९. नवकनिपातो
४२७. गिज्झजातकं (१)
१.
परिसङ्कुपथो नाम, गिज्झपन्थो सनन्तनो।
तत्रासि मातापितरो, गिज्झो पोसेसि जिण्णके।
तेसं अजगरमेदं, अच्चहासि बहुत्तसो [पहुत्ततो (क॰ सी॰), पहूतसो (स्या॰ पी॰), बहुधसो (क॰)]॥
२.
पिता च पुत्तं अवच, जानं उच्चं पपातिनम्।
सुपत्तं थामसम्पन्नं [पक्खसम्पन्नं (सी॰ स्या॰ पी॰)], तेजस्सिं दूरगामिनं॥
३.
परिप्लवन्तं पथविं, यदा तात विजानहि।
सागरेन परिक्खित्तं, चक्कंव परिमण्डलम्।
ततो तात निवत्तस्सु, मास्सु एत्तो परं गमि॥
४.
उदपत्तोसि [उद्धं पत्तोसि (क॰ सी॰)] वेगेन, बली पक्खी दिजुत्तमो।
ओलोकयन्तो वक्कङ्गो, पब्बतानि वनानि च॥
५.
अद्दस्स पथविं गिज्झो, यथासासि [यथास्सासि (स्या॰ अट्ठ॰ पाठन्तरं)] पितुस्सुतम्।
सागरेन परिक्खित्तं, चक्कंव परिमण्डलं॥
६.
तञ्च सो समतिक्कम्म, परमेवच्चवत्तथ [परमेव पवत्तथ (सी॰ स्या॰)]।
तञ्च वातसिखा तिक्खा, अच्चहासि बलिं दिजं॥
७.
नासक्खातिगतो पोसो, पुनदेव निवत्तितुम्।
दिजो ब्यसनमापादि, वेरम्भानं [वेरम्बानं (सी॰ पी॰)] वसं गतो॥
८.
तस्स पुत्ता च दारा च, ये चञ्ञे अनुजीविनो।
सब्बे ब्यसनमापादुं, अनोवादकरे दिजे॥
९.
एवम्पि इध वुड्ढानं, यो वाक्यं नावबुज्झति।
अतिसीमचरो दित्तो, गिज्झोवातीतसासनो।
स वे ब्यसनं पप्पोति, अकत्वा वुड्ढसासनन्ति॥
गिज्झजातकं पठमम्।
४२८. कोसम्बियजातकं (२)
१०.
पुथुसद्दो समजनो, न बालो कोचि मञ्ञथ।
सङ्घस्मिं भिज्जमानस्मिं, नाञ्ञं भिय्यो अमञ्ञरुं॥
११.
परिमुट्ठा पण्डिताभासा, वाचागोचरभाणिनो।
याविच्छन्ति मुखायामं, येन नीता न तं विदू॥
१२.
अक्कोच्छि मं अवधि मं, अजिनि मं अहासि मे।
ये च तं उपनय्हन्ति, वेरं तेसं न सम्मति॥
१३.
अक्कोच्छि मं अवधि मं, अजिनि मं अहासि मे।
ये च तं नुपनय्हन्ति, वेरं तेसूपसम्मति॥
१४.
न हि वेरेन वेरानि, सम्मन्तीध कुदाचनम्।
अवेरेन च सम्मन्ति, एस धम्मो सनन्तनो॥
१५.
परे च न विजानन्ति, मयमेत्थ यमामसे।
ये च तत्थ विजानन्ति, ततो सम्मन्ति मेधगा॥
१६.
अट्ठिच्छिन्ना पाणहरा, गवस्स [गवास्स (सी॰ स्या॰ पी॰)] धनहारिनो।
रट्ठं विलुम्पमानानं, तेसम्पि होति सङ्गति।
कस्मा तुम्हाक नो सिया॥
१७.
सचे लभेथ निपकं सहायं, सद्धिंचरं साधुविहारिधीरम्।
अभिभुय्य सब्बानि परिस्सयानि, चरेय्य तेनत्तमनो सतीमा॥
१८.
