मूलम् - २८
तिरुप्पावै - इरुबत्तॆट्टाम् पाट्टु
कऱवैगळ् पिऩ् सॆऩ्ऱु काऩम् सेर्न्दु उण्बोम्
अऱिवु ऒऩ्ऱुम् इल्लाद आय्क्कुलत्तु उन्दऩ्ऩैप्
पिऱवि पॆऱुन्दऩैप् पुण्णियम् याम् उडैयोम्
कुऱै ऒऩ्ऱुम् इल्लाद कोविन्दा! उन्दऩ्ऩोडु
उऱवेल् नमक्कु इङ्गु ऒऴिक्क ऒऴियादु
अऱियाद पिळ्ळैगळोम् अऩ्बिऩाल् उन्दऩ्ऩै
सिऱु पेर् अऴैत्तऩवुम् सीऱि अरुळादे
इऱैवा नी ताराय् पऱैयेलोर् ऎम्बावाय्।
इन्दप् पाट्टु द्वयम् - चरमश्लोकम् इवऱ्ऱिऩ् पूर्वार्धङ्गळिऩ्
अर्थत्तै विवरिक्किऩ्ऱदु।- तथाहि - एवंभूत-मत्कैङ्कर्य-प्रापत्युपायतया
अवक्लृप्त-समस्त-वस्तु-विहीनोऽपि, अनन्त-तद्विरोधि-पापाक्रान्तोऽपि, अनन्त-मदपचार-युक्तोऽपि,
अनन्त-मदीयापचार-युक्तोऽपि, अनन्तासह्यापचार-युक्तोऽपि ॥॥ केवलं मदीययैव दयया
निःशेष-विनष्ट-सहेतुक-मच्चरणारविन्द-युगलैकान्तिकात्यन्तिक-परभक्ति-परज्ञान-परमभक्तिविघ्नः ॥॥
- अहमस्म्यपराधानामालयोऽकिञ्चनोऽगतिः । त्वमेवोपायभूतो मे भवेति प्रार्थनामतिः ।
शरणागतिरित्युक्ता सा देवेऽस्मिन् प्रयुज्यताम् । - कुलङ्गळाय ईरिरण्डिल् ऒऩ्ऱिलुम् पिऱन्दिलेऩ्,
नलङ्गळाय नऱ्कलैगळ् नाविलुम् नविऩ्ऱिलेऩ्,
पुलऩ्गळैन्दुम् वॆऩ्ऱिलेऩ् पॊऱियिलेऩ् पुऩिद, निऩ्
इलङ्गु पादमऩ्ऱि मऱ्ऱोर् पऱ्ऱिलेऩ् ऎम्मीसऩे! (९०) - न धर्मनिष्ठोऽस्मि न चात्मवेदी न भक्तिमांस्त्वच्चरणारविन्दे ।
कऱवैगळ् पिऩ् सॆऩ्ऱित्यादि
तङ्गळुडैय उपायान्तरशून्यतैयै वॆळियिडुगिऱार्गळ्। - अनन्यसाध्ये स्वाभीष्टे महाविश्वासपूर्वकम् । तदेकोपायता याच्ञा प्रपत्तिश्शरणागतिः ।
- अभीष्टे दुस्साधे स्वत इतरतो वा क्वचन तत् भरन्यासं याच्ञान्वितमभिवदन्ति प्रपदनम् ।
इतः पश्चादस्मद्यतननिरपेक्षेण भवता समर्थ्योऽसावर्थस्त्विति मतिविशेषं तदविदुः ॥
निदानज्ञऩाऩ भिषक्किऩ् मुऩ्बु व्याधिग्रस्तऩ् ताऩ् पण्णिऩ
अपथ्यङ्गळैच् चॊल्लि अन्द व्याधियैत् तीर्त्तुक् कॊळ्ळुगिऱाप् पोले
स्वदोषत्तै आविष्करित्तु क्षामणम् पण्णवेण्डियिऱे इरुप्पदु।
इङ्गु नोय्क्कुक् कारणमुम्, अदऩ् मरुन्दुम्, मरुत्तुवऩुम् ऎल्लाम्
श्रीकृष्णऩे यायिऱ्ऱु। इव्वाऱु अवऩैये पऱ्ऱुमवर्गळ् मऱ्ऱै
उबायङ्गळै विड वेण्डुम्।
श्रीस्वामिचरणाः - * मूण्डालुम् अरियदऩिल् मुयलवेण्डा
मुऩ्ऩमदिल् आसैदऩै विडुगै तिण्मै
वेण्डादु सरणनॆऱि वेऱोर् कूट्टु
वेण्डिल् अयऩत्तिरम् पोल् वॆळ्गि निऱ्कुम् ॥
ज्ञानसारे - अरुळाळप् पॆरुमाळ् ऎम्बॆरुमाऩार् -
सरणागदि मऱ्ऱोर् सादऩत्तैप् पऱ्ऱिल् अरणागादु, अञ्जऩै तऩ् सेयै
मुरणऴियक् कट्टियदु वेऱोर् कयिऱु कॊण्डु आर्प्पदऩ् मुऩ् विट्ट पडै
पोल विडुम्। आगवे, आकिञ्चन्यानुसन्धानम् आवश्यकम्। - जन्मान्तरसहस्रेषु तपोज्ञानसमाधिभिः । नराणां क्षीणपापानां कृष्णे भक्तिः प्रजायते ॥
