तनियन् नारायणन् पडैत्तान्

०१ नारायणन् पडैत्तान्

विश्वास-प्रस्तुतिः - ०१

नारायणन् पडैत्तान् नान्मूहनै नान्मुहनु
क्केरार् शिवन् पिऱन्दा नॆन्नुञ्जॊल् – शीरार्
मॊऴिशॆप्पि वाऴलाम् नॆञ्जमे! मॊय् पू
मऴिशै प्परनडिये वाऱ् त्तु.

मूलम् - ०१

नारायणन् पडैत्तान् नान्मूहनै नान्मुहनु
क्केरार् शिवन् पिऱन्दा नॆन्नुञ्जॊल् – शीरार्
मॊऴिशॆप्पि वाऴलाम् नॆञ्जमे! मॊय् पू
मऴिशै प्परनडिये वाऱ् त्तु.

गरणि-प्रतिपदार्थः - ०१

नारायणन् = नारायणनु, पडैत्तान् = पडॆदनु, नान्मूहनै = नाल्मुखनन्नु, नान्मूहनक्कू = नाल्मुखनिगॆ, एर् आर् = सॊबगु (विभूतिगळु) तुम्बिरुव, शिवन् शिवनु, पिऱन्दान् = हुट्टिदनु, ऎन्नुम् शॊल् = ऎम्ब मातुगळन्नु, शीर् आर् मॊऴि = श्रेष्ठतॆ (हिरिमॆ) तुम्बिरुव पाशुरगळल्लि, शॆप्पि= हेळि, वाऴलाम् = उज्जीवनगॊळ्ळबहुदु, नॆञ्जमे = मनस्से, मॊय् = दट्टवाद, पू = हूगळिन्द, (तुम्बिद) मऴिशै = तिरुमळिशै आळ्वाररॆम्ब, परन् = भक्तन (भक्तिसारर), अडिये = तिरुवडिगळन्ने, वाऴ् त्तु = कीर्तिसु.

गरणि-गद्यानुवादः - ०१

नारायणनु नाल्मुखनन्नु पडॆदनु. नाल्मुखनिगॆ विभूतिगळिन्द तुम्बिद शिवनु हुट्टिदनु ऎम्ब मातुगळन्नु हिरिमॆ तुम्बिद पाशुरगळल्लि हेळि उज्जीवनगॊळ्ळबहुदु. मनस्से, ऒत्ताद हूगळिन्द तुम्बिद तिरुमळिशै आळ्वाररॆम्ब भक्तन (भक्तिसारन) तिरुवडिगळन्ने कीर्तिसु.

गरणि-विस्तारः - ०१

इदु ’भक्तिसार” ऎन्दु हॆसरान्त तिरुमळिशै आळ्वाररन्नु कुरितद्दु. ई आळ्वारर हुट्टु ऒन्दु रहस्य. भार्गव ऋषिगळिगू ’कनकाङ्गि’ ऎम्ब अप्सर कन्यॆगू इवरु हुट्टिदवरॆन्दु हेळलागिदॆ. जननवाद बळिक शिशुवन्नु ’महिसारपुरि” ऎम्बुदर बळिय काडिनल्लि, तन्दॆ तायिगळु बिट्टु हॊरटुहोदरन्तॆ. मक्कळिल्लद गोवळनॊब्बनु अदन्नु कण्डु, आनन्ददिन्द मनॆगॆ तॆगॆदुकॊण्डु होगि बॆळॆसतॊडगिदनु. हुट्टिद दिनदिन्दलू अदु हालन्नु कुडियलिल्ल. अन्थाद्दन्नु बॆळॆसुवुदादरू हेगॆ? गोवळनिगॆ समस्यॆयायितु. अवनॊब्ब शूद्रसाधुवन्नु केळिदनु. साधुविगॆ तिळियितु मगुवु महापुरुषनॆन्दु. कूडले, अदर बळियल्लि नम्रतॆयिन्द हालन्नु कुडियबेकॆन्दु प्रार्थिसिदनु. अदु कुडिदु मिक्क हालन्नु साकु तायि कुडिदळु. इदरिन्द, अवळु गर्भिणियागि गण्डु मगुवन्नु हडॆदळु. ’कणिकण्ण’नॆन्दु अदक्कॆ हॆसरिट्टरु. कणिकण्णनु भक्तिसारनॊडगूडिये तन्न जीवनवॆल्लवन्नू कळॆदनु.

