पुराणे विश्वासटिप्पन्यः

विश्वास-प्रस्तुतिः - १

अथ सप्तमः सर्गः ।
अथ कलशभवः शिवस्य मेधाविभवविवर्त्तमयीमिमां कुमारीम् ।
मधु मधुरमपाययत् स मेधासमुपजनाय सकाञ्चनं सगव्यम् ॥ १॥

मूलम् - १

विश्वास-प्रस्तुतिः - २

उचितमुपनिवेशिताङ्कदेशे सुकृतिनि काञ्चनमालया सुता स्म ।
अपरिचितचरीं प्रवृत्तिमाद्यामलभत मातृकुचामृतोपयोगे ॥ २॥

मूलम् - २

विश्वास-प्रस्तुतिः - ३

समजनि सुखिता कुमारिका सा सकृदुपधाय मुखं स्तने जनन्याः ।
वदनसरसिजं दृशा पिबन्ती न तु दुहितुर्जननी जगाम तृप्तिम् ॥ ३॥

मूलम् - ३

विश्वास-प्रस्तुतिः - ४

अकृतकवचसा नभोविभागात् म्वयमुदितेन कृतं तटातकेति ।
क्षितिपतिरतनिष्ट नाम तम्यास्त्रिभुवनकर्णरसायनाक्षरं तत् ॥ ४॥

मूलम् - ४

विश्वास-प्रस्तुतिः - ५

कनकरजतश‍ृङ्खलावबद्धे मणिशयनीयतले महार्हतल्पे ।
मृदुनि समुपवेश्य तामगायन्नवनिपतेरवरोधगास्तरुण्यः ॥ ५॥

मूलम् - ५

विश्वास-प्रस्तुतिः - ६

प्रचलति यमपेक्ष्य भारतेऽस्मिन् सकलमिदं शुभकर्म भूविभागे ।
अजनि महिभृतस्ततः किलेयं परमहिमालयतो यशोवदातात् ॥ ६॥

मूलम् - ६

विश्वास-प्रस्तुतिः - ७

इयममृतमयी शरीरभाजां बहिरबहिर्भवतापतापितानाम् ।
कलमधुरविराविणी च वाणी करकमलोपगृहीतवल्लकीयम् ॥ ७॥

मूलम् - ७

विश्वास-प्रस्तुतिः - ८

विहरसि यदि देवि! जाग्रतीत्थं जगदखिलं कुशलं प्रकाशते नः ।
निमिषसि यदि निष्क्रिया भवामः प्रलय इवैष निमज्जति प्रपञ्चः ॥ ८॥

मूलम् - ८

विश्वास-प्रस्तुतिः - ९

इति शिशुजनलालितानि गीतान्यवनिपतेरवरोधसुन्दरीणाम् ।
अनुजगदुरिवामरा निगूढाः प्रतिनिनदैः परमात्मभावदृष्ट्या ॥ ९॥

मूलम् - ९

विश्वास-प्रस्तुतिः - १०

समधृत वलयानि सा कुइमारग्रहपरिहारकृते महीमयानि ।
परिचयमिव कुर्वती भुजेन क्षितिवलयं सकलं सुखेन वोढुम् ॥ १०॥

मूलम् - १०

विश्वास-प्रस्तुतिः - ११

विहृतिषु पितरौ सपात्रहस्ताप्यतनुत सा भुजिना विनैव तृप्तौ ।
कथमिव भवति क्षुधा तृषा वा सकृदनुसन्दधतां तथाविधां ताम् ॥ ११॥

मूलम् - ११

विश्वास-प्रस्तुतिः - १२

वियति विधुकलां प्रदर्श्यमानां निभृतमवेक्ष्य नितान्तकौतुकेन ।
शिरसि कुसुममेतदर्पयेति प्रतिमुहुरालपति स्म बालिका सा ॥ १२॥

मूलम् - १२

विश्वास-प्रस्तुतिः - १३

व्यजयत पदकिङ्किणीरवोऽस्या मणिभवनेषु ततस्ततश्चरन्त्याः ।
पदमिदमभितो विचिन्वतीनामुपनिषदामिव हर्षजः प्रणादः ॥ १३॥