- तदारोहः पुंसः सुकृतपरिपाकेन महता ऎऩ्गिऱबडिये पेऱ्ऱुक्कुक् कडव नीङ्गळ् सॆय्ददु
एदेऩुम् उण्डो? ऎऩ्ऩ,
कऱवैगळ् पिऩ्सॆऩ्ऱु -
१। ‘ज्ञानं नराणामधिको विशेषः ज्ञानेन हीनः पशुभिः समानः’ ऎऩ्ऱु ज्ञानहीनर्गळुक्कु
निदर्शनमाऩ पसुक्कळै अनुवर्त्तित्तबडि।
२। तेवरीर्गळैप् पॆऱुगैक्कु गुरुकुलवासम् पण्णिऩबडि।
३। ऎङ्गळैप् पार्क्किल् पसुक्कळ् वसिष्ठादिकळुक्कु सदृशङ्गळाम्। - गतान् पशूनां सहजन्मबन्धुतां, गृहाश्रयं प्रेम वनेषु बिभ्रतः ।
ददर्श गोपान् उपधेनु पाण्डवः कृतानुकारानिव गोभिरार्जवे ॥
कऱवैगळ् पिऩ्सॆऩ्ऱु -
‘तस्मिन्नभिजनविद्यासमुदेतमाचार्यं भूष्णुरीप्सेत्’ ऎऩ्ऱु शास्त्रविधि इरुक्क, नाङ्गळ्
सॆय्द आचार्यानुवर्तनम् इरुक्कुम्बडि। - परीक्ष्य लोकान् कर्मचितान् ब्राह्मणः निर्वेदमायात्, नास्त्यकृतः कृतेन । तद्विज्ञानार्थं स
गुरुमेवाभिगच्छेत् समित्पाणिः श्रोत्रियं ब्रह्मनिष्ठम् । ऎऩ्ऱबडियल्लामल् ॥।
कालिगळ् पिऩ्सॆऩ्ऱु ऎऩ्ऩामल् कऱवैगळ् पिऩ्सॆऩ्ऱु
ऎऩ्ऱमैयाल् धर्मबुद्धियाल् रक्षित्तदऩ्ऱु, प्रयोजनबुध्या रक्षित्तदु ऎऩ्ऱबडि।
पिऩ्सॆऩ्ऱु - * भरद्वाजस्ततश्शिष्यः विनीतः श्रुतवान् गुरोः । कलशं पूर्णमादाय पृष्ठतोऽनुजगाम ह ॥
प्राप्यम् कैबुगुन्दाल् * पृष्ठतस्तु धनुष्पाणिः लक्ष्मणोऽनुजगाम ह । ऎऩ्ऱबडि तिरिदल्
सॆय्यादे कऱवैगळ् पिऩ्ऩे तिरिन्दबडि। - ताय् नाडु कऩ्ऱे पोल् तण्डुऴायाऩ् अडिक्के,
पोय् नाडिक् कॊळ्ळुम् पुरिन्दु। ३० - आळुम् आळार् आऴियुम् सङ्गुम् सुमप्पार् ताम्,
वाळुम् विल्लुम् कॊण्डु पिऩ् सॆल्वार् मऱ्ऱिल्लै,
ताळुम् तोळुम् कैगळै यारत् तॊऴक्काणेऩ्,
नाळुम् नाळुम् नाडुवऩ् अडियेऩ् ञालत्ते। ८।३।३ - वरुवार् सॆल्वार् वण्बरिसारत्तिरुन्द, ऎऩ्
तिरुवाऴ् मार्वऱ्कु ऎऩ् तिऱम् सॊल्लार् सॆय्वदॆऩ्,
उरुवार् सक्करम् सङ्गु सुमन्दि इङ्गु उम्मोडु,
ऒरुबाडुऴल्वाऩ् ओरडियाऩुम् उळऩॆऩ्ऱे। ८।३।७
ऎऩ्ऱिऱे अनुवर्तित्तु तिरियक्कडवदायिरुप्पदु। नाङ्गळुम्
दिलीपऩ् सॆय्द गवानुवर्तन मुम् पोलऩ्ऱु ऎङ्गळदु। - स्थितः स्थिताम् उच्चलितः प्रयाताम् ॥।
कऱवैगळ् पिऩ्सॆऩ्ऱु -
उऱियुम्, मऴुवुम्, तडियुम् कॊण्डु ज्ञानप्रदरागवुम् प्राप्यवस्तुवागवुम्
निऩैत्तुप् पिऩ् सॆऩ्ऱदु पसुक्कळै।
पिऩ्सॆऩ्ऱु तङ्गुमिडम् क्षेत्रमागिल् अऴगियदिऱे ऎऩ्ऩ -
काऩम् सेर्न्दु - पुण्यक्षेत्रङ्गळिल् मऴैक्कु ऒदुङ्गि ऒरु इरात्तङ्गियुम्
अऱियोम्। ऒरु गोपालऩ् अबिमाऩत्तिले मऴैक्कु ऒदुङ्गिल्
वारिप्पिडियाग अगप्पडुमिऱे।
काऩम् सेर्न्दु - पसुक्कळुक्कुप् पुल्लुम् नीरुम् उळ्ळ इडम् तेडि
अव्विडत्ते नॆरुङ्गिप् पोन्दोमित्तऩै।
वस्तुभूतर् वर्तिक्कुमिडत्तिलुम् ऒदुङ्गियऱियोम्। - सॆल्वऩ् नारणऩ् ऎऩ्ऱ सॊल् केट्टलुम्,
मल्गुम् कण्बऩि नाडुवऩ् मायमे,
अल्लुम् नऩ्बगलुम् इडैवीडिऩ्ऱि,
