०० तनियन्

०१ भक्तामृतं विश्वजनानुमोदनम्

विश्वास-प्रस्तुतिः - ०१

भक्तामृतं विश्वजनानुमोदनं
सर्वार्थदं श्रीशठगोप वाङ्मयम् ।
सहस्र शाखीपनिषत्समागमं
नमाम्यहं द्राविड वेदसागरम् ॥

मूलम् - ०१

भक्तामृतं विश्वजनानुमोदनं
सर्वार्थदं श्रीशठगोप वाङ्मयम् ।
सहस्र शाखीपनिषत्समागमं
नमाम्यहं द्राविड वेदसागरम् ॥

गरणि-प्रतिपदार्थः - ०१

भक्त अमृतं = भक्तर अमृतवन्नु, विश्वजन = जगत्तिन ऎल्ल जनरु, अनुमोदनं = ऒप्पुवन्थाद्दन्नु, सर्व = ऎल्ल बगॆय, अर्थ = अभिलाषॆगळन्नु (बेडिकॆगळन्नु), दं = नीडतक्कद्दन्नु, श्रीशठगोप वाङ्मयं = श्रीशठगोपर श्रीसूक्तिगळन्नु, सहस्रशाखा = साविर शाखॆगळुळ्ळ, उपनिषत् = उपनिषत्तिन, समागम् = सङ्कलनवन्नु (कूडिकॆयन्नु), द्राविड = तमिळु भाषॆय, वेदसागरम् = वेदवॆम्ब सागरवन्नु, अहम् = (पादसेवकनाद) नानु, नमामि = नमस्करिसुत्तेनॆ.

गरणि-गद्यानुवादः - ०१

भक्तर अमृतवन्नु, जगत्तिन ऎल्ल जनरु ऒप्पुवुदन्नु, ऎल्ल बगॆय अभिलाषॆगळन्नु (बेडिकॆगळन्नु) नीडतक्कद्दन्नु, श्रीशठगोपर श्रीसूक्तिगळन्नु, साविरशाखॆगळुळ्ळ उपनिषत्तिन सङ्कलन (सङ्ग्रह)वन्नु, तमिळुवेदवॆम्ब सागरवन्नु (पादसेवकनाद) नानु नमस्करिसुत्तेनॆ.

गरणि-विस्तारः - ०१

’तिरुवाय् मॊऴि’यन्नु स्तुतिसि, अदर हिरिमॆयन्नु कीर्तिसि, अदक्कॆ भक्तिपूर्वकवागि ऎरगि, पठनक्कॆ अदन्नुऎत्तिकॊळ्ळबेकॆन्दु ई तनि सूचिसुत्तदॆ. ई ग्रन्थक्कॆ इष्टु गौरववन्नु अर्पिसुवुदक्कॆ कारणवन्नू इदु तिळिसुत्तदॆ.

’भक्तामृतं” – भक्तियिन्द बेडिद देवतॆगळिगॆ दानवरिन्द किरुकुळवन्नु तप्पिसुवुदक्कागि, क्षीरसागरवन्नु आ देवदानवर सहायदिन्दले मथन माडिसि, अमृतवन्नु पडॆदु, अदन्नु देवतॆगळिगॆ हञ्चिकॊट्टु, अवरन्नु भगवन्तनु अमररन्नागिसिदनष्टॆ. हागॆये, भगवन्तनन्नु आश्रयिसिद मानव भक्तरिगॆ, ’तिरुवाय् मॊऴि’यु अवरजनन-मरणद बन्धनद किरुकुळवन्नु बिडिसुवुदक्कागि ऒदगि, शाश्वतानन्दवन्नू अमरतवन्नू कॊडुवुदु.

’विश्वजनानुमोदनं” – ’तिरुवाय् मॊऴि’यल्लि हेळिरुव विषय भगवन्तनन्नु ऒलिसिकॊळ्ळुवुदक्कॆ सुलभोपायवेऎम्बुदु. इदु परमश्रेष्ठवाद मार्गवॆन्दू, इदरष्टु सुलभवू सरळवू आदद्दु बेरॆ यावुदू इल्लवॆन्दू, जातिमत मुन्तादवुगळ कट्टुपाडिगॆ ऒळपडदॆ ऎल्लरू ई मार्गवन्नु अनुसरिसबहुदॆन्दू, ई मूलक निरतिशयानन्दद परमपदवन्नु पडॆदुकॊळ्ळबहुदॆन्दू जगत्तिन ऎल्ल जनरू तलॆदूगि ऒप्पबहुदागिदॆ. इदन्नु ओदि तिळिदुकॊळ्ळुवुदरिन्द ऎल्लरू आनन्दिसबहुदागिदॆ.

