सट्ठिम परिच्छेद
कुमारोदयो
१.
रोहणे निवसित्था’व, जयबाहुमहीपति।
मित्ताव्हा राजिनी चेव, तदा कालमकंसु ते॥
२.
सिरीवल्लभजाया’थ, जनेसि सुगला दुवे।
माणभरणकं पुत्तं, पुत्तिं लीलावतिम्पि च॥
३.
माणाभरणभूपाल-देवी’पि रतनावली।
मित्तं पभावतिञ्चापि, अलभी धीतरो दुवे॥
४.
पस्सन्तस्स उभो तायो, धीतरो वीरबाहुनो।
तदा महादिपादस्स, एवं आसि वितक्कितं॥
५.
लोकाभिसम्मते सब्ब-भूपालन्वयमुद्धनि।
विसुद्धे सोमवंसम्हि, अभिजाता मयं पन॥
६.
पिहनीयतराकारा, सब्बसत्तिसमुन्नता।
नानाविज्जासु निपुणा, हत्थिअस्सादिसुक्खमा॥
७.
तथा पेकाकिना वे’ते, तयो विक्कमबाहुना।
पराजयं परिभवं, पापिता बहुसो रणे॥
८.
सूनुनो सुसमत्थस्स, विसोधेतु मिमं मलं।
न दिस्सते पातुभावो, अहो नो अप्पपुञ्ञता॥
९.
जनवादकिलिट्ठेन , राजत्तेनापि किं मम।
इदानि विसयासङ्गं, हित्वा कल्याणकम्मसु॥
१०.
अप्पमत्तस्स सततं, नेतब्बा वासरा’इति।
निय्यातेत्वा अमच्चानं, सब्बं रज्जविचारणं॥
११.
तहिं सत्त’ट्ठमासञ्हि, वसं रत्तियमेकदा।
देवराजघरेसेय्यं, कप्पेसि सीलसंयतो॥
१२.
ततो पच्चूसकालम्हि, देवपुत्तं महिद्धिकं।
विचित्तवत्थाभरणं, गन्धमालाविभूसितं॥
१३.
उळारतररूपेन, देहोभासेन अत्तनो।
ओभासेन्तं असेसा’सा, सूरियञ्च न भुग्गतं॥
१४.
वदन्तं सुपिने एवं, अदक्खि दरणीपति।
पसीदस्सु महाभाग, पितोभव महिपति॥
१५.
धञ्ञलक्खणसम्पन्नो, इच्छितत्थस्ससाधको।
विनीतो लोककुहर-ब्यापितेजो परक्कमो॥
१६.
आणबलयसोकित्ति-भासुरो सग्गुणाकरो।
लोकसासनसंवुद्धि-करो पुत्तवरो तव॥
१७.
लब्भीस्सते महाराज, न चिरस्सेव सम्पति।
पुत्तदाराधिवुत्थं तं, पुरं खिप्पं पयाहीति॥
१८.
पबुज्झित्वान सञ्जात-पीतिवेगोथ रत्तिया।
विभाताय ततोपोङ्ख-गामं गञ्छिनरुत्तमो॥
१९.
यथा दिट्ठप्पकारन्तं, कथेसि सुपिनं सुभं।
महेसी पमुखानं सो, अमच्चानं महीपति॥
२०.
सद्धिं महेसिया तत्थ, पत्थेन्तो पुत्तमुत्तमं।
चिन्तोन्तो दानसीलादिं, सुभं नानप्पकारकं॥
२१.
अथेकदिवसंकाले, पच्चूसे सुपिने पन।
सब्बलक्खणसम्पन्नं, सब्बसेतं मनोहरं॥
२२.
दन्तीपोतवरं दन्तं, कण्णे गणियपेमतो।
पविसन्तमिवत्तानं, सेय्यागब्भं महेसिया॥
२३.
सम्पस्सिय पबुज्झित्वा, उट्ठाय सयनावरा।
सञ्जातपीतिपामोज्ज-वेगपीणितमानसो॥
२४.
