पुराणे विश्वासटिप्पन्यः

अथाष्टमोऽध्यायः।
पुलस्त्य उवाच।

विश्वास-प्रस्तुतिः

मासि प्रोष्ठपदे शुक्ले द्वादश्यां जलशायिनम्।
प्रणम्यानन्तमभ्यर्च्य पुष्पधूपादिभिः शुचिः ॥१॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

पाषण्डादिभिरालापमकुर्वन्नियतात्मवान्।
विप्राय दक्षिणां दत्त्वा नक्तं भुङ्क्ते तु यो नरः ॥२॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

तिष्टन्व्रजन्स्वपंश्चैव क्षुतप्रस्खलितादिषु।
अनन्तनामस्मरणं कुर्वन्नुच्चारणं तथा ॥३॥

मूलम्

अनेनैव विधानेन मासान्द्वादश वै क्रमात्।

विश्वास-प्रस्तुतिः

उपोष्य पारणे पूर्णे समभ्यर्च्य जगद्गुरुम्।
गीतवाद्येन हृद्येन प्रीणयन्व्युष्टिमश्नुते ॥४॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

अनन्तं गीतवाद्येन यतः फलमुदाहृतम्।
तेनानन्तं समभ्यर्च्य तदेव लभते फलम् ॥५॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

एवं यः पुरुषः कुर्यादनन्ताराधनं शुचिः।
नारी वा स्वर्गमभ्येत्य सोऽअनन्तफलमश्नुते ॥६॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

एवं दाल्भ्य हृषीकेशो नरैर्भक्त्या यथाविधि।
फलं ददात्यसुलभं सलिलेनापि पूजितः ॥७॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

न विष्णुर्वित्तदानेन पुष्पैर्वा न फलैस्तथा।
आराध्यते सुशुद्धेन हृदयेनैव केवलम् ॥८॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

रागाद्यपेतं हृदयं वाग्दुष्टा नानृतादिना।
हिंसादिरहितः कायः केशवाराधनत्रयम् ॥९॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

रागादिदूषिते चित्ते नास्पदी मधुसूदनः।
करोति न रतिं हंसः कदाचित्कर्दमाम्भसि ॥१०॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

न योग्या केशवस्तुत्यै वाग्दुष्टा चानृतादिना।
तमसो नाशनायालं नेन्दोर्लेखा घनावृता ॥११॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

हिंसादिदूषितः कायः केशवाराधने कुतः।
जनचित्तप्रसादाय न नभस्तिमिरावृतम् ॥१२॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

तस्माच्छ्रद्धस्व भावेन सत्यभावेन च द्विज।
अहिंसकेन गोविन्दो निसर्गादेव तोषितः ॥१३॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

सर्वस्वमपि कृष्णाय यो दद्यात्कुटिलाशयः।
स नैवाराधयत्येनं सद्भावेनार्चयाच्युतम् ॥१४॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

रागाद्यपेतं हृदयं कुरु त्वं केशवार्पितम्।
ततः प्राप्स्यसि दुःप्राप्यमयत्नेनैव केशवम् ॥१५॥

मूलम्

-———-दाल्भ्य उवाच।

विश्वास-प्रस्तुतिः

भगवन्कथितः सम्यक् काम्योऽयं केशवं प्रति।
आराधनविधिः सर्वो भूयः पृच्छामि तद्वद ॥१६॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

कुले जन्म तथारोग्यं धनर्द्धिश्चेह दुर्लभा।
त्रितयं प्राप्यते येन तन्मे वद महामुने ॥१७॥

मूलम्

पुलस्त्य उवाच।

विश्वास-प्रस्तुतिः

मातामहं काण्वमुदारवीर्यं महर्षिमभ्यर्च्य कुलप्रसूतिम्।
पप्रच्छ पुंसामथ योषितां च दुष्वन्तपुत्रो भरतः प्रणम्य ॥१८॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

यथावदाचष्ट ततो महात्मा स राजवर्याय यथा कुलेषु।
प्रयान्ति सूतिं पुरुषाः स्त्रियश्च यथा च सम्यक् सुखिनो भवन्ति ॥१९॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

पौषे सिते द्वादशमेऽह्नि सार्के तथार्क्षयोगे जगतः प्रसूतिम्।
सम्पूज्य विष्णुं विधिनोपवासी स्रग्गन्धधूपान्नवरोपहारैः ॥२०॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

गृह्णीत मासं प्रतिमासपूजां दानादियुक्तं व्रतमब्दमेकम्।
दद्याच्च दानं द्विजपुङ्गवेभ्यस्तदुच्यमानं विनिबोध भूप ॥२१॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

घृतं तिलान्व्रीहियवं हिरण्यं यवान्नमम्भःकरकान्नपानम्।
छत्त्रं पयोऽन्नं गुडफाणिताढ्यं स्रक्चन्दनं वस्त्रमनुक्रमेण ॥२२॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

मासे च मासे विधिनोदितेन तस्यां तिथौ लोकगुरुं प्रपूज्य।
अश्नीत यान्यात्मविशुद्धिहेतोः सम्प्राशनानीह निबोध तानि ॥२३॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

गोमूत्रमम्भो घृतमामशाकं दूर्वा दधि व्रीहियवांस्तिलांश्च।
सूर्यांशुतप्तं जलमम्बु दार्भं क्षीरं च मासक्रमशोपयुञ्ज्यात् ॥२४॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

कुले प्रधाने धनधान्यपूर्णे विवेकवत्यस्तसमस्तदुःखे।
प्राप्नोति जन्माविकलेन्द्रियश्च भवत्यरोगो मतिमान्सुखी च ॥२५॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

तस्मात्त्वमप्येतदमोघविद्यो नारायणाराधनमप्रमत्तः।
कुरुष्व विष्णुं भगवन्तमीशमाराध्य कामानखिलानुपैति ॥२६॥

मूलम्

इति विष्णुधर्मेषु कुलावाप्तिद्वादशी।