पुराणे विश्वासटिप्पन्यः

विश्वास-प्रस्तुतिः - १

अथ द्वाविंशः सर्गः ।
अथाविरासीदरिमर्दनस्य कुले नृपः कोऽपि गुणैरुदारः ।
अप्युन्नतं स्फारतरैर्यशोभिराचक्षते यं किल कुब्जपाण्ड्यम् ॥ १॥

मूलम् - १

विश्वास-प्रस्तुतिः - २

स पाण्ड्यवंशप्रभवोऽपि देवः संसर्गदोषाच्चिरमार्हतानाम् ।
अवाप दीक्षामपि तन्मतेन दुरुत्तरो दुर्जनसम्प्रयोगः ॥ २॥

मूलम् - २

विश्वास-प्रस्तुतिः - ३

आशङ्कनीयोऽपि न वेदवेद्योराब्रह्मणो यत्र किलान्तरायः ।
तस्मिन् विशुद्धे शिवदासवंशे सम्बन्ध इत्याविरभूत् कुमारः ॥ ३॥

मूलम् - ३

विश्वास-प्रस्तुतिः - ४

तं मातृहीनं शिशुमुल्ललन्तं स्तन्येन गौरी बिभराम्बभूव ।
यं ज्ञानपूर्णापरनामधेयं तदादि लोकाः समुदाहरन्ति ॥ ४॥

मूलम् - ४

विश्वास-प्रस्तुतिः - ५

स्कन्दांशजः स द्विजसार्वभौमस्तारुण्य एवाखिलतन्त्रवेदी ।
त्रय्यन्तसिद्धान्तदृशा पुरारेरुत्कर्षमुच्चैर्विशदीचकार ॥ ५॥

मूलम् - ५

विश्वास-प्रस्तुतिः - ६

तं भस्मरुद्राक्षषडक्षराणां तत्त्वावबोधैकनिधिं महान्तम् ।
आराध्य केचित् कलिमभ्यजैषुः पचेलिमप्राक्तनपुण्ययोगात् ॥ ६॥

मूलम् - ६

विश्वास-प्रस्तुतिः - ७

तथागताचार्यकदुर्विपाकतमोवृते राजकुले तदानीम् ।
मन्त्री च राज्ञो महिषी च तस्य भक्तिं परामूहतुरिन्दुचूडे ॥ ७॥

मूलम् - ७

विश्वास-प्रस्तुतिः - ८

सम्बन्धनाथाङ्घ्रिसरोजयोस्तावाबध्य भक्तिं महतीमनन्याम् ।
प्रायस्यतां त्रातुममुं प्रदर्श्य मग्नं नृपं बाह्यमतान्धकूपे ॥ ८॥

मूलम् - ८

विश्वास-प्रस्तुतिः - ९

कदाचिदासीदथ कुब्जपाण्ड्यस्तापज्वरेण ज्वलताभिभूतः ।
यत्रार्हतानां नृपदेशिकानां यत्नः समस्तो विफलीबभूव ॥ ९॥

मूलम् - ९

विश्वास-प्रस्तुतिः - १०

देवी तदा देशिकसार्वभौममारोग्यहेतोरवनीश्वरस्य ।
सर्वज्ञमभ्यर्थनया महत्या सम्बन्धनाथं स्वयमानिनाय ॥ १०॥

मूलम् - १०

विश्वास-प्रस्तुतिः - ११

स ज्ञानपूर्णः प्रविशन् दृशा तं सम्भावयामास रुजाभितप्तम् ।
कोटीरकोटीन्दुगलसुधार्द्रमन्तःस्मरन् देवमहङ्ग्रहेण ॥ ११॥

मूलम् - ११

विश्वास-प्रस्तुतिः - १२

अत्याश्रमस्थो मुनिरस्य राज्ञो भाग्येन फाले भसितं निधाय ।
पस्पर्श हस्तेन च तं महेशपादारविन्दार्चनभावितेन ॥ १२॥

मूलम् - १२

विश्वास-प्रस्तुतिः - १३

स स्पृष्टमात्रो भगवत्तरेण शिवाभिमर्शेन गुरोः करेण ।
तत्याज विश्वत्रयभेवजेन तापज्वरार्त्ति सहसा नरेन्द्रः ॥ १३॥

