चतुर्थशतकदल्लि-तृतीयदशक. (कोव्यवायाळ्- (ई दशकदल्लि–श्री शठारिमुनिवररु भगवन्नन अवतारगळ दर्शन दिन्द सस्तुष्टरागि तत्संश्लेषवं हॊन्दि तम्म सर्वॆय गळन्नू सर्ववस्तुगळन्नू तद्विषयदल्लि समर्पिसुत्तारॆ.) (१) कोवैवायाळ् पॊरुटोन् कि नॆरुत्तमुत्ता, वैवीय च्चि कुनित्ताय कुलनल् मदिळिल यानैमरुप्रॊशित्ता, पूवीया नीरप्पोदाल् वर्ण नेलु, र्नि पूवैवीय मेनिक्कु पूशुं शा इमे प्र कोवैवायाळ् पॊरुट्टु - बिम्बोष्ठियाद नीळादेवि गोस्कर, एर्णि-ऎत्तुगळ, ऎरु-कन्नु, इत्ताय् मुरिद वने; मदिळ्-प्राकारगळुळ्ळ, इल -लङ्कानगरद, कोवै -राज नाद रावणनन्नु, वीय - नाशपडिसुवन्तॆ, शिष्य-धनुस्सन्नु, कुनि384 तृतीय दशक, ताम्-बग्गिसिदवने (बाणप्रयोगवं माडिदवने; कुलम्- जाति वैलक्षण्यवन्नू, नल्-लक्षण वैलक्षण्यवन्नू उळ्ळ, यानै- कुवलया पीडवॆम्ब आनॆय, मरुप्पु-कॊम्बन्नु, ऒशित्ताय-मुरिदवने; (ई प्रकार आश्रितरिगॆ विरोधिगळन्नु नाशमाडिद निन्नन्नु), पूवै-पुष्प वन्नू, वीया - सन्ततधारॆयाद, नीर् - जलवन्नू, तूवि-चॆल्लि, पोदु उक्त कालगळल्लि, वणनेलुम्- नानु नमस्करिसदॆ इद्दरू, र्नि-निन्न, पूवैवीयाम्-पूवै (अतसीजाति) हूविन नीलबण्णवुळ्ळ, मेनिक्कु-दिव्य शरीरक्कॆ, पूशुम् - लेपमाडुवुदक्कॆ तक्क, शानु गवु (चन्ननवु), ऎ९ नॆ मे-नन्न मनस्से ( स-गार ॥ - बिम्बोमुपलु मेव वृषभध्वंसी च ६०केशितु. र्हना त्वं किल मुत्त हस्ति दशनध्वंसी हरि धरः । नाहं त्वां कुसुमैर्जलैरुपचरन्नाराध्य ध७ चित्रं मे७ तसीसुमायिततनो७द्याङ्गरागायितम् ॥ ता॥ (आश्रितरिगॆ विरोधिगळन्नॆल्ला ध्वंसमाडिद निन्नन्नु नानु पूजिसदॆ इद्दरू नन्न मनस्सन्नु नीनु चॆन्ननदन्तॆ स्वीकरिसि भोग्य माडिकॊण्डिरुत्तीयॆ ऎन्नुत्तारॆ) नीळादेविगोस्कर सप्त वृषभ गळन्नू, सीतादेविगोस्कर लङ्कानगरद राजनन्नू, कुवलयापीडद कॊम्बुगळन्नू नाशमाडिदवने ! पुष्पतीर्थादिगळिन्द निन्नन्नु नानु आराधिसि नमस्करिसदॆ इद्दरू, नीनु नन्न मनस्सन्नु निन्न नीलवर्ण वाद दिव्य शरीरक्कॆ चन्ननदन्तॆ भोग्यवागुवन्तॆ स्वीकरिसि इरुत्तीयॆ. (निन्न प्रीतियु नन्नल्लि ऎष्टु मट्टिगॆ इदॆयॆन्दु विस्मितरागुत्तारॆ.) (२) पूशुं शाइ पुनैयुम् कण्णि वाशकम् शॆयमालॆये र्वा यॆनदुड्डॆय, पट्टाडैयुम.. दे. तेशमान वणिकलनुर्म कै कप्पुकैये ईर्श लमुण्णु मिटिद्द वॆन्नॆकमूर्ति चतुर्थ शतक, 385 प्र॥ ईर्श-निरुपाधिकनियामकनाद, लम् उण्णु मिन्- सकललोकगळन्नू भक्षिसि पुनः सृष्टि माडिद, ऎ-नम्म स्वामियाद, एकमूर्तिक्के अद्वितीयवाद दिव्य शरीरवुळ्ळवनिगॆ, पूशुम् - लेप माडलु योग्यवाद, शानु, चन्ननवु, ऎ९ नॆ -नन्न मनस्सु ; पुनैयु-धरिसलु तक्क, कण्णि-पुष्पमालॆयु, ऎनदुड्डॆय-नन्न, वाश कम्-वाक्यरूपवागि, शॆट्-रचिसल्पट्ट, मालॆ-मालॆयु ; वा श्लाम्यवाद, पट्टाडैयुम्-पीताम्बरवू, अ दे-आवाक्यमालॆये. तेशमान-तेजस्करवाद, अणि-अलङ्काररूपवाद, कलनु-आभर णवू, ऎण्णॆ-नन्न, कै कूप्पुच्चॆय् कैये-अञ्जलिबन्धवे. (A-MD-811)- ईशस्थापि जगत्रलावन कृता कमूर्तेः प्रभो- रस्माकं तव दिव्यगन्ध मसि मे चित्रं सजं वाकृतिम् । वस्त्रं ते मवु सूक्तिमेव किल तां भूषां च दिव्यां तव श्रीशा इलिबन्ध मेव मम भो! जानीहि भोग्यं त्रयम् ता॥ (नन्न करणत्रयवू सर्वॆश्वरनाद भगवनिगॆ भोग्य वागिदॆयॆन्दु हेळुत्तारॆ.) सर्वलोक नियामकनागियू सर्व जग द्रक्षकनागियू इरुव अद्वितीय मूर्तियाद नम्म स्वामिगॆ नन्न मनस्सु चन्दनवागियू, नन्न वाक्य मालॆयु पुष्पमालॆयागियू पीताम्बरवागियू, नन्न अञ्जलिबनवे आभरणवागियू प्रकाशि सुत्तिवॆ. (३) एकमूर्ति यिरुमूर्ति मून्नुमूर्ति అ पलमूर्ति याकि, इन्नु पूदमायिरणु शुडरायरुवाकि, नाकमेति नडुकॊडलुळ् तुम्मि नारायणने, उत्त आकमु बमकत्तडक्कि यावियल्ल माय्त्तदॆ. प्र। एकमूर्ति, जगत्कारणवस्तुवागि ऒन्दे अव्यक्तरूपवुळ्ळ वनागियू, इरुमूर्ति - सृष्टियल्लि महदहङ्कारगळॆम्ब ऎरडु विकारगळुळ्ळ रूपवुळ्ळवनागियू, मूनुमूर्ति सत्त्वरजस्तमो 386 तृतीय दशक, रूपगुणत्रय वैषम्यवन्नु तन्न सृष्टियल्लि तोरिसुववनागियू, पलमूर्तियाकि - एकादशेयादि बहुरूपवुळ्ळवनागियू, इन्नु पूदमाय्- पञ्चभूतात्मकनागियू, इरष्टु शुडराय्-सूर चन्नरॆम्ब ऎरडुविधवाद ज्योतिरूपनागियू, अरुवाकॆ- अवु गळिगॆल्ला अन्तरात्मनागि सूक्ष्मरूपनागियू इद्दु (हीगॆ स्पष्टवाद प्रपञ्चद रक्षणार्थवागि), नाकम् एटि-आदिशेषन मेलॆ हत्ति, नडुक्क डलुळ्-क्षीराभि मध्यदल्लि, तुयिन शयनमाडिरुव, नारायणने - (अन्तरात्मत्व-समुद्रशायित्वगळिन्द सिद्धवाद) नारायण नामधेय वुळ्ळवने, र्उ-निन्न, आकम् शरीरवन्नु, मुखखुम्-सकलालङ्कार सौन्दय्यादिगळन्नू, अकत्तु-(नन्न) मनस्सिनल्लि अडक्कि-ध्यानदिन्द कबळि करिसि अनुभविसि, आवि-नन्न आत्मवस्तुवु, अल्लल् (हिन्दिन दशकदल्लि हेळिद) दुःखवन्नॆल्ला, मादे-नाशपडिसितष्टॆ ! (2-70-811)— مع मूर्तिकविधा द्विधा७पि किल सा ర धा७ष्यने कात्मिका भूतानामपि पकं शशिरवे च त्वं हि सूह्वानरः । दुग्याब् शयितश्च शेषशयनो नारायणो७सि स्वयं भुदं सकलं च तन्मम मनस्यात्का७ निर्दुःखभाक् । ता॥ (निन्न सर्वात्मकत्वदिन्द प्रपञ्चगळन्नॆल्ला शरीरवागियुळ्ळ निन्न नारायणत्वद सौन्दरवन्नु अनुभविसि नानु दुःखरहितनागिदे नॆन्दु हेळुत्तारॆ. जगत्कारणवस्तुवाद अव्यक्तरूपनागियू, महदहङ्काररूपनागियू, गुणत्रय विकारविशिष्टनागियू, एका दयादि बहुरूपवुळ्ळवनागियू, पञ्चभूतात्मकनागियू, सूरचनात्मक द्विविधतेजोमूर्तियागियू, सर्वानरामि यागियू, क्षीराब्बियल्लि अनन्यशायियागियू इरुव नारायणने ! निन्न दिव्य शरीरालङ्कार सौनाद्यनुभवदिन्द नानु ईग दुःखरहित नागिद्देनॆ. चतुर्थ शतक, 387 (४) मायवाद मुलै तन्न मायप्पॆयुयिर् मायत, आय मायने वामनन्ने मादव, पूण्मालैकॊण्णुन्नॆ प्रोदाल् वणनेलु, र्नि पूण्मालॆनॆडुमुडिक्कु प्पुनैयुक्किणि यॆनदुयिरे. प्र। माय्तल् ऎण्णॆ - कॊल्लबेकॆन्दु आलोचिसि, वाय्- (शिशुविन) बायियल्लि, मुलै तन्न स्तनवन्नु इट्ट, मायम्-(तायि यन्तॆ वेषवन्नु धरिसि) वञ्चनॆ माडुत्तिरुव फेम्’- (भूतनॆयॆम्ब) कपटराक्षसिय, उयि माय्-प्राणवन्नु नाशपडिसिद, आर्य- गोपालकुलतिलकनाद, मायने-आश्चय्य भूतने, वामनने-(सकल लोक वशीकारवम्माडिद) वामनमूर्तिये, मादवा - श्रीयः पतिये, उन्नै -निन्नन्नु, ई तण् मालॆ-पुष्पभरितवागि शीतळवाद मालॆगळन्नु, कॊणु-तन्दु, पोदाल्-अवस्थानुरूपवागि (कालक्कॆ तक्कन्तॆ), वणक्कॆ नेलुम् - (नानु) नमस्करिसदॆ इद्दरू, र्नि-निन्न पूतण्मालै-पुष्पभरितवागि भोग्यवाद मालॆगळिन्द अलङ्कृतवाद, नॆडुमुडिक्कु - उन्नतपदविय साम्राज्य सूचकवाद किरीटक्कॆ पुनैयुम्-अलङ्कारवागि धरिसुव, कण्णि-मालॆयु, ऎनदु उयिरे नन्न प्राणवे ! ( स-गार ॥ - च LIB हत्वा च स्तनदायिनीं किल भवान्यायाविं मायया गोपालॆ(७पि च वामनो७पि च भवानासीत्रयं माधवः । त्वां नाराध्य कृति किला भगवन्नद्या धन्या तियं भूषा श्रीमकुट ते मम विभो ! प्राणाका मालिका ॥ ता॥ (पूतनॆयॆम्ब वञ्चकवेषवुळ्ळ राक्षसियन्नु ध्वंसमाडिद गोपकुलतिलकने ! वामनने ! माधवने ! निन्नन्नु नानु तक्कन्तॆ सकालदल्लि आराधिसदॆ इद्दरू निन्न दिव्यकिरीटक्कॆ नन्न प्राणवु ईग मालॆयन्तॆ अलङ्कार रूपवागिदॆयष्टॆ ! (नीनु हीगॆ नन्न प्राणवन्नु वशीकरिसि इरुत्तीयॆ-ऎन्दु भावव) 388 (28) कण्णि तृतीय दशक. यॆनदुयिर् कादल् कनकचेदि मुडिमुदला ऎण्णॆल् पल्कर्लळुमेलुमाडैयुमॆ.. दे नन्न मूवुलकुव नविगॆ अवर कीर्तियुम, दे कण्णनॆरानॆर्म्या कालशक्करानुक्कॆ