’सर्वार्थदं’ – मनुष्यन ऎल्ल बगॆय अभिलाषॆगळन्नू, आशॆ आकाङ्क्षॆगळन्नू बेडिकॆगळन्नू नाल्कु विधवागि विङ्गडिसलागिदॆ. अवन्नु धर्म, अर्थ, काम, मोक्ष ऎन्दु करॆयलागिदॆ. चतुर्विध पुरुषार्थगळॆम्बवु इवे. ई ऎल्ल बगॆय पुरुषार्थगळन्नू तिरुवाय्मॊऴिय मूलक पडॆयबहुदागिदॆ.

’श्रीशठगोपवाङ्मयम्’ – शठगोपरॆम्ब महामुनिगळ बायिन्द, परमात्मन कृपाकटाक्षदिन्द आत्मनु परमात्मनन्नु पडॆदुकॊळ्ळुव बगॆ, अवनल्लि ऒन्दुगूडुव विषयवॆल्ल ’तिरुवाय् मॊऴि’य रूपदल्लि प्रकटगॊण्डितु. मातुगळ जोडणॆयल्लि, विषयद विवरणॆयल्लि, बळसिरुव उपमान रूपकगळल्लि सरिसाटि ऎम्बुदु मत्तॊन्दिल्लवागि इदन्नु शठगोपर श्रीसूक्तिगळु अथवा शठगोपवाङ्मयम् ऎन्नुत्तारॆ.

आळ्वाररुगळल्लि परमश्रेष्ठरॆन्दू आद्यकुलपति ऎन्दू हॆसरुगळिसिदवरु श्रीशठगोपरु. हिन्दॆ, ऒन्दु कालदल्लि, ऎष्टे आसक्तियिद्दरू सह, संस्कृत भाषॆयल्लिरुव वेदगळन्नु कलियलु, ऎल्लरिगू अधिकारविल्लवागित्तु. याव बगॆय कट्टुपाडू इल्लदन्तॆ, ऎल्लरू कलियलु, अरितुकॊळ्ळलु अनुकूलिसुवन्तॆ संस्कृतवेदगळन्नु तमिळिनल्लि रचिसिदवरु शठगोपरु. ई कारणदिन्द इअवरिगॆ ’वेदम् तमिळ् शॆय्द मारन्” ऎम्ब बिरुदु. इवरु बरॆदिरुव “तिरुविरुत्तम्” ऎम्बुदु ऋग्वेदद सार, ’तिरुवाशरियम्’ ऎम्बुदु यजुर्वेदद सार, “तिरुवाय् मॊऴि” ऎम्बुदु सामवेदद सार, मत्तु “पॆरियतिरुवन्दादि” ऎम्बुदु अथर्वण वेददसार ऎन्नलागिदॆ.

शठगोपरिगॆ ’मारन्’, ’पराङ्कुश’ ’वकुळाभरण’ ऎम्ब हॆसरुगळिवॆ. वॆळ्ळाळ कुलद तन्दॆ तायिगळु इवरिगॆ इट्ट हॆसरु ’मारन्’ वकुळपुष्पमालिकॆयन्नु इवरु धरिसुत्तिद्दद्दरिन्द ’वकुळाभरण’ ऎन्दायितु. आदरॆ, ऎल्लक्किन्तलू मिगिलागि, इवरिगॆ बन्द प्रीतिय हॆसरु ’नम्माळ्वार्’ ऎम्बुदु.

“सहस्रशाखोपनिषत्समागम्” – भगवन्तनिन्दले प्रकटगॊण्डु, बायिन्द बायिगॆ प्रचुर पडॆदद्दु, अनादि ऎनिसिकॊण्डद्दु वेदगळु. भगवद्विषयवन्नु हेळि, आ बगॆगॆ तिळिवळिकॆयन्नु अवु कॊडुत्तवॆ. मनुष्यनु तन्न आत्मोद्धारक्कागि तिळियलेबेकाद विषयगळन्नु सरळसङ्ग्रहवागि हेळिरुवुदु उपनिषत्तुगळल्लि. वेदवॆम्ब अश्वत्थवृक्षद साविरारु शाखॆगळे इवु. ई ऎल्ला उपनिषत्तुगळल्लि हेळिरुव विषयवन्ने, सङ्कलन रूपदल्लि, सङ्ग्रहिसि हेळिरुवुदु तिरुवाय् मॊऴियल्लि.

