३२९. ‘‘किं नु खो, आवुसो सारिपुत्त, इमस्मिं धम्मविनये दुक्कर’’न्ति? ‘‘पब्बज्जा खो, आवुसो, इमस्मिं धम्मविनये दुक्करा’’ति। ‘‘पब्बजितेन पनावुसो, किं दुक्कर’’न्ति? ‘‘पब्बजितेन खो, आवुसो, अभिरति दुक्करा’’ति। ‘‘अभिरतेन पनावुसो, किं दुक्कर’’न्ति? ‘‘अभिरतेन खो, आवुसो, धम्मानुधम्मप्पटिपत्ति दुक्करा’’ति। ‘‘कीवचिरं पनावुसो, धम्मानुधम्मप्पटिपन्नो भिक्खु अरहं अस्सा’’ति? ‘‘नचिरं, आवुसो’’ति। सोळसमम्।
जम्बुखादकसंयुत्तं समत्तम्।
तस्सुद्दानं –
निब्बानं अरहत्तञ्च, धम्मवादी किमत्थियम्।
अस्सासो परमस्सासो, वेदना आसवाविज्जा।
तण्हा ओघा उपादानं, भवो दुक्खञ्च सक्कायो॥
इमस्मिं धम्मविनये दुक्करन्ति॥