० पज्जमधु

॥ नमो तस्स भगवतो अरहतो सम्मासम्बुद्धस्स॥
पज्जमधु
आनन्द रञ्ञ रतनादि महा यतिन्द,
निच्चप्पबुद्ध पदुमप्पिय सेविनङ्गी।
बुद्धप्पियेन घन बुद्ध गुणप्पियेन,
थेरालिना रचित पज्जमधुं पिबन्तु॥
१.
उण्णापपुण्णससिमण्दलतो गलित्वा,
पादम्बुजङ्गुलि दलट्ठ सुधा लवानं।
पन्तीव सत्थु नखपन्ति पजाविसेसं,
पीणेतु सुद्ध सुखितम्मण तुन्डपीता॥
२.
खित्ताय माररिपुना परिवत्य सत्थु,
पादस्सया जित दिसाय सितत्तलाय।
या जेति कञ्चन सरावलिया सिरिं सा,
देतन्गिनं रणजयङ्गुलिपन्तिकन्ता॥
३.
सोवण्ण वण्ण सुखुमच्छवि सोम्म कुम्म,
पिट्ठीव पिट्ठि कमतुन्नति भाति येसं।
तेसुप्पतिट्ठितसुकोमलदीघपण्हि,
पादा जिनस्स पददन्तु पदं जनस्स॥
४.
अच्छेर पङ्कजसिरं सिरिया सकाय,
ये मद्दिनो विय चरन्ति सरोज सीसे।
सञ्चुम्बिता विय च तानि पराग रागा,
ते नीरजा मुनिपदा पददन्तु लक्खिं॥
५.
अगामि काल जन मङ्गल भत्तु भावं,
व्याकत्तुमत्र कुसलेनिव निम्मितानि।
यात्रासुमट्ठसतमङ्गलक्खणानि,
साधेतु नं पदयुगं जयमङ्गलानि॥
६.
सस्सेविजन्तुवरसन्तिपुरप्पवेसे,
निच्चं सुसज्ज ठपितानिव मङ्गलाय।
ये ते दधन्ति कलमङ्गललक्खणानि,
वत्तन्तु ते जिनपदा जयमङ्गलाय॥
७.
सब्बेभिभूय सपदेसु निपातनस्स,
सञ्ञाणकं विय यदस्सितसब्बलोको।
पादात्यधोकततिलोकसिरोवरा पि,
लोकं पुणन्तु जयमङ्गलकारणानि॥
८.
लोकत्तयेकसरणत्तविभावनाय,
सज्जो व तिट्ठति यहिं सुविभत्तलोको।
तं सब्बलोकपटिबिम्बितदप्पणाभं,
पादद्वयं जनसुसज्जनहेतु होतु॥
९.
लोकुत्तराय सिरियाधिगमाय सुट्ठु,
रजन्ति यत्थ दिगुणानिव पातु भूता।
चक्कासनाभिसहनेमिसहस्सरानि,
त्यङ्घी दिसन्तु सकलिस्सरियं जनस्स॥
१०.
यत्रुल्लसन्ति दुविधानिव पातू भूता,
धम्मस्ससब्बभुवनस्स च इस्सरत्ते।
चक्कानि चक्कसदिसानि सुदस्सनस्स,
तानज्ज जन्तु सरणा चरणानि होन्तु॥
११.
सत्तेसु वच्छतु सिरी सिरिवच्छकेन,
सोवत्थि सोत्थिमनुतिट्ठतु पुग्गलेसु।
नन्दिं जनानमनुवत्ततु नन्दिवत्ती,
सीसानलंकुरुतु पादवतंसको पि॥
१२.
भद्दाय पीठमुपगच्छतु भद्दपीठं,
वुद्धिं जनानमनुवत्ततु वद्धमानं।
पुण्णत्तमङ्गिमनुकुब्बतु पुण्णकुम्भो,
पाति च पातु सततं जनतं अपाया॥
१३.
सेतातपत्तमपनेतमघातपे तं,
खग्गो विछिन्दतु सदा दुरितारिवग्गे।
संक्लेसदाहमपनेतु सतालवन्ट,
संवीजनी कुमतिमक्खिकमोरहत्थो॥
१४.