नल्गि ऎऩ्ऩै विडाऩ् नम्बि नम्बिये। १।१०।८
काडुगळिलुम् दण्डकारण्यम्, नैमिशारण्यम् बदरिकाश्रमम् तॊडक्कमाऩवऱ्ऱिल्
नम्मुडैय अभिमानम् उण्डाय् सत्तुक्कळुम् ऒदुङ्गि वर्तिप्पार्गळे ऎऩ्ऩ,
काऩम् - दुष्टप्रकृतिकळ् वदियुम् काडिऱे। अदु ऎऩ्गिऱार्गळ्। - ऎव्वुम् सिलैयुडै वेडर् काऩिऱे।
‘सॆऩ्ऱु - सेर्न्दु’ ऎऩ्ऱमैयाल् सॆल्लवेण्डियदागवुम्
सेरवेण्डियदागवुम् सॊल्लप्पट्टुळ्ळ इडङ्गळै अऱियोम् ऎऩ्ऱवाऱु।
कऱवैगळ् मेय्प्पदु वर्णधर्मत्तिलुम्, काऩत्तिल् सेर्वदु आश्रमधर्मत्तिलुमागच्
चेर्वदाल् नीङ्गळ् अऩुष्ठिक्कुमिदु कर्मयोगत्तिले अडैप्पुण्णलाम्बडि इरुक्किऱदे, - ‘कृषिः गोरक्षवाणिज्यं वैश्यं कर्म स्वभावजम्’ ऎऩ्ऱाऩिऱे कण्णऩ् श्रीगीतैयिल् ऎऩ्ऩ, अदऱ्कुप् पदिल् -
उण्बोम् - कायक्लेशार्थमाग अऩ्ऱु। कऱवैगळ् मेय्प्पदुम्, काऩम् सॆल्वदुम्।
पिऩ्ऩै उदरपोषणार्थम् ऎऩ्गिऱार्गळ् अत्तऩै। - पॆरुम्बुल आऩिरै काणिल् ‘पिराऩुळऩ्’ ऎऩ्ऱु पिऩ् सॆल्लुम्, ऎऩ्ऱबडियुम् अऩ्ऱु।
सेर्न्दु उण्बोम् - अव्विडत्तुम् कुळित्तु उण्बोम् अल्लोम्।
कुळित्तु उण्डाल् धर्मत्तुक्कुच् चेरुमे।
पिऩ्सॆऩ्ऱु उण्बोम् - प्राङ्मुखादिनियमम् इल्लै।
उण्बोम् - उडऩिरुप्पार्क्कु ऒरु पिडि इट्टु अऱियोम्।
काऩम् सेर्न्दु उण्बोम् - अङ्गुळ्ळ तेवदैगळुक्कुम् कॊडोम्।
सॆऩ्ऱु उण्बोम् - इरुन्दु उण्णवेण्डुम् ऎऩ्बदिल्लै।
उण्बोम् - पसुक्कळ् असैयिडादबोदुम् नाङ्गळ् उण्बोम्।
उण्बोम् - पर्युषितादिकळिल् ऒरु वरम्बिल्लै।
काऩम् सेर्न्दु उण्बोम् - नी उगक्कुमदु ऒऩ्ऱॊऴिय वेऱिल्लै।
१। * कृष्णस्य विष्वक् पुरुराजिमण्डलैः अभ्याननाः फुल्लदृशो व्रजार्भकाः ।
सहोपविष्टाः पुलिने विरेजुः छदा यथाम्भोरुहकर्णिकायाः ॥
२। * शिग्भिः त्वग्भिः दृषद्भिश्च बुभुजुः कृतभोजनाः । सर्वे मिथो दर्शयन्तः स्वां स्वां भोज्यरुचिं पृथक् ।
हसन्तो हासयन्तश्चाभ्यवजह्रुः सहेश्वराः ॥ - बिभ्रद्वेणुं जठरपटयोः शृङ्गवेत्रे च कक्षे वामे पाणौ मसृणकबळं तत्फलान्यङ्गुळीषु ।
तिष्ठन् मध्ये स्वपरिसुहृदः हासयन् नर्मभिः स्वैः स्वर्गे लोके मिषति बुभुजे यज्ञभुग्बालकेळिः ॥
श्रीयादवाभ्युदये - * महीयसा मण्डितपाणिपद्मं दध्यन्नसारेण मधुप्लुतेन ।
दृष्ट्वा ननन्दुः क्षुधयान्वितास्तं वत्सानुचर्यासु वयस्यगोपाः ॥
ब्रह्मावुम् इन्द वेषत्तैये विरुम्बि स्तुतिक्किऱाऩ् - - नौमीड्य! तेऽभ्रवपुषे तडिदम्बराय गुञ्जावतंसपरिपिञ्छलसन्मुखाय ।
वन्यस्रजे कबलवेत्रविषाणवेणुलक्ष्मश्रिये मृदुपदे पशुपाङ्गजाय ॥
परस्वरूपत्तैक् कण्डुम् अदै उपेक्षित्ताऩ् ब्रह्मा। - प्रत्येकमेव कमलापरिलालिताङ्गान् भोगीन्द्रभोगशयनान् नयनाभिरामान् ।
लीलानिमीलितदृशः सनकादियोगिव्यासेवितान् कमलभूर्भवतो ददर्श ॥ - नीङ्गळ् सॆय्युम् अत्तऩैयुम् ऎऩ् पक्कलिलुम् उण्डे!