नो चे लभेथ निपकं सहायं, सद्धिंचरं साधुविहारिधीरम्।
राजाव रट्ठं विजितं पहाय, एको चरे मातङ्गरञ्ञेव नागो॥
१९.
एकस्स चरितं सेय्यो, नत्थि बाले सहायता।
एको चरे न पापानि कयिरा, अप्पोस्सुक्को मातङ्गरञ्ञेव नागोति॥
कोसम्बियजातकं दुतियम्।
४२९. महासुवजातकं (३)
२०.
दुमो यदा होति फलूपपन्नो, भुञ्जन्ति नं विहङ्गमा [विहगा (सी॰ पी॰)] सम्पतन्ता।
खीणन्ति ञत्वान दुमं फलच्चये [ञत्वा दुमप्फलच्चयेन (क॰)], दिसोदिसं यन्ति ततो विहङ्गमा॥
२१.
चर चारिकं लोहिततुण्ड मामरि, किं त्वं सुव सुक्खदुमम्हि झायसि।
तदिङ्घ मं ब्रूहि वसन्तसन्निभ, कस्मा सुव सुक्खदुमं न रिञ्चसि॥
२२.
ये वे सखीनं सखारो भवन्ति, पाणच्चये [पाणं चजे (क॰), पाणच्चये मरणकाले च सुखदुक्खेसु च न जहन्तीति सम्बन्धो] दुक्खसुखेसु हंस।
खीणं अखीणन्ति न तं जहन्ति, सन्तो सतं धम्ममनुस्सरन्ता॥
२३.
सोहं सतं अञ्ञतरोस्मि हंस, ञाती च मे होति सखा च रुक्खो।
तं नुस्सहे जीविकत्थो पहातुं, खीणन्ति ञत्वान न हेस धम्मो [न सोस (क॰), न एस (स्या॰)]॥
२४.
साधु सक्खि कतं होति, मेत्ति संसति सन्थवो [मित्तं सङ्गति सन्धवो (क॰)]।
सचेतं धम्मं रोचेसि, पासंसोसि विजानतं॥
२५.
सो ते सुव वरं दम्मि, पत्तयान विहङ्गम।
वरं वरस्सु वक्कङ्ग, यं किञ्चि मनसिच्छसि॥
२६.
वरञ्च मे हंस भवं ददेय्य, अयञ्च रुक्खो पुनरायुं लभेथ।
सो साखवा फलिमा संविरूळ्हो, मधुत्थिको तिट्ठतु सोभमानो॥
२७.
तं पस्स सम्म फलिमं उळारं, सहाव ते होतु उदुम्बरेन।
सो साखवा फलिमा संविरूळ्हो, मधुत्थिको तिट्ठतु सोभमानो॥
२८.
एवं सक्क सुखी होहि, सह सब्बेहि ञातिभि।
यथाहमज्ज सुखितो, दिस्वान सफलं दुमं॥
२९.
सुवस्स च वरं दत्वा, कत्वान सफलं दुमम्।
पक्कामि सह भरियाय, देवानं नन्दनं वनन्ति॥
महासुवजातकं ततियम्।
४३०. चूळसुवजातकं (४)
३०.
सन्ति रुक्खा हरिपत्ता [हरितपत्ता (सी॰ स्या॰ पी॰)], दुमा नेकफला बहू।
कस्मा नु सुक्खे [सुक्ख (क॰)] कोळापे, सुवस्स निरतो मनो॥
३१.
फलस्स उपभुञ्जिम्हा, नेकवस्सगणे बहू।
अफलम्पि विदित्वान, साव मेत्ति यथा पुरे॥
३२.
सुखञ्च रुक्खं कोळापं, ओपत्तमफलं दुमम्।
ओहाय सकुणा यन्ति, किं दोसं पस्ससे दिज॥
३३.
