पुराणे विश्वासटिप्पन्यः

विश्वास-प्रस्तुतिः - १

अथैकोनविंशः सर्गः ।
तनूभवे वहति ततो वसुन्धरां चिरादसौ नृपतिरुपेत्य विश्रमम् ।
वनेचरैः सह मृगयाकुतूहली वनंवनं व्यचरदधिज्यकार्मुकः ॥ १॥

मूलम् - १

विश्वास-प्रस्तुतिः - २

परिभ्रमच्छ्वगणविकृष्टश‍ृङ्खलावलीघनध्वनिजनितप्रबोधनाः ।
ततस्ततस्तरुतलकुञ्जपुञ्जतो विनिर्ययुर्विवृतमुखा मृगादनाः ॥ २॥

मूलम् - २

विश्वास-प्रस्तुतिः - ३

पुनः पुनः परिपततः शुनः क्रुधा जिघृक्षवः खरनखरास्तरक्षवः ।
प्रचक्रमुः किमपि यदा तदा शरैर्निरन्तरानकृततरामिमान् नृपः ॥ ३॥

मूलम् - ३

विश्वास-प्रस्तुतिः - ४

स्तनग्रहग्रहिलतया निरुन्धतस्तनन्धयन् सपदि विलङ्घय सम्प्लुता ।
मृगी मृगं क्षितिपतिपाणिगोचरादपालयत् स्वयमभिपेतुषी पुरः ॥ ४॥

मूलम् - ४

विश्वास-प्रस्तुतिः - ५

स्वसायकादपि चललक्ष्यपातिनः स्वयं पुरः परिचलता महीभृता ।
अरुध्यत प्रथममविध्यत त्वथ त्वरोच्चलत्तुरगखुरक्षता मृगी ॥ ५॥

मूलम् - ५

विश्वास-प्रस्तुतिः - ६

सटासु तच्छबरभटावलम्बितः प्रकम्प्रितुं किमपि न चक्षमे स्वतः ।
अवैक्षत भ्रुकुटिविटङ्कभीमया दृशा पुनस्तदपि मृगान् मृगाधिपः ॥ ६॥

मूलम् - ६

विश्वास-प्रस्तुतिः - ७

वृथा नयन् विपिनचरान् शराहतान् विषादमावहत यमन्तरन्तकः ।
स तस्य ते महिषगणान् निपातयन्नपाहरद् वनभुवि वाहनार्पणात् ॥ ७॥

मूलम् - ७

विश्वास-प्रस्तुतिः - ८

गणङ्गणं चमरवराहगण्डकान् वृकानपि क्षपयति तत्र पार्थिवे ।
किटिर्झटित्युपनिपपात कश्चन क्रुधा ज्वलन्नचलगुहागृहात् ततः ॥ ८॥

मूलम् - ८

विश्वास-प्रस्तुतिः - ९

स दंष्ट्रया कुलिशनिशातधारया परिक्षिपन् शबरभटानितस्ततः ।
गणं शुनामविगणयन् पदेपदे धरापतेस्तुरगसमीपमापतत् ॥ ९॥

मूलम् - ९

विश्वास-प्रस्तुतिः - १०

अवस्थितं धुरि तमवेक्ष्य पार्थिवः स सन्दधे धनुषि न यावदाशुगम् ।
स तावदुञ्चलितविषाणकोणतो व्यदारयच्चरणतले तुरङ्गमम् ॥ १०॥

मूलम् - १०

विश्वास-प्रस्तुतिः - ११

अवप्लुतः सपदि तुरङ्गमात् ततः पतिः क्षिते रथमधिरुह्य तं पुरः ।
अवाकिरज्ज्वलितमुखैः शिलीमुखैर्धराधरं जलद इवाम्बुवृष्टिभिः ॥ ११॥

मूलम् - ११

विश्वास-प्रस्तुतिः - १२

स तद्धनुर्वलयविनिस्सृतैः शरैः समाचितः शललगणैरिवाभितः ।
अचूर्णयन्मुखमसकृद् विघूर्णयन् ससारथिं सतुरगमम्य तं रथम् ॥ १२॥

