चतुर्थशतकदल्लि सप्तमदशक, (शीलविल्ला चीटियनेलु) 25 (ई दशकदल्लि - श्री शतारिमुनिवररु मोहशास्त्रियं पडॆदु श्री भगवत्रन दिव्यमङ्गळविग्रहदर्शनक्कागि अहोरात्र मॊरॆयिडुत्तारॆ.) (१) शीलविल्ला यनेलुम् शॆम् विनैयो पॆरिदाल्, लमुण्णाय नमूर्ति नारायणावॆनॆनु कालमतोय यानिरुन्नु कैत पूशलिट्बाल्, कॊलमेनि काणवराय कवियुम् 11 कॊळ्ळाये. 438 सप्तम दशक. प्र ञालम्- प्रपञ्चवन्नॆल्ला, उण्णाय्-भक्षिसि उदरदल्लिट्टु रक्षिसिदवने! इनमूर्ती दिव्यज्ञानमूर्तिये!, नारायणा-सर्व वस्तुगळिगू आधारभूतनाद नारायणने!, ऎनु ऎनु-ऎन्दु अनेका वृत्ति निन्न गुणगळन्नु हेळिहेळि, कालम् तोम्-सर्वकालदल्लू, र्या - नानु, इरुनु - (निन्नन्नु काणबेकॆम्ब आशॆयिन्द) बन्दु, कैतलैपूशलिट्टाल्-(कैयन्नु तलॆयल्लिट्टु महाध्वनियॊडनॆ कूगिदरॆ, कोलमेनि-दर्शनीयवाद निन्न दिव्य शरीरवन्नु, काण-नानु कण्डु अनुभविसुवन्तॆ, वाराय्-नीनू बरुवुदिल्ल. कूवियुम् कॊळ्ळाय् -नन्नन्नु निन्न बळिगॆ करॆदुकॊळ्ळुवुदू इल्ल. (आदुदरिन्द शीलमिल्ला शितियनेलुम्-(नानु) ऒळ्ळॆ शीलविल्लद अज्ञनाद कुद्रचेतनवागि द्दरू, शॆम् एनैयॊ! - माडिद पापवो, पॆरिदाल्-अत्यधिकवादु दल्लवे ! ( स-गा-र ॥ - लोकानामसि रक्ष कस्त्रमनिशं ज्ञानस्वरूपो हरि- र्हे! नारायण! माधवेति सततं त्वामेव सङ्कीर्तय्र । द्रष्टुं सुन्दरमूर्तिमेव हि तव श्रीनाथ! काङ्क्षी सदा नायासि त्वमहो! न मां नयसि चेत् क्षुद्र मे७घं महत् ॥ ता॥ (ऎष्टु सल ऎष्टु कालदवरॆगॆ कूगिदाग्यू नीनु नन्नन्नु अङ्गीकरिसदॆ इरुवन्तॆ नानु माडिद महापापद आधिक्यवन्नु एनॆन्दु हेळलि ?-ऎन्नुत्तारॆ. ‘सर्वलोकोपकारकनाद स्वामिये! ज्ञान मूर्तिये! नारायणने!’ ऎन्दु नानु अनेकावृत्ति महाध्वनि यिन्द कूगिदाग्यू नीनु बरुवुदू इल्ल, नन्नन्नु निन्न बळिगॆ करॆदु कॊळ्ळुवुदू इल्ल. नानु शीलविल्लद अल्पनागिद्दाग्यू नानु माडिरुव पापवु अपारवागिरुवुदु ! आश्चर ! चतुर्थ शतक.. 439 (२) कॊळ्ळमाळा विनृवॆळ्ळम् कोदिल्ल तडु, ऎं वळ्ळलेयो वैयम्ण्ण वामनावो वॆन्नु नळ्ळिरावु न९पकलुम् नानिरुवोलमिट्बाल्, कळ्ळ माया वुर्यकण् काण वयाये