ये फलत्था सम्भजन्ति, अफलोति जहन्ति नम्।
अत्तत्थपञ्ञा दुम्मेधा, ते होन्ति पक्खपातिनो॥
३४.
साधु सक्खि कतं होति, मेत्ति संसति सन्थवो।
सचेतं धम्मं रोचेसि, पासंसोसि विजानतं॥
३५.
सो ते सुव वरं दम्मि, पत्तयान विहङ्गम।
वरं वरस्सु वक्कङ्ग, यं किञ्चि मनसिच्छसि॥
३६.
अपि नाम नं पस्सेय्यं [अपि नाम नं पुन पस्से (सी॰ स्या॰)], सपत्तं सफलं दुमम्।
दलिद्दोव निधि लद्धा, नन्देय्याहं पुनप्पुनं॥
३७.
ततो अमतमादाय, अभिसिञ्चि महीरुहम्।
तस्स साखा विरूहिंसु [विरूळ्हस्स (क॰)], सीतच्छाया मनोरमा॥
३८.
एवं सक्क सुखी होहि, सह सब्बेहि ञातिभि।
यथाहमज्ज सुखितो, दिस्वान सफलं दुमं॥
३९.
सुवस्स च वरं दत्वा, कत्वान सफलं दुमम्।
पक्कामि सह भरियाय, देवानं नन्दनं वनन्ति॥
चूळसुवजातकं चतुत्थम्।
४३१. हरितचजातकं (५)
४०.
सुतं मेतं महाब्रह्मे, कामे भुञ्जति हारितो।
कच्चेतं वचनं तुच्छं, कच्चि सुद्धो इरिय्यसि॥
४१.
एवमेतं महाराज, यथा ते वचनं सुतम्।
कुम्मग्गं पटिपन्नोस्मि, मोहनेय्येसु मुच्छितो॥
४२.
अदु [आदु (सी॰ पी॰)] पञ्ञा किमत्थिया, निपुणा साधुचिन्तिनी [चिन्तनी (सी॰ पी॰)]।
याय उप्पतितं रागं, किं मनो न विनोदये॥
४३.
चत्तारोमे महाराज, लोके अतिबला भुसा।
रागो दोसो मदो मोहो, यत्थ पञ्ञा न गाधति॥
४४.
अरहा सीलसम्पन्नो, सुद्धो चरति हारितो।
मेधावी पण्डितो चेव, इति नो सम्मतो भवं॥
४५.
मेधावीनम्पि हिंसन्ति, इसिं धम्मगुणे रतम्।
वितक्का पापका राज, सुभा रागूपसंहिता॥
४६.
उप्पन्नायं सरीरजो, रागो वण्णविदूसनो तव।
तं पजह भद्दमत्थु ते, बहुन्नासि मेधाविसम्मतो॥
४७.
ते अन्धकारके [करणे (सी॰ स्या॰ पी॰)] कामे, बहुदुक्खे महाविसे।
तेसं मूलं गवेसिस्सं, छेच्छं रागं सबन्धनं॥
४८.
इदं वत्वान हारितो, इसि सच्चपरक्कमो।
कामरागं विराजेत्वा, ब्रह्मलोकूपगो अहूति॥
हरितचजातकं [हारितजातकं (सी॰ पी॰)] पञ्चमम्।
४३२. पदकुसलमाणवजातकं (६)
४९.
बहुस्सुतं चित्तकथिं [चित्तकथं (स्या॰ क॰)], गङ्गा वहति पाटलिं [पाटलं (सी॰ पी॰)]।
वुय्हमानक भद्दन्ते, एकं मे देहि गाथकं [गीतकं (क॰ अट्ठ॰)]॥
५०.
येन सिञ्चन्ति दुक्खितं, येन सिञ्चन्ति आतुरम्।
तस्स मज्झे मरिस्सामि, जातं सरणतो भयं॥
५१.
यत्थ बीजानि रूहन्ति, सत्ता यत्थ पतिट्ठिता।
सा मे सीसं निपीळेति, जातं सरणतो भयं॥
५२.
