पुराणे विश्वासटिप्पन्यः

अथैकोनाशीतितमोऽध्यायः।
शौनक उवाच।
एवं स्तुते ततस्तस्मिन्विष्णुचक्रे सुदर्शने।

विश्वास-प्रस्तुतिः

पुष्पवृष्टिर्बलेर्मूर्ध्नि निपपातान्तरिक्षतः।
परिहृत्य च दैत्येन्द्रंययौ चक्रं यथेच्छया ॥१॥

मूलम्

भ्रमदेव च दैत्यानां ययौ तद्भयमावहत्।

विश्वास-प्रस्तुतिः

ततस्तदद्भुतं दृष्ट्वा चक्रस्यागमनं हरेः।
पूर्ववत्स्मरणं प्राप्य सस्मार स्वपितामहम् ॥२॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

गच्छता पूर्वमार्येण स्मर्तव्योऽहमितीरितम्।
तं स्मरिष्यामि दैत्येन्द्रंस नः श्रेयोऽभिधास्यति ॥३॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

इत्येतदधिसंस्मृत्य बलिरात्मपितामहम्।
सस्मार दैत्याधिपतिं प्रह्लादं भगवत्प्रियम् ॥४॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

संस्मृतश्च स पातालमाजगाम महामतिः।
चक्रोद्यतकरः साक्षाद्भगवानिव केशवः ॥५॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

तमागतमथोत्थाय यथावत्स महामतिः।
अभिवाद्य बलिर्भक्त्या निवेद्यार्घमभाषत ॥६॥

मूलम्

बलिरुवाच।

विश्वास-प्रस्तुतिः

तातांह्रिदर्शनादद्य पावितोऽस्म्यपकल्मषः।
दिवश्च्युतोऽप्यहं मन्ये शक्रादात्मानमुत्तमम् ॥७॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

त्रैलोक्यहरणादुग्रं यद्दुःखं हृदये मम।
तच्छान्तं पादसम्पर्कमुपेत्य भवतो मम ॥८॥

मूलम्

शौनक उवाच।

विश्वास-प्रस्तुतिः

इति संस्तूय दत्त्वा च वरासनमुदारधीः।
पर्युपासत राजेन्द्रोदैत्यानां स्वपितामहम् ॥९॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

तमुपासीनमनघः प्रह्रादो दैत्यपुङ्गवः।
प्रत्युवाच महात्मानं बलिं वैरोचनिं नृप ॥१०॥

मूलम्

प्रह्लाद उवाच।

विश्वास-प्रस्तुतिः

बले ब्रूहि यदर्थं ते स्मृतोऽहमरिसूदन।
तवोपकारणे विद्धि धर्मे मां सततोद्यतम् ॥११॥

मूलम्

बलिरुवाच।

विश्वास-प्रस्तुतिः

तातेनाहं पुरा ज्ञप्तो भ्रष्टराज्येन ते बले।
संस्मर्तव्योऽस्म्यसन्दिग्धं श्रेयो वक्ष्याम्यहं तदा ॥१२॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

सोऽहं राज्यपरिभ्रष्टो विषयासक्तिहृषितः।
इन्द्रियैरवशस्तात यत्कार्यं तत्प्रशाधि माम् ॥१३॥

मूलम्

प्रह्लाद उवाच।

विश्वास-प्रस्तुतिः

यदि मद्वचनं तात श्रद्धधासि हितं बले।
तं देवदेवमनघं प्रयाहि शरणं हरिम् ॥१४॥

मूलम्

यदि मद्वचनं तात श्रद्धधासि हितं बले।
तं देवदेवमनघं प्रयाहि शरणं हरिम् ॥१४॥

विश्वास-प्रस्तुतिः

शब्दादिष्वनुरक्तानि तवाक्षाण्यसुराधिप।
शब्दादयश्च गोविन्दे सन्त्येव व्यवहारतः ॥१५॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

गीतकैर्गीयतां विष्णुर्मनोहारिभिरात्मनः।
अन्यालम्बनतश्चित्तमाकृष्याधत्स्व केशवे ॥१६॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

गन्धानुदारान्भक्षांश्च स्रजो वासांसि चासुर।
प्रयच्छ देवदेवाय तच्छेषाण्युपयुञ्ज च ॥१७॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

