पुराणे विश्वासटिप्पन्यः

विश्वास-प्रस्तुतिः - १

अथ सप्तदशः सर्गः ।
कुलभूषणस्तदनु भूमिपतिः कुलदैवतस्य मधुराधिपतेः
चरणं सदा परिचरन्नशिषच्चतुरर्णवीवलयितामवनिम् ॥ १॥

मूलम् - १

विश्वास-प्रस्तुतिः - २

अजनिष्ट सुन्दर इति प्रथितो नृपतेरमुष्य पृतनाधिपतिः ।
अतनिष्ट भक्तिमयमष्टविधामपि सुन्दरेशपदपङ्कजयोः ॥ २॥

मूलम् - २

विश्वास-प्रस्तुतिः - ३

अभिषेणनाय कृतसन्नहने शबरेश्वरे बलिनि चेदिपतौ ।
भटसङ्ग्रहाय स बहु द्रविणं प्रददौ चमूपतिवशे नृपतिः ॥ ३॥

मूलम् - ३

विश्वास-प्रस्तुतिः - ४

स शिवे निवेद्य शबरेन्द्रजये प्रतिभूर्भवानवनिभर्त्तुरिति ।
अविचिन्त्य किञ्चिदपि पर्यचरद्द्रविणैस्तु तैर्द्रविणनाथसखम् ॥ ४॥

मूलम् - ४

विश्वास-प्रस्तुतिः - ५

अतिनूत्नमातनुत धाम विभोः स सुधार्पणस्फुटितसङ्घटनैः ।
रथमूर्जितं क्षितिरथस्य हयान् करिणश्च काञ्चनमयानकरोत् ॥ ५॥

मूलम् - ५

विश्वास-प्रस्तुतिः - ६

बलमानयेयमिति मन्त्रिवरान् बहुधा तु सोऽतिसमधत्त गिरा ।
कुलभूषणाय परिपृष्टवते कथयाम्बभूव पृतनां मिलिताम् ॥ ६॥

मूलम् - ६

विश्वास-प्रस्तुतिः - ७

सचिवोदितश्रवणजातरुषं नृपमिङ्गितैस्समवबुद्ध्य ततः ।
बहिरानिनाय स महीरमणं बलदर्शनाय सह तैः पिशुनैः ॥ ७॥

मूलम् - ७

विश्वास-प्रस्तुतिः - ८

समये शशाङ्कशकलाभरणः सहितो गणैर्मनुजरूपधरैः ।
स्वयमाजगाम पृतनारजसा स्थगयन् दिशश्च विदिशश्च पुरः ॥ ८॥

मूलम् - ८

विश्वास-प्रस्तुतिः - ९

रथवाजिसिन्धुरपदातिभिदाप्रविभक्तमप्युपसमेत्य मिथः ।
चलितं बलं नृपतिना ददृशे चतुरम्बुराशिसमवाय इव ॥ ९॥

मूलम् - ९

विश्वास-प्रस्तुतिः - १०

असिचर्मचापशरकुन्तगदापरिघत्रिशूलनलिकादिकराम् ।
अतिभीषणाकृतिमदृष्टचरीं परिपश्यति स्म स पदातिचमूम् ॥ १०॥

मूलम् - १०

विश्वास-प्रस्तुतिः - ११

प्रलयान्तघोरपवनाभिहतप्रचलद्धराधरकुलप्रतिमम् ।
प्रसमीक्ष्य तं मदगजप्रकरं परिदुद्रुवुर्नरपतेः करिणः ॥ ११॥

मूलम् - ११

विश्वास-प्रस्तुतिः - १२

करभोष्ट्रपुङ्गवकरीन्द्रधृतैर्विविधायुधोपकरणैश्च रथैः ।
विविधध्वजैर्धुरि विभोश्चलिता रथिकाः शिलादतनयप्रमुखाः ॥ १२॥

मूलम् - १२

विश्वास-प्रस्तुतिः - १३

कुरुविन्दकज्जलकुसुम्भनिशाशरकाण्डवासवशरासरुचः ।
मसृणोन्नतांसलमहाहनवस्तुरगाः प्रचेलुरथ तस्य पुरः ॥ १३॥

