५१ द्विपञ्‍ञासतिम परिच्छेद

द्विपञ्‍ञासतिम परिच्छेद

तिराजकोनाम

१.
ततो लङ्काभिसेकं सो, पत्वा सेनो कमागतं।
महिन्दस्सादिपादस्स, युवराजपदं अदा॥
२.
पञ्‍ञो महाकवी ब्यत्तो, मज्झत्तो मित्तसत्तुसु।
युत्तो दयाय मेत्ताय, राजा सो सब्बदा अहु॥
३.
कालं देवो’नतिक्‍कम्म, सम्मा धाराभिवस्सति।
रट्ठे तस्मिं वसन्ता’सुं, सुखिता निब्भया सदा॥
४.
सुत्तन्तं लोहपासादे, निसिन्‍नो वण्णयी तदा।
निकायत्तयवासीहि, राजा सो परिवारितो॥
५.
दाठधातुकरण्डं सो, नानारतनभूसितं।
अका चतुविहारेसु, धातुपूजा च’नेकधा॥
६.
परिवेणं सित्थगामं, कारेत्वा वुत्थमत्तना।
लोकं पुत्तंव पालेत्वा, तिवस्सेन दिवङ्गतो॥
७.
युवराजा महिन्दो सो, राजासि तदनन्तरं।
महापुञ्‍ञो महातेजो, महासेनो महायसो॥
८.
एकच्छत्तं अका लङ्कं, घातेत्वा चोरुपद्दवं।
अकंसु तमुपट्ठानं, निच्‍चमण्डलनायकं॥
९.
विज्‍जमानेपि लङ्कायं, खत्तियानं नराधिपो।
कालिङ्गचक्‍कवत्तिस्स, वंसे जातं कुमारिकं॥
१०.
आणापेत्वान तं अग्ग-महेसिं अत्तनो अका।
तस्सा पुत्ता दुवे जाता, धीता एका मनोरमा॥
११.
आदिपादे अका पुत्ते, धीतरं चोपराजिनिं।
इति सीहळवंसञ्‍च, पट्ठपेसि सभूपति॥
१२.
बलकायं इमं देसं, मद्दनत्थाय वल्‍लभो।
पेसेसि नागदीपं सो, सुत्वा तं भूपति इध॥
१३.
बलं दत्वान सेनव्ह-राजसेनापतिं तदा।
वल्‍लभस्स बलेने’स, युज्झितुं तत्थ पेसयि॥
१४.
गन्त्वा सेनापती तत्थ, बलेने’तस्स राजिनो।
युज्झित्वा तं विनासेत्वा, गण्हि सो युद्धमण्डले॥
१५.
असक्‍केन्तो इमं जेतुं, राजा नं वल्‍लभादयो।
राजानो मित्तसम्बन्धं, लंकिन्देन अकंसु ते॥
१६.
इच्छेवं राजिनो तेजो, जम्बुदीपमवत्थरि।
पत्थरित्वान लंकायं, उल्‍लङ्घित्वान सागरं॥
१७.
सद्धम्मं कथायन्तानं, कत्वा सम्मा न मुत्तमं।
धम्मं सुत्वान सो राजा, पसन्‍नो बुद्धसासने॥
१८.
राजा सो सन्‍निपातेत्वा, पंसुकूलिकभिक्खवो।
याचित्वा अत्तनो गेहं, आणापेत्वान साधुकं॥
१९.
आसनं पञ्‍ञपेत्वान, निसीदापिय भोजनं।
दापेसि विपुलं सुद्धं, सदा एकदिने विय॥
२०.
अनेकब्यञ्‍जनं राजा-रञ्‍ञकानं तपस्सिनं।
पेसेसि भोजनं सुद्धं, महग्घं विपुलं सदा॥
२१.
वेज्‍जेव पेसयित्वान, विलानानं तपस्सिनं।
सन्तिकं सो दयावासो, तिकिच्छापेसि निच्‍चसो॥
२२.
गुळानि घनपाकानि, लसुणानं रसानि च।
तम्बुलमुखवासञ्‍च, पच्छभत्ते अदा सदा॥
२३.
पत्तेसु पूरयित्वान, लसुणं मरिचम्पि च।
पिप्फलिसङ्गीवेरानि, गुळानि तिफलानि च॥
२४.
घतं तेलं मधुञ्‍चाय, पापुरत्थरणानि च।
पंसुकूलिकभिक्खूनं, पच्‍चेकं सब्बदा अदा॥
२५.