यत्र यत्र च ते प्रीतिर्विषये दितिजेश्वर।
तत्तमच्युतमुद्दिश्य विप्रेभ्यः प्रतिपादय ॥१८॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

सर्वभूतेषु गोविन्दो बहुरूपो व्यवस्थितः।
इति मत्वा महाबाहो सर्वभूतहितो भव ॥१९॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

आत्मानमच्युतं विद्धि शत्रुं च रिपुमात्मनः।
इतिज्ञानवतः कोपस्तव कुत्र भविष्यति ॥२०॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

शब्दादयो ये विषया विषयी यश्च पुरुषः।
तदशेषं विजानीहि स्वरूपं परमात्मनः ॥२१॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

परमात्मा च भगवान्विष्वक्सेनो जनार्दनः।
तद्भक्तिमान्भागवतो नाल्पपुण्यो हि जायते ॥२२॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

भगवच्छासनालम्बी भगवच्छासनप्रियः।
भगवद्भक्तिमाथाय वत्स भागवतो भव ॥२३॥

मूलम्

भगवच्छासनालम्बी भगवच्छासनप्रियः।
भगवद्भक्तिमाथाय वत्स भागवतो भव ॥२३॥

विश्वास-प्रस्तुतिः

भगवान्भूतकृद्भव्यो भूतानां प्रभवो हि यः।
भावेन तं भजस्वेशं भवभङ्गकरं हरिम् ॥२४॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

भजस्व भावेन विभुं भगवन्तं महेश्वरम्।
ततो भागवतो भूत्वा भवबन्धाद्विमोक्ष्यसे ॥२५॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

सर्वभूते मनस्तस्मिन्समाधाय महामते।
प्राप्स्यसे परमाह्लादकारिणीं परमां गतिम् ॥२६॥

मूलम्

यत्रानन्दपरं ज्ञानं सर्वदुःखविवर्जितम्।

विश्वास-प्रस्तुतिः

तत्र चित्तं समावेष्टुं न शक्नोति भवान्यदि।
तदभ्यासपरस्तस्मिन्कुरु योगं दिवानिशम् ॥२७॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

तत्राप्यसामर्थ्यवतः क्रियायोगो महात्मना।
ब्रह्मणा यः समाख्यातस्तन्मनाः सततं भव ॥२८॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

करोषि यानि कर्माणि तानि देवे जगत्पतौ।
समर्पयस्व भद्रंते ततः कर्म प्रहास्यसि ॥२९॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

क्षीणकर्मा महाबाहो शुभाशुभविवर्जितः।
लयमभ्येति गोविन्दे तद्ब्रह्म परमं महत् ॥३०॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

भोक्तुमिच्छसि दैत्येन्द्रकर्मणामथ चेत्फलम्।
ततस्तमर्चयेशेशं ततः कर्मफलोदयः ॥३१॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

योऽर्थमिच्छति दैत्येन्द्रससमाराध्य केशवम्।
निःसंशयमवाप्नोति धुन्धुमारो यथा नृपः ॥३२॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

अत्रिगेहसमुद्भूतं दत्तात्रेयस्वरूपिणम्।
राज्यमाराध्य गोविन्दं कार्तवीर्यस्तथाप्तवान् ॥३३॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

धर्मं कृष्णप्रसादेन मुद्गलो जाजलिः कुणिः।
प्रापुरन्ये तथा कामान्नरेन्द्रानहुषादयः ॥३४॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

जनकः सुध्वजो नाम जनकः समितिध्वजः।
धर्मध्वजस्तथा मुक्तिं केशवाराधनाद्गतः ॥३५॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

तथान्ये मुनयो दैत्य राजानश्च सहस्रशः।
प्रापुर्मुक्तिं महाभागाः कृत्वा भक्तिं जनार्दने ॥३६॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

यथा हि ज्वलितो वह्निस्तमोहानिं तदर्थिनाम्।
शीतहानिं तथान्येषां स्वेदं स्वेदाभिलाषिणाम् ॥३७॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

करोति क्षुधितानां च भोज्यपाकं तथोत्कटम्।
तथैव कामान्भूतेशः स ददाति यथेप्सितान् ॥३८॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

तदेतदखिलं ज्ञात्वा यत्तवेष्टं शृणुष्व तत्।
कल्पद्रुमादिव हरेर्यत्ते मनसि वर्तते ॥३९॥