मूलम् - १३

विश्वास-प्रस्तुतिः - १४

औदर्यवह्निज्वलनोत्थितां तामार्तिं निवृत्तां मुमुदे स पश्यन् ।
देवी तु शान्तं विदती जहर्ष भवज्वरज्वालमहाभिषङ्गम् ॥ १४॥

मूलम् - १४

विश्वास-प्रस्तुतिः - १५

तापज्वरो भूमिभृतः शरीरात् तस्यापनीतः करुणादृशायम् ।
तथागतानां द्विगुणस्तदादि चिन्तात्मना चेतसि सञ्जजम्भे ॥ १५॥

मूलम् - १५

विश्वास-प्रस्तुतिः - १६

अष्टौ सहस्राणि तथागतानामष्टासु शैलेषु कृतास्पदानाम् ।
जातेऽभिषङ्गे मधुरामवापुर्जल्पेन जेतुं शिवदेशिकं तम् ॥ १६॥

मूलम् - १६

विश्वास-प्रस्तुतिः - १७

पारीणमेनं पदवाक्यमाने त्रय्यन्तसिद्धान्तगुरुं महान्तम् ।
आसाद्य जल्पाय सकृत् प्रवृत्ता आसन् क्षणादप्रतिभा जिनेन्द्राः ॥ १७॥

मूलम् - १७

विश्वास-प्रस्तुतिः - १८

उत्सृज्य सर्वाण्युपबृंहणानि मीमांसितन्यायदृढीकृतानि ।
उल्लङ्घय तर्कानपि पामरास्ते सम्भूय तं प्रत्ययतोऽजिगीषन् ॥ १८॥

मूलम् - १८

विश्वास-प्रस्तुतिः - १९

संसारतापानखिलान् निहन्तुं शक्नोत्यहिंसैव हि शाक्यदृष्टा ।
नार्यो महेशो न शिवा विभूतिरित्यार्हताः स्वामलिखन् प्रतिज्ञाम् ॥ १९॥

मूलम् - १९

विश्वास-प्रस्तुतिः - २०

वेदाः प्रमाणं सह कामिकाद्यैर्विश्वाधिकः शङ्कर एक एव ।
भस्मैव धार्यं भुवि मोक्षमाणैरित्यालिखत् स्वां स गुरुः प्रतिज्ञाम् ॥ २०॥

मूलम् - २०

विश्वास-प्रस्तुतिः - २१

जैना अथोचुर्ज्वलने क्षिपामो द्वये वयं स्वस्वकृतान्तलेखम् ।
दाहाददाहादपि सर्वलोकाः पश्यन्तु नो भङ्गजयाविहेति ॥ २१॥

मूलम् - २१

विश्वास-प्रस्तुतिः - २२

तथेति सम्बन्धकरार्पितेन लेखेन जग्लेऽपि न हव्यवाहे ।
अदह्यत द्राक् पुनरार्हतानां लेखः सहायुर्लिपिभिस्तु तेषाम् ॥ २२॥

मूलम् - २२

विश्वास-प्रस्तुतिः - २३

पराजये शूलशिखाधिरोहं पणं वृणानाः स्वयमेव जैनाः ।
विचिक्षिपुः स्रोतसि वेगवत्याः पत्रं प्रवाहाभिमुखं चलेति ॥ २३॥

मूलम् - २३

विश्वास-प्रस्तुतिः - २४

तत् स्रोतसा सत्क्षणमेव सिन्धोरनीयत प्राग्दिशमासमुद्रात् ।
प्रत्यग्दृशा तद् गुरुणार्पितं तु प्रत्यङ्मुखं स्रोतसि सञ्चचाल ॥ २४॥

मूलम् - २४

विश्वास-प्रस्तुतिः - २५

ततः क्षणाद् देशिकसार्वभौमविज्ञानसिन्धोरिव वीचिघोषः ।
समन्ततः शङ्करकिङ्कराणां समुज्जजृम्भे विजयाट्टहासः ॥ २५॥

मूलम् - २५

विश्वास-प्रस्तुतिः - २६

चार्वाकशिष्या विजितास्ततस्ते सौत्रान्तिका माध्यमिकाश्च जैनाः
अवीक्षितान्योन्यमुखाः प्रचेलुरारोढुकामाः स्वयमेव शूलम् ॥ २६॥

