०९

चतुर्थशतकदल्लि नवमदशक, (नादार् मुुवलिप्प-) (ई दशकदल्लि - श्री शठारिमुनिवररु भगवद्विमुखराद नास्तिकरन्नु नोडलारदॆ सप्तरागि तम्म देहत्यागवन्नु माडबेकॆन्दु निश्चयिसि भगवनन्नु तम्म स्वीकारक्कागि प्रार्थिसुत्तारॆ.) (१) नण्णादारि मुट्टुवलिप्प नल्लु p’ करॆ, ऎण्णारा तुयर् विळ्ळॆक्कु मिनैयन्न कण्णाळा कडल्‌डॆनायुनल्‌ वुलकिय, वरुव परिशु, तण्णावादडिय प्रणिकण्णाय शामातॆ, चतुर्थ शतक. 463 प्र । नण्णादार् - (शत्रुत्वदिन्द) अनुकूलवृत्तियिल्लदवरु मुवलिप्प-(इवन अनर्थकोशगळन्नु नोडि) सन्नुष्टरागि नगुवव रागुवन्तॆयू, नल उहार्-स्नेहदिन्द सहृदयराद बण्णुगळु, करन्नु ए-(इवनिगॆ याव अपायवुण्टागुवुदो ऎन्दु केश पट्टु अळुवन्तॆयू, ऎण’ आरा-गणनॆ माडलागद (असङ्ख्यातवाद), तुयर् - दुःखगळन्नु, ऎळ्ळॆक्कुम् – बॆळॆसिकॊण्डु होगुव, इवॆ उलकिय-ई लोकयात्रॆगळु, ऎन्न एनागिवॆयो ? (वाचा वर्णि सलशक्यवागिवॆयल्लवॆ ?) कण्णाळा - (निरुपाधिक बन्नुवाद) करुणा निधिये !, कडल् कडॆनाय्-समुद्रमथन माडिदवने !, उनक -निन्न पादगळिगॆ वश्यनागि, वरुमपरिशु-नानु बरुवन्तॆ तण्णा वादु-विळम्बमाडदॆ, अडिये- निनगे दासनाद) नन्नन्नु कुरितु, शामा-( रीरवियोगवागुवन्तॆ, पणिकण्णा-मोक्ष यिष्यामि’-ऎ०तॆ) ऒन्दु मातन्नु दयविट्टु नीनु हेळु . ( स-गा-र । - प्रत्यर्थिस्मित पूर्वकाश्च विविधाः क्षेशा अमि भूतले गानां बहुदुःखहेतव इति ज्ञात्वा वयु त्वां श्रिताः। कारुण्याम्युनिधे ! समुद्रमथन ! त्वत्पादपद्मद्वये मामव नियोज्य मे कुरु तनूर्विशेषमात्य-कम् ॥ ता॥ लोकदल्लि चेतनरिगॆ सङ्कटवु बन्दाग शत्रुगळु सन्तुष्ट रागि नगुत्तारॆ. बण्णुगळु सत्तप्तरागि दुःखिसुत्तारॆ. हीगॆये लोक यात्रॆयु नडॆयुत्तिदॆ. इदु वर्णिसलशक्यवादुदु. आदुदरिन्द (निरुपाधिक बन्धुवागि) करुणानिधियागियू, (समुद्रमथनमाडि) महोपकारकनागियू इरुव निन्न पादगळन्ने नानु हॊन्दुवन्तॆ नीनु ननगॆ शीघ्रवागि ई प्राकृत शरीरवियोगवम्माडिसि (मोक्षवं कॊडुत्तेनॆन्दु) अभयवचनवन्नु कृपॆमाडि हेळु. (२) शामालु कॆडुमालम् तमरु सार् लु क्किडन्गल्य मिद्यॆयन्न वुलकिय, आमा कृतियेनानरवणॆयायम्माने, कूमातॆ विद्यॆ कण्णायडिये कुणि 464 नवम दशक. प्र। शामाम् - (हठात्तागि मरणहॊन्दुव प्रकारवू, कॆडुमाम्-(ऐश्वय्यादि समृत्तु नष्टवागुव प्रकारवू, तमर्- ज्ञातिगळू (सविाप बन्नुगळू), उसार् - समृद्धिगळू, (बन्नु मरणावस्थॆयल्लि