१. जराधम्मसुत्तम्
५११. एवं मे सुतं – एकं समयं भगवा सावत्थियं विहरति पुब्बारामे मिगारमातुपासादे। तेन खो पन समयेन भगवा सायन्हसमयं पटिसल्लाना वुट्ठितो पच्छातपे निसिन्नो होति पिट्ठिं ओतापयमानो।
अथ खो आयस्मा आनन्दो येन भगवा तेनुपसङ्कमि; उपसङ्कमित्वा भगवन्तं अभिवादेत्वा भगवतो गत्तानि पाणिना अनोमज्जन्तो भगवन्तं एतदवोच – ‘‘अच्छरियं, भन्ते , अब्भुतं, भन्ते! न चेवं दानि, भन्ते, भगवतो ताव परिसुद्धो छविवण्णो परियोदातो, सिथिलानि च गत्तानि सब्बानि वलियजातानि, पुरतो पब्भारो च कायो, दिस्सति च इन्द्रियानं अञ्ञथत्तं – चक्खुन्द्रियस्स सोतिन्द्रियस्स घानिन्द्रियस्स जिव्हिन्द्रियस्स कायिन्द्रियस्सा’’ति।
‘‘एवञ्हेतं , आनन्द, होति – जराधम्मो योब्बञ्ञे, ब्याधिधम्मो आरोग्ये, मरणधम्मो जीविते। न चेव ताव परिसुद्धो होति छविवण्णो परियोदातो, सिथिलानि च होन्ति गत्तानि सब्बानि वलियजातानि, पुरतो पब्भारो च कायो, दिस्सति च इन्द्रियानं अञ्ञथत्तं – चक्खुन्द्रियस्स सोतिन्द्रियस्स घानिन्द्रियस्स जिव्हिन्द्रियस्स कायिन्द्रियस्सा’’ति।
‘‘इदमवोच भगवा। इदं वत्वा च सुगतो अथापरं एतदवोच सत्था –
‘‘धी तं जम्मि जरे अत्थु, दुब्बण्णकरणी जरे।
ताव मनोरमं बिम्बं, जराय अभिमद्दितं॥
‘‘योपि वस्ससतं जीवे, सोपि मच्चुपरायणो [सब्बे मच्चुपरायना (स्या॰ कं॰ क॰)]।
न किञ्चि परिवज्जेति, सब्बमेवाभिमद्दती’’ति॥ पठमम्।
२. उण्णाभब्राह्मणसुत्तम्
५१२. सावत्थिनिदानम्। अथ खो उण्णाभो ब्राह्मणो येन भगवा तेनुपसङ्कमि; उपसङ्कमित्वा भगवता सद्धिं सम्मोदि। सम्मोदनीयं कथं सारणीयं वीतिसारेत्वा एकमन्तं निसीदि। एकमन्तं निसिन्नो खो उण्णाभो ब्राह्मणो भगवन्तं एतदवोच –
‘‘पञ्चिमानि, भो गोतम, इन्द्रियानि नानाविसयानि नानागोचरानि, न अञ्ञमञ्ञस्स गोचरविसयं पच्चनुभोन्ति। कतमानि पञ्च? चक्खुन्द्रियं, सोतिन्द्रियं, घानिन्द्रियं, जिव्हिन्द्रियं, कायिन्द्रियम्। इमेसं नु खो, भो गोतम, पञ्चन्नं इन्द्रियानं नानाविसयानं नानागोचरानं न अञ्ञमञ्ञस्स गोचरविसयं पच्चनुभोन्तानं किं पटिसरणं, को च नेसं गोचरविसयं पच्चनुभोती’’ति?