मूलम् - १२

विश्वास-प्रस्तुतिः - १३

ततः प्लुतः सपदि रथान्महारथस्तमुद्धतं गिरिमिव जङ्गमं किटिम् ।
अनुद्रुतं प्रियतमया नृपो रयादपातयत् स भुवि कृपाणपाटितम् ॥ १३॥

मूलम् - १३

विश्वास-प्रस्तुतिः - १४

ततः प्रभृत्यजनि वराहशैल इत्यभिख्यया धरणिधरः स विश्रुतः ।
उपत्यकामुपरुरुधे स यस्य तां पतन् किटिः पृथुरिव पादपर्वतः ॥ १४॥

मूलम् - १४

विश्वास-प्रस्तुतिः - १५

गते पुरं धरणिपतौ सविस्मये क्षुधार्दितास्तदनु वराहपोतकाः ।
प्रसूस्तनप्रणयकृतातिकूजिता दशापतन् द्विसमधिकास्तदावशाः ॥ १५॥

मूलम् - १५

विश्वास-प्रस्तुतिः - १६

तपस्विनामवनकृते तपस्यतां गिरेस्तटे कृतरतिरत्र शङ्करः ।
कृपालयः किटिपृथुकानपालयत् स तत्प्रसूतनुरमितैः स्तनामृतैः ॥ १६॥

मूलम् - १६

विश्वास-प्रस्तुतिः - १७

पुरा युगे वृषलकुमारका हि ते तदाश्रिताः शमधनशापतो वपुः ।
समुद्धृताः पुरमथनस्तनामृतैः क्षणाद् दधुः किटिवदना मनुष्यताम् ॥ १७॥

मूलम् - १७

विश्वास-प्रस्तुतिः - १८

कलासु ते दधुरखिलासु कौशलं विशिष्य च क्षितिपतितन्त्रवैदुषीम् ।
न सूकरः शिवचरणे कृताशयः स सूकरः पुरभिदि यः पराङ्मुखः ॥ १८॥

मूलम् - १८

विश्वास-प्रस्तुतिः - १९

वराहताभरणविलासवासनावशादिव श्रुतिशतमौलिलालितम् ।
विमार्गितुं चरणयुगं पुराद्वषः कुतूहलं सततममी वितेनिरे ॥ १९॥

मूलम् - १९

विश्वास-प्रस्तुतिः - २०

अनुज्ञया तदनु कदापि धूर्जटेरवस्थितानचलगुहासु तान् नृपः ।
समानयन् सचिवपदे न्यवेशयद् वचम्विनो नरपतितन्त्रकोविदान् ॥ २०॥

मूलम् - २०

विश्वास-प्रस्तुतिः - २१

सभाजिता नृपतिवरेण सर्वथा चिरायुषो द्विसमधिका दशापि ते ।
शिवाश्रमव्यतिकरधूतकल्मषाः शिवं ययुः प्रणतशिवङ्करं ततः ॥ २१॥

मूलम् - २१

विश्वास-प्रस्तुतिः - २२

ततो गते पितरि पदं महेशितुस्तदात्मजः सुगुणनृपालशेखरः ।
अपालयच्चिरमवनीं ससागरामचञ्चलामकृत च भक्तिमीश्वरे ॥ २२॥

मूलम् - २२

विश्वास-प्रस्तुतिः - २३

बहिर्भ्रमन् क्षुदुपशमाय सर्वदा बलीयसा करटकुलेन ताडितः ।
अचञ्चलं चरणयुगं शिवस्य कोऽप्यकिञ्चनः शरणयति स्म खञ्जनः ॥ २३॥

मूलम् - २३

विश्वास-प्रस्तुतिः - २४

विहङ्गमः करटभिया शिवालये निलीय स क्वचन विटङ्कसीमानि ।
सकृत् पतन् कनकसरोजिनीपयस्युपोषितः कतिचिदुवास वासरान् ॥ २४॥

मूलम् - २४

विश्वास-प्रस्तुतिः - २५

जुहाव किं किमयमयष्ट किं ददौ जजाप किं मलिनतनुर्विहङ्गमः ।
तपस्तदप्यजनि तदस्य चेष्टितं परन्तपप्रपदनतः किमन्ततः ॥ २५॥

