४ अप्पमादावह पकिण्णकनिद्देस

अप्पमादावह पकिण्णकनिद्देस
१.
संविज्‍जन्ति ध लोकस्मिं,
बहू जीवितकप्पना।
गहेत्वा पत्त मुञ्छो यो,
जीविकानं स लामको॥
२.
सुकुलाच तदुपगा, कामभोगा नपेक्खिनो।
न भयट्टा न इणट्टा, नेव आजीव कारणा॥
३.
नालंव गिहिना ब्रह्म, चरियाय अखण्डितं।
घरावासो तिसम्बाधो, पब्बज्‍जाव निरालया॥
४.
भवपङ्का पमुच्‍चाम, तिवित्तिण्णा भयानका।
पटिपत्ति यिमायाति, कत्वा तदुपगा इमे॥
५.
उत्तिट्ठे नप्पमज्‍जेय्य, धम्मं चरितं सुचरे।
धम्मचारी सुखंसेति, अस्मिंलोके परम्हिच॥
६.
स्वागता वत तेभिक्खू, पत्ता सम्बुद्धपुत्त तं।
गिहि बन्धन पुच्छिज्‍ज, सुखिता सासने रता॥
७.
कतपुञ्‍ञ विसेसाव, एते सुलद्ध दुल्‍लभा।
छट्टेत्वापि महारज्‍जं, नेदिसं लद्ध मञ्‍ञदा॥
८.
स्वागता सुगती होन्तु, मादुग्गती पमादिनो।
दुस्सीला चे गमिस्सन्ति, अपायं तिभयानकं॥
९.
गिहिभोगा परीहिन्‍नो, सामञ्‍ञत्तञ्‍च दूभतो।
परिधंसमानो पकिरेति, छवालातंव नस्सति॥
१०.
कुसो यथा दुग्गहितो, हत्थमेवा नुकन्तति।
सामञ्‍ञं दुप्परामट्ठं, निरया युप कड्ढति॥
११.
यंकिञ्‍चि सिथिलं कम्मं, संकिलिट्ठञ्‍च यंकतं।
सङ्कस्सरं ब्रह्मचरियं, नतंहोति महप्फलं॥
१२.
करियाचे करिया वेनं, दळ्हमेनं परक्‍कमे।
सिथिलोहि परिब्बजो, भिय्यो आकिरते रजं॥
१३.
इति वुत्तं मुनिन्देन, नुस्सरं अनि वत्तितो।
सदा अलिन चित्तेन, चरेय्य बुद्धसावको॥
१४.
रागं असुभचिन्ताय, दोसं मेत्ताय वारये।
मरणेन धजंमानं, सम्बुद्धे तिक्ख सद्धिको॥
१५.
असुभा कामवितक्‍कं, मेत्ता ब्यापाद तक्‍कितं।
विहिंसं करुणायेव, निवारेय्य सदासतो॥
१६.
बुद्धाणत्ति सदातीतो, मिच्छावितक्‍क पीळितो।
पापधम्मेहि संकिण्णो, सोनिच्‍चापाय गामिको॥
१७.
धोवित्वा पत्तिमलानि, पुनातिक्‍कम संवुतो।
मिच्छावितक्‍क सञ्छेदी, दूरो अपाय गामितो॥
१८.
खीणासवत्त बुद्धत्तं, निय्यानिक न्तरा यिकं।
सीहनादं चतुट्ठाने, वेसारज्‍जो जिनो नदि॥
१९.
सीलं निय्यानिकं नाम, आपत्ति अन्तरायिकं।
अन्तराय मनापज्‍ज, निय्यानेव पतिट्ठतु॥
२०.
निय्यानिकाच असुभा, सुभसञ्‍ञा न्तरायिका।
अन्तराय मनापज्‍ज, निय्यानेव पतिट्ठतु॥
२१.
नानापत्ति पकिण्णोपि, पाराजिका वसेसको।
सो मित्यत्त पणीधीहि, लज्‍जीयेव विसोधको॥
२२.
अलज्‍जीकम्म किण्णोपि,
संवेजेत्वा सुमित्तिको।
लज्‍जीयेव विसोधेन्तो,
मतकोव असोधको॥
२३.
