२६ नवगुणदीपनीगाथा

नवगुणदीपनीगाथा
१७७.
एवं हि बुद्धत्तमुपागतो सो,
देसेसि धम्मं सनरामरानं।
नानानयेहीभिसमेसि सत्ते,
तस्मा हि झातो तिभवेसु नाथो॥
१७८.
अद्धा लद्धा धम्मालोकं,
दिट्ठा पत्ता ञाता सच्‍चं।
तिञ्‍ञारागादोसमोहा,
थोमेसुं ते देवा ब्रह्मा॥
१७९.
मुनिराजवरो नरराजवरो,
दिविदेववरो सुचिब्रह्मवरो।
सकपापहरो परपापहरो,
सकवुड्ढिकरो परवुड्ढिकरो॥
१८०.
सनरामरुब्रह्मगणेभि रुता,
अरहादिगुणा विपुला विमला।
नवधा वसुधागगणे,
सकले तिदिवे तिभवे विसटा॥
१८१.
ये पिस्स ते भगवतो च अचिन्तियादी,
सुद्धातिसुद्धतरबुद्धगुणा हि सब्बे।
सङ्खेपतो नवविधेसु पदेसु खित्ता,
वक्खामि दानि अरहादिगुणे अहं पि॥
१८२.
यो चीध जातो अरहं निरासो,
सम्माभिसम्बुद्धसमन्तचक्खु।
सम्पन्‍नविज्‍जाचरणोघतिण्णो,
सम्मागतो सो सुगतो गतो व॥
१८३.
अवेदि सो लोकमिमं परञ्‍च,
अमुत्तरो सारथिदम्मसत्ते।
सदेवकानं वरसत्थुकिच्‍चं,
अकासि बुद्धो भगवा विसुद्धो॥