६. छप्पच्चयविभाग-छट्ठपरिच्छेद
पत्थारनय
१२९.
पत्थारे सब्बगे पादे, पुब्बगा’धो ल्प’रे समा।
पुब्बे गरु ते च मिमे, कत्तब्बा याव सब्बला॥
नट्ठनय
१३०.
नट्ठस्स यो भवेय्य’ङ्को, तस्मिं लो’द्धिकते समे।
विसमे त्वे’कसहिते, भवेय्य’द्धिकते गरु॥
उद्दिट्ठनय
१३१.
एका’दिनुक्कमेन’ङ्के, पुब्बाधो द्विगुणे लिखे।
मिस्सकेहि लहुट्ठेहि, से’केहु’द्दिट्ठकं भवे॥
सब्बगलक्रियनय
१३२.
वुत्त’क्खर समा सङ्ख्या, लिक्ख्य सेको’परू’परि।
एकेकहीन मेकादि, नु’ट्ठाने सब्बगादिकं॥
वुत्तसङ्ख्यानय
१३३.
गरुक्रिया’ङ्क सन्दोहे, भवे सङ्ख्या विमिस्सिते।
उद्दिट्ठ’ङ्क समाहारो, से’को वे’मं समा’नये॥
वुत्तअद्धानय
१३४.
सङ्ख्येव द्विगुणे’कूना, वित्थारा’यामसम्भवा।
वुत्तस्स’द्ध’न्तरानञ्च, गरुलानञ्च अङ्गुलं॥
इति वुत्तोदये छन्दसि छप्पच्चयविभागो नाम
छट्ठो परिच्छेदो।
निगमन
१३५.
सेल’न्तरा’यतन वासिक सील’त्थेर,
पादो गरु ग्गुणगरु ज्जयतं ममे’सो।
यस्स प्पभाव’मवलम्ब मये’दिसोपि,
सम्पादितो’भिमत सिद्धिकरो परत्थो॥
१३६.
परत्थ सम्पादनतो, पुञ्ञेना’धिगतेन’हं।
परत्थ सम्पादनको, भवेय्यं जाति जातियं॥
१३७.
अवलोकित मत्तेन, यथा छप्पच्चया मया।
साधिता साधयन्ते’व, मिच्छितत्थम्पि पाणिनोति॥
इति सङ्घरक्खितमहासामित्थेरेन विरचितम्
वुत्तोदयप्पकरणं परिनिट्ठितं।