मूलम् - २५

विश्वास-प्रस्तुतिः - २१

स मृत्युभीशमनमनूपदेशतो बलीयसामपि बलिनं चकार तम् ।
बलान्यमी किल बलवत्सु विश्रुताः प्रसादशीकरपरमाणवोऽस्य ये ॥ २१॥

मूलम् - २१

विश्वास-प्रस्तुतिः - २७

स सर्वमध्यकुरुत पक्षिमण्डलं परिग्रहात् प्रमथपतेर्विहङ्गमः ।
तदादि खल्विदमधुनापि लक्ष्यते तदन्वये विहगकुलाधिकं बलम् ॥ २७॥

मूलम् - २७

विश्वास-प्रस्तुतिः - २८

ततस्ततः सरसि निरीक्ष्य यादसां परम्परप्रतिहतिपातकं बकः ।
निवृत्तजात्युचितविचेष्टितः स कोऽप्यगाहत प्रियकवनं कदाचन ॥ २८॥

मूलम् - २८

विश्वास-प्रस्तुतिः - २९

विगाहते कनकसरोजिनीजले विलोकते न तु शफरान् दृशापि सः ।
बिभर्त्ति तु स्वकमुदरं बिसाङ्कुरैः प्रदक्षिणं भ्रमति सदा च शूलिनः ॥ २९॥

मूलम् - २९

विश्वास-प्रस्तुतिः - ३०

इति व्रतं दृढतरमेष धारयन्नुपास्त तन्त्रिपुरहरं यदा चिरम् ।
तदा स्वयं तरुणशशाङ्कमौलिना सरः कृतं विगतसरोजसङ्कथम् ॥ ३०॥

मूलम् - ३०

विश्वास-प्रस्तुतिः - ३१

स वल्गतो नवनवनीतकोमलान् समीपतः शफरशिशून् विलोकयन् ।
क्षुधा किल क्षुभितमना मनागिव प्रचक्रमे पिशितपरिग्रहक्रमे ॥ ३१॥

मूलम् - ३१

विश्वास-प्रस्तुतिः - ३२

समुत्प्लुतं वदनपुटे स्वयं ततः शरारिरादित शफरार्भकं यदा ।
तदा झटित्यवबुबुधे व्रतक्षतिं विवेकिषु प्रभवति किं चिरं तमः ॥ ३२॥

मूलम् - ३२

विश्वास-प्रस्तुतिः - ३३

परित्यजन्नपि पललं झटित्ययं प्रवर्त्तनात् क्षणमपथे कृतव्यथः ।
असूनपि व्ययितुमियेष दुस्त्यजानहो सतां प्रकृतिरपत्रपिष्णुता ॥ ३३॥

मूलम् - ३३

विश्वास-प्रस्तुतिः - ३४

स रक्षितुं बकमकरोद्यथापुरं सरस्तदुल्लसितमृणालपल्लवम् ।
तदादि चाकृत तपनीयपद्मिनीं विवर्जितां कियदपि यादसां गणैः ॥ ३४॥

मूलम् - ३४

विश्वास-प्रस्तुतिः - ३५

स खञ्जनः स च बकशाबकः प्रभोरनुग्रहात् परममवापतुः पदम् ।
द्विजे द्विजो यदि दयते क्षमं हि तद् द्विजो ह्ययं विबुधगणेषु गीयते ॥ ३५॥

मूलम् - ३५

विश्वास-प्रस्तुतिः - ३६

दिवं गते सुगुणनृपे दयानिधावुपर्युपर्युपचितसद्गुणोत्तराः ।
तदन्वये धरणिभुजो महारथाः परश्शता धरणिमिमामपालयन् ॥ ३६॥

मूलम् - ३६

विश्वास-प्रस्तुतिः - ३७

युगे युगे कुलमुदितोदितं हि तत् प्रवर्तितं प्रथममनङ्गवैरिणा ।
प्रियङ्करं प्रियकवनीपतेरभूदभग्नमादिवसपरिक्षयं विधेः ॥ ३७॥

मूलम् - ३७

विश्वास-प्रस्तुतिः - ३८

उपस्थिते युगविगमे पृथग्विधाः समुद्गता दिशि दिशि धूमकेतवः ।
अरुद्ध च द्युमणिमहर्मुखे सदा कबन्धवत् किमपि निरन्तरं तमः ॥ ३८॥