“द्राविड वेद सागरम्” – वेदगळु संस्कृत भाषॆयल्लिवॆ. ऎल्लॆ काणदन्तॆ अपारवागि विस्तारवागि हरडिरुव वेदगळ ऎल्ल विषयवन्नू सङ्ग्रहवागि तमिळु भाषॆयल्लि हेळिरुवुदरिन्द, तिरुवाय् मॊऴियन्नु तमिळुवेद अथवा द्राविडवेद ऎन्नलागिदॆ. संस्कृतवेदगळिगॆ ऎष्टु प्रामुख्यतॆ, ऎष्टु मर्यादॆ इदॆयो अष्टे गौरव प्रामुख्यतॆगळू तिरुवाय् मॊऴिगू इवॆ.

’तिरु’ ’वाय्’ ’मॊऴि’ ऎम्ब मूरु पदगळु कूडि आगिरुवुदु ’तिरुवाय् मॊऴि’. ’तिरु’ ऎम्बुदक्कॆ “श्रीदेवि, सम्पत्तु, सॊबगु, भाग्य, दैवत्व, सत्कर्म, श्रेष्ठ, पवित्र, माङ्गल्य” ऎन्दु मुन्तागि अर्थबरुत्तदॆ. ’वाय्’ ऎन्दरॆ बायि. ’मॊऴि’ ऎन्दरॆ “मातु, भाषॆ”. ’वाय् मॊऴि’ ऎम्बुदु ऒट्टुगूडिसिदरॆ “बायिमातु, बायिन्द हॊरबिद्द मातु” ऎन्दु अर्थ बरुत्तदॆ. भगवन्तन दिव्यवाणियाद वेदगळ हागॆये भगवत्कृपॆयिन्द शठगोपमुनिय बायिन्द हॊरबिद्द अमृतवाणि इदु. ई मूरु पदगळ अर्थगळन्नू कूडिसि हेळुवुदादरॆ, ’तिरुवाय् मॊऴि’गॆ ऒन्दॊन्दु जोडणॆयिन्द बरुव ऒट्टु अर्थवु हॊन्दिकॆयागुत्तदॆ. “तिरुवा – मॊऴि” ऎन्दु व्यक्ति प्रामुख्यतॆयिन्द हेळुवाग ’श्रीसूक्ति, पवित्रवाद बायिन्द हॊम्मिद मातु” ऎन्दागुत्तदॆ. हागल्लदॆ, “तिरु-वाय् मॊऴि” ऎन्दु वाक् प्राधान्यतॆयिद हेळुवाग अदु “पवित्रवाद बायिमातु” ऎन्दागुत्तदॆ. हॆसरे हीगॆ बगॆबगॆयागि बिडिसि विवरिसबहुदादरॆ, अदर विषयद विमर्शनॆय कॆलस तिळिदवर कैयल्लि ऎष्टु अद्भुतवो! ऎष्टु आश्चर्यकरवो! ऎष्टु आनन्दकरवो!

०२ तिरुवऴुदि नाडॆन्

विश्वास-प्रस्तुतिः - ०२

तिरुवऴुदि नाडॆन्ऱुम् तॆन् कुरुहूरॆन्ऱुम्
मरुविनिय वण् पॊरुनलॆन्ऱुम्, - अरुमऱैहळ्
अन्दादि शॆय्दानडियिणैयेयॆप्पॊऴुदुम्,
शिन्दियाय् नॆञ्ङे तॆळिन्दु.

मूलम् - ०२

तिरुवऴुदि नाडॆन्ऱुम् तॆन् कुरुहूरॆन्ऱुम्
मरुविनिय वण् पॊरुनलॆन्ऱुम्, - अरुमऱैहळ्
अन्दादि शॆय्दानडियिणैयेयॆप्पॊऴुदुम्,
शिन्दियाय् नॆञ्ङे तॆळिन्दु.