आकड्ढनो जनविलोचनमत्तनिन्नं,
वारेतु सब्बगतिवारनमङ्कुसो सो।
पादम्बुजस्सिरिविलासनिकेतनं व,
पासादलखणमुपेतु मनोपसादं॥
१५.
पाणीनमत्तभजतं वरपुण्णपत्तं,
सम्मा ददातु पदनिस्सितपुण्णपत्तो।
पादेसु जन्तु मनबन्धनदामभूतं,
दामं दमेतु विमलं जनतम्मनानि॥
१६.
उण्हीसकुप्पलमणीपदुमेहि पादा,
सस्सेविजन्तुकरणानि विभूसयन्तु।
सन्नेत्तनावुपगतानमनग्घकानि,
बोज्झङ्गसत्तरतनानि ददे समुद्दो॥
१७.
उत्तुङ्ग निच्चलगुङा जितताय निच्चं,
सेवीव पादसिरि निच्च समुब्बहं व।
अत्रापि सक्कभवनुब्बहणे नियुत्तो,
पादट्ठमेरु भवतं भवतं विभूत्या॥
१८.
सो चक्कवाळसिखरी प्यवतं समन्ता,
सब्बूपसग्गविसराजनतं समग्गं।
दीपा पुथूपि चतुरो द्विसहस्स खुद्दा,
धारेन्त्वपायपतमानमदत्व जन्तुं॥
१९.
सूरो पबोधयतु जन्तु सरोरुहानि,
चन्दो पसाद कुमुदानि मनोदहेसु।
नक्खत्तजातमखिलं सुभताय होतु,
चक्कं धजं रिपुजयाय जयद्धजाय॥
२०.
जेतुं ससंसद-सुदस्सन-चक्कवत्ति,
चक्कानुगन्तललितं यहिमावहेय्य।
चक्काणुवत्ति परिसावत-चक्कवत्ति,
नंवत्ततं पदयुगं जनता हिताय॥
२१.
पुजेतुमागत वता वजिरासनट्ठ,
मिन्देन छड्डित महाविजयुत्तराख्यं।
संखं पविट्ठमिव मारभया पदाधो,
पादट्ठसंखमिह वत्ततु सन्तिया वो॥
२२.
सोवण्णमच्छयुगलं सिवभत्त भोगे,
इच्छा बहूपकरणं भवतं जनानं।
कुम्भीलधिग्गहिततो व पदुत्थचित्ता,
पादम्बुजाकर विगाहि तु नोपहोन्तु॥
२३.
सत्तापगा जनमनोज मले जहन्तु,
संक्लेसदाहमपनेन्तु दहा च सत्त।
सेला च सत्त विदधन्तु जनस्स तानं,
लोकप्पसिद्धिजनने भवतं पताका॥
२४.
पाटङ्कि सन्ति गमने भवतूपकारा,
दाहेत्तनेसु जहतं पदचामरं तं।
सल्लोकलोचनमहुस्सव-उस्सितं व,
वत्तेय्य तोरणमनुत्तरमङ्गलाय॥
२५.
यस्मिं मिगिन्द गत भीति बलाव दड्ढ,
दाना नता सिरविदारण पीळिताव।
नालागिरी करिवरो गिरिमेखलो च,
तं सीहविक्कमपदं हनता घदन्तिं॥
२६.
पापाहिनो हनतु पादसुवण्णराजा,
व्यग्घाधिपो कलिजने अदतं असेसं।
वालाह-अस्सपति सम्पतितुं अदत्वा,
पायेसु पापयतु सन्तिपुरम्पजायो॥
२७.
छद्दन्त दन्ति ललितं गलितं रुसम्हा,
लुद्देत्त दुब्भिनि दिसे अचलं दधानो।
पादट्ठहत्थिपति सम्पति जन्तुतासे,
तासेतु हासमपरन्दिसतं सतानं॥
२८.
सब्बङ्गिनो चरणुपोसथ हत्थिराजा,
पापेतु सब्बचतुदीपिकरज्जलक्खिं।
कित्तीव पादपरिचारिकता नियुत्ता,
केलससेलपटिमा हितमाचरेय्य॥
२९.
सामिस्स हंससमये दहपासबद्ध,
मासीन वेसगमको विय पादहंसो।
निग्घोस गन्तिजिततो विय मूगपक्खो,
यारेतु सब्ब जनता भवगन्तुकत्तं॥
३०.
