पुराणे विश्वासटिप्पन्यः

अथैकपञ्चाशोऽध्यायः।
भगवानुवाच।

विश्वास-प्रस्तुतिः

सायं प्रातश्च यः सन्ध्यामुपास्तेऽस्कन्नमानसः।
जपन्हि पावनीं देवीं गायत्रीं वेदमातरम् ॥१॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

स तया पावितो देव्या ब्राह्मणः पूतकिल्बिषः।
न सीदेत्प्रतिगृह्णानः पृथिवीं तु ससागराम् ॥२॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

ये चान्ये दारुणाः केचिद्ग्रहाः सूर्यादयो दिवि।
ते चास्य सौम्या जायन्ते शिवाः शिवतमाः सदा ॥३॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

यत्रतत्रगतं चैनं दारुणाः पिशिताशनाः।
घोररूपा महाकाया न कर्षन्ति द्विजोत्तमम् ॥४॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

यावन्तश्च पृथिव्यां हि चीर्णवेदव्रता द्विजाः।
अचीर्णव्रतवेदा वा विकर्मपथमाश्रिताः ॥५॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

तेषां तु पावनार्थं हि नित्यमेव युधिष्ठिर।
द्वे सन्ध्ये ह्युपतिष्ठेत तदस्कन्नं महाव्रतम् ॥६॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

नास्ति किञ्चिन्नरव्याघ्र दुष्कृतं ब्राह्मणस्य तु।
यत्र स्थितः सदाध्यात्मे द्वे सन्ध्ये ह्युपतिष्ठति ॥७॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

पूर्णाहुतिं वा प्राप्नोति जुहुते च त्रयोऽघ्नयः।
दहन्ति दुष्कृतं तस्य अग्नयो नात्र संशयः ॥८॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

एवं सर्वस्य विप्रस्य किल्बिषं निर्दहाम्यहम्।
उभे सन्ध्ये ह्युपासिनस्तस्मात्सर्वशुचिर्द्विजः ॥९॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

दैवे पित्र्ये च यत्नेन नियोक्तव्योऽजुगुप्सितः।
जुगुप्सितस्तु तच्छ्राद्धं दहत्यग्निरिवेन्धनम् ॥१०॥

मूलम्

इति विष्णुधर्मेषु विप्रमाहात्म्यम्।