१० १० गिलानदस्सनसुत्तम्

३५२. तेन खो पन समयेन चित्तो गहपति आबाधिको होति दुक्खितो बाळ्हगिलानो। अथ खो सम्बहुला आरामदेवता वनदेवता रुक्खदेवता ओसधितिणवनप्पतीसु अधिवत्था देवता सङ्गम्म समागम्म चित्तं गहपतिं एतदवोचुं – ‘‘पणिधेहि, गहपति, अनागतमद्धानं राजा अस्सं चक्कवत्ती’’ति।
एवं वुत्ते, चित्तो गहपति ता आरामदेवता वनदेवता रुक्खदेवता ओसधितिणवनप्पतीसु अधिवत्था देवता एतदवोच – ‘‘तम्पि अनिच्चं, तम्पि अद्धुवं, तम्पि पहाय गमनीय’’न्ति। एवं वुत्ते, चित्तस्स गहपतिनो मित्तामच्चा ञातिसालोहिता चित्तं गहपतिं एतदवोचुं – ‘‘सतिं, अय्यपुत्त, उपट्ठपेहि, मा विप्पलपी’’ति। ‘‘किं ताहं वदामि यं मं तुम्हे एवं वदेथ – ‘सतिं, अय्यपुत्त, उपट्ठपेहि, मा विप्पलपी’’’ति? ‘‘एवं खो त्वं, अय्यपुत्त, वदेसि – ‘तम्पि अनिच्चं, तम्पि अद्धुवं, तम्पि पहाय गमनीय’’’न्ति। ‘‘तथा हि पन मं आरामदेवता वनदेवता रुक्खदेवता ओसधितिणवनप्पतीसु अधिवत्था देवता एवमाहंसु – ‘पणिधेहि, गहपति, अनागतमद्धानं राजा अस्सं चक्कवत्ती’ति। ताहं एवं वदामि – ‘तम्पि अनिच्चं…पे॰… तम्पि पहाय गमनीय’’’न्ति। ‘‘किं पन ता, अय्यपुत्त, आरामदेवता वनदेवता रुक्खदेवता ओसधितिणवनप्पतीसु अधिवत्था देवता अत्थवसं सम्पस्समाना एवमाहंसु – ‘पणिधेहि, गहपति, अनागतमद्धानं राजा अस्सं चक्कवत्ती’’’ति? ‘‘तासं खो आरामदेवतानं वनदेवतानं रुक्खदेवतानं ओसधितिणवनप्पतीसु अधिवत्थानं देवतानं एवं होति – ‘अयं खो चित्तो गहपति, सीलवा [सीलवन्तो (क॰)] कल्याणधम्मो। सचे पणिदहिस्सति – अनागतमद्धानं राजा अस्सं चक्कवत्ती’ति, ‘तस्स खो अयं इज्झिस्सति, सीलवतो चेतोपणिधि विसुद्धत्ता धम्मिको धम्मिकं फलं अनुपस्सती’ति। इमं खो ता आरामदेवता वनदेवता रुक्खदेवता ओसधितिणवनप्पतीसु अधिवत्था देवता अत्थवसं सम्पस्समाना एवमाहंसु – ‘पणिधेहि, गहपति, अनागतमद्धानं राजा अस्सं चक्कवत्ती’ति। ताहं एवं वदामि – ‘तम्पि अनिच्चं, तम्पि अद्धुवं, तम्पि पहाय गमनीय’’’न्ति।
‘‘तेन हि, अय्यपुत्त, अम्हेपि ओवदाही’’ति। ‘‘तस्मा हि वो एवं सिक्खितब्बं – बुद्धे अवेच्चप्पसादेन समन्नागता भविस्साम – ‘इतिपि सो भगवा अरहं सम्मासम्बुद्धो विज्जाचरणसम्पन्नो सुगतो लोकविदू अनुत्तरो पुरिसदम्मसारथि सत्था देवमनुस्सानं बुद्धो भगवा’ति। धम्मे अवेच्चप्पसादेन समन्नागता भविस्साम – ‘स्वाक्खातो भगवता धम्मो सन्दिट्ठिको अकालिको एहिपस्सिको ओपनेय्यिको पच्चत्तं वेदितब्बो विञ्ञूही’ति। सङ्घे अवेच्चप्पसादेन समन्नागता भविस्साम – ‘सुप्पटिपन्नो भगवतो सावकसङ्घो, उजुप्पटिपन्नो भगवतो सावकसङ्घो, ञायप्पटिपन्नो भगवतो सावकसङ्घो, सामीचिप्पटिपन्नो भगवतो सावकसङ्घो, यदिदं चत्तारि पुरिसयुगानि अट्ठ पुरिसपुग्गला एस भगवतो सावकसङ्घो आहुनेय्यो पाहुनेय्यो दक्खिणेय्यो अञ्जलिकरणीयो अनुत्तरं पुञ्ञक्खेत्तं लोकस्सा’ति। यं खो पन किञ्चि कुले देय्यधम्मं सब्बं तं अप्पटिविभत्तं भविस्सति सीलवन्तेहि कल्याणधम्मेहीति एवञ्हि वो सिक्खितब्ब’’न्ति। अथ खो चित्तो गहपति मित्तामच्चे ञातिसालोहिते बुद्धे च धम्मे च सङ्घे च चागे च समादपेत्वा कालमकासीति। दसमम्।
चित्तसंयुत्तं समत्तम्।
तस्सुद्दानं –
संयोजनं द्वे इसिदत्ता, महको कामभूपि च।
गोदत्तो च निगण्ठो च, अचेलेन गिलानदस्सनन्ति॥