० रसवाहिनी

नमो तस्स भगवतो अरहतो सम्मासम्बुद्धस्स।
रसवाहिनी

पणामादिकथा

१.
सत्थुप्पसत्थचरणं सरणं जनानं,
ब्रह्मादिमोळि मणिरंसि समावहन्तं,
पङ्केरुहाभमुदुकोमलचारुवण्णं।
वन्दामि चक्‍कवरलक्खणमादधानं॥
२.
सिद्धं जिनेन चिरकालमतन्दितेन,
यं भावको समधिगच्छति खेममग्गं।
यं कप्परुक्ख रुचिदान मणिव भाति,
तं धम्ममग्ग मसमं पणमामि निच्‍चं॥
३.
सन्तिन्द्रियं सुगतसूनुवरं विसुद्धं,
यं दक्खिणेय्यमतदं सुचिपुञ्‍ञखेत्तं।
ताणेसिनं सरणमुज्झितसब्बदुक्खं,
वन्दामि सङ्घ मनघं सिरसा महग्घं॥
४.
यम्पत्तमेत्थ रतनत्तयथोमनेन,
पुञ्‍ञेन तेन दुरितं सकलं पणुज्‍ज,
वक्खामहं सुमधुरं रसवाहिनिन्तं,
भो भो सुणन्तु सुजना भिमुदावहा सा॥
५.
तत्थतत्थूपपन्‍नानि, वत्थूनि अरहा पुरे।
अभासुं दीपभासाय, ठपेसुं तं पुरातना॥
६.
महाविहारे तङ्गुत्त, वङ्कपरिवेणवासिको।
रट्ठपालोति नामेन, सीलाचार गुणाकरो॥
७.
हिताय परिवत्तेसि, पजानं पाळिभासतो।
पुनरुत्तादिदोसेहि, तमासि सब्बमाकुलं।
अनाकुलं करिस्सामि, तं सुणाथ समाहिता॥
८.
वितरागा पुरे वोचुं, यस्मा तस्मा हि भासितं।
एतमादरणीयञ्हि, साधु साधूहि सब्बदाति॥
जम्बुदीपुप्पत्ति वत्थूनि।