तृतीयशतकदल्लि-द्वितीयदशक. (मुन्नी आलम्पडॆत्त -) (ई दशकदल्लि श्री शठारिमुनिवररु तम्म करणसङ्कोचदिन्द भगवदनुभवयोग्यतॆयु इल्लवॆन्दु व्यामोहवश्यरागिरलु श्री शेषगिरियल्लि तानु सर्वसुलभनागि निन्तिरुवुदन्नु भगवन्ननु तिळिसि समाधानपडिसिदनॆन्दु वर्णिसल्पट्टिदॆ.) (१) मुर् ञं पत्त मॆल्कुकिल् वण्णने, अनाळ् नी तन्न वाय९ वडॆयु९, वॆन्नाळ् नोयु पीय विद्यॆ कळॆ वेरप्पाम्’न्नु, निवन्नु कॊडुवने, ऎन्नाळ’ यानु 244 तृतीय शतक. प्र मुन्नि-मूरुविधवाद नीरुळ्ळ, लम्-लोकवन्नु, पठ्यत- सृष्टिसिद, ऎम् मुकॆल् वण्णने-नम्म (नील मेघवर्णने! अन्नाळ् आ सृष्टि कालदल्लि, नी तन्न-नीनु नमगॆ (निन्नन्नु हॊन्दलु) कॊट्ट, आर्य-शरीरद, व-बन्धकमार्गदल्लि होगि, उर्ल्वे- गर्भनरकादिगळल्लि प्रवेशिसि सन्ननाद नानु, वॆन्ननाळ- ज्ञानवु हुट्टिदमेलॆ) परितापजनकवाद कालदल्लि नोम्-(अहङ्कारार्थ कामादिरूपवाद) व्याधिगळु, नीय - नाशहॊन्दुवन्तॆ, ऎनै कळ्ळि- (अवुगळिगॆ कारणवाद) करगळन्नु, वेर् अ-मूलनाशवागुवन्तॆ, पाट् न्नु-कित्तु हाकि, र्या-नानु, उन्नै-निन्नन्नु, इनि-इन्नु मेलॆ, वन्नु-बन्नु, ऎन्ना-यावकालदल्लि, डुर्व-सेरुवॆनु ? ( 2-ma-8 11 )– लोकं च त्रिविधामृ संश्रयमिमं सृष्टिशकर्ता७सि नः कारुण्यात्म पयोदवर्ण ! यदहं त्वद्ध कायानुगः । सपो७स्त्रि महार्ति पापसरणिं हत्वा समूलामिमां त्वां सम्प्राप्य कदा भवामि भगर्व ! धम्मो न वेदि स्वयम् ॥ ता॥ सकल लोकसृष्टियं माडिद नीलमेघश्यामने ! निन्नन्ने हॊन्दुवुदक्कागि नीनु कॊट्टिरुव शरीरद बन्नकमार्गदल्लि होगि सप्तनाद नानु सकल सापमूलवाद करगळन्नु समूलवागि नाश पडिसि निन्नन्ने सेरुवकालवु ऎन्दिगॆ बरुवुदो ऎन्दु भगव ताप्ति कालवं नीक्षिसुत्तारॆ. (२) वन्ना वैयवळन्न वॆम् वामना, र्नि पना माडप्पल् पिटियिल् पडिकिन्न दर्ता, तॊन्मा वल्विनै तॊडकळ्ळि मुदलरिद्दु, 1 निन्ना ताळ् शेन्नु निदॆनुकॊलो, प्रति वल्-कातिन्यदिन्द बलिष्ठवाद, मा-विशालवाद, वैयम्- भूमियन्नु, आळन्न- अळॆद, ऎम् रामना-नम्म वामनने, र्नि- द्वितीय दशक.
