प्रथमशतकदल्लि चतुर्थदशक. (अंशिय मडनाराय्) (नायिकावस्मा-पक्षिगळमूलक सद्देशप्रेषण) 37 (१) अं शिवालय मडनारायळियत्ताय, नीयुर्नि अंशिय शेवलुमायावावॆनक्कुरुळि, वॆं शिप्पुळ्ळु यार्कै९ विडुतूदाय् क्याल्, र्व शिखयिलर्ववैल् वैप्पण्णार्लॆशॆय्युमो प्र॥ अळियत्ताय्-दयागुणवुळ्ळ, अमय - सुन्दरवाद रॆक्कॆगळुळ्ळ, मडम्-(पुरुषसङ्गमदिन्द तोरुव) मदवुळ्ळ नाराय् -नाराय्-ऎम्ब स्त्रीपक्षिये !, नीयुम् - नीनू, र्नि-निन्न, अम् शिय्-सुन्दरवाद रॆक्कॆगळुळ्ळ, शेवलु आय्-पुरुषपक्षियॊडनॆ कूडि, आवा ऎन्नु-(नन्न विरहसापवन्नु नोडि) अय्यो ! अय्यो ! ऎन्दु, ऎनक्कु अरुळि-नन्न विषयदल्लि कृपॆमाडि, वॆम्-(विरोधि निरसनदल्लि तीव्रवागि भयङ्करवाद रॆक्कॆगळुळ्ळ, पुल्-पक्षियाद गरुड नन्नु, उयाकु ध्वजवागि ऎत्तिकॊण्डिरुव सर्वेश्वरनिगॆ, ऎण्णॆ- नन्नि०द, एडु-बिडल्पट्ट, तूदु आय्-दूतियागि, शॆस्टक्लाल्-होदरॆ, अर्व आसर्वेश्वरनु, र्वशियिल् क्रूरवाद बन्मनदल्लि, वैत्ताल्- (निन्नन्नु इट्टरॆ, वैप्पु उद्घाल् - (नीनु) आ बन्ननक्कॆ ऒळपट्टिद्दरॆ, र्ऎशॆय्युमो ! अदु (निनगॆ एनु कॊरतॆयुण्टुमाडुवुदो ? (आद रिन्द निनगेनु हानियुण्टागुवुदो ? याव हानियू इल्लवॆन्दु भाववु), 38 (-ñ-811)- प्रथम शतक. नित्यं जोपकृतिप्रसक्त हृदया त्वं हे बलाकाह्वये ! मत्ता नायक सङ्गमाल ! कृपां त्वं हन् ! कृत्वा मयि । दूतीभूय सनाय काशद गरुडारूढं प्रभुं याहि मे, बन्ने तत्र धृतापिसि चेन्न हि भयं ! साह्यं तु मे त्वं कुरु ता॥ (भगवन्नन विश्लेषवन्नु सहिसलारदॆ श्रीशठारियु नायिका रूपदिन्द तानु तन्न अवस्थॆयन्नु नायकनाद भगवनिगॆ तिळियपडि सुवुदक्कागि कॆलवु पक्षिगळन्नु दूतकृत्यदल्लि प्रेरिसुव भाववु इल्लि व्यक्त वागिदॆ. नन्नल्लि दयॆयुळ्ळ नाराम् ऎम्ब पक्षिये ! नीनू निन्न काननाद पुरुषपक्षियॊडनॆ कूडि, नन्न विरहसन्तापवन्नु नोडि अय्यो! ऎन्दु कृपॆमाडि, गरुडध्वजनाद सर्वॆश्वरन सन्निधिगॆ नन्न दूतियागिहोदरॆ, अल्लि निनगॆ बनवु उण्टादरॆ, आ बनदिन्द निनगेनु हानियुण्टागुवुदु ? (अदरिन्द याव भयवू इल्ल. अन्नह बन्धनवू कूड सर्वोत्तमवाद सद्धतियादुदरिन्द नीनु ननगॆ ई उपकारवन्नु माडु ऎन्दु तात्पय्य. (२) ऎ९शॆय्य तामक्कण् पॆरुमानार्र तूदाय, र्ऎशॆयुमुरैक्कालिनक्कुयिल्कळ नीरलिरे, र्मुतॆय मुनैयाल्, तिरुवडिक्कि र्मुशॆय मुयलादेनकल्पदुवो विदियिनमे ॥ इनक्कुयि काळ्-गुम्पुगुम्पागि सेरिरुव कोकिलपक्षिगळ, नीर् अलिरे- श्राव्यवाद वचनगळुळ्ळवरल्लवे नीवुगळु ! ऎण्णॆ-नन्न, कॆय्यताम-कॆन्दावरॆयन्तिरुव, कण्-नेत्रगळुळ्ळ, पॆरुमानार् - स्वामिगॆ, ऎण्णॆ तूदाय्-नन्न दूतिगळागि, उरैत्तक्काल् मातनाडिदरॆ, ऎ९ शॆय्युम्. अदु निमगेनु हानियन्नुण्टुमाडुवुदु ? र्मु रॆस्ट् - पूर्वजन्मदल्लि माडिद, मुुविनैयाल्-महापापदिन्द, तिरुवडि -(अवन) चरणसन्निधियल्लि, कुडिवल्- अन्नरङ्गकैङ्करवन्नु, चतुर्थ दशक. 39 कॆय्य - माडुवुदक्कॆ, र्मु मुयलार्दे-पूर्वदल्लि प्रयत्नवन्नु माडदेहोद नानु, इनव’ (इन्नव) - इन्नू, अकल्पदुवो वियोगदिन्द सप्तापपट्टु) हीगॆ दूरदल्लिरोणवो, विदि-(नन्न हणॆ यल्लि बरॆद) विधिरेखॆयु ? (2-12-011)- यूयं वात्मन एव कोकिलगणा दूता भवन्नू मम श्रीकान्तं प्रभुमम्बुजाक्षमुचितामुक्तिं वदेव चेत् । हानि का? मवु पापतो यदि पुरा तत्पादसेवामहं न प्रापं किमिहाधना-सि च तथा विश्लेषवा दुर्विधेः ॥ ता॥ ऎलै कोकिलपक्षिगळे ! नीवु श्राव्यवाद वचनगळुळ्ळव रल्लवे ! अम्बुजाक्षनाद नन्न स्वामियन्नु कुरितु नीवु दौत्यवन्नु वहिसि नन्न पक्षवागि ऒन्दु उचितवाद मातन्नु आडिदरॆ, अदरिन्द निम गेनु केडुण्टागुवुदु ? नन्न पुराकृतवाद महापापदिन्द अवन चरणसन्निधियल्लि पूर्वदल्लियॆ अन्तरङ्गकैङ्करवन्नु माडुवुदक्कॆ नानु प्रयत्न माडदॆहोदुदरिन्द, इन्नू (ईगलू) हीगॆ दूरदल्लिये इद्दु एरहसन्तापवन्नु अनुभविसबेकादुदे नन्न हणॆयबरहवो (विधियो?-(ऎम्बि मातन्नु हेळिरॆन्दु तात्पर ) (३) विदियिनाल् पॆड्रॆमणक्कुम् मन्नडैय वन्न ब्लाळ्, मदियिनालॆ’ कुळमाणा युलकिरन् कळ्ळरु, मदियिर्ले वल्विनैये माळादोवन्नु, ऒरुत्ति मदियॆल्ला मुळ् कलक्कॆ मयच्चु मालॆ रे प्रज्ञ विदियिनाल्-भाग्यदिन्द, पॆमणक्कुम्-स्त्रीसङ्गमवन्नु पडॆदिरुव, मॆल् नडॆय-मृदुगमन, अन्नब्बळ्-हंसपक्षिगळे ! मदियिनाल्-बुद्धिचातुरदिन्द, कुमाण आय्-वामन ब्रह्म चारियागि, उलकु इर- लोकगळन्नु याचिसिद, कळ्ळरु कपटवेष वुळ्ळ सर्वेश्वरनिगॆ, मदियिर्ले-बुद्धियिल्लद नन्न, वल्नैयेयो -महापापवो, माळादु - परिहरिसलशक्यवादुदु ? ओ! ऎनु40 प्रथम शतक, अय्यो! ऎन्दु, ऒरुत्ति-ऒन्दुस्त्रीयु, तुदि ऎल्लाम्-बुद्धियॆल्ला, उळकल मनस्सिनल्लि कैभवन्नु हॊन्दि, मयण्णु -मोहा विष्टॆयागिद्दाळॆ, ऎन्नीर्-ऎन्दु हेळिरि, (2-73-811)- कान्ता सण्ण मभाग्य वैभवयुता हंसास्सयं मनगा यायं वामनमेव व कममुं दृष्टा मदीयां दकानु । बूत स्त्री किल काचिदद्य दुरितं किं मे महद्दु स्स हं हा ! हा ! हन्म ! न नश्यतीति नितरां चि७, सम्मोहिता ॥ ता॥ कान्सासङ्गमभाग्यदिन्द मृदुगमनवुळ्ळ हंसगळिरा! “तन्न बुद्धिचातुरदिन्द वामनब्रह्मचारियागि लोकगळन्नु याचिसिद वञ्चकनाद सर्वॆश्वरनिगॆ-अय्यो ! बुद्धियिल्लद नन्न प्रबलवाद पापवो परिहरिसलशक्यवादुदु ? ‘-ऎन्दु ऒन्दु स्त्रीयु चित्रभ वं हॊन्दि सापदिन्द मोहाविष्टॆयागिदाळॆ ऎन्दु नन्न दशॆयन्नु अवनिगॆ हेळिरि. (४) ऎ कण्णिरक्कॆ यिदु तकादॆन्नाद, ऎलमुकिल् वण्णर्रॆल्लि र्या कॊल्लुकॆनो, नन्न यिनियवकण् तप्पादॆरुवाय्ल्, नलकनिल्ाळ नल्कुदिरो नल्कीरो, । र्ऎ नी-नन्न (विश्लेषासहवाद) अतिकोमलस्वभाववन्नु, कण्णु-नोडि, इर-कृपॆमाडि, इदु-(इहदशॆयल्लि इवळन्नु बिट्टु होगुवुदॆम्ब) इदु, तकादु उचितवल्ल ऎन्नाद ऎन्दु नॆनॆयद, ऎ-नन्न, नीलमुकिल्-नीलमेघद, नण्णरु-वर्णवुळ्ळ भगवनिगॆ, र्ऎल्लि - याव मातन्नु हेळि, र्या कॊल्लुकॆनो नानु सम्भाषण माडुवॆनो ! ननी-ऒळ्ळॆय सद्भाववु, इनि-इन्नु मेलॆ, अवर् कण्-अवर (नन्न स्वामिय) विष रदल्लि, तम्म दॆन्नु (ननगॆ) निल्ललार दॆन्दु, ऒरुवाय कॊल्-ऒन्दु मातु हॆणदरि०द, नल्लि कुदिरो ! (ननगॆ), नीवु उपकारवन्नु माडुविरो!, नलकीरो!– उपकार माडुवुदिल्लवो ! नल् नीलमकल् काळ्-अतिनीलवर्णवुळ्ळ गण्डु अकल् पक्षिगळे ! ( सगार ॥ - चतुर्थ दशक. 41 विश्लेषासहतां विलोक्य च मम सैरं कृपावानसौ नासीं मयि नीलमेघसुतनुव वाचं मम ययं के चन पक्षिणॆ७ मत्तु सद्भावोपि तर्स्म विभ काने नैन हि तिष्ठतीति वचनं बथैव वा? नैव वा ? ॥ ता। ऎलै अति नीलवर्णवुळ्ळगण्डु अल् पक्षिगळिरा ( विश्लेष वन्नु सहिसलारद नन्न अतिकोमल स्वभाववन्नु कण्डु, इन्नह समय दल्लि इवळन्नु बिट्टु होगुवुदु उचितवल्लवॆन्दु नॆनॆयदॆ (दूरदल्लि) इरुव नीलमेघश्यामनाद नन्न स्वामिगॆ नानु यावमातन्नु हेळि कळुहिसबल्लॆ ? “ निम्म विषयदल्लि अवळ सद्भाववु इन्नु मेलॆ निल्ल लारदु’-ऎम्ब ऒन्दु मातन्नु अवरिगॆ ४ ननगॆ उपकरिसुविरो? इल्लवो? (ऎन्दु भाववु.) (५) नलकिर्ता काळिक्कुं पोटलेखम् विनैयतॆ, नल’’ तानाकादो ! नारणनै कणक्काल, मल्ु नीर् पुनल्पडप्प यिते वण् तिणुकुरुके, मल कुनी कण्णीर नाशकन कॊरुळाय प्र!! नलकि-कृपॆमाडि, र्ता-तानॆ, कात्तु-अनिष्ट निवारणवं माडि, मॊलॆ व -सप्तलोकगळन्नू, अळिक्कुम् – (इष्टार्थग ळन्नु कॊट्टु) रक्षिसुवनु, एनैयेयो पापियाद ननगॆ मात्रवो, र्ता नलक आकादु तानु कृपॆमाडलागदु ?