प्र काल-कालक्कॆ निर्वाहकवाद, शक्करर्त्ता - चक्रवन्नु धरिसिरुव, ऎर्मा-नम्म स्वामियाद, ऎम्पिर्रा-नम्म महोप कारकनाद, कण्णनुक्कु - श्रीकृष्णनिगॆ, ऎनदु - नन्नदाद (नन्न अभि मानक्कॆ सेरिद), उयिर्-आत्मवस्तुवु, कण्णि - मालॆयागिरुवुदु. कादल-नन्न प्रेमवु, कनकम्-सुवर्णमयवागि, शोदिऔल्य वुळ्ळ, मुडिमुदला-कीरीट मॊदलाद, ऎण् इल्ल्-असङ्ख्यातवागि अनेक विधवाद, कर्लकळु-आभरणगळागिरुवुदु, एलु-अनुरूप वाद, आडैयु-पीताम्बरवू, अ. दे- अदे आगिरुवुदु. मूवुल कुम्-(बद्ध-मुक्त-नित्यरॆम्ब) त्रिविधवाद आत्मवर्गगळू, नण्णि-समा पिसि, नविलम् - (बायिन्द) अत्याशॆयॊडनॆ अपेक्षिसुव, कीर्ति युम-कीर्तियू, अ.: दे-अदे. (इवर प्रेमातिशयक्कॆ भगवनु पात्रनागि तनगॆ भोग्यवाद सर्ववू अदे ऎन्दु भाविसिरुवनॆन्दु भाववु.) ( 2-1-8 ॥ )— आत्मा मे ननु मालिका मम विभोः कृष्णस्य कालेशितु. र्विश्चक्रकृतो७ भक्तिरसि मे मौल्यादिभूषामया । सैव स्याद्व सनाका त्रिजगतां शस्या७पि कीर्तिश्च सा ! श्रीशव हरेस्टमस्तमपि मे भाव भोग्यात्मकम् ॥ ता॥ (निन्नल्लि ननगॆ उण्टागिरुव प्रेमातिशयवे ईग निनगॆ सर्वाभरणादिरूपवागिदॆयॆन्दु हेळुत्तारॆ. चक्रपाणियागियू नम्म महोपकारकनाद स्वामियागियू, इरुव कृष्णनिगॆ नन्न आत्म वस्तुवे मालॆयागिदॆ. नन्न (भक्तिरूपवाद) प्रेमवे सुवर्णमय वागि अत्युज्वलवाद किरीटाद्याभरणरूपवागियू पीताम्बर वागियू, दिव्यकीर्तिरूपवागियू इरुवुदु. चतुर्थ शतक. (६) कालशक्करडु वॆण्त कैयनायर्, 389 लमु मुण्णु मिलिन नारायणनेयॆनॆनु ओलविट्टु, नानतैत्तालोम् मारायाकिलुम्, कोलमार्यॆ शॆन्निर्क्कु कमलमन्न कुरैकले 1 प्र! कालशक्करत्तॊडु - शत्रुगळिगॆ कालरूपियागि नाशकवाद चक्रदॊडनॆ, वॆळशब्दु-बिळिशङ्खवन्नु, अम्-रमणीयवाद, कै- हस्तगळल्लि, एनाय्- धरिसिदवने, आलम् मुलुम्-प्रपञ्च नन्नॆल्ला, उण्णु उमि - भक्षिसि (तन्न उदरदल्लिट्टु रक्षिसि पुनः सृष्टि सिद, नारायणने-(निरुपाधिकसन्ननवुळ्ळ) नारायणने, ऎनु ऎनु-ऎम्बी गुणगळन्नु ऒन्दॊन्दागि हेळि, ओलमिट्टु-उद्योषिसि, र्ना(निन्नल्लि बरलु अशक्तनाद) नानु, अत्यत्ताल्-करॆदरू, ऒनुम्- स्वल्पवू (लेश मात्रवू निन्न आभिमुख्यवन्नु तोरिसदॆ), वारायाकि लुम्-(नीनु) बरदॆ इद्दाग्यू, ऎण्णॆ तॆन्निक्कु-नन्न तलॆगॆ, र्उ-निन्न, कमलम् अन्न-कमलदन्तॆ अत्यन्त भोग्यवाद, कुरै-ध्वनिसुव (वीरर) गॊलुसुगळुळ्ळ, कूल् - पादगळु, कोलम् आम्-अलङ्कारवागि तेजस्करवागुवुवु. ఱ ( सगार ॥ कालाधीश्वरचक्रशङ्खविलसत्पाणे ! जगदक्षक ! त्वं नारायण एव सर्वजगतां स्रष्टा७ष्य हो ! रक्षकः । इवं बहुधारिसि घोषणरवैराहूय च त्यामहं भग्नाशो७ तथा७पि ते पदयुगं मर्न् भूषायते। ता॥ (अवनु तम्मल्लि प्रणयियागिद्दुदन्नु हेळि ईग अवनल्लि तमगॆ उण्टाद प्रणयवन्नु वर्णिसुत्तारॆ. शङ्खचक्रधारिये ! जगतृष्टि स्थितिलयकर्तनाद सारायणने! ऎन्दु ऒन्दॊन्दागि निन्न गुणगळन्नु नानु हेळि उद्योषिसि करॆदाग्यू नीनु लेशमात्रवू आभिमुख्यवन्नु तोरिसदॆ इरुत्तीयॆ. हीगॆ इद्दाग्यू निन्नल्लि ननगॆ इरुव प्रेमातिशयवु निन्न पादारविन्दगळन्ने नन्न शिरस्सिगॆ अलङ्कार वागि प्रकाशिसुवन्तॆ माडुत्तिदॆ (ऎन्दु भाववु). 5 390 तृतीय दशक.. (७) कुरैकर्कॆ नीट्टि मण्ण कोलवामना कुरैकल् कैकॊप्पुवारकळ् कूड निन्न मायने, विरैकॊळ्वुम् नीरुव कॊण्णॆत्त माडोनेलुम् उ९, उरैकॊळ् शोदि तिरुवुरुववॆन्नदाविमेलदे
مع प्र कुरै - वीरगॊलुसु धरिसिरुव, कल् कळ्-पादगळन्नु, नीट्टि-नीडि, मण्लोकवन्नॆल्ला, कॊण्ण-अळॆदुकॊण्ड, कोलम्- दिव्य सौनरवुळ्ळ, वामना-वामनने, कुरैकल्-आ (वीरगॊलुसुळ्ळ) पादगळन्नु कुरितु, कैकॊप्पुवार्ळ् – अञ्जलिमाडुववरु, कूड- तन्नन्ने सेरुवन्तॆ, निन(उपायवागियू उपेयवागियू) निन्त मायने-आश्चरभूतने, विकैकॊळ् - परिमळभरितवाद, पूवु- पुष्पवन्नू, नीरुम् - तीर्थवन्नू, कॊण्णु तन्दु, एत्त माट्टॆ नेलुम्-स्तोत्रमाडलु नानु शक्तनल्लदॆ इद्दरू, उरै-वेदान्न वचन गळिन्द, कॊळ् अपरिच्छेद्यवाद, शोदि-तेजोमयवाद, र्उ-निन्न, तिरु उरुवम् – दिव्यमङ्गळ विग्रहवु (दिव्यशरीरवु), ऎन्नदु आवि मेलदु - नन्न आत्माविनमेलॆये आसक्तवागिदॆ. (नन्न आत्मनन्ने विषयाकरिसिदॆ). ( सगार ॥ मातुं भूमितलं समस्तमपि यत्पादाब्रतो वामन ! त्वं जातोत्र तवाम्फिपङ्कजरताां मायिनं संश्रिताः। नाहं त्वां करि मर्चय्र कुसुमतो धम्मो७ पाद्यादिभि र्दिव्यं ते७स्ति तथापि चात्मनि हि मे वेदानदॊडं वपुः ॥ ता॥ (नानु अकिञ्चनवादरू निनगॆ नन्न आत्मवस्तुवे धारक वागिदॆयॆन्दु हेळुत्तारॆ.) लोकवन्नॆल्ला निन्न पादगळिन्द अळॆदु कॊण्ड दिव्य सौन्दरवुळ्ळ वामनने ! आश्रितरिगॆ प्राप्य प्रापकभूतनागि निन्त मायाचेष्टितने ! पुष्पतीर्थादिगळन्नु समर्पिसि निन्नन्नु स्तोत्र माडलु नानु शक्तनल्लदॆ इद्दरू, वेदान्तवाक्यगळिन्दलू चतुर्थ शतक. 391 अपरिच्छेद्यवाद दिव्य तेजोमयवाद निन्न दिव्यमङ्गळ विग्रहवु नन्नल्लिये आसक्तवागि नन्नन्ने विषयाकरिसिदॆ. (८) ऎन्नदानिमेलॆयायेर्कॊळ्ळ लकमुम् तुन्नि मुमाकि निन्नशोदिनमूर्तिया, उन्नदॆन्नदावियुवॆन्नदुन्नदावियु, इन्नवण्णमे निन्नयॆरैक्कवल्लेने,