प्र वैयम्-भूमियन्नु, कॊण्ण-अळॆदुकॊण्ड, वामनावो वामनने!, कॊळ्ळ- अनुभविसि अनुभविसि, माळा ऎल्लॆ काणदन्तिरुव, इन्नवॆळ्ळ -आनन्न समुद्रवन्नु, कोदु इल-दोषविल्लदन्तॆ, तन्नि डुम् ननगॆ उण्टुमाडुव, ऎवळ्ळलेयो - नन्न महोदारशील नाद स्वामिये, ऎनु ऎन्नु-ऎन्दु ऎन्दु हेळि, नळ् इरावु-मध्य रात्रियल्लि, र्नपकलुम्(सर्व प्रकाशकवाद) ऒळ्ळॆ हगलिनल्लू, ना नानु, इरुन्नु (अन्य कारसक्तियिल्लदॆ इद्दु, ओलमिट्बाल्-उद्योषि सिदरॆ, कळ्ळमाया-कृतिमनन्तॆ मायामयनाद अन्तरात्मने !, उन्नै-निन्नन्नु, ऎण्णॆ कण् काण~ नन्न कण्णुगळु काणुवन्तॆ, वन्नु ई माम्-बन्दु (ननगॆ) तरुवुदिल्ल. (ओ-अय्यो ! एनुमाडलि ?- ऎन्दू अर्थवागबहुदु.) ( स-गा-र ॥ - CC मातुं भूमितलं हि वामनवपुं मामुदाराशय- स्नानामृतवारिदौ च कुरुष मग्नं महानित्यहम् । एम हन! दिवानिशं च सततं त्वामेव सङ्कीर्तये मायामूर्तिरह ! न मे नयनयोद्र्रष्टुं हि पात्र भर्वा । ता॥ (निन्न महौदारवन्नु श्लाघिसि नानु ऎष्टु कूगिदाग्यू नीनु प्रत्यक्षनागि निन्नन्नु ननगॆ तरुवुदिल्ल एनुमाडलि? ऎन्नुत्तारॆ. * सर्वलोकवन्नू अळॆदु वशीकरिसिद वामनने ! अपारवाद आन समुद्रवन्नु ननगॆ उण्टुमाडुव महोदारस्वभावने! ”-ऎन्दु नानु रात्रियू हगलू एकप्रकार मॊरॆयिट्टरू नीनु ऒळगॆ (अन्न रात्मनागि) कृत्रिमनन्तॆ मायावियागि मरॆसिकॊण्डु इरुत्तीयॆ 440 सप्तम दशक. नन्न कण्णॆदुरिगॆ बन्दु निन्नन्नु ननगॆ अनुग्रहिसुवुदिल्ल. इदक्कॆ नानेनु माडलि? ऎन्दु तात्पर (३) ईविलाद तीविनैकळॆत तावि वैयकॊण्णवॆन्हा शब्दर्नकॊल्, तामोदरावॆनु, कूविवि नॆट्टरुकि कणपनि शोर निन्नाल्, पाविनी यॆन्नॆनुल्लाय पाविर्ये काण वन प्र॥ ईवु इलाद अविनाश्यवाद, तीविनैकळ्-क्रूरवाद पापगळ न्नु, ऎत्य-असङ्ख्यातवागि ऎष्टु, शॆब्दर्नकॊल्-नानु माडिदॆनो, तावि-(निन्न पादगळिन्द) अळॆदु, वैयम् कोण्ण-जगत्तन्नॆल्ला वशीकरि सिद, ऎन्साय्-नन्न स्वामिये!, तामोदरा- दामोदरने!, ऎनॆनु ऎन्दु हेळि हेळि, कूविवि-कूगि कूगि, नॆट्टु उरुकि-मनस्सु द्रवी भूतवागि, कण्पनिशोर-कण्णु नीरागि सुरियुत्तिरुवन्तॆ, निनाल् - (आर्तियिन्द नानु) निन्तरॆ, पाविर्ये-पापियाद नानु, काण-काणु वन्तॆ, वस्तु-(नीनु) बन्दु, “नी पावि-नीनु पापि’ ऎनु-ऎन्दु, ऒनु सॊल्लाय्-ऒन्दु मातन्नू हेळुवुदिल्ल. (अदन्नादरू माडिदरॆ ननगॆ समाधानवुण्टागुवुदॆन्दु भाववु.) (2-10-811’)— पादाभ्यां जगदाक्रमं रचयिता स्वामि च दामोदरो विख्यातो७सि भवानिति स्वयमहं तद्भुष्य चाद्र्राशयः । पूर्णाश्रुर्यदि चास्मि मां न हि भर्वा पापि किलासीत्य हो! वाचं वक्ति! ममास्ति पापसरणिर्नित्याविनाश्या ततः ॥ ता॥ (ननगॆ निन्न दर्शनवन्नु कॊडदे इद्दरू, “नीनु पापि’- ऎन्दु ऒन्दु मातन्नादरू नीनु हेळबहुदष्टॆ! ऎन्दु हेळुत्तारॆ. अविनाश्यवाद पापगळन्नु नानु असङ्ख्यातवागि ऎष्टु माडिदॆनो ! जगत्तन्नॆल्ला अळॆदुकॊण्ड नन्न स्वामियाद दामोदरने ! ऎन्दु हेळि हेळि कूगि कूगि, नन्न मनस्सॆल्ला करगि कण्ण निरागि सुरियुत्तिरु चतुर्थ शतक. 441 वन्तॆ नानु निन्तरू, नीनु नन्नन्नु नोडि “नीनु पापियादुदरिन्द निनगॆ नानु दृश्यनागुवुदिल्ल” – ऎन्दु ऒन्दु मातन्नादरू हेळ बारदे? अदन्नू नीनु माडुवुदिल्ल. (४) काणवन्नॆ कणमुकप्पॆ तामरैक्कण पि आणिशनि यॆनाय निन्नरुळायॆनन्नु नाणमिल्ला चितक्कॆये नानिल, बुवर्द, पेणि वानो काण माल्टा डुड्डॆयप्पनैये పి
प! नानो-ब्रह्मादिदेवतॆगळु, पेणि (तम्म ज्ञान भक्तिगळिगॆ अनुगुणवागि) आदरिसि, काणमाट्टा (तावु काणुवुदक्कॆ शक्तरल्लदव रन्तॆ, पीडु उड्डॆ-महत्त्ववुळ्ळ, अप्पनै-स्वामियन्नु, आणिर्शॆ- शुद्धि माडल्पट्ट बङ्गारदन्तॆ स्पृहणीयवाद, मेनि - दिव्यमङ्गळ विग्रहवुळ्ळ, ऎन्साय्-नन्न स्वामिये, तामरैक्कण्-तावरॆयन्तिरुव, कण्णुगळु, पि-प्रकाशिसुवल्लि, काण ानु ऎल्लवन्नू) काणुवन्तॆ, वनु बन्दु, र्ऎकण्मुक-नन्न कण्णु मुन्दॆ, निनरुळाय्-नीनु कृपॆयिन्द निल्लु, ऎन्नु ऎनु-ऎन्दु हेळि हेळि, नाणविल्ला-निर्लज्ज नाद, शित कैर्ये-कुद्रस्वभावनाद, र्ना-नानु, इद्दु -इल्लि अललुवदु ऎ-मॊरॆयिडुवुदु एतक्कॆ ? ( स-गार ॥ - 13 ब्रह्मनादिसुरवजैरपि भर्वा भर्न दृश्य ! माहात्म तव तादृशं हि परमं स्वार्मि! सुवर्णा कृते! पद्माक्ष! त्वमिव मे नयनर्यो भवेत्यश्यहं निर्लजॆ ननु वच्च नीचहृदयः! किं स्यात्सलं मे७त्र ना?॥ GG ता॥ (ब्रह्मादिगळिगू अदृश्यवाद निन्न दिव्य रूपवन्नु काण बेकॆ०दु वृधा आशॆपडुव कुद्रशीलनाद नानु निर्लज्जनल्लवे ?- ऎन्नु तारॆ) * ब्रह्मादिदेवतॆगळू आदरदॊडनॆ काणबेकॆन्दरू साध्य वल्लदष्टु महत्त्ववुळ्ळ नन्न स्वामिये! हणीयवाद, शुद्ध स्वर्ण वर्णवुळ्ळ निन्न दिव्यमङ्गळ विग्रहवन्नु नानु दर्शनमाडुवन्तॆ नीनु 442 सप्तम दशक. नन्न मुन्दॆ (प्रकाशमानवाद निन्न लोचन पद्मगळॊडनॆ) बन्दुनिल्लु ऎन्दु नानु कुद्रस्वभावनागिद्दरू मॊरॆयिडुत्तेनल्लवॆ ? इदरिन्द एनु प्रयोजन ? नन्नन्तह निर्लज्जरुण्टे? ऎन्दु तात्पय्य, (५) अप्पने यॆडलातियाने याकॆ कडक्कडै तुप्पने, र्उतोळ’कळ् नानु