विश्वास-प्रस्तुतिः
वाऴि परकालन् वाऴि कलिकन्ऱि
वाऴि कुऱैयलूर् वाऴ् वेन्दन् – वाऴियरो
मायानै वाळ् वलियाल् मन्दिरङ्गॊळ् मङ्गैयर् कोन्
तूयोन् शुडर् मान वेल्.
मूलम्
वाऴि परकालन् वाऴि कलिकन्ऱि
वाऴि कुऱैयलूर् वाऴ् वेन्दन् – वाऴियरो
मायानै वाळ् वलियाल् मन्दिरङ्गॊळ् मङ्गैयर् कोन्
तूयोन् शुडर् मान वेल्.
गरणि-प्रतिपदार्थः - ०१
वाऴि = (चिरकाल) बदुकिरलि (बाळलि), परकालन् = ’परकाल’नॆम्ब हॆसरुळ्ळवनु, वाऴि = बदुकिरलि (बाळलि), कलिकन्ऱि = कलिध्वंसि’ ऎम्ब हॆसरुळ्ळवनु, वाऴि = अभिवृद्धिगॊळ्ळलि, कुऴैयलूर् = कुरैय ऊरल्लि, वाऴ् = बदुकिरुव, वेन्दन् = अरसनु, वाऴियरो = चिरकाल बदुकिरलि, मायोनै = मायकारियदवनन्नु, वाळ् अवलियाल् = (तन्न) आयुधद बलदिन्द, मन्दिरम् कॊळ् = तिरुमन्त्रवन्नु पडॆदुकॊण्ड, मङ्गैयर् कोन् = तिरुमङ्गै नगरदवर ऒडॆयनू, तूयोन् = परिशुद्धनादवनू, मत्तु शुडर् = प्रकाशवन्नू, मानम् = कीर्तियन्नू उळ्ळ, वेल् = (आतन) वेलायुधवू (बाळलि).
गरणि-गद्यानुवादः - ०१
परकालनॆन्दू, कलिध्वंसियॆन्दू, कुरैय ऊरल्लि बाळिद अरसनॆन्दू, मायकारियादवनिन्द तन्न आयुधद बलदिन्द तिरुमन्त्रवन्नु पडॆदुकॊण्डवनन्नू, तिरुमङ्गै जनर ऒडॆयनन्नू परिशुद्धनादवन्नू मत्तु अवन तेजस्सिनिन्दलू कीर्तियिन्दलू कूडिद वेलायुधवन्नू चिरकाल बाळलि ऎन्दु हरसोण.
गरणि-विस्तारः - ०१
तिरुमङ्गै आळ्वार् ऎन्दु सुप्रसिद्धरादवर चरित्रॆयॆल्लवन्नू ई तनि सङ्ग्रहवागि तिळिसुत्तदॆ. भूत, भाविष्यद्वर्तमानगळन्नु बल्ल महनीयराद्दरिन्द इवरिगॆ ’परकाल’ ऎन्दु हॆसरु बन्तु. कालवन्नु जयिसिदवरु ऎन्दु इदर अर्थ. कलियुगद पापगळन्नु नीगिसतक्क तिरुमन्त्रवन्नु ऎल्लजनतॆगू तम्म कवितॆयिन्द (तमिळिन पाशुरगळिन्द) तिळिसि, अवरन्नु उज्जीवनगॊळिसलु यत्निसिद्दरिन्द इवरन्नु ’कलिकन्ऱि’ (कलिध्वंसि) ऎन्दु जन आदरिन्द करॆदरु. कुरैयलूरु. मङ्गैनगरगळिगॆ अरसाद्दरिन्द इवरन्नु ’कुरैयलूरिल् वाऴ् वेन्दन्’ ऎन्दू ’मङ्गैयर् कोन्’ ऎन्दू करॆदरु. इवर जीवनदल्लि, इवर पत्नियॊडनॆ तावु नडॆसिकॊण्ड ऒडम्बडिकॆयन्तॆ, प्रतिदिनवू साविरभागवतरिगॆ अन्नसन्तर्पणॆ माडबेकागि बन्दद्दरिन्द, इवर राज्यद बॊक्कसवॆल्ल बरिदाद्दरिन्द, कडॆगॆ इवरु दारिकाय्दु, जनरिन्द हणवन्नु कॊळ्ळॆहॊडॆदु, तम्म आ पवित्र कार्यवन्नु मुन्दुवरिसबेकायितु. इवर पवित्र भावनॆयन्नू कार्यवन्नू मॆच्चि, इवरिगॆ सन्मार्गवन्नु नीडुवुदक्कागिये भगवन्तनु ब्राह्मणदम्पतिगळ रूपदल्लि अवनु कॊळ्ळॆ हॊडॆयुव दारियल्लि बन्द्नु. अवरु कॊट्टिद्द आभरणगळॆल्लवन्नूसुलिगॆ माडिकॊण्डु, अदन्नु ऒन्दु गण्टागि कट्टिट्टु अवरन्नु होगगॊट्टनु. आदरॆ, कट्टट्टि गण्टन्नु ऎत्तलु साध्यवे इल्लवायिताद्दरिन्द, मत्तॆ आ दम्पतिगळन्नु तडॆदु, याव मन्त्रमाडि नानु गण्टन्नु ऎत्तदन्तॆ माडिद्दी? ऎन्दु प्रश्निसिदनु. कूडले, भगवन्तनु इवर किवियल्लि ’ॐ नमो नारायणाय” ऎम्ब तिरुमन्त्रवन्नु बोधिसिदनु. आ क्षणदल्ले इवरिगॆ ज्ञानोदयवागि, भगवन्तनन्नु निरर्गळवागि स्तुतिसलु प्रारम्भिसिदरु. अन्दिनिन्द, इवरु तम्मपत्नियॊडनॆ भारतदेशवन्नॆल्ला सञ्चरिसुत्ता, तावु कण्ड भगवन्तन वैभववन्नु कीर्तिसुत्ता तम्म जीवनवन्नु सागिसिदरु. इवरु कीर्तिशेषरादरू इवर कवितॆयॆल्ला ईगलू देशाद्यन्त, देवालयगळल्लि देवालयगळल्लि प्रचारदल्लिदॆ. इवर कैयल्लिद्द वेलायुधवू ई आळ्वारर हिरिमॆय कुरुहागिरुवुदरिन्द, इवरॊन्दिगॆ आ वेलायुधवू चिरकाल बाळिरलॆम्बुदे ई तनिय हृदयङ्गमवाद हरकॆ. भगवन्तन स्वरूप, रूप, गुण, विभवादि वैशिष्ट्यगळन्नु अनुभविसुवुदरल्ले ’आळक्कॆ मुळुगिद्द’ तिरुमङ्गै आळ्वाररु. तम्म अनुभवानन्दवन्नु तावे भरिसिरलारदन्तागि, अदु ताने तानागि ई “ऎऴुक्कूट्रिरुक्कै” रूपदल्लि हॊरहॊम्मितॆन्दू, अपूर्ववाद रथचक्रबन्धद रीतियल्लि रूपगॊण्डितॆन्दू तिळिदवरु विवरिसिरुत्तारॆ. कवितॆयल्लि बगॆबगॆय बन्धगळ बळकॆयिवॆयॆन्दू, अन्थ कवितॆयन्नु रचिसिहाडुवुदु सुलभवल्लॆन्दू, आ बगॆय कविगळु अतिविरळवॆन्दू बल्लवरु हेळुत्तारॆ.
ई रथचक्रबन्धद कवितॆयल्लि, आळ्वाररु तम्म परिपूर्णशरणागतियन्नु भगवन्तन अडिदावरॆगळल्लि निवेदन माडिकॊण्डिद्दारॆ ऎन्नलागिदॆ.
’ऎऴु’ – ऎम्बुदक्कॆ ’मेलक्कॆ एरु’, ’तोरिबरु’, ’आरम्भिसु’, ’उब्बु’ ’बॆळॆ’ ’वृद्धिगॊळ्ळु’, ’विस्तरिसु’, ’ऎच्चरगॊळ्ळु’ ’जीवतरु’, ’मॊदलुमाडु’ – ऎन्दु मुन्तागि अर्थबरुत्तदॆ.
’कूट्रु’ – ऎम्बुदक्कॆ ’हॊम्मि बन्द मातु’ ऎन्दु अर्थ बरुत्तदॆ.
’इरुक्कै’ – ऎम्बुदक्कॆ ’इरुविकॆ’, ’बाळुविकॆ’ ’अडगिरुविकॆ’, ’ऊहिसुविकॆ’ ’नीरीक्षिसुविकॆ’ – ऎन्दु मुन्तागि अर्थ बरुत्तदॆ.