मूलम् - २६

विश्वास-प्रस्तुतिः - २७

ते बोध्यमाना अपि शैवधर्मं शूलाधिरोहाय रुचिं बबन्धुः ।
प्राणान्तिकां निप्कृतिमेव युक्तां पश्यन् स चैतेषु तथानुमेने ॥ २७॥

मूलम् - २७

विश्वास-प्रस्तुतिः - २८

पाण्ड्यस्ततः प्रत्ययदर्शनेन सम्बन्धनाथं शरणं प्रपन्नः ।
अशेषपापच्छिदुरामयाचद् दीक्षां शिवज्ञानविधानदक्षाम् ॥ २८॥

मूलम् - २८

विश्वास-प्रस्तुतिः - २९

आचार्यवर्योऽप्यधिवासितं प्राक् छिष्यं शुभस्वप्ननिरस्तशोकम् ।
आराधितस्य ज्वलने पुरारेरनुज्ञया सन्निधिमानिनाय ॥ २९॥

मूलम् - २९

विश्वास-प्रस्तुतिः - ३०

षडध्वनः पञ्च कलाश्च तस्य संशोधयन् देशिकसार्वभौमः ।
दुर्दीक्षया दूषितमप्ययत्नात् सम्भावयामास शरीरकोशम् ॥ ३०॥

मूलम् - ३०

विश्वास-प्रस्तुतिः - ३१

शरीरमाविश्य स तस्य नाडीसन्धानमार्गेण गुरुः पुनानः ।
जातिं समुद्धृत्य दयासमुद्रश्चक्रे शिवज्ञाननिधानमेनम् ॥ ३१॥

मूलम् - ३१

विश्वास-प्रस्तुतिः - ३३

वित्तं शरीरं हृदयं च तस्य विन्यस्य पाण्ड्यश्चरणारविन्दे ।
अभ्यर्थयन्नर्धशशाङ्कचूडं शैवाध्वपान्थः प्रशशास पृथ्वीम् ॥ ३३॥

मूलम् - ३३

विश्वास-प्रस्तुतिः - ३३

शिवव्रतस्थाः शिवमन्त्रसक्ताः शिवागमज्ञानसुधारसज्ञाः ।
प्रजा बभूवुः सकलास्तदानीं प्रजेश्वरे शैवपदाधिरूढे ॥ ३३॥

मूलम् - ३३

विश्वास-प्रस्तुतिः - ३४

अध्यात्मविद्याभिरयं प्रबुद्धान् मन्दान् विचित्राभिरुपासनाभिः ।
बाह्यार्चनैरेव परांश्च शम्भोर्धीरोऽनुजग्राह यथाधिकारम् ॥ ३४॥

मूलम् - ३४

विश्वास-प्रस्तुतिः - ३५

अधीष्व वेदानवधारयार्थानधीहि शम्भुं वह भूतिमङ्गे ।
तपांसि तप्यस्व सुरान् यजेति सर्वे जनाः शङ्करमारराधुः ॥ ३५॥

मूलम् - ३५

विश्वास-प्रस्तुतिः - ३१

काले ततो वैश्यकुले बभूव कश्चिन्महार्थो मधुरानगर्याम् ।
करग्रहं मातुलकन्यकायाः कर्तुं प्रतस्थे स कदापि चोलान् ॥ ३१॥

मूलम् - ३१

विश्वास-प्रस्तुतिः - ३७

अतीतयोर्मातुलयोस्ततस्तामादातुकामः स्वजनानुमत्या ।
वैश्यस्तया साकमनूढयैव भूयः स्वमावासमभि प्रतस्थे ॥ ३७॥

मूलम् - ३७

विश्वास-प्रस्तुतिः - ३८

मध्येपथं क्वापि महेशधाम्नि शैवानि तीर्थान्यटता स दिष्ट्या ।
सम्बन्धनाथेन समाजगाम सञ्जीवितश्चात्र स सर्पदष्टः ॥ ३८॥

मूलम् - ३८

विश्वास-प्रस्तुतिः - ३९

सम्बन्धनाथेन तदा नियुक्तः स बालिकोद्वाहकृते कुमारः ।
पाणिग्रहं साक्षिषु बान्धवेषु चिकीर्षमाणः समशेत किञ्चित् ॥ ३९॥