‘‘पञ्चिमानि, ब्राह्मण, इन्द्रियानि नानाविसयानि नानागोचरानि न अञ्ञमञ्ञस्स गोचरविसयं पच्चनुभोन्ति। कतमानि पञ्च? चक्खुन्द्रियं, सोतिन्द्रियं , घानिन्द्रियं, जिव्हिन्द्रियं, कायिन्द्रियम्। इमेसं खो, ब्राह्मण, पञ्चन्नं इन्द्रियानं नानाविसयानं नानागोचरानं न अञ्ञमञ्ञस्स गोचरविसयं पच्चनुभोन्तानं मनो पटिसरणं, मनोव नेसं गोचरविसयं पच्चनुभोती’’ति।
‘‘मनस्स पन, भो गोतम, किं पटिसरण’’न्ति? ‘‘मनस्स खो, ब्राह्मण, सति पटिसरण’’न्ति। ‘‘सतिया पन, भो गोतम, किं पटिसरण’’न्ति? ‘‘सतिया खो, ब्राह्मण, विमुत्ति पटिसरण’’न्ति। ‘‘विमुत्तिया पन, भो गोतम, किं पटिसरण’’न्ति? ‘‘विमुत्तिया खो, ब्राह्मण, निब्बानं पटिसरण’’न्ति। ‘‘निब्बानस्स पन, भो गोतम, किं पटिसरण’’न्ति? ‘‘अच्चयासि [अच्चसरा (सी॰ स्या॰ कं॰), अज्झपरं (पी॰ क॰)], ब्राह्मण, पञ्हं, नासक्खि पञ्हस्स परियन्तं गहेतुम्। निब्बानोगधञ्हि, ब्राह्मण, ब्रह्मचरियं वुस्सति निब्बानपरायणं निब्बानपरियोसान’’न्ति।
अथ खो उण्णाभो ब्राह्मणो भगवतो भासितं अभिनन्दित्वा अनुमोदित्वा उट्ठायासना भगवन्तं अभिवादेत्वा पदक्खिणं कत्वा पक्कामि।
अथ खो भगवा अचिरपक्कन्ते उण्णाभे ब्राह्मणे भिक्खू आमन्तेसि – ‘‘सेय्यथापि, भिक्खवे, कूटागारे वा कूटागारसालायं वा [रस्मियो (स्या॰ क॰)] पाचीनवातपाना सूरिये उग्गच्छन्ते वातपानेन रस्मि [कूटागारं वा कूटागारसालं वा उत्तराय (क॰ सी॰)] पविसित्वा क्वास्स [काय (स्या॰ क॰)] पतिट्ठिता’’ति? ‘‘पच्छिमायं, भन्ते, भित्तिय’’न्ति। ‘‘एवमेव खो, भिक्खवे, उण्णाभस्स ब्राह्मणस्स तथागते सद्धा निविट्ठा मूलजाता पतिट्ठिता दळ्हा असंहारिया समणेन वा ब्राह्मणेन वा देवेन वा मारेन वा ब्रह्मुना वा केनचि वा लोकस्मिम्। इमम्हि चे, भिक्खवे, समये उण्णाभो ब्राह्मणो कालङ्करेय्य, नत्थि संयोजनं येन संयोजनेन संयुत्तो उण्णाभो ब्राह्मणो पुन इमं लोकं आगच्छेय्या’’ति। दुतियम्।
३. साकेतसुत्तम्
५१३. एवं मे सुतं – एकं समयं भगवा साकेते विहरति अञ्जनवने मिगदाये। तत्र खो भगवा भिक्खू आमन्तेसि – ‘‘अत्थि नु खो, भिक्खवे , परियायो यं परियायं आगम्म यानि पञ्चिन्द्रियानि तानि पञ्च बलानि होन्ति, यानि पञ्च बलानि तानि पञ्चिन्द्रियानि होन्ती’’ति?