मूलम् - १३

विश्वास-प्रस्तुतिः - १४

सुरवाहिनीलहरिशुभ्रपटीपरिवीतमौलिरसिचर्मधरः ।
परिनयंस्तुरगमिन्दुधरो निरगादनादिरपि सादिवपुः ॥ १४॥

मूलम् - १४

विश्वास-प्रस्तुतिः - १५

असकृद्विरिञ्चमुखमन्दुरिकाकुतुकादिवोत्पतितुमभ्रपथे ।
त्वरमाणमागमतुरङ्गवरं शमयन्निगालकरघट्टनया ॥ १५॥

मूलम् - १५

विश्वास-प्रस्तुतिः - १६

हयमुत्पतन्तमिषुव द्रभसादवरुद्ध्य सव्यमपसव्यमपि ।
भ्रमयन्नयत्नलवमूरुयुगद्रढिमैकदेशहतदुर्विनयम् ॥ १६॥

मूलम् - १६

विश्वास-प्रस्तुतिः - १७

अभिगच्छति क्षितिभृति स्वयमप्यभिगम्य मूर्त्त इव वीररसः ।
अवधूय खड्गमवरुद्ध्य हयं प्रणनाम तं प्रणतमेष पुरः ॥ १७॥

मूलम् - १७

विश्वास-प्रस्तुतिः - १८

अवितर्क्यवैभवमदृष्टचरं तमवेक्ष्य तामपि चमूं महतीम् ।
तदुदाररूपहृतवाङ्मनसः क्षणमास्त पाण्ड्यनृपतिस्स्तिमितः ॥ १८॥

मूलम् - १८

विश्वास-प्रस्तुतिः - १९

वचनैरमुं प्रकटितप्रणयैर्वसनैर्विभूषणगणैश्च नृपः ।
परितोषयन् प्रतिमुहुः प्रणमन् परिषस्वजे दृढमभीक्ष्णमपि ॥ १९॥

मूलम् - १९

विश्वास-प्रस्तुतिः - २०

मशकं विजेतुमनुचिन्तयता मदसिन्धुरोऽयमुपलब्ध इति ।
कथयन् नृपश्चरमुखादश‍ृणोन्मृगयासु सिंहनिहतं विमतम् ॥ २०॥

मूलम् - २०

विश्वास-प्रस्तुतिः - २१

अथ पार्थिवः प्रमुदितस्तमसावनुमन्यते स्म शिबिराय यदा ।
स तिरोदधे सतुरगः सबलो गिरिशस्तदैव धुरि भूमिभुजः ॥ २१॥

मूलम् - २१

विश्वास-प्रस्तुतिः - २२

तदवेत्य केलिषु कुतूहलिनो मधुरेश्वरस्य महिमायमिति ।
पिशुनान् निगृह्य पृतनाधिपतिं बहुमन्यते स्म बहुधा नृपतिः ॥ २२॥

मूलम् - २२

विश्वास-प्रस्तुतिः - २३

निखिलं पुरा निजधनं गिरिशे व्ययितं यथा किल चमूपतिना ।
सकलं तथा व्ययितुमेव नृपश्चकमे तदादि मधुराधिपतौ ॥ २३॥

मूलम् - २३

विश्वास-प्रस्तुतिः - २४

गजवाजिगोमहिषधान्यधनक्षितिभृत्यमित्रसुतदारमुखम् ।
सकलं शिवाय न ममेति वदन् क्रतुनारराध महताथ शिवम् ॥ २४॥

मूलम् - २४

विश्वास-प्रस्तुतिः - २५

अवलोक्य रिक्तमथ कोशगृहं नृपतेर्दयानिधिरनङ्गरिपुः ।
धनमक्षयं वितरति स्म तथा स यथा न पारयति तद् व्ययितुम् ॥ २५॥

मूलम् - २५

विश्वास-प्रस्तुतिः - २९

धनमक्षयं धनपतेर्दिशतो विगता शिवस्य नहि भिक्षुकता ।
कुलभूषणेऽद्य तु तदर्पयतः सदनं सुवर्णमणिचित्रमभूत् ॥ २९॥