ऎऩक्केदेऩुम् कुऱैयुण्डो? - ‘क्वचित् तेजोविशेषेण प्रत्यवायो न विद्यते’ ऎऩ्ऱ मुऱैयिल् इवै उङ्गळुक्कु
दोषावहङ्गळो ऎऩ्ऩ, ऎङ्गळै ज्ञानाधिकर् ऎऩ्ऱु सॊल्लुवदु कूडुमो
ऎऩ्ऩ, इप्पोदु इल्लै यागिलुम्, जन्मान्तरत्तिल् कूडुम् ऎऩ्ऱाऩ्।
उङ्गळैप् पोल् गोरक्षणम् पण्णामल् गोवधम् पण्णि जीवित्तिरुन्द
धर्मव्याधऩ् धर्मसन्देहनिवर्तकऩ् अल्लैयो?
तपस्सिद्धियिऩाल् अहङ्करित्त जाजलि ऎऩ्ऱ ब्राह्मणऩैप् पार्त्तु अशरीरवाक् उऩक्कु
तपस्सिद्धि उण्डागविल्लै। धर्मव्याधऩिडम् सॆऩ्ऱुगेळ्। अवऩ् कारणम्
सॊल्वाऩ् ऎऩ्ऩ, अवऩुम् इन्द जाजलियिऩ् तपस्सिद्धि उण्डागामैक्कुक्
कारणम् कूऱि इवऩ् संशय त्तैत् तीर्त्तु वैत्ताऩ् ऎऩ्ऱ कदै इङ्गु अनुसन्धेयम्।
अवऩ् आण्, नाङ्गळ् पॆण्बिळ्ळैगळायिऱ्ऱे! ज्ञानाधिक्यम् कूडुवदु
ऎङ्ङऩे? ऎऩ्ऱु इवर्गळ् सॊल्ल, अवऩुम् कॊक्कैक् कॊऩ्ऱ
कौशिकब्राह्मणऩुक्कु उङ्गळैप् पोलिरुप्पाळ् पतिव्रतैयाऩ पॆण्बिळ्ळै
ताऩे धर्मसूक्ष्मम् सॊऩ्ऩाळ्। - नाहं बलाका विप्रर्षे! त्यज कोपं तपोधन! । अनया क्रुद्धया दृष्ट्या क्रुद्धः किं मां करिष्यसि ।
मिथिलायां वसेद्व्याधः, स ते धर्मान् प्रवक्ष्यति । इवऩ् तुलाधारऩ्।
अप्पडिये इवऩुम् मिदिलै सॆऩ्ऱु पार्त्तविडत्तिल् - - अपश्यत् तत्र गत्वा तं सूनामध्ये व्यवस्थितम् । मार्ग-माहिष-मांसानि विक्रीणन्तं तपस्विनम् ॥
आकुलत्वाच्च क्रेतॄणाम् एकान्ते संस्थितो द्विजः ।
इवऩैप् पार्त्तु व्याधऩ् सॊऩ्ऩाऩ् -
कृतप्रज्ञोऽसि मेधावी बुद्धिर्हि विपुला तव । नाऽहं भवन्तं शोचामि ज्ञानतृप्तो़ऽसि धर्मवित् ॥
नगरवासियाय् इरुक्कच् चॆय्देयुम् विदुरऩ् ज्ञानाधिकऩाग प्रसिद्धि पॆऱ्ऱिरुन्दाऩ्।
‘विदुरस्सर्वधर्मवित्’, ‘विदुरस्स महामतिः’ इत्यादि।
यथेष्टान्नपरऩाय्त् तिरियानिऱ्कच् चॆय्दे आदिभरतऩ् अध्यात्मोपदेष्टावागत्
तिगऴ्न्दाऩ् अऩ्ऱो? तथाहि जडभरतं रहूगणः - - नह्यद्भुतं त्वच्चरणाब्जरेणुभिः हतांहसो भक्तिरधोक्षजेऽमला ।
मौहूर्तकाद्यस्य समागमाच्च मे दुस्तर्कमूलोऽपहतोऽविवेकः ॥ - नमो महद्भ्योऽस्तु नमश्शिशुभ्यः नमो युवभ्यो नम आवटुभ्यः ।
ये ब्राह्मणाः गामवधूतलिङ्गाः चरन्ति तेभ्यश्शिवमस्तु राज्ञाम् ॥
आग धर्मयोगमिल्लाविडिऩुम्, ज्ञान-भक्तियुण्डागिल् कुऱैयिल्लैये?