‘‘भगवंमूलका नो, भन्ते, धम्मा भगवंनेत्तिका भगवंपटिसरणा। साधु वत, भन्ते, भगवन्तंयेव पटिभातु एतस्स भासितस्स अत्थो। भगवतो सुत्वा भिक्खू धारेस्सन्ती’’ति। ‘‘अत्थि, भिक्खवे, परियायो यं परियायं आगम्म यानि पञ्चिन्द्रियानि तानि पञ्च बलानि होन्ति, यानि पञ्च बलानि तानि पञ्चिन्द्रियानि होन्ति’’।
‘‘कतमो च, भिक्खवे, परियायो यं परियायं आगम्म यानि पञ्चिन्द्रियानि तानि पञ्च बलानि होन्ति, यानि पञ्च बलानि तानि पञ्चिन्द्रियानि होन्ति? यं, भिक्खवे, सद्धिन्द्रियं तं सद्धाबलं, यं सद्धाबलं तं सद्धिन्द्रियं; यं वीरियिन्द्रियं तं वीरियबलं, यं वीरियबलं तं वीरियिन्द्रियं; यं सतिन्द्रियं तं सतिबलं, यं सतिबलं तं सतिन्द्रियं; यं समाधिन्द्रियं तं समाधिबलं, यं समाधिबलं तं समाधिन्द्रियं; यं पञ्ञिन्द्रियं तं पञ्ञाबलं, यं पञ्ञाबलं तं पञ्ञिन्द्रियम्। सेय्यथापि, भिक्खवे, नदी पाचीननिन्ना पाचीनपोणा पाचीनपब्भारा, तस्स मज्झे दीपो। अत्थि, भिक्खवे, परियायो यं परियायं आगम्म तस्सा नदिया एको सोतो त्वेव सङ्ख्यं गच्छति [सङ्खं (सी॰ स्या॰ कं॰)]। अत्थि पन, भिक्खवे, परियायो यं परियायं आगम्म तस्सा नदिया द्वे सोतानि त्वेव सङ्ख्यं गच्छन्ति।
‘‘कतमो च, भिक्खवे, परियायो यं परियायं आगम्म तस्सा नदिया एको सोतो त्वेव सङ्ख्यं गच्छति? यञ्च, भिक्खवे, तस्स दीपस्स पुरिमन्ते [पुरत्थिमन्ते (सी॰ स्या॰ कं॰ पी॰)] उदकं, यञ्च पच्छिमन्ते उदकं – अयं खो, भिक्खवे, परियायो यं परियायं आगम्म तस्सा नदिया एको सोतो त्वेव सङ्ख्यं गच्छति।
‘‘कतमो च, भिक्खवे, परियायो यं परियायं आगम्म तस्सा नदिया द्वे सोतानि त्वेव सङ्ख्यं गच्छन्ति? यञ्च, भिक्खवे, तस्स दीपस्स उत्तरन्ते उदकं, यञ्च दक्खिणन्ते उदकं – अयं खो, भिक्खवे, परियायो यं परियायं आगम्म तस्सा नदिया द्वे सोतानि त्वेव सङ्ख्यं गच्छन्ति। एवमेव खो, भिक्खवे, यं सद्धिन्द्रियं तं सद्धाबलं, यं सद्धाबलं तं सद्धिन्द्रियं; यं वीरियिन्द्रियं तं वीरियबलं, यं वीरियबलं तं वीरियिन्द्रियं; यं सतिन्द्रियं तं सतिबलं , यं सतिबलं तं सतिन्द्रियं; यं समाधिन्द्रियं तं समाधिबलं, यं समाधिबलं तं समाधिन्द्रियं; यं पञ्ञिन्द्रियं तं पञ्ञाबलं, यं पञ्ञाबलं तं पञ्ञिन्द्रियम्। पञ्चन्नं, भिक्खवे, इन्द्रियानं भावितत्ता बहुलीकतत्ता भिक्खु आसवानं खया अनासवं चेतोविमुत्तिं पञ्ञाविमुत्तिं दिट्ठेव धम्मे सयं अभिञ्ञा सच्छिकत्वा उपसम्पज्ज विहरती’’ति। ततियम्।
४. पुब्बकोट्ठकसुत्तम्
५१४. एवं मे सुतं – एकं समयं भगवा सावत्थियं विहरति पुब्बकोट्ठके। तत्र खो भगवा आयस्मन्तं सारिपुत्तं आमन्तेसि – ‘‘सद्दहसि [सद्दहासि (सी॰ पी॰)] त्वं, सारिपुत्त – सद्धिन्द्रियं भावितं बहुलीकतं अमतोगधं होति अमतपरायणं अमतपरियोसानं…पे॰… पञ्ञिन्द्रियं भावितं बहुलीकतं अमतोगधं होति अमतपरायणं अमतपरियोसान’’न्ति?
