पुराणे विश्वासटिप्पन्यः

अथाष्टषष्टितमोऽध्यायः।
शतानीक उवाच।

विश्वास-प्रस्तुतिः

महामते महाप्राज्ञ सर्वशास्त्रविशारद।
अक्षीणकर्मबन्धस्तु पुरुषो द्विजसत्तम ॥१॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

मरणे यज्जपञ्जप्यं यच्च भावं अनुस्मरन्।
परं पदमवाप्नोति तन्मे वद महामुने ॥२॥

मूलम्

शौनक उवाच।

विश्वास-प्रस्तुतिः

श्रीवत्साङ्कं जगद्बीजमनन्तं लोकभावनम्।
पुरा नारायणं देवं नारदः पर्यपृच्छत ॥३॥

मूलम्

नारद उवाच।

विश्वास-प्रस्तुतिः

भगवन्भूतभव्येश श्रद्दधानैर्जितेन्द्रियैः।
कथं भक्तैर्विचिन्त्योऽसि मरणे प्रत्युपस्थिते ॥४॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

किं वा जप्यं जपेन्नित्यं कल्यमुत्थाय मानवः।
स्वपन्विबुध्यन्ध्यायंश्च तन्मे ब्रूहि सनातन ॥५॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

श्रुत्वा तस्य तु देवर्षेर्वाक्यं वाक्यविशारदः।
प्रोवाच भगवान्विष्णुर्नारदं जगतो गतिः ॥६॥

मूलम्

भगवानुवाच।

विश्वास-प्रस्तुतिः

हन्त ते कथयिष्यामि मुने दिव्यामनुस्मृतिम्।
मरणे यामनुस्मृत्य प्राप्नोति परमां गतिम् ॥७॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

ॐकारमादितः कृत्वा मामनुस्मृत्य मन्मनाः।
एकाग्रप्रयतो भूत्वा इदं मन्त्रमुदीरयेत् ॥८॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

अव्यक्तं शाश्वतं देवमनन्तं पुरुषोत्तमम्।
प्रपद्ये प्राञ्जलिर्विष्णुमच्युतं परमेश्वरम् ॥९॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

पुराणं परमं विष्णुमद्भुतं लोकभावनम्।
प्रपद्ये पुण्डरीकाक्षमीशं भक्तानुकम्पिनम् ॥१०॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

लोकनाथं प्रपन्नोऽस्मि अक्षरं परमं पदम्।
भगवन्तं प्रपन्नोऽस्मि भूतभव्यभवत्प्रभुम् ॥११॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

स्रष्टारं सर्वभूतानामनन्तबलपौरुषम्।
पद्मनाभं हृषीकेशं पपद्ये सत्यमव्ययम् ॥१२॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

हिरण्यगर्भं भूगर्भममृतं विश्वतोमुखम्।
आभास्वरमनाद्यन्तं प्रपद्ये भास्करद्युतिम् ॥१३॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

सहस्रशिरसं देवं वैकुण्ठं तार्क्ष्यवाहनम्।
प्रपद्ये सूक्ष्ममचलं वरेण्यमभयप्रदम् ॥१४॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

नारायणं नरं हंसं योगात्मानं सनातनम्।
शरण्यं सर्वलोकानां प्रपद्ये ध्रुवमीश्वरम् ॥१५॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

यः प्रभुः सर्वलोकानां येन सर्वमिदं ततम्।
चराचरगुरुर्देवः स नो विष्णुः प्रसीदतु ॥१६॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

यस्माज्जातः पुरा ब्रह्मा पद्मयोनिः पितामहः।
प्रसीदतु स नो विष्णुः पिता माता पितामहः ॥१७॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

यः पुरा प्रलये प्राप्ते नष्टे लोके चराचरे।
एकस्तिष्ठति योगात्मा स नो विष्णुः प्रसीदतु ॥१८॥

मूलम्

चतुर्भिश्च चतुर्भिश्च द्वाभ्यां पञ्चभिरेव च।
हूयते च पुनर्द्वाभ्यांस नो विष्णुः प्रसीदतु।

विश्वास-प्रस्तुतिः

पर्जन्यः पृथिवी सस्यं कालो धर्मः क्रिया फलम्।
गुणाकरः स नो बभ्रुर्वासुदेवः प्रसीदतु ॥१९॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

योगावास नमस्तुभ्यं सर्वावास वरप्रद।
यज्ञगर्भ महाभाग पञ्चयज्ञ नमोऽस्तु ते ॥२०॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

चतुर्मूर्ते जगद्धाम लक्ष्म्यावास वरप्रद।
सर्वावास नमस्तेऽस्तु साक्षिभूत जगत्पते ॥२१॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

