९. नवकनिपातो
१. वड्ढमातुथेरीगाथा
२०४.
‘‘मा सु ते वड्ढ लोकम्हि, वनथो आहु कुदाचनम्।
मा पुत्तक पुनप्पुनं, अहु दुक्खस्स भागिमा॥
२०५.
‘‘सुखञ्हि वड्ढ मुनयो, अनेजा छिन्नसंसया।
सीतिभूता दमप्पत्ता, विहरन्ति अनासवा॥
२०६.
‘‘तेहानुचिण्णं इसीभि, मग्गं दस्सनपत्तिया।
दुक्खस्सन्तकिरियाय, त्वं वड्ढ अनुब्रूहय’’॥
२०७.
‘‘विसारदाव भणसि, एतमत्थं जनेत्ति मे।
मञ्ञामि नून मामिके, वनथो ते न विज्जति’’॥
२०८.
‘‘ये केचि वड्ढ सङ्खारा, हीना उक्कट्ठमज्झिमा।
अणूपि अणुमत्तोपि, वनथो मे न विज्जति॥
२०९.
‘‘सब्बे मे आसवा खीणा, अप्पमत्तस्स झायतो।
तिस्सो विज्जा अनुप्पत्ता, कतं बुद्धस्स सासनं’’॥
२१०.
‘‘उळारं वत मे माता, पतोदं समवस्सरि।
परमत्थसञ्हिता गाथा, यथापि अनुकम्पिका॥
२११.
‘‘तस्साहं वचनं सुत्वा, अनुसिट्ठिं जनेत्तिया।
धम्मसंवेगमापादिं, योगक्खेमस्स पत्तिया॥
२१२.
‘‘सोहं पधानपहितत्तो, रत्तिन्दिवमतन्दितो।
मातरा चोदितो सन्तो, अफुसिं सन्तिमुत्तमं’’॥
… वड्ढमाता थेरी…।
नवकनिपातो निट्ठितो।