मूलम् - ३९

विश्वास-प्रस्तुतिः - ४०

शम्भुः शमी कूप इति त्रयं तत् तत्र स्थितं साक्षिपदे वृणानः ।
अग्राहयत् पाणिमनेन सद्यः स देशिको मातुलकन्यकायाः ॥ ४०॥

मूलम् - ४०

विश्वास-प्रस्तुतिः - ४१

स तां समादाय वधूं नवोढां सम्प्राप्य भूयो मधुरां विशालाम् ।
आराधयन्नार्तशरण्यमीशं हालास्यनाथं मुमुदे चिरेण ॥ ४१॥

मूलम् - ४१

विश्वास-प्रस्तुतिः - ४२

कालेन तस्यास्तनया बभूवुः कारुण्ययोगेन शशाङ्कमौलेः ।
स्तनन्धयांस्तानपथे द्विषत्या सा जातु लेभे कलहं सपत्न्या ॥ ४२॥

मूलम् - ४२

विश्वास-प्रस्तुतिः - ४३

वेश्येव काचित् त्वमसीह गेहे करग्रहे कस्तव दासि ! साक्षी ।
इति प्रवृत्तं कलहेऽतिवादमेषा सपत्न्या ममृषे न साध्वी ॥ ४३॥

मूलम् - ४३

विश्वास-प्रस्तुतिः - ४४

सा बाष्पमत्यूष्मलमुद्वहन्ती सद्यो विनिर्गत्य गृहाद् विषण्णा ।
आपन्नबन्धोश्चरणं पुरारेर्हालास्यनेतुः शरणं प्रपेदे ॥ ४४॥

मूलम् - ४४

विश्वास-प्रस्तुतिः - ४५

साक्षी भवानेव करग्रहे मे शम्भो ! शमीकूपसमीपवर्ती ।
साक्ष्यं न धत्से यदि मे सपत्न्याः सद्यो विहास्यामि तनूमिहेति ॥ ४५॥

मूलम् - ४५

विश्वास-प्रस्तुतिः - ४६

हालास्यनाथान्तिकमभ्युपेत्य सम्पश्य पाणिग्रहसाक्षिणो मे ।
इति त्वमाकर्ष बलात् सपत्नीमित्याह तां व्योमगिरा महेशः ॥ ४६॥

मूलम् - ४६

विश्वास-प्रस्तुतिः - ४७

सा प्रेयसा बन्धुजनैश्च साकं तामानयन्ती प्रसभं सपत्नीम् ।
यावच्छिवस्यान्तिकमेति तावत् तत्र स्वयं तत् त्रयमाविरासीत् ॥ ४७॥

मूलम् - ४७

विश्वास-प्रस्तुतिः - ४८

इमे समेताः सदनं पुरारेरीशानकोणेऽस्य कदाप्यदृष्टम् ।
अन्धुं शमीवृक्षमनाथबन्धुं लिङ्गं च दृष्ट्वा बिभयाम्बभूवुः ॥ ४८॥

मूलम् - ४८

विश्वास-प्रस्तुतिः - ४९

भोगाङ्गपूजावसरे पुरारेः समागतास्तत्र सुराः समस्ताः ।
आलोक्य लीलायितमद्भुतं तद् भक्त्या नतास्तुष्टुवुरिन्दुचूडम् ॥ ४९॥

मूलम् - ४९

विश्वास-प्रस्तुतिः - ५०

क्व ते दया वाङ्मनसातिभूमिः क्व दुर्लभो वा त्वदवाप्त्युपायः ।
अहो जितं सुन्दरनाथ! मर्त्त्यैरहो जितं तत्र च दीनदीनैः ॥ ५०॥

मूलम् - ५०

विश्वास-प्रस्तुतिः - ५१

गुप्तं वृथा कोटिभिरागमानां गुप्तं वृथाहो गुरुभिः पुराणैः ।
कोणे यदत्र त्वमिहानुकम्पाकोशालयद्वारमपावृणोषि ॥ ५१॥

मूलम् - ५१

विश्वास-प्रस्तुतिः - ५२

अस्माभिरज्ञानपि तारयद्भिः कियान् प्रकर्षो विबुधेषु कार्यः ।
इति त्वया चिन्तयता किमीश! प्रतारिता स्मस्त्रिदिवार्पणेन ॥ ५२॥