मूलम्

-—————–शौनक उवाच।

विश्वास-प्रस्तुतिः

एतत्प्रह्लादवचनं निशाम्य दितिजेश्वरः।
प्रत्युवाच महाभागं प्रणिपत्य पितामहम् ॥४०॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

सम्प्राप्तस्यामृतस्येव तव वाक्यस्य नास्ति मे।
तृप्तिरेतदहं तात श्रोतुमिच्छामि विस्तरात् ॥४१॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

अक्षीणकर्मा पुरुषो मरणे समुपस्थिते।
कीदृशं लोकमायाति यः संस्मरति केशवम् ॥४२॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

यथा च वासुदेवस्य स्मरणं तात मानवैः।
मुमूर्षुभिः प्रकर्तव्यं तन्ममाचक्ष्व विस्तरात् ॥४३॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

किं जप्यं कीदृशं रूपं स्मर्तव्यं च हरेस्तदा।
कथं ध्येयं च विद्वद्भिस्तदाचक्ष्व यथातथम् ॥४४॥

मूलम्

प्रह्लाद उवाच।

विश्वास-प्रस्तुतिः

साधु वत्स त्वया प्रश्नः सुगुह्योऽयमुदाहृतः।
तपसां तात सर्वेषां तपो नानशनात्परम् ॥४५॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

कथ्यते च महाबाहो संवादोऽयं पुरातनः।
भगीरथस्य राजर्षेर्ब्रह्मणश्च प्रजापतेः ॥४६॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

अतीत्यामरलोकं च गवां लोकं च मानद।
ऋषिलोकं च योऽगच्छद्भगीरथ इति श्रुतः ॥४७॥

मूलम्

अतीत्यामरलोकं च गवां लोकं च मानद।
ऋषिलोकं च योऽगच्छद्भगीरथ इति श्रुतः ॥४७॥

विश्वास-प्रस्तुतिः

तं दृष्ट्वा स वचः प्राह ब्रह्मा लोकपितामहः।
कथं भगीरथागास्त्वमिमं देशं दुरासदम् ॥४८॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

न हि देवा न गन्धर्वा न मनुषा भगीरथ।
आयान्त्यतप्ततपसः कथं वै त्वमिहागतः ॥४९॥

मूलम्

भगीरथ उवाच।
निःशङ्कमन्नमददं ब्राह्मणेभ्यः।
शतं सहस्राणि सदैव दायम्।

विश्वास-प्रस्तुतिः

ब्राह्मणं व्रतं नित्यमास्थाय विद्वन्।
न त्वेवाहं तस्य फलादिहागाम् ॥५०॥

मूलम्

ब्राह्मणं व्रतं नित्यमास्थाय विद्वन्।
न त्वेवाहं तस्य फलादिहागाम् ॥५०॥

विश्वास-प्रस्तुतिः

दशैकरात्रान्दश पञ्चरात्रानेकादशैकादशकांस्तथैव।
ज्योतिष्टोमानां च शतं यदिष्टं फलेन तेनापि न चागतोऽहम् ॥५१॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

यच्चावसं जाह्नवीतीरनित्यः शतं समास्तप्यमानस्तपोऽहम्।
प्रदाय तत्राश्वतरीसहस्रं फलेन तस्यापि न चागतोऽहम् ॥५२॥

मूलम्

दश धेनुसहस्राणि मणिरत्नविभूषिताः।

विश्वास-प्रस्तुतिः

दशार्बुदानि चाश्वानामयुतानि च विंशतिः।
पुष्करेषु द्विजातिभ्यः प्रादां गाश्च सहस्रशः ॥५३॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

सुवर्णचन्द्रोत्तमधारिणीनां कन्योत्तमानामददं स्रग्विणीनाम्।
षष्टिं सहस्राणि विभूषितानां जाम्बूनदैराभरणैर्न तेन ॥५४॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

दशार्बुदान्यददं गोसवे यास्त्वेकैकशो दश गा लोकनाथ।
समानवत्साः पयसा समन्विताः सुवर्णकांस्योपदुहा न तेन ॥५५॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

अहन्यहनि विप्रेषु एकैकं त्रिंशतोऽददम्।
गृष्टीनां क्षीरदात्रीणां रोहिणीनां शतानि च ॥५६॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