मूलम् - ३८

विश्वास-प्रस्तुतिः - ३९

समन्ततोऽजनि शतवार्षिकः क्षिताववग्रहः स्वयमनवग्रहस्ततः ।
चतुर्विधं जनुरपि भूतसंसदां विलुप्यते जगति निरन्वयं यथा ॥ ३९॥

मूलम् - ३९

विश्वास-प्रस्तुतिः - ४०

विवस्वतो विदधति सप्त रश्मयो जगत्सु ये जलतुहिनाभिवर्षणम् ।
समेऽपि ते तपनतया पृथक्पृथक् प्रतापने प्रववृतिरे समन्ततः ॥ ४०॥

मूलम् - ४०

विश्वास-प्रस्तुतिः - ४१

द्रवीकृतैः प्रथममथोपशोषितैः स्थलीकृतैर्हिमशिखरैः समन्ततः ।
हिमालयो मृदुपलमात्रशेषितो विदिद्युते भुवि किल वेत्रदण्डवत् ॥ ४१॥

मूलम् - ४१

विश्वास-प्रस्तुतिः - ४२

प्रतापिताः प्रथममबिन्धनाग्निना विशोषितास्तदनु करैर्विवस्वताम् ।
उपर्यधः क्वथितजलौघपाचितैस्तिमिङ्गलैर्जलनिधयः कषायिताः ॥ ४२॥

मूलम् - ४२

विश्वास-प्रस्तुतिः - ४३

विशोषिताम्भसि विधुमण्डले तदा विसृत्वरा अपि किरणा विवस्वतः ।
खरातपा निशि परिणम्य चन्द्रिकाप्रवर्त्तनप्रतिहतशक्तयोऽदहन् ॥ ४३॥

मूलम् - ४३

विश्वास-प्रस्तुतिः - ४४

पराकृतद्रुमतृणगुल्मसङ्कथे पयोधरस्मृतिविधुरे युगात्यये ।
अपि त्रिवृत्करणपथोपपादितं पयः क्षितावजनि कथावशेषितम् ॥ ४४॥

मूलम् - ४४

विश्वास-प्रस्तुतिः - ४५

फणीशितुर्वदनसहस्रनिस्सृता विषानलोद्वमनविशेषभीषणाः ।
समीरणाः सरभसताडितस्खलत्परस्परा ववुरपरस्परास्ततः ॥ ४५॥

मूलम् - ४५

विश्वास-प्रस्तुतिः - ४६

विषानलव्यतिकरशोषितान्तरद्रवत्स्फुटद्दृढतरसन्धिबन्धनाः ।
शिलोच्चया अपि हि रजश्छटात्मना दिशन्दिशं पवनवशेन निन्यिरे ॥ ४६॥

मूलम् - ४६

विश्वास-प्रस्तुतिः - ४७

प्रदीपिता इव पवनेन ताडिताः प्रतिक्षणावसितपुनस्समुद्गताः ।
प्रजज्वलुः कथमपि चण्डरश्मयः पदे पदे स्खलितरथा वियत्पथे ॥ ४७॥

मूलम् - ४७

विश्वास-प्रस्तुतिः - ४८

पयः किल प्रतिहतकल्मषं सुधेत्युदारहन्त्युदकरहस्यकोविदाः ।
पयःकथामपि पवनेन लुम्पता सुधान्धसोऽप्यजहुरसून् गतान्धसः ॥ ४८॥

मूलम् - ४८

विश्वास-प्रस्तुतिः - ४९

प्रसर्पता धरणितलादसातलं महोष्मणा युगविगमाहिमत्विषाम् ।
प्रतापिताः पुनरशनातिमात्रयाप्यसूनहो जहुरहयो महानिलैः ॥ ४९॥

मूलम् - ४९

विश्वास-प्रस्तुतिः - ५०

अधस्पदे कमठवराहभोगिनामवस्थितस्तदनु ललाटलोचनः ।
किमेतदित्युपरि दृशं द्वयाधिकामवाकिरद् दरदलितामवज्ञया ॥ ५०॥

मूलम् - ५०

विश्वास-प्रस्तुतिः - ५१

ततोऽग्निना कमलभवाण्डमूलभूनिविष्टधूर्जटिनिटिलाक्षिजन्मना ।
चटच्चटच्चटदिति भूर्भुवस्स्वरित्यदह्यत त्रिजगदपि प्रसह्य तत् ॥ ५१॥

मूलम् - ५१

विश्वास-प्रस्तुतिः - ५२

उदन्वतामुदरतलेषु शोषितास्तदीरिता लवणमया महाद्रयः ।
समन्ततः सदसि विधातुरुद्ययुर्महोपला इव युधि यन्त्रनिस्सृताः ॥ ५२॥

मूलम् - ५२

विश्वास-प्रस्तुतिः - ५३

नभस्स्वतामजनि विवस्वतामपि क्षणादहो भसितदशा तदर्चिषा ।
बलीयसामपि बलिभिर्भुवः क्षयः परं त्वसौ भवति कियद्विलम्बितः ॥ ५३॥

मूलम् - ५३

विश्वास-प्रस्तुतिः - ५४

तदर्चिषा गिरिशिखरस्फुलिङ्गया जना महःप्रभृतिषु जातसञ्ज्वराः ।
चिरायुषः सनकसनन्दनादयः प्रदुद्रुवुः पदमकुतोभयं विधेः ॥ ५४॥

मूलम् - ५४

विश्वास-प्रस्तुतिः - ५५

अवस्थिताः प्रियकवने युगात्ययेऽप्यविक्रिया मदनजितः प्रभावतः ।
विशङ्कटे कनकसरोजिनीतटे विश‍ृङ्खलाः प्रमथगणा विजह्रिरे ॥ ५५॥

मूलम् - ५५

विश्वास-प्रस्तुतिः - ५६

कपर्दिनस्तदनु कपर्दमण्डलात् समुद्गता नभसि घना घनान्घनाः ।
नजृम्भिरे जगदखिलं हविर्भुजा परिश्रितं प्रशमयितुं समन्ततः ॥ ५६॥

मूलम् - ५६

विश्वास-प्रस्तुतिः - ५७

कणानपां करिकलभानिव च्युतान् पटत्पटद्ध्वनिमुखरान् पयोमुचाम् ।
प्रसारयन्निव रसनां शिखाच्छलात् पपौ शनैस्सिमिसिमिति क्षयानलः ॥ ५७॥

मूलम् - ५७

विश्वास-प्रस्तुतिः - ५८

पयःकणप्रशमितकल्पपावकप्रसृत्वरप्रतिनवधूममण्डलैः ।
समन्ततः पुनरपि सान्द्रतां गता वलाहका ववृषुरपो निरन्तरम् ॥ ५८॥

मूलम् - ५८

विश्वास-प्रस्तुतिः - ५९

ततस्ततो जलदकुले तटिद्गणाश्चकाशिरे चपलमरीचिवीचयः ।
विहाय भूतलमिव तद्दिधक्षया विनिस्सृताः प्रलयहुताशनार्चिषः ॥ ५९॥

मूलम् - ५९

विश्वास-प्रस्तुतिः - ६०

ततोऽयुतायुतयुगयोजनोन्नतास्तदर्चिषः सलिलनिपातकुण्ठिताः ।
हसीयसीमुपगमिता दशां तदा निरीक्षिताः प्रियकवनाश्रितैर्गणैः ॥ ६०॥

मूलम् - ६०

विश्वास-प्रस्तुतिः - ६१

परस्परं प्रलयहुताशमेघयोर्भयानके प्रचलति साम्परायिके ।
समागता भुवि समये हविर्भुजा सनाभयः किमशनयः पयोमुचः ॥ ६१॥

मूलम् - ६१

विश्वास-प्रस्तुतिः - ६२

उभावपि प्रलयदशानिरङ्कुशावुभावपि त्रिपुरहरस्य गात्रजौ ।
तथापि तु व्यजयत वारिदोऽनलं जयः कथं जगदुपतापिनो भवेत् ॥ ६२॥

मूलम् - ६२

विश्वास-प्रस्तुतिः - ६३

भयानकैरशनिनिपातनिस्वनैः प्रतिक्षणक्षुभितहृदः पयोमुचाम् ।
अपि क्षपामनुभवतः पदे निजे प्रजागरः परिणमति स्म वेधसः ॥ ६३॥