मूलम् - ५२

विश्वास-प्रस्तुतिः - ५३

पाण्ड्यप्रियं त्वां विदती शिवापि पाण्ड्यात्मजासीद्यदि का कथा नः ।
पाण्ड्येषु जायेमहि खञ्जरीटाः कोयष्टयः कोलकिशोरका वा ॥ ५३॥

मूलम् - ५३

विश्वास-प्रस्तुतिः - ५४

लीलासु ते लब्धसरूपभावा ग्राम्या इमे पाण्डुषु चन्द्रमौले! ।
जिघ्रन्ति केचिद् विलिखन्ति केचिच्चर्वन्ति केचिच्च वतंसमिन्दुम् ॥ ५४॥

मूलम् - ५४

विश्वास-प्रस्तुतिः - ५५

त्वं तावदत्यन्तमृदुः प्रजासु त्वत्तोऽपि मृद्वी गृहिणी तवेयम् ।
अद्यायतौ वा चरतोः किलैवमात्मैकशेषो भविता ध्रुवं वाम् ॥ ५५॥

मूलम् - ५५

विश्वास-प्रस्तुतिः - ५६

कैवल्यदानाय कृतप्रतिज्ञौ काशीपतिः पाण्ड्यपतिर्युवां द्वौ ।
शिष्यैकविश्रान्तममुष्य दानं सार्वत्रिकं तावकमेव शम्भो! ॥ ५६॥

मूलम् - ५६

विश्वास-प्रस्तुतिः - ५७

विश्वस्य दीर्घां श्रवणादिभङ्गी वीतोद्यमाः स्मश्चिरमीश! मोक्षे ।
सम्प्रत्यवाबुध्द्यत वाक्यशेषपञ्चाक्षरीयं मधुरा विनेति ॥ ५७॥

मूलम् - ५७

विश्वास-प्रस्तुतिः - ५८

ये ये जना यद्यदिहार्थयन्ते तत्तन्निरस्तोपधि तेषु तेषु ।
मोमित्यलोभादनुजानतः किमोमित्यभिख्यैव तवेयमासीत् ॥ ५८॥

मूलम् - ५८

विश्वास-प्रस्तुतिः - ५९

अन्वेषणीयं किमनाहते ते तत्त्वं हताः स्मो वयमागमौधैः ।
विस्पष्टमत्राहत एव तत्त्वं वेत्रेण पाण्ड्यस्य यदीक्षितं तत् ॥ ५९॥

मूलम् - ५९

विश्वास-प्रस्तुतिः - ६०

स्वरूपमेतत् तव सुन्दरेश! शुद्धा दयेत्येव तु लक्षयामः ।
कदम्बमूलन्तु तटस्थलक्ष्म कारुण्यसिन्धो! तव तर्कयामः ॥ ६०॥

मूलम् - ६०

विश्वास-प्रस्तुतिः - ६१

यद्धामसीमाक्रममात्र एव वृत्रद्रुहस्तत् कलुषं विलिल्ये ।
सकृद् विगाह्यैव यदीयतीर्थे शापं मुनेरिन्द्रगजो मुमोच ॥ ६१॥

मूलम् - ६१

विश्वास-प्रस्तुतिः - ६२

नीपाटवीं यः कुलशेखरेण निर्मापयामास च राजधानीम् ।
प्राप्ता शिवा पाण्ड्यकुलेऽवतारमनुज्ञया यस्य तटातकेति ॥ ६२॥

मूलम् - ६२

विश्वास-प्रस्तुतिः - ६३

उपायत स्वं युधि जेतुकामामुपायतस्तामपि लीलया यः ।
पतञ्जलेभक्तिमवेत्य नृत्तं प्रादर्शयद् रूप्यसभान्तरे यः ॥ ६३॥

मूलम् - ६३

विश्वास-प्रस्तुतिः - ६४

कुण्डोदरस्योदरपूरणेऽपि कुण्ठोद्यमा येन कृतान्नपूर्णा ।
नालं पिपासोपशमाय यस्य नदी च सा वेगवती यतोऽभूत् ॥ ६४॥

मूलम् - ६४

विश्वास-प्रस्तुतिः - ६५

समाहृताः काञ्चनमालिकायाः स्नानाय येनाम्बुधयः समस्ताः ।
महीपतिं यो मलयध्वजं च दिवं गतं दर्शयति स्म पत्नीम् ॥ ६५॥

