पुराणे विश्वासटिप्पन्यः

कुञ्जल उवाच-

विश्वास-प्रस्तुतिः

तदेव गानं च सुराङ्गनाभिर्गीतं समाकर्ण्य च गीतकैर्ध्रुवैः
समाकुला चापि बभूव तत्र सा शम्भुपुत्री परिचिन्तयाना ॥ १ ॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

आसनात्तूर्णमुत्थाय महोत्साहेन संयुता
तूर्णं गता वरारोहा तपोभावसमन्विता ॥ २ ॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

तं दृष्ट्वा देवसङ्काशं दिव्यरूपसमप्रभम्
दिव्यगन्धानुलिप्ताङ्गं दिव्यमालाभिशोभितम् ॥ ३ ॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

दिव्यैराभरणैर्वस्त्रैः शोभितं नृपनन्दनम्
दीप्तिमन्तं यथा सूर्यं दिव्यलक्षणसंयुतम् ॥ ४ ॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

किं वा देवो महाप्राज्ञो गन्धर्वो वा भविष्यति
किं वा नागसुतः सोयं किंवा विद्याधरो भवेत् ॥ ५ ॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

देवेषु नैव पश्यामि कुतो यक्षेषु जायते
अनया लीलया वीरः सहस्राक्षोपि जायते ॥ ६ ॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

शम्भुरेष भवेत्किंवा किंवा चायं मनोभवः
किंवा पितुः सखा मे स्यात्पौलस्त्योऽयं धनाधिपः ॥ ७ ॥

मूलम्

विश्वास-प्रस्तुतिः

एवं समा चिन्तयती च यावत्तावत्त्वरं रूपगुणाधिपा सा
समेत्य रम्भासु महासखीभिरुवाच तां शम्भुसुतां प्रहस्य ॥ ८ ॥

मूलम्

इति श्रीपद्मपुराणे भूमिखण्डे वेनोपाख्याने गुरुतीर्थमाहात्म्ये च्यवनचरित्रे नहुषाख्याने द्वादशाधिकशततमोऽध्यायः ११२