येन भत्तानि पच्चन्ति, सीतं येन विहञ्ञति।
सो मं डहति [दय्हति (क॰)] गत्तानि, जातं सरणतो भयं॥
५३.
येन भुत्तेन [भत्तेन (स्या॰ क॰)] यापेन्ति, पुथू ब्राह्मणखत्तिया।
सो मं भुत्तो ब्यापादेति, जातं सरणतो भयं॥
५४.
गिम्हानं पच्छिमे मासे, वातमिच्छन्ति पण्डिता।
सो मं [सो मे (सी॰ पी॰)] भञ्जति गत्तानि, जातं सरणतो भयं॥
५५.
यं निस्सिता जगतिरुहं, स्वायं अग्गिं पमुञ्चति।
दिसा भजथ वक्कङ्गा, जातं सरणतो भयं॥
५६.
यमानयिं सोमनस्सं, मालिनिं चन्दनुस्सदम्।
सा मं घरा निच्छुभति [नीहरति (सी॰ स्या॰)], जातं सरणतो भयं॥
५७.
येन जातेन नन्दिस्सं, यस्स च भवमिच्छिसम्।
सो मं घरा निच्छुभति [नीहरति (सी॰ स्या॰)], जातं सरणतो भयं॥
५८.
सुणन्तु मे जानपदा, नेगमा च समागता।
यतोदकं तदादित्तं, यतो खेमं ततो भयं॥
५९.
राजा विलुम्पते रट्ठं, ब्राह्मणो च पुरोहितो।
अत्तगुत्ता विहरथ, जातं सरणतो भयन्ति॥
पदकुसलमाणवजातकं छट्ठम्।
४३३. लोमसकस्सपजातकं (७)
६०.
अस्स इन्दसमो राज, अच्चन्तं अजरामरो।
सचे त्वं यञ्ञं याजेय्य, इसिं लोमसकस्सपं॥
६१.
ससमुद्दपरियायं, महिं सागरकुण्डलम्।
न इच्छे सह निन्दाय, एवं सेय्य [सय्ह (सी॰ स्या॰ पी॰)] विजानहि॥
६२.
धिरत्थु तं यसलाभं, धनलाभञ्च ब्राह्मण।
या वुत्ति विनिपातेन, अधम्मचरणेन वा॥
६३.
अपि चे पत्तमादाय, अनगारो परिब्बजे।
सायेव जीविका सेय्यो, या चाधम्मेन एसना॥
६४.
अपि चे पत्तमादाय, अनगारो परिब्बजे।
अञ्ञं अहिंसयं लोके, अपि रज्जेन तं वरं॥
६५.
बलं चन्दो बलं सुरियो, बलं समणब्राह्मणा।
बलं वेला समुद्दस्स, बलातिबलमित्थियो॥
६६.
यथा उग्गतपं सन्तं, इसिं लोमसकस्सपम्।
पितु अत्था चन्दवती, वाजपेय्यं [वाचपेय्यं (पी॰ क॰)] अयाजयि॥
६७.
तं लोभपकतं कम्मं, कटुकं कामहेतुकम्।
तस्स मूलं गवेसिस्सं, छेच्छं रागं सबन्धनं॥
६८.
धिरत्थु कामे सुबहूपि लोके, तपोव सेय्यो कामगुणेहि राज।
तपो करिस्सामि पहाय कामे, तवेव रट्ठं चन्दवती च होतूति॥
लोमसकस्सपजातकं सत्तमम्।
४३४. चक्कवाकजातकं (८)
६९.
कासायवत्थे सकुणे वदामि, दुवे दुवे नन्दमने [नन्दिमने (सी॰ पी॰)] चरन्ते।
कं अण्डजं अण्डजा मानुसेसु, जातिं पसंसन्ति तदिङ्घ ब्रूथ॥
७०.