चीवरादीनि सब्बानि, परिक्खारानि भूपति।
कारापेत्वान दापेसि, भिक्खूनं पंसुकुलिनं॥
२६.
राजा महाविहारस्मिं, एकेकस्स हि भिक्खुनो।
पच्‍चेकं नववत्थानि, चीवरत्थाय दापयि॥
२७.
निकायत्तयवासीनं, भिक्खूनं लाभवासिनं।
तुलाभारमदा द्वीसु, वारेसु समहीपति॥
२८.
राजा सो नागतेभोगं,
राजानो सङ्घभोगतो।
न गण्हन्तूनि पासाणे,
लिखापेत्वा निधापयि॥
२९.
कथापेत्वान बुद्धस्स, सरणानि गुणेनव।
अनाथेहि च तेसञ्‍च, भत्तवत्थानि दापयि॥
३०.
दानसालं करित्वान, हत्थिसालकभूमियं।
याचकानं अदा दानं, तेसञ्‍च सयनासनं॥
३१.
वेज्‍जसालासु सब्बासु, भेसज्‍जं मञ्‍चकञ्‍च सो।
चोरानं बन्धनागारे, निच्‍चं भत्तानि दापयि॥
३२.
वानरानं वरहानं, मिगानं सुनखान च।
भत्तं पूवञ्‍च दापेसि, दयावासो यथिच्छकं॥
३३.
राजा चतुविहारेसु, कत्वा सो वीहिरासयो।
यथिच्छितेन गण्हन्तु, अनाथा इति दापयि॥
३४.
नानापूजाहि पूजेत्वा, कत्वा मङ्गलमुत्तमं।
कथापेसि च भिक्खूहि, ब्यत्तेहि विनयं तदा॥
३५.
थेरेन धम्ममित्तेन-सित्थगामकवासिना।
पूजयित्वान कारेसि, अभिधम्मस्स वण्णनं॥
३६.
दाठानागा’भिधानेन, थेरेना’रञ्‍ञवासिना।
लंकालंकारभूतेन, अभिधम्मं कथापयि॥
३७.
पट्टकञ्‍चुकपूजाहि, हेममालिकचेतियं।
नच्‍चगीतेहि गन्धेहि, पुप्फेहि विविधेहि च॥
३८.
दीपमालाहि धूपेहि, पूजयित्वान’नेकधा।
तस्स वत्थानि भाजेत्वा, भिक्खूनं दापयी सयं॥
३९.
सदा सो अत्तनो रज्‍जे, उय्यानेसु तहिंतहिं।
आणापेत्वान पुप्फानि, पूजेसि रतनत्तयं॥
४०.
पासादं चन्दनं नाम, कातुं मरिचवट्टियं।
अकारम्भञ्‍च भिक्खूनं भोगगामे च दापयि॥
४१.
केसधातुं निधापेत्वा, करण्डं रतनेहि सो।
कारयित्वान पूजेसि, ठपेत्वा तत्थ भूपति॥
४२.
सोण्णरजतपट्टेहि , थूपारामम्हि चेतियं।
छादापेत्वा यथारज्‍जं, पूजं कारेसि भूपति॥
४३.
तस्मिं धातुघरे राजा, सोण्णद्वारमकारयि।
पज्‍जलन्तं सिनेरुंव, रंसीहि सूरियस्स सो॥
४४.
झापितं चोळराजस्स, बलेन पदलञ्छने।
चतुन्‍नं चेतियानं सो, रमनीयं घरं अका॥
४५.
झातं नगरमज्झम्हि, दाठाधातुघरं अका।
धम्मसङ्गणीगेहञ्‍च, महापाळिञ्‍च भूपति॥
४६.
तम्बूलमण्डपं कत्वा, तत्थ सुङ्कं महीपति।
भिक्खूनं थेरवंसे सो, भेसज्‍जत्थाय दापयि॥
४७.
उपस्सयं करित्वान, महामङ्गलनामकं।
थेरवंसम्हि जातानं, भिक्खुनीनं अदापयि॥
४८.
मातुलोदयराजेन, आरद्धं साधुना तदा।
निट्ठापेसि महीपालो, पासादं मणिनामकं॥
४९.
परिवेणानि चत्तारि, तस्मिं जेतवने तदा।
कारापयिंसु चत्तारो, अमच्‍चा तस्स राजिनो॥
५०.