तलैलैप्पॆयु -(तलॆ तलॆ हॊडॆदुकॊण्डु) ऒब्बर मेलॆ ऒब्बरु बिद्दु, एमाति-प्रलापादिगळमाडि, किडन्नु-हॊरळा डुत्त, अलुम्-मॊरॆयिडुव घोषवू, इवॆ-इवुगळॆल्ला, ऎन्न उलकिय-ऎन्तह लोकयात्राप्रकारगळु ? र्ना-नानु, आम -इदॆल्ला हीगॆ मुगियुवुदॆम्ब रीतियन्नु ऒनु अतिर्ये यावुदन्नू तिळियलारॆनु, अरवणॆयाय्-शेषभूतनाद अनन्नन मेलॆ शयनमाडिरुव, अम्माने- स्वामिये !, अडिये-दासभूत नाद नन्नन्नु, कुतिट्टु - (दुःखसहनल्लवॆन्दु) नॆनपिनल्लिट्टु, कूमा-कूगि करॆदुकॊळ्ळुवन्तॆ, विरै काय्-त्वरॆमाडु. (2-m-811)-

मृत्युश्चापि हठाद्भवेदिह धनध्वंसो७पि च ज्ञातयो बननां निवहास्तलातलि पतव प्रलापाकुलाः । हा! हा! हन्न! जगदृशमहो! किं स्यान्न वे स्वयं मां शेषं तव शेषनाथ! कथमप्याहू धन्यं कुरु । ता॥ ई लोकयात्रॆयु अतिदुस्सहवागिदॆ. हठात्तागि मरणवू ऐश्वय्यादि समृद्विनाशवू ज्ञातिबन्धु वर्गगळ महाप्रलापगळ सम्मविसुत्त वर्णिसलशक्यवागिवॆ. ई लोकयात्राप्रकारवु हेगॆ समाप्तवागुवुदो नानु ऒन्दन्नू अरियॆनु. आदुदरिन्द शेष शायियाद स्वामिये ! नीनु दासभूतनाद नन्नन्नु नॆनपिनल्लिट्टु शीघ्रवागि करॆदुकॊण्डु निन्न पादारविन्दगळल्लि सेरिसिकॊळ्ळबेकु. (३) कॊण्णाट्टुम् कुलम् पनैवु तमरु हार् विनिदियुम्, वार् पूष्टुलाळु मनॆयॊडॆयवुयरायल्, कण्णा सॆनुलकिय कडलवण्णा वडियेन्य, प्रपोल् करुदादुन्नडिक्के कूयु क्षणिकॊळ्ळि चतुर्थ शतक. 465 प्र ॥ कॊण्णाट्टुम् - (धनिकरन्नु आश्रयिसि जनरु माडुवु स्तोत्रवू, कुलम् पुनैवुम् (कुलोत्कर्षवन्नु नटिसुववर) आभि जात्यवू, तम‌-(ऐश्वय्यक्कागि बन्दुसेरुव ज्ञातिगळू, उंहार्- समृद्धिगळू, विनिदियुम्-महा निधिनिक्षेपवू, वण्णु आर् पूम् कुलाळु-भ्रमरगळिन्द तुम्बिद (अत्यन्न परिमळभरितवाद) पुष्प गळिन्द अलङ्कृतवाद केशपाशवुळ्ळ (भोगैयाद) स्त्रीयू, मनॆ- महाप्रासादवू (उप्परिगॆय मनॆयू), ऒंय-नाशहॊन्दुवन्तॆ (तन्नन्नु कै बिडुवन्तॆ), उयिर् माय्सल्-(हठात्तागि प्राणविनाश वागोणवॆम्ब उलकिय- ई लोकयात्रास्वभाववन्नु, कण्णु - कण्डु, आर्शि(नानु) सहिसलारॆनु. कडल्‌वा समुद्रवर्णनाद गम्भीर स्वभावने (सौरनिधिये !), अडियेनै-दासनाद नन्नन्नु, पण्‌पोल्-पूर्वदन्तॆ करुदादु-नॆनॆयदॆ, उ९ अडिक्के निन्न पाद गळिगे, कूवि-कूगि पणिकॊळ्-कैङ्करदल्लि नियमिसबेकु. -(11 g-eu-) प्राशस्त्रं च कुलीनतामपि भुवि ज्ञात्यादिबननपि श्रीसौभाग्यमपि स्त्रीयं च तरुं प्रासादमपुन्नत । तुं ये विलस मृत्युसमये दृष्टान चैर्ता सहे! सौन्दय्याम्युनिधे ! न मां त्यज पुरवाहय दास्यॆ कुरु॥ ता॥ जनर स्तोत्रवचनवू, तन्न सत्कुलौन्नत्यवू ज्ञात्यादि बन्नु वर्गगळू, महानिधिरूपवाद सम्पत्तू, भोग्ययाद स्त्रीयू, महाभवनवू-इवुगळॆल्ला तन्नन्नु कैबिडुवन्तॆ तानु हठात्तागि मरणवं हॊन्दुव ई लोकद स्वभाववन्नु कण्डु नानु सहिसलारॆनु. समुद्रदन्तॆ गम्भीरस्वभावनाद सौरनिधिये ! नानु पूर्वदन्तॆ इदेनॆन्दु नन्नन्नु कै बिडदॆ, ईगले करॆदुकॊण्डु निन्न पादारवि गळल्लिये नित्य कैङ्करवु माडुवन्तॆ नियमिसु. )ఱ (४) कॊळ्ळॆय किळ‌खन पॆरुम् शॆल्पम् नॆरुप्पाक, कॊळ्ळन्नु तममडु मियन्न वलकिय वळ्ळले मणिवण्णा वुनक वरुम् परिशु, वळ्ळल शॆयडिये युनदरुळाल् वाह्ये466 नवम दशक. प्र। कॊळ् ऎनु-नन्नन्नु स्वीकरिसु, नन्नन्नु स्वीकरिसु’ ऎन्दु किळर्रन्नु ऎन्न - मेलॆ मेलॆ बिद्दु बरुत्तिरुव, पॆरुम् शॆल्वम्- महासन्नु, नॆरुप्पाक-अग्नि कल्पवॆन्दु (बॆङ्कियन्तॆ अनर करवॆन्दु) तिळिदू, कॊळ् ऎनु- अदन्ने स्वीकरिसु’ ऎन्दु, तमम् मूडुम् अज्ञानरूपवाद तमस्सु आवरिसुवन्तॆ इरुव, इवॆ-इवुगळॆल्ला, ऎन्न उलकिय-ऎन्तह लोकस्वभावगळु ? वळ्ळले-औदा‌निधिये ! मणिवण्णा-नीलमणिवर्णने !, उनक निन्न पादगळिगॆ, वरु परिशु-(नानु) बन्दु सेरुवन्तॆ, वळ्ळल्‌यु - निन्न विशेषदारवं नन्नल्लि तोरिसि, अडियेनै-दासनाद नन्नन्नु, उनदु अरुळाल्-निन्न कृपॆयिन्द, वाल्टा-स्वीकरिसबेकु. (2-10-8 11 ) — नित्यारूढसमृद्धि समृदमपि स्वागि कां स्वयं दृष्टा-व्यस्ति धनातुरो७त्र तमसा किं लोकयात्रा) यन्? । औदाराम्युनिधे! हरे! मणिनिभस्वाङ्ग ! स्वपादद्वये नित्यं योजयितुं च मां तु कृपया दासं जनं स्वीकुरु ॥ ता॥ ई लोकदल्लि धनिकरिगॆ मेलॆमेलॆ बिद्दु बरुत्तिरुव (धन राशिरूपवाद) ऐश्वरवॆल्लवू अग्नि कल्पवॆन्दु तिळिदु इद्दाग्यू अदन्ने इन्नू आशॆपट्टु स्वीकरिसुवन्तॆ माडुव मोहान्नकारक्कॆ वश्यवाद ईलोकद स्वभाववु ऎन्तहुदु ? औदारनिधियाद स्वामिये! नील मणि वर्णने ! निन्न पादगळन्ने नानु सेरुवन्तॆ नन्नल्लि निन्न औदारातिशयवं तोरिसि दासनाद नन्नन्नु निन्न नित्यकैङ्कर्यक्कागि कृपॆयिन्द स्वीकरिसु. (५) नाल्कुनीर् मलरुलकिल् निनवुम तिरिवनवु, आज्जुयिर्‌गळ पिप्पि अप्पुप्पिणिमप्पाल् तकर्‌प्पुण्णु, ईदन्नेल् नॆन्न रकमि, यॆन्नवुलकिय वाचॆनै नी मणिवण्णा नडियनै मलक्कले 3. चतुर्थ शतक.