यो पुब्बेव पमज्‍जित्वा, पच्छासो नप्पमज्‍जति।
सोमं लोकं पभासेति, अब्भामुत्तोवचन्दिमा॥
२४.
धुरंकत्वा धिपतयो, यो पुञ्‍ञेसु परक्‍कमे।
तस्स निय्यानिकं कम्मं, किंनामकं नसिज्झते॥
२५.
पच्‍चते मुनिनो भत्तं, थोकंथोकं घरेघरे।
पिण्डिकायेव जीवन्तु, मापज्‍जन्तु अनेसनं॥
२६.
धोवेय्या पत्तिमगानि, वुट्ठान देसनम्बुहि।
संवरिस्सन्ति चित्तेन, सीलं धोतस्स निम्मलं॥
२७.
बुद्धाणातिक्‍कमापत्ति , निग्गहे रागदोसके।
नत्थि सञ्‍चिच्‍च आपत्ति, लजीव सो पवुच्‍चति॥
२८.
वाणिज्‍ज कसिकादीहि, नाहारेट्ठि धसासने।
धुर द्वयंव किच्‍चं तं, नाञ्‍ञकिच्‍चेहि हापये॥
२९.
निग्गण्हेय्य सकंचित्तं, किट्ठादिं विय दुप्पसुं।
सतिमा सम्पजानोच, चरे सब्बिरियापथे॥
३०.
यथा थम्भे निबन्धेय्य, वच्छं दमं नरो इध।
बन्धेय्येवं सकंचित्तं, सतिया रम्मणे दळ्हं॥
३१.
अधिसीलाधिचित्तानं, अधिपञ्‍ञाय सिक्खनं।
भिक्खु किच्‍चत्तयं एतं, करोन्तोव सुभिक्खुको॥
३२.
पञ्‍चाट्ठ दस सीलानि, नाधिसीलं तदुत्तरि।
पातिमोक्खं अधिसीलं, पब्बता धिक मेरुव॥
३३.
पातिमोक्खं विसोधेन्तो, अप्पेव जीवितं जहे।
पञ्‍ञत्तं लोकनाथेन, नभिन्दे सीलसंवरं॥
३४.
सीलेना तिक्‍कमं थुल्‍लं, परियुट्ठं समाधिना।
पञ्‍ञाया नुसयं सण्हं, किलेसं भिक्खु भिन्दति॥
३५.
सासनस्सादि सीलंव, मज्झे तस्स समाधिव।
पञ्‍ञाव परियोसानं, कल्याणाव इमेतयो॥
३६.
महापुञ्‍ञे ठितं सीलं, समाधि अप्पना गतं।
चतुमग्ग युता पञ्‍ञा, एतं सिक्खत्तयं मतं॥
३७.
सीलनलक्खणं सीलं, दुस्सील्य धंसनं रसं।
हिरोत्तप्प पदट्ठानं, सुचि पच्‍चुपट्ठानकं॥
३८.
ससीलगुत्ति नाथोच, दुन्‍निगहो विसारदो।
धम्मट्ठीतीति पञ्‍चेते, गुणा वेनयिके मता॥
३९.
आदि कल्राण संवेदी, सीलमत्तट्ठ भिक्खवो।
उद्धं कल्याण लाभाय, अलिनो अनिवत्तिको॥
४०.
धोवित्वा पत्तिमलानि, वुट्ठान देसन म्बुहि।
सुद्धसीले ठितोयेव, एवं चिन्तेय्य पञ्‍ञवा॥
४१.
सम्पुद्धोरस पुत्ताव, बुद्धुरोजा नुस्सावना।
सम्भूता पितु दायादा, पुत्तानाम सभावतो॥
४२.
खीरं पित्वाव जीवन्ति, जातापि इध पुत्तका।
परियत्ति जिनक्खीरं, पित्वाव जिनपुत्तका॥
४३.
दायोच नाम बुद्धस्स, धम्मामिस वसाद्विधा।
मग्गञाणा दयो धम्मो, चत्तारो पच्‍चयामिसा॥
४४.
चिर मामिस दायादा, राजपूजादि गाहिनो।
दाया मिस्सग्गहं निच्छि, सद्धम्म गरुको जिनो॥
४५.