अम्हे मनुस्सेसु मनुस्सहिंस, अनुब्बते [अनुपुब्बके (क॰)] चक्कवाके वदन्ति।
कल्याणभावम्हे [भाव’म्ह (सी॰ पी॰)] दिजेसु सम्मता, अभिरूपा [अभीतरूपा (सी॰ स्या॰ पी॰)] विचराम अण्णवे॥ ( ) [(न घासहेतूपि करोम पापं) (क॰)]
७१.
किं अण्णवे कानि फलानि भुञ्जे, मंसं कुतो खादथ चक्कवाका।
किं भोजनं भुञ्जथ वो अनोमा [अभिण्हं (क॰)], बलञ्च वण्णो च अनप्परूपा [अनप्परूपो (सी॰ स्या॰ पी॰)]॥
७२.
न अण्णवे सन्ति फलानि धङ्क, मंसं कुतो खादितुं चक्कवाके।
सेवालभक्खम्ह [भक्खिम्ह (क॰)] अपाणभोजना [अवाकभोजना (सी॰ पी॰)], न घासहेतूपि करोम पापं॥
७३.
न मे इदं रुच्चति चक्कवाक, अस्मिं भवे भोजनसन्निकासो।
अहोसि पुब्बे ततो मे अञ्ञथा, इच्चेव मे विमति एत्थ जाता॥
७४.
अहम्पि मंसानि फलानि भुञ्जे, अन्नानि च लोणियतेलियानि।
रसं मनुस्सेसु लभामि भोत्तुं, सूरोव सङ्गाममुखं विजेत्वा।
न च मे तादिसो वण्णो, चक्कवाक यथा तव॥
७५.
असुद्धभक्खोसि खणानुपाती, किच्छेन ते लब्भति अन्नपानम्।
न तुस्ससी रुक्खफलेहि धङ्क, मंसानि वा यानि सुसानमज्झे॥
७६.
यो साहसेन अधिगम्म भोगे, परिभुञ्जति धङ्क खणानुपाती।
ततो उपक्कोसति नं सभावो, उपक्कुट्ठो वण्णबलं जहाति॥
७७.
अप्पम्पि चे निब्बुतिं भुञ्जती यदि, असाहसेन अपरूपघाती [असाहसेनानुपघातिनो (क॰)]।
बलञ्च वण्णो च तदस्स होति, न हि सब्बो आहारमयेन वण्णोति॥
चक्कवाकजातकं अट्ठमम्।
४३५. हलिद्दिरागजातकं (९)
७८.
सुतितिक्खं अरञ्ञम्हि, पन्तम्हि सयनासने।
ये च गामे तितिक्खन्ति, ते उळारतरा तया॥
७९.
अरञ्ञा गाममागम्म, किंसीलं किंवतं अहम्।
पुरिसं तात सेवेय्यं, तं मे अक्खाहि पुच्छितो॥
८०.
यो ते [यो तं (स्या॰ जा॰ १.४.१९० अरञ्ञजातकेपि)] विस्सासये तात, विस्सासञ्च खमेय्य ते।
सुस्सूसी च तितिक्खी च, तं भजेहि इतो गतो॥
८१.
यस्स कायेन वाचाय, मनसा नत्थि दुक्कटम्।
उरसीव पतिट्ठाय, तं भजेहि इतो गतो॥
८२.
यो च धम्मेन चरति, चरन्तोपि न मञ्ञति।
विसुद्धकारिं सप्पञ्ञं, तं भजेहि इतो गतो॥
८३.
हलिद्दिरागं कपिचित्तं, पुरिसं रागविरागिनम्।
तादिसं तात मा सेवि, निम्मनुस्सम्पि चे सिया॥
८४.
आसीविसंव कुपितं, मीळ्हलित्तं महापथम्।
आरका परिवज्जेहि, यानीव विसमं पथं॥
८५.
अनत्था तात वड्ढन्ति, बालं अच्चुपसेवतो।
मास्सु बालेन संगच्छि, अमित्तेनेव सब्बदा॥
८६.