कण्णिड कूडुस्कॊलॆ, ऎष्टॊन्दु कण्णनीरकॊण्णावि तुवर्न्नु तुवर्न्नु इप्पोदे वडायॆर्य नोक्कुवने. प्रति अप्पने - उपकारकनाद स्वामिये !, अडलायाने विरोधिनाशकवाद चक्रवन्नु धरिसिरुववने, आकड-अगाधवाद समुद्रवन्नु, कन-मथनमाडिद, तुप्पने-महाबलिष्ठने, उ९ तोळ् कळ्ळि नानु निन्न तोळुगळु नाल्कन्नू, कण्णिड कूडुल् कण्डुबिडबहुदो ?, ऎनु-ऎन्दु भाविसि, ऎन्नॊदुम्-यावागलू, कण्णनीर् कॊण्णु-कण्णु नीरु सुरिसि, आवि-प्राणवु, तुवर्न्नु तुवर्न्नु -शुष्क शुष्कवागि ऒणगिहोगि, इन्नॊन्दे ईगले, वडाय्-बन्दु बिडु, ऎनु-ऎन्दु त्वरॆयॊडनॆ कूगि, एर्य चपलनाद नानु, नोक्कुर्व (नीनु बरुत्तीयॆ ऎन्दु निरीक्षिसुत्तिरुवॆनु. ( सगार -
स्वामिन्नाश्रितवत्सलो७सि हि हरे ! श्रीचक्रपाणे ! भर्वा वीरो वारिधिमन्दनो ननु भुजैर्दिव्यश्चतुर्भिस्तव । इवं सततं सबाप्पनयनः प्राश्च शुष्कायि- राक्राम्य धुनैव सत्वरमहं द्रष्टुं हि मे चापलात् ॥ ता!! (महोपकारकने ! चक्रपाणिये ! समुद्र मथनमाडि देवतॆगळिगॆ अमृतवन्नु कॊट्ट महाबलिष्ठने ! निन्न नाल्कु तोळु गळन्नू नोडि नावु हेगॆ बिडुवॆवु ?-ऎन्दु भाविसि यावागलू चतुर्थ शतक. 443 कण्णु नीरु सुरिसि, नन्न प्राणवु शुष्कवागि-नीनु ईगले बा’- ऎन्दु निन्नन्नु कूगि कूगि अतिचपलनाद नानु नीनु बरुत्तीयॆन्द दिक्कुगळं नोडि निरीक्षिसुत्तिरुवॆनु. युक्कार्स्टा यानॆनदावियुळ्ळ नळितोुमॆन्नु डैय, (६) नोक्किनो नाल्कु र्नी इनमि आयुळ्ळु मावियुळ्ळुमल्ल पुत्तिनुळ्ळु, नीक्कम्मि यॆच्चु म् निन्ना निन्नॆ यति तिन् प्र नाळ् तोम्- प्रतिदिनवू, ऎन्नुडैय-नन्न, आकैयुळ्ळु म्-शरीरदॊळगू (हृदयदल्लू), आवियुळ्ळुम्-आत्मस्वरूपदल्लू, अल्ल-मिक्क पुतिनुळ्ळु म् - (बहिर्भूतवाद) इन्नियादिगळल्लू, नीक्कमिनि-ऒन्दन्नू बिडदन्तॆ, ऎण्णु म् नाय् - ऎल्ला स्थलगळल्लू निन्तवने !, निन्नॆ अतिनवनु-निन्नन्नु (ज्ञानदिन्द) तिळिदु तिळिदु, उक्यार्स्टा (सुन्द रविग्रहनाद) निन्नन्नु कण्णिनिन्द काणबेकॆन्दु, नोक्कि नोक्कि-निरीक्षिसि नोडि नोडि, र्या - (चपलनाद) नानु, ऎनदु आविय-नन्न हृदयदल्लि, नाक्कु नीर्ळ्व-(नालिगॆ नीडुत्तिरु वॆनु) आशॆपडुत्तिरुवॆनु. नम्- (अन्तरात्मनु अदृश्यनॆम्ब ज्ञानवु, इच्छॆ (ननगॆ) इल्ल. -(112-eu-x) अर्म हृदये७पि चात्मनि हिापि स्वयं सन्ततं भास्वानेव भवानि स्वयमहं ज्ञात्यापि चाकृदि । द्रष्टुं त्वां बहुधा७ चापलवशो नेत्रद्वयेनेत्य हो ! मौड्यं मे मह दस्ति दुस्सहमिदं किं दुर्निवारं भवेत् ? ॥ ता॥ (नीनु आप्तरात्मनागि नन्न हृदयदल्लि नित्यवासव माडु श्रीयॆन्दु तिळिदुतिळिदू निन्नन्नु कण्णिनिन्द नोडबेकॆन्दु नानु आशॆपडुवुदु नन्न ज्ञानवाहित्यदिन्दले-ऎन्नुत्तारॆ प्रतिदिनवू नन्न हृदयदल्लि आत्मवस्तुविनल्लि इयादिगळल्लि निन्तिरुववने ! निन्न 444 सप्तम दशक, अन्न ल्यामित्ववन्नु नानु तिळिदु तिळिदू, निन्नन्नु कण्णिनिन्द काण बेकॆन्दु आशॆपडुत्तिदेनल्लवॆ ! इदक्कॆ चपलनाद नन्न मौड्यवे कारण (ऎन्दु तात्पय्य. (७) अतिन्गळन्नु तेटॆ यानॆनदावियुळ्ळ, निन नमूर्तियाय्कॆ निर्मलमाक वैत्तु, पिनुम् शॆत्तुम् निडम् पेमै तीर्न्स् तिन्९, नन्नुथ्र्य कण्णियम्मा नानु कण्णु कॊण्णॆ. प्र नम् तुायि- परिमळभरितवाद तुळसियुळ्ळ, कण्णि- मालॆगळन्नु धरिसिरुव, अमा-स्वामिये (सर्वाधिकनॆ), र्ना-नानु, उन्नैनिन्नन्नु, कण्णु कॊट्टु - (नन्न मनस्सिनिन्द चिन्निसि कण्डु कॊण्डु, अतिन्नु अतिन्नु (निन्न प्राप्य प्रापकभावगळन्नु) तिळिदु तिळिदु, तेत्तेटॆ-ज्ञानवैशद्यवं पडॆदु, र्या-नानु, ऎन्दु आविय नन्न प्राणाश्रयवाद हृदयदल्लि, नित्य नमूर्तियाय्कॆ- परिपूर्ण ज्ञानस्वरूपनाद निन्नन्नु, निर्मलमाक-संशयविपायादि दो षविल्लदन्तॆ, वैत्तु. (प्रतिष्ठितवागि इट्टु, पिन्नु म् शॆत्तु म्- जननमरणगळिन्द, निनु-निन्तु, इडम्-कोशपडुव, पेमै- ज्ञान राहित्यवन्नु (मूढत्ववन्नु), तीर् न्यूटर्न्-नाशपडिसिदॆनष्टॆ. ( स-गार !! - स्वर्सि दिव्यसुगन्धरम्य तुलसीमालाड्य ! सर्वॆश्वर ! त्वां दृष्टापि च चक्षुषा हृदि सदा निध्याय काणो७न्तरा । एषो७हं मम चान्तरात्मनि हरिं ज्ञानैकमूर्ति० परं कृत्वा त्वां जनिमृत्युपाशसरणेर्मोहाच्च दूरीकृतः ॥ ता। परिमळभरितवाद तुळसीमालॆयन्नु धरिसिरुव स्वामिये नानु निन्नन्नु मनस्सिनल्लि चिन्निसि निन्न स्वरूपवन्नु तिळिदु तिळिदु विशः चतुर्थ शतक. 445 ज्ञानवुळ्ळवनागि दिव्यज्ञाननिधियाद निन्नन्नु नन्न हृदयदल्लि प्रतिष्टा पिसि जननमरणादि केशजनकवाद मौड्यदिन्द मुक्तनागिद्देनॆ. इदु सालदु, (निन्न साक्षादर्शनक्कागि ईग आसॆपडुत्तिदेनॆ.) कण्णु कॊर्ण्णॆ कैकळर र्नि तिरुप्पादङ्गळमेलॆ, ऎण्णॆयुमुळ्ळ पॊक्कॊ तोरो युकन्नु कन्नु, पाडियाद कडल् लत्तु वु ार्यकण्णि वेनो वन्नड किल्लाये प्रति कण्णु कॊट्टु -साक्षात्तागि कण्णिनिन्द कण्डु, र्ऎकैकट्-नन्न हस्तगळु, आर-पूर्णवागुवन्तॆ (मनोरथ पूर्तियागुवन्तॆ), र्नि निन्न, तिरुप्पादमेल् - पादगळमेलॆ, ऎण्दिशैयुम्-ऎण्टु दिक्कुगळल्ल, उळ्ळ-उण्टागिरुव, पूण्णु-पुष्पगळन्नॆल्ला सम्पादिसि, ऎत्ति-स्तोत्रदॊडनॆ समर्पिसि, उकन्नु उकनु अत्यन प्रीतिपरवश रागि, तॊण्ण रोळ्-भक्रोत्तमराद नावु, पाडियाड-गान नृत्य गळं माडुवन्तॆ, कडल् शू इलत्तु समुद्र परिवृतवाद ई लोकदल्लि वण् तुरार्यि कण्णि - दिव्यतुळसीमालाधरनाद, वेन् स्वामिये !, वडकिल्लाये-नीनु (प्रत्यक्षनागि बरुवुदिल्ल. (2-13-811)- दृष्टा त्वां तव पादपद्मयुगळे हर्मामा भक्ता, सर्वदितोपलभ्यकुसुमान्याराध्य च स्तोत्रतः । कृष्णामृति गीतनृत्यसहिता भक्ता वयं स्याम चे तैवं त्वं तुलसीप्रजा७ इत ! विभे! लोके७त्र नागच्छ सि ता॥ दिव्यतुळसीमालाधरनाद नम्म स्वामिये ! नानु निन्नन्नु साक्षात्तागि कण्डु नन्न कैगळिन्द निन्न पादगळमेलॆ सकलविधवाद पुष्पगळन्नू स्तोत्रगळॊडनॆ समर्पिसि अत्यन्न प्रीतिपरवशनागि भक्रोत्तमरॊडनॆ कूडि गानमाडुवन्तॆयू नर्तनमाडुवन्तॆयू नीनु ई लोकदल्लि ननगॆ प्रत्यक्षवागि बन्दु दृश्यनागुवुदिल्ल. (ई नम्म मनोरथवन्नु ऎन्दिगॆ सफलमाडुत्तीयो ?-ऎन्दु भाववु) 12446 सप्तम दशक. इडकिलेनॊ किल्लेन्यमूुर्ल वॆल्लकि'९, कडवनाकि क्यालम’ तोटम् पूप्पटित्तकिल्ले९, मडवन्नॆ४ कादल्कूर वनैयेनयर्प्पा तडवुकिन्नेनॆयु कार्ण शक्करत्तण्ण लैये, प्र ऒनु इडकिले, ऒनु अट्टर्कि(हसिवू दाहवू उळ्ळव रिगॆ) नानु ऒन्दु हिडि अन्नवन्नु इडलारॆनु, ऒन्दु गुटकु नीरन्नु कॊडलारॆनु. (हीगॆ कयोग निष्ठॆयिल्लदॆ इद्दरू, ज्ञानयोग निष्ठॆयादरू ननगॆ इदॆयो ऎन्दरॆ) इन्सुर्ल वॆल्लकिर्ल्ले-ऐदु इन्द्रियगळन्नू जयिसलू नानु शक्तनल्ल. (भक्ति योगदल्लि ननगॆ अन्वयविदॆयो - ऎन्दु नोडिदरॆ) कडवनाकि - नियमगळॊडनॆ कूडि, कालम् तोम् - तक्क कालगळल्लॆल्ला, पूप्पतित्तु - पुष्पगळन्नु कॊय्दु कॊण्डु बन्दु, एकिल्लॆ९ - आराधिसि स्तोत्र माडलारॆनु. (हीगॆ अकिञ्चननागिरुव नानु) मडवल् नॆम्- हठदॊडनॆ कूडिद मनस्सिनल्लि, कादल्र-अत्याशॆयिन्द कूडिदवनागि, वल् विन्नॆर्ये महापापगळुळ्ळ नानु, अयर्प्पा-नन्न मध्यदिन्द कूडिदव नागि, शक्करत्तु अण्णलैये-चक्रपाणियाद स्वामियन्नॆ, तडवुकिर्नॆ- हुडुकुत्तिदेनॆ. ऎष्टु कार्ण-ऎल्लि काणुवॆनु ? ( सगार ॥ - अन्न नैव ददामि जातुचिदहं पानीयमप्यर्थिने ज्ञातुं नैव जयामि पण करणग्रामं! न भक्ता सदा । पुष्प रर्चयितुं यते स्तुतिपरः पापी किलाजेहं द्रष्टुं चक्रधरं तथा७पि कुत्तुकी पश्चाम्यहं क्याच्युतम् ?॥ ता॥ (नन्नल्लि करयोग-ज्ञानयोग-भक्तियोगादि साधनगळल्लि यावुदू इल्लदॆ इद्दरू चक्रपाणियाद स्वामियन्नु काणबेकॆम्ब आशॆयु प्रबलवागिदॆ. इदु नन्न मौड्यद कार ऎन्नुत्तारॆ. नानु ऒन्दु हिडि अन्नवन्नु ऒब्बरिगॆ इडुववनल्ल; ऒन्दु गुटकु नीरन्नु चतुर्थ शतक. 447 ऒब्बरिगॆ कॊडुववनल्ल; इन्द्रियगळन्नु जयिसलू शक्तनल्ल; पुष्प गळन्नु सम्पादिसि भक्ति निष्ठनागि स्तोत्र माडि आराधिसलू शक्तनल्ल, हीगॆ अकिञ्चननागिद्दाग्यू पापिष्ठनाद नानु नन्न मौड्यदिन्द चक्र पाणियाद स्वामियन्नु नोडबेकॆन्दु हुडुकुत्तिद्देनॆ. इदु हेगॆ साध्यवागुवुदु ? (१०) शक्करत्तण्णले यॆन्न तानु कण्णीर् तदुम्म, पक्कमनोक्कि निश्चलर्क्ष्मी पाविर्ये काणले मिक्क नमूर्तियाय वेदविळक्किनै, १९ तक्कनक्कण कळाले कण्णु तवुवने
प्र॥ शक्करत्तले – चक्रधारियाद स्वामिये !, ऎनु-ऎन्दु हेळि, तानु -साष्टाङ्गवागि भूमियल्लि बिद्दु, कण्नीर् तदुम्म- कण्णु नीरु तुम्बिरुवन्तॆ, पक्कम्नोक्कि-सुत्तलू नोडि, निनु-निन्तु, अलक्ष्मीशपट्टनु. पाविर्ये पापियाद नानु, काण्किनि र्ले- नोडलारॆनु. मिक्क ञानमूर्तियाय अपरिच्छिन्न ज्ञानस्वरूप नाद, वेदविळक्कि-वेदवॆम्ब दीपदिन्द प्रकाशिसुववनन्नु, ऎण्णॆ-नन्न, तक्क-उचितवाद, इनक्कण्ळाले-ज्ञानदृष्टियिन्द, कण्णु-कण्डु, तवुर्व-संश्लेषिसुत्तेनल्लवे ! (हीगॆ ज्ञानविषयवे आगबेको ?) ( 2-md-8 ॥ )—- स्वार्मि ! चक्रधरेति कार्तहृदयो नम्म साश्रुस्सदा तामष्य विषादवानहमहो ! पापी न पश्यामि हि । दिव्यज्ञाननिधिं हरिं मुररिपुं वेदैकवेद्यं किल तावालिङ्ग् कृती भवामि मनसा मज्ञानदृष्टा भर्ज॥ ता॥ चक्रधारियाद स्वामिये ! ऎन्दु नानु भूमियल्लि बिद्दु (निन्नन्नु काणबेकॆन्दु) कण्णु नीरु तुम्बिकॊण्डु सुत्तलू नोडि केशपट्टॆनु. पापियाद नानु निन्नन्नु काणलारॆनु. (मरॆतुबिडलू आगदन्तॆ) अपरिचि न्न ज्ञानमूर्तियाद वेदप्रतिपाद्यनाद 448 सप्तम दशक. निन्नन्नु नन्न ज्ञानदृष्टियिन्द कण्डु संश्लेषिसुत्ति देनल्लवॆ ! (इदरिन्द निन्नन्नु मरॆतुबिडुवुदक्कू अवकाशविल्ल. हेगॆ जीविसलि ? ) (११) तुविनि कादल्तनाल् तामरॊक्कर्ण तन्नै, कुवुमाड