लक्ख कप्प चतुस्सङ्ख्य, कालं विचित निच्‍चितं।
धम्मदायं नविन्दम्हा, बुद्धपुत्तापि येमयं॥
४६.
बुद्धवारित दायादा, सद्धम्मदाय बाहिरा।
पुत्तापि सत्थुदासाभा, भुत्तमत्ता हि दासका॥
४७.
भद्दन्त राहुलस्सेव, दायं नोपि अदा जिनो।
नादियिम्हा पमादाय, तं दायं कुसलन्तकं॥
४८.
धम्मदायादा मेभिक्खवे तुम्हेभवथ,
माआमिस दायादा।
इति वुत्तं मुनिन्देन,
सावकेसु दयावता॥
४९.
इमाय बुद्धवाचाय, बुद्धसन्तक तं सरे।
द्विन्‍नं आमिसअ दायाद, भावस्सच निवारणं॥
५०.
रज्‍जे चण्डालपुत्ताव, सद्धम्मचक्‍क वत्तिनो।
पुत्ता होन्तापि दायेस्मिं, निरासा तिव निन्दिता॥
५१.
मिच्छाजीव समापन्‍ना, अच्‍चासा पच्‍चयामिसे।
महाजानीय सम्पत्ता, मोघकत्वा तिदुल्‍लभं॥
५२.
गिहिकामे पहायागो, परवन्तोसु लग्गितो।
गङ्गातिण्णो तळाकम्हि, निमुग्गोवा तिनिन्दितो॥
५३.
चीवरे पिण्डपातेच, पच्‍चये सयनासने।
एतेसु तण्ह माकासि, मालोकं पुनरागमि॥
५४.
इतिवुत्ता नुसारेन, पच्‍चवेक्खण सुद्धिया।
आमिसेसु हने आसं, पुत्तमंसु पमं सरं॥
५५.
सेय्यो अयोगुळो भुत्तो,
तत्तो अग्गिसिखूपमो।
यञ्‍चे भुञ्‍जेय्य दुस्सीलो,
रट्ठपिण्डं असञ्‍ञतो॥
५६.
इतिवुत्तं नुचिन्तेन्तो, वज्‍जे दुस्सील भावतो।
सीले ठितोव भुञ्‍जेय्य, मादित्त गुळकं गिलि॥
५७.
अन्‍नान मथो पानानं,
खादनीयान मथोपि वत्थानं।
लद्धान सन्‍निधिं करिया,
नच परित्तसे तानि अलभमानो॥
५८.
अञ्‍ञाहि लाभुपनिसा, अञ्‍ञा निब्बान गामिनी।
सक्‍कारं नाभिनन्देय्य, विवेक मनुब्रूहये॥
५९.
अकत्वा आमिसे आसं,
सद्धम्मेयेव आसिको।
अप्पमत्तो समारद्धो,
धम्मदायं लभिस्सति॥
६०.
परियत्तिं विना सेय्यं, नलभन्ति बुधाअपि।
सेय्यत्थिकोव सिक्खेय्य, नेव पूजादि कारणा॥
६१.
भवनिस्सरणत्थंव , सिक्खे ना लग्गदूपमो।
तथूपमाय सिक्खन्तो, अपायेसु पतिस्सति॥
६२.
सिक्खितेन अमानत्थं, नसाधु मानथद्धिको।
मुदुभावाय सिक्खित्वा, दमेन्तो मुदुको भवे॥
६३.
रागं दोसं धजंमानं, सिक्खन्तोपि विवज्‍जये।
दहरापि हि मिय्यन्ति, नत्थि वस्सग्गतो मतं॥
६४.
सद्धंतिक्खेय्य बुद्धेन, रागं असुभ चिन्तया।
मरणेन धजंमानं, दोसं मेत्ताय वारये॥
६५.
एतेहि चतुरक्खेहि, गन्थं सिक्खेय्य सं वुतो।
सिक्खन्तस्सेहि रक्खेहि, नकोचि संकिलेसिको॥
६६.
बुद्धवाचम्पि सज्झाय, एतेपि मनसीकर।
वुत्तो धम्मविहारीति, एदिसो सासने वरो॥
६७.