गरणि-प्रतिपदार्थः - ०२

नॆञ्ङे = मनस्से, तिरुवऴुदि नादु ऎन्ऱम् = तिरुवळुदिनाडु ऎम्ब देश ऎन्दू, तॆन् सुन्दरवाद, कुरुहूर् ऎन्ऱुम् = तिरुक्कूरुहूरु क्षेत्र ऎन्दू, मरुव = कलॆतिरुवुदक्कॆ, इनिय = प्रियवाद, वण् = सॊबगिन, पॊरुनल् ऎन्ऱुम् = पॊरुनल् नदि (ताम्रपर्णिनदि) ऎन्दू, नॆनॆयुत्ता, अरु = सुलभवागि ऎटुकद (अपरूपवाद), मऱैहळ् = वेदगळन्नु, अन्दादि शॆय्दान् = अन्तादिय रूपदल्लि (परिपूर्णवागि) माडिदवन, अडि इणैये = ऎरडु तिरुवडिगळन्ने, ऎप्पॊऴुदुम् = यावागलू, तॆळिन्दु = अरितुकॊण्डु, शिन्दियाय् = चिन्तिसुत्तिरु.

गरणि-गद्यानुवादः - ०२

मनस्से, तिरुवळुदिवाडु ऎन्दू, सुन्दरवाद तिरुक्कूरुहूरुक्षेत्र ऎन्दू, कलॆतिरुवुदक्कॆ (अप्पिकॊळ्ळुवुदक्कॆ) प्रियवाद सॊबगिन पॊरुनल् नदि (ताम्रदपर्णिनदि) ऎन्दू नॆनॆयुत्ता सुलभवागि ऎटुकद (अपरूपवाद) वेदगळन्नु अन्तादियरूपदल्लि (परिपूर्णवागि) माडिदवन ऎरडु तिरुवडिगळन्ने यावागलू चिन्तिसुत्तिरु.

गरणि-विस्तारः - ०२

मॊदल तनियल्लि शठगोप वाङ्मयद प्रामुख्यतॆयन्नू अदक्कॆ सल्लबेकाद गौरववन्नू तिळिसलायितु. ई तनि आ वाङ्मयक्कॆ कारणराद श्रीशठगोपरन्नु स्मरिसुत्ता अवरिगॆ सल्लबेकाद गौरववन्नु कुरितु हेळुत्तदॆ.

श्रीशठगोपरु यारु, ऎल्लियवरु, ऎम्बुदन्नु गुरुतिट्टु हेळुव तनि इदु. यारन्नादरू गुरुतिसि हेळबेकादरॆ अवरु हुट्टिद ऊरु (स्थळ), अदर बळि इरुव नदि, बॆट्ट मुन्तादद्दु, मत्तु अदु सेरिद नाडु –इवुगळन्नु हेळुवुदु वाडिकॆ. ई सम्प्रदायक्कॆ अनुगुणवागि श्रीशठगोपरन्नु कुरितु हेळुत्तदॆ ई तनि- दक्षिणभारतदल्लि ’तिरुवळुदि नाडु’ ऎम्बुदॊन्दु देश. अदरल्लि ’पॊरुनल्’ (ताम्रपर्णिनदि) ऎम्बुदॊन्दु नदि. अदर दडदल्लि तिरुकुरुहूरु ऎम्बुदॊन्दु ऊरु. आ पवित्र क्षेत्रदल्लि श्रीशठगोपरु हुट्टिदरु. अवर हिरिमॆयन्नु कॊण्डाडुव आ क्षेत्रवन्नु ”आळ्वार् तिरुनहरि” ऎन्दू करॆयुत्तारॆ.

तनि हेळुत्तदॆ- मनस्से, नीनु मॊदलु तिरुवळुदि नाडन्नू, पॊरुनल् (ताम्रपर्णि) नदियन्नू, तिरुक्कूरु हूरुक्षेत्रवन्नू स्मरिसिको. आ क्षेत्रदल्लि अवतरिसिदवरे श्रीशठगोपरु (नम्माळ्वाररु). अपरूपवाद, सुलभवागि ऎल्लरिगू ऎटुकद वेदगळन्नु परिपूर्णवागि, सरळसुन्दरवागि, अन्तादिय रूपदल्लि ऒदगिसिकॊट्टवरु अवरे. अवर ऎरडु तिरुवडिगळन्नू ऎडॆबिडदॆ चिन्तिसु. नीनु उज्जीवनगॊळ्ळुवॆ.

श्रीशठगोपरु रचिसिरुव नाल्कु ग्रन्थगळल्लि “पॆरियतिरुवन्दादि” ऎम्बुदॊन्दु. अदन्नु मुन्दिट्टु इतर ग्रन्थगळन्नु अदरॊडनॆ हेळलागिदॆ ऎन्नबहुदागिदॆ. ई नाल्कु ग्रन्थगळन्नु कुरितु हिन्दिन तनियल्लिये हेळलागिदॆ ऎम्बुदन्नु गमनिसबहुदु.

