पुराणे विश्वासटिप्पन्यः

अथ द्विसप्ततितमोऽध्यायः।
शतानीक उवाच।

विश्वास-प्रस्तुतिः

कुर्वन्भक्तिं हृषीकेशे मानवो भृगुनन्दन।
निर्वाणं समवाप्नोति यादृशं तद्वदस्व मे ॥१॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

दृश्यन्ते पुरुषा भक्तिमुद्वहन्तो जनार्दने।
तथाप्यनेकदेहार्तिमनस्तापातुरा मुने ॥२॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

स्मृतमात्रः सुरेन्द्रस्य योऽर्तिहा मधुसूदनः।
तस्यापि कर्माभिरता दुःखभाजः कथं नराः ॥३॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

कैश्च दानैर्जगत्स्वामी स्वामी नारायणो नृणाम्।
उपकाराय भक्तानां जायते स महामुने ॥४॥

मूलम्

शौनक उवाच।

विश्वास-प्रस्तुतिः

त्वद्युक्तोऽयमनुप्रश्नो महाराज शृणुष्व तम्।
यथा पृष्टमिदं सम्यक् कथ्यमानं यथाखिलम् ॥५॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

पृथिवीं रत्नसम्पूर्णां यः कृष्णाय प्रयच्छति।
तस्याप्यन्यमनस्कस्य सुलभो न जनार्दनः ॥६॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

नाराध्यतेऽच्युतो दानैर्न होमैर्भाववर्जितैः।
ऐकात्म्यं पुरुषैर्याति तन्मयैरेव माधवः ॥७॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

श्रूयते च पुराख्यातो राजोपरिचरो वसुः।
इयाज सुबहून्यज्ञाञ्श्रद्धापूतेन चेतसा ॥८॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

स विप्रशापाद्राजर्षिः कस्मिंश्चित्कारणान्तरे।
आकाशचारी सहसा प्रविवेश रसातलम् ॥९॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

रसातलमनुप्राप्तस्तथापि जगतः प्रभुम्।
तुष्टाव तन्मयो भूत्वा दिव्यैर्मन्त्रैर्जनार्दनम् ॥१०॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

देवानामेष यज्ञांशैर्यज्वी पक्षविवर्धनः।
चेदिराडिति दैत्यानां मतिरासीद्रसातले ॥११॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

अनेन विविधैर्यज्ञैस्तर्पितस्त्रिदशेश्वरः।
जघान दैत्यान्वध्योऽयं प्राप्तोऽस्मद्गोचरं रिपुः ॥१२॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

इति सम्मन्त्र्य ते दैत्याश्चेदिराजजिघांसवः।
तत्समीपमनुप्राप्ता गृहीतविविधायुधाः ॥१३॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

परमामर्षसंयुक्तास्ततस्ते चेदिपुङ्गवम्।
हन्तुं न शेकुः शस्त्रैस्तु यत्नवन्तोऽपि पार्थिवम् ॥१४॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

स चापि वसुरासीनः केशवार्पितमानसः।
जजाप मन्त्रमॐकारं प्रणवं द्वादशाक्षरम् ॥१५॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

ददर्श च स विश्वेशं ध्यानावस्थितमानसः।
कृत्वान्यविषयत्यागि चित्तमत्यन्तनिश्चलम् ॥१६॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

प्रागीशमक्षरं ध्यानं ज्ञानं ज्ञेयं जगद्गुरुम्।
सञ्चिन्त्य वासुदेवाख्यमनिर्देश्यं परायणम् ॥१७॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

ततोऽन्तर्यामिरुपेण प्राकृतेन च संस्थितम्।
ब्रह्मविष्णुशिवानां च स्वरूपैः संस्थितं त्रिधा ॥१८॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

पुनश्च देवगन्धर्वसिद्धादिमनुजादिषु।
स्थावरान्तेषु भूतेषु सर्वेष्वेव समास्थितम् ॥१९॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

दिक्ष्वम्बरधराभूभृत्तोयवाय्वनलादिषु।
दृश्यादृश्येषु चैवेशं चिन्तया आस पार्थिवः ॥२०॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

सर्वत्र दृष्ट्वा तं देवमात्मन्यपि च सर्वगम्।
सर्वं च तन्मयं दृष्ट्वा विरराम समाधितः ॥२१॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