गरून मुपदेसेन,
चतुरक्खो सुसीलवा।
अप्पस्सुतोपि पासंसो,
भिय्योयेव बहुस्सुतो॥
६८.
सातं सेवक्खणेवप्पं, तंहेत्वा नन्तादुक्खन्ति।
धीरो आसं हने कामे, खुरधारमधूपमे॥
६९.
योध कामे सुखंमञ्‍ञि,
न सो दुक्खा विमुच्‍चति।
माताहि ब्यग्घ मन्वेन्तो,
वछो मुत्तो कथंभया॥
७०.
तिरच्छा पेत लद्धब्बे, नासं कामसुखे करे।
भायितब्ब सुखं तञ्हि, तस्मिं लग्गा महातपा॥
७१.
लद्धा कामसुखं बाला, पमोदन्ति नपण्डिता।
पसुपक्खीभि लद्धब्बं, अनन्तदुक्ख कारणं॥
७२.
लद्धा धम्मरतिंविञ्‍ञू, मोदन्ति न अपण्डिता।
अनोम सत्त परिभोगं, भगनिस्सरणावहं॥
७३.
हीनकम्मं पटिच्छन्‍नं, कामस्सादं नपत्थये।
धम्मे पीतिञ्‍च पामोज्‍जं, पत्थेय्य साधुसम्पतो॥
७४.
परिग्गण्हन्ति येकामे, हिं सन्तिते तदत्थिका।
परिच्‍चत्तं न हिं सन्ति, मुत्तं वण्णेन्ति साधवो॥
७५.
निच्‍चुपक्‍कम्म पुट्ठोपि, कायो वेरीवसा नुगो।
अचिरंयेव भूसायी, युत्तोव त मुपेक्खितुं॥
७६.
रक्खितोपि अगुत्तोव, कायो भयमुखे ठितो।
तस्मा काय मुपेक्खित्वा, चरेधम्म मछम्भितो॥
७७.
पुट्ठो पुट्ठोपि यंकायो, भुवि रोगासयीसयी।
कतंकतं मुधातो न, तदत्थं दुच्‍चरे चरे॥
७८.
पापं करोति योबालो,
पुट्ठुं कायं तिदुब्भरं।
भूम्यं कायं ठपेत्वान,
अनाथो सो अपायिको॥
७९.
वेरीवसा नुगं कायं,
बालो पोसेति दुच्‍चरो।
पोसेन्तो निरये पक्‍को,
कायो भूम्यं विकारगू॥
८०.
पापं माकर कायत्थं, कायो वेरी वसानुगो।
भूम्यं सेस्सति वेकारी, पापिको निरयं गतो॥
८१.
अमय्हं मय्हसञ्‍ञाय,
कायं रोगवसानुगं।
पोसं पत्तो महाजानिं,
नोकासो धम्म मिक्खितुं॥
८२.
कायापेक्खाय नोकासो,
धम्मं दट्ठुं रहोगतो।
उपेक्खायेव ओकासो,
दुक्खिता म्ह अपेक्खया॥
८३.
चित्त संसोधका पक्‍का, कायसंसोधका नवा।
सोधे चित्तंव पक्‍कत्थं, नकायं भवभीरुको॥
८४.
चित्तसङ्खरणं साधु, तं सङ्खतं पभस्सरं।
नसाधु कायसङ्खारो, सङ्खतोप्यसुभोव सो॥
८५.
सभाव मलिनं कायं, निम्मलाय कथं करे।
आगन्तुमलिनं चित्तं, सक्‍का कातुं सुनिम्मलं॥
८६.
आधिब्याधि परोताय, अज्‍जस्वेवा विनासिना।
कोहिनाम सरीराय, धम्मापेतं समाचरे॥
८७.
सभावजेगुच्छं कायं, सोभेतुंनेवसक्‍कुणे।
चित्तं वा लङ्कतं सोभं, सीलादि गन्धवासितं॥
८८.
सचे भायथ दुक्खस्स, सचे वो दुक्ख मप्पियं।
माकत्थ पापकं कम्मं, आविवा यदिवा रहो॥
८९.
