मूलम् - १।१
१। मत्स्य अवदारम्
मात्स्यं गृहीत्वा वपुरप्रमेयं पयोधितोये श्रुतिमार्गणार्थम् । यद्ब्रह्म पूर्णं व्यचरत्तदव्यात् विश्वं पुराणं तमसः परस्तात् ॥ १ ॥
कडल्नीरिल् वेदङ्गळैक् कण्डऱिय अळवऱ्ऱ पॆरुमैयुडैय ऎन्द परिबूर्ण परप्रह्मम् अप्राक्रुद मीऩ्वडिवै एऱ्ऱु सञ्जरित्तदो अदु नम्मैक् काक्कट्टुम्। अदु उलगवडिवाऩदु, पऴमैयायुम् नित्यमाऩदु मऱ्ऱुम् प्रक्रुदिक्कु अप्पा(मे)ऱ्पट्टदु।
परम्, व्यूहम्, विबवम्, अर्च्चै, अन्दर्यामि ऎऩ ऐन्दु वगैयाग परप्रह्मम् उळ्ळदागक् कूऱुम् तैत्तिरीय (महानारायण) उबनिषत्तिऩ् पगुदि (तै।आ। ६।१), इङ्गु कडैसि पादत्तिल् सेर्क्कप्पट्टुळ्ळदु।
इङ्गु श्रीमत्पागवदत्तिल् ‘प्रलयपयसि धातुः सुप्तशक्तेर्मुखेभ्यः श्रुतिगणमपनीतं प्रत्युपादत्त हत्वा । दितिजमकथयद् यो ब्रह्म सत्यव्रतानां तमहमखिलहेतुं जिह्ममीनं नतोऽस्मि ॥’ (८।२४।६१) ऎऩ मुऴुमुदलाऩ पगवाऩ् मीऩ्दोऱ्ऱम् कॊण्डदै वणङ्गुगिऱेऩ् ऎऩ्ऱदु नोक्कत्तक्कदु।
कलियऩ् - ‘मीऩै मालै मऱवादु इऱैञ्जु ऎऩ् मऩऩे!’ (पॆरिय।तिरु। ११।४।१)
स्वामियुम् ‘इच्छामीन’ ऎऩ्ऱार्।
मूलम् - १।२
२। कूर्म अवदारम्
यः कामठवपुः स्वेषां सुधार्थं धृतमन्दरः । साह्यं चक्रे स मामव्यात् अक्षरात्परतः परः ॥ २ ॥
ऎन्द पगवाऩ् आमै वडिवमॆडुत्तु अमुदत्तैक् कडैवदऱ्काग मन्दरमलैयैत् ताङ्गिक्कॊण्डिरुन्दु तऩ्ऩुडैय उडलाऩ तेवर्गळुक्कु उदवि सॆय्दरुळिऩाऩो, अवऩ् ऎऩ्ऩैक् काप्पाऱ्ऱट्टुम्। अन्द पुरुषोत्तमऩ् प्रक्रुदियैक्काट्टिलुम् मेऱ्पट्ट जीवर्गळैक् काट्टिलुम् मेऱ्पट्टवऩ्।
मुण्डगोबनिषत्तिल् उळ्ळदु इन्द कडैसि पादत्तिय मन्द्रम् (२।१।२)।
अन्तरतः कूर्मं भूतँ सर्पन्तम् । ॥। पूर्वमेवाहमिहासमिति । तत्पुरुषस्य पुरुषत्वम् । स सहस्रशीर्षा पुरुषः । सहस्राक्षः सहस्रपात् । ॥॥ (तै।आ। १।९२) ऎऩ तैत्तिरीयमुम् कूऱुगिऱदु।
‘यस्मात्क्षरमतीतोऽहम् अक्षरादपि चोत्तमः । अतोऽस्मि लोके वेदे च प्रथितः पुरुषोत्तमः ॥’ (भ।गी। १५।१८) ऎऩ कीदैयिलुम् पगवाऩ् कूऱियुळ्ळाऩ्।
इङ्गु श्रीमत्पागवदत्तिल् ‘असदविषयमङ्घ्रिं भावगम्यं प्रपन्नानमृतममरवर्यानाशयत् सिन्धुमथ्यम् । कपटयुवतिवेषो मोहयन्यः सुरारींस्तमहमुपसृतानां कामपूरं नतोऽस्मि ॥’ (८।१२।४५) ऎऩ्ऱदु कुऱिक्कॊळ्ळत्तक्कदु।
कलियऩ् - ‘अरुवरै यऩ्ऩ तऩ्मै अडलामैयाऩ तिरुमाल्, नमक्कु ओररणे।’ (पॆरिय।तिरु। ११।४।२)
स्वामियुम् ‘विहारकच्छप’ ऎऩ्ऱार्।
मूलम् - १।३
३। वराह अवदारम्
वराहरूपेण पयोधिमग्नाम् उर्वीं समुद्धृत्य जुगोप योऽसौ । पुरेव संस्थाप्य भजाम्यहं तं नित्यं विभुं सर्वगतं सुसूक्ष्मम् ॥ ३ ॥