मूलम् - ६३

विश्वास-प्रस्तुतिः - ६४

अचन्द्रमस्तपनमपेततारकं प्रशान्तपावकमवसन्नमारुतम् ।
अकालदिग्भुवनमसच्छुभाशुभं तमोमयं पयसि ममज्ज तज्जगत् ॥ ६४॥

मूलम् - ६४

विश्वास-प्रस्तुतिः - ६५

यदण्डतो बहिरबहिश्च यज्जलं तदेकतां गतमिव सर्वतस्तदा ।
अगाधमप्रचलमपारमस्वनं प्रवृद्धमाध्रुवपदमारसातलम् ॥ ६५॥

मूलम् - ६५

विश्वास-प्रस्तुतिः - ६६

जडाजडे जगति गते रसातलक्षमानभस्सुरनरतिर्यगात्मनि ।
जलास्तरे वटदलतल्पमाश्रितो जगन्निधिर्व्यहरत कोऽपि बालकः ॥ ६६॥

मूलम् - ६६

विश्वास-प्रस्तुतिः - ६७

समन्ततो जगति समावृतेऽम्भसाप्यमज्जति प्रियकवने निजाज्ञया ।
स बुद्बुदोदर इव सार्धमम्बया समं गणैरपि विजहार शङ्करः ॥ ६७॥

मूलम् - ६७

विश्वास-प्रस्तुतिः - ६८

चतुर्मुखे स्वपति विलुप्तसङ्कथे चराचरे विरमति कालकल्पने ।
अनुश्रवैः परमधिगम्य तुष्टुवुर्महर्षयः कतिचन तं महीं गतम् ॥ ६८॥

मूलम् - ६८

विश्वास-प्रस्तुतिः - ६९

जलप्लवैर्बहिरवहिश्च धूर्जटेर्जटाटवीहिमकरचन्द्रिकाङ्कुरैः ।
जडीकृते सति मधुरेश्वरालये जगुर्गणा जहसुरनर्त्तिषुः सुखम् ॥ ६९॥

मूलम् - ६९

विश्वास-प्रस्तुतिः - ७०

परिक्षये प्रलयनिशस्ततश्चिरात् पयोजभूः सलिलशयस्य शार्ङ्गिणः ।
निदेशतो निखिलमिदं जगत्त्रयं यथापुरं पुनरसृजत् प्रयत्नतः ॥ ७०॥

मूलम् - ७०

विश्वास-प्रस्तुतिः - ७१

प्रकल्पयन् प्रथममहर्निशाकरौ प्रणाशयन् कबलितविष्टपं तमः ।
विशोषयन् सलिलमशेषमुत्थितं विनिर्ममे विधिरमरालयं पुनः ॥ ७१॥

मूलम् - ७१

विश्वास-प्रस्तुतिः - ७२

ततः क्षितौ कथमपि धाम शाकरं तदेकमक्षतमभिजानतामुना ।
सरिद्गिरिस्थलसरिदीश्वरादिकं सुमेधसा निखिलमकल्पि वेधसा ॥ ७२॥

मूलम् - ७२

विश्वास-प्रस्तुतिः - ७३

ततः सृजन् स विबुधमर्त्त्यभोगिनो निवेशयन् निजनिजधामसु स्थिरम् ।
प्रवर्त्तयन् सुपरिचितेषु कर्मसु व्यधत्त तच्छयितमिवोत्थितं जगत् ॥ ७३॥

मूलम् - ७३

विश्वास-प्रस्तुतिः - ७४

ततश्चिरादजनि तु वंशशेखरो महीपतिर्द्रमिडकुलेषु कश्चन ।
प्रभुत्वमावहत स पाण्ड्यमण्डले महेश्वरार्पितहृदयो महाशयः ॥ ७४॥

मूलम् - ७४

विश्वास-प्रस्तुतिः - ७५

स सुन्दरेश्वरसदनैकशपिणीं भजन् पुरीं भुवि मधुरेति विश्रुताम् ।
निवेशयन् क्वचिदपि काश्चन प्रजाः क्वचित् स्वयं न्यविशत कल्पितालयः ॥ ७५॥