अवैयिरण्डुम् वळर ‘क्षिप्रं भवति धर्मात्मा’ आग आगिऱाऩ् अऩ्ऱो? ऎऩ्ऱु
कण्णऩ् सॊल्ल इवर्गळ् सॊल्लुगिऱार्गळ् अऱिवु ऒऩ्ऱुम् इल्लाद ऎऩ्ऱु।
१। अऱिवु इल्लादवर्गळ्, २। अऱिवु ऒऩ्ऱु इल्लादवर्गळ्,
३। अऱिवु ऒऩ्ऱुम् इल्लादवर्गळ् ऎऩ्ऱबडि।
१। अऱिवु इल्लाद - ज्ञानयोगमुम् इल्लादवर्गळ्।
२। अऱिवु ऒऩ्ऱु इल्लाद - भक्तियोगमुम् इल्लादवर्गळ्।
३। अऱिवु ऒऩ्ऱुम् इल्लाद - इवैयॆल्लावऱ्ऱुक्कुम् कारणमाऩ
प्रकृत्यात्मविवेक मुम् इल्लादवर् नाङ्गळ् ऎऩ्ऱार्गळ् इडैच्चिगळ्।
श्रीकृष्णऩ् इरुक्कुम्बडि - कुऱै ऒऩ्ऱुम् इल्लादवऩ्।
१। कुऱै इल्लादवऩ्, २। कुऱै ऒऩ्ऱु इल्लादवऩ्,
३। कुऱै ऒऩ्ऱुम् इल्लादवऩ्।
१। कुऱै इल्लादवऩ् - ऎङ्गळ् कैम्मुदलै ऎदिर्बार्क्कुम् कुऱै इल्लादवऩ्।
२। कुऱै ऒऩ्ऱु इल्लादवऩ् - परिच्छिन्नत्वरूप कुऱै इल्लादवऩ्।
३। कुऱै ऒऩ्ऱुम् इल्लादवऩ् - पापङ्गळाले तडैबडुम् कुऱैवुम् इल्लादवऩ्।
अथवा - १। प्रयत्नसाध्यत्वरूप कुऱै इल्लादवऩ्। २। कॊळ्ळक् कुऱैवदागिऱ
कुऱै इल्लादवऩ्। ३। सहायान्तरसापेक्षत्वरूप कुऱै इल्लादवऩ्।
इप्पडिच् चॊल्वदुम् अऱिवुडैयार् पेच्चऩ्ऱो? - ‘अहमस्म्यपराधचक्रवर्ती करुणे! त्वं च गुणेषु सार्वभौमी’ इत्यादिप्रसिद्धमऩ्ऱो ऎऩ्ऩ,
आय्क्कुलत्तु - - ‘रावणो नाम दुर्वृत्तः राक्षसो राक्षसेश्वरः’ । अत्र दुर्वृत्तत्वहेतुकथनम् ‘राक्षस’ इति । तद्वदत्रापि
अऱिवॊऩ्ऱुम् इल्लामैक्कु कारणकथनम् आय्क्कुलत्तु ऎऩ्ऱु।
पिऩ्ऩर् उळ्ळदु ताऩ् ऎऩ्ऩ?
‘आय्क्कुलत्तु उऩ्दऩ्ऩैप् पिऱवि पॆऱुन्दऩैप् पुण्णियम्
याम् उडैयोम्’ ऎऩ्ऱु। आय्क्कुलम् - अऱिवु उण्डॆऩ्ऱु
शङ्किक्कवॊण्णाद कुलम्। ऎङ्गळदु कुलत्तैक् कण्डु अऱिवु
उण्डु ऎऩ्ऱु सॊल्लुगिऱ नी अऱिवु केडऩ् अत्तऩै।
आय्क्कुलत्तु उऩ्दऩ्ऩै - नी विरुम्बि वन्दु ऎङ्गळ् कुडियिले
पिऱक्कुम्बडि अऩ्ऱो ऎङ्गळ्। ऐश्वर्यम्।
आय्क्कुलत्तु उऩ्दऩ्ऩै - इदै उय्विक्क अल्लवो नी पिऱन्ददु - - उय्य इव्वायर् कुलत्तिऩिल् तोऩ्ऱिय ऒण्सुडर् आयर् कॊऴुन्दे!
उऩ्दऩ्ऩै - नित्यसूरिकळ् अनुवर्तिक्कुम् उऩ्दऩ्ऩै। * ‘येन येन धाता गच्छति तेन तेन स गच्छति’।
आय्क्कुलत्तु उऩ्दऩ्ऩै - * ‘अनश्नन् अन्योऽभिचाकशीति’ ऎऩ्ऱिरुक्कुम्
उऩ्ऩै ‘उण्बोम्’ ऎऩ्ऱिरुक्कुम् नाङ्गळ् अऩ्ऱो पॆऱ्ऱोम्।
पिऱवि - ऒरुगाल् तोऩ्ऱि विट्टदु मट्टुम् सॆय्दायो?
पॆऱ्ऱ आऩायऩ् ऎऩ्ऩुम्बडि निऩ्ऱदे!। इङ्गे ओर् ऐतिह्यम् - - तन्दै मऩम् उन्दु तुयर् नन्द इरुळ् वन्द विऱल् नन्दऩ् मदलै,
ऎन्दै इवऩ् ऎऩ्ऱमरर् कन्दमलर् कॊण्डु तॊऴ निऩ्ऱ नगर् ताऩ्,
मन्दमुऴवोसै मऴैयाग ऎऴुगार् मयिल्गळाडु पॊऴिल् सूऴ्,
नन्दि पणि सॆय्द नगर् नन्दिबुरविण्णगरम् नण्णु मऩमे (५।१०।७)
नन्दऩ् मदलै - पिऱन्ददु अङ्गेयागिल्, मीण्डुम् पोय् वळर्न्ददु
अङ्गे यागिल् कंसभयत्ताले नालु नाळ् वळर्न्द इत्तऩैयुम् कॊण्डु,
अऱिवु कुऱैय निऩ्ऱार् सॊल्लुगैयऩ्ऱिक्के अऱिविले
तलै निऩ्ऱ नम्बोल्वार् इङ्ङऩ् सॊल्लुगिऱ इदुक्कु हेतु ऎऩ्?