एळु वर्षगळ काल भक्तिसारनु आहारवन्ने सेविसलिल्ल. बळिक, मनॆयन्नु बिट्टु तीर्थयात्रॆगॆन्दु हॊरटनु. तन्न ई प्रवासकालदल्लि ऎल्ल बगॆय वेदान्तिगळन्नू सन्दर्शिसिदनु. अनेक वर्षगळ साधनॆय नन्तर भक्तिसारनु ’सिद्ध’नादनु मत्तु शिवाराधकनादनु. शैव वेदान्तवन्नु अत्युत्तमवागि बरॆदिद्दानॆ ऎन्नलागिदॆ. कडॆगॆ भक्तिसारनु मौन व्रतवन्नु आचरिसतॊडगिदनु.

भक्तिसारन विषय पेयाळ्वाररिगॆ तिळियितु. आतन मौनवन्नु मुरियुवुदक्कागि ऒन्दु तन्त्रहूडिदरु. आतन कण्णॆदुरल्लिये पातिगळन्नु माडि, तलॆकॆळगागि गिडगळन्नु नॆट्टरु. अनेक रन्ध्रगळुळ्ळ मडकॆयल्लि नीरन्नु तुम्बि अवुगळिगॆ हाकुत्ता बन्दरु. हीगॆ व्यर्थकालहरण माडुव आळ्वाररन्नु कण्डु भक्तिसाररु “ऎन्थ हुच्च”! ऎन्दु उद्गरिसिदरु. अदन्ने नॆपमाडिकॊण्डु पेयाळ्वाररु ’यारु हुच्च? सर्वेश्वरनन्नु बिट्टु अवन मॊम्मगनन्नु पूजिसुववनु हुच्चनो नानो?” ऎन्दु, भक्तिसाररन्नु वाग्वादक्कॆ इळिसि, आतनन्नु परिपूर्णवागि विष्णुभक्तरन्नागिसिदरु. अल्लिन्द मुन्दक्कॆ भक्तिसाररु श्रीवैष्णव वेदान्तवन्नु प्रतिपादिसतॊडगिदरु.

सर्वेश्वरनाद श्रीमन्नारायणन पारम्यवन्नू, शक्ति सामर्थ्यगळन्नू, सर्वरक्षकत्ववन्नू कुरितु भक्तिसाररु चॆन्नागि अरितुकॊण्डु, अष्टे चॆन्नागि तम्म कवितॆगळ मूलक हॊगळि हाडिद्दारॆ. अवरु बरॆदद्दु ऎरडे- ’नान् मुहन् तिरुवन्दादि’ मत्तु ’तिरुच्चन्द विरुत्तम्’ .

नाथमुनिगळ ऎणिकॆयन्तॆ ’तिरुच्चन्द विरुत्त’वन्नु मॊदल साविरदल्लि तॆगॆदुकॊळ्ळलागिदॆ. ’नान्मुहन् तिरुवन्दादि’यन्नु मूरनॆय साविरदल्लि तॆगॆदुकॊळ्ळलागिदॆ.

मॊदल मूरु तिरुवन्दादिगळन्तॆये नान्मुहन् तिरुवन्दादियन्नु अदे छन्दस्सिनल्लि बरॆयलागिदॆ. इदन्नु ’नाल्कनॆय तिरुवन्दादि’ ऎन्दू ’नान्मुहन् तिरुवन्दादि’ ऎन्दू हेळलागिदॆ. तिरुवन्दादिय मॊदल पङ्क्तियन्नु गणनॆगॆ तॆगॆदुकॊण्डु इदक्कॆ नान्मूहन् तिरुवन्दादि ऎन्दु हॆसरिडलागिदॆ.

तनि हेळुत्तदॆ- “मनस्से, श्रीमन्नारायणन पारम्यवन्नु तिळि. नारायणनिन्द चतुर्मुख ब्रह्म. आ ब्रह्मनिन्द शिव मत्तु इतर ऎल्ला वस्तुगळू. ई विषयवनु परिष्कारवागि विवरिसिरुव तिरुमळिशै आळ्वारर तिरुवडिगळन्नाश्रयिसि, नीनु उज्जीवनगॊळ्ळु”.