किलेसा गन्तुमलंचित्तं, पभस्सर सभाविकं।
तदागन्तुमलं धोव, चित्तं धोते पभस्सरं॥
९०.
किलेसा गन्तुमलंचित्तं, उपक्‍कमेन सोधये।
सुविसुद्ध मनायेव, उत्तरिंसु भवण्णवा॥
९१.
काये मलमुपेक्खाय, चित्ते मलंव धोवतु।
चित्ते हि निम्मलेसन्तो, पूतिकायोपि पूजितो॥
९२.
कायरोगं तितिक्खाय, चित्तरोगं चिकिच्छतु।
सुखितो कायरोगीपि, चित्ते निरामये सति॥
९३.
कायरोगे बहू वेज्‍जा, बुद्धुत्तिव मनोगदे।
इधापि कायिको सन्तो, अनन्ताव मनोरुजा॥
९४.
सीसदड्ढ मुपेक्खाय, निब्बातु रागपावकं।
खिप्पं असुभ सञ्‍ञाय, निच्‍चदड्ढं भवेभवे॥
९५.
सुभाय उट्ठितं रागं, असुभाय निवारये।
सोरागो सादितं जन्तुं, चत्वापायं नयिस्सति॥
९६.
पण्डितानं मलं मानो, सोत्तुक्‍कंसेन पाकटो।
माखो अत्तान मुक्‍कंसे, माविभावे सकंमलं॥
९७.
गुणं पटिच्‍च गुणीनं, अहंमानो समुट्ठहे।
मरणं अनुचिन्ताय, धजंमानं निपातय॥
९८.
एको कायविवेकेसी, कत्वा किलेसनिग्गहं।
वसे चित्तविवेकेसी, उभो पधि विवेकादा॥
९९.
अदिट्ठे असुते ठाने, वसेय्य मोचनत्थिको।
अस्सादंहि निवारेतुं, दिट्ठे सुते तिदुक्‍करं॥
१००.
अदिट्ठे असुते रञ्‍ञे, वसेय्यि न्द्रियगोपको।
वारेतुं विसयाकिण्णे, चक्खुसोतं तिदुक्‍करं॥
१०१.
रागं असति उप्पन्‍नं, सन्ताभुजेन वारये।
बाहिरे राग मुप्पन्‍नं, अन्तो असुभचिन्तया॥
१०२.
रागं छिन्दाति बुद्धाणं, सरं भिक्खु रहोगतो।
पस्सं कायेध जेगुच्छं, लभेय्या सिट्ठमोचनं॥
१०३.
कायं असुभतोपस्स, कल्‍लकालेव दस्सनं।
मोघं कालं नखीयेय्य, भवेय्युंस्वेपिआतुरा॥
१०४.
कायं जेगुच्छतोपस्स, बाल्यन्तो पच्‍चवेक्खिय।
आदो किञ्‍चि जिगुच्छाय, जिगुच्छेय्यायतिं भुसं॥
१०५.
कायादिनव मिक्खेय्य, दानि किञ्‍चिपि दस्सनं।
आयतिं मग्गलाभाय, भवेय्य उपनिस्स यो॥
१०६.
इत्थीन मङ्गमङ्गानि, नपस्सेय्य नचिन्तये।
तदासा उभतो भट्ठा, सुगत्या सासनापिच॥
१०७.
इत्थिरूप सराकड्ढा, भट्ठा बहूव सासना।
इहापि दुक्खिता हुत्वा, ते पेच्‍च अतिदुक्खिनो॥
१०८.
पुंमनो परियादाय, इत्थिरूपसरा ठिता।
तस्सम मञ्‍ञ मेकम्पि, नविज्‍जतेव सब्बधि॥
१०९.
सल्‍लपे असिहत्थेन, पिसाचेनापि सल्‍लपे।
आसदे आसिविसेपि, अग्गिक्खन्धेपि आसदे।
नत्वेव मातुगामेन, एकेकाय सुपेसलो॥
११०.
कामं असुभचिन्ताय, ब्यापादं स्नेहचेतसा।
विहिंसं करुणायेहि, वितक्‍कग्गी तयोसमे॥
१११.
