०१९

पृथोस्तु नप्ता पृथुधर्मकर्मठः प्राचीनबर्हिर्युवतौ शतदॄतौ ।
प्रचेतसो नाम सुचेतसः सुतानजीजनत्त्वत्करुणाङ्कुरानिव ॥ १९१ ॥

पृथोस्तु नप्ता पृथुधर्मकर्मठः प्राचीनबर्हिर्युवतौ शतदॄतौ ।
प्रचेतसो नाम सुचेतसः सुतानजीजनत्त्वत्करुणाङ्कुरानिव ॥ १९१ ॥

The great-grandson of Prithu, Pracheenabarhis, by name, who was noble and virtuous and ever intent on the path of righteousness and duty, begot by his young wife, Satadruti, a set of ten good sons (collectively called Prachetas), who looked as if they were young sprigs of Thy mercy.

पितुः सिसृक्षानिरतस्य शासनाद्भवत्तपस्याभिरता दशापि ते ।
पयोनिधिं पश्चिममेत्य तत्तटे सरोवरं सन्ददृशुर्मनोहरम् ॥ १९२ ॥

पितुः सिसृक्षानिरतस्य शासनाद्भवत्तपस्याभिरता दशापि ते ।
पयोनिधिं पश्चिममेत्य तत्तटे सरोवरं सन्ददृशुर्मनोहरम् ॥ १९२ ॥

In accordance with the wish of their father, who was engaged in the task of creation, the ten sons, eager to do penance to Thee, came to the shore of the western ocean, where they found a beautiful lake.

तदा भवत्तीर्थमिदं समागतो भवो भवत्सेवकदर्शनादृतः ।
प्रकाशमासाद्य पुरः प्रचेतसामुपादिशद्भक्ततमस्तवस्तवम् ॥ १९३ ॥

तदा भवत्तीर्थमिदं समागतो भवो भवत्सेवकदर्शनादृतः ।
प्रकाशमासाद्य पुरः प्रचेतसामुपादिशद्भक्ततमस्तवस्तवम् ॥ १९३ ॥

At that time, Thy most ardent devotee, Siva, also known as Srirudra, who is ever eager to see Thy devotees, arrived at this sanctified water spot. Siva appeared before Prachetas and taught them the Rudrageetha, a set of hymns praising Thy glory.

स्तवं जपन्तस्तममी जलान्तरे भवन्तमासेविषतायुतं समाः ।
भवत्सुखास्वादरसादमीष्वियान्बभूव कलो ध्रुववन्न शीघ्रता ॥ १९४ ॥

स्तवं जपन्तस्तममी जलान्तरे भवन्तमासेविषतायुतं समाः ।
भवत्सुखास्वादरसादमीष्वियान्बभूव कलो ध्रुववन्न शीघ्रता ॥ १९४ ॥

Standing in the water, these devotees chanted those hymns of Thy glory, worshipping Thee for ten thousand years. As they were drowned in the nectar of Thy supreme bliss, they took a very long time to see Thee in person, unlike Dhruva, (who was blessed with Thy revelation after five months of penance).

तपोभिरेषामतिमात्रवर्धिभिः स यज्ञहिंसानिरतोऽपि पावितः ।
पिताऽपि तेषां गृहयातनारदप्रदर्शितात्मा भवदात्मतां ययौ ॥ १९५ ॥

तपोभिरेषामतिमात्रवर्धिभिः स यज्ञहिंसानिरतोऽपि पावितः ।
पिताऽपि तेषां गृहयातनारदप्रदर्शितात्मा भवदात्मतां ययौ ॥ १९५ ॥

Due to the ever-increasing power of their penance, even their wicked ancestor, Vena, who obstructed all sacrifices to Thee, was cleansed of his sins. Their father, Pracheenabarhis, who attained the knowledge of self-revelation from sage Narada, who visited his abode, also merged in Thee.

कृपाबलेनैव पुरः प्रचेतसां प्रकाशमागाः पतगेन्द्रवाहनः ।
विराजि चक्रादिवरायुधांशुभिः भुजाभिरष्टाभिरुदञ्चितद्युतिः ॥ १९६ ॥

कृपाबलेनैव पुरः प्रचेतसां प्रकाशमागाः पतगेन्द्रवाहनः ।
विराजि चक्रादिवरायुधांशुभिः भुजाभिरष्टाभिरुदञ्चितद्युतिः ॥ १९६ ॥

Owing to Thy boundless mercy, Thou appeared before Prachetas, seated aloft the Garuda Vahana, of glowing lustre, Thy eight arms radiant with the glittering light of those divine weapons, the conch etc. adorning them.

प्रचेतसां तावदयाचतामपिः त्वमेव कारुण्यभराद्वारानदाः ।
भवद्विचिन्ताऽपि शिवायदेहिनां भवत्वसौ रुद्रनुतिश्च कामदा ॥ १९७ ॥

प्रचेतसां तावदयाचतामपिः त्वमेव कारुण्यभराद्वारानदाः ।
भवद्विचिन्ताऽपि शिवायदेहिनां भवत्वसौ रुद्रनुतिश्च कामदा ॥ १९७ ॥

Although Prachetas did not beg Thee for any favours, Thou granted them boons, due to Thy intense compassion, of Thine own will. Thy meditation alone is enough to give all good things to living creatures, and the chanting of Rudrageetha will grant all their rightful wishes.

अवाप्य कान्तां तनयां महीरुहां तया रमध्वं दशलक्षवत्सरीम् ।
सुतोऽस्तु दक्षो ननु तत्क्षणाच्च मां प्रयास्यथेति न्यगदो मुदैव तान् ॥ १९८ ॥

अवाप्य कान्तां तनयां महीरुहां तया रमध्वं दशलक्षवत्सरीम् ।
सुतोऽस्तु दक्षो ननु तत्क्षणाच्च मां प्रयास्यथेति न्यगदो मुदैव तान् ॥ १९८ ॥

Thou blessed Prachetas with the boon of marrying Marisha, the daughter of trees, and enjoying life with her for a period of ten lakh years and begetting a son, named Daksha. Then they would attain Thee. Thus, Thou blessed them, joyfully.

ततश्च ते भूतलरोधिनस्तरून्कृधा दहन्तो द्रुहिणेन वारिताः ।
द्रुमैश्च दत्तां तनयामवाप्य तां त्वदुक्तकालं सुखिनोऽभिरेमिरे ॥ १९९ ॥

ततश्च ते भूतलरोधिनस्तरून्कृधा दहन्तो द्रुहिणेन वारिताः ।
द्रुमैश्च दत्तां तनयामवाप्य तां त्वदुक्तकालं सुखिनोऽभिरेमिरे ॥ १९९ ॥

Seeing the dense growth of trees covering the earth, Prachetas started burning those trees in anger but God Brahma stopped them. They married the daughter given by the trees and spent their specified lifetime with her in happiness as foretold by Thee.

अवाप्य दक्षं च सुतं कृताध्वराः प्रचेतसो नारदलब्धयाधिया ।
अवापुरानन्दपदं तथाविधस्त्वमीश वातालयनाथ पाहिमाम् ॥ १९१० ॥

अवाप्य दक्षं च सुतं कृताध्वराः प्रचेतसो नारदलब्धयाधिया ।
अवापुरानन्दपदं तथाविधस्त्वमीश वातालयनाथ पाहिमाम् ॥ १९१० ॥

After begetting Daksha as their son, Prachetas observed numerous sacrifices to Thee. With the spiritual knowledge taught by sage Narada, they attained salvation in the abode of Supreme Bliss. Oh Guruvayurappa ! The Supreme Lord ! May Thou protect me.