ओहाय दिब्बसरसिं खिललोक सब्ब,
रम्मङ्घिवापिमवगाहितवाव पादे।
एरावणो करिवरो मनसाभिरुळ्हे,
जन्तुं पुरिन्ददपुरं नयतं व सीघं॥
३१.
हित्वा सकम्भवनमङ्घिनिसेवनत्थ,
मागम्म रम्म तरतायिह निस्सितो व।
पालेत्व मूनि पदवापितरङ्गभङ्गि,
मन्गी करोन्ततनुवासुकि नागराजा॥
३२.
नाथस्स कञ्चनसिखावलजातिलील,
माविकरं व पदनिस्सितमोरराजा।
तं धम्मदेसनरवेनिव लुद्दकस्स,
लोकस्स पापफणिनो हनतं असेसं॥
३३.
संसारसागरगते सधने जने ते,
नेतम्पदे कलचतुम्मुखहेमनावा।
निब्बाणपट्टनवरं भरुकच्छकन्तं,
सुप्पारपण्डित गता विय आसुनावा॥
३४.
सम्बोधि ञाण परिपाचयतो मुनिस्स,
भत्तो यथा हिमवतद्दि समाधिहेतु।
एवम्मनेन भजतं हिमवद्दिपादे,
सम्बोधिञाण परिपाचनहेतु होतु॥
३५.
दळ्हं पराजिततया मुनिना सरेन,
सुञ्ञस्सरोपगत पञ्जर बन्धनोव।
सो पादपञ्जरगतो करवीकपक्खी,
सब्बेसमप्पीयावचञ्जहता भवन्तं॥
३६.
ते चक्कवाक मकरा अपि कोञ्च जीवं,
जीवादि पक्खिविसरा सरसीव भुत्तं।
वेस्सन्तरेन चरणम्बुजि निब्भजन्ता,
जन्तु तहिं विय पदे सुरमेन्तु निच्चं॥
३७.
तं चन्दकिन्नरगतिंव गतस्स बोधि,
सत्तस्स तस्स सपजापतिकस्स भावं।
संसूचयन्त पद किन्नर किन्नरी वे,
सामग्गिमग्ग पटि पत्तिसु पापयन्तु॥
३८.
संराजधानिमुसभो वहतग्ग भारं,
पीतिप्पयो पजनयेय्य सवच्छधेनु।
सस्सेविनो अभिरमेन्तु छकामसग्गा,
धारेन्तु झायिमिह सोळस धातुधामा॥
३९.
सुत्वा जिनस्स करवीक सरम्मनुञ्ञं,
अञ्ञोञ्ञ भीतिरहिता अपि पच्चनीका।
हित्वा गतिं विय ठिता पदसत्तरूपा,
सब्बं भवस्सित जनानगतिं हनन्तु॥
४०.
सोवण्ण काहळ युगो पममिन्दिराय,
सन्नीरपुप्फ मुकुलोपममुस्सवाय।
निच्चं सुसज्ज ठपितं मुनि तिट्ठतन्ते,
जङ्घाद्वयं जनविलोचन मङ्गलाय॥
४१.
लख्या विलास मुकुरद्वय सन्निकासं,
ताडङ्क मण्डन विडम्बकमंसु सण्डं।
जानुद्वयं लळित सागर बुब्बलाभं,
होतं जगत्तय निजत्त विभूसितुन्ते॥
४२.
छद्दन्ति दिन्न वरदन्त युगोपमाना,
तं हत्थि सोण्ड कम पुण्ण गुणा तवोरू।
लील पयोधि सिरि केळि सुवण्णरम्भा,
खन्धाव देन्तु परिपुण्ण गुने जनानां॥
४३.
जङ्घक्ख कद्व्य समप्पित चित्तपाद,
चक्कद्वयी मनमनोजहयो मुने ते।
सोनी रथो सिरिवहो मनसा भिरुळ्हं,
लोकत्तयं सिवपुरं लहु पापयातु॥
४४.
रम्मोर पाकट तटाक तटा सवन्त,
रोमावली जल पनालिक कोटिकट्ठा।
नाभी गभीर सरसी सिरि केळिता ते,
सस्सेविनं व्यसन घम्ममलं समेतु॥
४५.