467 प्र वाण्णु नीर्-अलॆगळल्लि सिक्कुव पदार्थगळन्नॆल्ला ऒळगॆ ऎळॆदु कॊळ्ळुव समुद्र बलवुळ्ळ, मलरुलिकिल् – विस्तीर्णवाद भूमियल्लि, निनवु-निल्लोणवू, तिरिवनवुम्-सञ्चरिसोणवू उळ्ळ, अच्चु आया स्थलगळल्लिरुव, उयिर्‌कळ-जीवात्मवर्गगळु, ईु-इल्लि, पिप्पु इप्पु एणि मूप्पाल् - जनन मरण व्याधि वार्धकगळिन्द तकर प्पुण्णु म्-मर्दितवागुत्तिवॆ. इदन्नॆल्-इदक्कॆ मेलॆ, वॆम् नरकम्-क्रूरवाद रौरवादि नरकगळू उण्टागुवुवु. इवॆ ऎन्न उलकिय-इवॆल्ला ऎन्तह लोकयात्राप्रकारगळु? मणिवण्णा नीलमणिवर्णने !, नी-नीनु, ऎनै-नन्नन्नु, नाल्कु-स्वीकरिसु. अडि येनै-दासभूतनाद नन्नन्नु, मुक्केल् - मोहाविष्टनागुवन्तॆ माडबेड (वञ्चिसबेड), (3-na-811)— पृथ्वि वारिधिसंवृतां हि मनुजा आश्रित्य तिष्यन म सर्वॆ चात्र हि सर जननव्याध्याधिकृत्यार्तिभिः । क्रूरास्स च गौरवादिनरका एवं हि यात्रा) नृणां दास्यॆ मारि मणिवर्ण! ते कुरु सदा मा मोहय श्रीधर ॥ ता॥ समुद्र जलावृतवाद ई विशालवाद पृथिवियल्लि चेतनरु निन्तु सञ्चरिसुत्त जनन मरण व्याधि जरॆगळिन्द पीडितरागि, इदर मेलू घोरवाद कौरवादि नरकगळन्नू अनुभविसुत्तारॆ. इवॆल्ला ऎन्तह लोकयातास्वभावगळु ! (नानु इदन्नॆल्ला सहिसलारॆनु ) आदुदरिन्द नन्नन्नु नीनु वञ्चिसदॆ (मोहपडिसदॆ) ईगले स्वीकरिसु. (६) मुक्कि ऎलैप्पडुत्ति कुमैत्तिट्टु क्रैस्त‌ अप्पोरुळ्ळॆ यतिन्नोरारि यन्नवलकियि वत्तुळव मुडियाने विद्यॆये अक्कॊण्णा, इनियारमुदे युनक्कडिमॆ कॊयरुळाये, 468 नवम दशक. प्र महक्कि-जनर मनस्सन्नु कलकि (भयोत्पादनवं माडि, वल्‌वलैप्पडुत्ति तन्न महापाशदल्लि सिक्किसि, कुमैत्तिट्टु-पीडिसि, कॊनु -कॊन्दु, उरि-तम्म उदरभरणवन्नु माडुवरु. अरुळ्ळि- धरपुरुषार्थवन्नु, अतिस्तु-तिळिदु, ओरार् - निरूपिसुवुदिल्ल (इदे नमगॆ उजीवनवॆन्दु परिशीलिसुवुदिल्ल.) इवै ऎन्न उलकि य- इवॆल्ला ऎन्तह लोकस्वभावगळु ? ऎत्तितुळवम् - परिमळभरितवाद तुळसियुळ्ळ, मुडियाने - किरीटवन्नु धरिसिरुववने !, एनैयनै- पापियाद नन्नन्नु, उनक्कु - निनगॆ, अ - अनन्यार्हवागि, अडिमॆ कॊण्णाय्-दास्य वृत्तियल्लि विनियोगिसिदवने !, ऎ९ आरमुदे-नन्न परिपूर्णामृत स्वरूपने !, इनि-इन्नु मेलॆ (हीगॆ ननगॆ आर्ति युण्टादमेलॆ) कूयरुळाय्-कूगि नन्नन्नु स्वीकरिसु. (2-π-811)- कुद्रा लोभमपीह बन्मनमपि भ्रष्टा नृणां पीडनं हा!हा! कन्त! वधं च कुर्वत इमे स्वसोदरार्थं खला धरं नैव विदुर्जगत्यहह! किं यादृशी? ते७हं दासो घी तुलसीसगत! सुधासिन वृणष्टाद्य माम । ता॥ क्षुद्ररादवरु जनर मनस्सन्नु कलकि अवरन्नु तम्मपाशदल्लि सिक्किसि पीडिसि कॊन्दु स्पोदरभरणव माडुत्तारॆ. धरमार्गवन्ने इवरु परिशीलिसुवुदिल्ल. इदॆन्तह लोकस्वभाववो ! ऎलै दिव्य किरीटधारिये । पापियाद नन्नन्नू निन्न दास्य वृत्तियल्लि सेरिसि कॊण्डिरुत्तीयॆ! नन्न पूर्णामृतस्वरूपने ! इन्नु मेलॆ नीनु विलम्बमाडदॆ नन्नन्नु करॆदुकॊळ्ळबेकु, वुलकरु निनवु (७) आये नीये मसुरुपॊरुळु ఱ तिरिवनवुम्, नी निमैयाल्, यॆवैयॊळॆय नोये मप्पि अप्पि अप्पुप्पिणिये कये कॊळ्ळडिये कॊडुवुलकम् काले नवम दशक. ఆ 469 प्रति इ उलकत्तु - ई लोकदल्लि, निनवुम् - निल्लोणवू, तिरिवनवुम्-सञ्चरिसोणवू, नीये आय्-नीने आगि, मण्णु ऒरु पॊरुळु - बेरॆ ऒन्दुपदार्थवू, इन्नि -इल्लदन्तॆ, नि-नीनु, निन मैयाल्-निन्तिरोणदरिन्द, (तन्न शरीरद व्याधियन्नु ताने निवा शण माडिकॊळ्ळुवन्तॆ नोये - व्याधियू, मप्प - वार्धकवू, पि-जननवू, इ-मरणवू, पिणिये-नोवू ऎन-ऎन्दु हेळल्पट्ट, इवॆ-इवुगळॆल्ला, ऒय-नाशहॊन्दुवन्तॆ, अडियेनै- दासभूतनाद नन्नन्नु, कूये कॊळ-करॆदुकॊ; कॊडु उलकम्- दुष्टवाद (केशजनकवाद) ई लोकवन्नु, कालेनन्न कण्णिगॆ तोरिसबेड. (3-70-8 ॥ )— न लोकेशस्मिन्न खिलात्मकोशस्ति हि भवानेव स्वयं सर्र स्थित्वा चास्ति न कि दन्यदहह ! त्वतन्त्रितं मां कुरु । अय स्वयमेव मां जजराव्याध्याधिहीनं कुरु श्रीर्म! केशभरार्दि तेन्त्र जगति त्वं मां न तु स्थापयः ॥ ता॥ ई लोकदल्लि निन्तु सञ्चरिसुत्तिरुव सकलवस्तुगळू नीने आगिरोणदरिन्द निन्नन्नु हॊरतु बेरॆ ऒन्दुपदार्थवू इल्लवष्टॆ. आदुदरिन्द (निन्न शरीरद व्याधियन्नु नीने निवारणमाडिकॊळ्ळुवन्तॆ) ई लोकद जन्म जरामरण व्याध्यादिगळॆल्लवन्नू नाशपडिसुवन्तॆ दास नाद नन्नन्नु निन्न सान्निध्यक्कॆ करॆदुकॊ, ई दुष्टलोकवन्नु नन्न कण्णिगॆ तोरिसबेड. (८) काट्टि नी करन्नु मिम निलनीर्‌विशुम्पु काल्, ईट्टि, नी वैत्यमैत्त विद्यॆयोर्‌वा तनिमु कॊयिनिल कत्सॆ र्युकॊम् शोदि युयरत्तु, कॊट्टरिय तिरुवडिक्कळॆन्नु कूट्टुदिये 15 470 चतुर्थ शतक. प्र काट्टि-(पूर्वसृष्टियल्लि प्रकाशपडिसि, नी-नीनु, करन्नु (प्रळय दशॆयल्लि तन्न उदरदल्ले) मरॆसि, उमिम्- पुनः उद्भवि सुवन्तॆ माडुव, निलनी‌ विशष्टु काल-पृथिव्यजस्सु-आकाश- वायुगळन्नु, ईट्टि-(पञ्चीकरण प्रकारदिन्द) सेरिसि, वैत्तु-(इवु गळन्नॆल्ला) आवरणवागि मेलुगडॆ इट्टु, इमैर् - देवतॆगळिगॆ, वा-वासस्थानवागुवन्तॆ, अमैत्त कल्पिसिद, तनिमुट्टि-अद्वितीय