। ऎन्नदु आनिमेलैयाय् - नन्न आत्मवस्तुविनमेलॆ आसक्त वागि, एकॊळ-औल्यवुळ्ळ, एलकमुम्-सप्त (सकल) लोक गळल्ल, तुन्नि-पूर्णवागि व्यापिसि, मल-समस्त पदार्थगळू, आकि-ताने आगि (तनगे सेरिरुवन्तॆ, निन-निन्त, शोदि-स्वयञ्ज्योति रूपवाद, नम् - ज्ञानवन्नु, मूर्तियाय् - स्वरूपवागि उळ्ळवने, ऎन्नदु आवि - नन्न आत्मस्वरूपवु, उन्नदुम् - निन्नदू (निनगॆ भोग्यवागियू), उन्नदु आवि - निन्न दिव्यात्मस्वरूपवु, ऎन्न दुम् - नन्नदू ( ननगॆ भोग्यवागियू ), इन्नवण्ण मे – ई प्रकारवे, निनाय्-निन्तवने, ऎनु- ऎन्दु, उरैक्कवल्लेने-हेळ बल्लॆनो ? (इदन्नॆल्ला हेगॆ वर्णिसबल्लॆनु ?) ( 3-md-8 ॥ )— प्रीत्या चात्मनि मे त्वमुज्वलतनुर्ज्ञानात्मकस्सर्वतो लोर्का सप्त च सम्प्रविश्य सकलं भूत्वा स्वयं भाजसे अक्का मे तव वश्य एव च तवाप्याता वशो मे हरे ! दृष्टा चाखिलमित्थ मित्यपि च तद्वक्कुं न शक्यं हि मे ॥ ता॥ (ऒब्बरन्नु बिट्टु ऒब्बरु इरलारदन्तॆ नम्मिब्बरिगू उण्टा गिरुव प्रेमबद्धवु वाचा वर्णिसलु शक्यवल्लवॆन्दु हेळुत्तारॆ. नन्न आत्मवस्तुवन्ने आश्रयिसि अत्युज्वलवाद सर्वव्यापि-दिव्यज्ञानमय तेजोमूर्तियुळ्ळवने ! नन्न आत्मस्वरूपवु निनगॆ भोग्यवागियू 392 तृतीय दशक, निन्न दिव्यात्मस्वरूपवु ननगॆ भोग्यवागियू इरुवुदरिन्द, ई प्रकार वन्नु नानु याव उक्तिगळिन्द वर्णिसबल्लॆनु ? (इदु वर्णिसलु असाध्यवॆन्दु भाववु (९) उरैक्कवनल्लेनन्नु लप्पिल् कीर्ति बॆळ्ळर्ति, करॆक्कन्नु शॆ९ र्ना कादयलेर्ने, पुरैप्पिलाद पररने पॊय्यलाद परंशुडरे, इरॆत्तु नल्ल मेन्मक्कळे यानुमेने, प्र! उरैक्कवल्लेनल्ले (निन्न आश्रितवात्सल्यवन्नु) नानु वर्णि सलु शक्तनल्ल. (एतक्कॆन्दरॆ- उलप्पु इल्-अन्नविल्लद, र्उ-निन्न, कीर्ति-वात्सल्यद प्रख्यातियॆम्ब, वॆळ्ळर्ति-समुद्रद, करैक्कण्-तीर दल्लि, र्ना-नानु, ऎनु-ऎन्दिगॆ, शॆल्व-सेरुवॆनु? कादल् (नन्न) प्रेम दिन्द, मैयलेतिर्ने - अत्यन्त शोभवन्नु हॊन्दिदॆनु. पुरैप्पु इलाद-दोषलेशवू इल्लद, परस्परने - सर्वस्मात्परने, पॊय् इलाद सत्यस्वरूपनाद, परंशुडरे-निरतिशयौल्यवुळ्ळवने, नल्ल- विलक्षणज्ञानादिशीलराद, मेल्-सर्वोत्कृष्टराद, मक्कळ-नित्य सूरिगळु, इरैत्तु-महाघोषदॊडनॆ, एत्त-स्तोत्रमाडुत्तिरुवन्तॆ, एर्ने- नानू स्तोत्र माडिदॆनु. ( स-गा-र ॥ - वक्कुं नैव हि शक्तिरस्ति मम ते कीर्त्यपारं कदा यामि श्रीधर! भक्तिवश्यहृदयो मुगि७ तेजोनिधे! । सर्वस्मात्पर! दिव्यलक्षणगुण! श्रीसूरिसंस्तव्य! भो देव! श्रीपुरुषोत्तमाल्य करव स्तोत्रं तवा७हम् ॥ ता॥ (निन्न प्रणयातिशयवन्नु नानु वर्णिसलारॆनॆन्दु हेळु तारॆ निन्न आश्रितवात्सल्यवन्नु नानु वर्णिसलारॆनु. अपारवाद निन्न कीर्ति समुद्रद तीरवन्नु नानु ऎन्दिगॆ सेरुवॆनु ? नन्न प्रेम दिन्द नानु मनःक्षॆभवन्नु हॊन्दिदॆनु. निर्दोषनाद सर्वस्मा तरने! सत्य स्वरूपियाद परज्योतिर्मयने ! दिव्यज्ञानादि सम्म चतुर्थ शतक. 393 न्नराद नित्यसूरिगळिन्द स्तोत्र माडल्पडुव निन्नन्नु अज्ञनाद नानू कूड स्तोत्र माडलारम्भिसिदॆनु. (इदु नन्न मध्यद कारवु ऎन्दु भाववु.) (१०) यानुमेलॆ मेणलकुव मु मेत्रि, प्पियुम् तानुमेलुम् तन्नॆये वेत्त वॆस्ट्दु, तेनु पालुम् कन्नलुमुदुवाकि तिप्प, यानुमॆरानैये येर्ने यानुाने. ف प्र॥ यानु-नानू, एत्ति-स्तुतिसि, मम्-अज्ञ सर्वज्ञ विभागविल्लदन्तॆ, एलकुम्-ई (सप्त) सर्वलोकगळू, एत्ति-स्तुतिसि, पियु- अदरमेलू, तानु-(सर्वज्ञनाद) आ सर्वॆश्वरने, एलुम् – स्तोत्रमाडिदरू, तन्नॆ - (अपरिच्छिन्न स्वभावनाद तन्नन्नु, एत्त एत्त-मेलॆमेलॆ स्तोत्र माडुत्त होदरॆ, ऎष्टु ऎल्लि, ऎय् दुम्-मुगियुवुदु? तेनु-जेनुतुप्पवू, पालुम्-हाल्कू कन्नलुम्-सक्करॆयू, अमुदु अन्नवू, आकि-आगि, तित्तिप्प-अवु गळन्तॆ) रुचियागि, ऎम्-ननगॆ अनुभववन्नुण्टुमाडिद, पिरानैये महोपकारकनन्ने, र्या - नानु, उर्य्या - उद्बविसुवुदक्कॆ, यानु-नानू, एत्तिर्ने-स्तुतिसिदॆनु. (3-2-811)-
सोतुं चेत्सव७हं च सकला लोकायंश्रीधर सादच्युत एव च स्तुतिरियं किं वा७स्ति शक्या क्वचित् ? । दिव्यं तन्मधु दुग्ध मेव मधुरं किं शर्कराखण्ण ए वाहो मृतं किमित्यहमपि सौम्यनमुजीवितुम् ॥ ता॥ (अपरिच्छिन्न महिमनाद सर्वेश्वरनन्नु यारू वर्णिसला ररु, अवनू तन्नन्नु समग्रवागि स्तोत्रमाडलारनु. इन्तह भग नन्ननन्नु नानु नन्न उजीवनक्कागि स्वल्प मट्टिगॆ स्तुतिसिदनॆन्दु हेळुत्तारॆ. सर्वलोकगळू अवनन्नु स्तोत्र माडिदाग्यू, अवने तन्नन्नु स्तोत्र माडिदाग्यू, अवनु अपरिच्छिन्न महिमनादुदरिन्द394 तृतीय दशक. मेलॆ मेलॆ महिळॆयु अपारवागि इद्दे इरुवुदु. आदुदरिं द वर्णिसलशक्यवागिये इरुवुदु. सर्वविध भोग्यवस्तुवू ननगॆ अवने आगिरुवुदरिन्द (जेनु-हालु-सक्करॆ-अन्न-इवुगळन्तॆ रुचि जनक नाद नन्न स्वामियन्नु नन्न उज्जिवनक्कागि स्वल्प मट्टिगॆ स्तुतिसिदॆनु (११) उय’ वुपायम् मनि तेति कण्णनॊण् कल्ल्, 23 शॆय्य तामरै