मूलम् - १३

विश्वास-प्रस्तुतिः - १४

अवददियमनन्विता इवार्थैरनुपहिता इव याः कथाः सखीभिः ।
कथमपि परमोपदेशदृष्ट्या जगृहुरिमां मुनयः सुराश्च गूढाः ॥ १४॥

मूलम् - १४

विश्वास-प्रस्तुतिः - १५

कति कति कृतिनः कुरङ्गपोता विहरणसाधनतामवापुरस्याः ।
तरुषु पशुषु वा ध्रुवं जनिष्ये तदहमहो समयः पुनर्व्यतीतः ॥ १५॥

मूलम् - १५

विश्वास-प्रस्तुतिः - १६

क्रतुरवनिपतेरयं स तस्या यदुपजहार विहारसाधनानि ।
स च परमजपो यदन्ववादीत् कलमधुराणि मुहुस्तदीरितानि ॥ १६॥

मूलम् - १६

विश्वास-प्रस्तुतिः - १७

भवनविनिहितेषु भक्ष्यभोज्येष्वहरत सा कपटेन यत् कुमारी ।
नवनवमपरिक्षयं च भूत्वा प्रकटमजायत सूक्ष्मदर्शिनां तत् ॥ १७॥

मूलम् - १७

विश्वास-प्रस्तुतिः - १८

कतिचन किल कन्तुका महान्तो गुणसमुदायमया निसर्गशुद्धाः ।
अजनिषत कुतूहलाय देव्या निगमपथे चरतां निदर्शनाय ॥ १८॥

मूलम् - १८

विश्वास-प्रस्तुतिः - १९

श्रुतिषु निहितदृष्टयोऽन्यविद्या भगवति शूलिनि ताः स चादिशक्तौ ।
क्वचिदपि किल कन्तुके तु सापीत्यजनि मनागपि योगिनामसूया ॥ १९॥

मूलम् - १९

विश्वास-प्रस्तुतिः - २०

कतिपयदिवसैः कथासु गीतेष्वजनि पटुर्घुटिकामु कन्तुकेषु ।
इति रहसिं कथा बभूव पित्रोर्दुहितरि विश्वविधानमातृकायाम् ॥ २०॥

मूलम् - २०

विश्वास-प्रस्तुतिः - २१

विहृतिषु नयने पिधाय तस्याः स्वयमभितश्चरितुं कृतोद्यमानाम् ।
त्रिजगति तिमिरावृते सखीनामपि चलितुं स्वपदान्न शक्तिरासीत् ॥ २१॥

मूलम् - २१

विश्वास-प्रस्तुतिः - २२

अथ कुलगुरुमादिदेश मित्रावरुणसुतं मलयध्वजो नृपालः ।
दुहितुरखिललोकमातृकाया विरचयितुं किल मातृकोपदेशम् ॥ २२॥

मूलम् - २२

विश्वास-प्रस्तुतिः - २३

निखिलजनिमतां सदा लिखन्ती निटिलतलेषु शुभाशुभाक्षराणि ।
अलिखदपरिजानतीव वाला कथमपि सा भुवि वर्णमेकमेकम् ॥ २३॥

मूलम् - २३

विश्वास-प्रस्तुतिः - २४

अथ भुवि विलिखन्त्यचं तुरीयं कलशभवस्य मुनेः पुरः कुमारी ।
सदयमुपदिदेश भक्तियोगात् प्रणमति कामकलारहस्यमस्मिन् ॥ २४॥

मूलम् - २४

विश्वास-प्रस्तुतिः - २५

निरवधिपरमात्मचिन्मयी सा किमपि यदा निदधे कलामु दृष्टिम् ।
अहमहमिकया तदा परीयुः सकलकलाश्च सखीजना इवैनाम् ॥ २५॥