इन्द्रियाणीन्द्रियार्थेषु पूर्ववत्स नराधिपः।
विनिवेश्य ततोऽपश्यदसुरानुद्यतायुधान् ॥२२॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

तान्स दृष्ट्वा गृहीतार्घ्य एकैकस्यैव पार्थिवः।
पाद्यपूर्वेण विधिना पूजयामास भक्तिमान् ॥२३॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

प्रसादं कुरु भद्रंवो भगवाञ्जगतः पतिः।
वासुदेवो भवान्प्राप्तो ममानुग्रहकाम्यया ॥२४॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

इत्येवं चेदिराजोऽसावेकैकस्य च दानवान्।
पूजयामास पाद्यादि निवेद्य वचसा तथा ॥२५॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

तेऽपि तं चेदिराजानं पप्रच्छुरसुरास्तदा।
क्व वासुदेवोऽत्र वयं प्राप्ता दाक्षायणीसुताः ॥२६॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

इत्येवं वदतो दैत्यान्स जगाद पुनर्वसुः।
प्रणामनम्रो राजेन्द्रसर्वदर्शी महामतिः ॥२७॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

वासुदेवो जगत्सर्वं यच्चेङ्गं यच्च नेङ्गति।
ब्रह्मादिषु तृणान्तेषु स एवैको जगद्गुरुः ॥२८॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

अहं भवन्तो देवाद्या मनुष्याः पशवश्च ये।
तेऽपि देवा जगद्धातुर्व्यतिरिक्ता न केशवात् ॥२९॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

तेनैव माया वितता वैष्णवी भिन्नदर्शनी।
आ स्वाङ्गेषु देवोऽसौ प्रदर्शयति सर्वशः ॥३०॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

तद्यूयमहमन्ये च यच्च स्थावरजङ्गमम्।
वासुदेवात्मकं सर्वमिति मत्वा नमोऽस्तु वः ॥३१॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

इत्युक्तास्तेन ते दैत्या न शक्ता मनुजेश्वरम्।
यत्नवन्तोऽपि तं हन्तुं प्रययुः स्वानथालयान् ॥३२॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

ततः पुरोहितं सर्वे काव्यं नीतिविशारदम्।
समेत्य ते यथावृत्तं सर्वमस्मै न्यवेदयन् ॥३३॥

मूलम्

असुरा ऊचुः।

विश्वास-प्रस्तुतिः

अस्माकमत्यन्तरिपुरयं प्राप्तो रसातलम्।
देवानामुपकृद्ब्रह्मन्यज्वा चेदिपतिर्वसुः ॥३४॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

अस्मत्पक्षक्षयायैष देवानां पक्षवर्धनः।
तत्र यत्प्रतिपत्तव्यं तन्नो ब्रूहि महामते ॥३५॥

मूलम्

शुक्र उवाच।

विश्वास-प्रस्तुतिः

स्वगोचरमरिः प्राप्तः शत्रुपक्षोपकारकः।
न हन्तव्य इतीदं को नीतिमान्प्रवदिष्यति ॥३६॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

तस्मात्प्रगृह्य दिव्यानि सर्वास्त्राण्यमरार्दनाः।
निपातयत तं गत्वा चेदिराजं स्वगोचरे ॥३७॥

मूलम्

असुरा ऊचुः।

विश्वास-प्रस्तुतिः

सर्वमेतन्महाभाग तस्मिन्नस्माभिरुद्यतैः।
कृतं न शकितो हन्तुं निर्यत्नोऽपि हि पार्थिवः ॥३८॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

किं तद्योगफलं तस्य किं वा जपफलं मुने।
तपसो वा मुनिश्रेष्ठ विस्तरात्तद्वदस्व नः ॥३९॥

मूलम्

शुक्र उवाच।

विश्वास-प्रस्तुतिः

नित्यं सञ्चिन्तयत्येष योगयुक्तो जनार्दनम्।
सास्य रक्षा परा मन्ये को हिनस्त्यच्युताश्रयम् ॥४०॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

कीर्तितः संस्मृतो ध्यातः पूजितः संस्तुतस्तथा।
ऐहिकामुष्मिकीं रक्षां करोति भगवान्हरिः ॥४१॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

यद्दुर्लभं यदप्राप्यं मनसो यन्न गोचरे।
तदप्यप्रार्थितं ध्यातो ददाति मधुसूदनः ॥४२॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