‘‘न ख्वाहं एत्थ, भन्ते, भगवतो सद्धाय गच्छामि – सद्धिन्द्रियं…पे॰… पञ्ञिन्द्रियं भावितं बहुलीकतं अमतोगधं होति अमतपरायणं अमतपरियोसानम्। येसञ्हेतं, भन्ते, अञ्ञातं अस्स अदिट्ठं अविदितं असच्छिकतं अफस्सितं [अपस्सितं (सी॰ स्या॰ कं॰ क॰), अफुसितं (पी॰)] पञ्ञाय, ते तत्थ परेसं सद्धाय गच्छेय्युं – सद्धिन्द्रियं…पे॰… पञ्ञिन्द्रियं भावितं बहुलीकतं अमतोगधं होति अमतपरायणं अमतपरियोसानम्। येसञ्च खो एतं, भन्ते, ञातं दिट्ठं विदितं सच्छिकतं फस्सितं पञ्ञाय, निक्कङ्खा ते तत्थ निब्बिचिकिच्छा – सद्धिन्द्रियं…पे॰… पञ्ञिन्द्रियं भावितं बहुलीकतं अमतोगधं होति अमतपरायणं अमतपरियोसानम्। मय्हञ्च खो एतं, भन्ते, ञातं दिट्ठं विदितं सच्छिकतं फस्सितं पञ्ञाय। निक्कङ्खवाहं तत्थ निब्बिचिकिच्छो सद्धिन्द्रियं…पे॰… पञ्ञिन्द्रियं भावितं बहुलीकतं अमतोगधं होति अमतपरायणं अमतपरियोसान’’न्ति।
‘‘साधु साधु, सारिपुत्त! येसञ्हेतं, सारिपुत्त, अञ्ञातं अस्स अदिट्ठं अविदितं असच्छिकतं अफस्सितं पञ्ञाय, ते तत्थ परेसं सद्धाय गच्छेय्युं – सद्धिन्द्रियं भावितं बहुलीकतं अमतोगधं होति अमतपरायणं अमतपरियोसानं…पे॰… पञ्ञिन्द्रियं भावितं बहुलीकतं अमतोगधं होति अमतपरायणं अमतपरियोसानम्। येसञ्च खो एतं, सारिपुत्त, ञातं दिट्ठं विदितं सच्छिकतं फस्सितं पञ्ञाय, निक्कङ्खा ते तत्थ निब्बिचिकिच्छा – सद्धिन्द्रियं भावितं बहुलीकतं अमतोगधं होति अमतपरायणं अमतपरियोसानं…पे॰… पञ्ञिन्द्रियं भावितं बहुलीकतं अमतोगधं होति अमतपरायणं अमतपरियोसान’’न्ति। चतुत्थम्।
५. पठमपुब्बारामसुत्तम्
५१५. एवं मे सुतं – एकं समयं भगवा सावत्थियं विहरति पुब्बारामे मिगारमातुपासादे। तत्र खो भगवा भिक्खू आमन्तेसि – ‘‘कतिनं नु खो, भिक्खवे, इन्द्रियानं भावितत्ता बहुलीकतत्ता खीणासवो भिक्खु अञ्ञं ब्याकरोति – ‘खीणा जाति, वुसितं ब्रह्मचरियं, कतं करणीयं, नापरं इत्थत्ताया’ति पजानामी’’ति?