रञ्‍ञो कित्तिसमादेवी, कित्तिनामा मनोरमा।
परिवेणं अकारामं, थूपारामस्स पच्छतो॥
५१.
सा तस्मिं परिवेणे च, अका कप्पासगामके।
चीवरचेतिये चेव, तिस्सो पोक्खरणी सुचि॥
५२.
द्वादसरतनायामं, धजं सोण्णमयञ्‍च सा।
पूजेसि पुञ्‍ञसम्भारं, हेममालिक चेतिये॥
५३.
गिहीनं वज्‍जसालञ्‍च, पुत्तो तस्सा पुरेअका।
गुणवासक्‍कसेनानी, भिक्खूनञ्‍च पुराबहि॥
५४.
राजा चतुविहारेसु, दिब्बपासादसन्‍निभे।
मण्डपे कारयित्वान, धातुपूजा अनेकधा॥
५५.
वस्समेकमतिक्‍कम्म, कारापेत्वा महीपति।
चारित्तं पुब्बराजूनं, परिपालेसि साधुकं॥
५६.
एवमादीनि पुञ्‍ञानि, उळारानि अनेकधा।
कत्वा सोळसमे वस्से, राजा सो तिदिवं गतो॥
५७.
जातो पटिच्‍च तं राजं, सेना द्वादसवस्सिको।
कालिङ्गदेविया पुत्तो, पत्तरज्‍जो तदा अहु॥
५८.
उदयस्स कनिट्ठस्स, युवराजपदं अदा।
पितु सेनापति सेनो, तस्स सेनापति अहु॥
५९.
पच्‍चन्तं बलमादाय, गते सेनापतिम्हि सो।
मातरा सह वत्तन्तं, कणिट्ठं तस्स भातरं॥
६०.
मारापेत्वा महामल्‍लं, अका सेनापतिं तदा।
अमच्‍चं उदयं नाम, सकं वचनकारकं॥
६१.
तं सुत्वा कुपितो हुत्वा, सेनो सेनापति तदा।
बलमादाय आगञ्छि, गण्हिस्सामीति सत्तवो॥
६२.
सुत्वान तं महीपालो, कतवन्तं वाचमत्तनो।
रक्खामि तं अमच्‍चन्ति, गतो निक्खम्म रोहणं॥
६३.
तस्स माया निवत्तित्वा, युवराजञ्‍च राजिनिं।
आदाय कुपिता तेन आणापेसि चमूपतिं॥
६४.
ताय सो सङ्गहीतोव, दमिळे सन्‍निपातिय।
दत्वा जनपदं तेसं, पुटत्थिनगरे वसी॥
६५.
युज्झितुं तेन सो राजा, बलं पेसेसि रोहणा।
सेनापति विनासेसि, सब्बं तं राजिनो बलं॥
६६.
दमिळा ते जनपदं, पीळेत्वा रक्खसा विय।
विलुम्पित्वान गण्हन्ति, नरानं सन्तकं तदा॥
६७.
खित्ता मनुस्सा गन्त्वान, रोहणं राजसन्तिकं।
निवेदेसुं पवत्तिं तं, मन्तेत्वा सचीवेहि सो॥
६८.
रक्खितुं सासनं रट्ठं, तम्पहाय चमूपतिं।
सन्धिं कत्वान सेनेन, पुळत्थिनगरं अगा॥
६९.
महेसिं अत्तजं कत्वा, पालेतुं वंसमत्तनो।
पुत्तं उप्पादयित्वान, कस्सपं नाम उत्तमं॥
७०.
वसन्ते तत्थ लंकिन्दे, अहिता वल्‍लभा जना।
अलभन्ता सुरं पातु-मारिया तस्स सन्तिके॥
७१.
मज्‍जपाने गुणं वत्वा, पायेसुं तं महीपतिं।
पिवित्वा मज्‍जपानं सो, मत्तब्याळो अहु तदा॥
७२.
आहारानं खयं पत्वा, चजित्वा दुल्‍लभं पदं।
मतो सो दसमे वस्से, तरुणोयेव भूपति॥
७३.
इतो विदित्वा खलुपापमित्त-
विधेय्यभावं परिहानि हेतुं।
सुखत्तितोयेव इद वा हुरं वा।
जहन्तु ते घोरविसं’व बालं॥
सुजनप्पसादसंवेगत्थाय कते महावंसेति राजको नाम
द्विपञ्‍ञासतिमो परिच्छेदो।