मूलम् - २९

विश्वास-प्रस्तुतिः - २७

अथ कन्यकाः किल कुलेषु विशामतिसुन्दरेण वपुषा शतशः ।
अलभन्त जन्म मधुरानगरे समयेन शङ्करकथानिरताः ॥ २७॥

मूलम् - २७

विश्वास-प्रस्तुतिः - २८

परपुंसि दारुवनचाराइण याः परमं बबन्धुरभिलाषभिमाः ।
मुनिसुभ्रुवो हि पतिशापवशादभजन् विशां पुनरपत्यदशाम् ॥ २८॥

मूलम् - २८

विश्वास-प्रस्तुतिः - २९

अथ तासु तत्र कलितावतरे तरुणिम्नि वैश्यतनयासु शनैः ।
मनसि स्मरस्मरजितौ युगपत् सुहृदाविव प्रविशतः स्म तदा ॥ २९॥

मूलम् - २९

विश्वास-प्रस्तुतिः - ३०

अथ वैश्यवीथिषु वणिक्तरुणो विमलाम्बरो विविधभूषणभृत् ।
अतिसुन्दरो वलयविक्रयिणामवलम्ब्य रूपमचरद् गिरिशः ॥ ३०॥

मूलम् - ३०

विश्वास-प्रस्तुतिः - ३१

वितथेषु पुष्पविशिखेषु शिवे वलयायुधानि बहुधा कलयन् ।
अयमालि! सञ्चरति पञ्चशरो न मृषेति तत्र जगदुः सुदृशः ॥ ३१॥

मूलम् - ३१

विश्वास-प्रस्तुतिः - ३२

वणिजस्ततो वलयविक्रयिणो भवति स्म वैश्यसुदृशां च तदा ।
इतरेतराशयचमत्करणी सरसा वचःप्रतिवचस्सरणिः ॥ ३२॥

मूलम् - ३२

विश्वास-प्रस्तुतिः - ३३

वितरन्तु पक्वमिह तालफलं यदि वापि जम्भलफलं विपुलम् ।
वलयानिमान् दधतु वामदृशः कनकेन किं मम गिरौ वसतः ॥ ३३॥

मूलम् - ३३

विश्वास-प्रस्तुतिः - ३४

क्व नु काञ्चिदेशमपहाय गतिर्मम वः कदाचिदिति मत्सविधे ।
अधरेद्युरुक्तमधुना तु कथं वसतिं निजामभिदधासि गिरौ ॥ ३४॥

मूलम् - ३४

विश्वास-प्रस्तुतिः - ३५

अतनुज्वरादभिहतोऽस्मि चिरात् तृषितोऽस्मि कापि यदि बिम्बफलैः ।
तरुणी भिषज्यति ममार्त्तिमिमां पथिकस्य मे भवति सा शरणम् ॥ ३५॥

मूलम् - ३५

विश्वास-प्रस्तुतिः - ३६

उचितोपयोगविरहादफलं वितरामि तावदिह बिम्बफलम् ।
मदनाश्रवस्य परितश्चरतो भवतः कथं भवतु विज्वरता ॥ ३६॥

मूलम् - ३६

विश्वास-प्रस्तुतिः - ३७

सुदृढास्तवैव करयोरुचिता इति ये त्वया सुघटिता वलयाः ।
त्वयि निर्गते सपदि तैर्गलितं वचनं कथं नु तव विश्वसिमः ॥ ३७॥

मूलम् - ३७

विश्वास-प्रस्तुतिः - ३८

वलयान् प्रदाय करिदन्तमयान् न मणिर्न काञ्चनमयाचि मया ।
अपि काञ्चिकार्थनमभूद् विफलं त्वयि मे प्रतिश्रुतमपीह कथम् ॥ ३८॥

मूलम् - ३८

विश्वास-प्रस्तुतिः - ३९

मम देहि विद्रुममयान् वलयान् मम देहि विद्रुममणिं प्रथमम् ।
मम देहि दन्तवलयान् विमलांस्तव तन्वि! वेद्मि न हि दन्तपदम् ॥ ३९॥

मूलम् - ३९

विश्वास-प्रस्तुतिः - ४०

इति सल्ँलपन् सरसमिन्दुधरो विचरन् गृहेषु विविधेषु विशाम् ।
करपल्लवव्यतिकरेण तदा सफलीचकार जननं सुदृशाम् ॥ ४०॥

मूलम् - ४०

विश्वास-प्रस्तुतिः - ४१

अथ ता मुनीन्द्रदयिता न चिरात् तनयोपलम्भमुदिताः शतशः ।
परिमृष्टशापकलुषाः प्रमथैर्गिरिशो निनाय कलधौतगिरिम् ॥ ४१॥

मूलम् - ४१

विश्वास-प्रस्तुतिः - ४२

स कदाचिदास्त वटमूलतले सनकादिभिः शमधनैर्नियतैः ।
अणिमादिसिद्धिकृतमद्रिसुताचरणार्चनोपनिषदं कथयन् ॥ ४२॥

मूलम् - ४२

विश्वास-प्रस्तुतिः - ४३

उपदेशमेनमतिभक्तिवशादुपश‍ृण्वतां शमवतां सविधे ।
अपि यक्षिणीरनवधानपराः कुपितः शशाप कुमुमास्त्रहरः ॥ ४३॥

मूलम् - ४३

विश्वास-प्रस्तुतिः - ४४

क्वचिदत्र पाण्ड्यविषये विपिने विजने तले वटतरोर्महतः ।
उपलत्वमेत्य वसतेति ततः प्रससाद ताभिरसकृत् प्रणतः ॥ ४४॥

मूलम् - ४४

विश्वास-प्रस्तुतिः - ४५

स समाः सहस्रमतिलङ्घ्य ततः परिगृह्य देशिकतनुं गिरिशः ।
अणिमादिसिद्धिमनुगृह्य पुनर्नयति स्म यक्षवनितास्त्रिदिवम् ॥ ४५॥

मूलम् - ४५

विश्वास-प्रस्तुतिः - ४६

कुलभूषणोऽपि धरणीरमणः शफरेक्षणापहचरार्चनया ।
अथ राजपूर्वपदमिन्द्रमसौ लभते म्म शिक्षितनयं तनयम् ॥ ४६॥

मूलम् - ४६

विश्वास-प्रस्तुतिः - ४७

अपि राजसिंह इति कश्चिदभूदनुजोऽस्य दुर्विषयलुप्तमतिः ।
समनन्तरं पितुरयं सहजं सुतवद् ररक्ष तमपि क्षितिपः ॥ ४७॥

मूलम् - ४७

विश्वास-प्रस्तुतिः - ४८

समयेऽत्र चोलनृपतिः प्रथितः कुलशत्रुरस्य किल पाण्ड्यविभोः ।
मधुरेशदर्शनकुतूहलिना मनसान्वतप्यत तपांसि चरन् ॥ ४८॥

मूलम् - ४८

विश्वास-प्रस्तुतिः - ४९

स्वपने कदाचिदथ चोलनृपं प्रतिबोद्ध्य गूढमुपयातमिमम् ।
विघटय्य गोपुरकवाटयुगं निजमानिनाय निशि धाम शिवः ॥ ४९॥

मूलम् - ४९

विश्वास-प्रस्तुतिः - ५०

स निमज्ज्य हेमनलिनीसलिले प्रणिपत्य मीननयनागिरिशौ ।
तदनुग्रहेण नगराच्च बहिर्निरगात् तदैव निशि चोलनृपः ॥ ५०॥

मूलम् - ५०

विश्वास-प्रस्तुतिः - ५१

स पुनश्च गोपुरकवाटयुगं घटयञ्छिवो वृषभमुद्रिकया ।
परिचिह्नयन् मनसि पाण्ड्यविभोरतनिष्ट संशयमभेद्यतरम् ॥ ५१॥