-(ऎन्दु) नारणनै- सर्वरक्षकनाद श्रीमन्नारायणनन्नु, कण्णक्काल् – कण्णाग, मल् कुर्म् - उत्कटवागि प्रवहिसुव नीर् -स्वभाववुळ्ळ, पुनल् - नीरिन कालुवॆगळुळ्ळ, पडिप्पॆ - पुत्रोद्यानगळल्लि, इरैकेर् - आहारवन्नु हुडुकुत्तिरुव, वण्रिकुरुके!-रम्यवाद चिक्क कुरुकु ऎम्ब पक्षिये! मल्कु-पूर्णवाद, नी-नीरुळ्ळ, कण्णॆ - कण्णुगळुळ्ळ नन गोस्कर, ओनाशकम् कॊण्णु - ऒन्दुमातन्नु तॆगॆदुकॊण्डुहोगि सर्वेश्वरनिगॆ हेळि, अरुळाय्-कृपॆमाडु. 6 42 (2-10-011)- प्रथम शतक. रक्षित्वा स्वयमेव सप्त भुवनाना जगन्नायकः किं मह्यं बत! नैव भाति कृपया नारायणः पापतः ? । दृष्टा तं वद सुस्पराकृतिधरे ! क्षेत्रषु सरिणि ! प्रीत्या त्वं कुरुकाख्यपक्षिणि!वचः किञ्चित्कबाष्पानु माम् ॥ ता॥ पुषोद्यानगळल्लि आहारवन्नु हुडुकुत्तिरुव चिक्क कुरु कॆम्ब सुन्दरवाद पक्षिये! “सप्तलोकगळन्नू अनिष्ट निवारणपूरैक वाद इष्टपूर्तियिन्द रक्षिसुव सर्वेश्वरनु पापियाद नन्नन्नु मात्र रक्षिसलारनो?’-ऎम्बी नन्न ऒन्दुमातन्नु, सर्वरक्षकनाद श्रीतु नारायणनन्नु कण्डाग, सबाष्पलोचनॆयाद ननगोस्कर, नीनु कृपॆमाडि हेळु. (६) अरुळाद वीररुळि यवरानि तुवॆरार्मु, अरुळाति पुळडवीरवर्विदि यॊरुनाळन्नु, अरुळातियम्मा कणक्कालिदु शॆल्लि अरुळ, आवरिवष्टे यामुर्मपित्तॊ प्रति आ-वृत्ताकारवाद, वरि - रेखॆगळुळ्ळ, वण्णॆ-भ्रमरवे, (दुम्बिये!), अरुळ्(आश्रितर विषयदल्लि) कृपॆयॊडनॆ कूडिद, आ चक्रवुळ्ळ (चक्रवन्नु धरिसिरुव), अमान्य-स्वामियाद भगवन्ननन्नु, कण्ण काल्-कण्णाग,-अरुळाद नीर्-इदुवरिगू कृपॆमाडदिरुव नीवु अरुळि - ईग कृपॆमाडि, अवर आवि-अवर जीववु, तुवरार्मु-शुष्क वागि नाशहॊन्दुवुदक्कॆ मुञ्चॆ, अरुळ्ळाणि-कृसमुद्रनाद पुळ्-गरुड नन्नु, अवरॆवीदि- अवर बीदियल्लि ऒरुनाळ्’ - ऒन्दुदिनवादरू, कडवीर् - नडॆसबेकु’ ऎन्नु-ऎन्दु, इदु शॆल्लि ई मातन्नु हेळि अरुळ - कृपॆमाडु. “यामुम्-नावू, र्ऎपित्तॊ-याव तप्पन्नु माडिदॆवु ?’’ ( स-गार ॥ - चतुर्थ दशक. रम्यचितपत्रझङ्कृतियुत 43 शृङ्ग ! दृष्टा हरिं नाथं भक्तकृपाळुचक्रधरवेदं वचो मे वद । निष्कारुण्यगुणोळिसि ! जातु कृपया तस्यास्तु जीवावध तद्वीध्यां गरुडं च ते गमय भो ! देवेति, किम्मे७ घम्? ॥ ता॥ ओ! रम्यवाद रेखॆगळुळ्ळ भ्रमरवे ! आश्रितरक्षणक्कागि चक्र धारियागिरुव सर्वेश्वरनन्नु कण्डु ननगोस्कर ई मातन्नु हेळु- “इदुवरिगू अवळ विषयदल्लि कृपॆमाडदॆ इरुव नीवु ईगलादरू कृपॆमाडि, अवळ प्राणवु इरुवागले अवळ बीदियल्लि ऒन्दु दिन गरुडारूढरागि सञ्चरिसि अवळिगॆ दर्शनवन्नादरू कॊडबेकु’ इष्टु मट्टिगॆ माडलु आ भगवन्ननिगॆ इष्टविल्लद पक्षदल्लि सर्वरक्षण दीक्षित नाद अवनल्लि नावु मात्र एनु तप्पु माडिदॆवु ? ” ऎन्दु केळु (ऎन्दु तात्पय्य.) (७) ऎ९पिकोप्पदु पोल प्रनिवाड याकि, र्ऎपिये निनैस्थरुळि उरुळाद तिरुमालारु, र्ऎपिनाळ तिरुवडिर्यि तकविनुक्कॆ नूरुवाय् कटि शूल्, र्ऎपिच्छिक्कुमिळळिये र्यावळ नीयिये प! ऎन्नु (ऎन्नु)-ऎलुबिनल्लि, इं-नूलिन ऎळॆयन्नु, कोप्पदु पोल-पोणिसुवन्तॆ, पनि वाड्-शीतलवाद गाळियु, ईर् (दु)- (नन्नन्नु पीडिसुत्तिदॆ. (हीगिद्दाग) र्ऎपिये-नन्न अपराधवन्नॆ, निन्नॆत्तरु-नॆनॆसिकॊण्डु, आरुळाद (नन्नल्लि) कृपॆमाडदॆ इरुव तिरु मालाकु-त्रियःपतियाद भगवनिगॆ, तिरुवडिर्यि - स्वामियाद निम्म तकएनुक्कु-कृपागुणद विषयदल्लि, र्ऎपिना : ताळ्-इवळु एनु अपराधमाडिदळु, ऎन्नु-ऎन्दु, ऒरुवाय्-ऒन्दुमातन्नु, शूल्- हेळु; ऎन्नु (ऎन्नु) इवक्कु-मूळॆयन्नु मुरियुवन्तह (निन्न 44 प्रथम शतक. रूप शोभादिगळिन्द नन्न मूळॆयन्नु छेदिसुवन्तह), इळम् किळिये -ऎळॆ गिणिये, र्यावळनि अये-नानु बॆळॆसिद नीनल्लवे, ( स-गा-र ॥ - मत्संवर्धित ! हे शुक ! त्वमधुना श्रीकान्य मेवं वद, केशो मे७स्ति हि दुस्सहो७यमधुना शीतानिलाघाततः । आगांव मम स्मरेतियु हरिः ? कारुण्यसिन्मुर्न किं ? किं तादृह्मम वर्धते७ दुरितं? पात्रं दयाया न किम्? ॥ ता॥ नानु बॆळॆसिद ऎळॆगणिये ! अतिशीतलवाद गाळियु विरह सन्यष्ठॆयाद नन्नन्नु हीगॆ पीडिसुत्तिद्दाग्यू नन्न अपराधवन्ने नॆनॆसि नन्नल्लि कृपॆमाडदॆ इरुव श्रियःपतियाद भगवन्ननन्नु नोडि–“निम्म कृपागुणवु इवळ विषयदल्लि मात्र अङ्कुरिसदॆ इरुवन्तॆ, इवळु एनु अपराधवं माडिदळु ? ” ऎम्ब ऒन्दु मातन्नु हेळु. (८) नीयिये शिटुपूवाय, नॆडुमालार्रै तदाय, नोयॆनदु नुवलॆन्न नुवलादे यिरुनॊ नायर्, शायिलॆडु मणिमामै तळर्न्९ ९, इनियुनदु, वायलकिलिन्नडिशिल् वैप्पारै नाडाये,