245 निन्न, पल्- अनेकविधवाद, ना मायम् महा मायारूप वाद प्रकृतियिन्द उण्टाद पल् सिविवियिल् (देवादि) अनेक जन्म गळल्लि, पडिन हॊन्दि सेरिरुव, र्या-नानु, तॊल्-अनादियाद मा-अपरिच्छेद्यवाद, वल्- प्रबलवाद, ऎन्य-पापगळ, तॊडर कट्टॆ आनुबगळन्नु (परम्परॆगळन्नु), मुदल् - समूलवागि, अरिन्नु- छेदिसि, र्नि-निन्न, मा-श्लान्यवाद, ताळ्-पादगळन्नु, शेर्नु-सेरि, निदु-स्थिरवागि निल्लोणवु, ऎल्लानुकूल -याव कालदल्लो! नुकूल’-याव (2-12811)- मातुं त्वं पृथिवीं विशालकठिनां पादाब्ब तो वामन- श्रीशाभूः कि! मायया तव हरे! नानाविधानतः । क्लिद्रोहं बत! दुर्निवारदुरितशानुबनावळि- मूलच्छेदकरः कदा तव महत्पादाम्युजं संश्रये ? । ता॥ (वामनावतारदल्लि माडिद महोपकारवन्नु स्मरिसि, जग इन्नॆल्ला अळॆद आ पादारविन्नवन्नु ऎन्दिगॆ सेर वॆनॆन्दु हेळुत्तारॆ. विशालवागियू कठिनवागियू इरुव भूमियन्नॆल्ला अळॆद वामनने! निन्न मायारूपवाद प्रकृतिगॆ वश्यनागि अनेक जन्मगळन्नु हॊन्दि सप्तनागिरुव नानु प्रबलवाद पापकगळन्नु समूलवागि छेदिसि निन्न श्लाम्यवाद पादारविनगळन्नु स्थिरवागि ऎन्दिगॆ सेरुवॆनो ! ऎन्दु हम्बलिसुत्तारॆ, (३) कॊल्ला माक्कॊल्ल कॊलैतॆयु हारतप्पोर्, ऎल्ला नैयुसिरुनिलत्त वित्त वॆस्टाय्, पॊल्ला वार्यि पुणर्वि दक्कल, शोल्लायानु च्चार्वदर् शनिये प्रति कॊल्ला – कॊल्लुवुदक्कॆ आयुधवल्लद, मा - कुदुरॆयन्नु नडॆसलु साधनवाद, कोल-चावटि कोलिनमूलक, कॊलैकॆयु - शत्रुवधवम्माडि, पारतर् - भारतयुद्धदल्लि, ऎल्लानै युम् (भूभारवागिद्द) उभयपक्षगळ सैन्यगळन्नू, इरुनिलत्तु 246 तृतीय शतक. (धर्मक्षेत्रवाद) महाभूमियल्लि, अवित्त नाशपडिसिद, ऎन्साय् नन्न स्वामिये ! पॊल्ल – अनर्थ हेतुवाद, आक्ट्र्यि-शरीरद, पुणर्विन्य-सम्बन्नवन्नु, अक्कल् भेदिसलु यत्निसिदरू, अ (नन्निन्द) अदु छेद्यवल्ल ; र्या-नानु, उन्नै-रक्षकनाद निन्नन्नु, शार्वदु - सेरुवुदक्कॆ, ओरगि - ऒन्दु ऒळ्ळॆ उपायवन्नु, शिल्लाय्-(अर्जुननिगॆ हेळिदन्तॆ) कृपॆयिन्द हेळु. ( 2-1-811)- नेतुं वाजिगणं हि वेत्रभदभूं शस्त्रहीनो ७वधी- र्दुर्ष्टा भारतसङ्गरे ! मम विभो ! त्वं सर्वसेनानक । भूम्यामत्र न नश्यति स्वयमयं दुर्दॆहबन्नू मम स्वार्मि ! मे वद साधन तव महासज्ञाय संरक्षितुः ॥ ता॥ (कृष्णावतार चरितवन्नु स्मरिसि, आ कालदल्लि नानु निन्नन्नु आश्रयिसलिल्लवॆन्दु खिन्नरागुत्तारॆ. शस्त्रवन्नु तानु हिडियदॆ, सारथ्य वन्नु माडुवुदक्कागि चावटिकोलन्नु हिडिदु, भारतयुद्धदल्लि (भूभारवागिद्द) उभय पक्षगळ सैन्यगळन्नू ध्वंसमाडिद नन्न स्वामिये ! अनर्थहेतुवाद ई शरीरद सम्बनवन्नु भेदिसलु नन्निन्द साध्यवल्ल. आदुदरिन्द सर्वरक्षकनाद निन्नन्नु नानु सेरु वुदक्कॆ ऒन्दु ऒळ्ळॆ उपायवन्नु नीने हेळि अर्जुनन्नु अनुग्रहिसि अनुग्रहिसु - ऎन्दु प्रार्थिसुत्तारॆ. दन्तॆ नन्न (४) त नच्चडरॊळियाकि, यॆन्नुम ऎक्केडि यणम् निम्मन्न वॆन्साय्, ताळ्मॆ मनॆ हॆण्णु म् तविर्न्नु निक् ताळि, वार्ता शेरुम् वकैयुरुळाद वन् प्र शू-ऎल्लवन्नू सुत्तिकॊण्डिरुव, नच्चुडर् - ज्ञान प्रभॆयुळ्ळ, ऒळ्ळॆ आकि- स्वयं प्रकाशस्वरूपनागि, ऎम्-यावागलू, ए-विकास, केडु सङ्कोचवू, इल्लि इल्लदन्तॆ ऎण- सर्वप्रदेशदल्लि निम्मन्न पूर्णवागि व्यापिसिरुव, ऎन्नाम् नन्न द्वितीय दशक. 247 स्वामिये, म(निन्नन्नु हॊरतु) इतरवाद, ऎष्टु म-समस्त विषयगळल्ल, ताळ्मॆ प्रावण्यवन्नु, तविनु बिट्टु, र्नि-निन्न, ताळ्-पादगळ, इ-युगळद, कि-कॆळगॆ, वाणि-बाळोणवन्नु, र्या-नानु, शेरुव-हॊन्दुव, वकै प्रकारवन्नु, वन्नु (नन्न मुन्दॆ बन्दु निन्तु, अरुळाय्-कृपॆयिन्द हेळु. ( सगार ॥ - ज्ञानौल्यमहानिधे ! मम विभॆ! सर्वत्र च व्याप्तित समूर्णो७सि सदापि चद्य दयया स्थिता मदग्रे वद । धन्य७सन्नु कथं भवेयमनघस्सन्न भावान्तर तादामु जयुमात्र शरणर्म! मुरारे! हरे? । ता॥ (निन्न अन्नरामित्ववू ननगॆ उत्तारकवागलिल्लवॆन्दु हेळि, अवतारमाडि प्रत्यक्षदल्लिये नन्नन्नु अङ्गीकरिसबेकॆन्दु प्रार्थिसु तारॆ.) सर्वत्र व्यापिसि इरुव ज्ञानप्रभॆयुळ्ळ स्वयम्प्रकाशस्वरूप नाद नीनु सङ्कोचविकासगळिल्लदॆ सर्वत्र प्रकाशिसुत्तिद्दीयॆ. इतर विषयव्यावृत्तनागि नानु निन्न पादारविनयुगळवन्ने आश्रयिसि उच्चविसुव प्रकारवन्नु ननगॆ नीनु प्रत्यक्षनागिये (अवतरिसि बन्दु) निन्तु उपदेशिसु ऎ (५) वन्याय पॊले वन्नु न्मननै नी, शिनामल् शॆयायिदुवे यिदुवाकिल्, कॆन्सार् काखार्वि