मूलम् - २५

विश्वास-प्रस्तुतिः - २६

विदितमविदितं च यत् किलासीत् प्रथममजातमुखात् गृहीतमैशात् ।
तदखिलमवधारयन्नमुष्याः कलशभवो गुरुदाक्षणां प्रपेदे ॥ २६॥

मूलम् - २६

विश्वास-प्रस्तुतिः - २७

असिकुलिशगदाशरासशक्तिभ्रमरकतोमरभिण्डिपालशूलैः ।
प्रकटितरणकौशलाः खुरल्यां सममिव सा विजहार वीरलक्ष्म्या ॥ २७॥

मूलम् - २७

विश्वास-प्रस्तुतिः - २८

उपनिषदुदिता मतङ्गजा सा प्रियदुहिता मलयध्वजस्य राज्ञः ।
मदभरभरितान् मतङ्गजेन्द्रान् सहजतया वशमानिनाय सद्यः ॥ २८॥

मूलम् - २८

विश्वास-प्रस्तुतिः - २९

हयवरमधिरुह्य सञ्चरन्ती खुरदळितक्षितिधूळिधूसराभ्रम् ।
अवतरणमनक्षरं जगौ सा निजमिव भूमिभरावरोपणार्थम् ॥ २९॥

मूलम् - २९

विश्वास-प्रस्तुतिः - ३०

कवचितमवधूतखड्गरेखं नियमितवेणिनिबद्धतूणमन्वक् ।
कतिचन कृतिनः सिषेविरेऽस्यास्तुरगरजोमसृणाळकं वपुस्तत् ॥ ३०॥

मूलम् - ३०

विश्वास-प्रस्तुतिः - ३१

अथ शिथिलकुमारिका दशान्तप्रविरळकन्दळदद्भुताभिरूप्यम् ।
अलमकुरुत यौवनं तदानीं त्रिभुवनमङ्गलमङ्गमङ्गमस्याः ॥ ३१॥

मूलम् - ३१

विश्वास-प्रस्तुतिः - ३२

हृदि किल निममज्ज यावदन्तः प्रसवशरो मलयध्वजात्मजायाः ।
पिशुन इव स तावदुन्ममज्ज स्तनकलशस्तु हृदो बहिस्तदीयः ॥ ३२॥

मूलम् - ३२

विश्वास-प्रस्तुतिः - ३३

शिथिलमनुससार बाललीलां विरळमपि प्रकटीचकार लज्जाम् ।
अनयदियमहानि पञ्चषाणि प्रतिनवयौवनमारुतावधूता ॥ ३३॥

मूलम् - ३३

विश्वास-प्रस्तुतिः - ३४

वचसि विहसिते गतेऽवलोके वपुषि च कापि दशा क्षणे क्षणेऽस्याः ।
समजनि मदनकदर्शनीया मदनजिदेकमनोविभावनीया ॥ ३४॥

मूलम् - ३४

विश्वास-प्रस्तुतिः - ३५

परिविगलति शैशवे प्रवृत्ते तरुणिमनि प्रतिपन्नसर्वतत्त्वा ।
अजनि पितुरमात्यताधुरीणा परमगुरुश्च परात्मचिन्तने सा ॥ ३५॥

मूलम् - ३५

विश्वास-प्रस्तुतिः - ३६

दुहितरि नृपतिस्तटातकायां धुरमुभयोरपि लोकयोर्निवेश्य ।
भवममरगणादिवापवर्गादपि परमं गणयन्नहान्यनैपीत् ॥ ३६॥

मूलम् - ३६

विश्वास-प्रस्तुतिः - ३७

सुमतिमभिधयार्थतोऽपि देवः कुलसचिवं निकटे निवेश्य जातु ।
हृदयगतमिदं समाचचक्षे सविधजुषोः सहधर्मिणीकुमार्योः ॥ ३७॥

मूलम् - ३७

विश्वास-प्रस्तुतिः - ३८

स्मरसि न सुमते ! यथा गुरुर्मामशिषदिमां श्रियमर्पयन् मयि प्राक् ।
अपहतविमतां भुवं समानामयुतमिमामनुपालयेति हृष्टः ॥ ३८॥