॥ श्री पूवाय्-चिक्क पूवै पक्षिये, नॆडुमालार्कु (आश्रित विषयदल्लि) अत्यन्त वात्सल्यवुळ्ळ स्वामिगॆ, ऎन्दाय्-नन्न दूति यागि होगि, ऎनदु नन्न, नोम् - एरहव्याधियन्नु, नुवलॆन्न. हेळॆन्दरॆ, नुवलादे हेळदे, इरुनु ऒस्टायि’ नीनिलैये-(गर्व दिन्द) नीनु इद्दु बिट्टॆयल्लवे; र्ना-नानु, शायलॊडु कान्तियॊडनॆ कूडिद, मणि-सुन्दरवाद, मामै- शरीरद) वर्णवन्नु, तळर्न्ने- कळॆदुकॊण्डॆनु; इनि-हीगादमेलॆ, उनदु-निन्न, वायलकिल्-कॊक्कि नॊळगॆ (होगुवन्तॆ, र्इ-मधुरवाद, अडिशिल्- अन्नवन्नु, वैप्पा- इडुववरन्नु, नाडाय-हुडुकिकॊ.
(2–11)- चतुर्थ दशक दूतीभूय मम मद्य पतग ! प्रा न तं मूढधी- 45 0 मे प्रभुमिन्दिरेशननघं नावेदयो मे दशाम् । अत्यन्तार्तिकरीमिमां किल ! ततो वर्णोद्य देहे मम ७ विमकाल एव मितरांस्कृं पोषर्का मार्गय ता॥ ऎलै चिक्क पूवै पक्षिये ! आश्रित विषयदल्लि अत्यन वात्सल्य वुळ्ळ भगवन्ननिगॆ नन्न दूतियागि होगि नन्न ई विरहसापवन्नु तिळियपडिसॆन्दु नानु हेळिदाग्यू नीनु होगदॆ गर्वदिन्द सुम्मनॆ इद्दु बिट्टॆयल्लवे! ईग ननगॆ शरीरदल्लि कृतत्ववुण्टागि वर्ण कान्ति यॆल्लवू होगि इरुवुदरिन्द ननगॆ चरमदरॆयु सविापिसिदॆ ; इन्नु मेलॆ निन्न कॊक्किनॊळगॆ मधुरवाद अन्नवन्नु इडुववरु यारन्नादरू नीने हुडुकिकॊळ्ळबेकु, (९) नाडाद मल’नाडि नाळलु नारर्ण र्त, वाडाद मलरडिक्कि वैक्कवे वकुक्किन वीडाडि नीनॆ सॆरुत्तल् एनैय्यगॆ स्पर्दॆशॆयदो उडाडु पनिवाडा युरैरायॆनदुडले प्रति ऊडु (अवरिगू ननगू) मध्यॆ, आडु-आडि सञ्चरिसुत्तिरुव, पनिवाडा-शीतलवाद वायुवे, नाडाद दुर्लभवाद, मलर्- पुष्पगळन्नु, नाडि-हुडुकि, नाम- प्रतिदिनवू, नारार्ण र्त-श्रीमन्नारायणन, वाडादमल-भोग्यवाद कमलदन्तिरुव अडिक्कि - पादारविन्दगळल्लि, वैक्यवे-समर्पिसुवुदक्कागि, वकुक्किद्दु ( इन्द्रियगळन्नु कॊट्टिरलु, नीडु-विश्लेषदल्लि, आडि इद्दुकॊण्डु एरुत्तल-एकाकियागिरोणवॆ०ब, निनैयन्दु भाग्यहीनत्ववु, ऎ शॆट्टदो - याव प्रयोजनवन्नुण्टुमाडुवुदो (ऎन्दु), उरैत्तु-(आ स्वामिगॆ) हेळि (अनुकूलवाद उत्तरवन्नु नीनु ननगॆ तरदॆहोदरॆ), ऎनदु उडल्-नन्न शरीरवन्नु ईराय्-शीळिबिडु. 