असमेत वितक्‍कग्गी, थुसरासिम्हि खाणुव।
अथिरा सासने तापी, तेपच्छाअतितापिनो॥
११२.
असुभा पगमे लोका, तं मेत्तायुपसङ्कमे।
सुभाविताहि एताहि, जहेलोके पियापियं॥
११३.
गतट्ठितादो उप्पन्‍ने, वितक्‍कग्गी तयो समे।
आतापी पहितत्तोति, एवंभूतो पवुच्‍चति॥
११४.
विवादप्पत्तो दुतीयो, केनेको विवदिस्सति।
तस्सते सग्गकामस्स, एकत्त मुपरोचितं॥
११५.
सिनिहप्पत्तो दुतीयो, कमेका सिनिहिस्सति।
तस्सते मोक्खकामस्स, एकत्त मुपरोचितं॥
११६.
पुरतो पच्छतोवापि, अपरो चे नविज्‍जति।
तस्सेव फासु भवति, एकस्स वसतो वने॥
११७.
सुखञ्‍च काम मयिकं, दुक्खञ्‍च पविवेकिकं।
पविवेकं दुक्खं सेय्यो, यञ्‍चे काममयं सुखं॥
११८.
योच वस्ससतं जीवे, अपस्सं उदयब्बयं।
एकाहं जीवितं सेय्यो, पस्सतो उदयब्बयं॥
११९.
सुञ्‍ञागारं पविट्ठस्स, सन्तचित्तस्स भिक्खुनो।
अमानुस्सी रति होति, सम्माधम्मं विपस्सतो॥
१२०.
यतोयतो सम्मसति, खन्धानं उदयब्बयं।
लभति पीतिपामोज्‍जं, अमतं तं विजानतं॥
१२१.
इच्‍चुत्तं धम्मपामोज्‍जं, विवेकजं रसाधिकं।
इच्छन्तो सीलवा भिक्खु, अनिवत्तित वीरियो॥
१२२.
वना वासे वसित्वान, अप्पिच्छादिगुणावहो।
पलि बोधे समुच्छिज्‍ज, भावेय्येवंरहोगतो॥
१२३.
काये जेगुच्छपुञ्‍जानि, रूपं रुप्पनभावतो।
तस्सिता वेदना सञ्‍ञा, सङ्खाराच ततोपरे॥
१२४.
विञ्‍ञाणञ्‍च इमेपञ्‍च, खन्धा रासत्थतो मता।
तेचानिच्‍च दुक्खा नत्ता, उपादा वयधम्मिनो॥
१२५.
फेणपिण्डू पमं रूपं, वेदना पुप्फुळूपमा।
मरीचिकूपमा सञ्‍ञा, सङ्खारा कदलूपमा॥
१२६.
मायूपमन्ति विञ्‍ञाणं, दस्सिते सब्ब दस्सिना।
उपमाहि समस्से य्य, पञ्‍चक्खन्धे असारके॥
१२७.
याव ब्याति निम्मिस्सति,
कोटिलक्खातहिंखणे।
खन्धा भिज्‍जन्ति हुत्वान,
अनिच्‍चानाम ते ततो॥
१२८.
भय पीळिततो दुक्खा, अनत्ता अविधेय्यतो।
खन्धाव होन्ति भिज्‍जन्ति, अञ्‍ञो कोचि नलब्भति॥
१२९.
खन्धा निच्‍चा खयट्ठेन, भयट्ठेन दुखाचते।
अनत्ता सारकट्ठेन, इति पस्से पुनप्पुनं॥
१३०.
भाणूदये कयं एन्ति, हेमन्ते पतितुस्सवा।
रागा मानाच सब्बेवं, सत्या निच्‍चानुपस्सने॥
१३१.
सीहनादं वनेसुत्वा, संवेजेन्ति ससोतका।
वेहप्फलापि लोकेवं, जिनेरित तिलक्खणं॥
१३२.
वेदनादीनि नामानि, नामरूपद्वयंव ते।
तण्हाविज्‍जाच कम्मादि, नामरूपस्स पच्‍चया॥
१३३.
नामरूपं परिग्गय्ह, ततो तस्सच पच्‍चयं।
हुत्वा अभावतो निच्‍चा, उदयब्बय पीळना॥
१३४.