ऎन्द पगवाऩ् ‘माऩमिलाप्पऩ्ऱियाम्’ (ना।ति। ११।८) ऎऩ्ऱबडि अळवुम् ऒप्पुमैयुम् अऱ्ऱुक् केऴलाय् कडलिल् मूऴ्गियिरुन्द पूमियै इडन्दॆडुत्तु मुऩ्बोल् निलैयाय् इरुत्तिक् कात्ताऩो, अन्द नित्यमाऩ, ऎप्पोदुम् ऒरेमादिरि उळ्ळ, ऎल्लावऱ्ऱैयुम् करन्दु परन्द, अऱिवरिय, (मिगनुण्णिय), (प्रह्ममाऩ)वऩै वणङ्गुगिऱेऩ्।
इङ्गुक् कडैसि पादम् मुण्डगोबनिषत्तिल् (१।१।६) उळ्ळदु। उयर्न्द तबस्साल् (अऱिविऱ्सिऱन्द) रिषिगळैप् पोऩ्ऱवर्गळाल् ताऩ् पार्क्कप्पडुमॆऩ प्रह्मस्वरूबत्तै विवरिक्किऱदु।
‘तां वराहो भूत्वाऽहरत् तां विश्वकर्मा भूत्वा व्यमार्ट् साऽप्रथत सा पृथिव्यभवत्’ (तै।सं। ७।१।१४) ऎऩ्गिऱदु तैत्तिरीयमुम्।
श्रीमत्पागवदत्तिल् ‘यत्रोद्यतः क्षितितलोद्धरणाय बिभ्रत् क्रौडीं तनुं सकलयज्ञमयीमनन्तः । अन्तर्महार्णव उपागतमादिदैत्यं तं दंष्ट्रयाद्रिमिव वज्रधरो ददार ॥’ (२।७।१) ऎऩ उळ्ळदु।
कलियऩ् - ‘आदि मुऩ् एऩमागि अरणाय मूर्त्तियदु, नम्मै याळुमरसे’। (पॆरिय।तिरु। ११।४।३)
स्वामियुम् ‘महापोत्रिन्’ ऎऩ्ऱार्।
मूलम् - १।४
४। श्रीन्रुसिम्ह अवदारम्
सत्यं विधातुं निजभक्तवाक्यं स्तम्भादुदीर्णो नृहरिर्नखैर्यः । दैत्यं जघानावतु दासभूतम् अणोरणीयान्महतो महीयान् ॥ ४ ॥
तऩ्ऩुडैय पक्तऩिऩ् सॊल्लै उण्मैयाक्क ऎन्द न्रुसिम्हबिराऩ् कम्बत्तिलिरुन्दु वॆळिप्पट्टु नगङ्गळाल् हिरण्यगशिबुवैक् कॊऩ्ऱाऩो अन्द पगवाऩ् अडियेऩैक् काप्पाऱ्ऱट्टुम्। अवऩ् अणुवैक् काट्टिलुम् सिऱियवऩ् मऱ्ऱुम् पॆरिय पॊरुळ्गळैक् काट्टिलुम् पॆरियवऩ्।
इङ्गु तैत्तिरीय महानारायण उबनिषत्तिल् प्रह्मस्वरूबत्तैच् चॊल्लुम् सन्दर्प्पत्तिल् उळ्ळ (१०।२०) सॊऱ्ऱॊडर् कडैसि अडियागच् चेर्क्कप्पट्टुळ्ळदु। अन्द ऎम्बॆरुमाऩिऩ् अरुळाल् मट्टुमे अवऩै अडैन्दु तुयरङ्गळॆल्लाम् नीङ्गि अवऩ् पॆरुमैयै अऩुबविक्कलाम्।
तैत्तिरीय सम्हिदैयुम् ‘मृगो न भीमः कुचरो गिरिष्ठाः परावत आजगामा परस्याः ।’ (१।६।४९,५०) ऎऩ अहोबिलम् पोऩ्ऱ मलैगळिल् अवऩ् ऎऴुन्दरुळियिरुप्पदैप् पगर्गिऱदु।
श्रीमत्पागवदत्तिल् - ‘सत्यं विधातुं निजभृत्यभाषितं व्याप्तिं च भूतेष्वखिलेषु चात्मनः । अदृश्यतात्यद्भुतरूपमुद्वहन् स्तम्भे सभायां न मृगं न मानुषम् ॥’ (७।८।१७) ऎऩ उळ्ळदु।
आऴ्वारुम् - ‘ऎऩ् सिङ्गप्पिराऩ् पॆरुमै आरायुम् सीर्मैत्ते’ (तिरुवाय्। २।८।९) ऎऩ्गिऱार्।
कलियऩ् - ‘तॆळ्ळिय सिङ्गमागिय तेवै’ (पॆरिय।तिरु। २।३।८), ‘तळैयविऴ् कोदै मालै इरुबाल् तयङ्ग ऎरिगाऩ्ऱु इरण्डु तऱुगण् * अळवॆऴ वॆम्मै मिक्क अरियागि अऩ्ऱु, परियोऩ् सिऩङ्गळविऴ * वळैयुगिराळि मॊय्म्बिऩ् मऱवोऩदागम् मदियादु सॆऩ्ऱु ऒरुगिराल् * पिळवॆऴ विट्ट कुट्टमदु, वैयमूडु पॆरुनीरिल् मुम्मै पॆरिदे।’ (पॆरिय।तिरु। ११।४।४) ऎऩ सादित्तुळ्ळार्।
पट्टर् ‘नृहरिदशयोः पश्यन्नौत्पत्तिकं घटनाद्भुतं नरमुत हरिं दृष्ट्वैकैकं समुद्विजते जनः’ (श्रीरङ्गराजस्तवोत्तरशतकम् - ६४) ऎऩ नम्बॆरुमाळै रङ्गेन्द्रसिंहऩाग अऩुबवित्तार्।