अजेय खण्डपरशो विश्वमूर्ते वृषाकपे।
त्रिगर्ते पञ्चकालज्ञ नमस्ते ज्ञानसागर ॥२२॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

अव्यक्तादण्डमुत्पन्नमव्यक्ताद्यः परः प्रभुः।
यस्मात्परतरं नास्ति तमस्मि शरणं गतः ॥२३॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

चिन्तयन्तो हि यं नित्यं ब्रह्मेशाआदयः प्रभुम्।
निश्चयं नाधिगच्छन्ति तमस्मि शरणं गतः ॥२४॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

जितेन्द्रिया महात्मानो ज्ञानध्यानपरायणाः।
यं प्राप्य न निवर्तन्ते तमस्मि शरणं गतः ॥२५॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

एकांशेन जगत्सर्वं योऽवष्टभ्य विभुः स्थितः।
अग्राह्यो निर्गुणः शास्ता तमस्मि शरणं गतः ॥२६॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

दिवाकरस्य सौम्यं हि मध्ये ज्योतिरवस्थितम्।
क्षेत्रज्ञमिति यं प्राहुः स महात्मा प्रसीदतु ॥२७॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

अव्यक्तमनवस्थानो दुर्विज्ञेयः सनातनः।
आस्थितः प्रकृतिं भुङ्क्ते स महात्मा प्रसीदतु ॥२८॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

क्षेत्रज्ञः पञ्चधा भुङ्क्ते प्रकृतिं बहुभिर्गुणैः।
मनोगुणांश्च यो भुङ्क्ते स महात्मा प्रसीदतु ॥२९॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

साङ्ख्या योगाश्च ये चान्ये सिद्धाश्चैव महर्षयः।
यं विदित्वा विमुच्यन्ते स महात्मा प्रसीदतु ॥३०॥

मूलम्

नमस्ते सर्वतोभद्रसर्वतोऽक्षिशिरोमुख।

विश्वास-प्रस्तुतिः

निर्विकार नमस्तेऽस्तु साक्षिभूत हृदि स्थित।
अतीन्द्रिय नमस्तुभ्यं लिङ्गेभ्यस्त्वं प्रमीयसे ॥३१॥

मूलम्

ये तु त्वां नाभिजानन्ति संसारे संसरन्ति ते।

विश्वास-प्रस्तुतिः

रागद्वेषविनिर्मुक्तं लोभमोहविवर्जितम्।
अशरीरं शरीरस्थं समं सर्वेषु देहिषु ॥३२॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

अव्यक्तं बुद्ध्यहङ्कारौ महाभूतेन्द्रियाणि च।
त्वयि तानि न तेषु त्वं तेषु त्वं तानि न त्वयि ॥३३॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

स्रष्टा भोक्तासि कूटस्थो गुणानां प्रभुरीश्वरः।
अकर्ता हेतुरहितः प्रभुः स्वात्मन्यवस्थितः ॥३४॥

मूलम्

नमस्ते पुण्डरीकाक्ष पुनरेव नमोऽस्तु ते।

विश्वास-प्रस्तुतिः

ईश्वरोऽसि जगन्नाथ किमतः परमुच्यते।
भक्तानां यद्धितं देव तद्ध्याय त्रिदशेश्वर ॥३५॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

मा मे भूतेषु संयोगः पुनर्भवतु जन्मनि।
अहङ्कारेण बुद्ध्या वा तथा सत्त्वादिभिर्गुणैः ॥३६॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

मा मे धर्मो ह्यधर्मो वा पुनर्भवतु जन्मनि।
विषयैरिन्द्रियैर्वापि मा मे भूयात्समागमः ॥३७॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

पृथिवीं यातु मे घ्राणं यातु मे रसना जलम्।
चक्षुर्हुताशनं यातु स्पर्शो मे यातु मारुतम् ॥३८॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

शब्दो ह्याकाशमभ्येतु मनो वैकारिकं तथा।
अहङ्कारश्च मे बुद्धिं त्वयि बुद्धिः समेतु च ॥३९॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

वियोगः सर्वकरणैर्गुणैर्भूतैश्च मे भवेत्।
सत्त्वं रजस्तमश्चैव प्रकृतिं प्रविशन्तु मे ॥४०॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

निष्केवलं पदं चैव प्रयामि परमं तव।
एकीभावस्त्वयैवास्तु मा मे जन्म भवेत्पुनः ॥४१॥

मूलम्

नमो भगवते तस्मै विष्णवे प्रभविष्णवे।

विश्वास-प्रस्तुतिः

त्वन्मनस्त्वद्गतपृआणस्त्वद्भक्तस्त्वत्परायणः।
त्वामेवानुस्मरे देव मरणे प्रत्युपस्थिते ॥४२॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