तायं वेलायमेदासु-सेय्यागब्भं महेसिया।
पविस्ससुपिनं तस्सा, यथादिट्ठं पकासयी॥
२५.
अहम्पि तादिसं हत्थि-पोतकं सयनं मम।
पदक्खिणं करित्वान, ठितं सोण्डे समादिय॥
२६.
आकड्ढित्वान सयनं, समारोपिय पेमतो।
आलिङ्गिं सुपिनम्हीति, देवी चापि तमब्रवी॥
२७.
उभो ते अञ्ञमञ्ञस्स, दिट्ठमेवं पकासिय।
उट्ठापेसुं पहट्ठाव, वीतनिद्दारुणं तदा॥
२८.
ततो पातो उपट्ठातु, मुपयातं पुरोहितं।
नेमित्तके च पुच्छिंसु, सुनित्वा ते पमोदिता॥
२९.
न चिरस्सेव पुत्तस्स, धञ्ञलक्खणसालिनो।
उप्पत्तिया अवस्सं’व, भवंतब्बन्ति कित्तयुं॥
३०.
तं सुणित्वा अमच्चा च, तथा नगरवासिनो।
अविन्दिंसु जनिन्दो च, सब्बेपीति महुस्सवं॥
३१.
ततो पट्ठाय सोत्थानं, पत्थयं पत्थिवोभुसं।
भिक्खुसङ्घेन बहुसो, भणापेसि परित्तकं॥
३२.
मणिमुत्तादिकं चित्तं, महग्घमनुवासरं।
परिच्चजि दानमुखे, याचकानमनेकसो॥
३३.
पुरोहितादिविप्पेहि, वेदवेदङ्गविञ्ञूहि।
वत्तापेसि च होमादि-विधानं सोत्थि सम्मतं॥
३४.
सुविनट्ठे विहारे च, धातुगब्भे च वापियो।
जिण्णा च पटिसङ्खत्तुं, योजयी राजकप्पिके॥
३५.
दिनं नयन्ते कल्याण-कम्मेने’वं नरिस्सरे।
न चिरं सण्ठहि गब्भ-वरो कुच्छिम्हि देविया॥
३६.
ततोवगम्म तं हट्ठ-पहट्ठो सो नरिस्सरो।
महन्तं देविया गब्भ-परिहारमदापयि॥
३७.
परिपक्कगब्भा देवी, कमेन जनयीसुकं।
समये भद्दनक्खत्त-मुहुत्तेनभिलक्खिते॥
३८.
सुप्पसन्ना असेसा च, दिसायो तंखणे अहु।
समीरणे च वासिंसु, सुगन्धिमुदुसीतला॥
३९.
दन्तीनं कोञ्चनादेन, हयानं हेसितेन च।
राजङ्गणं तदाजातं, महाकोलाहला कूलं॥
४०.
अच्छेरातिसये एवं, पातुभूते अनेकधा।
दिस्वा तं विम्हयप्पत्तो, माणभरणभूपति॥
४१.
सुत्वा निजस्स पुत्तस्स, तदा सञ्जातसासनं।
अमतेनाभिसित्तोव, पीतिपुण्णमनोरथो॥
४२.
मोचापेत्वा तदा कारा-घरे बद्धे बहूजने।
दानं उळारं समण-ब्राह्मणानं पदापयि॥
४३.
अमच्चपमुखा चापि, जनापुरनिवासिनो।
कदलीतोरणादीहि, राजधानी मनेकधा॥
४४.
अलङ्करित्वा सकलं, सुमण्डितपसाधिता।
छणं महन्तं वत्तेसुं, कतिपाहं मनोरमं॥
४५.
वेदे वुत्तविधानेन, जातकम्मादिकं विधिं।
सब्बं समापयित्वान, कुमारस्सा’वनीपति॥
४६.
पुरोहितादयो विप्पे, ततो लक्खणपाठके।
आणापेत्वान सक्कार-सम्मानविधिपुब्बकं॥
४७.