शरीरारोग्यमर्थांश्च भोगांश्चैवानुषङ्गिकान्।
ददाति ध्यायतां नित्यमपवर्गप्रदो हरिः ॥४३॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

यदिदं चेदिराजानं हन्तुमिच्छथ दानवाः।
तदस्य केशवाच्चित्तमुपायेनापनीयताम् ॥४४॥

मूलम्

शौनक उवाच।

विश्वास-प्रस्तुतिः

ततस्ते तद्वचः श्रुत्वा दानवाः कुरुपुङ्गव।
ब्रह्मरूपप्रतिच्छन्ना जग्मुर्यत्र स्थितो वसुः ॥४५॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

ददृशुस्ते महात्मानं प्रणतं चेदिपुङ्गवम्।
कृतपूजं जगद्धातुर्वासुदेवस्य पार्थिवम् ॥४६॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

संस्तुतावुद्यतं शान्तं सर्वत्र समदर्शिनम्।
कृष्णार्पितमनोवृत्तिं जानुभ्यामवनिङ्गतम् ॥४७॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

ततः संशृण्वतां तेषां तुष्टाव मधुसूदनम्।
तन्नामस्मरणोद्भूतपुलकश्चेदिपुङ्गवः ॥४८॥

मूलम्

शतानीक उवाच।

विश्वास-प्रस्तुतिः

जगाद यं स राजर्षिः स्तवं कृष्णस्य शौनक।
शृण्वतां दानवेन्द्राणां तन्मे पापहरं वद ॥४९॥

मूलम्

शौनक उवाच।

विश्वास-प्रस्तुतिः

शृणु यद्देवदेवस्य विष्णोरद्भुतकर्मणः।
स्तोत्रं जगाद राजासौ रसातलतलं गतः ॥५०॥

मूलम्

वसुरुवाच।

विश्वास-प्रस्तुतिः

स्तौमि देवमजं नित्यं परिणामविवर्जितम्।
अवृद्धिक्षयमीशानमच्युतं परतः परम् ॥५१॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

कल्पनाकृतनामानमनिर्देश्यमजं विभुम्।
मूलहेतुमहेतुं त्वां वासुदेवं नमाम्यहम् ॥५२॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

परमार्थपरैरीशश्चिन्त्यते यः प्रजाकरैः।
तं वासुदेवमीशेशं नमाम्यद्य गुणं परम् ॥५३॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

यस्मादिदं यत्र चेदमिदं यो विश्वमव्ययम्।
तं वासुदेवममलं नमामि परमेश्वरम् ॥५४॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

ज्ञेयं ज्ञातारमजरं भोक्तारं प्रकृतेः प्रभुम्।
पुरुषस्वरूपिणं देवं नतोऽस्मि पुरुषं परम् ॥५५॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

प्रधानादिविशेषान्तस्वरूपमजमव्ययम्।
स्थूलसूक्ष्ममयं सर्वंव्यापिनं तं नमाम्यहम् ॥५६॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

स्रष्टा पालयिता चान्ते यश्च संहारकारकः।
त्रयीमयं तं त्रिगुणं नतोऽस्मि पुरुषोत्तमम् ॥५७॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

आब्रह्मस्थावरान्ते च यो जगत्यत्र संस्थितः।
व्यक्तरूपी च तं देवं नतोऽहं विष्णुमव्ययम् ॥५८॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

नमो नमोऽस्तु ते देव जगतामीश्वरेश्वर।
परमार्थ पराचिन्त्य विधातः परमेश्वर ॥५९॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

त्वमादिरन्तो मध्यं च जगतोऽस्य जगत्पते।
जगत्त्वयि जगच्च त्वं जगत्त्वत्तो जगन्मय ॥६०॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

तवाग्निरासं वसुधाङ्घ्रियुग्मं नभः शिरश्चन्द्ररवी च नेत्रे।
समस्तलोका जठरं भुजाश्च दिशश्चतस्रो भगवन्नमस्ते ॥६१॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

यद्भूगतं यद्गगनान्तराले यद्वा नभस्यखिललोकगं च।
यत्स्थूलं सूक्ष्मं परतस्ततोऽपि यदस्ति यन्नास्ति च तत्त्वमीश ॥६२॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