दोग्ध्रीणां वै गवां चैव प्रयुतानि दशैव तु।
प्रादां दशगुणं ब्रह्मन्न च तेनाहमागतः ॥५७॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

कोटीश्च काञ्चनस्याष्टौ प्रादां ब्रह्मन्दश त्वहम्।
एकैकस्मिन्क्रतौ तेन फलेनाहं न चागतः ॥५८॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

वाजिनां श्यामकर्णानां हरितानां पितामह।
प्रादां हेमस्रजां ब्रह्मन्कोटीर्दश च सप्त च ॥५९॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

ईषादन्तान्महाकायान्काञ्चनस्रग्विभूषितान्।
पत्नीवतः सहस्राणि प्रायच्छं दश सप्त च ॥६०॥

मूलम्

अलङ्कृतानां देवेश दिव्यैः कनकभूषणैः।

विश्वास-प्रस्तुतिः

रथानां काआङ्गानां सहस्राण्यददं दश।
सप्त चान्यानि युक्तानां वाजिभिः समलङ्कृतैः ॥६१॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

दक्षिणावयवाः केचिद्देवैर्ये सम्प्रकीर्तिताः।
वाजपेयेषु दशसु प्रादां तेनापि नागतः ॥६२॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

शक्रतुल्यप्रभावानामीज्यया विक्रमेण च।
सहस्रं निष्ककण्ठानां प्रददन्दक्षिणामहम् ॥६३॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

विजित्य नृपतीन्सर्वान्मखैरिष्ट्वा पितामह।
अष्टाभ्यो राजसूयेभ्यो न च तेनाहमागतः ॥६४॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

स्रोतश्च यावद्गङ्गायां छिन्नमासीज्जगत्पते।
दक्षिणाभिः प्रवृत्ताभिर्मम नागं च तत्कृते ॥६५॥

मूलम्

वाजिनां च सहस्रे द्वे सुवर्णमणिभूषिते।

विश्वास-प्रस्तुतिः

वारणानां शतं चाहमेकैकस्य त्रिधाददम्।
वरं ग्रामशतं चाहमेकैकस्य त्रिधाददम् ॥६६॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

तपस्वी नियताहारः शममास्थाय वाग्यतः।
दीर्घकालं हिमवति गङ्गायाश्च दुरुत्सहाम् ॥६७॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

मूर्ध्ना धारां महादेवः शिरसा यामधारयत्।
न तेनाप्यहमागच्छं फलेनेह पितामह ॥६८॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

शम्याक्षेपैरयजं देवदेव तथा क्रतूनामयुतैश्चापि यत्तः।
त्रयोदशद्वादशाहैश्च देव सपुण्डरीकैर्न च तेषां फलेन ॥६९॥

मूलम्

अष्टौ सहस्राणि ककुद्मिनामहं।
शुक्लर्षभाणामदं ब्राह्मणेभ्यः।

विश्वास-प्रस्तुतिः

पत्नीश्चैषामददं निष्ककण्ठीस्।
तेषां फलेनेह न चागतोऽस्मि ॥७०॥

मूलम्

पत्नीश्चैषामददं निष्ककण्ठीस्।
तेषां फलेनेह न चागतोऽस्मि ॥७०॥

विश्वास-प्रस्तुतिः

हिरण्यरत्नरचितानददं रत्नपर्वतान्।
धनधान्यसहस्रांश्च ग्रामाञ्शतसहस्रशः ॥७१॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

शतं शतानां गृष्टीनामददं चाप्यतन्द्रितः।
इष्ट्वानेकैर्महायज्ञैर्ब्राह्मणेभ्यो धनेन च ॥७२॥

मूलम्

एकादशाहैरयजं सुदक्षिणैर्द्विर्द्वादशाहैरश्वमेधैश्च देव।

विश्वास-प्रस्तुतिः

बृहद्भिर्द्वादशाहैश्च अश्वमेधैः पितामह।
अर्कायणैः षोडशभिश्च ब्रह्मंस्तेषां फलेनेह न चागतोऽस्मि ॥७३॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

निष्क्रामकं चाप्यददं योजनानां द्विर्विस्तीर्णं काञ्चनपादपानाम्।
वनं चूतानां रत्नविभूषितानां न चैव तेषामागतोऽहं फलेन ॥७४॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