पूर्वदेहकृता ये मे व्याधयस्ते विशन्तु माम्।
आर्दयन्तु च दुःखानि प्रविमुञ्चामि यदृणम् ॥४३॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

उपतिष्ठन्तु मे रोगा ये मया पूवसञ्चिताः।
अनृणो गन्तुमिच्छामि तद्विष्णोः परमं पदम् ॥४४॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

अहं भगवतस्तस्य मम चासौ सुरेश्वरः।
तस्याहं न प्रणश्यामि स च मे न प्रणश्यति ॥४५॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

नमो भगवते तस्मै येन सर्वमिदं ततम्।
तमेव च प्रपन्नोऽस्मि मम यो यस्य चाप्यहम् ॥४६॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

इमामनुस्मृतिं नित्यं वैष्णवीं पापनाशनीम्।
स्वपञ्जाग्रत्पठेद्यस्तु त्रिसन्ध्यं वापि यः स्मरेत् ॥४७॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

मरणे चाप्यनुप्राप्ते यस्त्विमां समनुस्मरेत्।
अपि पापसमाचारः सोऽपि याति परां गतिम् ॥४८॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

अर्चयन्नपि यो देवं गृहे वापि बलिं ददेत्।
जुह्वदग्निं स्मरेद्वापि लभते स परां गतिम् ॥४९॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

पौर्णमास्याममावास्यां द्वादश्यां च विशेषतः।
श्रावयेच्छ्रद्दधानंस्तु ये चान्ये मामुपाश्रिताः ॥५०॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

नम इत्येव यो ब्रूयान्मद्भक्तः श्रद्धयान्वितः।
तस्य स्युरक्षया लोकाः श्वपाकस्यापि नारद ॥५१॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

किं पुनर्ये यजन्ते मां साधवो विधिपूर्वकम्।
ध्यायन्ति च यथान्यायं ते यान्ति परमां गतिम् ॥५२॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

अश्वमेधसहस्राणां यः सहस्रं समाचरेत्।
नासौ तत्पदमाप्नोति मद्भक्तैर्यदवाप्यते ॥५३॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

इष्टं दत्तं तपोऽधीतं व्रतानि नियमाश्च ये।
सर्वमेतद्विनाशान्तं ज्ञाअस्यान्तो न विद्यते ॥५४॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

तस्मात्प्रदेयं साधुभ्यो धर्म्यं सत्त्वाभयङ्करम्।
दानादीन्यन्तवन्तीह मद्भक्तो नान्तमश्नुते ॥५५॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

यो दद्याद्भगवज्ज्ञानं कुर्याद्वा धर्मदेशनाम्।
कृत्स्नां वा पृथिवीं दद्यान्न तु तुल्यं कथञ्चन ॥५६॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

कान्तारवनदुर्गेषु कृच्छ्रेष्वापत्सु सम्भ्रमे।
दस्युभिः सन्निरुद्धश्च नामभिर्मां प्रकीर्तयेत् ॥५७॥

मूलम्

वराहो रक्षतु जले विषमेषु च वामनः।

विश्वास-प्रस्तुतिः

रामो रामश्च रामश्च त्रायन्तां दस्युदोषतः।
अटव्यां नारसिंहस्तु सर्वतः पातु केशवः ॥५८॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

बद्धः परिकरस्तेन मोक्षाय गमनं प्रति।
सकृदुच्चारितं येन हरिरित्यक्षरद्वयम् ॥५९॥

मूलम्

जन्मान्तरसहस्राणि तपोज्ञानसमाधिभिः।
नराणां क्षीणपापानां कृष्णे भक्तिः प्रजायते।
गत्वा गत्वा निवर्तने चन्द्रसूर्यादयो ग्रहाः।
अद्यापि न निवर्तन्ते द्वादशाक्षरचिन्तकाः।
न वासुदेवात्परमस्ति मङ्गलं न वासुदेवात्परमं पवित्रम्।
न वासुदेवात्परमस्ति दैवतं न वासुदेवं प्रणिपत्य सीदति।

विश्वास-प्रस्तुतिः

तस्मान्मामेव देवर्षे ध्यायस्वातन्द्रितः सदा।
अवाप्स्यसि ततः सिद्धिं पदं द्रक्ष्यसि च ध्रुवम् ॥६०॥

मूलम्

शौनक उवाच।

विश्वास-प्रस्तुतिः

एवं स देवदेवेन नारदः प्रतिबोधितः।
चकार केशवे भक्तिं तस्मात्त्वं कुरु भूपते ॥६१॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

यः पठेत्परया भक्त्या स गच्छेद्विष्णुसाम्यताम्।
एतत्पुण्यं पापहरं धन्यं दुःस्वप्ननाशनम् ॥६२॥

मूलम्

इति विष्णुधर्मेषु अनुस्मृतिः।