कन्तिच्छटा लुळित रूप पयोधि नाभि,
आवट्ट वट्टित निमुज्जित सब्बलोको।
सोभग्ग तोय निवहं विससो पिवित्वा,
लोकुत्तरादि सुख मुच्छिततं पयातु॥
४६.
गम्भीर चित्तरहदं परिपूरयित्वा,
तं सन्दमान करुणम्बु पवाह तुल्या।
रोमालिवल्लिहरि नाभि सुभालवाला,
देतं लहुं सिवफलं भजतं मुने ते॥
४७.
चारूर सारिफलको कुटिलग्ग लोम,
पन्ती विभत्ति सहितो सिरि केळि सज्जो।
सग्गापवग्ग सुख जूतक केळि हेतु,
होतं तिलोक सुख जूतक सोण्डकानं॥
४८.
गम्भीर चित्त रहदो दर गाहमान,
मेत्तादया करि वधू कर सन्नि कासा।
सब्बङ्गिनं सिवफलं तनु देव रुक्खे,
साखा सखा तव भुजा भजतं ददन्तु॥
४९.
निहार बिन्दु सहितग्गदलोप सोभि,
ब्यालम्ब रत्त पदुमद्वय भङ्गि भाजा।
पापारिसीसलुनतेनिव रत्त रत्ता,
रत्ता करा तव भवुम्भुवि मङ्गलाय॥
५०.
रुपस्सिरी चरित चङ्कम विब्भमा ते,
पिट्ठी यथा कलल मुद्धनि सेतु भूता।
एवं भवण्णव समुत्तरणाय सेतु,
होतम्महाकनक संकम सन्निकासा॥
५१.
सद्धम्म देसन मनोहर भेरिनाद,
संचारणे सिवपुरं विसितुं जनानं।
गीवा सुवण्णमय चारु मुतिङ्ग भेरि,
भावम्भजा भवतु भूत विभूतिया ते॥
५२.
लखी निवास वदनम्बुज मत्त निन्न,
माकड्ढयं जन विलोचन चञ्चरीके।
सोरब्भ धम्म मकरन्द निसन्दमानं,
पिणेतु तेन सरसेन सभा जने ते॥
५३.
लखी समारुहित वत्तरथे रथङ्ग,
द्वन्दानु कारि मिग राज कपोल लीलं।
तादङ्क मण्डलयुगं विय कण्णभाजं,
गण्डत्थलद्व्यमलंकुरुतं जनत्ते॥
५४.
लावण्ण मण्णव पवाळ लता द्वयाभं,
तन्देह देव तरु पल्लव कन्ते मन्तं।
वत्तारविन्द मकरन्द पराजिसोभं,
रत्ताधरद्वयमधो कुरुतं जनाघं॥
५५.
उण्णा सकुन्तिगत मत्थक नत्थु कूप,
सुब्भू लकार सहितोट्ठ पवाळ नावा।
गत्तुत्तररण्णव गता तव जन्तुकानं,
होतं भवण्णव समुत्तरनय नाथ॥
५६.
इसं विकास पदुमोदर केसरालि,
लीला विनद्ध रुचिरा तव दन्त पन्ति।
वानी वधू धरित मालति माल्य तुल्या,
तस्सं जानस्स मनरञ्जन माचरेय्य॥
५७.
सद्धम्म निज्झर सुरत्त सिलातलाभा,
जिव्हा वची नट वधू कल रङ्ग भूता।
सद्धम्म सेट्ठ तरणी निहितप्पिया ते,
संसार सागर समुत्तरणाय होतु॥
५८.
दन्तंसु कञ्चुकीत रत्तधरो पधाने,
जिव्हा सुरत्त सयने मुख मन्दिरट्ठे।
आमोक्ख मुत्ति वधुया सयिताय तुय्हं,
कुब्बन्तु संगम मलं जन सोतु कामि॥
५९.
उण्णा तथाभिनव पत्त वराभि रामा,
लीलोल्लसन्त भमुकद्वय नील पत्ता।
घानोरु चारु कदली वदना लवाला,
तुय्हं पवत्ततु चिरं जन मङ्गलाय॥
६०.
बालत्थली हरि सिलातल पिट्ठिकट्ठ,
भूवल्लरिद्वय मयूर युगस्स तुय्हं।
पञ्चप्पभा रुचिर पिच्छ युगस्सिरीकं,
नेत्तद्वयं मनसि पुञ्छतु पापधूलिं॥
६१.