०३ मनत्तालुम् वायालुम्

विश्वास-प्रस्तुतिः - ०३

मनत्तालुम् वायालुम् वण् कुरुहूर् पेणुम्,
इनत्तारैयल्लादिऱै ञ्जेन्, - तनत्तालुम्
एदुङ्कुऱैविलेन् ऎन्दै शडहोपन्,
पादङ्गळ् यामुडैय पट्रु.

मूलम् - ०३

मनत्तालुम् वायालुम् वण् कुरुहूर् पेणुम्,
इनत्तारैयल्लादिऱै ञ्जेन्, - तनत्तालुम्
एदुङ्कुऱैविलेन् ऎन्दै शडहोपन्,
पादङ्गळ् यामुडैय पट्रु.

गरणि-प्रतिपदार्थः - ०३

मनत्तालुम् = मनस्सिनिन्दलू, वायालुम् = मातिनिन्दलू, वण् = सॊबगिन, कुरुहूर् = तिरुक्कूरुहूरन्नु, पेणुम् = आश्रयिसुव, इनत्तारै = गोष्ठियवरन्नु, अल्लादु = अल्लदॆ, (बेरॆ यारन्नू), इऱैञ्जेन् = नमस्करिसुवुदिल्ल, तनत्तालुम् = धनदिन्दलू, एदुम् = स्वल्पवादरू, कुऱैवु इलेन् = कॊरतॆ इल्लदवनागिद्देनॆ, ऎन्दै = नन्न तन्दॆयाद (स्वामियाद), शडहोपन् = शठगोपन, पादङ्गळ् = पादगळु (तिरुवडिगळु), यामुडैय = नम्म, पट्रु = आश्रयाधार.

गरणि-गद्यानुवादः - ०३

मनस्सिनिन्दलू मातिनिन्दलू सॊबगिन तिरुक्कूरुहूरन्नु स्तुतिसुव (आश्रयिसुव) गोष्ठियवरन्नल्लदॆ (बेरॆयवरन्नु) नमस्करिसॆनु. धनदिन्दलू स्वल्पवू कॊरतॆयिल्लदवनागिद्देनॆ. नन्न तन्दॆयाद (स्वामियाद) शठगोपन तिरुवडिगळु नमगॆ आश्रयाधार.

गरणि-विस्तारः - ०३

ई तनि हेळुत्तदॆ- मनस्से, सॊबगिन तिरुक्कुरुहूरन्नु काया वाचा मनसा कॊण्डाडुव जनर गोष्ठियन्नु कण्डरॆ ननगॆ तुम्ब गौरव. आ पवित्रक्षेत्रद हिरिमॆयन्नू, अल्लि अवतरिसिद श्रीशठगोपर हिरिमॆयन्नू अवरु अरितवरु. आद्दरिन्द शठगोपर अनुयायिगळागि अवरन्नु आश्रयिसिरुववरु अवरु. अवरिगॆ नन्न गौरवपूर्ण नमस्कारगळन्नु अर्पिसुत्तेनॆ. अवरल्लदॆ बेरॆयवरु ऎन्थवरे आगिद्दरू सह अवरल्लि ननगॆ गौरवविल्ल. नानु अवरन्तॆये नन्न तन्दॆयागि, स्वामियागि इरुव श्रीशठगोपर तिरुवडिगळन्ने नानु दृढवागि आश्रयिसिद्देनॆ.आ तिरुवडिगळे ननगॆ आधार. ननगॆ हणहॆच्चल्ल. अदर अगत्यवे ननगिल्ल. अदर कॊरतॆयन्नु नानु हच्चिकॊळ्ळुवुदू इल्ल.

मनुष्यन उज्जीवनक्कॆ बेकाद ज्ञानवन्नू उपायवन्नूऒदगिसिकॊडुववरु गुरु. आ गुरुविन तिरुवडिगळन्नु हिडिदु, अवर मार्गदल्लिये नडॆयुववरू गुरुविन हागॆये गौरवक्कॆ अर्हरु.

०४ एय्न्द

विश्वास-प्रस्तुतिः - ०४

एय्न्द पॆरुङ्गीर् त्ति यिरामानुश मुनिदन्
वाय्न्द मलर् प्पादम् वणङ्गिन्ऱेन् – आय्न्द पॆरुम्
शीरार् शडहोपन् शॆन्दमिळ् वेदन्दरिक्कूम्
पेराद उळ्ळम् पॆऱ.