मूलम् - ३८

विश्वास-प्रस्तुतिः - ३९

इदमवितथयाशिषा गुरूणां तव च धिया धृतमित्थमाधिपत्यम् ।
अयुतमपि समाः समाप्तिमीयुः कुलमपि कुम्भभुवेदमुद्धृतं नः ॥ ३९॥

मूलम् - ३९

विश्वास-प्रस्तुतिः - ४०

वसति च शिशुतामतीत्य वत्सा वयसि महीवलयानुपालनार्हे ।
अयमपरिणतो मनोरथो यत् कलितकरग्रहमङ्गळा तु नेयम् ॥ ४०॥

मूलम् - ४०

विश्वास-प्रस्तुतिः - ४१

दिवि भुवि धरणीतलेऽपि वास्याः पतिरुचितो न हि कोऽपि भासते नः ।
तमिममपि मनोरथं मदीयं सफलयिता न चिरेण चन्द्रमौलिः ॥ ४१॥

मूलम् - ४१

विश्वास-प्रस्तुतिः - ४२

अहमिव हितचिन्तने त्वमस्या भवसि च राज्यविधौ परः सहायः ।
भवति च जननी तटातकायाः परिणयकर्मणि भाविनि स्वतन्त्रा ॥ ४२॥

मूलम् - ४२

विश्वास-प्रस्तुतिः - ४३

अधिगतमाधगम्यमीश्वराणां कुलमपि वीक्षितमुद्धृतं कुमार्या ।
मम तु खलु मनोरथोऽयमेको यदुत लभेय पदं जगज्जनन्याः ॥ ४३॥

मूलम् - ४३

विश्वास-प्रस्तुतिः - ४४

इति वदति महीपतौ महिष्यां तदनुगमाध्यवसायविज्वरायाम् ।
अगणितगुरुशोकसम्प्रमूढावथ सुमतिश्च तटानकाप्यभूताम् ॥ ४४॥

मूलम् - ४४

विश्वास-प्रस्तुतिः - ४५

कथमपि शिशिरोपचारभेदैरलभत संविदमम्बिका न यावत् ।
चुलुकित चतुरर्णवो महर्षिः स्वयमभिगम्य स तावदित्थमूचे ॥ ४५॥

मूलम् - ४५

विश्वास-प्रस्तुतिः - ४६

जय जननि ! जय त्रिलोकवन्ये ! जय गलितावरणात्मचित्स्वरूपे! ।
किमिह मनुजताभिनीतिमात्राद् भवति तमोभिभवः परस्य धाम्नः ॥ ४६॥

मूलम् - ४६

विश्वास-प्रस्तुतिः - ४७

अभिनयमवधूय मानुषीणामवसितकल्पमलं प्रपन्नमेनम् ।
त्वरितमनुगृहाण तीव्रपातैर्मलिनिमभङ्गनिरङ्कुशैरपाङ्गैः ॥ ४७॥

मूलम् - ४७

विश्वास-प्रस्तुतिः - ४८

नियमय जननीं दुरूहरूक्षां परिणयकर्मणि ते प्रदानहेतोः ।
स्वमृणमियमपाकरोतु गौरीवितरणपुण्यसमुच्चयेन भर्तुः ॥ ४८॥

मूलम् - ४८

विश्वास-प्रस्तुतिः - ४९

इति कलशभवेन बोधिता सा जगदरणिर्जनकं चिरात् प्रपन्नम् ।
अमनुत परमे पदे निधातुं मुलभमियच्छ्रितरक्षणं हि तस्याः ॥ ४९॥

मूलम् - ४९

विश्वास-प्रस्तुतिः - ५०

प्रपदनपदवीजुषां जनानामनुपरतेऽप्यपवर्गदानसत्रे ।
किमिव हि जनके कृतं मयासीदिति हृदि सा किल जिह्रयाम्बभूव ॥ ५०॥

मूलम् - ५०

विश्वास-प्रस्तुतिः - ५१

प्रवससि यदि तात! हा हताहं न गणय वत्स! भयं कुतश्चनेति ।
व्यतिकरितपरावरात्मभावा व्यवहरति स्म परापि देवता सा ॥ ५१॥