स्वामि तेशिगऩुम् ‘स्तम्भैकवर्जमधुनापि करीश नूनं त्रैलोक्यमेतदखिलं नरसिंहगर्भम्’ (वरदराजपञ्चाशत् - २३) ऎऩ्ऱुम्, ‘यदृच्छाहरे’ ऎऩवुम् कूऱिऩार्।
इप्पडि ऎल्ला आऴ्वार् आसार्यर्गळालुम् पोऱ्ऱप्पट्ट सिङ्गगुरु, नारणऩ् तऩ् मॆय्युरुवम् इदुवे ऎऩ्ऱऩैवर्क्कुम् सीरणिन्दु वॆळिनिऩ्ऱाऩ्।
मूलम् - १।५
५। वामऩ अवदारम्
स्वभक्तदेवेशकृते छलेन बलिं निजग्राह पदक्रमैर्यः । भजामि तं वामनरूपभाजं परात्परं यन्महतो महान्तम् ॥ ५ ॥
यार् तऩ्ऩुडैय पक्तऩाऩ तेवेन्द्रऩुक्काग कॊडुङ्गोळाल् मूऩ्ऱडिगळ् वैत्तु अळन्दु महाबलियै अडक्किऩाऩो, अन्द कुऱिय माणुरुवागिय, उयर्न्दवऱ्ऱिलुम् उयर्न्द, पॆरियवऱ्ऱिलुम् पॆरियवऩाऩ वामऩऩै अडि पणिन्दु सेविक्किऱेऩ्। पदक्रमङ्गळाल् ऎऩुम् सॊल् मिगवुम् स्वारस्यमाऩदु, पल पॊरुळ् कॊण्डदु। वेदत्तिल् सम्हिदै, पदम्, क्रमम् ऎऩ्बदुम्, सॊऱ्कळिऩ् वरिसै (‘तारं पूर्वं तदनु हृदयं तच्च ॥ ‘), विष्णुबदक्रमणम् ऎऩ नित्यविबूदियै अडैदल्, मुदलियऩ रसिक्कत्तक्कवै। पलियै कॊल्लाददु निक्रहबदत्ताल् काट्टप्पडुगिऱदु। वळ्ळलाऩवऩ् इरक्कवेण्डि वन्ददाल् कुऱुगिऩाऩ् पोलुम्।
पगवाऩिऩ् पहिर्व्याप्तियै - ऎल्लाप् पॊरुट्कळुक्कुम् वॆळिये कडन्दु परवुदलै - काट्टुगिऱदु वामऩ-त्रिविक्रम-अवदारम्। वेदङ्गळिल् पल इडङ्गळिल् पोऱ्ऱप्पट्टदु। ‘इदं विष्णुर्विचक्रमे त्रेधा निदधे पदम् । समूढमस्य पाँसुरे ॥’ (तै।सं। १।२।२५,२६), ‘त्रीणि पदा विचक्रमे विष्णुर्गोपा अदाभ्यः । ततो धर्माणि धारयन्न् ॥’ (तै।ब्रा। २।४।५१), ‘त्रेधा विष्णुरुरुगायो विचक्रमे । महीं दिवं पृथिवीमन्तरिक्षम् ।’ (तै।ब्रा। ३।१।१८) मुदलियऩ। यागङ्गळिलुम् विष्णुक्रमम् ऎऩ यजमाऩऩ् तऩ्ऩै विष्णुवाग निऩैत्तुक्कॊण्डु वेदियिल् अडिवैक्कवेण्डुम् ऎऩ्गिऱदु। ऎल्लोरुम् कालैयिल् ऎऴुन्दवुडऩे तरैयिल् काल् वैक्क ‘विष्णोः क्रमोऽसि’ (तै।सं। १।६।१६) ऎऩत् तॊडङ्गुम् नाऩ्गु मन्द्रङ्गळाल् नाऩ्गु अडिगळै वैत्तुच् चॆल्ल वेण्डुम् ऎऩ आह्ऩिगमुम् विदिक्किऱदु।
माङ्गळ्यस्तवत्तिल् ताल्प्यरुम् उबनिषत्तुक्कळिऩ्बडि ऎल्ला मङ्गळङ्गळुम् अळिप्पदाल् वामऩऩ् ऎऩप्पडुगिऱाऩ् ऎऩ्गिऱार्।
श्रीमत्पागवदत्तिल् वामऩ मूर्त्तियाग अवदरित्त पगवाऩुक्कु उबनयऩम् सॆय्वित्तदै अऴगाग वर्णिक्किऱदु- ‘तस्योपनीयमानस्य सावित्रीं सविताऽब्रवीत् । बृहस्पतिर्ब्रह्मसूत्रं मेखलां कश्यपोऽददात् ॥ ददौ कृष्णाजिनं भूमिर्दण्डं सोमो वनस्पतिः । कौपीनाच्छादनं माता द्यौश्छत्रं जगतः पतेः ॥ कमण्डलुं वेदगर्भः कुशान्सप्तर्षयो ददुः । अक्षमालां महाराज सरस्वत्यव्ययात्मनः ॥ तस्मा इत्युपनीताय यक्षराट् पात्रिकामदात् । भिक्षां भगवती साक्षादुमादादम्बिका सती ॥ स ब्रह्मवर्चसेनैवं सभां सम्भावितो वटुः । ब्रह्मर्षिगणसञ्जुष्टामत्यरोचत मारिषः ॥’ (८।१८।१४-१८)। “सूरियदेवऩ् कायत्री मन्दिरत्तै उबदेसित्तार्। पिरुहस्पदि तवत्तैक् काक्कुम् पूणूलैक् कॊडुत्तार्। पिरम्मसर्यत्तिऱ्कु रक्षै पोऩ्ऱ मुञ्जिक् कयिऱ्ऱैक् कासियबर् इडुप्पिल् कट्टिऩार्। आयुळै वळर्क्कुम् माऩ्दोलैप् पूमिदेवि पोर्त्तिऩाळ्। ओषदिगळिऩ् पदियाऩ सोमऩ् पलास तण्डत्तै यळित्तार्। तायाऩ अदिदि कौबीऩत्तैयुम्, मेलुलग तेवदै कुडैयैयुम्, पिरम्मा कमण्डलुवैयुम्, सप्तरिषिगळ् तर्प्पैयैयुम्, सरस्वदि जबमालैयैयुम्, कुबेरऩ् पिक्षा पात्तिरत्तैयुम् अळित्तऩर्। उमादेवि पिक्षै यिट्टाळ्। इव्वाऱु उबनयऩम् सॆय्विक्कप्पॆऱ्ऱ वामऩर् पिरम्म तेजसाल् पिरगासित्तार्”।
कलियऩ् - ‘वॆन्दिऱल् वाणऩ् वेळ्वि यिडमॆय्दि अङ्गु ओर् कुऱळागि मॆय्म्मै युणरच् * चॆन्दॊऴिल् वेद नाविऩ् मुऩियागि वैयम् अडि मूऩ्ऱिरन्दु पॆऱिऩुम् * मन्दर मीदु पोगि मदि निऩ्ऱिऱैञ्ज मलरोऩ् वणङ्ग * वळर् सेर् अन्दर मेऴिऩुाडु सॆल वुय्त्त पाद मदु, नम्मै याळुमरसे’ (पॆरिय।तिरु। ११।४।५) ऎऩ्ऱार्।
स्वामियुम् ‘रक्षावामन’ ऎऩ्ऱार्।
श्रीमदष्टाक्षरत्तैक् कॊण्डु आत्मसमर्प्पणत्तैयुम् कुऱिप्पदाग ‘दिश गां पदत्रयमितां लोकत्रयी सा मम’ (लक्ष्मीसहस्रम् २१।१६) ऎऩ समत्कारमाग श्रीवॆङ्गडात्वरि काट्टुगिऱार्।
मूलम् - १।६
६। परशुराम अवदारम्
सुदुष्टराजन्यकुलानि रामः त्रिस्सप्तकृत्वः प्रजघान योऽसौ । भृगोरुदीर्णं कुल उत्तमे तं वेदाहमेतं पुरुषं महान्तम् ॥ ६ ॥
मिगवुम् कॊडियवर्गळाऩ अरसर्गळिऩ् तलैमुऱैगळैक् कळैगट्ट यार् इरुबत्तॊरुगाल् मऴुवाल् अऴित्तिट्ट, उयर्न्द तिरुमगळ् उदित्त प्रुगुवम्शत्तिल् उण्डाऩाऩो, अन्दप् परशुरामऩागिय ऎम्बॆरुमाऩै, अडियेऩ् पुरुषसूक्तत्ताल् पोऱ्ऱप्पडुम् महाबुरुषऩाग अऱिगिऱेऩ्।
ईऱ्ऱडि, पुरुषसूक्तत्तिल् १६-वदु मन्द्रम् - सूर्यऩैप्पोऩ्ऱ निऱम् कॊण्ड प्रक्रुदिक्कु वॆळिये उळ्ळ उलगुक्कु मुऴुमुदऱ्कारणमाऩ महाबुरुषऩाग अऱिगिऱेऩ्। अवऩे उलगिलुळ्ळ पॊरुट्कळैयॆल्लाम् पडैत्तुप् पॆयर्, उरुवम् मुदलियवऱ्ऱै एऱ्पडुत्तियवऩ्।
श्रीमत्पागवदत्तिल् - ‘निःक्षत्रियामकृत गां च त्रिःसप्तकृत्वो रामस्तु हैहयकुलाप्ययभार्गवाग्निः’ । (११।४।२१)
कलियऩ् - ‘इरुनिल मऩ्ऩर् तम्मै, इरुनालु मॆट्टुम् ऒरुनालु मॊऩ्ऱुम् उडऩे * सॆरुनुदलूडु पोगि अवरावि मङ्ग मऴुवाळिल् वॆऩ्ऱ तिऱलोऩ्’ (पॆरिय।तिरु। ११।४।६) ऎऩ्ऱार्।
स्वामियुम् ‘क्रोधाग्निं जमदग्निपीडनभवं सन्तर्पयिष्यन् क्रमात् अक्षत्रामपि सन्ततक्ष य इमां त्रिःसप्तकृत्वः क्षितिम् ।’, ‘रोषराम’ ऎऩ्ऱार्।
मूलम् - १।७
७। श्रीराम अवदारम्
देवर्षिसिद्धादिभिरर्थितो यः निगृह्य दुष्टान्प्रजुगोप शिष्टान् । तमेव सीतारमणं प्रपद्ये यस्मात्परं नापरमस्ति किञ्चित् ॥ ७ ॥