मूलम् - ६५

विश्वास-प्रस्तुतिः - ६६

मीनेक्षणायां सुतमुग्रपाण्ड्यमवाप यः सुन्दरपाण्ड्यदेवः ।
तस्मै च यं शक्तिधराय वज्रं चण्डायुधं चक्रमपि व्यतारीत् ॥ ६६॥

मूलम् - ६६

विश्वास-प्रस्तुतिः - ६७

उद्वेलमप्यर्णवमुग्रपाण्ड्यो यद्दत्तया शोषयति स्म शक्त्या ।
वज्रेण मौलिं बिभिदे मघोनश्चण्डायुधेनापि जघान मेरुम् ॥ ६७॥

मूलम् - ६७

विश्वास-प्रस्तुतिः - ६८

आचष्ट यश्चाशयमागमानां जिज्ञासमानेषु तपोधनेषु ।
यद्दत्तरत्नाहितमौलिनैव पाण्ड्यार्भको राजपदेऽभिषिक्तः ॥ ६८॥

मूलम् - ६८

विश्वास-प्रस्तुतिः - ६९

कपर्दजैर्यस्य घनाफ्नौधैः पपे पयोधिः परिजृम्भमाणः ।
प्राप्तैश्च तैर्यः पटमण्डपत्वमवारयद् वृष्टिमतिप्रवृद्धाम् ॥ ६९॥

मूलम् - ६९

विश्वास-प्रस्तुतिः - ७०

सिद्धात्मना यो विततार सर्वाः सिद्धीः प्रजानां मधुरानगर्याम् ।
यः सुन्दरेशानविमानसक्तं शिलागजञ्चाशयदिक्षुकाण्डान् ॥ ७०॥

मूलम् - ७०

विश्वास-प्रस्तुतिः - ७१

अस्त्रेण तुर्यावतरेण शौरर्हस्ती हतो येन तथागतानाम् ।
श्वश्रूदुरालापविवासिताया यः प्रादुरासीद् द्विजकन्यकायाः ॥ ७१॥

मूलम् - ७१

विश्वास-प्रस्तुतिः - ७२

व्यत्यस्य नृत्तं विदधे दयालुः पाण्ड्यस्य यः प्रार्थनया महत्या ।
पान्थद्विजस्त्रीवधपापवादं व्याजेन यो व्याधवटोरहार्षीत् ॥ ७२॥

मूलम् - ७२

विश्वास-प्रस्तुतिः - ७३

स्वमातृजारं पितृघातिनं च विप्राधमं यो विमलीचकार ।
अङ्कस्य भार्याहरमस्त्रशिष्यमङ्कात्मनैवाजयदाहवे यः ॥ ७३॥

मूलम् - ७३

विश्वास-प्रस्तुतिः - ७४

मायोरगं यः शमयाम्बभूव मायागवीं यस्य पुनर्महोक्षः ।
यः पाण्ड्यसेनान्यमनुग्रहीतुं सन्दर्शयामास चमूं नृपालम् ॥ ७४॥

मूलम् - ७४

विश्वास-प्रस्तुतिः - ७५

पाण्ड्याय यः प्रादित हेम यश्च वैश्याङ्गनाभ्यो वलमान् दयार्द्रः ।
अष्टापि सिद्धीः प्रतिपादयन् यो यक्षाङ्गनासु प्रससाद भूयः ॥ ७५॥

मूलम् - ७५

विश्वास-प्रस्तुतिः - ७६

द्वारं समुद्धाट्य निशि स्वयं यश्चोलाय सेवामदिशन्निगूढम् ।
पानीयदानेन च पाण्ड्यसेनामुज्जीव्य चोलेन्द्रमजापयद् यः ॥ ७६॥

मूलम् - ७६

विश्वास-प्रस्तुतिः - ७७

स्वर्णं दिशन् सिद्धरसं प्रयुज्य पुपोष वेश्यां शिवधर्मिणीं यः ।
पाण्ड्यस्य यः स्वैकपरायणस्य सादी भवन् साधयति स्म चोलम् ॥ ७७॥

मूलम् - ७७

विश्वास-प्रस्तुतिः - ७८

अक्षय्यमप्यक्षतमर्पयन् यो भक्ताय भक्तार्पणमन्वगृह्णात् ।
येनादृतो। मातुलरूपभाजा वैश्यो वटुर्झतिजनान् विजिग्ये ॥ ७८॥