भगवंमूलका नो, भन्ते, धम्मा…पे॰… ‘‘एकस्स खो, भिक्खवे, इन्द्रियस्स भावितत्ता बहुलीकतत्ता खीणासवो भिक्खु अञ्ञं ब्याकरोति – ‘खीणा जाति, वुसितं ब्रह्मचरियं, कतं करणीयं, नापरं इत्थत्ताया’ति पजानामीति। कतमस्स एकस्स पञ्ञिन्द्रियस्स पञ्ञवतो , भिक्खवे, अरियसावकस्स तदन्वया सद्धा सण्ठाति, तदन्वयं वीरियं सण्ठाति, तदन्वया सति सण्ठाति, तदन्वयो समाधि सण्ठाति। इमस्स खो, भिक्खवे, एकस्स इन्द्रियस्स भावितत्ता बहुलीकतत्ता खीणासवो भिक्खु अञ्ञं ब्याकरोति – ‘खीणा जाति, वुसितं ब्रह्मचरियं, कतं करणीयं, नापरं इत्थत्ताया’ति पजानामी’’ति। पञ्चमम्।
६. दुतियपुब्बारामसुत्तम्
५१६. तंयेव निदानम्। ‘‘कतिनं नु खो, भिक्खवे, इन्द्रियानं भावितत्ता बहुलीकतत्ता खीणासवो भिक्खु अञ्ञं ब्याकरोति – ‘खीणा जाति, वुसितं ब्रह्मचरियं, कतं करणीयं, नापरं इत्थत्ताया’ति पजानामी’’ति? भगवंमूलका नो, भन्ते, धम्मा…पे॰… ‘‘द्विन्नं खो, भिक्खवे, इन्द्रियानं भावितत्ता बहुलीकतत्ता खीणासवो भिक्खु अञ्ञं ब्याकरोति – ‘खीणा जाति, वुसितं ब्रह्मचरियं, कतं करणीयं, नापरं इत्थत्ताया’ति पजानामीति। कतमेसं द्विन्नं? अरियाय च पञ्ञाय, अरियाय च विमुत्तिया। या हिस्स, भिक्खवे, अरिया पञ्ञा तदस्स पञ्ञिन्द्रियम्। या हिस्स, भिक्खवे, अरिया विमुत्ति तदस्स समाधिन्द्रियम्। इमेसं खो, भिक्खवे, द्विन्नं इन्द्रियानं भावितत्ता बहुलीकतत्ता खीणासवो भिक्खु अञ्ञं ब्याकरोति – ‘खीणा जाति, वुसितं ब्रह्मचरियं, कतं करणीयं, नापरं इत्थत्ताया’ति पजानामी’’ति। छट्ठम्।
७. ततियपुब्बारामसुत्तम्
५१७. तंयेव निदानम्। ‘‘कतिनं नु खो, भिक्खवे, इन्द्रियानं भावितत्ता बहुलीकतत्ता खीणासवो भिक्खु अञ्ञं ब्याकरोति – ‘खीणा जाति, वुसितं ब्रह्मचरियं, कतं करणीयं, नापरं इत्थत्ताया’ति पजानामी’’ति? भगवंमूलका नो, भन्ते, धम्मा…पे॰… ‘‘चतुन्नं खो, भिक्खवे, इन्द्रियानं भावितत्ता बहुलीकतत्ता खीणासवो भिक्खु अञ्ञं ब्याकरोति – ‘खीणा जाति, वुसितं ब्रह्मचरियं, कतं