मूलम् - ५१

विश्वास-प्रस्तुतिः - ५२

भुवमथ भुजयोः श्रियं दृगन्ते चरणयुगे हृदयं च जीवितं च ।
विनिदधदयमात्मदेवताया विगतभयो मलयध्वजोऽवतस्थे ॥ ५२॥

मूलम् - ५२

विश्वास-प्रस्तुतिः - ५३

अथ दुहितुरनुग्रहेण तस्मिन् प्रविशति गर्भगृहं शशाङ्कमोलेः ।
निभृतमवलुलोकिरे समस्तास्तदनु च तत्र महेशलिङ्गमात्रम् ॥ ५३॥

मूलम् - ५३

विश्वास-प्रस्तुतिः - ५४

चिरपरिचितभर्तृविप्रयोगव्यसनपराहतिमूर्च्छितां सवित्रीम् ।
स्वयमपि परिरभ्य खिद्यमानां कलशभवः पुनरम्बिकां बभाषे ॥ ५४॥

मूलम् - ५४

विश्वास-प्रस्तुतिः - ५५

किमिदमनुचितं पुनः प्रवृत्तं कियदियता भविता न दुःखमस्याः ।
अपनय तमसा कृतं जनन्यामलमभिनीय मनुप्यभूमिकां स्वाम् ॥ ५५॥

मूलम् - ५५

विश्वास-प्रस्तुतिः - ५६

यदि भवसि शिवे! जगच्छरण्या यदि च भवद्वचनानि वेदवादाः ।
त्वयि कृतमनसि त्वयि प्रलीने पितरि च ते किमु सन्ति शोचितारः ॥ ५६॥

मूलम् - ५६

विश्वास-प्रस्तुतिः - ५७

इति विदितपरावरेण देवी कलशभवेन महर्षिणानुनीता ।
अखिलकलुषभञ्जनैरपाङ्गैरनुजगृहे सुमतिं च मातरं च ॥ ५७॥

मूलम् - ५७

विश्वास-प्रस्तुतिः - ५८

तदनु भुवनमङ्गले मुहूर्ते प्रकृतिभिराप्तजनैः पुरोधसा च ।
सविधमुपगमय्य चन्द्रमौलेर्मणिखाचिते निदधे वरासने सा ॥ ५८॥

मूलम् - ५८

विश्वास-प्रस्तुतिः - ५९

पशुपतिरथ पाण्ड्यकन्यकायै विचकिलपुष्पमयी वितीर्य मालाम् ।
पुनरपि स तया समर्प्यमाणां हृदि चकमे निभृतं मधूकमालान् ॥ ५९॥

मूलम् - ५९

विश्वास-प्रस्तुतिः - ६

कियदपि समवाप्य यत्कटाक्षं क्षितिपतयो भुबने पराक्रमन्ते ।
न्यविशत यदि सैव वीरलक्ष्मीर्नृपतिपदे न कथं नमन्तु भूपाः ॥ ६॥

मूलम् - ६

विश्वास-प्रस्तुतिः - ६१

अवनिरफलदद्भुतानि सस्यान्यददुरपां निधयो मणीन् महान् ।
उपददुरुचितान् गजान् वनान्ता भुवि समये समये ववर्ष च द्यौः ॥ ६१॥

मूलम् - ६१

विश्वास-प्रस्तुतिः - ६२

न यदतिचरितं जनेषु केनाप्यपरिमितं ननु भाग्यमेतदस्याः ।
त्रिभुवनजननी कृतापराधं कमिव नियच्छतु सा कथं दयार्दा ॥ ६२॥

मूलम् - ६२

विश्वास-प्रस्तुतिः - ६३

अवनितलमवन् गुरुः किलास्याः प्रशमयति स्म नृणां परं विवादम् ।
त्रिभुवनजनताविवादशान्तिः परिणमति स्म सदैव हन्त तस्याम् ॥ ६३॥

मूलम् - ६३

विश्वास-प्रस्तुतिः - ६४

नृपकरमखिलं वितीर्य शिष्टं यदिह शिवाय निरुप्तमस्ति किञ्चित् ।
तदपि ननु हरन्ति तावकीना इति वचनेषु जहास सा जनानाम् ॥ ६४॥

मूलम् - ६४

विश्वास-प्रस्तुतिः - ६५

अहमहमिकया दिशोऽधिगन्तुं परिचलतां यशसां मिथो विमर्दात् ।
पथि पथि निभृतानि कानिचित् किं रजतहिमाद्रिमिषाद्यशांसि तस्याः ॥ ६५॥

मूलम् - ६५

विश्वास-प्रस्तुतिः - ६६

कर इति हि जहार षष्ठमंशं परमखिलं तु शिवार्पणैकबुद्ध्या ।
स्वयमुपददिरे त एव चेत् तत् कथमिव कोशसमृद्धिरस्तु नास्याः ॥ ६६॥

मूलम् - ६६

विश्वास-प्रस्तुतिः - ६७

श्रियमखिलधनाकरेषु वाणीं विशयपदेषु महानसेऽन्नपूर्णाम् ।
करितुरगपदेषु वीरलक्ष्मीं न्यधित सखीरधिकारिणीस्तदा सा ॥ ६७॥

मूलम् - ६७

विश्वास-प्रस्तुतिः - ६८

धनकनकमतङ्गजादिलक्ष्म्यो धृतवपुषः सकलाः कलाश्च तस्याम् ।
अदधत परिचारिकाधिकारं त्रिभुवनमात राज्यपालिकायाम् ॥ ६८॥

मूलम् - ६८

विश्वास-प्रस्तुतिः - ६९

अनुसमयमशेत यद्यपीयं तदपि सदैव तु जागराम्बभूव ।
परिहृतनिमिषेण पाण्ड्यकन्या तपनशशाङ्कमयेन दृग्द्वयेन ॥ ६९॥

मूलम् - ६९

विश्वास-प्रस्तुतिः - ७०

अथ नृपतिसुतां कृताभिषेकां विमतजयव्यवसायिनीं विधातुम् ।
शरदुपनिपपात शोषयन्ती पथि पथि पङ्ककळङ्कितान् प्रदेशान् ॥ ७०॥

मूलम् - ७०

विश्वास-प्रस्तुतिः - ७१

तरुगिरिमरुसागराविशेषं जगदखिलं जलरूपतां नयन्तः ।
समुपचितयशोभरा इवासन् सलिलमुचो विमलाः समन्ततोऽपि ॥ ७१॥

मूलम् - ७१

विश्वास-प्रस्तुतिः - ७२

परिमितपयसः प्रशान्तघोषाः परिगणनीयतटिन्नटीविलासाः ।
यदि सलिलमुचोऽपि ते बभूवुः किमिव हि विश्वसिमः स्थिरं जगत्याम् ॥ ७२॥

मूलम् - ७२

विश्वास-प्रस्तुतिः - ७३

अजनिषत हि येऽभिनन्दनीयाः स्तनिततटिज्जलमेघमारुताद्याः ।
शरदि तनुमतां त एव निन्द्या ननु समयानुगुणा गुणाः प्रजानाम् ॥ ७३॥

मूलम् - ७३

विश्वास-प्रस्तुतिः - ७४

शिशिरितमवनीतलं समृद्धं विपिनमपूरिषताशया जलानाम् ।
विरमति जलदेऽपि कस्य हानिः परमिह केचन चातकाः प्रनष्टाः ॥ ७४॥

मूलम् - ७४

विश्वास-प्रस्तुतिः - ७५

क्षितितलमभिपूर्य वारिपूरैः किसलयिता विरचय्य वृक्षजातीः ।
किमपि फलमनाप्य नष्टमभ्रैः फलभुगयं पुनराविरास कालः ॥ ७५॥