वेदाश्च वेद्यं च भगवाननन्तो वेदान्तवेद्यश्च समस्तहेतो।
वदन्ति तत्त्वा मुनयः परेशं त्वयि प्रसन्ने परमार्थदृश्ये ॥६३॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

नमो हृषीकेश तवाप्रमेय नमश्च तुभ्यं परमार्थसार।
विष्णो नमस्तेऽस्तु परापरेश कृष्णाच्युतानन्त जगन्निवास ॥६४॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

नमोऽस्तु तुभ्यं परमेश्वराय नमस्तथान्तःकारणस्थिताय।
प्रधानभूताय नमश्च तुभ्यं व्यक्तस्वरूपेण च संस्थिताय ॥६५॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

संहृत्य विश्वं जलशायिने नमो नमश्च ते कैटभसूदनाय।
स्वनाभिपद्मोदरशायिने च ब्रह्मस्वरूपोपनताय चैव ॥६६॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

स्रष्ट्रे नमः पालयित्रे स्थितौ च सर्वेश तुभ्यं पुरुषोत्तमाय।
रुद्राय चान्ते क्षयहेतवे ते नतोऽस्मि संहारकराय विष्णो ॥६७॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

जय प्रपन्नार्तिहराप्रमेय जयाग्निवस्वश्विमय प्रजेश।
रुद्रेन्द्रचन्द्रस्तुत देवदेव जयामराणामरिशातनाय ॥६८॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

जितं त्वया सर्वग सर्वसारं सर्वात्मभूताखिल वेदवेद्य।
जितं जिताक्षामलचित्तदृश्य चराचराधार धराधरेड्य ॥६९॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

यज्ञाश्रयो यज्ञपुमानशेष देवेश मर्त्यासुरयज्ञभोक्तः।
त्वमीड्यमानोऽभिमतं ददासि धराधरेशाच्युत वासुदेव ॥७०॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

नमस्ते देवदेव त्वं यथा पास्यखिलं जगत्।
स्थितौ तथा समस्तेभ्यो दोषेभ्यो मां समुद्धर ॥७१॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

कृष्णाच्युत हृषीकेश सर्वभूतेश केशव।
महात्मंस्त्राहि मां भक्तं वासुदेव प्रसीद मे ॥७२॥

मूलम्

शौनक उवाच।

विश्वास-प्रस्तुतिः

इति स्तोत्रावसाने तं चेदिराजं ततोऽसुराः।
जहसुः सतलाक्षेपं प्रोचुश्च द्विजरूपिणः ॥७३॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

प्राज्ञः किल प्रजापालश्चेदिराट्संश्रुतो भुवि।
तसस्य ज्ञानमखिलं विपरीतार्थमीदृशम् ॥७४॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

क्व वासुदेवः क्व भवानिमामन्त्यां दशां गतः।
यो भवान्विप्रशापेन रसातलतलाश्रयः ॥७५॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

भविष्यति स्मृतो देवस्त्राता किल तवाच्युतः।
योऽसावाप्याय्यते विप्रैरध्वरेषु हविःस्रवैः ॥७६॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

योऽन्यत्रस्त्राणकामो वा यज्ञभागमभीप्सते।
स त्राता तव गोविन्दो भविष्यत्यतिविस्मयः ॥७७॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

यदा त्वं भगवद्भक्तो विप्रशापान्निपातितः।
तदा स वासुदेवस्ते क्व गतोऽल्पश्रुतोऽव्ययः ॥७८॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

न वासुदेवो न हरिर्न गोविन्दो न केशवः।
शापं ददत्सु विप्रेषु परित्राणपरो भवेत् ॥७९॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

स त्वमार्तप्रलापेभ्यो विरमाद्य यदीच्छसि।
कुबुद्धिमेतां सन्त्यज्य स्वपौरुषपरो भव ॥८०॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

न वयं पुण्डरीकाक्षं नानन्तं नाच्युतं हरिम्।
संश्रिता न च सीदामः स्वपौरुषमुपाश्रिताः ॥८१॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

यद्यस्मद्वचनं वीर न मोहेन विशङ्कसे।
तदाश्रयस्व स्वं वीर्यं परित्यज्य विमूढताम् ॥८२॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