करणीयं, नापरं इत्थत्ताया’ति पजानामीति। कतमेसं चतुन्नं? वीरियिन्द्रियस्स, सतिन्द्रियस्स, समाधिन्द्रियस्स, पञ्ञिन्द्रियस्स – इमेसं खो, भिक्खवे, चतुन्नं इन्द्रियानं भावितत्ता बहुलीकतत्ता खीणासवो भिक्खु अञ्ञं ब्याकरोति – ‘खीणा जाति, वुसितं ब्रह्मचरियं, कतं करणीयं, नापरं इत्थत्ताया’ति पजानामी’’ति। सत्तमम्।
८. चतुत्थपुब्बारामसुत्तम्
५१८. तंयेव निदानम्। ‘‘कतिनं नु खो, भिक्खवे, इन्द्रियानं भावितत्ता बहुलीकतत्ता खीणासवो भिक्खु अञ्ञं ब्याकरोति – ‘खीणा जाति, वुसितं ब्रह्मचरियं, कतं करणीयं, नापरं इत्थत्ताया’ति पजानामी’’ति? भगवंमूलका नो, भन्ते, धम्मा…पे॰… ‘‘पञ्चन्नं खो, भिक्खवे, इन्द्रियानं भावितत्ता बहुलीकतत्ता खीणासवो भिक्खु अञ्ञं ब्याकरोति – ‘खीणा जाति, वुसितं ब्रह्मचरियं, कतं करणीयं, नापरं इत्थत्ताया’ति पजानामीति। कतमेसं पञ्चन्नं? सद्धिन्द्रियस्स , वीरियिन्द्रियस्स, सतिन्द्रियस्स, समाधिन्द्रियस्स, पञ्ञिन्द्रियस्स – इमेसं खो, भिक्खवे, पञ्चन्नं इन्द्रियानं भावितत्ता बहुलीकतत्ता खीणासवो भिक्खु अञ्ञं ब्याकरोति – ‘खीणा जाति, वुसितं ब्रह्मचरियं, कतं करणीयं, नापरं इत्थत्ताया’ति पजानामी’’ति। अट्ठमम्।
९. पिण्डोलभारद्वाजसुत्तम्
५१९. एवं मे सुतं – एकं समयं भगवा कोसम्बियं विहरति घोसितारामे। तेन खो पन समयेन आयस्मता पिण्डोलभारद्वाजेन अञ्ञा ब्याकता होति – ‘‘खीणा जाति, वुसितं ब्रह्मचरियं, कतं करणीयं , नापरं इत्थत्तायाति पजानामी’’ति। अथ खो सम्बहुला भिक्खू येन भगवा तेनुपसङ्कमिंसु; उपसङ्कमित्वा भगवन्तं अभिवादेत्वा एकमन्तं निसीदिंसु। एकमन्तं निसिन्ना खो ते भिक्खू भगवन्तं एतदवोचुं –
‘‘आयस्मता, भन्ते, पिण्डोलभारद्वाजेन अञ्ञा ब्याकता – ‘खीणा जाति, वुसितं ब्रह्मचरियं, कतं करणीयं, नापरं इत्थत्ताया’ति पजानामीति। किं नु खो, भन्ते, अत्थवसं सम्पस्समानेन आयस्मता पिण्डोलभारद्वाजेन अञ्ञा ब्याकता – ‘खीणा जाति, वुसितं ब्रह्मचरियं, कतं करणीयं, नापरं इत्थत्ताया’ति पजानामी’’ति?