तं ताहं तात याचामि, करस्सु वचनं मम।
मास्सु बालेन संगच्छि [संगञ्छि (सी॰ पी॰)], दुक्खो बालेहि सङ्गमोति॥
हलिद्दिरागजातकं नवमम्।
४३६. समुग्गजातकं (१०)
८७.
कुतो नु आगच्छथ भो तयो जना, स्वागता एथ [स्वागतं एत्थ (सी॰ पी॰)] निसीदथासने।
कच्चित्थ भोन्तो कुसलं अनामयं, चिरस्समब्भागमनं हि वो इध॥
८८.
अहमेव एको इध मज्ज पत्तो, न चापि मे दुतियो कोचि विज्जति।
किमेव सन्धाय ते भासितं इसे, ‘‘कुतो नु आगच्छथ भो तयो जना’’॥
८९.
तुवञ्च एको भरिया च ते पिया, समुग्गपक्खित्तनिकिण्णमन्तरे ।
सा रक्खिता कुच्छिगताव [कुच्छिगता च (क॰)] ते सदा, वायुस्स [हरिस्स (क॰)] पुत्तेन सहा तहिं रता॥
९०.
संविग्गरूपो इसिना वियाकतो [पब्याकतो (क॰), ब्याकतो (स्या॰ पी॰)], सो दानवो तत्थ समुग्गमुग्गिलि।
अद्दक्खि भरियं सुचि मालधारिनिं, वायुस्स पुत्तेन सहा तहिं रतं॥
९१.
सुदिट्ठरूपमुग्गतपानुवत्तिना [सुदिट्ठरूपुग्गतपानुवत्तिना (सी॰ स्या॰ पी॰)], हीना नरा ये पमदावसं गता।
यथा हवे पाणरिवेत्थ रक्खिता, दुट्ठा मयी अञ्ञमभिप्पमोदयि॥
९२.
दिवा च रत्तो च मया उपट्ठिता, तपस्सिना जोतिरिवा वने वसम्।
सा धम्ममुक्कम्म अधम्ममाचरि, अकिरियरूपो पमदाहि सन्थवो॥
९३.
सरीरमज्झम्हि ठितातिमञ्ञहं, मय्हं अयन्ति असतिं असञ्ञतम्।
सा धम्ममुक्कम्म अधम्ममाचरि, अकिरियरूपो पमदाहि सन्थवो॥
९४.
सुरक्खितं मेति कथं नु विस्ससे, अनेकचित्तासु न हत्थि [अनेकचित्ता पुन हेत्थ (क॰)] रक्खणा।
एता हि पातालपपातसन्निभा, एत्थप्पमत्तो ब्यसनं निगच्छति॥
९५.
तस्मा हि ते सुखिनो वीतसोका, ये मातुगामेहि चरन्ति निस्सटा।
एतं सिवं उत्तममाभिपत्थयं, न मातुगामेहि करेय्य सन्थवन्ति॥
समुग्गजातकं दसमम्।
४३७. पूतिमंसजातकं (११)
९६.
न खो मे रुच्चति आळि, पूतिमंसस्स पेक्खना।
एतादिसा सखारस्मा, आरका परिवज्जये॥
९७.
उम्मत्तिका अयं वेणी, वण्णेति पतिनो सखिम्।
पज्झायि [पज्झाति (सी॰ पी॰), पज्झायति (सी॰ निय्य)] पटिगच्छन्तिं, आगतं मेण्ड [मेळ (सी॰ पी॰)] मातरं॥
९८.
त्वं खोसि सम्म उम्मत्तो, दुम्मेधो अविचक्खणो।
यो त्वं [सो त्वं (स्या॰)] मतालयं कत्वा, अकालेन विपेक्खसि॥
९९.
न अकाले विपेक्खेय्य, काले पेक्खेय्य पण्डितो।
पूतिमंसोव पज्झायि [पज्झाति (सी॰ पी॰), पज्झायति (सी॰ निय्य)], यो अकाले विपेक्खति॥
१००.
