१४ १४ दुक्खपञ्हासुत्तम्

३२७. ‘‘‘दुक्खं , दुक्ख’न्ति, आवुसो सारिपुत्त, वुच्चति। कतमं नु खो, आवुसो, दुक्ख’’न्ति? ‘‘तिस्सो इमा, आवुसो, दुक्खता। दुक्खदुक्खता, सङ्खारदुक्खता , विपरिणामदुक्खता – इमा खो, आवुसो, तिस्सो दुक्खता’’ति। ‘‘अत्थि पनावुसो मग्गो अत्थि पटिपदा, एतासं दुक्खतानं परिञ्ञाया’’ति? ‘‘अत्थि खो, आवुसो, मग्गो अत्थि पटिपदा, एतासं दुक्खतानं परिञ्ञाया’’ति। ‘‘कतमो पनावुसो, मग्गो कतमा पटिपदा, एतासं दुक्खतानं परिञ्ञाया’’ति? ‘‘अयमेव खो, आवुसो, अरियो अट्ठङ्गिको मग्गो, एतासं दुक्खतानं परिञ्ञाय, सेय्यथिदं – सम्मादिट्ठि सम्मासङ्कप्पो सम्मावाचा सम्माकम्मन्तो सम्माआजीवो सम्मावायामो सम्मासति सम्मासमाधि। अयं खो, आवुसो, मग्गो अयं पटिपदा, एतासं दुक्खतानं परिञ्ञाया’’ति। ‘‘भद्दको, आवुसो, मग्गो भद्दिका पटिपदा, एतासं दुक्खतानं परिञ्ञाय। अलञ्च पनावुसो सारिपुत्त, अप्पमादाया’’ति। चुद्दसमम्।