‘‘तिण्णन्नं खो, भिक्खवे, इन्द्रियानं भावितत्ता बहुलीकतत्ता पिण्डोलभारद्वाजेन भिक्खुना अञ्ञा ब्याकता – ‘खीणा जाति, वुसितं ब्रह्मचरियं, कतं करणीयं, नापरं इत्थत्ताया’ति पजानामीति। कतमेसं तिण्णन्नं? सतिन्द्रियस्स, समाधिन्द्रियस्स, पञ्ञिन्द्रियस्स – इमेसं खो, भिक्खवे, तिण्णन्नं इन्द्रियानं भावितत्ता बहुलीकतत्ता पिण्डोलभारद्वाजेन भिक्खुना अञ्ञा ब्याकता – ‘खीणा जाति, वुसितं ब्रह्मचरियं, कतं करणीयं, नापरं इत्थत्ताया’ति पजानामीति। इमानि च, भिक्खवे, तीणिन्द्रियानि किमन्तानि? खयन्तानि। किस्स खयन्तानि? जातिजरामरणस्स। ‘जातिजरामरणं खय’न्ति खो, भिक्खवे, सम्पस्समानेन पिण्डोलभारद्वाजेन भिक्खुना अञ्ञा ब्याकता – ‘खीणा जाति, वुसितं ब्रह्मचरियं, कतं करणीयं, नापरं इत्थत्ताया’ति पजानामी’’ति। नवमम्।
१०. आपणसुत्तम्
५२०. एवं मे सुतं – एकं समयं भगवा अङ्गेसु विहरति आपणं नाम अङ्गानं निगमो। तत्र खो भगवा आयस्मन्तं सारिपुत्तं आमन्तेसि – ‘‘यो सो, सारिपुत्त, अरियसावको तथागते एकन्तगतो [एकन्तिगतो (सी॰)] अभिप्पसन्नो, न सो तथागते वा तथागतसासने वा कङ्खेय्य वा विचिकिच्छेय्य वा’’ति?
‘‘यो सो, भन्ते, अरियसावको तथागते एकन्तगतो अभिप्पसन्नो, न सो तथागते वा तथागतसासने वा कङ्खेय्य वा विचिकिच्छेय्य वा। सद्धस्स हि, भन्ते, अरियसावकस्स एवं पाटिकङ्खं यं आरद्धवीरियो विहरिस्सति – अकुसलानं धम्मानं पहानाय, कुसलानं धम्मानं उपसम्पदाय, थामवा दळ्हपरक्कमो अनिक्खित्तधुरो कुसलेसु धम्मेसु। यं हिस्स, भन्ते, वीरियं तदस्स वीरियिन्द्रियम्।
‘‘सद्धस्स हि , भन्ते, अरियसावकस्स आरद्धवीरियस्स एतं पाटिकङ्खं यं सतिमा भविस्सति, परमेन सतिनेपक्केन समन्नागतो, चिरकतम्पि चिरभासितम्पि सरिता अनुस्सरिता। या हिस्स, भन्ते, सति तदस्स सतिन्द्रियम्।
‘‘सद्धस्स हि, भन्ते, अरियसावकस्स आरद्धवीरियस्स उपट्ठितस्सतिनो एतं पाटिकङ्खं यं वोस्सग्गारम्मणं करित्वा लभिस्सति समाधिं, लभिस्सति चित्तस्स एकग्गतम्। यो हिस्स, भन्ते, समाधि तदस्स समाधिन्द्रियम्।
‘‘सद्धस्स हि, भन्ते, अरियसावकस्स आरद्धवीरियस्स उपट्ठितस्सतिनो समाहितचित्तस्स एतं पाटिकङ्खं यं एवं पजानिस्सति – अनमतग्गो खो संसारो। पुब्बा कोटि न पञ्ञायति अविज्जानीवरणानं सत्तानं तण्हासंयोजनानं सन्धावतं संसरतम्। अविज्जाय त्वेव तमोकायस्स असेसविरागनिरोधो सन्तमेतं पदं पणीतमेतं पदं, यदिदं – सब्बसङ्खारसमथो सब्बूपधिपटिनिस्सग्गो तण्हाक्खयो विरागो निरोधो निब्बानं [निब्बानन्ति (?)]। या हिस्स, भन्ते, पञ्ञा तदस्स पञ्ञिन्द्रियम्।
