०१ अविदित विषयान्तरश्शठारे
विश्वास-प्रस्तुतिः - ०१
अविदित विषयान्तरश्शठारे रुपनिषदामुपगान मात्रभोगः ।
अपि च गुणवशात्तदेकशेषी मधुरकविर् हॄदये ममाविरस्तु॥
मूलम् - ०१
अविदित विषयान्तरश्शठारे रुपनिषदामुपगान मात्रभोगः ।
अपि च गुणवशात्तदेकशेषी मधुरकविर् हॄदये ममाविरस्तु॥
गरणि-प्रतिपदार्थः - ०१
शठारेः=शठारिय हॊरतु, विषयान्तरः=बेरॆ विषयवन्नु, अविदित=तिळियदॆ इरुव, उपनिषदां=उपनिषत्तुगळन्नु, उपगानमात्रभोगः=हाडुवुदरल्लि मात्रवे आनन्दिसुव, अपि च= मत्तु, गुणवशात्=सद्गुणगळ दॆशॆयिन्द, तद् एकः= अवनॊब्बनन्ने, शेषी=आश्रयणीयनागि उळ्ळवनाद, मधुरकविः=मधुरकवियु, ममहृदये=नन्नचित्तदल्लि, आविरस्तु=प्रकाशिसुत्तिरलि.
गरणि-गद्यानुवादः - ०१
शठारिय हॊरतु बेरॆ याव विषयवन्नू कुरित योचनॆयन्नरियद, उपनिषत्तुगळन्नु हाडुवुदरल्लिये आनन्दिसुव, मत्तु सद्गुणगळ कारणवागि अवनॊब्बनन्ने आश्रयिसिद मधुरकवियु नन्न चित्तदल्लि प्रकाशिसुत्तिरलि.(१
गरणि-विस्तारः - ०१
ई सुन्दरवाद तनियन्नु नाथमुनिगळु करुणिसिद्दु. इल्लि हेळिरुव “शठारि” अथवा “गुरुविन पादगळु” ऎम्बुदन्नु ऎरडु रीतियल्लि विवरिसबहुदॆनिसुत्तदॆ. भगवन्तने परमगुरुवाद्दरिन्द अवन पादगळु “शठारि” मत्तु भूलोकदल्लि प्रत्यक्ष गुरुविन रूपदल्लि, भगवन्तन अनन्यभक्तनिद्दानॆ. आ गुरुविन पादगळूठारि" ये.
भगवन्तनन्नु परमगुरुवन्नागि, परमप्राप्यननागि नम्बि, अवन पादगळन्नु हिडिदु, अवन कल्याणगुणगळन्नरितु अवन्नाश्रयिसि सेवॆ माडिद हॊरतु मनुष्यनिगॆ मुक्तियिल्ल. ई सत्यांशवन्नरितु, हागॆये अभ्यासमाडि, गुरियन्नु साधिसिकॊण्डवरु आऴ्वाररु. अवरल्लि शथगोपरु अग्रगण्यरु. अवरु ज्ञानसम्पन्नरु मत्तु गुणसम्पन्नरु. अवरिगॆ भगवन्तने सर्वस्व. “उण्णुव उणिसु, कुडियुव नीरु, मॆल्लुव वीळॆय, ऎल्लवू कृष्णने” ऎन्दु अवर मातु, भगवद्विषयवल्लदॆ बेरेनू अवरिगॆ तिळियदु. अवरु अध्ययनमाडिद्दु सह भगवद्विषयवन्ने-वेदोपनिषत्तुगळन्ने. हीगॆ शठगोपरु भगवन्तन उसिरिगागिये तम्म बाळन्नु सागिसिदरु.
भगवन्तन अनन्यकिङ्करराद शठगोपरन्ने तम्म गुरुवन्नागि माडिकॊण्डु, अवरल्लि अनन्यभक्तियन्निट्टु, अवर गुणगान माडुत्ता, अवर मार्गदल्लिये नडॆदु मुक्तरादवरु मधुरकवि. अवरिगॆ, शठगोपर पादगळे “शठारि”. शठगोपरु रचिसिद द्राविडवेदोपनिषत्तुगळन्नु हाडिहाडि आनन्दिसुवुदरल्लिये अवरिगॆ आसक्ति. बेराव आसक्तियू अवरिगिल्ल. भगवन्निष्ठॆयल्लिये मग्नरागि तम्म बाळन्नु सागिसि मुक्तराद शठगोपर हागॆये अनन्यवाद गुरुनिष्ठॆयल्लिये तल्लीनरागि बाळन्नु सागिसिदवरु मधुरकवि.