मूलम् - ५१

विश्वास-प्रस्तुतिः - ५२

स परेद्युराप्तसचिवैर्विमृशन्नपि किञ्चिदध्यवससो न यदा ।
नृपतिस्तदा निखिलमोहहरं शरणं ययौ शशिकलाभरणम् ॥ ५२॥

मूलम् - ५२

विश्वास-प्रस्तुतिः - ५३

अपदानमेतदधिगत्य नृपः सकलं गिरा गगनसम्भवया ।
सखितामियेष गुणगृह्यतया स तदैव चोलधरणीपतिना ॥ ५३॥

मूलम् - ५३

विश्वास-प्रस्तुतिः - ५४

अथ राजसिंहनृपतिर्नृपतेरनुजो विगृह्य कियदप्यपदे ।
उपयम्य चोलनृपतेस्तनयामपि तेन सख्यमकरोत् सुदृढम् ॥ ५४॥

मूलम् - ५४

विश्वास-प्रस्तुतिः - ५५

अथ तौ समेत्य मधुरानगरीमभिजग्मतुर्बहुचमूसहितौ ।
ददृशे निदाघसमयोऽपि तदा परिशोषयन् सलिलशब्दमपि ॥ ५५॥

मूलम् - ५५

विश्वास-प्रस्तुतिः - ५६

अपि शुष्यति त्रिदिवसिन्धुजले तृषया हतेषु तुरगेषु भृशम् ।
गतिमान्द्यतो गगनसीम्नि रवर्दिवसेषु दैर्घ्यमजनिष्ट तदा ॥ ५६॥

मूलम् - ५६

विश्वास-प्रस्तुतिः - ५७

तपने जगत् तपति निष्करुणं समये समस्तमयशो निहितम् ।
सचिवः खलः शिथिलयन् प्रकृतीर्नृपतिं किलापदि निमज्जयति ॥ ५७॥

मूलम् - ५७

विश्वास-प्रस्तुतिः - ५८

बिततेषु विश्वजयिनः कुसुमेष्वतनोः शिरीषमवशिष्टमिदम् ।
तदपि प्रणश्यतु किमस्य गतं प्रभवोऽपि किं परमुखादरिणः ॥ ५८॥

मूलम् - ५८

विश्वास-प्रस्तुतिः - ५९

कुचकुम्भमेव मदनः सुदृशामवलम्ब्य पूर्वमजयद् भुवनम् ।
अधुनापि चेत् स कुशली तदलं किमनेन धर्महतकेन शुना ॥ ५९॥

मूलम् - ५९

विश्वास-प्रस्तुतिः - ६०

अविचारितारिसममित्रकथे समये जगत् तपति दुर्ललिते ।
मदनस्तदाशुगहताश्च समं शरणं ययुः स्तनगिरिं सुदृशाम् ॥ ६०॥

मूलम् - ६०

विश्वास-प्रस्तुतिः - ६१

मदने प्रवर्त्तयति वारयति श्रमवारिशीकरकिरे समये ।
अलभन्त कामिषु गतागतिकामसकृञ्चरा इव दृशः सुदृशाम् ॥ ६१॥

मूलम् - ६१

विश्वास-प्रस्तुतिः - ६२

अनवेक्ष्य नाथमियमम्बुजिनी शिशिरे यदास्त विदितं किल तत् ।
परया श्रिया ज्वलति तत्र रवौ कथमद्य जीवनकथापि गता ॥ ६२॥

मूलम् - ६२

विश्वास-प्रस्तुतिः - ६३

विकचेषु सूरकिरणोष्मभिया मुकुलीकृतेषु च निवाततया ।
कमलोदरेषु शयितुं भ्रमरो न शशाक तप्तमधुसेवनतः ॥ ६३॥

मूलम् - ६३

विश्वास-प्रस्तुतिः - ६४

अपि नारिकेलसलिलेक्षुरसैरजहत् तृषो रविकरक्वथितैः ।
अपिबन्नहःपरिणतौ सुदृशामधरं प्रियाः प्रणयशीतलितम् ॥ ६४॥

