०३

द्वितीयशतकदल्लि-तृतीयदशक. (ऊनिल्‌वा) (ई दशकदल्लि- परात्परनाद भगवन्तन अनुभवक्कॆ संसारिगळु सहायकरल्लवॆन्दु नित्यसूरिगळॊडनॆ सङ्गमवन्नु प्रार्थिसुत्तारॆ.) (१) ऊनिल् वायिरे निपो उप्पॆ, वानुळा‌ पॆरुर्मा मदुसूदनॆन्नर्मा, तानु यानुवॆल्ला तन्नु कलक्ष्मि तेनुपालुम्‌नॆयुम् कन्नलुमवुदुमॊत्तॆ प्र- फिल् (मांसमयवाद) ई शरीरदल्लि, ऎ-बाळुव ऒळ्ळॆदु ऒळ्ळॆदु; उन्नै सॆक्सु-निन्नन्नु उयिरे- मनस्सि, नल्लि तृतीय दशक, 139 नन्न वशवागि पडॆदु, वानुळार्-परमपदवासिगळाद नित्यसूरिगळिगू, पॆरुर्मा-स्वामियाद, मदुसूर्द-मधुवॆम्ब असुरनन्नु कॊन्द, ऎन्न र्मा तानु-नन्न स्वामियाद सर्वॆश्वरनू, यानु-(दास नाद नानू तन्नु-तन्नॊळगॆ, ऎल्लाम्-ऎल्लवू भोग्यवागुवन्तॆ, तेनु - बेनु तुप्पवू जेनुतुप्पवू पालु हालू हालू नॆम्युनर्-तुप्पवू तुप्पवू, कन्नलुम-सक्करॆय सक्करॆय, अवु दुम्-अमृतवू अमृतवू, ऒत्तु-सेरिरुवन्तॆ, कलन्नु ऒ सेरिबिट्टॆवु. ( स-गा-र ॥) हे चित्र ! स्वयमत्र भासि वपुषि! स्वस्तु ते साध्वसि ! त्वां प्राप्यव हि सूरिराधुरिपुस्सामि ममायं हरिः सो७हं चैकरसात्मकं हि युगळं क्षीरु मृतं सन्मधु- स्वाद कुर घनश्च सकलं दिव्यामृतं सण्णतन ॥ क्षुरसो ता॥ ई नन्न शरीरदल्लिरुव नन्न मनस्से ! साधु साधु ! (ऒळ्ळॆदु ऒळ्ळेदु !) (नीनु ननगॆ अनुकूलवागिरुवुदरिन्द ऎल्लवू ऒळ्ळेदु ऎन्दु भाववु) नीनु ननगॆ वश्यवागिरुवुदरिन्द नित्यसूरि निर्वाहकनाद मधुसूदननॆम्ब नन्न स्वामिय नानू (अवनिगॆ दासभूतनाद नानू) ऒन्दे वस्तुवागिरुवन्तॆ परस्पर भोग्यतमवागि सेरिबिट्टॆवु. (हेगॆं दरॆ-जेनुतुप्पवू जेनुतुप्प, हालू हालू, तुप्पवू तुप्पवू, सक्करॆय सक्करॆय, अमृतवू अमृतवू, सेरि एकवस्तुवागि बिडु वन्तॆ सेरिबिट्टॆवु-ऎन्दु तात्पर) (परमपदद भोगवु इल्लिये सिद्दवायितॆन्दु तत्पर- 1 (२) ऒत्ता‌ सिक्कायियादु मामाया, ऒत्तायप्पोरुळ्ळुमुयिराम्, ऎन्नॆप्पॆ अत्तायाम् तयाययादनव-वि अत्ता, नी तॆय नवडियेन येने. 5] ऒत्तार्‌ मिक्कारॆ तनगॆ समानरन्नू तनगिन्त अधिकरन्नू, इच्छॆयाय पडॆदिल्लद, मामाया-महामायाचेष्टितनाद, ऎ तृतीय दशक. 139 नन्न वशवागि पडॆदु, नानु ळारि- परमपदवासिगळाद नित्यसूरिगळिगू, पॆरुर्मा- स्वामियाद, मदुसूर्द-मधुवॆम्ब असुरनन्नु कॊन्दु ऎन्न र्मा तानु-नन्न स्वामियाद सर्वॆश्वरनू, यानुव-(दास नाद) नानू, तन्नु तन्नॊळगे, ऎल्लाम्- ऎल्लवू भोग्यवागुवन्तॆ, तेनु - बेनुतुप्पव बेनुतुप्पव पालु- पालू हालू नॆम्युम्-तुप्पवू तुप्पवू कन्नलुव सक्करॆय सक्करॆय, अनु दुम्-अमृतवू अमृतवू, ऒत्तु-सेरिरुवन्तॆ, कलन्नु नोव –सेरिबिट्टॆवु. ( स-गा-र ॥) हे चित्र ! स्वयमत्र भासि वपुषि! स्वस्तु ते साध्वसि ! त्वां प्राप्यव हि सरिराण्यधुरिपुस्वामि ममायं हरिः सो७हं चैकरसात्मकं हि युगळं क्षीरु कृतं सन्मधु- स्वाद कुर घनश्च सकलं दिव्यामृतं सतव ॥ ता॥ ई नन्न शरीरदल्लिरुव नन्न मनस्से ! साधु साधु ! ऒळ्ळेदु ऒळ्ळेदु !) (नीनु ननगॆ अनुकूलवागिरुवुदरिन्द ऎल्लवू ऒळ्ळेदु ऎन्दु भाववु नीनु ननगॆ वश्यवागिरुवुदरिन्द नित्यसूरि निर्वाहकनाद मधुसूदननॆम्ब नन्न स्वामिय नानू (अवनिगॆ दासभूतनाद नानू) ऒन्दे वस्तुवागिरुवन्तॆ परस्पर भोग्यतनवागि सेरिबिट्टॆवु. (हेगॆ दरॆ-चेनु तुप्पवू जेनुतुप्प हालू हालू, तुप्पवू तुप्पवू, सक्करॆय सक्करॆय, अमृतवू अमृतवू, सेरि एकवस्तुवागि बिडु वन्तॆ सेरिबिट्टॆवु ऎन्दु तात्सर) (परमपदद भोगवु इल्लिये सिद्धवायितॆन्दु तप्पर ) (२) ऒत्ता‌ मिक्का यिलैयाद मामाया, ऒत्तायप्पोरुळ्ळुमुयिराम्, ऎन्नॆप्पॆ 6 अत्तायाय अन्याययादनव वित्त अत्ता, नी तॆद्द नवडियेन येने. प्र ऒत्तार्‌ मिक्कारॆ तनगॆ समानरन्नू तनगिन्त अधिकरन्नू, इयाय-पडॆदिल्लदॆ, मामाया महामायाचेष्टितनाद, ऎम्मॆ 140 , द्वितीय शतक. रुळुव”-समस्त पदार्थगळिगू ऒत्ताय् (सजातिय सागि अवतरिसि) साम्यवन्नु पडॆदु (हॊन्दिकॊण्डु, उयि-राज्-(गरक्कॆ जीवात्म नन्तॆ, ऎल्लक्कू धारकनागि, ऎन्नॆ नन्नन्नु, उदासिसुवन्तॆ माडिद (हॆ), (3 असाधारण सम्बनवन्नु, ताया, तन्न बायि- तायियन्तॆ प्पियवनागि तन्दॆ यन्तॆ हितवागि दा अतियादन अतिनि अ०त तापननम्माडिदॆ, अत्या आकारनन्तॆ उपकारकनागियू इरव स्वामि यॆ, नी-नीनु, कॆद्दन माडिद दासनाद नानु, अतियेनॆ - इष्टॆन्दु उपकारगळन्नु …. म तिळियलारॆनल्लवॆ. -(12–XX) सर्मि! नैव समो७धि को७पि च तव श्रीकासि मायाम जातश्चासि सजातिरेव सकरात्मा७सि सर्वात्मनाम् । माता मे७सि पिता च मे गुरुरसावज्ञत संशिक्षक- ं नथासि महोपकारनिरतो ! सो वे कृत्यानि ते ॥ ता॥ (तम्म मनस्सन्नु कॊण्डाडिद अनर-भगवन्ननु तमगॆ माडिद महोन कारगळन्नु स्मरिसि अवनन्ने सम्बोधिसि हेळुत्तारॆ)- निस्समाधिकनाद अत्याश्चर चेष्टितनागिय३ सकलवन्नु सजातीय नागि अवुगळॊडनॆ सेरि अवुगळिगॆ # क, ननगॆ तायियन्तॆ प्रियकरनागियू, त०दॆय०तॆ हित परनागिय, आहारनन्तॆ शिक्षक नागियू इरुव नन्न स्वामिये! नीनु माडिरुव महोपकारगळन्नु इष्टॆन्दु परिगणिसलु दासनाद नानु शक्तनल्लवष्टॆ, (नीनु माडिद महोपकारगळु असङ्ख्यातगळॆन्दु तकर लत्तु (3) अतियाक्काल यडिमॆक्कणन्नु सॆवित्ता अतिया मामायतडिय वैतायाल् अयामॆ कुळार् निलवावलि मूवडियन्नु अयानॆ वत्तायॆनद वि यळलनॆ प्रति प्र अति या-मोहपडिसि, कुरळय-वामनना. निम् मावलि मूवडि’ ऎन्नु( “ऎलै महाबलिये ! मूरडि भूमियन्नु तृतीय दशक, 141 कॊडु” ऎन्दु हेळुवुदक्कॆ बदलागि] (ऎळे मॊगुविनन्तॆ) * भूमि, महाबलि, मूरडि’’-ऎन्दु (अनन्वितवागियू असमाप्तवागियू) हेळि, अतियामै-इवनु ईश्वरन्नु, निन्नन्नु वञ्चिसुत्तानॆन्दु हेळुत्ति रुव शुक्राचारर मातिनल्लू अवनिगॆ नम्बिकॆयिल्लदन्तॆ) निन्न कपटगुण वन्नु मरॆसिकॊण्डु, वञ्चित्ताय्-वञ्चिसिदॆ. ऎनदावियुळ् कलन्नु नन्न मनस्सिनल्लि सेरिकॊण्डु अतिया-अज्ञानवर्धकवाद, मामा यत्तु महा माया संसारपाशदल्लि सिक्किरुव, अडियेनैदासनाद नन्नन्नु, अ याक्कालले - नन्न अज्ञत्व कालदल्ले, अडिमैक्कण्- दास्य वृत्तियल्लि, अन्सुरॆय् एत्तु वैत्ताय्-आदरवन्नु हुट्टिसि इरुत्ति यॆ. आल् - आश्चर ! (2-na-811) - वेषादमन एव सुन्वरवटुं भूर्बले! त्रिक्रम तैवं वक एव मोहजनको विष्टो! मया सङ्ग तः । माया संसृतिवार्धिमग्न मपि मां जित्सा हठाते हरे! दास्य(नित्यरत किलाद्य कृतवा! भातीदमत्यद्भुतम् ॥ ता॥ एनू तिळियद बालनन्तॆ नीनु वामननागि बन्दु निन्न सौन्दरदिन्द मोहपडिसि-भूमि, महाबलि, मूरडि’’ ऎन्दु हेगो याज्ञॆयमाडि अवनन्नु वञ्चिसि भूमियन्नु आक्रमिसिदॆ, इन्तह नीनु नन्न मनस्सिनल्लि सेरिकॊण्डु ई संसारपाशदल्लि सिक्कि कॊण्डिद्द ननगू निन्न दास्य वृत्तियल्लि प्रीतियुण्टागुवन्तॆ माडिद्दी यॆ. इदु अत्याश्चय्यकरवॆन्दु भाववु (४) ऎनदावियुळ् कलस्थ परुनल्लुदवि कैना, ऎनदावि तन्नॊन्दनिनि माळदॆन्नदु, ऎनदावि यावियुम् नी पॊलेमुण्ण वॆन्हा, ऎनदाविया‌ यानार तन्न नी कॊण्णानॆये

प्र॥ प्रॊटलेम् – सप्तलोकगळन्नू, उण्ण - उदरदल्लिट्टु रक्षिसिद, ऎन्साय्-नन्न स्वामिये, ऎनदु आवियुळ्-नन्न आत्मनॊळगॆ, 4 142 कलन्नु-ऒ

द्वितीय शतक. -ऒन्दागि सेरिद, नन्‌पॆरु उदवि-ऒळ्ळॆय महोपकारक्कॆ कैम्या-प्रत्यु सकारवागि, ऎन्दु आवि- नन्न आत्मनन्नु, तन्नॊंर्न्द -(निनगॆ) समर्पिसिबिट्टॆनु. इनि-इन्नु मेलॆ, माळ्वदु ऎन्नदु-हिन्तिरिगि बरोणवॆम्बुदु, उण्डे उण्टो -(इल्लवे इल्ल.) ऎनदानि आवि यु-नन्न आत्मनिगॆ आत्मनू, नी-नीने, ऎनदु आवियार् -नन्न आतायारु ? र्या आर्-नानु यारु ? तन्ननीने सृष्टिसिद नीने, कॊण्णाकि पुनः स्वीकरिसिरुत्तीयॆ, ( स-गार ॥ - नाथ! त्वं जठरे समस्त भुवनानादौ प्रवेश स्वयं ताता मामपि रक्ष सीति कृतवित् स्वात्मार्पणं चाचरम् । न स्यादस्य निवृत्तिरात्मन इह त्वं भासि चात्मा मम ! * स्वात्मा कॊ मम? को७स्कृहं ? स्वयमिह स्त्रीयं हि दाता७वृणोः । ता॥ समस्त लोकगळन्नू प्रळयकालदल्लि उदरदल्लिट्टु रक्षिसिद नन्न स्वामिये ! नन्न जीवतत्त्वदॊळु ऒन्दागि सेरि नीनु माडिद महोपकारक्कॆ नानु आत्मसमर्पणवन्ने (प्रत्युपकारवागि माडि बिट्टॆनु. इन्नु मेलॆ नन्न आत्मतत्त्ववु हिन्तिरिगि बरलारदु, परा लोचिसि नोडिदरॆ-नन्न आत्मनु यारु ? नानु यारु ? (ननगॆ सव र्पण कर्तृत्ववू इल्ल ; नन्न आत्मनिगॆ करत्ववू इल्ल. ऎल्लवू निनगॆ सेरिदुदे) निन्न स्वत्तन्नु नीने स्वीकरिसिरुत्तियॆ, (इष्टु मात्रवे आदुदरिन्द नीनु माडिद उपकारक्कॆ प्रत्युपकारवे इल्लवॆन्दु तात्पर. (५) इनि यार् नङ्गळबलॆडुक्कलॆद वॆन्याय, कनिवार् वीट्विस्टम् र्यॆ कडल्‌पडा वमुदे तनिर्ये वाटॆ मुदले पॊतिलेमेनमोन्हाम्, नुनियार् कॊट्टिल् मैतायुनपादव शेर्’नेने,

  • आळवनार-ममनाथयद………….अथवा किं नु समर्प यामिते” ऎम्ब श्लोकद अर्थवू इदक्कनुसारियागिदॆ. तृतीय दशक, 143 प्र यार्-ऎन्तह महनीयर, ज्ञानङ्गळाल् - ज्ञानविशेष गळिन्दलू, ऎडुक्कल् ऎगाद ग्राह्यनल्लद, (ग्रहिसलशक्यनाद), ऎन्साय् नन्न स्वामिये, कनिवार्-(निन्नल्लि) पक्वहृदयरादवरिगॆ, वीट्टिमे मोक्षान स्वरूपने, ऎण्णॆ कडडा अमुदे-नन्न समुद्रस्पर्श विल्लद अमृतवे ! (अप्राकृतवाद अमृतवे !), तनिर्ये-(संसारदल्लि अन्वयविल्लदॆ) निवृत्तनागि एकाकियाद नन्न, वा - (निन्न अनुभवरूप वाद) बाळिगॆ, मुदले-मूलभूतनॆ, वोलॆम्-सप्तद्विषयुक्त वाद जगदण्णवन्नु, बनु एनमाय्-ऒन्दु वराहरूपियागि, नुनि यार् कोट्टल्-क्ष्मवाद कॊम्बिनल्लि, वैत्ताय्-मडगिदवने, इनि -इन्नु मेलॆ, उनपादम्-निन्न पादवन्ने, रे‌ने-सेरिदॆनष्टॆ. (x-10-811)- ज्ञानाधिक्ययुरनाशगर्न प्राप्यसे त्वं विभो ! भक्तानां स्वयमेव मोक्ष सुखरूपो७सीह दिव्यामृत! । व्यावृत भवनारिधेरहमहो! त्वं चादिरुत्तार! वाराहो७सि जगद्धरदशनेनाहं त्वद श्रितः ॥ ता॥ अनाश्रितराद ऎन्तह प्राज्ञर ज्ञानगळिगू गोचरनागद नन्न स्वामिये ! भक्तरिगॆ नीने मोक्षसुखरूपनागि दिव्यामृत स्वरूपनागिरुत्तीयॆ, संसारदिन्द निवृत्तनागिरुव ननगॆ नीने उत्ता रकनागिरुत्तीयॆ, वराहरूपियागि सकल जगदण्णवन्नू निन्न कॊम्बि निन्द ऎत्ति रक्षिसि इरुत्तीयॆ. हीगिरुवल्लि निन्न पादारविद्दवन्ने नानु सेरिरुत्तेनॆम्बुदु सिद्धवष्टॆ. (६) शे‌न्सार् तीविनै कळ्ळरुन : तिदिये, ती‌न्सार् तम्मनु प्पिरियादवरुयि, शोर्‌न्‌ पोकल् कॊडा चुड यरक्किय्य, मू कीर्‌नाय्कॆ, आडियेनडैन्मुदल् मुन्न मे, प्र शे‌ स्टार् -(निन्नन्नु आश्रयिसिदवर, तीविगळु - क्रूर वाद पापगळिगॆ, अरुन दुस्सहवाद विषवागियू, तिक्मदियॊ 144 द्वितीय शतक, दृढवाद