तुरायणं तु व्रतमप्रधृष्यमक्रोधनोऽकरवं त्रिंशतोऽब्दान्।
शतं गवामष्ट शतानि चाहं दिने दिने प्राददं ब्राह्मणेभ्यः ॥७५॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

पयस्विनीनां अथ रोहिणीनां तथैव चाप्यनडुहां लोकनाथ।
प्रादां नित्यं ब्राह्मणेभ्यः सुरेश नेहागतस्तेन फलेन चाहम् ॥७६॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

त्रिंशतं विधिवद्वह्नीनयजं यच्च नित्यशः।
अष्टाभिः सर्वमेधैश्च नृमेधैर्द्विगुणैस्तथा ॥७७॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

दशभिर्विश्वजिद्भिश्च स्तोभैरष्टादशोत्तरैः।
न चैव तेषां देवेश फलेनाहमिहागमम् ॥७८॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

सरव्यां बाहुदायां च गयायामथ नैमिषे।
गवां शतानामयुतमददं न च तेन वै ॥७९॥

मूलम्

सरव्यां बाहुदायां च गयायामथ नैमिषे।
गवां शतानामयुतमददं न च तेन वै ॥७९॥

विश्वास-प्रस्तुतिः

उत्क्रान्तिकाले गोविन्दं स्मरन्ननशनस्थितः।
त्यक्तवानस्मि यद्देहं तेनेदृक् प्राप्तवान्फलम् ॥८०॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

एवमेतदितीत्याह ब्रह्मा लोकपितामहः।
भगीरथं महीपालं पुण्यलोकनिवासिनम् ॥८१॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

तदेतदुक्तं तपसां समस्तानां महामते।
गुणैरनशनं ब्रह्मा प्रधानतरमब्रवीत् ॥८२॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

त्यजत्यनशनस्थो हि प्राणान्यः संस्मरन्हरिम्।
स याति विष्णुसालोक्यं यावदिन्द्राश्चतुर्दश ॥८३॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

अतीतानागतानीह कुलानि पुरुषर्षभ।
पुनात्यनशनं कुर्वन्सप्त सप्त च सप्त च ॥८४॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

श्लोकाश्चात्र महाबाहो श्रूयन्ते यान्भगीरथः।
जगाद ब्रह्मणो लोकमुपेतः पृथिवीपतिः ॥८५॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

ब्रह्म ब्रह्ममयं विष्णोर्यः पदं परमात्मनः।
संस्मरंस्त्यजति प्राणान्स विष्णुं प्रविशत्यजम् ॥८६॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

यः क्षीणकर्मा भोगेन तपसा वापि संस्मरन्।
करोति कालं कालेन न परिच्छेद्यते हि सः ॥८७॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

अक्षीणकर्मा मरणे संस्मरन्देवमच्युतम्।
यथा त्वमेव देवानां लोके भोगानुपाश्नुते ॥८८॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

क्षुतितेऽपि कुले कश्चिज्जायेयं कर्मणः क्षये।
मनुष्यो येन सर्वेशं चिन्तयेयं सदा हरिम् ॥८९॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

तच्चिन्तयाधुनाशेषपुण्यपापविवर्जितः।
मरणे तन्मनस्तत्र लयमेत्य तमाप्नुयात् ॥९०॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

कर्मभूमौ समस्तानां कर्मणामुत्तमोत्तमम्।
यदन्तकाले पुरुषैः स्मर्यते पुरुषोत्तमः ॥९१॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

इत्येतानाह राजर्षिः श्लोकानाद्यो भगीरथः।
विष्णुसंस्मरणात्प्राप्य लोकाननशने मृतः ॥९२॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

एवमत्यन्तशस्तानां कर्मणामसुरेश्वर।
नान्यदुत्कृष्टमुद्दिष्टं तज्ज्ञैरनशनात्परम् ॥९३॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

तस्याहं लक्षणं वक्ष्ये यच्च जप्यं मुमूर्षुभिः।
यादृग्रूपश्च भगवांश्चिन्तनीयो जनार्दनः ॥९४॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

आसन्नमात्मनः कालं ज्ञात्वा प्राज्ञो महासुर।
निर्धूतमलदोषश्च स्नातो नियतमानसः ॥९५॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

समभ्यर्च्य हृषीकेशं पुष्पधूपादिभिस्ततः।
प्रणिपातैः स्तवैः पुण्यैर्ध्यानयोगैश्च पूजयेत् ॥९६॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