46 (x-ñ-811) प्रथम शतक. मध्यॆ सञ्चरसि त्वमद्य सहसा गत्वा७ भो मारुत ! पातो ! श्रीशं तं वद किञ्चिदेव वचनं नारायणं मे प्रभुम् । तत्पादाब्बयुगे प्रसूनञ्चने भाग्यं न मे ర विश्लेषेत्र विषण्ण ताशस्त्रि हि ततं मे वपुर्नाशय ॥ ता॥ आ भगवन्ननिगू ननगू मध्यॆ सञ्चरिसुत्तिरुव शीतलवाद वायुवे ! अवनु ननगॆ ई करणगळन्नु सद्विनियोगक्कागि कॊट्टिरु वल्लि आ श्रीमन्नारायणन पादारविन्दगळल्लि श्लान्यवाद पुष्पगळन्नु नित्यवू समर्पिसोणवॆम्ब भाग्यवु ननगॆ इल्लदॆ इरुवन्तॆ हीगॆ विश्ले षदशॆयन्नु अनुभविसुत्तिरुव नन्न पापवु ह्यागॆ परिणमिसुवुदो- ऎन्दु आ स्वामिगॆ हेळि अनुकूलवाद प्रत्युत्तरवन्नु नीनु तरदे होगुवपक्षदल्लि नन्न ई शरीरवन्नु ईगले शीळिबिडु. (१०) उडलाणि प्पिप्पु नीडुयिरि मुदलाख् मुह्म p माय कडलाति नीति यदनुळ्ळ कणगळरु, आडला यमान्य कण्णलि इदु शॆल्लि, विडलाति मडनॆ एनैयोवॆन्द्रिमळवे,
प्र ॥ आ - अगाधवाद, मदनॆ - ननगॆ वश्यवाद मनस्से उडल-शरीरदल्लि, आ - चक्राकारवाद, सिप्पु - जन्म नीडु - मोक्षवू, उयिर’ - (इवुगळन्नु अनुभविसुव) जीवात्मनू, मुद लाय्-मॊदलादुवुगळिगॆल्ला निर्वाहकनागि, मुमा - सकल वस्तुगळू अगि, आ नीर-अगाधवाद जलदल्लि, कडल्-क्षीरसमुद्रदल्लि, तोख-प्रकाशिसि, अदनु-अदरॊळु, कण्ळरुम-शयनिसिकॊण्डि रुव, अडल’-विरोधिध्वंसकरवाद, आ चक्रवन्नु धरिसिरुव, अमान्य- स्वामियन्नु, कण्डाल्-कण्डाग, इदु ई नन्न दशॆयन्नु, कॊल्ल-अव निगॆ हेळि, निनैयो पापिनियाद नानु, ऒद्दु आम्’ अळवु-अवनॊ डनॆ ऒन्दागि सेरुववरिगू, विडल्-बिडदॆ नन्नन्नु धरिसिकॊण्डिरु, ( स-गा-र ॥ - चतुर्थ दशक. 47 छे ! भो ! मानस ! मे गभीर ! बहुधा संसारचक्रस्य वै मोक्ष स्यात्म गणस्य भोग्य करणावळ्याश्च निर्वाहकम् । तं क्षीरार्णवकायिनं यदि हरिं पश्यं चक्रिणं त्वं ब्रहृद्य दकां मम प्रियासमागच ! मां मात्यज ता। ऎलै नन्न अगाधवाद मनस्सॆ! जन्ममोक्षगळू इवुगळन्ननु भएसुव आत्मवर्गगळू मत्तु भोग्यभोगोपकरणगळू इवुगळिगॆल्ला ताने निर्वाहकनागि रार्णवशायियागि चक्रपाणियागिरुव नम्म स्वामियन्नु कण्डाग ई नन्न मुर्दकॆयन्नु नीनु तिळिसि ननगॆ अवनॊ डनॆ सङ्गमवुण्टागुववरिगू नीनु नन्नन्नु बिडदॆ धरिसिकॊण्डिरु. (११) अळविय वेलकवर् पॆरुर्मा कण्णनै, वळवर्य वुरुकूरडकोर्प वायन्नु रै, अळवियन्न वन्नादि