इत्युदीरितमाकर्ण्य स तेषां चेदिपुङ्गवः।
अज्ञानपटलच्छन्नान्हृदयेन शुशोच तान् ॥८३॥

मूलम्

उवाच चेदिराजो वै हृदये कृतमत्सरः।

विश्वास-प्रस्तुतिः

अहो मोहोऽयमेतेषामहङ्कारसमुद्भवः।
येन सर्वेश्वरे विष्णावेतेषामावृता मतिः ॥८४॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

प्रकाशं च स तानाह दानवान्प्रीतिपूर्वकम्।
पापतस्तत्परित्राणं चिकीर्षुर्वसुधाधिपः ॥८५॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

मैवं भो भगवद्भक्तिं कुरुध्वं द्विजसत्तमाः।
संसाराब्धौ मनुष्याणामेकः पोतो जनार्दनः ॥८६॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

यूयं वयं तथैवान्ये तस्य सर्वे विभूतयः।
ब्रह्मादिस्थावरान्तं हि तस्य देवस्य विस्तृतिः ॥८७॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

सुखदुःखमयो नॄणां विपाकः कर्मणां च यः।
संशुद्धिहेतुः स्वच्छन्दात्सोऽपि विप्राः प्रवर्तते ॥८८॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

परीक्षां च जगन्नाथः करोत्यदृढचेतसाम्।
नराणामर्थविध्वंसनिकाशेषु जनार्दनः ॥८९॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

अल्पयत्नेन चायान्ति विमुक्तिं केशवाश्रयात्।
तद्विघाताय शक्राद्या यतन्ते विघ्नहेतुभिः ॥९०॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

यदा जनार्दने भक्तिं वहन्सीदति मानवः।
निर्विण्णचेताः शैथिल्यं मनसः कुरुते तदा ॥९१॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

देवानां महती शङ्का भक्तियुक्ता जनार्दने।
मुक्तिभाजो भविष्यन्तीत्यतस्ते परिपन्थिनः ॥९२॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

प्रायो भवन्ति गोविन्दे भक्तिव्याघातहेतवः।
विघ्नाश्चित्तविघाता हि विमुक्तिपरिपन्थिनः ॥९३॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

सत्यं शतेन विघ्नानां सहस्रेण तथा तपः।
विघ्नायुतेन गोविन्दे नॄणां भक्तिर्निवार्यते ॥९४॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

स्वं चापि कर्म पुरुषः शुभाशुभमुपागतम्।
भुङ्क्ते किमत्र देवस्य गर्ह्यते येन केशवः ॥९५॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

मर्यादां च कृतां तेन यो भिनत्ति स मानवः।
न विष्णुभक्तो मन्तव्यः साधु धर्मार्चनो हरिः ॥९६॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

न पुष्पैर्न च धूपेन नोपहारानुलेपनैः।
तोषं प्रयाति गोविन्दः स्वकर्माभ्यर्चितो यथा ॥९७॥

मूलम्

ब्राह्मणा देवदेवेन मुखात्सृष्टा महात्मना।

विश्वास-प्रस्तुतिः

देवानामपि सम्पूज्य भूमिदेवा द्विजोत्तमाः।
अनुवृत्तिः सदा कार्या तेषां वर्णैरनुव्रतैः ॥९८॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

ते पूज्यास्ते नमस्कार्यास्तोषणीयाश्च यत्नतः।
तेषु तुष्टेष्वशेषाणां देवानां प्रीतिरुत्तमा ॥९९॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

तेषां मया यदज्ञानाज्ज्ञानाद्वा कृतमप्रियम्।
तेनापि तुष्ट एवाहं विष्णोरंशा द्विजोत्तमाः ॥१००॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

क्रियावान्मम पोतोऽयं भूतलाद्यो रसातले।
पतितस्यातिभीमेऽस्मिन्दुरुत्तारे भवार्णवे ॥१०१॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

रसातलतलोत्तारं न हि वाञ्छाम्यहं द्विजाः।
संसारगर्तादुत्तारं वृणोम्याराधनाद्धरेः ॥१०२॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

यथाहं नाभिवाञ्छामि भोगानाराध्य केशवम्।
तेन सत्येन विष्णुर्मे सर्वदोषान्व्यपोहतु ॥१०३॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

यथा न माता न पिता नात्मा न सुहृदः सुताः।
कृष्णालापात्प्रियतरास्तथा मां पातु केशवः ॥१०४॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