यार् प्रम्मा मुदलिय तेवदैगळ्, रिषिगळ्, सित्तर्गळ्, मुदलियोराल् शरणडैन्दु वेण्डप्पट्टु, कॊडिय अरक्कर्गळैक् कॊऩ्ऱु, तर्मवऴियिल् नडप्पोरै नऩ्गु कात्तऩऩो, अन्द सीदैयिऩ् मणाळऩाऩ सक्रवर्त्तित् तिरुमगऩैये नाऩ् अडैक्कलम् पुगुगिऱेऩ्। अवऩैक् काट्टिलुम् वेऱॆवरुम् पॆरियवरो उयर्न्दवरो अल्लर्।
कडैसि पादम् तैत्तिरीय महानारायण उबनिषत्तिल् १०-वदु अनुवागत्तिल् उळ्ळदु। अदऩ् पॊरुळ् - प्रम्ममागिय श्रीमन्नारायणऩैक् काट्टिलुम् वेऱॆदुवुम्, वेऱॆवरुम्, मेऱ्पट्ट, उयर्न्द, मिग नुण्णिय, मूत्त, पॆरिय पॊरुळो किडैयादु। अवऩ् ऒरुवऩाग परमागाशत्तिल् मरत्तैप्पोऩ्ऱु निलैयाग उळ्ळाऩ्। अन्द पुरुषऩाल् इन्द उलगॆल्लाम् मुऴुमैयाग रॊ(निर)प्पप्पट्टुळ्ळदु।
श्रीमत्पागवदत्तिल् - ‘सोऽब्धिं बबन्ध दशवक्त्रमहन् सलङ्कं सीतापतिर्जयति लोकमलङ्घ्यकीर्तिः ॥’ (११।४।२१)
कलियऩ् - ‘कॊलैमलि यॆय्दुवित्त कॊडियो ऩिलङ्गै पॊडियाग, वॆऩ्ऱि यमरुळ् * सिलैमलि सॆञ्जरङ्गळ् सॆल वुय्त्त नङ्गळ् तिरुमाल्, नमक्कु ओररणे’ (पॆरिय।तिरु। ११।४।७) ऎऩ्ऱार्।
स्वामियुम् ‘सर्वावस्थसकृत्प्रपन्नजनतासंरक्षणैकव्रती धर्मो विग्रहवान्’, ‘करुणाकाकुत्स्थ’ ऎऩ्ऱार्।
मूलम् - १।८
८। पलराम अवदारम्
बलोच्छ्रयात् सर्वमनोज्ञरूपात् संप्राप्य लोकान् बलरामसंज्ञाम् । ररक्ष कृष्णाग्रज एष देवः न चक्षुषा पश्यति कश्चनैनम् ॥ ८ ॥
मेम्बट्ट वलिमैयालुम्, ऎल्लारैयुम् मऩङ्गवरुम् वडिविऩालुम् पलरामऩ् ऎऩ्ऱ तिरुनामत्तैप् पॆऱ्ऱु उलगङ्गळैक् कात्त श्रीक्रुष्णऩिऩ् तमैयऩाऩ इन्द तेवऩै यारुमे कण्णाल् काण्बदिल्लै। पालिल् सक्करै कलन्ददु पोल् श्रीक्रुष्णऩुडैय लीलैगळॆल्लाम् इवरिऩ् प्रलम्बासुरऩैक् कॊऩ्ऱदु पोऩ्ऱ लीलैगळुडऩ् सेर्न्दे अऩुबविक्कप्पडुगिऩ्ऱऩवॆऩ्ऱार् स्वामियुम्।
इन्द श्लोगत्तिऩ् कडैसि अडियुम् परप्रम्मत्तिऩ् ऐन्दु निलैगळ् मुदलियदैत् तॆरिविक्कुम् तैत्तिरीय महानारायण उबनिषत्तिल् मुदल् अनुवागत्तिल् उळ्ळदु। अन्द प्रम्मत्तिऩुडैय उरुवम् कण्णुक्कु इलक्कागाददु। यारुम् कण्णाल् अदैक्काणगिल्लार्। पक्तियुडऩ् कूडिय मऩदाल् पार्प्पदुबोल् काण्बर्। अदै अऱिन्दवर् - कण्डवर् - उडलच्चिऱै नीङ्गि वीडु पॆऱुवर् - मोक्षमडैवर् ऎऩ मुऴु मन्द्रत्तिऩ् पॊरुळ्।
श्रीमत्पागवदत्तिल् - ‘गर्भसङ्कर्षणात् तं वै प्राहुः सङ्कर्षणं भुवि । रामेति लोकरमणाद् बलं बलवदुच्छ्रयात् ॥’ (१०।२।१०) ऎऩ्ऱुळ्ळदु।
पॆरियाऴ्वार् - ‘मुऩ्ऩलोर् वॆळ्ळिप् पॆरुमलैक् कुट्टऩ् मॊडु मॊडुविरैत्तोडप् * पिऩ्ऩैत्तॊडर्न्ददोर् करुमलैक् कुट्टऩ्
पॆयर्न्दडियिडुवदु पोल् * पऩ्ऩियुलगम् परवियोवाप्पुगऴ्प् पलदेवऩॆऩ्ऩुम् * तऩ् नम्बियोडप् पिऩ् कूडच्चॆल्वाऩ् तळर्नडै नडवाऩो’ (१।८।५) ऎऩ्ऱार्। आण्डाळ् - ‘सॆम्बॊऱ्कऴलडिच् चॆल्वा! पलदेवा!’ (तिरुप्। १७) ऎऩ्ऱाळ्।