कोमलर् तिरुनिन्त्त वॆन्नाय, यानु हॆण्णु वट्टणुकिने, प्र! वाय’पोले-(प्रह्लाद-गबेन्द्रादिगळन्नु कुरितु) बन्द हागॆ, वन्नु म्-(रक्षिसुवुदक्कॆ बन्दादरू, ऎण्णॆ-नन्न, मन-मन स्सन्नु, नी-नीनु, शिन्हामल्-शिथिलवागदन्तॆ, शय्याम्-माडुवुदिल्ल. इदुवे-हीगॆ कैबिडोणवे, इदु आकिल्-निन्न स्वभाववॆम्बिदु आदरॆ कॊट्टु आर्-गॊञ्चलुगळिन्द तुम्बिद, कायार्वि - अतसी जातिय वृक्षद, कॊलुवलर् - रम्यवाद हूविन, तिरुनि - बण्णवुळ्ळ, ऎन्साय्-नन्न स्वामिये, र्या-नानु, उन्नै- (इष्टु सन्सरनागि 3 248 तृतीय शतक प्रकाशिसुत्त नन्नन्नु वशीकरिसिद) निन्नन्नु, ऎष्टु - ऎल्लिगॆ, नन्नु-बन्दु, अणुकि-आश्रयिसबल्लॆनु ? (2-3-811)- प्रादुर्भाववकात्सवागतममुं चेतो न मे त्वां भजेत् ! त्वत्माप्तिर्यादि दुर्लभा७ सततु चैवं मम श्रीपते । कुत्रावन्नु कदा७७श्रयेयमतसीगुच्चाळिसच्छायमॆ- वैनं तां मम नाथमच्युतम ! भाग्यं किविडिदृम? ॥ ता॥ (हागॆ ननगोस्कर चिरकाल इल्लि वासमाडदॆ इद्दरू, प्रह्लाद-गजेनादिगळिगॆ प्रत्यक्षनादन्तॆयादरू सत् प्रत्यक्षनाग बेकॆन्दु प्रार्थिसुत्तारॆ. ऒन्दुसल बन्दु प्रत्यक्षनागियादरू नन्न वनशैथिल्यवन्नु नीनु निवारण माडुवुदिल्ल. हीगॆ कैबिडोणवे निन्न स्वभाववागिद्दरॆ, रमणीयवाद निन्न विग्रहसौनरवन्नु अनु भविसलु नानु ऎल्लि निन्नन्नु आश्रयिसबल्लॆनु ? ऎन्दु हेळुत्तारॆ. (६) कि९ किल्लेर्ल मुननाळ, अशारट्गळ कुवैत्तकणो तिन्९, पल्लायिरमयिर्तॆय परमा, र्नि नदिताळ नणुकुवदॆ 3 لن L प्र॥ मनना शाल् - पूर्वकालदल्लॆल्ल, र्कि ऎर्ल (नान ऒळ्ळे काव्यगळन्नु माडलु शक्तनॆन्दु मुन्दाळागि निल्ललिल्ल. कर्तृ ऎर्ल (दुष्ट कृत्यगळन्नु माडलारॆनॆन्दु हिञ्जरियलिल्ल. (ईप्रकार कृत्याकृत्य विवेकविल्लदॆ) अशारळ- अत्यल्पसारवुळ्ळ (असारवाद), अवै-आ दुर्विषयगळन्नु, शुवैत्तु-अनुभविसि, आकन्नु ऒन्स्- (निनगॆ) दूरस्थनागिबिट्टॆनु. पल् आयिरम् उयिर् - अनेक सहस्र प्राणिगळन्नु, शॆय्द-सृष्टिसबल्लवनाद, परमा - सर्वोत्कृष्ट शक्तियुक्तने, र्नि-निन्न, नल्- अप्राकृतवाद, र्फो अतिरमणीयवाद, शोदि-तेजोमयवाद, ताळ-पादगळन्नु, नणुकुवदु - आश्रयि सोणवु, ऎ. - यावागलो ! ( सगार ! - द्वितीय दशक. 249 कृत्या कृष्णविवेकशून्यहृदयासं पुरा सर्वदा नानादुर्विषयप्रवर्तितमना दूरं गतो७हं तव । सङ्ख्यातीतमनेकजन्नु निवहं सङ्कल्प मात्राद्यवा नुत्राद्याप्ति परः ! कदा बत! भजे दिव्यं त्वदं द्वयम? ॥ ता॥ (इतर विषयप्रवणनाद नानु निरतिशयभोग्यवाद निन्न पादगळन्नु ऎन्दिगॆ सेरुवॆनॆन्दु हेळुत्तारॆ. इदुवरॆगॆ कर्तव्यवाद कारगळल्लि नानु प्रवर्तिसलू इल्ल; अकर्तव्यवाद दुष्ट काव्यगळिन्द निवृत्तनागलू इल्ल. हीगॆ दुर्विषयप्रवृत्तनागि नानु निनगॆ दूर स्थनागि बिट्टॆनु. सकल लोकसृष्टियम्माडिद सर्वशक्तनाद निन्न दिव्य तेजोमयवाद पादगळन्नु ऎन्दिगॆ सेरुवॆनो ! – ऎन्दु हम्बलिसुत्तारॆ. (2) Wa इनु नाविरुरुर नॆस्ट्, मॆय’ञ्ञानमि निन्नॆय.यल्’ पिप्पणि, ऎक्स् मॆद्दु मॊवु निन्नु नि मॆनचोदि क्कण्ण मेवुदुमॆ, 29 प्र नॆ-मनस्से !, ऎनु-यावागलू, इर स्थिरुन्नु- (ई संसारबन्धदल्लि) इद्दु इद्दु, इर-दुःखपट्टु, मॆनम्- तत्त्वज्ञानवु, इनि- इल्लदॆ, निनै इयल् - पापदिन्द प्रवृत्तवाद, पिऒप्पु- जन्मगळल्लि, अन्सि - मुळुगि, नाम् - (इदे यात्रॆयागि युळ्ळ) नावु, ऎनुम्-सर्वकालदल्लि, ऎष्टु म्-ऎल्ला वस्तु गळल्ल, ऒटवु अ-विच्छेदविल्लदन्तॆ, निम्मन्नु परिपूर्णवागि व्यापिसि निन-निन्तिरुव, मॆट् नम् सत्यज्ञानस्वरूपियाद, शोदि ज्योतिर्मयनाद, कण्ण-श्रीकृष्णनन्नु, मेवुदु - यावाग सेरुवॆवु ?250 ( सगा-र ॥ - तृतीय शतक. हे चित्र ! त्वदधीन एव सततं मोहाग्निमगॆ ७हं दुःखी पापरतो भवामृाधिगतः ! किं मन्दभाग्यस्य मे । किञ्चित्साधनमस्ति तस्य परमज्योतिर्मयस्याश्रये श्रीकृष्ण स्य समस्तवस्तुनिवकव्याप्ति प्रतिष्ठानृतः! ॥ ता॥ (मन्नभाग्यनाद ननगॆ प्राप्तिसाधनवु इल्लवॆन्दु कॊरतॆ पडुत्तारॆ. ऎलै मनस्सॆ !! यावागलू नानु संसारपाठदल्लिये सिक्कि तत्त्वज्ञानविल्लदॆ पापप्रवृत्तवाद अनेक जन्मगळल्लि मग्ननागिरु वुदरिन्द सर्वव्यापियागि सत्यज्ञानस्वरूपियाद दिव्यतेजोमय नाद श्रीकृष्णनन्नु यावाग सेरुवॆनु ? (अवनन्नु हॊन्दलु ननगॆ साधनवे इल्लवॆन्दु विषण्णरागिद्दारॆ ) (८) मेवु तुविनैक विडुत्तुमिले९, ओवुद र्युकल्’ वणआर्लॆ, पावुल्शीर् कण्णा र्वपरंशुडरॆ, कूवुर्ड्प्रॆ काणम्मॆय’द हूवुवने प्र। मेवु तुन्नम्-सन्तत दुःखजनकवाद, एनैकट्टॆ-पापगळन्नु, विडुत्तु मॆर्ले (नानु) नाशपडिसलू इल्ल ; ओवुदल् इन्द्रि- अविच्छिन्न वागि, र्उ-निन्न, कल्पादगळन्नु, वणर्लॆ-नमस्करिसलू इल्ल. पावु-सर्वत्रवितवागि, तॊल्-अनादियागि स्वाभाविकवा गिरुव, शीर्-कल्याणगुणगळुळ्ळ, कण्णा-श्रीकृष्णने, ऎण्णॆ-नन्न, परं शुडरे-निरवधिकतेजोरूपने, कार्णा-(निन्नन्नु) काणबेकॆन्दु, कूवुर्न्-कूगुत्तिदेनॆ. ऎष्टु ऎय्दॆ ऎल्लि आश्रयिसलु, कूवुर्व- कूगुवॆनु ? (2-12-811)- नानादुःखकराघराशिसरविध्वंसाय यत्न न मे त्वत्पादाजसन्नतिश्च सततं वा मे श्रीपते । सौशील्यादिनिधे ! ममापि च विभो! श्रीकृष्ण ! तेजॊनिधे! पश्यं तव दिव्यरूपमिति च क्रस्वामि! कुत्राश्रये? ॥ द्वितीय दशक. 251 ता॥ (साधनानुष्ठानविल्लदॆ इरुव नानु ऎल्लिगॆ बन्दु निन्नन्नु आश्रयिसलु कूगुवॆनॆन्दु हेळुत्तारॆ. सन्नतदुःखजनकवाद नन्न पापगळन्नु, नानु साधनानुष्ठानदिन्द नाशपडिसलू इल्ल ; अविच्छिन्न वागि निन्न पादगळन्नु नमस्करिसलू इल्ल. आदरू, निरवधिक कल्याण गुणाकरनाद श्रीकृष्णने ! परज्योतिरूपनाद निन्नन्नु काण बेकॆन्दु वृधा कूगुत्तिदेनॆ. इन्तह नानु निन्नन्नु ऎल्लि आश्रयिस बल्लॆनॆन्दु भाववु. (९) कविवि बिडुविनै, तूगॆ गुळ् निन्न, पाविर्य पलकालव, वृतितिकृत मरुकिन् मेवि यन्नानिरॆ काव्यवन्नु लकमॆल्लाम् ताविय वम्मानै ऎक्स्नि तलैप्पॆयवने प्रति कॊडुविन्य- क्रूरवाद पापगळुळ्ळ, तूळ्-संसारपाश दल्लि सिक्कि, निन्न निन्तु, पलकालम्-अनेक कालदवरॆगॆ, तितिकैत्तु- हॊरगॆ हॊरडलु दारितिळियदॆ भ्रमिसि, अलमरुर्कि- अलॆयुत्तिरुव, पाविर्य - पापिष्टनाद नानु, अनु-आ (गोपालनागि निन्त) काल दल्लि, मेवि अत्यादरदिन्द, आनि पशुगळन्नु, काव्यव रक्षिसिदवनागि यू, उलकमॆल्ला - सकललोकगळन्नू ताविय - (त्रिविक्रमाव तारदल्लि धरिसिदवनागियू इरुव, अमानै-सर्वॆश्वरनन्नु, आ काल दल्लि सुम्मनिद्द नानु, इनि-ई कालदल्लि, कूविक्कूवि-कूगि कूगि, ऎण्णु, ऎल्ल, तलैफॆयर्व (निन्नन्नु) सेरुवॆनु ? (2-0-811)- यं घोरामाभिनिमग्न निव सुचिरं प्रभ्रष्ट मार्ग भा७हं किल मन्न भाग्य इह हि! त्वां नातो७हं तदा। गोपालं जगतां च मानविधये विक्रमप्रकमं ! कन्नन्नेवमनाथवद्भुवि कदा त्वन्निधिं प्राप्पयाम् ? ॥ 