दुक्खा अवसवत्तित्ता, अनत्तातितिलक्खणं।
आरोपेत्वाव सङ्खारे, सम्मसन्तो पुनप्पुनं॥
१३५.
पापुणेय्या नुपुब्बेन,
सब्बसंयोजन क्खयं।
तम्पत्तो अरहा भिक्खु,
भवतिण्णो सुनिब्बुतो॥
१३६.
नतुम्हं भिक्खवे रूपं, तं जहेथाति वुत्ततो।
मेमेतन्ति उपादानं, पञ्‍चक्खन्धे विनासये॥
१३७.
पुत्ता मत्थि धना मत्थि, इति बालो विहञ्‍ञति।
अत्तापि अत्तनो नत्थि, कुतोपुत्तोकुतोधनं॥
१३८.
इच्‍चुत्त मनुचिन्ताय, अत्ताति अत्थिमेतिवा।
सञ्‍ञं नासेय्य खन्धाव, अत्थीति आभुजे बुधो॥
१३९.
खन्धनास मनाभुज्‍ज, मतो मे पुत्तको इति।
सोचन्ति परिदेवन्ति पुत्तोनत्थि नसोमतो॥
१४०.
भिज्‍जमानेसु खन्धेसु, अत्तसञ्‍ञी अनत्तेसु।
नादिकाल विपरिता, महाजानीयतं गता॥
१४१.
भिज्‍जमानेसु खन्धेसु, लग्गा रत्ता ममायिता।
नारीपुमादि सञ्‍ञाय, विपरेता अनादिके॥
१४२.
नादिकाल विपरितो, अत्तसञ्‍ञी अनत्तनि।
भिज्‍जमानेसु खन्धेसु, जह त्ताति ममायनं॥
१४३.
अभिण्हुप्पत्तियायेव, भिज्‍जमानो नञ्‍ञयति।
अनिच्‍चलक्खणं छन्‍नं, तं चिन्तेय्य सुपञ्‍ञवा॥
१४४.
असन्तेयेव लग्गन्ता, नमुच्‍चन्ति भवत्तया।
नत्थि सन्तेसु लग्गन्ता, रूपक्खन्धा दिके स्विध॥
१४५.
तण्हा गिज्झति मेतन्ति, मानो अहन्ति मञ्‍ञति।
दिट्ठि गण्हाति अत्ताति, एते पपञ्‍चका तयो॥
१४६.
ममे त मह मत्ताति, पपञ्‍चानं वसानुगो।
गण्हन्तो भव पङ्कम्हि, निम्मुग्गोव भयानके॥
१४७.
नमे नाहं नअत्ताति, एतेहि विवदं करे।
विवदन्ताव मुच्‍चन्ति, भवपङ्का भयानका॥
१४८.
नमे नाहं नअत्ताति, दट्ठब्बन्ति जिनेरितं।
तथेव सब्बदा मञ्‍ञे, मा पपञ्‍च वसानुगो॥
१४९.
लोको विवदि बुद्धेन, नलोकेन कदाचिसो।
अनत्ताति जिनुद्दिट्ठं, लोको अत्ताति मञ्‍ञति॥
१५०.
मो लोकेन समो होतु,
तस्समो किंतदुत्तरे।
अन्धिभूतो अयंलोको,
सम्बुद्धस्स विरोधिको॥
१५१.
सम्बुद्धस्स वसं न्वेतु, सन्झादि भयतज्‍जितो।
तब्बसंयेव अन्वेन्तो, भवतिण्णो भविस्सति॥
१५२.
अनत्ताति गिरा सच्‍चा, अत्ताति वचनं मुसा।
मुसाय विवदे लोको, बुद्धेन सच्‍च वादिना॥
१५३.
तुरङ्गवजगामम्हा, पुरिमे चमक्य कानने।
वसता अग्गधम्मेन, थेरेन रचितो अयं॥
१५४.
अरिमत्तेय्य बुद्धस्स,
धम्म स्सुतक्खणे भवे।
खीणासवो महापञ्‍ञो,
पुञ्‍ञेन तेन सावकोति॥