बुद्धिस्वरूप (अदक्कॆ जनक) नागियू, तीर् स्टार् तम्-आ बुद्धियुळ्ळवर, मनत्तु-मनस्सिनल्लि, पिरियादु बिडदॆ, अवर् उयिरै -अवर आत्मवस्तुवागियू, शो‌ तन्नन्नु बिट्टु, पोकल् कॊडा होगदन्तॆ माडुव, शुड-तेजस्सागियू (इरुव), अरक्कि-राक्षसि याद शूर्पणखियन्नु, मूक्कीर्‌ स्टाय्कॆ - नासिकाचेदमाडि छङ्ग पडिसिद निन्नन्नु, अडिर्ये-निनगॆ दासनाद नानु, मुदल् मुन्न मे- अनादिकालदिन्द, अडैनेने हॊन्दिदॆनल्लवे ? (2-0-811) - पापध्वंसकरो७सि संश्रितवनां दिव्यां मतिं प्रापर्य त्वं विश्लेषविवर्जितः किल सदा७नर्न्या करोव ताह् तेजोरूपधरश्च तामसरुचिं सर्वां प्रहत्य स्वयं क्रूरां शूर्पणखामिवासि भगर्व ! प्राक् त्वामहं संश्रितः॥ ता॥ आश्रितर पापगळन्नॆल्ला ध्वंसपडिसि, दिव्यज्ञानवन्नु उण्टु माडुत्त, अवरन्नु बिडदॆ हृदयदल्लि निन्तु आत्मस्वरूपनागि अवरु अनन्याश्रयरागुवन्तॆ माडुव तेजोनिधियागियू, शूर्पणखा नासिकाच्छेदवं माडिदन्तॆ तामस रुचियन्नु नाशपडिसुववनागियू इरुव नन्न स्वामियाद निन्नन्नु नानु अनादिकालदिन्द मॊदले आश्रयिसिदॆनल्लवे ! (७) मुन्नल् या वयिल् नूल् नरर्ब्ब मुदिर् सुवैये, पन्नगार् पयिलुम् परने पवित्तिरने, कन्नले यमुदे कारु किले र्यॆ कण्णा, निन्नलालिर्ले काणॆ नी कुतिकॊळो प्र ॥ र्मु अनादियाद, फल्-लक्षणवाद, यागि वीणॆयु वयिल् - अभ्यासदल्लि, नल्-शास्त्रानुगुणवाद, नरब्बुल्-तन्तियल्लि हुट्टि, मुदिर्- मेलॆापिसि अत्यन्त भोग्यवाद, शुवैये गानरसवॆ (गानद रसदन्तॆ भोग्यनागिरुववने), पल्- अनेक, नल्लार्-सद्गुणतृतीय दशक, 145 शालिगळु, पयिलुम्-नित्यानुभवमाडुव, परने-परमपुरुषने, पवि तिरने-परिशुद्धने, कन्नले-कब्बिन रसदन्तॆ भोग्यनादवने, अमुदे- अमृतस्वरूपनॆ, कारुकिले - वर्षऋतुविन मेघवे, ऎङ्कण्णा- नन्न कृष्णने, र्नि अल्लाल्-निन्नन्नु बिट्टरॆ, इर्लेकाण्-(ननगॆ धारकवु इल्लवे इल्ल. ऎन्नॆ नन्नन्नु, नीकुक्कॊळ्-नीने स्वीकरिसबेकु. ( स-गार । - पूर्व० साधु सुगीतवाद्यरसिकैर्गानामृतं दापर्य भक्तानां परमो७ सेव्यतम एवाह! पवित्रो भर्वा त्वं भाक्षुरसो७मृतं च जलदो नीलो ममासि प्रभुः! कृष्ण!त्वान्तुविनान जीवितधरस्सां! त्वं वृणु श्रीश माम् ॥ ता॥ अनादिकालदिन्द दिव्यतमवाद वीणागानद रसदन्तॆ भोग्य नागियू, भक्तराद सज्जनरिगॆल्ला नित्यानुभावनाद परमपुरुष नागियू, नित्य परिशुद्धनागियू, इक्षुरसामृतादि स्वरूपनागियू, वर्षतर्ु मेघदन्तॆ धारकनागियू इरुव नन्न श्रीकृष्णने ! निन्नन्नु बिट्टरॆ ननगॆ यारू धारकरु इल्लवे इल्ल. आदुदरिन्द नन्नन्नु नीनु कैबिडदॆ स्वीकरिसबेकु.