पून र्तॆकुरुकूर् चडकोर्प, पॊय्यल् पाडलायिरत्तुळिवैयुम् पत्तुम् ऎल्लार्ळ्, वैयम् मन्नि वीसॆ तिरुन्नु विष्णु मास्टर् मग्गूडे, प्र उवु उपायम्-उद्बविसुव उपायवु, मङ्खु इन्नै- बेरॆ इल्लदॆ इरोणवन्नु, तेटि चॆन्नागि परिशीलिसि (निरूपिसि), कर्ण्ण- (आश्रितवत्सलनाद) श्रीकृष्णन, ऒळ - भोग्यतमवाद, कळ् मेल्-पादगळमेलॆ, शॆय्य ताम-कॆन्दावरॆ हूवुगळुळ्ळ, पनम्, -क्षेत्र तीर्थगळिन्द कूडिद, र्तॆ-दक्षिणदिक्किनल्लिरुव नल्-स्थान्यवाद, कुरुकूर्-कुरुकापुरिगॆ निर्वाहकराद, शडकोर्प-नवाारु (रचिसि इरुव), पॊम् इल्-मिथ्या वचनरहितवाद (सत्यवचन भरित वाद), पाडल् - कीर्तनरूपवाद, आयिरुळ् - सहस्रपद्य मालॆ यॊळु, इवैपत्तु-ई हत्तु पद्यगळन्नू, वल्ला कळ्-(अभ्यसिस) बल्लवरु, वैयम्- भूलोकदल्लि, मन्नि - बहुकाल स्थिरवागि सौख्य दॊडनॆ इद्दु, नीरन्नु सुप्रसिद्धरागि बाळि, मण्डे-ई भूमि यॊडनॆ, विण्णु-परमपदवन्नू, आळ्व-आळुवरु. (उभय विभूति साम्राज्यवन्नू पडॆयुवरु ) (2-70-811)- नान्यताधनम सर्वजगतामुज्जिवनायेत्यसौ श्रीकृष्णस्य पदाब्ब युग्यनुतये राधासहस्रं मुनिः । दिव्यश्रीकुरुकेश्वरररिपुः प्राह स्वयं ये पुन सदं दशकं पठ भुवि ते भूमेर्दिवशेश्वराः ॥ चतुर्थ शतक. 395. ता॥ (ई दशकवन्नु पठनमाडबल्लवरु उभयविभूति साम्राज्य वन्नु पडॆयुवरॆन्दु फलवन्नु सूचिसुत्तारॆ. उजीवनोपायवन्नु चॆन्नागि निरूपिसि श्रीकृष्णन चरणारविनस्तुतियं माडुवुदक्कागि श्री शठारिमुनिवररिन्द रचितवाद सत्यवाक्यभरितवाद सहस्र पद्य मालॆयॊळु ई दशकवन्नु बल्लवरु ई लोकदल्लि चिरकाल चॆन्नागि बाळि सुप्रख्यातरागि उभयविभूति साम्राज्यवन्नू पडॆयुवरु. ( द्र-उ-सं ॥ प्रीतः परं हरिरवुष्य तथा स्वभावा- देतन्मनोवचन देहकृतक्रियाभिः । सकन प्रमुखसर्वविधस्वभोग- सङ्क्लिष्टवानिदम.वाच्य मुनितीये ॥ (3-en-ca-8 ॥ )— चेतोगन्धानुलेपस्तुतिवचन कृतकटोल्यु पात्ता- आत्कारः प्राणवासि कलितवरशिरोभूषणश्चितनेन । शीर्ज्ञा सत्पाद पीठस्सुतनुसदनतामात्मरूपे वितत्व- नन्यन्यात्मत्व योगात् प्रभुरगणि मिथष्टभावो७थ तेन (ई तृतीयदशकद सारांश) ई मूरनॆय दशकदल्लि श्री शठारिमुनिवररु सर्वदेश-सर्व काल-सर्वावस्थॆगळल्लि उण्टागबहुदाद भगवदनुभवगळन्नॆल्ला ईगले इल्लिये हॊन्दबेकॆ०दु अत्युत्कटवाद आशॆयुळ्ळवरादुद रिन्द, श्री भगवन्ननु इवरल्लिये तन्न प्रीत्यतिशयवन्नु तोरिसलु, इवरू कूड ई प्रणयातिशयवन्नु अनुसन्मानमाडि वर्णिसि सन्तुष्टरागि इदारॆ. 396 चतुर्थ दशक.