ऎऩ्ऱु जीयर् भट्टरैक् केट्क, ‘नामेयऩ्ऱु काणुम् - अवतारकालत्तुक्कु
मुऩ्बे अऱिवुडैयाराय् इरुप्पारुम् इप्पडिच् चॊऩ्ऩार्गळ् काणुम् - - ‘अयं स कथ्यते प्राज्ञैः नन्दगोपसुतः परः’ इत्यादिकळाले। अवळुक्कु मुलै
सुरवा निऩ्ऱदागिल्, इवऩ् ताऩ् अञ्जा निऩ्ऱाऩागिल् उमक्कु इन्द
आराय्च्चि एऩ् ताऩ्?’ ऎऩ्ऱार्।
इन्द क्षेत्रत्तिल् नन्दि ऎऩ्ऱॊरु राजा देवतान्तरपरऩाय् इरुन्दु अत्तैत्
तविर्त्तु भगवत्परऩाऩाऩ्। - ये च वेदविदो विप्रा ये चाध्यात्मविदो जनाः । ते वदन्ति महात्मानं कृष्णं धर्मं सनातनम् ॥
पॆऱुन्दऩैप् पुण्णियम् यामुडैयोम् - साध्यसुकृतमे इल्लादॊऴिन्ददु।
‘पुण्यानामपि पुण्योऽसौ’ ऎऩ्ऱ इन्दप् पुण्यत्तै इल्लै सॆय्यप् पोगादे? - अहो भाग्यमहो भाग्यं नन्दगोपव्रजौकसाम् । यन्मित्रं परमानन्दं पूर्णं ब्रह्म सनातनम् ॥ पशूनपि स्तौति ब्रह्मा -
- अहो़ऽतिधन्याः व्रजगोरमण्यः स्तन्यामृतं पीतमतीव ते मुदा ।
यासां विभो! वत्सतरात्मजात्मना यत्तृप्तयेऽद्यापि न चालमध्वराः ॥ - ऊचुः पौराः अहो गोप्यः तपः किमचरन् महत् । या ह्येनमनुपश्यन्ति नरलोकमहोत्सवम् ॥
- आसामहो चरणरेणुजुषामहं स्यां बृन्दावने किमपि गुल्मलतौषधीनाम् ।
याः दुस्त्यजं स्वजनमार्यपथं च हित्वा भेजुर्मुकुन्दपदवीं श्रुतिभिर्विमृग्याम् ॥ (श्रीमद्भागवते १०।४७, उद्धववाक्यम्)
पुण्णियम् यामुडैयोम् - ऎङ्गळुडैय पुण्णियम् यावरुक्कुम्
ऒरुबडिप् पट्टिरुक्कुम्। - सिगर माडङ्गळ् सूऴ् तिरुविण्णगर्च् चेर्न्द पिराऩ्,
पुगर् कॊळ् कीर्त्तियल्लाल् इल्लै यावर्क्कुम् पुण्णियमे। ६।३।३
‘अऱिवु ऒऩ्ऱुमिल्लै’ ऎऩ्ऩानिऱ्कच् चॆय्दे, ‘पुण्णियम् यामुडैयोम्’
ऎऩ्बदु व्याहतभाषणम् अऩ्ऱो? ऎऩ्ऩ - इल्लै ऎऩ्ऱु विषयव्यवस्थै सॆय्दार्गळ्।
कुऱैवॊऩ्ऱुमिल्लाद कोविन्दा - श्रीकृष्णावतारत्तिलेयेयिऱे कुऱैयिऩ्ऱि
यिरुक्कै। राजाक्कळ् वऴिये पोम् पोदु मेडु पळ्ळम् ऒक्क विट्टऩ्ऱो पोवदु? - गुणतुङ्गतया तव रङ्गपते! भृशनिम्नमिमं जनमुन्नमय । यदपेक्ष्यमपेक्षितुरस्य हितं परिपूरणमीशितुरीश्वरता ॥
कोविन्दा - नीये साल अऱिवुडैयैयायिरुक्किऱबडि।
उऩ्दऩ्ऩोडु उऱवेल् नमक्कु इङ्गु ऒऴिक्क ऒऴियादु - इव्वुऱवु ऒरु
कुड नीरोडु पोम् ऎऩिल् ऒऴियादु। - नाऩ् उऩ्ऩैयिऩ्ऱि इलेऩ् कण्डाय्, नारणऩे नी ऎऩ्ऩैयिऩ्ऱि इलै ७
- तदहं त्वदृते न नाथवान् मदृते त्वं दयनीयवान् न च ।
विधिनिर्मितमेतमन्वयं भगवन्! पालय मा स्म जीहपः ॥
उऱवु - नी मैत्तुऩऩ् नम्बि। नाङ्गळ् मामिमार् मक्कळ्।
नमक्कु शिशुपालऩ् मैत्तुऩऩाग इरुक्कच् चॆय्देयुम् अवऩै
ऒऴिक्क विल्लैयो? ऎऩ्ऩ, कोविन्दा - इन्दच् चीर्मैयिल् ईडुबट्टारै
ऒऴिक्क वल्लैयो? ऎऩ्ऱवाऱु। - नान्दगम् एन्दिय नम्बि सरणॆऩ्ऱु ताऴ्न्द तऩञ्जयऱ्कागित्, तरणियिल्