मूलम् - ७५

विश्वास-प्रस्तुतिः - ७६

घनतिमिरमुखादनेन मुक्ताववतरतैव यदर्कशीतभानू ।
तत इव शरकोरकापदेशाद् दिशि दिशि कीर्तिरनेहसो जजृम्भे ॥ ७६॥

मूलम् - ७६

विश्वास-प्रस्तुतिः - ७७

कथमपि परिभूय मेघबन्धं कियदिव कन्दलिते सुधामयूखे ।
अलिकलभमुखेन हर्षवार्ता व्यचलदिवोत्पलिनीकुमुद्वतीनाम् ॥ ७७॥

मूलम् - ७७

विश्वास-प्रस्तुतिः - ७८

अतिषिततमवर्तताम्वुसत्रं सलिलमुचां शरदा निवारितं तत् ।
उदभवदियमेव कीर्तिरस्याः किमिव यशोऽन्यदतिप्रसङ्गभङ्गात् ॥ ७८॥

मूलम् - ७८

विश्वास-प्रस्तुतिः - ७९

विरमति सति दुर्दिनेऽर्कचन्द्रावनुभवतामभवन्मुदस्तदास्ताम् ।
गगनमपि निरीक्ष्य निष्कलङ्क कियदिव हन्त शरीरिणोऽभ्यनन्दन् ॥ ७९॥

मूलम् - ७९

विश्वास-प्रस्तुतिः - ८०

मधुरविमलवारि मत्तभृङ्गं परिणतशालि परास्तपङ्कलेशम् ।
किसलयितवनं समोष्णशीतं क्षितितलमेव दिवोऽपि भोग्यमासीत् ॥ ८०॥

मूलम् - ८०

विश्वास-प्रस्तुतिः - ८१

कणिशकबलनोपजातगर्वाः कलनिनदोपहृतामृताः शुकौघाः ।
समजनिपत सङ्घतश्चरन्तो मदनविसारितवागुरा इवाभ्रे ॥ ८१॥

मूलम् - ८१

विश्वास-प्रस्तुतिः - ८२

प्रभवति नलिनी प्रसेदुरापो विमलतरा विललास चन्द्रिकेति ।
जहृषुरतितरां जना यदेषा विरहिजनस्य विपत्परम्परासीत् ॥ ८२॥

मूलम् - ८२

विश्वास-प्रस्तुतिः - ८३

सविधगतपचेळिमेक्षुपर्वप्रसृमरमौक्तिकपातकान्दिशीकाः ।
दिशि दिशि शुकशारिका अधावन् परि पैरिशालियवाप्रियङ्गुदेशान् ॥ ८३॥

मूलम् - ८३

विश्वास-प्रस्तुतिः - ८४

कमलवनमुपाश्रिता जरन्तः करिकटभित्तिमुपस्थिता युवानः ।
इति मधुपगणा द्विधा विभिन्ना अपि खलु कर्मकराः समं स्मरस्य ॥ ८४॥

मूलम् - ८४

विश्वास-प्रस्तुतिः - ८५

चिरपरिमुषितप्रदेशचिह्नाः समुपगताः सरसीः पुनश्च हंसाः ।
कथमपि रसवर्णगन्धभेदैर्निजानिजमम्बुजकोशमभ्यजानन् ॥ ८५॥

मूलम् - ८५

विश्वास-प्रस्तुतिः - ८६

अतिविमलमयत्नशीतमम्भः स्फुरदरविन्दमुगन्धयः समीराः ।
निरुपधिकरुणामयी च राज्ञीत्यजनि जनेषु परम्परा शुभानाम् ॥ ८६॥

मूलम् - ८६

विश्वास-प्रस्तुतिः - ८७

तत्तन्नृपालपरिपालनसम्प्रसूत-
मालिन्यमार्जनसमुज्ज्वलितां धरित्रीम् ।
भूयः स्वयं विमलयन् समयः प्रसादं
मन्ये चकाङ्क्ष मलयध्वजकन्यकायाः ॥ ८७॥

मूलम् - ८७

इति महाकविश्रीनीलकण्ठदीक्षितप्रणीते शिवलीलार्णवे सप्तमः सर्गः ।