इन्दीवरान्तगत भिङ्गिक पन्ति भङ्गि,
पञम्बुजस्सरतते विय गच्छपन्ती।
नेत्तम्बुजस्सिरि तिरोकरणीव तुय्हं,
पम्हावली सिरिगतेह तिरो करोन्तु॥
६२.
वत्तुल्लसम्बुज विलोचन हंस तुण्ड,
कञ्जंसु पिञ्जर मुलाल लता द्व्याभं।
दोलाद्वयंव सवणद्व्यमत्त लक्ख्या,
होतं तवज्ज जनता मतिचारहेतु॥
६३.
वम्मीक मत्थक सयानक भूरिदत्त,
भोगिन्द भोगवलि विब्भममा वहन्ति।
घानोपरिट्ठितमुने तव तुण्णमुण्णा,
तग्गाहिनो विय जनस्स ददातु वित्तं॥
६४.
रूपिन्दिराय विजये खिल लोक रूपं,
घाणोरु चारु परिघोपरि बद्ध सिद्धा।
नीलाभ वात विलुथन्त वयद्धजाभा,
तिट्ठन्तु सज्ज दुरितारि जयाय ते भू॥
६५.
उण्णस्सितोपल निवेसित बुन्द सन्धि,
घाणोरु पिण्डकमघा तप रुन्धितुन्ते।
होतम्मुखम्बुज सिरी सिरसुस्सिताभं,
भू नील पट्टिक ललात सुवण्ण छत्तं॥
६६.
रुपङ्क वेदन विलोचन बान दिट्ठी,
धारा निसान मणिवट्ट सिरी सिरो ते।
सिद्धा मतोसध कतञ्जन पुञ्ज लक्खी,
होतं जनस्स नयनामय नासनाय॥
६७.
सक्खन्ध बाहुयुग तोरन मज्झ गीवा,
धरप्पितस्सिरिघतो परि मुस्सवाय।
नीलुप्पलाव ठपिता सविभत्ति कन्ते,
केसा भवन्तु भुवनत्तय मङ्गलाय॥
६८.
हेमग्घिये ठपित नील सिला कपाले,
पज्जोत जाल ललितं मुनि सारयन्ती।
रूपस्सिरी सिरसि भूसित हेम माला,
कारा करोतु सुभगं तव केतु माला॥
६९.
भ्यामप्पभालि तव कञ्चन मोर काले,
सुरोदये वितत चन्दक चक्कलक्खी।
मेघावनद्ध सिखरुन्नत हेम सेला,
यन्तिन्दचाप विकतीव ददातु सोभं॥
७०.
पट्ठाय ते पणिधितो सुचि दान सील,
नेक्खम्म पञ्ञ विरियक्खम सच्चधिट्ठा।
मेत्ता उपेक्खिति इमे दस पूरतोव,
पूरेन्तु पारमि गुणा जनतानमत्ते॥
७१.
पत्तुत्तरुत्तरदसा पणिधान बीजा,
चेतोरधराय करुणा जल सेख वुद्धा।
सब्बञ्ञु ञाण फलदा सति वाट गुत्ता,
तं सम्फलन्दिसतु पारमिता लता ते॥
७२.
आबोधि पुण्णमि पदिट्ठ दिनादितो ते,
सम्भार काल सित पक्ख कमाभि वुद्धो।
सम्पुण्ण पारमि गुणामतरंसि तंव,
सब्बङ्गि कुन्द कुमुदानि पबोधयेय्य॥
७३.
आपच्छिमब्भव सिवप्फल लाभ दाना,
दानप्पबन्धमपिदान फलप्पभन्दं।
संवड्ढयि त्वं अभिपत्थनतो यथेवं,
जन्तुत्तरुत्तर फलं खलु सम्भुनन्तु॥
७४.
आरम्भतोप्पभुति याव तवग्गमग्गा,
विक्खालित घकलुसं सुचि सील तोयं।
मेत्ता दया मधुर सीतलतायुपेतं,
सोधेतु त्वंव भव निस्सित जन्तु मेतं॥
७५.
