३२८. ‘‘‘सक्कायो , सक्कायो’ति, आवुसो सारिपुत्त, वुच्चति। कतमो नु खो, आवुसो, सक्कायो’’ति? ‘‘पञ्चिमे, आवुसो, उपादानक्खन्धा सक्कायो वुत्तो भगवता, सेय्यथिदं – रूपुपादानक्खन्धो, वेदनुपादानक्खन्धो, सञ्ञुपादानक्खन्धो, सङ्खारुपादानक्खन्धो, विञ्ञाणुपादानक्खन्धो । इमे खो, आवुसो, पञ्चुपादानक्खन्धा सक्कायो वुत्तो भगवता’’ति। ‘‘अत्थि पनावुसो, मग्गो अत्थि पटिपदा, एतस्स सक्कायस्स परिञ्ञाया’’ति? ‘‘अत्थि खो, आवुसो, मग्गो अत्थि पटिपदा, एतस्स सक्कायस्स परिञ्ञाया’’ति। ‘‘कतमो पनावुसो, मग्गो कतमा पटिपदा, एतस्स सक्कायस्स परिञ्ञाया’’ति? ‘‘अयमेव खो, आवुसो, अरियो अट्ठङ्गिको मग्गो, एतस्स सक्कायस्स परिञ्ञाय , सेय्यथिदं – सम्मादिट्ठि सम्मासङ्कप्पो सम्मावाचा सम्माकम्मन्तो सम्माआजीवो सम्मावायामो सम्मासति सम्मासमाधि। अयं खो, आवुसो, मग्गो अयं पटिपदा, एतस्स सक्कायस्स परिञ्ञाया’’ति। ‘‘भद्दको, आवुसो, मग्गो भद्दिका पटिपदा, एतस्स सक्कायस्स परिञ्ञाय। अलञ्च पनावुसो सारिपुत्त, अप्पमादाया’’ति। पन्नरसमम्।