  1. कुटिकॊळ् नङ्गळालॆन् यूति शॆय तवर्मु, किटिण्णिप्पिप्पॆ शिलनाळिलॆयदिर्न र्या, उटिक्कॊण्ण वॆण्णॆय पाल्गॊळित्तुण्णु र्मा र्पि, नॆक्कॊ नॆट्टनाय् प्रिवि तुयर् कडिन प्रति उ उरिय मेलॆ, कॊण्ण-इट्टु रक्षिसिद्द, ऎण्णॆ-बॆण्णॆयन्नु पाल्-हालन्नू, ऒळितु-मरॆसिकॊण्डु, उण्णु-भक्षिसुव अम्मा- स्वामिय, र्नि-हिन्दॆये, नॆकॊट्टवारियन्नु हिडिदुहोगुव नॆञ्ज नाय्- मनस्सुळ्ळवनागि, पिवित्तु‌ - जन्मप्रयुक्तवाद दुःख गळन्नु, कडिन्नु तिरस्करिसि, कुक्कॊळ्-(करयोग सहकृत) यमनिय मादिगळिन्द लभ्यवाद, इन ळाल् वेदन ध्यानोपासनादिरूप ज्ञानयोगगळिन्द, ऎनैऊ अनेक कल्प कालगळल्लि, शॆय् माड 146 द्वितीय शतक, ल्पट्ट, तवमुम्-भक्तियोगदिन्द जन्यवाद तपः फलवन्नु कण्णु -भगवत्पारूपवाद उपायदिन्द, इप्पिप्पॆ-ईजन्मदल्लिये, शिल नाळिल्- स्वल्प कालदल्लिये, र्या-नानु, ऎदिर्न पडॆदॆनु, ( सगर ॥ शिक्य स्सां नवनीतदुग्ध सरणिं सर्वां च भुक्का रह- सेव त्वं मम नायकोशिसि भगर्व! पापान्यहं खण्र्य । दिव्यज्ञानयुस्तपोबलमहाभाग्यव लभ्यां गतिं दिव्यां तां चिरकालतोपि सहसैवाहं गतो७स्कां जन् ॥ ता॥ उरिय मेलॆ इट्टिद्द बॆण्णॆ, हालु मुन्तादुदन्नु चौल्य दिन्द भक्षिसुव श्रीकृष्णरूपियाद नम्म स्वामियन्नु अनुसरिसि आश्रयि सुत्त जन्मदुःखरहितनागि, करयोग ज्ञानयोग सहकृतवाद भक्ति योगदिन्द चिरकाल साध्यवाद भगवदनुभवरूपवाद तपःफलवन्नु नानु ई जन्मदल्ले अल्प कालदल्ले श्री भगवत्कृपॆयिन्दले पडॆदॆनु. (नन्न प्रयत्नवे इल्लदॆ ननगॆ इन्तह फलवु भगवपॆयिन्द प्राप्त वायितॆन्दु भाववु) (९) कडिवार् तण्णम् तुण्नॆ कर्ण्ण विण्णवर् पॆरुर्मा, पडिवानवियन्न परम पवित्तिर शीर्, शॆडियार् नोय्सळ कड प्पतिन्नु कुडैनाडि, अडिर्ये वाय्‌डुत्तु परुकि कळित्तेने प्र कडि- परिमळवु, वार-प्रसरिसुत्तिरुव, तण् अम् तुम्- शीतळवागियू रम्यवागियू इरुव तुळसीमालॆयन्नु धरिसिरुव, कण्ण-कृष्णनू निण्णवर् पॆरुर्मा-नित्यसूरिगळिगॆ स्वामियादवनू, वान-परमपददल्लियू, पडि इ-तनगॆ समानरिल्लद, परर्म- सर्वश्रेष्ठनू, पवित्तिर-सत्वपावननू, (आद भगवन) शीर्- कल्याणगुणगळल्लि ( गुण समुद्रदल्लि), शॆडि आर्-ऒन्दक्कॊन्दु सेरि दॊड्ड पॊदरिनन्तिरुव नोय् कळ्- संसारव्याधिगळु, कॆड-नाशहॊन्दुवन्तॆ तृतीय दशक. 147 पडिनु-सविापिसि, कुडैन्नु इळिदु सर्वत्र व्यापिसि, आडि-मुळुगि आडि कॊण्डु, आडिय९ - दासनाद नानु, वाडुत्तु बायि तुम्बु वन्तॆ, परुकि-पानमाडि, कर्ळॆ- परमानन्नवन्नु हॊन्दिदॆनु. ( स-गार ॥ - बिभ्राणस्य सुगरवाहितुळसीमालां च कृष्ण वै सूरीणामपि नायकस्य परमस्याहु पवित्रस्य च । कल्या वेष गुणेषु मग्नहृदयः पापा संशोषक- स्वर्वत्रापि नृतं प्रविश्य सुगुणानापीय मदेतमाम् ॥ ता॥ दिव्यगयुक्तवाद तुळसीमालॆयन्नु धरिसि, नित्य सरीश्वर नागि निस्समाध्यधिकनागियू (परमपुरुषनागियू) सर्वपावननागि यू इरुव श्रीकृष्णन कल्याणगुणामृताम्बुधियल्लि नानु सर्वत्र व्यापिसि मग्ननागि (संसारव्याधिनाशकनागि) बायितुम्ब आ कल्याण गुणामृतवन्नु पानमाडि परमान भरितनादॆनु. (१०) कळिप्पुम् कवर्वुम तप्पु प्पिणि मप्पि अप्प” py ऒळिक्कॊण्ड शोदियुमायुर्ड कूडुवदन्नुकॊलो, तुळिक्किन वानिलम् शुडराश, अळिक्किन मायप्पिरानडियार्‌कळ कुळ्ळॆये प्र कळिप्पुम्-विषयलाभदिन्दुण्टाद सक्रोषवू, कवर्वु- अलाभदिन्दुण्टाद दुःखवू, अणु-होगि, पिप्पु एणि मूप्पु इप्पु अरु-जन्मव्याधि जरामरणगळू होगि, ऒळिक्कॊ-ज्ञानादि तेजो द्रव्यगळिगू प्रकाशकवाद, शोदियुमाय्-तेजोमय विग्रहयुक्तरागि, (नावु तुळिक्किल्ल-वर्षिसुव, र्वा - आकाशवन्नू इ निलम्-ई भूमियन्नु, शुडर् - तेजोविशिष्टवाद, आ-चक्र वन्नू, शण्णु-शङ्खवन्नू, ए-धरिसिकॊण्डु, अळि रक्षिसुव, माय *र्रा-महोपकारकन, अडिया‌ळ्-नित्य दास्यवुळ्ळ दिव्य सूरिगळ, 148 द्वितीय शतक. कु-समूहगळन्नु, उर्डकूडुवदु चॆन्नागि (विश्लेषविल्लदन्तॆ) कूडि इरोणवु, ऎन्नुकॊलो यावागलो । (-2-811)- उत्साहं च विषादमष्यहमहो ! दूरे विहाय त्यर्ज जन्मव्याधिजरामृतेश्वमहसां ज्योतिः परं शाश्वतम् । स्वर्लोकं धरणीं च पातुमनिशं श्रीकचक्रान्वितं देवं तं भजतां कदा मु महतां गोष्टि मुमि स्वयम् ?। ता! विषयलाभालाभगळिन्दुण्टाद हर्ष विषादगळिल्लदॆ, जन्म व्याधि जरामरणरहितरागि, दिव्य तेजोमयरागि नावु ज्योतिर्मय नाद शङ्खचक्रधारियागि द्युलोक - भूलोकरक्षकनागिरुव महा स्वामियन्नु नित्यवू भजिसुत्तिरुव दिव्यसूरिगळ गोष्ठियल्लि सेरि (नित्य वासवम्माडि, आनन्निसुव कालवु ऎन्दिगॆ बरुवुदो ! ऎन्दु अन्नह समयवन्नु प्रार्थिसुत्तारॆ. (११) कुळ’ पेररक्कॆ कुलम्‌य मुनिन्दवनै, कुळ र्तॆकुरुकूर् चडकोर्प तॆरिनु रै, पत्तु मुर्ड पाडि, कुळायिरत्तु कुळायडियारुर्ड कूडि निडुमिने प्र॥ कुम् कॊळ्–(राक्षसर) सङ्घगळुळ्ळ पेर् अर्र- महा बलिष्ठनाद रावणन, कुल-कुलवॆल्ला, वीय-नाशहॊन्दुवन्तॆ मुनिन्नवनै-रॊषाविष्टनाद भगवनन्नु, कुम् कॊ-(श्री वैष्ण वर) गुम्पुगळॊडनॆ कूडिद, र्तॆ कुरुकॊर्-श्री कुरुकापुरिय निर्वा हकराद, शडकोर्प-नम्माळ्वारु, तॆरिनु-परिशीलिसि, उरैत-हेळिद, कुम्कॊळ्-(दशकगळॆम्ब पद्य समूहगळुळ्ळ, आयिरत्तु-सहस पद्यगळॊळु, इवैपत्तु - ई हत्तु पद्यगळन्नु, उर्ड-अर्थदॊडनॆ, पाडि-गानमाडि, कूळाय्- अनेक गुम्पुगळा, अडियारु र्ड दासभूतरादवरॊडनॆ कूडि-सेरि, निन्नु-ऎडॆबिडदॆ निन्तु, आडुर्मि नर्तनमाडिरि. तृतीय दशक सभूतनिशाचराधिपकुलच्छेदाय रोषान्वितं देवं सज्जनब्बनवन कुरुकाधीशशठारिर्मुनिः । सोतुं चाह सहस्र पद्य सरणिं दिव्यां सुबनावळीं तत्रदं दशकन्नु भक्तनिव ज्योर्त्य भो! नृत्यत ॥ 149 ता॥ सम्भूतराद राक्षसरिगॆ अधिपतियाद रावणन कुलवन्नॆल्ला निर्मूलमाडुवष्टु रोषान्वितनाद (श्रीरामरूपियाद) भगवन्न नन्नु स्तोत्रमाडुवुदक्कागि श्री शतारिमुनिवररु रचिसिद सहस्रपद्य गळॊळु ई दशकवन्नु नीवॆल्लरू अर्थ सहित अनुससुत्त गानमाडि, भक्तगोष्ठियल्लि गुम्पुगुम्पागि सेरि (आनन्ददिन्द नर्तनमाडिरि. (1-ev-2011)- अ सरसवन्नु जलोचनस्य संयोगरूपमवगाह्य सुखामृताम् । तदेशिकप्रथमसूरिगणैः कदा स्यात् सज ममेत्य कथय मुनितीये ॥ (1-2-3-811)- चित्रा स्वादानुभूतिं प्रियनुपकृतिभिर्दा स्यसारस्य हेतुं स्वात्मन्यासार्ह कृत्यं भजदतरसं भक्त चिकभोग्यम् । सर्वाक्ष प्रीणनार्ह० सपदि बहुफलस्नेहमास्वादशीलं सभ्यस्साध्य समेतं निरविशदनघश्लेषनिर्वेशाशम् । (ई तृतीयदशकद सारांश) ई दशकदल्लि श्री शठारिमुनिवररु श्री भगवननॊडनॆ संश्लेष रसानुभववन्नु सर्व प्रकारगळल्लि अवतारचरित्रानुसस्थानदॊडनॆ माडि आनामृ ताम्बुधिमग्नरागि इन्नह रसानुभववन्नु नित्यवागि माडुत्तिरुव दिव्यसूरिगळ गोष्ठियल्लि नानु यावाग सेरुवॆनॆन्दु अन्नह समयवन्नु अपेक्षिसुत्तारॆ. 10 5 150 द्वितीय शतक,