मूलम् - ०४

एय्न्द पॆरुङ्गीर् त्ति यिरामानुश मुनिदन्
वाय्न्द मलर् प्पादम् वणङ्गिन्ऱेन् – आय्न्द पॆरुम्
शीरार् शडहोपन् शॆन्दमिळ् वेदन्दरिक्कूम्
पेराद उळ्ळम् पॆऱ.

गरणि-प्रतिपदार्थः - ०४

एय्न्द = ऒप्पतक्क, पॆरु = अपारवाद, कीर् त्ति = कीर्तियुळ्ळ, इरामानुश मुनिदन् = श्रीरामानुज मुनिगळ, वाय्न्द = तक्कद्दाद, (हॊन्दिकॆयुळ्ळ) मलर् पादम् = हूविनन्थ पादगळन्नु, (पादकमलगळन्नु), वणङ्गिन्ऱेन् = नमस्करिसुत्तिद्देनॆ, आय्न्द = अप्पटवाद, पॆरुम् शीर् = अपारकीर्तियिन्द, आर् = तुम्बिरुव (परिपूर्णनाद), शडहोपन् =शठगोपन, शॆन्दमिळ् वेदम् = अरिशुद्धवाद तमिळिन वेदवन्नु, तरिक्कूम् = धरिसतक्क, पेराद = बदलावणॆयागद (चञ्चलवागद), उळ्ळम् = मनस्सन्नु, पॆऱ = पडॆयुवुदक्कागि.

गरणि-गद्यानुवादः - ०४

अप्पटवाद अपारकीर्तियिन्द तुम्बिरुव (परिपूर्णनाद) शठगोपन परिशुद्धवाद तमिळिन वेदवन्नु धरिसतक्क चञ्चलगॊळ्ळद मनस्सन्नु पडॆयुवुदक्कागि ऒप्पतक्क अपारकीर्तियुळ्ळ श्रीरामानुजमुनिगळ (अदक्कॆ) हॊन्दिकॆयुळ्ळ हूविनन्थ पादगळिगॆ नमस्करिसुत्तिद्देनॆ.

गरणि-विस्तारः - ०४

ई तनियल्लि प्रतिष्ठितराद इब्बरु महामहिमरन्नु कीर्तिसलागिदॆ. मॊदलनॆयवरु श्रीशठगोपरु. तिरुवाय् मॊऴिये मॊदलाद चॊक्कवाद तमिळिन वेदगळन्नु रचिसिदवरु. भगवद्विषयवन्नू आत्मोद्धारद मार्गवन्नू तिळियहेळुव अवर आ रचनॆगळु अवरिगॆ कण्डुकॊट्टद्दु अपारवाद धवळकीर्ति. शठगोपर दिव्यग्रन्थगळन्नु चॆन्नागि ओदि अरितुकॊण्डु श्रीवैष्णव सिद्धान्तस्थापन सार्वभौमरॆनिसिकॊण्ड श्रीरामानुजरु मत्तॊब्बरु. अवरदू ऒप्पतक्क कीर्तिये. ऒब्बरु हाडिद्दन्नु मत्तॊब्बरु कलितु नुरित हागॆ चुरुकाद मनस्सिनिन्द ऎल्लरू कलियबेकु. मनस्सु कलियुव विषयदल्लिये दृढवागि नॆलॆगॊळ्ळबेकु. इतर वस्तुविषयगळ कडॆगॆ हॊरळबारदु. चञ्चलगॊळ्ळबारदु. अदक्कागि ई प्रार्थनॆ.

ई तनि हेळुत्तदॆ- मनस्से, श्रीशठगोपरुरचिसिद परिशुद्धवाद तमिळिन वेदगळन्नु शुद्धवाद दृढवाद मनस्सिनिन्द ग्रहिसिकॊण्डवरु श्रीरामानुजमुनिगळु. अन्थ मनस्सिगागि, नानु आचार्यराद श्रीरामानुजर तिरुवडिगळिगॆ ऎरगुत्ता, अवर कृपॆगागि प्रार्थिसुत्तेनॆ.

०५ वान् तिहऴुम्

विश्वास-प्रस्तुतिः - ०५

वान् तिहऴुम् शोलै मदिळरङ्गर् वण् पुहऴ् मेल्
आन्ऱ तमिऴ् मऱै हळायिरमुम् – ईन्ऱ
मुदट्राय् शडहोपन् मॊय् म् बाल् वळर् त्त
इदत्ता यिरामानुजन्.

