१-१०. एसनादिसुत्तम्
२९२. ‘‘तिस्सो इमा, भिक्खवे, एसना। कतमा तिस्सो? कामेसना, भवेसना, ब्रह्मचरियेसनाति वित्थारेतब्बम्।
एसनावग्गो द्वादसमो।
तस्सुद्दानं –
एसना विधा आसवो, भवो च दुक्खता तिस्सो।
खिलं मलञ्च नीघो च, वेदना तण्हा तसिनाय चाति॥
(बोज्झङ्गसंयुत्तस्स एसनापेय्यालं विवेकनिस्सिततो वित्थारेतब्बं)।