्न स्वामियू कूड नन्नल्लि प्रीतियुक्तनादनु आदुदरिन्द ऎष्टु महा पापगळन्नु माडिदवरिगू कूड भगवत्यवॆयु फलिसुवाग, याव अड्डियू इल्लदॆ फलिसिये फलिसुवुदु- इदु सत्य मेलावर्कळु निलवरुम् मेवि ऊम्, मालार् वननाळडिये मनक्कॆ मन्निनार्, शेलेय कण्णियरु पॆरुंशॆल्वमुम् नन्मक्कळु, मेलात्ताय तट्टॆयुमवरे यिनि यावारे प्र मेलाम्-सर्वोत्कृष्टराद, तेवर् कळुम्-नित्यसूरिगळू, निलम्- ई भूलोकदल्लिरुव, तेवरु-भागवतर, मेवि-एकी भविसि (सेरि), तॊम्-अनुभविसुवन्तह, माला-सर्वाधिकनाद सर्वश्वरनु, इननाळ्-ईग, वनु बन्दु, अडियॆ-दासभूतनाद नन्न, मन-मनस्सिनल्लि, मन्निनार्-सुप्रतिष्ठितनादनु. इनि-इन्नु मेलॆ, शेले कण्णियरुम्-रमणीयनेत्रराद स्त्रीगळू पॆरुम् शॆल्वमुम्-महासम्पुत्तू, नम् मक्कुळुम्-श्चात्यराद पुत्ररू, मेलाम्-प्रियहित पररागि महोन्नतराद, तातनैुम्- मातापितृगळू, अवरे-आ सर्वॆश्वरने, आवारे-आगि निल्लुवनष्टॆ. ! 2 500 ( स-गार ॥ पञ्चम शतकॆ. दिव्यास्तूरिगणाशभक्तनिवहा भूम्यां यमेवाच्युतं सवा प्राशरणं स भाति हृदये दासस्य मे सुस्थिरः । रम्या मे तरुणीगणात्म सुमहाग्यं सुतास्सद्दु णा माता चापि पिता स एव च मम श्रीशः कितःपरम् ॥ ऊर्ध्वलोकद नित्यसूरिगळू, ई लोकद भागवतरू ऎल्लरू सेरि अनुभविसुव सर्वॆश्वरने बन्दु नन्न मनस्सिनल्लि निन्तुबिट्टनु, इन्नु मेलॆ ननगॆ अवने रमणीयनेत्रराद रमणीमणिगळू, परमॆश्वरवू, सत्नानगळू मातापितृगळू आगि निल्लुवनल्लवे ? (अवनल्लदॆ बेरॆ यावुदू प्राप्यवल्ल, अवने सर्व विध बण्णुवॆन्दू भाववु ) (९) आवारार् तुण्णॆयॆलैक्कडलुऎन्नु म्, नवायपोल् पिक्कडल.निन्न र्ना तुळण्ण, तेवार कोलडुम् तिरुच्छक्करम् అ शह्नॆ नॊडुम्, आवावॆन्नरुळशॆयदडिये नोडुमानाने प्र तुणै-सहायभूतरागि, आवार्-आगुवरु, आर्-यारु ? ऎनु-ऎन्दु हेळि, अलैनीर्-अलॆगळॊडनॆ कूडि इरुव नीरुळ्ळ, कड लुळ् , समुद्र दॊळगॆ, अन्नु म्-मुळुगि होगुत्तिरुव, नावाय् पोल्-हडगिनोपादियल्लि, सिविविक्क डलुळ्-संसारसमद्र मध्यदल्लि, निनु-निन्तु, र्ना-(दडक्कॆ सेरलु अशक्तनाद) नानु, तुळ-नडुगु तिरलु, (अष्टरॊळगॆ तेव आर्-दिव्यसौन्दरादिगळिन्द परिपूर्णवाद, कोलडुम्-दिव्य रूपदॊडनॆ, तिरुच्चक्करम् शब्द नॊडुम्-चक्र शङ्खगळॊडनॆ कूडि, आ आ ऎनु-ऐयो! ऐयो! ऎन्दु, अरुळिकॆय्दु - कृपॆमाडि, अडियेनॊडु दासनाद नन्नॊडनॆ, आर्ना-कूडिदनु. ( स-गार ॥ - प्रथम दशक. को वा मे७ सहाय इत्य हमह ! संसारपाधोनि मग्न, पोत इवामृु च सुमहाकल्लोलमालाकुले । आसं कल्पित एव तत्र च मयि प्रीत्या७७विरासिद्धरि शं चक्रमुदारदिव्यवपुषा बिभ्रद्यावारिधिः ॥ 501 ता॥ ननगॆ सहायभूतरागि यारु आगुवरॆन्दु मॊरॆयिडु तिरुव समुद्रद नीरिनॊळगॆ मुळुगुत्तिरुव हडगिनन्तॆ संसारामृुधि मग्ननाद नानु दडक्कॆ सेरलु अशक्तनागि मॊरॆयिडुत्त नडुगुत्तिरलु, दिव्य सौन्दय्यादि विशिष्टवाद रूपदॊडनॆ शङ्खचक्रधारियागि बन्दु “अय्यो’-ऎन्दु नन्नल्लि कृपॆमाडि, दासभूतनाद नन्नॊडनॆ संश्ले षिसिदनु. (१०) आनानाळुडैयान. दे कॊण्णुकन्नु वन्नु ताने यिन्नरुळिकॆये मुख अवुम् तानर्ना, मानायामैयुवाय नरशिङ्ग मुवाय् कानारेनमुमाय कयामिन्नम् क्कुळ, कार्वण्णने प्र र्मा आय्- मत्स वागियू, आमैयुम् आम् वागियू, नरशिब्द मुम् आय्-नरसिंहनागियू कुळाय्-वामन नागियू, कानार् एनमुमाय्-वनदल्लि सञ्चरिसुव वराहवागियू, इन्नम्-इन्नू, कट्टि-कल्कियू, आम्-आगुवन्तह, कार्वर्ण-नील मेघवर्णनाद स्वामियु, (नन्नन्नु) आळ्-दासनागिमाडि, उड्डॆ र्या-पडॆदिरुववनागि, आर्ना आदनु, ऎनु-ऎम्ब अ. दे-आ उक्ति मात्रवन्नॆ कॊट्टु -(व्याजनॆन्दु) स्वीकरिसि, उकन्नु अतिप्रीतियुक्त नागि, वनु बन्दु, ताने-तानु ऒब्बने, इ९ अरुळ् - भोग्यवाद कृपॆयन्नु, शॆय्दु-माडि, ऎन्नै - नन्नन्नु कुरितु, र्ता - तानु मुख्य वुम्-सकलावतार वैभवविशिष्टनागि, आर्ना संश्लेषिसिदनु. అ 502 (-na-8 11 ) — पञ्चम शतक, मानात्मा कमठाकृतिश्च नरसिंहात्मा स्वयं वामनो चापि वने वराहवपुषा भावी च कल्किः पुनः । एवं नीलपयोदवर्ण इह मां दास्यॆ तु धृत्वा हरि- र्भा स्वानित्यपि मद्व चोहृतमनासर्वात्मक मे७ भवत् । ता॥ * मत्स-कूर-नारसिंह वामन-वराहरूपियागि अव तरिसि, मुन्दॆ कल्कियागि अवतरिसुववनाद नीलमेघश्यामनाद स्वामियु नन्नन्नु तन्न दास्यदल्लि सेरिसिकॊण्डनु ‘-ऎम्ब उक्ति यन्ने व्याजमाडिकॊण्डु नन्नल्लि अतिप्रीतियिन्द बन्दु कृपापूर्ण नागि नन्नॊडनॆ सकलावतार वैभवविशिष्टनागि संश्लेषिसिदनु (११) कावर्ण्ण कण्ण पिर्रा कमलर्ड तन्नॆ ऎर्वळवॊण् कनिक्कुरुकोर् चडकोर्प शून्न शिवण्ण वॊण् तमि कळि नायिरतुळिप्पत्तु आर्वण्ण तालुरप्पारडिक्कि, पुकुवार पॊलिने प्र कण्ण-कृष्णनागि