स्वामियुम् ‘तालाङ्कस्य तथाविधा विहृतयस्तन्वन्तु भद्राणि नः’, ‘हेलाहलिन्’ ऎऩ्ऱार्।
मूलम् - १।९
९। श्रीक्रुष्ण अवदारम्
भूभारभूतानसुरान् निहत्य योऽपालयत् धर्मजमुख्यभक्तान् । तं सम्प्रपद्ये वसुदेवसूनुम् आदित्यवर्णं तमसः परस्तात् ॥ ९ ॥
पूमिक्कुप् पारमाय् इरुन्द असुरर्गळैत् तॊलैत्तु तर्मबुत्रर् मुदलिय पक्तर्गळैक् कात्त वसुदेवरिऩ् मैन्दऩाऩ कण्णऩै नऩ्गु शरणम् अडैगिऱेऩ्। अवऩ् सूर्यऩैप् पोऩ्ऱ निऱमुडैयऩाय् प्रक्रुदिक्कु अप्पाऱ्पट्टवऩ्।
इङ्गु कडैसि अडि पुरुषसूक्तत्तिऩ् १६-वदु मन्द्रप् पगुदि आगुम्। उलगङ्गळैप् पडैत्तु ऎल्लाप् पॊरुळ्गळुक्कुम् पॆयर्गळैयुम् उरुवङ्गळैयुम् अळित्तवऩ्।
श्रीमत्पागवदत्तिल् पॆरियदु पत्ताम् स्कन्दम् श्रीक्रुष्णावदारत्तै वर्णिप्पदु। ‘कृष्णात् परं किमपि तत्त्वमहं न जाने’।
कृष्णतृष्णातत्त्वमाऩ आऴ्वार् - ‘कण्णलल्लाल् इल्लै कण्डीर् सरण्, अदु निऱ्क वन्दु * मण्णिऩ् पारम् नीक्कुदऱ्के, वडमदुरैप् पिऱन्दाऩ् * तिण्णमा नुम्मुडैमै उण्डेल्, अवऩडि सेर्त्तु उय्म्मिऩो * ऎण्ण वेण्डा नुम्मदादुम्, अवऩऩ्ऱि मऱ्ऱिल्लैये।’ (तिरुवाय्। ९।१।१०) ऎऩ्ऱार्।
कलियऩ् - ‘तुणै निलै मऱ्ऱॆमक्कोरुळ तॆऩ्ऱिरादु तॊऴुमिऩ्गळ् तॊण्डर् तॊलैय * उणमुलै मुऩ् कॊडुत्त उरवोळदावि
उगवुण्डु वॆण्णॆय् मरुवि * पणैमुलै यायर् मादर् उरलोडु कट्ट अदऩोडुमोडि * अडल् सेर् इणै मरुदिऱ्ऱु वीऴ नडै कऱ्ऱ तॆऱ्ऱल्
विऩै पऱ्ऱऱुक्कुम् विदिये।’ (पॆरिय।तिरु। ११।४।९) ऎऩ्ऱार्।
स्वामियुम् - ‘नाथायैव नमःपदं भवतु नश्चित्रैश्चरित्रकर्मैः भूयोभिर्भुवनान्यमूनि कुहनाहोपाय गोपायते ।’ ऎऩ्ऱुम् ‘क्रीडावल्लव’ ऎऩवुम् कूऱिऩार्।
मूलम् - १।१०
१०। कल्गि अवदारम्
यः कल्किरूपेण निहत्य दुष्टान् अन्ते कलेः कार्तयुगं स्वधर्मम् । संस्थाप्य रक्षिष्यति भूतवर्गं स एव पुत्रः स पिता स माता ॥ १० ॥
यार् कलियुगत्तिऩ् कडैसियिल् कडम्बरि मेल् कल्गियाग वन्दु कॆट्टवर्गळैक् कॊऩ्ऱु ताऩ् उबदेशित्त क्रुदयुगत्तिय सनादनदर्मत्तै निलैनिऱुत्ति उलगिऩ् अऩैत्तु उयिरिऩङ्गळैयुम् काक्कप् पोगिऱाऩो, अवऩे नमक्कुप् पिळ्ळै, तन्दै, ताय् ऎल्लाम्।
इङ्गु कडैसि अडियाऩदु काडगत्तिऩ् मूऩ्ऱाम् प्रश्नत्तिल् उळ्ळदु। ऎम्बॆरुमाऩे ऎल्ला विदमाऩ आत्मबन्दु। श्रत्ता ऎऩप्पडुम् तऩक्कॊत्त पॆरियबिराट्टियुडऩ् कूडि लीलैयाग उलगै निलैक्क वैक्किऱाऩ्।
‘पिता माता भ्राता निवासः शरणं सुहृत् गतिर्नारायणः’ (सुबालोपनिषत् ६), ‘स नो बन्धुर्जनिता स विधाता’ (तै।आ। ६।४), ऎऩ्ऱॆल्लाम् वेदत्तिल् ऒरु नल् सुऱ्ऱमागवुम्, ‘ऎम्बिराऩ् ऎन्दै ऎऩ्ऩुडैच् चुऱ्ऱम्, ऎऩक्करसु ऎऩ्ऩुडै वाऴ्नाळ्’ (पॆरिय।तिरु। १।१।६) ऎऩ आऴ्वार् अऩुसन्दित्तदैप् पोलवुम्, उडलैप् पऱ्ऱि वरुम् कर्मक्रुदमाऩ उऱवैप् पोलऩ्ऱि, सेदनासेदनङ्गळुक्कॆल्लाम् आत्मावाऩ उऱविऩऩ् पगवाऩ् ताऩ्।