दत्त्वा दानं च विप्रेभ्यो विकलादिभ्य एव च।
सभाप्रपाब्राह्मणौकदेवौकाद्युपयोगि च ॥९७॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

बन्धुपुत्रकलत्रौकक्षेत्रधान्यधनादिषु।
मित्रवर्गे च दैत्येन्द्रममत्वं विनिवर्तयेत् ॥९८॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

मित्रानमित्रान्मध्यस्थान्परान्स्वांश्च पुनः पुनः।
अभ्यर्थनोपचारेण क्षामयेत्कुकृतं स्वकम् ॥९९॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

ततश्च प्रयतः कुर्यादुत्सर्गं सर्वकर्मणाम्।
शुभाशुभानां दैत्येन्द्रवाक्यं चेदमुदाहरेत् ॥१००॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

परित्यजाम्यहं भोगांस्त्यजामि सुहृदोऽखिलान्।
भोजनादि मयोत्सृष्टमुत्सृष्टमनुलेपनम् ॥१०१॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

स्रग्भूषणादिकं गेयं दानमादानमेव च।
होमादयः पदार्था ये याश्च नित्यक्रिया मम ॥१०२॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

नैमित्तिकास्तथा काम्या वर्णधर्मास्तथोज्झिताः।
गुणधर्मादयो धर्मा याश्च काश्चिन्मम क्रियाः ॥१०३॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

पद्भ्यां कराभ्यां विहरन्कुर्वन्वा कर्म न त्वहम्।
करिष्ये प्राणिनां पीडां प्राणिनः सन्तु निर्भयाः ॥१०४॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

नभसि प्राणिनो ये तु ये जले ये च भूतले।
क्षितेरन्तरगा ये च ये च पाषाणसम्पुटे ॥१०५॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

ये धान्यादिषु वस्त्रेषु शयनेष्वासनेषु च।
ते स्वपन्तु विबुध्यन्तु सुखं मत्तो भयं विना ॥१०६॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

न मेऽस्ति बान्धवः कश्चिद्विष्णुं मुक्त्वा जगद्गुरुम्।
मित्रपक्षे च मे विष्णुरधश्चोर्ध्वं तथाग्रतः ॥१०७॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

पार्श्वतो मूर्ध्नि पृष्ठे च हृदये वाचि चक्षुषि।
श्रोत्रादिषु च सर्वेषु मम विष्णुः प्रतिष्ठितः ॥१०८॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

इति सर्वं समुत्सृज्य ध्यात्वा सर्वत्र चाच्युतम्।
वासुदेवेत्यविरतं नाम देवस्य कीर्तयन् ॥१०९॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

दक्षिणाग्रेषु दर्भेषु शयीत प्राच्छिरास्ततः।
उदच्छिरा वा दैत्येन्द्रचिन्तयञ्जगतः पतिम् ॥११०॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

विष्णुं जिष्णुं हृषीकेशं केशवं मधुसूदनम्।
नारायणं नरं कृष्णं वासुदेवं जनार्दनम् ॥१११॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

वाराहं यज्ञपुरुषं पुण्डरीकाक्षमच्युतम्।
वामनं श्रीधरं श्रीशं नृसिंहमपराजितम् ॥११२॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

पद्मनाभमजं शौरिं दामोदरमधोक्षजम्।
सर्वेश्वरेश्वरं शुद्धमनन्तं राममीश्वरम् ॥११३॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

चक्रिणं गदिनं शार्ङ्गिं शङ्खिनं गरुडध्वजम्।
किरीटकौस्तुभधरं प्रणमाम्यहमव्ययम् ॥११४॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

अहमत्र जगन्नाथे मयि चास्तु जनार्दनः।
आवयोरन्तरं मास्तु समीरनभसोरिव ॥११५॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

अयं विष्णुरयं शौरिरयं कृष्णः पुरो मम।
नीलोत्पलदलश्यामः पद्मपत्त्रोपमेक्षणः ॥११६॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

एष पश्यतु मामीशः पश्याम्यहमधोक्षजम्।
यतो न व्यतिरिक्तोऽहं यन्मयोऽहं यदाश्रयः ॥११७॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

इत्थं जपन्नेकमनाः स्मरन्सर्वेश्वरं हरिम्।
आसीनः सुखदुःखेषु समो मित्राहितेषु च ॥११८॥