यथा विष्णुमयं सर्वमेतत्पश्याम्यहं जगत्।
तथा मम मनोदोषानशेषान्स व्यपोहतु ॥१०५॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

जाता विष्णुविलोमेषु भवत्स्वपि दया मम।
यथा तेनाद्य सत्येन भवन्तः सन्तु तन्मयाः ॥१०६॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

यथा नाहं भवद्द्वेषान्न संहर्षाद्ब्रवीम्यहम्।
कृपयैव तथा सर्वे भवन्तः सन्तु तन्मयाः ॥१०७॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

यो यो न भक्तो गोविन्दे तत्र तत्र कृपा यथा।
ममारिवर्गेऽपि तथा भक्तिर्वोऽस्तु जनार्दने ॥१०८॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

एवमुच्चारिते तेषां दैत्यानां तत्क्षणात्तथा।
तस्मिन्राजन्यभून्मैत्री तथान्येषु च जन्तुषु ॥१०९॥

मूलम्

देवदेवेऽप्यभूद्भक्तिर्भावो नष्टस्तथासुरः।

विश्वास-प्रस्तुतिः

स्वरूपधारिणश्चैनं प्रणम्यासुरपुङ्गवाः।
प्रत्यूचुः पार्थिवं विष्णुभक्तं सद्ब्रह्मचारिणम् ॥११०॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

चेदिभूपाल भद्रंते भवतोऽतुलविक्रम।
संसारे त्वत्समैः सङ्गः पुण्यभाजां प्रवर्तते ॥१११॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

वयं स्वजातिदोषेण देवपक्षविरोधिनः।
भवन्तमागता हन्तुं देवप्रीणनतत्परम् ॥११२॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

यदा न शक्तितो हन्तुमस्माभिस्त्वं निरायुधः।
विष्णुध्यानमहारक्षाषान्तरगतः प्रभो ॥११३॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

त्याजयद्भिस्तथा भक्तिं केशवादिति दर्शितम्।
वैफल्यमतिपुण्येषु विष्णुशुश्रूषणा नृणाम् ॥११४॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

स त्वं देवातिदेवस्य विष्णोरमिततेजसः।
अनुग्राह्यो यथा तेयमच्युते निश्चला मतिः ॥११५॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

दिष्ट्या क्रोधाभिभूतानामस्माकं त्वन्निवर्हणे।
मतिर्जाता यतः प्राप्ता त्वत्सङ्गाद्दुर्लभा मतिः ॥११६॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

कुरुष्व च प्रसादं त्वं प्रणतानां नरेश्वर।
शत्रावपि कृपाशीलं यन्नो दुष्टमभून्मनः ॥११७॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

दिशां वैमल्यं विमलं चक्षुषश्चोपपादितम्।
भवता दुष्टतां एतामासुरीमपमार्जता ॥११८॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

दुष्टाः स्म वर्षपूगानि यद्यातानि वृथैव नः।
विषयाक्षिप्तचित्तानां कृष्णे भक्तिमकुर्वताम् ॥११९॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

कर्मभूमौ मनुष्याणां तदेव विफलं दिनम्।
यदच्युतकथालापध्यानार्चारहितं गतम् ॥१२०॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

इत्युक्त्वा तेऽसुरा भूयः प्रसाद्य च तथा वसुम्।
विष्णौ भक्तिपरा यातास्तीव्रसंयोगिनोऽलयन् ॥१२१॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

स चापि चेदिराट्तस्माद्देवदेवेन चक्रिणा।
पातालादुद्धृतः पश्चात्संसारगहनादपि ॥१२२॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

इत्येतत्सर्वमाख्यातं यन्मां त्वं परिपृच्छसि।
यथावसीदन्ति नरा भक्तिमन्तोऽपि केशवे ॥१२३॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

दृढा जनार्दने भक्तिर्यदैवाव्यभिचारिणी।
तदा कियत्स्वर्गसुखं सैव निर्वाणहेतुकी ॥१२४॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

इत्येतदसुरैः सार्धं संवादं यः पुरा वसोः।
पठिष्यत्यखिलं भक्त्या स तल्लोकमुपैष्यति ॥१२५॥

मूलम्

इति विष्णुधर्मेषु वस्वसुरसंवादः।