र्तकुरुकूर् मार्टि शडकॊर्प शूल्, वुविलाद वॊण तमि९कळायिरत्तुळिप्पत्तु, तप्पाडि याडवल्लार् बैकु मेलुवरे, प्र तवि - स्वरूपैक्यवं पडॆदु, निन्न - स्थिरवाद, कादल् तन्नाल्-भगवदनुभवापेक्षॆयिन्द, तामर्शॆत-पुण्डरीकाक्ष नाद अवनन्नु कुरितु, कुवुमाड-सङ्घीभूतवाद माळिगॆगळुळ्ळ र्तॆ कुरुकूर्-कुरुकापुरीश्वरराद, माजि-माजि९ ऎम्ब नामधेय वुळ्ळ, शडकोर्प - नम्माार, वविलादल् - भगवन्नन गुण गळल्लि ऒन्दन्नू बिडद सूक्तिरूपवाद, ऒण् तमिकळ-दिव्य द्राविड प्रबद्धात्मकवाद, आयिरुळ्-सहस्र पद्य मालॆयॊळु, इप्पत्तु म्-ई दशकवन्नु, तरुव पाडि-इम्पागि हाडि, आडवल्लार्-नर्तनमाडि आड बल्लवरु, वैकुनम्- परमपदवन्नु, एडुव-हत्तुवरु (हॊन्दुवरु) ( 3-ma-8 ॥ )— भक्ता७सौ दृढभावबन भरितगॊतुं सरोजामृकं रम्यश्रीकुरुकेश्वरररिपुः पद्यावळिं द्राविडिम् । दिव्यां हि व्यतनोत्सहस्रगणितां तत्रापि ये नर्तन्य सच्छेदं दशकं पठ भुवि ते वैकुण्ण मेनारुयुः ॥ ता॥ स्वरूपैक्यवम्पडॆदु निन्तु भगवदनुभववं माडलु आशॆ यिन्द, पुण्डरीकाक्षनाद अवनन्नु कुरितु श्रीकुरुकापुरीश्वरराद शठारिमुनिवररु रचिसिद दिव्य द्राविड सूक्तिरूपवाद सहस्र पद्य मालॆयॊळु ई दशकवन्नु इम्पागि हाडि नर्तनमाडबल्लवरु परम पदवन्नु सेरुवरु (ऎन्दु पठन फलवन्नु सूचिसिरुत्तारॆ. + चतुर्थ शतक. (2-ev-Lo 11)- तद्भषजात् हरिनामकथाप्रसङ्गात् सञ्ज्ञामुपेत्य मुनिरुद्धट दुःखबोधः । आपत्सखत्वमुखवाचकतमुच्चि- राक्रुश्य वाञ्ञतमयाचत सप्तमेन ॥ ( @-ev-c-8’ 11 )— 449 आपन्नुत्वदीप्तं निरवधिकमहानन्नदं क्यास्तलोकं दुर्दश्र० देवतानां पितरमनुपधिं सर्वभूतारम् । पूर्णज्ञानैकमूर्तिं धृतशुभतुळसि चक्रनाथं श्रुतीनां विका स्थानमाशं विशदबहुगुणं प्राह खिन्नतारिः ॥ दुलो मांसचक्षुर्निरवधिदुरितो वीतलक्ष्मी विलोलः प्रेक्षाहीनो७न्यसङ्गात्यतमपि लघर्य शीलमर्दधानः । करज्ञानादि निरुपधिविहितां ज्ञानदृष्टिं विनिर्स्ट प्रख्यावं स्वदोर्षा पतिगुणरसिकस्तां च च ॥ (ई समदशकद सारांश)- ई एळनॆय दशकदल्लि श्री शठारिमुनिवररु साक्षात्तागि भगवन्न नन्नु कण्णिनिन्द कण्डु अनुभविसबेकॆम्ब उत्कटवाद आशॆयिन्द मॊरॆ यिडुत्त, अवन आपत्खत्व-निरवधिकानन्नदायित्व-विक्राप्तलोकत्वादि महागुणगळन्नॆल्ला कीर्तनमाडि, ज्ञानदृष्टियिन्द अनुभववु साल दॆन्दु साक्षांश्लेषवन्ने अपेक्षिसि इरुत्तारॆ. 150 अष्टम दशक.