नियोजेसि कुमारस्स, लक्खणानं पटिग्गहे।
साधकं सकलं तस्स, यत्थपादादिलक्खणं॥
४८.
उपधारिय महामच्च-गणमज्झगतस्स ते।
राजिनो देविया चापि, पकासेसुं पमोदिता॥
४९.
लङ्कादीपं ठपेत्वान, जम्बुदीपतलम्पि च।
एकच्छत्तङ्कितं कत्वा-नुभोत्तुं निपुणो इति॥
५०.
ते सन्तप्पिय भोगेहि, भिय्यो पुच्छित्थ सादरं।
सन्दिस्समानं यंकिञ्चि, अरिट्ठं अत्थि नत्थी’ति॥
५१.
दीघायुको कुमारो’यं, किञ्चि पञ्ञायते वत।
जनकारिट्ठयोगो’ति, ते महीपतिनो’ब्रवुं॥
५२.
तस्सारिजनसम्मद्दि-पतापभुजयो गतो।
सो परक्कमबाहू’ति, अन्वत्थनाममग्गही॥
५३.
कण्णवे धमहञ्चेव, अन्नुपासनमङ्गलं।
कारापिय विधानञ्ञू, यथाविधिमसेसतो॥
५४.
रञ्ञो विक्कमबाहुस्स, सपुत्तुप्पत्तिसासनं।
वत्तुं सदूते पेसेसि, पुलत्थिनगरं तदा॥
५५.
तेहिसो भागिनेय्यस्स, महाभागत्तनम्पि च।
जनकारिट्ठयोगञ्च, सुत्वा विक्कमबाहुसो॥
५६.
धञ्ञं विजयराजादि-राजमालाय नायकं।
मणिंव भासुरं मय्हं, भागिनेय्यं जनेसिसो॥
५७.
हानि याकाचिसततं, यथा तस्स न हेस्सति।
तथा ममन्तिकेयेव, कुमारो एत्थ वड्ढतं॥
५८.
अलद्धं लभितुं लाभं, लद्धञ्च परिरक्खितुं।
सब्बथा न समत्थोयं, पुत्तो गजबाहु मम॥
५९.
सूरभावादियुत्तो’पि, महिन्दव्हपरोसुतो।
निहीनो मातुगोत्तेन, न रज्जस्स रहो मम॥
६०.
ठितस्स विक्कजातेन, नेकसो सञ्चितेन मे।
रज्जस्स भागिनेय्यो’व, कामं भागी भविस्सति॥
६१.
इतिपेसेसि दूते सो, आनेतुं तं कुमारकं।
कुमारा भरणं दत्वा, सेसं सारञ्चुपायनं॥
६२.
सब्बं दूतमुखा सुत्वा, वीरबाहु महीपति।
तस्सेतं वचनं युत्तं, वुत्तं मेहित बुद्धिया॥
६३.
तथापि च निजारिट्ठ-पटिकारत्थमीदिसं।
ओरसं पुत्तरतनं, पेसेतुं ना’नुरूपकं॥
६४.
किञ्च तत्थ कुमारम्हि, नीते विक्कम बाहुनो।
पक्खो लद्धमहावाह-बलो विय हुतासनो॥
६५.
अच्चुन्नतेन महता, तेजसा सञ्जलिस्सति।
हानिरेव वतम्हाकं, महती हेस्सते भुसं॥
६६.
इति हत्थे गतानं सो, दूतानं थनयं सकं।
अपेसेत्वा विसज्जेसि, पसादिय मनेन सो॥
६७.
सपुत्तदारेहि समग्गवासं,
नरादिनाथो निवसं तहिंसो।
तिब्बेन फुट्ठो महतागदेन,
रज्जेन सद्धिं विजहित्थ देसं॥
सुजनप्पसादसंवे गत्थाय कते महावंसे
कुमारोदयो नाम
सट्ठिमो परिच्छेदो।