आपच्चिमत्तमभिनिक्खमनाभियोगा,
पट्ठाय तम्पभवतो परिपुण्ण गेहा।
त्वं सब्ब जाति गहतो अपि निक्खमित्थो,
एवं जना भव दुखा खलु निक्खमन्तु॥
७६.
एकग्गतो पल तले निसिता चिरन्धि,
धारा सुचित्तु सुतले सति दण्ड बद्धे।
निब्बिज्झि लक्खण धनुट्ठिति सन्ति लक्खं,
खित्ता तयोनमनु विज्झतु जन्तु खित्ता॥
७७.
त्वं पारमी जल निधिं चतुरिह बाहु,
सत्तीहि सुत्तरि चिरं जनकोव सिन्धुं।
सम्पन्न विक्कम फलोसि यथा चसोव,
एवं जना विरियतप्फलमे धयन्तु॥
७८.
सत्त परध दहनेसु चिरं सुधन्तं,
खन्ती सुवण्ण कत रूप समन्तिमत्ता।
सब्बा पराधमसहि त्वंअसय्हमेवं,
सब्बे जनापि खमनेन भजन्तु सन्तिं॥
७९.
लक्खाधिकं चतुर संखिय कप्प कालं,
सच्चेन सुट्ठु परिभावित वाचिनो ते।
वाचाय सच्च फुसिताय समेन्ति जन्तु,
एवं विसुद्ध वचना जनता भवन्तु॥
८०.
आदिन्न धम्म महियत्थिर सुप्पतिट्ठा,
धिट्ठान पारमि महा वजिरद्दि तुय्हं।
सत्तेन केन पि यथाहि अभेज्ज नेज्जो,
एवं जनापि कुसलेसु अधिट्ठ हन्तु॥
८१.
त्वं सब्ब सत्त चिरभावित मेत्त चित्त,
तोयेहि संसमित कोध महा हुतासो।
लोकुत्तरं तदितरं हितमावहित्थो,
एवं जनेसु जनता हितमावहन्तू॥
८२.
मित्तोपकार पटिपक्ख जनापकारे,
त्वं निब्बिकार मनसो चिरभावनाय।
पत्तोसिलाभ पभुतट्टुसु निब्बिकारं,
एवं जनानुनय कोप नुदा भवन्तु॥
८३.
सम्पन्न हेतु विभवो तुसिते विमानं,
युत्तं गुणेहि नवभिप्पदवी विमानं।
त्वं वाधिपरमिधिरोहिनिया तिलोको,
आरोहतु भय सुखं पदवी विमानं॥
८४.
त्वंवेरहंसि समबुज्झि यथाच सम्मा,
सम्पन्न विज्ज चरणो सुगतोसि होन्तु।
लोकं विदो पुरिसदम्मसुसारथी सि,
सत्थासि बुज्झि भगवा सि तथेव जन्तु॥
८५.
सच्चित्त भू निदहितं जनताय तुय्हं,
कल्याणवण्णरतनण्णवजातिभिन्नं।
दुक्खग्गि चोर जलुपद्दुतजाति गेहे,
तस्सा सुखं भवतु जीवितुमापदाय॥
८६.
वाचा विचित्त वर तन्तु गतङ्गि कण्ठे,
स्वा मुत्त सग्गुण महा रतना वली ते।
वेवण्णि यत्तनि भवं सकलम्पहाय,
होतञ्जनस्स सिरि सङ्गम मङ्गलाय॥
८७.
तं सग्गुणत्थव दहट्ठ सुतिप्पनालि,
निस्सन्दमान गुणनीर निपान तिन्ते।
खेत्तेत्त सञ्ञिनि जना कत लोम हंस,
बीजन्कुरी कुसल सस्स फलं लभन्तु॥
८८.
आपायिकप्पभुति दुक्ख निदाघ काल,
सन्तापिता निखिल लोक मनो कदम्बा।
तं वङ्ण मेघ फुसना हसनङ्कुरेहि,
इद्धा भवन्तु मति वल्लरि वेल्लीता ते॥
८९.
हेतुद्दसा फलदसा समवट्ठितं तं,
सब्बत्थ सत्त हितमावहणेन सिद्धं।
चिन्तापथातिगनुभाव विभावनन्ते,
भूतानमत्थु चरितब्भुतमत्थ सिध्या॥
९०.