पियं खो आळि मे होतु, पुण्णपत्तं ददाहि मे।
पति सञ्जीवितो मय्हं, एय्यासि पियपुच्छिका [पुच्छिता (स्या॰ क॰)]॥
१०१.
पियं खो आळि ते होतु, पुण्णपत्तं ददामि ते।
महता परिवारेन [परिहारेन (स्या॰)], एस्सं [एसं (सी॰ पी॰)] कयिराहि [कयिरासि (पी॰)] भोजनं॥
१०२.
कीदिसो तुय्हं परिवारो, येसं काहामि भोजनम्।
किंनामका च ते सब्बे, तं [ते (सी॰ स्या॰ पी॰)] मे अक्खाहि पुच्छिता॥
१०३.
मालियो चतुरक्खो च, पिङ्गियो अथ जम्बुको।
एदिसो मय्हं परिवारो, तेसं कयिराहि [कयिरासि (पी॰)] भोजनं॥
१०४.
निक्खन्ताय अगारस्मा, भण्डकम्पि विनस्सति।
आरोग्यं आळिनो वज्जं [वच्छं (?)], इधेव वस मागमाति॥
पूतिमंसजातकं एकादसमम्।
४३८. दद्दरजातकं (१२)
१०५.
यो ते पुत्तके अखादि, दिन्नभत्तो अदूसके।
तस्मिं दाठं निपातेहि, मा ते मुच्चित्थ जीवतो॥
१०६.
आकिण्णलुद्दो पुरिसो, धातिचेलंव मक्खितो।
पदेसं तं न पस्सामि, यत्थ दाठं निपातये॥
१०७.
अकतञ्ञुस्स पोसस्स, निच्चं विवरदस्सिनो।
सब्बं चे पथविं दज्जा, नेव नं अभिराधये॥
१०८.
किन्नु सुबाहु तरमानरूपो, पच्चागतोसि सह माणवेन।
किं किच्चमत्थं इधमत्थि तुय्हं, अक्खाहि मे पुच्छितो एतमत्थं॥
१०९.
यो ते सखा दद्दरो साधुरूपो, तस्स वधं परिसङ्कामि अज्ज।
पुरिसस्स कम्मायतनानि सुत्वा, नाहं सुखिं दद्दरं अज्ज मञ्ञे॥
११०.
कानिस्स कम्मायतनानि अस्सु, पुरिसस्स वुत्तिसमोधानताय।
कं वा पटिञ्ञं पुरिसस्स सुत्वा, परिसङ्कसि दद्दरं माणवेन॥
१११.
चिण्णा कलिङ्गा चरिता वणिज्जा, वेत्ताचरो सङ्कुपथोपि चिण्णो।
नटेहि चिण्णं सह वाकुरेहि [वाकरेहि (पी॰ सी॰ निय्य), वागुरेहि (?)], दण्डेन युद्धम्पि समज्जमज्झे॥
११२.
बद्धा कुलीका [कुलिङ्का (सी॰ पी॰)] मितमाळ्हकेन, अक्खा जिता [अक्खाचिता (सी॰ अट्ठ॰)] संयमो अब्भतीतो।
अब्बाहितं [अप्पहितं (सी॰ स्या॰), अब्बूहितं (पी॰ सी॰ निय्य)] पुब्बकं [पुप्फकं (सी॰ स्या॰)] अड्ढरत्तं, हत्था दड्ढा पिण्डपटिग्गहेन॥
११३.
तानिस्स कम्मायतनानि अस्सु, पुरिसस्स वुत्तिसमोधानताय।
यथा अयं दिस्सति लोमपिण्डो, गावो हता किं पन दद्दरस्साति॥
दद्दरजातकं द्वादसमम्।
नवकनिपातं निट्ठितम्।
तस्सुद्दानं –
वरगिज्झ समज्जन हंसवरो, निधिसव्हय हारित पाटलिको।
अजरामर धङ्क तितिक्ख कुतो, अथ द्वादस पेक्खन दद्दरिभीति॥