मूलम् - ७८

विश्वास-प्रस्तुतिः - ७९

आस्थाय यश्चार्जुननाथलिङ्गं पाण्ड्ये महत् पातकमुन्ममार्ज ।
काष्ठानि मूर्धा कलयन् न्यधत्त काष्ठां परां गायति यः स्वभक्ते ॥ ७९॥

मूलम् - ७९

विश्वास-प्रस्तुतिः - ८०

भद्राय भूरि द्रविणं दिदेश पुत्रं ददौ चेरमहीभुजे यः ।
भद्राय दिव्यं फलकं दिदेश वृष्टौ महत्यामपि गायते यः ॥ ८०॥

मूलम् - ८०

विश्वास-प्रस्तुतिः - ८१

द्वीपान्तरीयामवमापि गीत्या भद्रा विजिग्ये यदनुग्रहेण ।
वाराहमास्थाय वपुर्ददौ यः स्तन्यामृतं कोलकिशोरकाणाम् ॥ ८१॥

मूलम् - ८१

विश्वास-प्रस्तुतिः - ८२

प्रापय्य मानुष्यकमद्भुतं यः पाण्ड्यस्य तान् मन्त्रिपदेऽभ्यषिञ्चत् ।
यः खञ्जरीटं शरणं प्रपन्नं चक्रे बलिभ्यो बलिनं खगेभ्यः ॥ ८२॥

मूलम् - ८२

विश्वास-प्रस्तुतिः - ८३

जहार कोयष्टिमनुग्रहीतुं यादांसि यः काञ्चनपङ्कजिन्याः ।
कल्पान्तलुप्तां कटकाहिना यः सीमा विवत्रे मधुरानगर्याः ॥ ८३॥

मूलम् - ८३

विश्वास-प्रस्तुतिः - ८४

प्राद्रावयत् पाण्ड्यकृतेऽरिसेनां बाणैः स्वनामाक्षरलाञ्छितैर्यः ।
दुरासदं दुष्कविभिः स्क्यं यः प्रादाद् विचित्रं फलकं कवीनाम् ॥ ८४॥

मूलम् - ८४

विश्वास-प्रस्तुतिः - ८५

पाण्ड्यस्य चिन्तानुगुणं निबध्य पद्यं ददौ यश्च निजार्चकाय ।
विद्याविवादे विहितातिवादं कीरं कविं यः पुनरन्वगृह्णात् ॥ ८५॥

मूलम् - ८५

विश्वास-प्रस्तुतिः - ८६

अपि स्वयं कुम्भभवेन यस्तमबोधयद् द्रामिडसूत्रतत्त्वम् ।
व्यवेचयन्मूकमुखेन यश्च तत्तत्कृता द्रामिडसूत्रवृत्तीः ॥ ८६॥

मूलम् - ८६

विश्वास-प्रस्तुतिः - ८७

भक्ते कवौ क्वापि विमाननेन पाण्ड्याय कुप्यन्नगराद्ययौ यः ।
दाशो भवन् दाशकुलेऽवतीर्णा जग्राह पाणौ जगदाम्बिकां यः ॥ ८७॥

मूलम् - ८७

विश्वास-प्रस्तुतिः - ८८

आचार्यमूर्तिं परिगृह्य नम्रमदीक्षयद् वातपुरीश्वरं यः ।
अदर्शयद् यस्तुरगान् सृगालानभ्यर्थितो वातपुरीश्वरेण ॥ ८८॥

मूलम् - ८८

विश्वास-प्रस्तुतिः - ८९

प्रावर्तयद् वेगवतीमथैनं पाण्ड्येन यः पालयितुं निरुद्धम् ।
विश्वात्मता यो विशदीचकार वेत्राहतिं स्वां भुवने विवृण्वन् ॥ ८९॥

मूलम् - ८९

विश्वास-प्रस्तुतिः - ९०

सम्बन्धनाथस्य मुखादकार्षीच्छान्तं ज्वरं पाण्ड्यमहीपतेर्यः ।
विद्याविवादे विजिताननेन यः शूलमारोपयति स्म बौद्धान् ॥ ९०॥

मूलम् - ९०

विश्वास-प्रस्तुतिः - ९१

आनीय यः कूपशमीमहेशान् वैश्याविवाहे विववार साक्ष्यम् ।
लीलास्वनन्तास्वपि यस्य दृष्टा लीला चतुष्षष्टिरियं पुराणे ॥ ९१॥