मूलम्

ॐ नमो वासुदेवायेत्येतद्वा सततं वदन्।

विश्वास-प्रस्तुतिः

यद्वोदीरयितुं नाम समर्थस्तदुदीरयन्।
ध्यायेत देवदेवस्य रूपं विष्णोर्मनोरमम् ॥११९॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

प्रशान्तनेत्रभ्रूवक्त्रं शङ्खचक्रगदाधरम्।
श्रीवत्सवक्षसं चैव चतुर्बाहुं किरीटिनम् ॥१२०॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

पीताम्बरधरं विष्णुं चारुकेयूरधारिणम्।
चिन्तयेच्च तदा रूपं मनः कृत्वैकनिश्चयम् ॥१२१॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

यादृशे वा मनः स्थैर्यं रूपे बध्नाति चक्रिणः।
तदेव चिन्तयन्नाम वासुदेवेति कीर्तयेत् ॥१२२॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

इत्तं जपन्स्मरन्वेत्थं स्वरूपं परमात्मनः।
आ प्राणोपरमाद्वीरस्तच्चित्तस्तत्परायणः ॥१२३॥

मूलम्

निर्विकल्पेन मनसा यः स्मरेत्पुरुषोत्तमम्।

विश्वास-प्रस्तुतिः

सर्वपातकयुक्तोऽपि पुरुषः पुरुषर्षभ।
प्रयाति देवदेवेशे लयमीड्यतमेऽच्युते ॥१२४॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

यथाग्निस्तृणजालानि दहत्यनिलसङ्गतः।
तथानशनसङ्कल्पः पुंसां पापमसंशयम् ॥१२५॥

मूलम्

विष्णोः संस्मरणे प्राप्य लोकमनशने मृतः।
एवमत्यन्तशस्तानां कर्मणामसुरेश्वर।

विश्वास-प्रस्तुतिः

नास्ति सत्यात्परो धर्मो नास्त्यधर्म तथानृतात्।
नास्ति विद्यासमं चक्षुस्तपो नानशनात्परम् ॥१२६॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

नास्ति ज्ञानसमं दानं न सन्तोषसमं सुखम्।
न चैवेर्ष्यासमं दुःखं तपो नानशनात्परम् ॥१२७॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

नास्त्यरोगसमं धन्यं नास्ति गङ्गासमा सरित्।
नास्ति विष्णुसमं ध्येयं तपो नानशनात्परम् ॥१२८॥

मूलम्

बलिरुवाच।

विश्वास-प्रस्तुतिः

उत्क्रान्तिकाले भूतानां मुह्यन्ते चित्तवृत्तयः।
जराव्याधिविधीनानां किमु व्याध्यादिदोषतः ॥१२९॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

अत्यन्तवयसा वृद्ध्या व्याधिना चातिपीडितः।
यदि स्थातुं न शक्नोति क्षितिस्थे दर्भसंस्तरे ॥१३०॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

तत्किमन्योऽप्युपायोऽस्ति न वानशनकर्मणि।
विफल्यं येन नाप्नोति तन्मे ब्रूहि पितामह ॥१३१॥

मूलम्

प्रह्लाद उवाच।

विश्वास-प्रस्तुतिः

नात्र भूमिर्न च कुशाः संस्तरश्च न कारणम्।
चित्तस्यालम्बनीभूतो विष्णुरेवात्र कारणम् ॥१३२॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

भुञ्जन्नभुञ्जन्गच्छंश्च स्वपंस्तिष्ठन्नथापि वा।
उत्क्रान्तिकाले गोविन्दं संस्मरंस्तन्मयो भवेत् ॥१३३॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

किं जपैः किं भुवा कृत्यं किं कुशैर्दैत्यसत्तम।
तथापि कुर्वतो यस्य हृदये न जनार्दनः ॥१३४॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

तस्मात्प्रधानमन्त्रोक्तं वासुदेवस्य कीर्तनम्।
तन्मयत्वेन दैत्येन्द्रतस्योपायश्च विस्तरः ॥१३५॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

इत्येतत्कथितं सर्वं पृष्टोऽहं यत्त्वया बले।
उत्क्रान्तिकाले स्मरणं किं भूयः कथयामि ते ॥१३६॥

मूलम्

इति विष्णुधर्मेषूत्क्रान्तिस्मरणम्।