मूलम् - ६४

विश्वास-प्रस्तुतिः - ६५

करिणोऽपि कर्णवलयानसकृञ्चलयाम्बभूवुरनिलाय मुधा ।
ववृते न फूत्कृतिषु वामदृशां व्यजनेऽपि लुप्त इव गन्धवहः ॥ ६५॥

मूलम् - ६५

विश्वास-प्रस्तुतिः - ६६

अनवग्रहैरपरदिक्पवनैः समुदस्यमानमपदिश्य रजः ।
सलिलाशया मरुमरीचिषु किं धरणी दिगन्तमगमत् तृषिता ॥ ६६॥

मूलम् - ६६

विश्वास-प्रस्तुतिः - ६७

अतिचण्डपश्चिमसमीरहृतैरभितोऽपि तिग्ममहसः किरणैः ।
अनुषञ्जिता इव वनावलयो दवसङ्गता ददृशिरे शतशः ॥ ६७॥

मूलम् - ६७

विश्वास-प्रस्तुतिः - ६८

सरसीषु पल्वलदशा ददृशे भुवि पल्वलेष्वपि च शाड्वलता ।
अपि शाड्वलेषु चिरजाङ्गलता परतो वयं न वदितुं प्रभवः ॥ ६८॥

मूलम् - ६८

विश्वास-प्रस्तुतिः - ६९

पवनेन संवलित एव शिखी परिजृम्भते न परथेत्ययशः ।
परिमार्ष्टुम्मेव पवने विरमत्यदहद् वनं वनमहो दहनः ॥ ६९॥

मूलम् - ६९

विश्वास-प्रस्तुतिः - ७०

क्वथितं जलं क्षितितलं ज्वलितं मरुतश्च मुर्मुरकिरः परितः ।
गगनं च दुर्विषहमर्ककरैरिति पर्यणंस्त जगदग्निमयम् ॥ ७०॥

मूलम् - ७०

विश्वास-प्रस्तुतिः - ७१

अपनीय कञ्चुकमहर्विरमे मरुदाशया रहसि मुग्धवधूः ।
समवस्थिताः समुपलभ्य हठात् परिरेभिरे सुकृतिनस्तरुणाः ॥ ७१॥

मूलम् - ७१

विश्वास-प्रस्तुतिः - ७२

रजनीमुखाहृतमृणाललतादलयैः शशाङ्ककिरणस्नपितैः ।
उषसि स्वयं प्रियतमोपहृतैः सरसीष्ववर्तयत चक्रगणः ॥ ७२॥

मूलम् - ७२

विश्वास-प्रस्तुतिः - ७३

इयतापि तावदिदमापतितं प्रलयं तरेम पयसेति दृढम् ।
अवगत्य यत्र शफरैरुषितं लुलितं सरस्तदपदे महिषैः ॥ ७३॥

मूलम् - ७३

विश्वास-प्रस्तुतिः - ७४

अवगाह्य पद्ममकरन्दझरीष्वहिमद्युतावनुदिते भ्रमराः ।
अजपन्नुपांशु कृतझङ्करणा मदनापमृत्युहरमन्त्रमिव ॥ ७४॥

मूलम् - ७४

विश्वास-प्रस्तुतिः - ७५

धृतमल्लिकाकुसुमहारलता, घनसारचन्दनरसार्द्रकुचाः ।
वनिता दुकूलवसनाभरणास्तरुणानुपासत दिनापगमे ॥ ७५॥

मूलम् - ७५

विश्वास-प्रस्तुतिः - ७९

कटकं प्रविष्टवति चण्डकरे कटकं तदव्यथत चोळपतेः ।
ववृधे तु पाण्ड्यनृपतेः समये महसां निवेरिव महः परुषम् ॥ ७९॥

मूलम् - ७९

विश्वास-प्रस्तुतिः - ७७

अथ सुन्दरेशमभिवन्द्य नृपः कलयन् प्रसादबलमस्य बलम् ।
निरगाद्यथोपनतसैन्यवृतो नगरादरातिविजयाय तदा ॥ ७७॥