मूलम् - ९१

विश्वास-प्रस्तुतिः - ९२

आलम्बमेकं जगतां त्रयाणामव्याजकारुण्यसुधानिधानम् ।
तं तादृशं त्वामपहाय शम्भो! किं तावदन्यैरिह किम्पचानैः ॥ ९२॥

मूलम् - ९२

विश्वास-प्रस्तुतिः - ९३

इति स्तवोक्त्या मुदितः सुराणामीशः स वेश्यां सह वल्लभेन ।
निर्विष्टभोगामवनौ चिराय निन्ये परं धाम दयार्द्रचेताः ॥ ९३॥

मूलम् - ९३

विश्वास-प्रस्तुतिः - ९४

इत्थं समस्तार्त्तिहरः प्रजानामीशः कदम्बद्रुममूलधामा ।
आस्ते त्रिलोकीमनुकम्पमानः साचिव्यतो मीनविलोचनायाः ॥ ९४॥

मूलम् - ९४

विश्वास-प्रस्तुतिः - ९५

श्रोतव्यं निधिरस्ति कोऽपि निहितो हालास्य इत्यग्रतो
मन्तव्यं स निधिर्जगन्निधिरिति न्यायैरथोच्चावचैः ।
ध्यातव्यं हृदि मूललिङ्गमथ च श्रीसुन्दरेशाभिधं
द्रष्टव्यं शफरेक्षणासहचरं तत्त्वं ततः शाङ्करम् ॥ ९५॥

मूलम् - ९५

विश्वास-प्रस्तुतिः - ९६

लीलां चतुष्षष्टिमिमां प्रणीतां हालास्यनेतुस्तरुणेन्दुमौलेः ।
श्रीनीलकण्ठे मयि कर्णजाहमानीय मीनाक्षि ! चिरं दयेथाः ॥ ९६॥

मूलम् - ९६

विश्वास-प्रस्तुतिः - ९७

कृतिः समर्प्या विरसा मयेति कस्यैष दोषः स परं भवान्याः ।
रम्यां कृतिं सा यदि रोचयेत तथानुगृह्णातु निवारितं कैः ॥ ९७॥

मूलम् - ९७

विश्वास-प्रस्तुतिः - ९८

मा भूवन् नव च रसाः कविप्रणीताः
काव्येऽस्मिन् पदकमलार्पिते पुरारेः ।
आस्ते तु ध्रुवमखिलाभिनन्दनीयां
कारुण्यामृतरसकन्दली जनन्याः ॥ ९८॥

मूलम् - ९८

विश्वास-प्रस्तुतिः - ९९

हालास्येशितुरीशितुर्यदि सखे! लीलासु शुश्रूषसे
तत्सर्वागमगुप्तमस्य यदि वा तत्त्वं विजिज्ञाससे ।
पारं वाथ दिदृक्षसे यदि परं काव्यागमस्रोतसां
तत् कर्णे कुरु नीलकण्ठमखिनो वाचं शिवैकाश्रयाम् ॥ ९९॥

मूलम् - ९९

विश्वास-प्रस्तुतिः - १००

मलयध्वजपाण्ड्यकन्यका-
चरणद्वन्द्वनिवेशितात्मना ।
शिवयोः कविनेदमार्पितं
शिवलीलार्णवकाव्यमद्भुतम् ॥ १००॥

मूलम् - १००

इति श्रीमद्भरद्वाजकुलजलधिकौस्तुभश्रीकण्ठमतप्रतिष्ठापनाचार्य-
चतुरधिकशतप्रबन्धनिर्वाहकश्रीमन्महाव्रतयाजि-
श्रीमदप्पयदीक्षितसोदर्याच्चान्दीक्षित-
पौत्रेण नारायणदीक्षितात्मजेन भूमिदेवीगर्भसम्भवेन महाकवि-
श्रीनीलकण्ठदीक्षितेन विरचिते शिवलीलार्णवे महाकाव्ये द्वाविंशः सर्गः ।

समाप्तश्चायं
शिवलीलार्णवः ।
दृष्टेष्विवानुश्रविकेषु यस्मिन् धीरा वितृष्णा इति नादुताय ।
स्वर्गाधिके धामनि संवसन्तः स्वर्ग्याणि कर्माणि