पुराणे विश्वासटिप्पन्यः

अथ त्रिनवतितमोऽध्यायः।
शौनक उवाच।

विश्वास-प्रस्तुतिः

इदं च शृणु भूपाल नश्यते दुर्विचिन्तितम्।
येनोपायेन वै पुंसां योषितां वाप्यसंशयम् ॥१॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

परदारपरद्रव्यजीवहिंसादिके सदा।
प्रवर्तते नृणां चित्तं तदेतदभिसंस्मरेत् ॥२॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

विष्णवे विष्णवे नित्यं विष्णवे विष्णवे नमः।
जिष्णवे जिष्णवे सर्वं जिष्णवे जिष्णवे नमः ॥३॥

मूलम्

नमामि विष्णुं बुद्धिस्थमहङ्कारगतं हरिम्।

विश्वास-प्रस्तुतिः

चित्तस्थमीशमव्यक्तमनन्तमपराजितम्।
विष्णुमीड्यमशेषेशमनादिनिधनं विभुम् ॥४॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

विष्णुश्चित्तगतो यन्मे विष्णुर्बुद्धिगतश्च यत्।
यच्चाहङ्कारगो विष्णुर्यद्विष्णुर्मयि संस्थितः ॥५॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

करोति कर्तृभूतोऽसौ स्थावरस्य चरस्य च।
तत्पापं नाशमायातु तस्मिन्नेव विचिन्तिते ॥६॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

ध्यातो हरति यः पापं स्वप्ने दृष्टः शुभावहः।
तमुपेन्द्रमहं विष्णुं प्रणतोऽर्तिहरं हरिम् ॥७॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

जगत्यस्मिन्निराधारे मज्जमाने तमस्यधः।
हस्तावलम्बदं विष्णुं प्रणतोऽस्मि परात्परम् ॥८॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

सर्वेश्वरेश्वर विभो परमात्मन्नधोक्षज।
हृषीकेश हृषीकेश हृषीकेश नमोऽस्तु ते ॥९॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

नृसिंहानन्त गोविन्द भूतभावन केशव।
दुरुक्तं दुष्कृतं ध्यातं प्रशमाग्र्य नमोऽस्तु ते ॥१०॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

यन्मया चिन्तितं दुष्टं स्वचित्तवशवर्तिना।
नरकावहमत्युग्रं तच्छमं नय केशव ॥११॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

ब्रह्मण्यदेव गोविन्द परमार्थ परायण।
जगन्नाथ जगद्धातः पापं प्रशमयाच्युत ॥१२॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

यच्चापराह्ने पूर्वाह्ने मध्याह्ने च तथा निशि।
कायेन मनसा वाचा कृतं पापमजानता ॥१३॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

जानता वा हृषीकेश पुण्डरीकाक्ष माधव।
नामत्रयोच्चारणतस्तत्प्रयातु मम क्षयम् ॥१४॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

शारीरं मे हृषीकेश पुण्डरीकाक्ष मानसम्।
पापं प्रशमयाद्य त्वं वाक्कृतं मम माधव ॥१५॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

यद्व्रजन्यत्स्वपन्भुञ्जन्यदुत्तिष्ठन्यदास्थितः।
कृतवांश्चापि यच्चाहं कायेन मनसा गिरा ॥१६॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

महत्स्वल्पमतिस्थूलं कुयोनिनरकावहम्।
आतु प्रशमं सर्वं वासुदेवस्य कीर्तनात् ॥१७॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

परं ब्रह्म परं धाम पवित्रं परमं च यत्।
तस्मिन्सङ्कीर्तिते विष्णोः पदे पापं प्रणश्यतु ॥१८॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

सूरयो यत्प्रवेक्ष्यन्ति ह्यपुनर्भवकाङ्क्षिणः।
ममाखिलं दह त्वं हि तद्विष्णोः परमं पदम् ॥१९॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

यत्प्राप्य न निन्वर्तन्ते गन्धस्पर्शादिवर्जितम्।
पापं प्रणाशयत्वद्य तद्विष्णोः परमं पदम् ॥२०॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

सदसद्यत्तथा व्यक्ताव्यक्तरूपमजाजरम्।
प्रणमामि जगद्धाम तद्विष्णोः परमं पदम् ॥२१॥

मूलम्

शारीरे मानसे चैव पापे वाग्जे च पार्थिव।

विश्वास-प्रस्तुतिः

कृते सम्यङ्नरो भक्त्या पठेच्छ्रद्धासमन्वितः।
मुच्यते सर्वपापेभ्यः कृष्णनामप्रकीर्तनात् ॥२२॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

उच्चार्यमाने चैतस्मिन्देवदेवस्य संस्तवे।
विलयं पापमायाति भाण्डमाममिवाम्भसि ॥२३॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

तस्मात्सञ्चिन्तिते पापे समनन्तरमेव ते।
जप्तव्यमेतत्पापस्य प्रशमाय महीपते ॥२४॥

मूलम्

इति विष्णुधर्मेषु द्वितीयः पापप्रशमनस्तवः।