‘‘सद्धो सो [स खो सो (सी॰ स्या॰ कं॰)], भन्ते, अरियसावको एवं पदहित्वा पदहित्वा एवं सरित्वा सरित्वा एवं समादहित्वा समादहित्वा एवं पजानित्वा पजानित्वा एवं अभिसद्दहति – ‘इमे खो ते धम्मा ये मे पुब्बे सुतवा अहेसुम्। तेनाहं एतरहि कायेन च फुसित्वा विहरामि, पञ्ञाय च अतिविज्झ [पटिविज्झ (सी॰ क॰) तदट्ठकथासु पन अतिविज्झित्वाति वण्णितं] पस्सामी’ति। या हिस्स, भन्ते, सद्धा तदस्स सद्धिन्द्रिय’’न्ति।
‘‘साधु साधु, सारिपुत्त! यो सो, सारिपुत्त, अरियसावको तथागते एकन्तगतो अभिप्पसन्नो, न सो तथागते वा तथागतसासने वा कङ्खेय्य वा विचिकिच्छेय्य वा। सद्धस्स हि, सारिपुत्त, अरियसावकस्स एतं पाटिकङ्खं यं आरद्धवीरियो विहरिस्सति – अकुसलानं धम्मानं पहानाय, कुसलानं धम्मानं उपसम्पदाय, थामवा दळ्हपरक्कमो अनिक्खित्तधुरो कुसलेसु धम्मेसु। यं हिस्स, सारिपुत्त, वीरियं तदस्स वीरियिन्द्रियम्।
‘‘सद्धस्स हि, सारिपुत्त, अरियसावकस्स आरद्धवीरियस्स एतं पाटिकङ्खं यं सतिमा भविस्सति, परमेन सतिनेपक्केन समन्नागतो, चिरकतम्पि चिरभासितम्पि सरिता अनुस्सरिता। या हिस्स, सारिपुत्त, सति तदस्स सतिन्द्रियम्।
‘‘सद्धस्स हि, सारिपुत्त, अरियसावकस्स आरद्धवीरियस्स उपट्ठितस्सतिनो एतं पाटिकङ्खं यं वोस्सग्गारम्मणं करित्वा लभिस्सति समाधिं, लभिस्सति चित्तस्स एकग्गतम्। यो हिस्स, सारिपुत्त, समाधि तदस्स समाधिन्द्रियम्।
‘‘सद्धस्स हि, सारिपुत्त, अरियसावकस्स आरद्धवीरियस्स उपट्ठितस्सतिनो समाहितचित्तस्स एतं पाटिकङ्खं यं एवं पजानिस्सति – अनमतग्गो खो संसारो। पुब्बा कोटि न पञ्ञायति अविज्जानीवरणानं सत्तानं तण्हासंयोजनानं सन्धावतं संसरतम्। अविज्जाय त्वेव तमोकायस्स असेसविरागनिरोधो सन्तमेतं पदं पणीतमेतं पदं, यदिदं – सब्बसङ्खारसमथो सब्बूपधिपटिनिस्सग्गो तण्हाक्खयो विरागो निरोधो निब्बानम्। या हिस्स, सारिपुत्त, पञ्ञा तदस्स पञ्ञिन्द्रियम्।
‘‘सद्धो सो [स खो सो (सी॰ स्या॰ कं॰ पी॰)], सारिपुत्त, अरियसावको एवं पदहित्वा पदहित्वा एवं सरित्वा सरित्वा एवं समादहित्वा समादहित्वा एवं पजानित्वा पजानित्वा एवं अभिसद्दहति – ‘इमे खो ते धम्मा ये मे पुब्बे सुतवा अहेसुम्। तेनाहं एतरहि कायेन च फुसित्वा विहरामि, पञ्ञाय च अतिविज्झ [पटिविज्झ (क॰ सी॰ क॰)] पस्सामी’ति। या हिस्स, सारिपुत्त, सद्धा तदस्स सद्धिन्द्रिय’’न्ति। दसमम्।
जरावग्गो पञ्चमो।
तस्सुद्दानं –
जरा उण्णाभो ब्राह्मणो, साकेतो पुब्बकोट्ठको।
पुब्बारामे च चत्तारि, पिण्डोलो आपणेन चाति [सद्धेन ते दसाति (स्या॰ कं॰ क॰)]॥