मूलम् - ०५

वान् तिहऴुम् शोलै मदिळरङ्गर् वण् पुहऴ् मेल्
आन्ऱ तमिऴ् मऱै हळायिरमुम् – ईन्ऱ
मुदट्राय् शडहोपन् मॊय् म् बाल् वळर् त्त
इदत्ता यिरामानुजन्.

गरणि-प्रतिपदार्थः - ०५

वान् = आकाशवॆल्लवन्नू, तिहऴुम् = बॆळगिसुव, शोलै = तोपुगळिन्दलू, मदिळ् = कोटॆगळिन्दलू (एळु प्राकारगळिन्दलू) कूडिद, आङ्गर् = श्रीरङ्गनाथर, वण् पुहऴ् मेल् = दिव्यसुन्दरवाद कीर्तिय विषयवागि, आन्ऱ = गाढवू, विस्तारवू, परमश्रेश्ठवू आगिरुव, तमिऴ् मऱैहळ् = तमिळिन वेदगळाद, आयिरमुम् = ऒन्दु साविर पाशुरगळन्नू, ईन्ऱ = हडॆद, मुदल् ताय् = मॊदल तायि, शडहोपन् = श्रीशठगोपरु, मॊय् बाल् = शक्तियिन्द, वळर् त्त = (अदन्नु) बॆळॆसिद, इदम् = हितवाद, ताय् = तायि, इरामानुशन् = श्रीरामानुजरु.

गरणि-गद्यानुवादः - ०५

आकाशवॆल्लवन्नू बॆळगिसुव तोपुगळिन्दलू, कोटॆगळिन्दलू (एळु प्राकारगळिन्दलू) कूडिद श्रीरङ्गनाथर दिव्यसुन्दरवाद कीर्तिय विषयवागि गाढवू विस्तारवू परमश्रेश्ठवू आगिरुव तमिळिन वेदगळाद ऒन्दु साविर पाशुरगळन्नू हडॆद मॊदल तायि श्रीशठगोपरु. अदन्नु शक्तियिन्द बॆळॆसिद हितवाद तायि श्रीरामानुजरु.

गरणि-विस्तारः - ०५

ई तनि हेळुत्तदॆ- आकाशदवरॆगू ऎत्तरवागि बॆळॆदु, आकाशवन्ने बॆळगिसुवन्थ तोपुगळिन्दलू, एळु प्राकारगळिन्दलू सुत्तुवरिद श्रीरङ्गद देवालयदल्लि नॆलसिरुव भगवन्तन अनन्त कल्याणगुणगळन्नु विषयवागि उळ्ळ गाढवाद, विस्तारवाद, परमश्रेष्ठवाद तमिळु वेदगळिगॆ इब्बरु तायन्दिरु जन्मवित्त तायि ऒब्बरु, बॆळॆसिद तायि ऒब्बरु. सुन्दरवाद ऒन्दु साविर पाशुरगळन्नु हडॆदुकॊट्ट तायि श्रीशठगोपरु. अवुगळन्नु तम्म ज्ञानप्रतिभाशक्तिगळिन्द बॆळॆसि, साकि, नॆलॆगॊळिसिदवरु श्रीरामानुजरु. अवक्कॆ अवरु हितवाद प्रीतिय साकुतायि.

ऎन्दरॆ, श्रीशठगोपरु जन्मिसदिद्दरॆ, तिरुवाय्मॊऴियन्थ तमिळु वेदगळ जन्मक्कॆ ऎडॆ इरुत्तिरलिल्ल. हागॆये, श्रीरामानुजरु इल्लदिद्दरॆ, अवु भूमियमेलॆ शाश्वतवागि उळियलु नॆलॆगॊळ्ळलु, अवकाशवागुत्तिरलिल्ल. ई कारणदिन्द, अवरिब्बरन्नू कृतङ्ञतॆयिन्द अवरिब्बरन्नू स्मरिसलेबेकु.

०६ मिक्क विऱैनिलैयुम्

विश्वास-प्रस्तुतिः - ०६

मिक्क विऱैनिलैयुम् मॆय्यामुयिर् निलैयुम्
तक्क नॆऱियुन्तडैयाहि- त्तॊक्कियलुम्
ऊऴ् विनैयुम् वाऴ्विनैयु मोदुङ्गुरुहयर् कोन्
याऴिनिशैवेदत्तियिल्.

