किराताष्टकम्

[[किराताष्टकम् Source: EB]]

[

किराताष्टकम्

प्रत्यर्थि व्रातवक्षःस्थलरुधिरसुरा-
चापे सन्धाय तिष्ठन् हृदयसरसिजे

पिञ्छोत्तंसः शरण्यः पशुपतितनयो

आखेटाय वनेचरस्य गिरिजा-

त्रातुं यो भुवनं पुरा समजनि
कोदण्डः छुरिकाधरो घनरुचिः
स त्वं मामव सर्वदा रिपुगण
यो मां पीडयति प्रसह्य सततं
भित्वा तस्य रिपोरुरः छुरिकया
देव त्वत्करपङ्कजोलसितया
विद्धो मर्ममसु दुर्वचोभिरसतां
दृप्तानां द्विषतामशान्तमनसां
तावत् त्वं छुरिकाशरासनधरः
स्वामिन् देव किरातरूप शमय
हर्तुं वित्तधर्मतो मम रताः-
तेषां मर्मसु ताडयाशु विशिखै-
शास्तारं द्विषतां किरातवपुषं
पश्याम्यत्र पुरारिपुत्र शरणं
यक्षप्रेतपिशाचभूतनिवहाः
बाधान्ते नरशोणितोत्सुकधियो
चापज्यानिनदैस्त्वमीश सकलान्
गौरीशात्मज दैवतेश्वर किरा-
द्रोग्धुं ये निरतास्त्वदीयपदप-
मायाःछन्नकलेबराश्च विषदा
वश्यस्तम्भनमारणादि कुशल-
दुष्टान्संहर देवदेव शबरा-
तन्वा वा मनसा गिराऽपि सततं
त्वत्पादप्रणतस्य मे निरपरा-
सर्वान् सहेर तान् गिरीशसुत मे
त्वामेकं शबराकृते भयहरं
कृष्टो राजभटैः सदाऽपि परिभूतोअं
श्चान्यर्घोरतरैर्वि पज्जलनिधौ
हा हा किं करवै विभो शबरवेषं
वन्देऽहं परदैवतं कुरु कृपां
स्तोत्रं यः प्रजपेत् प्रशान्तकरणैर्-
स क्षिप्रं वशगान् करोति नृपती-
संहृत्यात्म विरोधिनः खलजनान्
यात्यन्ते यमदूतभीतिरहितो-
इति किराताष्टकं सम्पूर्णम् ॥

]