श्रीमत्पागवदत्तिल् - ‘अथासौ युगसन्ध्यायां दस्युप्रायेषु राजसु । जनिता विष्णुयशसो नाम्ना कल्किर्जगत्पतिः ॥’ (१।३।२५), कलियुगत्तिऩ् मुडिविल् क्रुदयुगम् मऱुबडि तॊडङ्गुम् इडैक्कालत्तिल् अरसर्गळॆल्लाम् तिरुडर्गळैप्पोल् आगुम्बॊऴुदु विष्णुयशस् ऎऩ्बवरिडमिरुन्दु पिऱन्दु कल्गियॆऩ्ऱ पॆयरुडऩ् उलगुक्कॆल्लाम् स्वामियाऩ पगवाऩ् उण्डागप्पोगिऱार् ऎऩवुम्, ‘कल्किः कलेः कालमलात् प्रपातु धर्मावनायोरुकृतावतारः ॥’ (६।८।१९), तर्मत्तैक् काक्क अवदारम् सॆय्द कल्गि पगवाऩ् कलियुडैय कालत्तिन् कॊडुमैयालिरुन्दु नम्मैक् काप्पाऱ्ऱट्टुम् ऎऩ्ऱुम्, ‘म्लेच्छप्रायक्षत्रहन्त्रे नमस्ते कल्किरूपिणे ॥’ (१०।४०।२२), क्षत्रियर्गळ् म्लेच्चर्गळैप् पोलागिऱ अल्लदु म्लेच्चर्गळे मलिन्दिरुक्कुम् पोदु अवर्गळै कॊल्लुम् कल्गियुरुविऩ् ऎम्बॆरुमाऩै वणङ्गुगिऱेऩ् ऎऩवुम्, ‘शम्भलग्राममुख्यस्य ब्राह्मणस्य महात्मनः । भवने विष्णुयशसः कल्किः प्रादुर्भविष्यति ॥’ (१२।२।१८), शम्बलक्रामत्तिऩ् तलैवऩाऩ महात्मावाऩ विष्णुयशस् ऎऩ्ऩुम् प्राम्मणऩुडैय वीट्टिल् कल्गि अवदरिक्कप् पोगिऱार् ऎऩ्ऱुम्, ‘यदावतीर्णो भगवान् कल्किर्धर्मपतिर्हरिः । कृतं भविष्यति तदा प्रजासूतिश्च सात्त्विकी ॥’ (१२।२।२३) तर्मत्तैक् काक्कुम्, अदऩ् स्वामियाऩ विष्णु ऎप्पॊऴुदु कल्गियाग अवदरिप्परो अप्पॊऴुदु क्रुदयुगम् उण्डागुम्। ऎल्ला प्रजैगळिऩ् पडैप्पुम् सात्विगमाग इरुक्कुम्, ऎऩवुम् कूऱियुळ्ळदु।
कलियऩ् - ‘कडम्बरि मेल् कऱ्कियै नाऩ् कण्डुगॊण्डेऩ् कडिबॊऴिल् सूऴ् कडल्मल्लैत् तलसयऩत्ते’ (पॆरिय।तिरु। २।५।३) ऎऩ्ऱार्।
स्वामि - ‘कल्की विष्णुयशस्सुतः कलिकथाकालुष्यकूलङ्कषः’ ऎऩवुम्, ‘कल्कवाहनदशाकल्किन्’ ऎऩवुम् कूऱिऩार्।
वॆङ्गडात्वरियुम् ‘अम्लेच्छां पुनरातनिष्यति महीमान्ध्रीयजिह्वामिव’ (२१।३३) ऎऩ वॆगु समत्कारमागक् कूऱियुळ्ळार्।
मूलम् - १।११
एऩैय अवदारङ्गळ्
एवं स देवप्रवरः श्रियःपतिः कृत्वावतारानपरानपि प्रभुः । अद्यापि लोकानखिलांश्च पाति यो ह्यजायमानो बहुधा विजायते ॥ ११॥
इव्वाऱु अन्दत् तिरुवुडऩ् कूडिय तेवदासार्वबौमऩाऩ पगवाऩ्, पक्तर्गळुक्कुप् पलऩळिक्क, मऱ्ऱुम् पल अवदारङ्गळैच् चॆय्दु इऩ्ऱुम् ऎल्ला उलगङ्गळैयुम् काक्किऱाऩ्। अवऩै ‘पिऱप्पिल् पल्बिऱविप्पॆरुमाऩ्’ ऎऩ वेदङ्गळ् पगर्गिऩ्ऱऩ। इङ्गु, पुरुषसूक्तत्तिऩ् अडुत्त उत्तर अनुवागत्तिऩ् मन्द्रप्पगुदि कडैसि अडियिल् ऎडुत्तुळ्ळदु।
हंस, हयक्रीव अवदारङ्गळ्