आद्दरिन्द शठारिय आश्रयणवॆन्दरॆ भगवन्तन पादगळल्लिये निष्ठॆ अथवा भगवद्दास्यवन्नु माडिरुव सद्गुरुविन पादगळल्लिये निष्ठॆ.
८९
प्रपत्ति तत्त्वद ऒन्दु भागवाद “गोत्प्रवरणम्"ऎम्बुदन्नु ई तनियल्लि हेळलागिदॆ. आत्मनु परमात्मनल्लि अनन्यवागि शरणुहॊम्दुवुदे इदक्कॆ मूल. भगवन्तने रक्षकनॆन्दु नम्बुवुदु, रक्षणॆय रहस्यवन्नु कुरितु योचिसुवुदु मत्तु हागॆये नडॆदुकॊळ्ळुवुदु इदु. “आचार्य अभिगमन” अथवा गुरुपूजॆय तत्त्व ई गोत्प्रवरणद ऒन्दु बळकॆयॆ रूप मात्रवे. आदरॆ, गुरुवन्नु आश्रयिसि, अनुसन्धान नडसुवुदु भगवन्तनल्लि शरणागुवुदक्किन्तलू(प्रपत्तिगिन्तलू) ऒन्दु कै हॆच्चॆन्दु कॆलवर मत. गुरुभक्तिगॆ कॊट्टिरुव महत्व इदु. ई बगॆय प्रपत्तिगॆ मधुरकवि ऒन्दु उत्तमनिदर्शन, ऎम्बुदन्नु तनि हेळुत्तदॆ.
शठगोपरिगॆ “शठारिमुनि” ऎन्दू हॆसरु. अवरे “आदि गुरु”.
०२ वेऱॊन्ऱुम् नानऱियेन्
विश्वास-प्रस्तुतिः - ०२
वेऱॊन्ऱुम् नानऱियेन् वेदन्तमिऴ् शॆय्दु
माऱन् शडहोपन् वण् कुरुहूर्-एऱॆङ्गळ्
वाऴ् वामॆन्ऱेत्तुम् मदुरकवियारॆम्मै
आळ् वारवरे यरण्
मूलम् - ०२
वेऱॊन्ऱुम् नानऱियेन् वेदन्तमिऴ् शॆय्दु
माऱन् शडहोपन् वण् कुरुहूर्-एऱॆङ्गळ्
वाऴ् वामॆन्ऱेत्तुम् मदुरकवियारॆम्मै
आळ् वारवरे यरण्
गरणि-प्रतिपदार्थः - ०२
वेऱु=बेरॆ, ऒन्ऱुम्=एनॊन्दन्नू, नान्=नानु, अऱियेन्=अरियलारॆनु, वेदम्=वेदगळन्नु, तमिऴ् शॆय्द=तमिळु भाषॆयल्लि कृपॆमाडिद, माऱन्=मारन् ऎन्दु करॆयल्पडुव, वण्=सॊबगिन, कुरुहूर्=कुरुहूरिन, एऱु=श्रेष्ठनु(पुरुष वृषभनु) शडहोपन्=शठगोपनु, ऎङ्गळ्=नम्म, वाऴ् वु=बाळु, आम्=उत्तम बाळागुवुदु, ऎन्ऱु=ऎन्दु, एत्तुम्=स्तोत्रमाडुव, मदुरकवियार्=मधुरकवियु, ऎम्मै=नम्मन्नु, आळ्वार्=आळुववरू (ऒडॆयरु), अवरे-अवरे, अरण्=रक्षकरु.
गरणि-गद्यानुवादः - ०२
बॆ एनॊम्दन्नू नानु अरियलारॆनु (अरियॆनु). वेदगळन्नु तमिळुभाषॆयल्लि कृपॆमाडिद “मारन्"ऎम्ब हॆसरिन , सॊबगिन कुरुहूरिन पुरुष वृषभनु शठगोपनु. नम्म बाळ्वॆ उत्तमगॊळ्ळुवुदॆन्दु स्तोत्रमाडुव मधुरकवियु नम्म ऒडॆयनु. अवरे नम्म रक्षकरु.(२)
गरणि-विस्तारः - ०२
ई तनियू नाथमुनिगळदु. अवर मातु तुम्ब सॊगसागि अर्थपूर्णवागिदॆ.