यायिरत्तुळिप्पर्त्ति ऎळवुरैयाल् पॆटलाकुम मानोष्टु पॆरुवळमे प्र अळवु ऎल्लॆयन्नु, इयस्थ मीरिद, ए उलकत्तवर्-सप्त लोकगळॊळगिरुव चेतनरिगू, पॆरुर्मा - स्वामियाद, कण्ण- (आश्रितसुलभनाद) कृष्णनन्नु, वळ-समृद्धवाद, वयल् -(सस्यवुळ्ळ) क्षेत्रगळिन्द, शू परिवृतवाद, वण्-रम्यवाद, कुरुकूर्- कुरुका पुरिगॆ निर्वाहकराद, शवकोर्स-नावारु, नाय’न्नु-(ज्ञान भक्तिगळिन्द) आश्रयिसि, उरैत्त (हेळिरुव) रचिसिरुव, अळवु इयन्न शब्दार्थालङ्कारादि साङ्गत्यवुळ्ळ, अनादि अनादि रूपवाद आयि रत्तुळ्- सहस्र पद्यावळियल्लि इप्पर्त्ति-ई दशकद, वळम्-भोग्यवाद उरैयाल्-सूक्ति मात्रदिन्दले, र्वा-परमपददल्लि, ओब्बु - उत्तु बि वाद (अत्युत्तमवाद), पॆरुवळ-कैङ्कय्यरूप महासाम्राज्यवन्नु पॆरलाकु-हॊन्दलागुवुदु (हॊन्दबहुदु). مه 48 ( स-गार ॥ प्रथम शतक, उत्तुङ्गामित सप्तलोकसरणॆ र्नाथं च कृष्णं हरिं दिव्यज्ञानबलादौर्ज हि कुरुका पुरात्मठारिः प्रभुः । साहस्रं व्यतनोच्च वृत्तरचनैनादिपद्यावळीं तदं दशकं तु भक्तपठितं दिव्यं पदं प्राशयेत् ॥ ता॥ सप्तलोकगळिगू निर्वाहकनाद स्वामियाद श्रीकृष्णनन्नु ज्ञानभक्तिगळिन्द आश्रयिसि सङ्कीर्तनमाडिरुव श्री कुरुकापुरिय शठारिमुनिवररिन्द विरचितवाद अस्त्रादिरूपवाद सहस्रगाधात्मक प्रबद्ध दॊळ् दिव्यतमवाद ई दळकवु पठनमात्रदिन्दले परमपद दल्लि उत्तमवाद कैङ्कय्य साम्राज्यवन्नु उण्टुमाडुवुदु. ( द्र- उ -सं. }- तत्काङ्क्षितानधिगमेन मुनिर्विषण्ण प्राफ्ट् दकां च हरिभुक्त वियुक्तनाद्याः । सापराधसहतानवबोध्य दूतै- क्यरे दोष परतामलुनाच्च तुरे ॥ (2,-2-33-3)- ताने बद्ध ध्वजाचुभनयनतया स्वार्थलाभेर्थिभावा- तिम्यघ स्वभावा जगदुपजनन स्थापनातिप्रियत्वात् । कारुण्याप्तत्वयोगा दनुगतमहिषीसन्नि रेस्सङ्गदै र्फ्या न्यानाबस्सुरारहिततमतया हाम्यतीत्साह कृष्णम् ॥ सधीभव्या सुवाचस्सु चरितसुभग कृष्ण सारूप्य सौर्म्या स्वाहारोदारशीलां स्वसुधृत भगवल्लक्ष छात्र स्वच्छन्नवृनभिगत शिशिरानर बाल्यगुप्ता योग्या- नाचार्ल्या कृष्णलबौ शरणमवृणुत प्रेयसीदूतनीत्या ॥ चतुर्थ दशक. (ई चतुर्थदशकद सारांश) 49 ई दशकदल्लि श्री शतारिमुनिवररु तावु नायिकारूपवन्नु धरिसि तम्म विरहसन्तापवन्नु भगवन्ननिगॆ पक्षिगळ मूलक तिळियपडिसि अवन क्षमॆयन्न अङ्गीकारवन्नू प्रार्थिसि इरुत्तारॆ.