‘ततो ह जज्ञे भुवनस्य गोपाः । हिरण्मयः शकुनिर्ब्रह्मनाम । येन सूर्यस्तपति तेजसेद्धः । पिता पुत्रेण पितृमान् योनियोनौ ।’ (का। ३।९।५५) ऎऩ हंसावदारम् मुदलाऩदॆऩवुम्, ‘विश्वकर्मा ह्यजनिष्ट देव आदिद्गन्धर्वो अभवद्द्वितीयः ।’ (तै।सं। ४।६।८), ‘वाचस्पतिं विश्वकर्माणमूतये मनोयुजं वाजे अद्या हुवेम । स नो नेदिष्ठा हवनानि जोषते विश्वशम्भूरवसे साधुकर्मा ॥’ (तै।सं। ४।६।१०,११) ऎऩ हयक्रीवावदारमुम् वेदत्तिल् कूऱप्पट्टदाल्, आऴ्वार्गळुम्,
हंसावदारत्तै, ‘अऩ्ऩमुम् मीऩुरुवुम् आळरियुम् कुऱळुम् आमैयु माऩवऩे !’ (पॆरिया।तिरु। १।६।११), ‘अऩ्ऱु अऩ्ऩमदाऩाऩे ! अच्चोवच्चो, अरुमऱै तन्दाऩे! अच्चोवच्चो।’ (पॆरिया।तिरु। १।९।१०), ‘अऩ्ऩमदा यिरुन्दु अङ्गऱ नूलुरैत्त अदु नम्मै याळुमरसे’। (पॆरिय।तिरु। ११।४।८), ‘अऩ्ऩमुम् मीऩुम् आमैयुम् अरियुम् आय, ऎम्मायऩे!’ (पॆरिय।तिरु। २।७।१०), ‘अऩ्ऩमागि अरुमऱैगळ् अरुळिच् चॆय्द अमलऩिडम्’ (पॆरिय।तिरु। ५।१।९), ‘अऩ्ऩमागि अऩ्ऱरुमऱै पयन्दवऩे !’ (पॆरिय।तिरु। ५।३।८), ‘अऩ्ऩमायऩ्ऱु अङ्गरु मऱै पयन्दाऩ्’ (पॆरिय।तिरु। ५।७।३), ‘आमैयागि अरियागि अऩ्ऩमागि’ (पॆरिय।तिरु। ८।६।५), ‘अऩ्ऩमुम् केऴलुम् मीऩुमाय आदियै’, (पॆरिय।तिरु। ९।२।१०), ‘अऩ्ऩमाय् नूल् पयन्दाऱ्कु आङ्गु इदऩैच् चॆप्पुमिऩे।’ (पॆरिय।तिरु। ९।४।२), ‘अऩ्ऩमाय् मुऩिवरोडु अमररेत्त अरुमऱैयै वॆळिप् पडुत्त अम्माऩ् तऩ्ऩै’ (तिरुनॆडु। ३०), मुदलिय इडङ्गळिलुम्,
हयक्रीवावदारत्तै, ‘पऩ्ऩु कलै नाल्वेदप् पॊरुळै यॆल्लाम् परिमुगमाय् अरुळिय ऎम्बरमऩ् काण्मिऩ्’ (पॆरिय।तिरु। ७।८।२), ‘वसैइल् नाऩ्मऱै कॆडुत्त, अम्मलरयऱ्कु अरुळि * मुऩ् परिमुगमाय् इसै कॊळ् वेद नूलॆऩ्ऱिवै पयन्दवऩे!’ (पॆरिय।तिरु। ५।३।२), ‘पऩ्ऩु नाल्मऱैप् पल् पॊरुळागिय परऩिडम् * वरैच्चारल्’ (पॆरिय।तिरु। ३।१।२), ‘मावागि आमैयाय् मीऩागि माऩिडमाम्’ (तिरुवाय्। २।८।५), मुदलिय इडङ्गळिलुम्, अनुसन्दित्तार्गळ्।
पलश्रुदि
दशावतारस्तुतिमाततान सवेदपादां नृहरिः प्रविश्य । नृसिंहकार्यात्मजयोगिनं यो विवेश भूतानि चराचराणि ॥१२॥
इप्पडि श्रीलक्ष्मीन्रुसिम्हऩ्, लक्ष्मीन्रुसिम्हशडगोबयदीन्द्रमहादेसिगऩुट् पुगुन्दु कडैसि अडि वेदमन्द्रप्पगुदियागक्कॊण्ड इन्द तशावदार-वेदबाद-स्तोत्रत्तै नऩ्गु इयऱ्ऱि उगन्दाऩ्। अन्द मालोलऩे ऎल्ला सरासरमाऩ पूदङ्गळिलुम् उट्पुगुन्दिरुप्पवऩ्। इन्द कडैसि अडि, परम्, व्यूहम्, विबवम्, अर्च्चै, अन्दर्यामि ऎऩ ऐन्दु वगैयाग परप्रह्मम् उळ्ळदागक् कूऱुम् तैत्तिरीय (महानारायण) उबनिषत्तिऩ् पगुदि (तै।आ। ६।१।१) यागुम्।
इऱुदियाग, तिव्यदम्बदिगळ् पत्तुवगैयाग अवदरित्तु उलगैक् कात्तु ऎल्लोरुक्कुम् ऎल्ला मङ्गळङ्गळैयुम् अरुळ स्वामि श्रीदेशिगऩ् प्रार्त्तित्तदै निऩैवु कूर्वोमाग।
देवो नः शुभमातनोतु दशधा निर्वर्तयन्भूमिकां रङ्गे धामनि लब्धनिर्भररसैरध्यक्षितो भावुकैः । यद्भावेषु पृथग्विधेष्वनुगुणान्भावान्स्वयं बिभ्रती यद्धर्मैरिह धर्मिणी विहरते नानाकृतिर्नायिका ॥
शुबमस्तु।