वाद अण्डवॆम्ब, कोट्टॆयिनै (नि)-महादुर्गवन्नु, कत्तु- दाटिसि, ऎ-नन्नन्नु, र्उकॊम्दि- निन्न अपार तेजोमय वाद, उयरु - ऊर्ध्वलोकवाद परमपददल्लि कूट्टरिय अत्यन दुर्लभवाद, तिरुवडिक्कळ-पादगळन्नु, ऎनु नु - यावाग, कूट्टुदि-सेरुवन्तॆ कृपॆमाडुत्तीयो ! (2-π-811)- विश्वं सर्वमसि प्रकाश्य जठरे कृत्या७पि चोर च प्रोद्धाव्यापि पृथिव्य बग्नि पवनाकार्शा बहिस्सापर्य । देवादीनसि तत्र चाण निलय 9 विभाजसे त्वं हरे ! प्रापं ते परमं पदं पदयुगे ते मां का योजये? ता॥ सर्वलोकगळन्नू प्रकाशपडिसि प्रळयदल्लि नुङ्गि पुनः सृष्टि माडि पञ्चभूतगळन्नू सेरिसि आवरणवं माडि नीनु देवतॆ गळिगॆ वासस्थानवागि कल्पिसिरुव अण्डवन्नू कूड नानु दाटुवन्तॆ माडि, नन्नन्नु निन्न निरवधिक तेजोमयवाद परमपददल्लि (ब्रह्मादि गळिगू दुर्लभवाद) निन्न पादारविद्दगळल्लि यावाग सेरिसुवॆयो ! (आ समयवु तिळिदरॆ नानु प्राणवन्नु धरिसिरबहुदॆन्दु तात्पर) (९) कॊट्टदि र्नि कुरैकल् कळिमैयोरु तॊड्‌वक्कॆ शॆयु आट्टदि नी यरवणॆयायडियेनुमदुवर्व, वेळॆयॆल्लाम् विडुत्तॆनॆ र्युतिरुवडिये शुमन्नु आल, कॊट्टरिय तिरुवडिक्क कॊट्टि नैर्या कण्णीने नवम दशक. 471 प्र! नी-नीनु, कुरॆ-निरतिशयभोग्यवाद, र्निकल्-निन्न पादगळल्लि, कूट्टु - आश्रितरन्नु सेरिसिकॊळ्ळुत्तीयॆ. (स्वयत्न पर रादरॆ) इमैयोरु-देवतॆगळू, तॊभावक्कॆ-कण्डु अनुभविसलार दन्तॆ, शॆय्दु-माडि, आट्ट दि - अलॆयुवन्तॆ माडुत्तीयॆ. अरवणॆ याम्-शेषशायिये !, अदु-आ निन्न स्वभाववन्नु, अडियेनु- दासनाद नानू, अनिर्व-तिळिदु इरुत्तेनॆ; (हेगॆन्दरॆ- वेळॆयॆल्ला म्-इतर विषयगळल्लि अभिनिवेशवन्नॆल्ला, विडुत्तु - (सवासनवागि) बिडिसि, ऎ-नन्नन्नु, र्उ तिरुवडिये - निन्न भोग्यतमवाद पाद गळन्नु, शुमनु शिरसावहिसि, उल-अनुसञ्चारमाडुवन्तॆ, कूट्ट अरिय (ऎन्तह दॊड्डवरिगू) हॊन्दलु दुर्लभवाद, तिरुवडिक्कळ्- पादगळल्लि, कूट्टनै-सेरिसिकॊण्डिरुत्तीयॆ. र्ना-नानु, कर्ण्णॆ - इद न्नॆल्ला अनुभविसिदॆनु ए-निश्चय ! ( स-गार ॥ -

भोग्य त्वच्चरणारविनयुगळे त्वं योजयस्याश्रिर्ता प्राज्ञॆर्दॆवगरसि स्वयतनैर्गद्यो न हि त्वं हरिः । स्वार्मि! नागशयाद वे हृदयं ते७हं च दासो जनो मां चानन्यपरं विधाय तव पादा किलायोजयः । ता॥ नीनु आश्रितरन्नु निन्न पादगळल्लि सेरिसिकॊळ्ळुत्तीयॆ; इतर रन्नु (देवतॆगळे आदरू कैबिट्टु अलॆयुवन्तॆ माडुत्तीयॆ; ऎलै शेषशायिये ! निन्न इन्तह स्वभाववन्नु नानु तिळिदिरुत्तेनॆ. ननगॆ इतर विषयगळल्लि रुचियन्नॆल्ला बिडिसि, नानु भोग्यतमवाद निन्न पादगळन्ने शिरसावहिसि सञ्चरिसुवन्तॆ माडि, अत्यन दुर्लभवाद निन्न पादगळल्लिये नन्नन्नू सेरिसिकॊण्डिरुत्तीयॆ. इदन्नॆल्ला नानु अनुभविसिये इरुत्तेनॆ, इदु सत्य ! (१०) कण्णु केय्दु मोनु लुमैरुवि कणविस्टम्, तॆरिवरियवळविल्ला *गॆ हिस्टम्, ऒग्गूडियाळ् तिरुमकळु नीयुवे निलानि कणशदि‌ कणो निन्द नडैन्दर्नु तिरुवडिये 472 चतुर्थ शतक. प्रश्नॆ कण्णु -(रूपवन्नु) कण्डु, केट्टु (शब्दवन्नु) केळि, उpp- (स्पर्शवन्नु) अनुभविसि (मुट्टि), मोनु - (गवन्नु) आघ्राणिसि, उण्णु-(रसवन्नु भुजिसि, उलुम् - सञ्चरिसुत्तिरुव, ऐरुवि पञ्चेयगळिन्दलू, कण्ण अनुभविसिद, इन्सम्-ऐश्वर सुखवू तॆरिवु अरिय-तिळियलु अशक्यवाद, अळविल्ला - अपरिच्छिन्नवाद, शि न्सम् (शिट्टु इन्सम्)-(भगवदनुभवक्किन्त अत्यल्पवाद) आत्मानुभव सुखवू, ऒण् तॊडियाळ् - श्लाम्यवाद हस्ताभरणगळुळ्ळ, तिरुमक ळु-लक्ष्मीदेवियू, नीयुमे-नीनू कूडि, निलानि-निन्तिरु वन्तॆ, कण्ण-निरूपिसिद, शदि‌ - ऒळ्ळॆ उपायवन्नु, कण्णु-(प्रत्यक्ष वागि कण्डु, र्ब - (आ ऐश्वर-कैवल्यगळॆ०ब क्षुद्रपुरुषार्थ गळन्नु त्यजिसिदॆनु. र्उ तिरुवडि- (परम पुरुषार्थवाद) निन्न पाद गळन्ने, अडोर्न्-(अनुभविसुवन्तॆ) हॊन्दिदॆनु. (2-712-811)- दृष्टार्क परिष्कृतन्न पि किलाघ्रायापि भुय्यो- र्नानाभोग्यसुखं त्यजन्नपि च तामात्मानुभूतिं त्यर्ज । श्रीदेवीं रमणीय भूषणयुतां त्वां चाप्रमेयं हरिं दृष्टा मे पुरुषार्थमप्रतिभटं प्रा७ ते७ द्वयम् ॥ ता॥ शब्द स्पर्श रूप रसगन्धगळन्नु हॊन्दि विषयगळल्लि सञ्चरि सुव पञ्चेन्द्रियगळिन्दलू अनुभविसिद ऐश्वरवू तिळियलशक्यवाद महापुरुषार्थवॆम्ब कैवल्यवू (आत्मानुभववू) अत्यल्पवागि तोरु वन्तॆ, लक्ष्मीदेवियन्नू निन्नन्नू साक्षात्तागि कण्डु अनुभविसुव उपायवन्नु तिळिदु, आ ऐश्वर्कैवल्यगळन्नु कुद्रवॆन्दु नानु त्यजिसि दॆनु. निन्न पादगळन्ने परमपुरुषार्थवॆन्दु तिळिदु आश्रयिसिदॆनु. (११) तिरुवडियॊ नारण केशव प्ररंशुड तिरुवडिशेर्वदु करुदि चुरुक‌ चौडकोर्प, तिरुवडिमेलुरै तमिथ्‌यिरत्तुळिप्पत्तु, तिरुवडिये यडॆ विक्कुम तिरुवडिशेर्‌नन मिने नवम दशक. 173 प्र॥ तिरुवडिय्कॆ-सर्वशेषियाद, नारण-(सर्वानरात्मनाद) नारायणनन्नु, केशव - (केशिहना आद=शत्रुनाशकनाद) केशव नन्नु, परंशुडरै-फरञ्ज्योति’ ऎम्ब श्रीकृष्णरूपियाद परमात्म नन्नु कुरितु, तिरुवडिशीर्वदु करुदि - अवन पादगळन्नु हॊन्दलु आशॆपट्टु, शैम् कुरुकूर्-रमणीयवागि भोग्यवागिरुव कुरुक पुरिगॆ निर्वाहकराद, शडकोर्प-नमारु, तिरुवडिमेल्- अवन पादगळमेलॆ, उरैत्त-हेळिद (रचिसिद), तम्मि आयिरतुळ-द्राविड प्रबद्धवाद सहस्रपद्यमालॆयॊळु, इप्पत्तु-ई दशकवू, तिरुवडि ये-आ भगवच्चरणगळन्नॆ, अडैविक्कुम् हॊन्दिसुवुदु. तिरुवडि- आ पादगळन्ने, शे‌नु - आश्रयिसि, ऒनुमिने - (पृथक स्थितियिल्ल दन्तॆ) ऒन्दागि सेरि कैङ्कय्य माडिरि. ( सगार । - అ सर्वॆषां जगतां शरण्य मसि तं नारायणं केशवं ज्योतिश्चापि परं स्तुवन्नपि च तत्पादाब्ब सक्ताशयः । भक्तकुरुकेश्वरनम्पु प्रोटे सहस्र शुभं तदं दशकं च तत्पदयुगं सापयेत्सा व्रुत ॥ ता॥ सर्वलोकशरण्यनाद नारायणनागियू केशवनागियू परज्योतिस्वरूपनागियू इरुव भगवनन्नु कुरितु श्री कुरुका पुरीश्वरराद शठकोपमुनिवररु अवन पादसंश्रयक्कागि रचिसिरुव द्राविड दिव्यप्रबद्धवाद सहस्र पद्यमालॆयॊळु ई दशकवु पठनमाडु ववरिगॆल्ला अवन चरणारविन प्राप्तियन्नुण्टुमाडुवुदु. आदुद रि०द आ चरणयुगळवन्ने ऎल्लरू हॊन्दि नित्यकैङ्कवम्माडि कृतार्थरागिरि. ( द्र-उ-सं ॥ - शोचन्मुनिस्स सदृशं च सहायमिर्च्छ लोकं विलोक्य विपरीतरुचिं विषण्णः । अत्रत्यवासमसर्ह हरिणा स्ववासं वैकुके प्रकटितं नवमे ददर्श ॥ 474 चतुर्थ शतक. (2)-en–32-811)-— कारुण्यादब्बि माथी तदुपरिशयितस्तत्समानावर्ण ख्यातौदार दाने रुचिरमणिरुचिर्वॆषतो७तीव भोग्यः । आत्मनानुभावो दुरधिगमपदो बन्ध मोक्षस्वत स्वान्य प्रेमोपरोधी स्वदत इह विभुस्तत्पदोत्कताय ॥ तापैस्सम्पन्दिदुःखैस्स विभवमरस्तापकृद्योग्यस र्दुर्ग त्या ज्ञातिवृत्तेरनितरविधुतेरण्ण कारानिरोधात् । प्रभावोजितत्वात्मलघुसुखपरिष्ट तातिशोच्यं विश्वं द्रष्टुं न श निजपदनयने नाथतिस्त्र स्वनाथम् ॥ स्वानां निर्वाहकत्वादहिपतिशयनाद वर्णस्वभावा- दत्यनोदारभावाद्वलदुपलवदर्शनीययोगात् । सन्मळितातुलस्या प्रियकरणमुखिरण्ण सृष् पटुत्वात् सुप्रापत्यादिभिं फलमतुलमवैजुषामेष नाथम् ॥ (ई नवमदशकद सारांश)- ई ऒम्बत्तनॆयदशकदल्लि- श्री शठारिमुनिवररु ई लोकदल्लिरुव चेतनर नास्तिक्यवन्नू पौरात्मवन्नू कण्डु सहिसलारदॆ, तम्म ई लोकवासवन्नु बिट्टु परमपदवन्नु सेरबेकॆम्ब कुतूहलदिन्द भगवन कारुण्य-सौशील्य-सौलभ्य-सौन्दर वात्सल्यदाद्यादि महा गुणगळन्नॆल्ला अनुभविसि सन्नुष्टरागि, ई लोकद ऐश्वर-कैवल्यादि कुद्रपुरुषार्थगळन्नॆल्ला त्यजिसि, परमपददल्लि परपुरुषार्थवाद भगवच्चरणयुगळवन्ने मानसानुभवदिन्द हॊन्दि कृतार्थरागिद्दारॆ. दशम दशक.