252 तृतीय शतक. ता॥ (नीनु सदसद्विवेचनमाडदॆ सर्वलोकरक्षणवं माडिदा गलू निन्नन्नु नानु आश्रयिसदॆ होदॆनु; इन्नु मेलॆ निन्नन्नु हॊन्दुव सम्भववुण्टो - ऎन्दु निराशरादन्तॆ कूगुत्तारॆ. महा पापभरित वाद संसार पाशदल्लि सिक्कि हॊरगॆ बरलु दारितिळियदॆ भाननागि अलॆ युत्तिरुव नानु निन्न कृष्णावतारदल्लि त्रिविक्रमावतारदल्लू कूड निन्नन्नु आश्रयिसदॆ ईग वृधा कूगिकूगि श्राप्तनागुत्तिदेनॆ. निन्नन्नु ऎल्लि सेरुवॆनु ? (आ आशॆये इल्लवॆन्दु कॊरगुत्तारॆ.) (१०) तप्पॆय कालव नम्म मन् पाशम् विट्बाल्, णुण्णु मवॊल्ललॆल्ला मकल, अलै कलैप्पल’ एर्न कण्णनॆ कण्णु कॊट्टु, कण्णुकॊट्टु, निलैप्पॆकॆ नन्नॆ पॆनॆ अदु नीडुयिरे प्रश्नॆ नम्मन मर्-यमदूतरु, तलैप्पॆय कालम् समीपिसुव कालदल्लि पाशम्विट्बाल्-बलॆयन्नु बीसिदरॆ, अलै स्पूर्ण् - (सिक्कि) अलॆयुवुदन्नु, उण्णु अनुभविसुवन्तॆ बरुव, आ अल्ललॆल्ला आ दुःखवॆल्ला, अकल बिट्टु होगुवन्तॆ, ऎल्-नानाविध वेद शास्त्रगळ, इनत्तु-ज्ञानदिन्द वेद्यनागि, ऎननगॆ सुलभनाद, कण्णनै-कृष्णनन्नु, कण्णु कॊण्णु कण्णु, ऎळनॆ- नन्न मनस्सु, निलै- सैन्यवन्नु, पै-हॊन्दि, उयिर्-आत्मस्वरूपवू, नीडु- नित्यत्ववन्नु, पैन्दु हॊन्दितु. (2-7-811)– काले चान्न कदूतपाशविततेसद्दुःखकान्स् स्वयं वेदैर्वद्य मुदारमत सुलभं त्वां कृष्ण माश्रितः। मच्चित्तं समभूरं किल! तदा त्वात्मा च मे नित्यतां समान्यव कृतत्वमुत्तममगादित्येव मे निर्णय द्वितीय दशक. 253 ता!! (हीगॆ विषण्णराद इवरन्नु नोडि निमगोस्कर नानु शेषाद्रियल्लि बन्दु निन्तिद्देनॆन्दु भगवनु हेळलु इवरु कण्णिनिन्द नोडि सन्तुष्टरागुत्तारॆ.) यमदूतर बलॆगॆ सिक्कि अनुभविसुव दुःख वॆल्ला होगुवन्तॆ, वेदवेद्यनाद श्रीकृष्णनन्नु (शेषाद्रियल्लि कण्डु नन्न मनस्सु सैन्यवन्नु हॊन्दितु ; नन्न आत्मस्वरूपवू नित्य त्ववन्नु हॊन्दितु-ऎन्दु सुष्टरागिद्दारॆ. (११) उयिर्कळॆल्ला वुलकमुम्मुडैयवन्य. कुयिल्ळ लैकुरुकूर् चडकॊर्प शॆयिरिल् शॆल्लि माल्वॆ यायिरतुळिप्पत्तुव, उयिरिलाक्कॆ यूनिडै योविक्कुमॆ प्रति ऎल्ला उयिक – सकलात्मवर्षगळन्नू, ऎल्ला उलक मुम्-सकललोकगळन्नू, उडैयवनै पडॆदिरुव सर्वॆश्वरनन्नु कुरितु, कुयिकॊळ्-कोकिलॆगळुळ्ळ, शोलॆ-वनगळिन्द कूडिद, र्तॆ- रम्यवाद, कुरुकूर् - कुरुकापुरिय निर्वाहकराद, शडकॊर्प नमा
रिन्द रचितवाद, शॆयिरिल्-शब्ददोषविल्लद, रॊल् - सूक्ति गळुळ्ळ, इश्चि मालै-गान मालॆयाद, आयिरत्तु- सहस्र पद्यमालॆ यॊळु, इप्पत्तु म् ई दशकवु, उयिर्रिमेलॆ – आत्मनिगॆ उण्टाद बन्धरूपवाद, ऊ९ आक्कॆ इडै-मांसादिमयवाद शरीरद दॆसॆ यिन्द, ऒऎक्कुम्-(बन्न) निवृत्तियन्नुण्टुमाडुवुदु. -(11ρ-24-x) लोकानामपि चात्मनामधिपतिं श्रीशं हरिं कोकि राकान करकापुरे तरुगतॊहरे संवर्स । सोतुं चाह सहस्रसूक्ति सरणिं गेयां तठारिर्मुनि सदं दशकं तनोति जगतां मुक्तिं वपुःपाशतः ॥ 254 तृतीय शतक, ता॥ (ई दशकद पठनफलवन्नु सूचिसुत्तारॆ.) सकलात्मवर्ग गळन्नू सकललोकगळन्नू सृष्टिमाडिद सर्वॆश्वरनन्नु स्तुतिसुवुद क्कागि श्री कुरुकापुरीश्वरराद श्री शठारिमुनिवररिन्द विरचितवाद दिव्यगानरूपवाद सहस्रपद्यमालॆयॊळु ई दशकवु जीवात्मनिगॆ शरीरसमृ’दिन्द उण्टाद बण्णवन्नु निवारणमाडुवुदु ऎन्दु फलश्रुति. ( द्र-उ-सं ॥)- सङ्खचित करणस्स हरिं यथेष्टं भु न चाहविति भिन्नमति शृरारिः । आश्वासितश्च हरिणा स्वमहत्तव भोगेश्व क्तिरिति तत्कथितं द्वितीये ॥ ( द्र–ता-र 11) भ्रष्ट काना च लोर्का हृतधरणिभरो ७नन्य भोगं युग्य द्यलरूपो निरवधिरसदस्वाङ्घिरध्यक्ष मूर्ति8 । नित्योपास्यपादो निखिलवसुमतीगोपनसाङ्घि वृत्ति- र्मुष्णनर्ति प्रतीत्या यनुपरवशतां प्रक्षि लोकैकनाथः॥ (ई द्वितीयदशकद सारांश.)- ई ऎरडनॆय दशकदल्लि-श्री शतारिमुनिवररु तम्म करणशैथिल्य दिन्द भगवदनुभवयोग्यतॆयु इल्लवॆन्दु चिन्नाक्रान्यरागि, याव अवतारगळल्लियू हिन्दॆ तावु आश्रयिसलिल्लवॆन्दु बिन्नरागि निराशरादु दन्नु नोडि, शेषाद्रियल्लि इवरिगॆ तानु सेवनॆन्दु भगवननु तिळि सलु, इवरु कण्णिनिन्द दर्शन माडि सन्नुष्टरागुत्तारॆन्दु तात्परवु सूचिसल्पट्टिदॆ. तृतीय दशक.