मूलम् - ७५

विश्वास-प्रस्तुतिः - ७६

दिनेदिने मदनजितः सपर्यया समृद्धया स धरणिवल्लभश्रिया ।
यथापुरं पुरमचिकर्षिदुच्छ्रितैः समन्ततो नृपगृहसालगोपुरैः ॥ ७६॥

मूलम् - ७६

विश्वास-प्रस्तुतिः - ७७

स वेदितुं पुरपरिमाणमुत्युको जड़ए जगत्यविदिततत्पुरस्थितौ ।
दृढव्रतो द्रमिडकुलाब्धिचन्द्रमाः समाहितः शरणयति स्म शङ्करम् ॥ ७७॥

मूलम् - ७७

विश्वास-प्रस्तुतिः - ७८

कृपानिधिस्तदनु शशाङ्कशेखरः कृतादरः क्षितिभृति वंशशेखरे ।
प्रदर्शय स्थलपरिमाणमित्यशाद् विभूषणं भुजगवरं विनिक्षिपन् ॥ ७८॥

मूलम् - ७८

विश्वास-प्रस्तुतिः - ७९

स पुष्पकाननभुवि वालमर्पयन् प्रदक्षिणं परिचलितः फणीश्वरः ।
शिरस्पदं पुनरपि तत्र योजयन्नदर्शयत् पुरपरिमाणमद्भुतम् ॥ ७९॥

मूलम् - ७९

विश्वास-प्रस्तुतिः - ८०

हरित्स्वसौ चतसृषु पुष्पकाननं गुहाचलं भुजगगिरिं वृषाचलम् ।
अनुक्रमादहितिलकः प्रदर्शयन् द्वियोजनं पुरमवदत् समन्ततः ॥ ८०॥

मूलम् - ८०

विश्वास-प्रस्तुतिः - ८१

तिरोहिते पुरहरभूषणोरगे तदाकृतिं वरणमयं प्रकल्पयन् ।
विशङ्कटैर्विपणिपथैः शिरोगृहैरलङ्कृतं पुरमकरोद् यथापुरम् ॥ ८१॥

मूलम् - ८१

विश्वास-प्रस्तुतिः - ८२

हालाहलास्यपरिवेष्टनलब्धसीमं
हालास्यमित्यभिधया नगरं तदासीत् ।
भोगाभिवेष्टिततयापि च भोगभूमिः
कैवल्यभूरपि बभूव महीविभागे ॥ ८२॥

मूलम् - ८२

विश्वास-प्रस्तुतिः - ८३

आसादयन्नश्वपतिं सहायमथैकदा विक्रमचोलदेवः ।
विचार्य विस्रब्धममुं नृपालमायोधनायोपजगाम सैन्यैः ॥ ८३॥

मूलम् - ८३

विश्वास-प्रस्तुतिः - ८४

अतर्कितासन्नमरातिसैन्यमाकर्णयन् पाण्ड्यनृपो विशङ्कः ।
कृताभ्यनुज्ञो मधुरेश्वरेण जयं करम्थं कलयन् प्रतस्थे ॥ ८४॥

मूलम् - ८४

विश्वास-प्रस्तुतिः - ८५

धनुर्धरेष्वेकतमो भवन् हरः शितैः शरौघैः शिवनामलाञ्छितैः ।
अवाकिरत् सैन्यमदृश्यपातिभिर्विश‍ृङ्खलं विक्रमचोलभूपतेः ॥ ८५॥

मूलम् - ८५

विश्वास-प्रस्तुतिः - ८६

अनुग्रहं स तमनवग्रहं विभोर्विचिन्तयन् क्षितिभृति वंशशेखरे ।
परित्यजन् गजतुरगान् पलायितो विना। रणं कियदपि चोलभूपतिः ॥ ८६॥

मूलम् - ८६

विश्वास-प्रस्तुतिः - ८७

पराक्रमेणाप्रतिमेन पार्थिवान् गिरा सुधासारकिरा कवीनपि ।
जयन्नयं सप्तसमुद्रमुद्रितां बभार पृथ्वीं मधुरेश्वरार्पिताम् ॥ ८७॥

मूलम् - ८७

इति महाकविश्रीनीलकण्ठदीक्षितप्रणीते शिवलीलार्णव एकोनविंशः सर्गः ।