वेन्दर्गळ् उट्क विसयऩ् मणित्तिण्देर् ऊर्न्दवऩ् ऎऩ्ऩैप्
पुऱम् पुल्गुवाऩ् उम्बर् कोऩ् ऎऩ्ऩैप् पुऱम् पुल्गुवाऩ्। ४।
आदलिऩ् ऎङ्गळै ऒऴिक्क ऒऴियादु।
उऩ्दऩ्ऩोडु उऱवेल् नमक्कु इङ्गु - उऱवुण्डायिरुक्कच्
चॆय्देयऩ्ऱो दुर्योधनशिशुपालऩुळ्ळिट्टारै विट्टदु ऎऩ्ऩ, उऩक्कु
विडवॊण्णाद पाण्डवर्गळाग कॊळ् ऎङ्गळैयुम् ऎऩ्गिऱार्गळ्।
‘तङ्गळ् कर्मम् ताङ्गळ् सॆय्गिऱोम्’ ऎऩ्ऱु इरुप्पारैयऩ्ऱो
उऩक्कु विडलावदु। ऎङ्गळ् कर्मम् उऩ्ऩाले ऎऩ्ऱु इरुप्पारै
उऩ्ऩाल् विड ऒण्णादु। अवर्गळ् तङ्गळालुम् विड ऒण्णादु
ऎऩ्गै। ऎङ्गळ् वॆऱुमैयैयुम्, उऩ् पूर्त्तियैयुम् उणर्न्द
ऎङ्गळै विड ऒण्णुमो? ऎऩ्ऱुमाम्।
इङ्गु ऒऴिक्क ऒऴियादु - अङ्गु ऒऴिक्कलाम्। इङ्गु मुडियादु।
स्वतन्त्रऩ् ताऴ्न्दविडत्तिल् पण्णिऩ उऱवु पोलेयो परतन्त्ररैत् ताऴ
निऩ्ऱु कैयैक् कालैप् पिडित्तुप् पण्णिऩ उऱवु।
कोविन्दा नी ऒऴिक्क ऒऴियादु - गोपर् - उऩ्ऩुडैय ज्ञानवान्कळुडैय
पन्दमल्ल काण् नाङ्गळ् सॊल्लुगिऱदु। इडैयिले वन्द उऱवु काण् ऎङ्गळदु। - बालत्वं चातिवीर्यं च जन्म चास्मास्वशोभनम् । चिन्त्यमानमेयात्मन्! शङ्कां कृष्ण! प्रयच्छति ॥
- देवो वा दानवो वा त्वं यक्षो गन्धर्व एव वा? ।
श्रीकृष्णः - * क्षणं भूत्वा त्वसौ तूष्णीं किञ्चित् प्रणयरोषवान् । अहं वो बान्धवो जातः नैतच्चिन्त्यमतोऽन्यथा ॥
अऱियाद पिळ्ळैगळोम् अऩ्बिऩाल् - अऱियामै, पेदैमै, अऩ्बु।
१। अऴगु कण्डु ऎऩ् मगळ् अयर्क्किऩ्ऱदु।
२। अऱिवऴिन्दऩर् आय्प्पाडियायरे।
३। पित्तर् सॊल्लिऱ्ऱुम् पेदैयर् सॊल्लिऱ्ऱुम् पत्तर् सॊल्लिऱ्ऱुम्
पऩ्ऩप् पॆऱुवरो? (उन्मत्तशतकम्)
सिऱुबेर् - नारायणादिव्यापकनामाक्कळ् तिरुवष्टाक्षरन्दाऩ् मूऩ्ऱॆऴुत्तुडैय
पेरैक् कण्डवाऱे सुरुङ्गिऱ्ऱिऱे।
सीऱियरुळादे - * सखेति मत्वा प्रसभं यदुक्तं हे कृष्ण हे यादव हे सखेति ।
अजानता महिमानं तवेदं मया प्रमादात् प्रणयेन वापि ॥ - अऴैप्पऩ् तिरुमालै आङ्गु अवर्गळ् सॊऩ्ऩ,
पिऴैप्पिल् पॆरुम् पॆयरे पेसि, - ‘इऴैप्परिय
आयवऩे! यादवऩे! ऎऩ्ऱवऩै यार्मुगप्पुम्,
मायवऩे! ऎऩ्ऱु मदित्तु। ५०
अऴैप्पऩ् - श्रियःपतियै अऴैप्पऩ्। आङ्गित्यादि। तिरुवाय्प्पाडियिल्
अवर्गळ् सॊऩ्ऩवऱ्ऱै अनुसन्धिक्कप्पुक्काल् पिऴैक्क अरिदाय्, अत्ताले अरै क्षणम् विडप् पोगाद तिरुनामङ्ळैच् चॊल्लि।
आङ्गु अवर्गळ् ऎऩ्ऱदु - तिरुवाय्प्पाडियिल् उळ्ळवर्गळैप् पार्त्तु नम्मुडैय पक्कलिले इरङ्गुवर् ऎऩ्ऱु। इऴैप्पु अरिय
(नॆञ्जिल् अऴुत्तुगैक्कु) निऩैक्कवरिदाम्बडिप् पॆण्गळैप् पडुत्तुम् क्लेशत्तैयुडैय कृष्णऩे!। यादवऩे! ऎऩ्ऱवऩै -
इडैत्तऩत्तोबादियुम्, श्रीवसुदेवर् मगऩाऩदुवुम् आकर्षकमाऩबडि। यार् मुगप्पुम् - ऎल्लार् मुगप्पुम्। मायवऩे! ऎऩ्ऱु मदित्तु आश्चर्यभूतऩे