मूलम् - ७७

विश्वास-प्रस्तुतिः - ७८

चिरसम्प्ररूढदृढमत्सरयोरजनिष्ट जन्यमथ तत्र तयोः ।
अपि विस्मयाय हृदि यद् द्युसदामपि नारदस्य यदलम्मतये ॥ ७८॥

मूलम् - ७८

विश्वास-प्रस्तुतिः - ७९

असिकुन्तशूलपरशुच्छुरिकापरिघाभिघातविगलद्रुधिरम् ।
अविचारितस्वपरसैन्यमभूत् प्रथनं तदस्थिरजयापजयम् ॥ ७९॥

मूलम् - ७९

विश्वास-प्रस्तुतिः - ८०

समरे भुजाभुजि कचाकचि च प्रहरद्वयं चलति तद्बलयोः ।
तदवेक्षितुं गगनमध्यतलं रविरध्यरोहदतितुङ्गमिव ॥ ८०॥

मूलम् - ८०

विश्वास-प्रस्तुतिः - ८१

मधुमासपुष्पितपलाशवनप्रतिमं तुरङ्गखुरधूलिवृतम् ।
तदुदन्यया परुषयाभिहतं बलयोर्द्वयं सममभूद् विरतम् ॥ ८१॥

मूलम् - ८१

विश्वास-प्रस्तुतिः - ८२

परिपूरितां शिशिरकुम्भशतैर्विपुलां प्रपां क्वचन पाण्ड्यबले ।
अधिरुह्य मौलिसरिदम्बुभरैस्तृषितानतर्पयत भूतपतिः ॥ ८२॥

मूलम् - ८२

विश्वास-प्रस्तुतिः - ८३

करुणामृतेन मधुराधिपतेर्मधुरैश्च मौलितटिनीसलिलैः ।
परिपोषिताः सपदि पाण्ड्यभटाः पुनराहवाय मतिमादधिरे ॥ ८३॥

मूलम् - ८३

विश्वास-प्रस्तुतिः - ८४

अथ सिंहनादमुखरा युगपन्नृपतेर्भटाः परिनिपत्य रणे ।
सह राजसिंहधरणीपतिना जगृहुः करे सपदि चोलनृपम् ॥ ८४॥

मूलम् - ८४

विश्वास-प्रस्तुतिः - ८५

जयं समासाद्य निवर्तमानः प्रपां पुनः क्वाप्यनवेक्षमाणः ।
राजेन्द्रपाण्ड्यो मधुरेश्वरस्य लीलायितं तत् कलयाम्बभूव ॥ ८५॥

मूलम् - ८५

विश्वास-प्रस्तुतिः - ८६

सख्यं प्रदाय मधुरेश्वरभक्तियोगात् सत्कृत्य चोलनृपतिं विससर्ज पाण्ड्यः ।
तं राजसिंहमपि दुर्मदमुन्मदिष्णुं भ्रातेति जातकरुणो बिभराम्बभूव ॥ ८६॥

मूलम् - ८६

विश्वास-प्रस्तुतिः - ८७

अम्भोभिः केवलैरप्यवनिपतिचमूं तर्पयन् जातु तप्तां
ख्यातिं धत्ते यदीशः कियदिव न यशो नित्यमन्नप्रदायाः ।
देव्या मीनेक्षणाया इति नगरजुषामद्भुतान् भक्तिवादान्
श‍ृण्वन् राजेन्द्रपाण्ड्यः सकलमपि महीचक्रमेकः शशास ॥ ८७॥

मूलम् - ८७

विश्वास-प्रस्तुतिः - ८८

ततो राजेशपाण्ड्योऽभूद्राजगम्भीर इत्यतः ।
पुरुहूतजिदप्यस्मादस्मादासीत् कुलध्वजः ॥ ८८॥

मूलम् - ८८

विश्वास-प्रस्तुतिः - ८९

सुन्दरेशप्रसादेन सुन्दरेशाङ्घ्रिशेखरः ।
ततो जज्ञे यतो जज्ञे तारेन्दुविमलं यशः ॥ ८९॥

मूलम् - ८९

इति महाकविश्रीनीलकण्ठदीक्षितप्रणीते शिवलीलार्णवे सप्तदशः सर्गः ।