अङ्गारकासुमभिलङ्घिय दान काले,
भत्तत्तनो पद पटिच्छक पङ्कजा च।
यातक्खणे तव पदे धटमुट्ठहित्वा,
पङ्केरुहां सिव मधुं सरतं ददन्तु॥
९१.
सच्चेन मच्छ पति वस्सित वस्सधारा,
सत्ते दयाय तव वस्सित वस्सधारा।
गिम्हे जनस्स समयिंसु यथा तथाता,
धमम्बुवुट्ठिव समेन्तु किलेस दाहे॥
९२.
छद्दन्त नाग पतिना खमता पराधं,
छेत्वा करे ठपित दन्तवराव लुद्दं।
लोके हिताय ठपिता तव दन्त धातु,
सेट्ठा जनं सिव पुरं लहु पापयन्तु॥
९३.
तं तेमियाख्य यतिनोस्सम मालकम्हि,
ओकिण्ण मुत्त कनका वुज विप्पकिण्णा।
कारुञ्ञ वारिद चुतो दक बिन्दु बन्धू,
धातु समेन्तु तव जन्तुसु दुक्खदाहे॥
९४.
रट्ठस्स अत्थ चरणाय असम्मुखस्स,
रामेन दिन्न तिण संखत पादुकाव।
भुत्ता तया चिरमसम्मुख नागतस्स,
लोकस्स अत्थमनु तिट्ठतु पत्त धातु॥
९५.
वुत्तो जनानमुपदिस्स वराह रञ्ञा,
सत्थिं सहस्स सरदं विय ञाय धम्मो।
आदेय्य हेय्यमुपदिस्स तया पवुत्तो,
धम्मो पवत्ततु चिरं जनता हिताय॥
९६.
मारारि मद्दन हिताधिगमं करोता,
भत्तो तया वर महा जय बोधि राजा।
सग्गा पववग्ग हितहेतु जनस्स हन्त्वा,
सब्बन्तरायमिह तिट्ठतु सुट्ठु सज्जो॥
९७.
सामोद वण्ण भजनी गुण मञ्जरीयं,
चरिया लता विकसिता तव सप्फलङ्गं।
ओकिण्ण चित्त मधुपे रस पीणयन्ति,
सम्भाविता भुवि पवत्ततु मत्थकेहि॥
९८.
सम्बुद्ध सेलवलयन्तर जाननव्हा,
नोत्तत्ततो तिपथगा यति सागरट्ठा।
धम्मा पगा सुति वसे तरिते पुणन्ति,
सम्भार सस्समिह वत्ततु पचयन्ति॥
९९.
पञ्ञाण कूप सित पग्गह वायु गाही,
सद्धा लकार सहिता सति पोत वाहा।
सम्पापयातु भव सागर पार तीर,
सप्पत्तनं वरधने पति पत्ति नावा॥
१००.
बोज्झङ्ग सत्त रतनाकर धम्म खन्ध,
गम्भीर नीर चय सासन सागरो सं।
सो सील्यनन्त तनु वेटिथ ञाण मन्थ,
सेलेन मन्थितवतं दिसता मतं वे॥
१०१.
वुत्तेन तेन विधिना विधिना ततो तं,
लद्धा नुभूतममतं खिल दोस नासं।
अच्चन्त रोग जरता मरणा भि भूतं,
भूतं करोतु अमरं अजरं अरोगं॥
१०२.
सद्धम्म राज रविनिग्गत धम्मरंसि,
फुल्लो धुतङ्गदल संवर केसरालि।
सङ्घारविन्द निकरो समधुं समाधि,
सक्किण्णिको दिसतु सासन वापि जतो॥
१०३.
आनन्द रञ्ञ रतनादि महा यतिन्द,
निच्चप्पबुद्ध पदुमप्पिय सेविनङ्गी।
बुद्धप्पियेन घन बुद्ध गुणप्पियेन,
थेरालिना रचित पज्जमधुं पिबन्तु॥
१०४.
इत्थं रूप गुणानुकित्तनवसा तं तं हिता सिं सतो,
वत्थानुस्सति वत्तित इह यथा सत्तेसु मेत्ता च मे।
एवं ताभि भवन्त रुत्तर तरा वत्तन्तु ता बोधि मे,
संयोगोच धनेहि सन्तिहि भवे कल्यान मित्तेहि च॥