ऎऩ्ऱु मदित्तुत् तिरुमालै अऴैप्पेऩ्। (पॆरियवाच्चाऩ् पिळ्ळै उरै)।
अथ स्वापदेशः
कऱवैगळ् पिऩ् सॆऩ्ऱु इत्यादि भूतभविष्यद्दशाप्रदर्शकम् ।
पशुप्रायराऩवर्गळैप् पिऩ् तॊडर्न्दे कालत्तैप् पोक्किऩबडि।
काऩम् - संसारमरुकान्तारम्। (* ‘अदळ् ऎऱिन्दऩ्ऩ नॆडुवॆण्गळरिऩ्
ऒरुवऩ् ओट्टुम् पुल्वाय्बोल् ओडि ओळिदलुम् कूडुमऩ्ऱु ऒक्कल् वाऴ्क्कै तट्टु मागालै’) (सङ्ग इलक्कियम्)।
- नाथे नः पुरुषोत्तमे त्रिजगतामेकाधिपे चेतसा सेव्ये स्वस्य पदस्य दातरि सुरे नारायणे तिष्ठति ।
यं कञ्चित् पुरुषाधमं कतिपयग्रामेशमल्पार्थदं सेवायै मृगयामहे नरमहो मूका वराका वयम् ॥
मुदऱ्पाट्टिल् सङ्ग्रहेण सॊऩ्ऩ प्राप्यप्रापकङ्गळ् इरण्डैयुम् मेलिरण्डु
पाट्टाले विवरिप्पदाग इप्पाट्टिल् प्रापकस्वरूपत्तै विवरिक्किऱार्गळ्।
कऱवैगळ् इत्यादि - ज्ञानहीनराऩ संसारिकळै अनुवर्तित्तु संसारत्तै प्राप्यमागप्
पऱ्ऱि देहपोषणैक पररायिरुन्दोम्।
अऱिवॊऩ्ऱुमिल्लाद - ज्ञानमुम् ज्ञानविशेषमाऩ भक्तियोगमुम् इल्लाद।
आय्क्कुलम् - उपायान्तरङ्गळिल्लामैयाल् दोषमागाद कुलत्तिले पिऱन्दवर्गळ् नाङ्गळ्।
कऱवैगळित्यादि - इव्वळवुम् तङ्गळुडैय आकिञ्चन्यत्तैयुम्, अनन्यगतित्वत्तैयुम्।
उपायत्तिऩुडैय नैरपेक्ष्यत्तैयुम् सॊऩ्ऩार्गळाय्त्तु।
कोविन्दा उऩ् तऩ्ऩोडु - नी अशरण्य-शरण्यऩ्। नाङ्गळ् अनन्य-शरणर्।
ऒऴिक्क ऒऴियादु - इरुळ्दरुमाञालमाऩ इत् देशत्तालुम् पोक्क ऒण्णादु।
पिऱन्दबिऩ् मऱन्दिलेऩ् ऎऩ्गैयाले वरक् कूडादु।
इऩि कऱवैगळ् पिऩ्सॆऩ्ऱित्यादिक्कु स्वापदेशान्तरम् - आचार्यानुवर्तनम् पण्णि
- एतत् साम गायन् आस्ते । * ‘पण्णुलगिल् पडियाद इसैयाल् पाडुम् पल्लाण्डे पल्लाण्डुम् पाडुवोमे’ ऎऩ्ऱबडि गानम् पण्णुमिडम्
सेर्न्दु ‘अहमन्नादः’ ऎऩ्ऱबडि परब्रह्मरूपमाऩ अन्नत्तै उण्णक् कडवोम्।
अऱिवॊऩ्ऱिल्लाद - तत्त्व-हित-पुरुषार्थ-विषयङ्गळाऩ अऱिवॊऩ्ऱुमिल्लाद
कुलत्तिल् पिऱन्दुळ्ळ नाङ्गळ्।
उऩ्दऩ्ऩैप् पिऱवि पॆऱुन्दऩैप् पुण्णियम् यामुडैयोम् - (उऩ्ऩाल्)
तेवरीर्गळाल् उत्कृष्टजन्मावैप् पॆऱुम्बडियाऩ भाग्यम् उडैयोम्। - स हि विद्यातस्तं जनयति । तच्छ्रेष्ठं जन्म । इत्यादि ।
उऩ्दऩ्ऩोडु उऱवेल् नमक्कु इङ्गु ऒऴिक्क ऒऴियादु - * नाथाय नाथमुनयेऽत्र परत्र चापि
नित्यं यदीयचरणौ शरणं मदीयम् ।
अऱियाद पिळ्ळैगळोमित्यादि - सॆय्द अपचारङ्गळैयॆल्लाम् क्षमित्तरुळ वेण्डुम्।
इऱैवा - ऎङ्गळुक्कु स्वामिये!। - कोडिय मऩत्ताल् सिऩत्तॊऴिल् पुरिन्दु तिरिन्दु नायिऩत्तॊडुम् तिळैत्तिट्टु,
ओडियुम् उऴऩ्ऱुम् उयिर्गळे कॊऩ्ऱेऩ् उणर्विलेऩादलाल्, नमऩार्
पाडियैप् पॆरिदुम् परिसऴित्तिट्टेऩ् परमऩे! पाऱ्कडल् किडन्दाय्!,
नाडि नाऩ् वन्दु उऩ् तिरुवडि अडैन्देऩ् नैमिसारणियत्तुळ् ऎन्दाय्! १।६।६
शुभम् ॥