अवतरिसिद पिर्रा-स्वामियु, कार्वर्ण्ण- काळमेघवर्णनाद, कमलत्तड कर्ण्णत-तावरॆयन्तॆ विशाल वाद नेत्रगळुळ्ळ सर्वॆश्वरनन्नु कुरितु, एर्वळ-एरुगळ (वृषभ गळ) समृद्धियुळ्ळ, ऒणकनि-शाम्यवाद क्षेत्रगळुळ्ळ, कुरुकूर्- कुरुकापुरिगॆ निर्वाहकराद, शडकोर्प-श्रीशरारिमुनियु, तॊन्न- रचिसिद, शिवण्ण-प्लान्यवाद लव सुळ्ळ, ऒण-अर्धपुष्टि यिन्द रम्यवाद, तमिकळ् - द्राविडपद्यरूपवाद, इवॆ आयिरत्तुळ् - ई सहस्रगाधाप्रबन्धदल्लि, इप्पत्तुम् - ई दशकवन्नु, आर् वण्ण ताल् - अमृतपानमाडुवन्तॆ, उरॆन्सार् - परनमाडबल्लवरु, वॊलिन्नु -आविर्भूत स्वरूप गुणाद्यभिवृद्धियुळ्ळवरागि, अडिक्कि- अवन पादारविन्दगळ कॆळगॆ पुकुवार् प्रवेशिसुवरु, A ( स-गा-र ॥ -
कृष्ण, नीलपयोदवर्णमपि तं नाथं सरोजामृक तुं श्रीकुरुकेश्वरररिपुस्साहसमाहाद्भुत । दिव्यं द्राविडमुत्तमं च दशकं तदमत्यादरा- दो भक्ता तु पठ ते किल हरेः पादाम्रुजं प्राप्प युः ॥ प्रथम दशक. 503 ता॥ कृष्णनागि अवतरिसि नीलमेघवर्णनागियू, पुण्डरीकाक्ष नागियू, इरुव स्वामियन्नु कुरितु (स्तोत्ररूपवागि), सस्य क्षेत्रादिभरितवाद कुरुकापुरिगॆ निर्वाहकराद शरारिमुनियु रचिसिद द्राविड दिव्य प्रबद्धवाद सहस्रपद्यमालॆयॊळु ई दशकवन्नु अमृत वानमाडुवन्तॆ परिसबल्लवरु आविर्भूत स्वरूवगुणादि विशिष्टरागि आ भगवन्नन पदारविन्दगळ कॆळगॆ प्रवेशिसि कृतार्धरागुवरु (5-ev-To 11)- अदे मुनिस्स शतकस्य तु पञ्च मस्य श्रेयस्सकीयहितबोधनाक्षमाणः । एतद्विरोधिबहुळस्य ममात्र हेळु कौरे कृव महतीति शशंस भूयः ॥ ( 2-ev-3-8 11 ) — चक्रायक्कराजनवशतया रक्षणोद्युक्तभावा- दृव्यत्वात् स्वातदानादमलतनुतया श्रीगजेना वनाच्च । नानाबन्नुत्व गाद्विपदि सखितया व्याजमात्राभिलाषात् कारुण्याधीनवृत्तिं कमलदृशमवैत् कारिसूनुः कृतार्थः ॥ (ई प्रथमदशकद सारांश) ई मॊदलनॆय दशकदल्लि श्री शरारिमुनिवररु तम्म भक्ति नटनरूपवाद कृत्रिमवचनगळिन्दलू कूड सर्वेश्वरनु तुष्टनागि सत्यवाद फलवन्ने उण्टुमाडिदनॆन्दु दृष्टरागि, तमगॆ अवनु सर्व विध बण्णुवागियू, महोवकारकनागियू, अत्यन्त भोग्यनागियू निन्तिरुवुदन्नु वर्णिसि, “निन्नन्नु बिट्टु नानु इन्नु याव वस्तुवन्नु आश्रयिसुवॆनु ?” ऎन्दु हेळि, अवनु तम्मॊडनॆ संश्लेषिसिद प्रकार गळन्नू वर्णिसि इरुत्तारॆ. 504
पञ्चम शतक.