मूलम् - ०६

मिक्क विऱैनिलैयुम् मॆय्यामुयिर् निलैयुम्
तक्क नॆऱियुन्तडैयाहि- त्तॊक्कियलुम्
ऊऴ् विनैयुम् वाऴ्विनैयु मोदुङ्गुरुहयर् कोन्
याऴिनिशैवेदत्तियिल्.

गरणि-प्रतिपदार्थः - ०६

मिक्क = सर्वोत्तमनाद, इऱै = भगवन्तन (परमात्मन), निलैयुम् = स्वरूपस्वभावगळन्नू, मॆय्याम् = नित्यवाद (सत्यवाद), उयिर् = जीवात्मन, निलैयुम् = स्वरूपस्वभावगळन्नू, तक्क = योग्यवाद, नॆऱियुम् = मार्ग (उपाय)वन्नू, तडै आहि = अदक्कॆ तडॆयागिरुव (अड्डियागिरुव) तॊक्कु= अल्प (हेय)वाद, इयलुम् = स्वभाववाद, ऊऴ् = हिन्दिनिन्द बन्द, विनैयुम् = बाळिन कर्तव्यगळ (परमपुरुषार्थद) स्वरूपवन्नू, ओदुम् = तिळिसुव, कुरुहैयर् कोन् = तिरुक्कूरुहूरिनवर ऒडॆयन (यजमानन), याऴिन् = वीणॆय, इशै = नादवु (गानवु), वेदत्तु = वेदद, इयल् = स्वरूप.

गरणि-गद्यानुवादः - ०६

सर्वोत्तमनाद परमात्मन स्वरूपस्वभावगळन्नू, नित्यवाद (सत्यवाद) जीवात्मन स्वरूपस्वभावगळन्नू, योग्यवाद मार्ग(उपाय)वन्नू, अदक्कॆ अड्डियागिरुव हेयवाद सहजवागि हिन्दिनिन्द बन्द पापगळ स्वरूपवन्नू, बाळिन कर्तव्यगळ (परमपुरुषार्थद) स्वरूपवन्नू तिळिसुव तिरुक्कूरुहूरिन ऒडॆयन वीणॆय गानवुवेदद स्वरूप.

गरणि-विस्तारः - ०६

ई तनि श्रीशठगोपवाङ्मयवाद तिरुवाय् मॊऴियिन्द तिळियबहुदाद्देनु ऎम्बुदन्नु तिळिसुत्तदॆ. तिरुमन्त्रद अर्थवन्नु ऐदु विषयगळागि विङ्गडिसि, अदन्नु ’अर्थपञ्चक’ ऎन्दु करॆयुत्तारॆ. सर्वेश्वरनू आदिकारणनू आद परमात्मन स्वरूपवेनु? अवनन्नु पडॆयबयसुव चेतनन ’स्वरूपवेनु? परमात्मनन्नु चेतननु पडॆयुवुदक्कॆ मार्ग (उपाय)वेनु? चेतनन ई प्रयत्नदल्लि अड्डिमाडुव प्रतिबन्धकगळ स्वरूपवेनु? आ प्रतिबिन्धकगळन्नु तॊलगिसिद बळिक पडॆयबहुदाद हलद स्वरूपवेनु? ई ऐदु ’अर्थपञ्चक’गळु. इवक्कॆ उत्तरवागि – परमात्मने ऎल्लक्कू परनु, परमात्मनिगॆ शेषभूतनागिरुववनु चेतननु, परमात्मनन्नु पडॆयुवुदक्कॆ शरणागतिये सरळवाद मार्ग, (अदे सुलभोपाय), अनित्यवाद नाशहॊन्दतक्क देहवन्ने नित्यवॆन्दु तिळियुवुदु चेतनन उज्जीवनक्कॆ प्रतिबन्धक, नाशवल्लद नित्यकैङ्कर्यद स्वरूपवन्नु पडॆयुवुदे परमपुरुषार्थ (फल) – ऎम्बुदन्नु बिडिसि बिडिसि हेळुवुदु तिरुवाय् मॊऴि. वीणॆय गानदन्तॆ हृदयवन्नु मिडियुवन्थ अत्यन्त माधुर्यवुळ्ळद्दागि चेतननु शाश्वत सुखवन्नु पडॆयुवुदक्कॆ मार्गदर्शकवागि, वेदस्वरूपवे आगिदॆ ई तिरुवाय् मॊऴि.