नाथमुनिगळु हेळुत्तारॆ- ननगॆ बेरॆ एनू तिळियदु. संस्कृतद वेदगळन्नु तमिळिनल्लि सुलभवागि अर्थवागुवन्तॆ बरॆदिरुववरु शठगोपरु. पवित्रवाद कुरुहूरिनल्लि श्रेष्ठपुरुषरॆनिसिकॊण्डिरुववरु. अवरन्नु आश्रयिसि, अवर सेवॆमाडि, अवरन्नु हॊगळि, नमगॆल्ल मार्गदर्शकरागि नम्म मेलुकोरि बाळिदवरु मधुरकवि. अवरे नमगॆ ऒडॆयरु. शठगोपरु अवरिगॆ रक्षकरु हेगो हागॆये (मधुरकवि) अवरु नमगॆ रक्षकरु.
९०
भक्तन भक्तनागि सेवॆसल्लिसुवुदरिन्द अवनू उद्धार हॊन्दुवनु ऎम्बुदु इल्लिय तत्त्व. भगवन्तनिगॆ भक्तरु शठगोपरु. शथगोपरिगॆ सेवकरादवरु मधुरकवि. आ मधुरकविय सेवकरु नावादरॆ, शठगोपरन्तॆ, मधुरकविगळन्तॆ, नावू ऊर्जितगॊळ्ळुत्तेवॆ. “स्वामी, नन्नन्नु निन्न भृत्यन, भृत्यन, परिचारकन, भृत्यन, भृत्यन भृत्यनन्नागि माडु"ऎन्दु बेडलिल्लवे कुलशेखररु? मधुरकविय हिरिमॆयन्नु ई पाशुर हेळुत्तदॆ. गुरु-शिष्य सम्बन्धद हिरिमॆयू इल्लिदॆ.
शठगोपरिगॆ बन्द बिरुदु “वेदम् तमिऴ् शॆय्द मारन्” ऎम्बुदु. तिळियलु कष्टवाद वेदगळल्लि अडगिरुव तत्त्वगळन्नु ऎल्लरू सुलभवागि तिळियुवन्तॆन्नु तमिळिनल्लि रचिसिद्दरिन्द ई कीर्ति अवरिगॆ. शठगोपरु बरॆदिरुव “तिरुविरुत्तम्"ऎम्बुदु ऋग्वेदद सार, “तिरुवाशिरियुम्” ऎम्बुदु यजुर्वेदद सार, “तिरुवाय् मॊऴि"ऎम्बुदु सामवेदद सार. मत्तु “पॆरिय तिरुवन्दादि” ऎम्बुदु अथर्ववेदद सार-ऎन्नुत्तारॆ.
शठगोपरु हुट्टिदागिनिन्दलू अळदॆ, हालु कुडियदॆ, इहलोकद ज्ञानविल्लदॆ, मलमूत्र विसर्जनॆ माडदॆ, प्रापञ्चिक जीवनक्कॆ विरुद्धवागि बॆळॆदरु. बॆळसिदवरु इवरिगॆ “मारन्"ऎन्दु नामकरण माडिद्दरु. गर्भदल्लिरुवागले शिशुविगॆ बन्दिरुव आत्मज्ञानवन्नु अदु भूस्पर्शमाडिद कूडले अदन्नॆल्ला मरॆतु अज्ञानियन्नागि माडुव “शठ” ऎम्ब व्याधियन्नु जयिसिद परमज्ञानिगळादवरु इवरु. आद्दरिन्द इवरिगॆ “शठगोप” ऎन्दु हॆसरायितु.
कुरुहूरु ऎम्बुदु शठगोपरु हुट्टिद ऊरु. अदन्नु “आऴ्वार् तिरुनगरि"ऎन्नुत्तारॆ. दक्षिणभारतद पवित्र क्षेत्रगळल्लि इदू ऒन्दु. आद्दरिन्द इदन्नु “सॊबगिन कुरुहूरु” ऎन्दु वर्णिसिद्दारॆ.
९१